και αυτο ...... χι χι χι
http://www.youtube.com/watch?v=JVDmggDj624&feature=related

είχα γενέθλια σήμερα.. {χθές}

κι αύριο {σήμερα| ονομαστική γιορτή

http://www.youtube.com/watch?v=Ek55y_CMpWE&feature=related

χρόνια μου πολλά χιχιχι!!!!!

Και μ΄αυτό το μαγευτικό κομμάτι θα σε ταξιδέψω για λίγο..

http://www.youtube.com/watch?v=HGC003Xz3CY&feature=related

Μόνο για σήμερα μην ανησυχείς

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΠΑΥΛΟ ΜΟΥ

Κι εγώ που ζω για πάντα εδώ κι όλο φεύγω το τέλος πριν να δω!!!
πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη

http://www.youtube.com/watch?v=Y8vn_Rx3fVM&feature=related

Στα τραγούδια που λέγαμε οι δυο μας οι φωνές χαμηλώσαν χαραγμένη καρδιά στο παγκάκι που μετά την προδώσαν μια φορά μου 'χες πει δεν μπορεί θα το νιώσανε κι άλλοι
πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη........

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΠΑΥΛΟ ΜΟΥ

Ευχαριστώ αστεράκι μου...

Ο ΄Ηχος της σφαίρας από τον πλανήτη Δια, ενεργοποιούσε την δύναμη του ανθρώπου να πατήσει στα πόδια του και να «υψωθεί» έως τον θεό, φέρνοντας ισορροπία μεταξύ ύλης και πνεύματος, μεταξύ ουρανού και γης, δημιουργώντας εσωτερικά το πνευματικό ελατήριο που θα ωθούσε την αφυπνιστική διαδικασία στην υψηλότερη ωρίμανσή της.

Η φύση του σώματος, η πυκνότητα του και η σύστασή του συνδέθηκαν άρρηκτα με την γήινη ενέργεια και οι χυμοί της ζωής επηρεάζονταν από την επιθυμία και το πάθος των συναισθημάτων. Το κανάλι από όπου η πνευματική ενέργεια θα διαπερνούσε σαν ζωτικό ρεύμα τα σώματα του ανθρώπου έκλεισε, αφήνοντας την δράση της ενεργοποίησης μόνο στην σεξουαλική ζωτική ενέργεια, που ρύθμιζε και την ζωική φύση του σε σχέση με τον θεό!

Ο άνθρωπος μην έχοντας θεϊκή έμπνευση χρησιμοποίησε την ζωτική σεξουαλική ενέργεια μόνο για εκτόνωση μιας χαμηλής επιθυμίας που τον περιόριζε σε μια αναπαραγωγική διαδικασία, ξεχνώντας μέσα σ’ αυτήν όλα τα πνευματικά του ιδανικά και τον Εαυτό του. Η αποχή από την ίδια του την εσώτερη ύπαρξη, του δημιούργησε τον φόβο του θανάτου, αντί να του εμπνεύσει την δημιουργία. Αυτοπεριορίστηκε στο φθαρτό μέρος, προσπαθώντας να αρπάξει την ζωή μέσα από την πυκνότητα των σκέψεων του.

Το βάρος της πυκνής ύλης κλόνισε τα θεμέλια του και οι πλανητικές επιρροές καθόρισαν το μέλλον του. Η αντίληψη του έφτανε μέχρι το πλανητικό σύστημα, το οποίο ερεύνησε με πάθος, προσπαθώντας να εξερευνήσει την μοίρα του, έξω από τον Εαυτό του.

Η πνευματική ενέργεια έγινε το ιδεώδες ενός θεού, που κληρονομούσε στα κύτταρά του με μεγάλη ταχύτητα την πόλωση για να τον κάνει να βιώσει την απόλυτη αμφισβήτηση στην ζωή που θεωρητικά φαινόταν επιλογή άλλων…

Το εσωτερικό «ελατήριο» που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει για εφαλτήριο της ανύψωσής του στο πνευματικό του πεδίο και να βιώσει το θεϊκό ρεύμα, κόλλησε στην ενστικτώδη δόνηση, αφαιρώντας του το δικαίωμα να ωριμάσει μέσα στην ολική του συνείδηση. ΄Ετσι η εμπιστοσύνη κλονίστηκε και η ζωή αυτοπεριορίστηκε στην φύση ενός μόνο εκδηλωμένου μέρους του.

Το σύμπαν του φάνηκε μικρό για να χωρέσει τον Εαυτό του, αυτοεξορίστηκε λοιπόν στην γη, μένοντας ασταθής πάνω της, βιώνοντας την ζωή του μέσα σ’ ένα προσωρινό πλαίσιο, αφήνοντας στην σκιά του φόβου την αιωνιότητα του.

Το σχέδιο και το νόημα της ζωής, μέσα από τα φιλοσοφικά ρεύματα του έδωσαν κίνητρα να αναζητήσει τον Εαυτό του και να συνδέσει το ζωτικό του ρεύμα με την αγάπη του θεού. Το όραμα δημιούργησε τις απαραίτητες νοητικές δίνες, ώστε να μπορέσει να αφυπνίσει τις πνευματικές του ποιότητες και να ανοίξει τον δρόμο στην πνευματική του δημιουργική δύναμη επιτρέποντάς της να μεταβάλει την επιθυμία σε ανώτερη θέληση.

Mέσα από την εσωτερική εργασία της αυτογνωσίας, η πνευματική ενθύμηση υπηρέτησε στον άνθρωπο έναν ανώτερο σκοπό ανάπτυξης, που μπορούσε να βιωθεί στο ιερό του σώμα και να δράσει με συνέπεια στην υπαρξιακή του πλάνη.

Δυνητικά, θα μπορούσε…

Οι εμμονές της πόλωσης όμως έφεραν αυτόν τον ανώτερο σκοπό ανάπτυξης στο προσκήνιο της φυσικής ζωής του, μέσα από διαδρομές που δεν οδηγούσαν παρά εξακολουθητικά στην πόλωση, δημιουργώντας το σκηνικό της πνευματικής ζωής του.
Το πνευματικό ρεύμα, αντί να βιωθεί στο ιερό σώμα, έγινε κι αυτό πεποίθηση που δίχαζε την συνείδηση και πάλι σε θεό και άνθρωπο…

Η «σκάλα» της καθόδου της πνευματικής ροής, αυτή που θα μπορούσε να γειωθεί με σεβασμό στην εκδηλωμένη ζωή ενός ανθρώπου και να τον συνδέσει με την ίδια την φύση της υλικής εκδήλωσης, χρησιμοποιήθηκε για άνοδο της συνείδησης του, μέσα από υποκειμενικές πνευματικές αξίες, παραβλέποντας την εκδηλωμένη φύση του, που ασφυκτιούσε μέσα στις κάτω βάσεις αυτής της «σκάλας»…
΄Ετσι προσπαθώντας ο άνθρωπος να «ανέβει», έπεσε την ίδια του την «παγίδα» της μη θεμελιωμένης ζωής του στον φυσικό κόσμο και η επιθυμία του για πνευματική αυτοπραγμάτωση έμεινε στην θεωρία της αγάπης, που τα θεμέλια της του ήταν άγνωστα στην καθημερινή του άσκηση της φυσικής του εμπειρίας.
Η αρχέγονη επιθυμία της ζωής μέσα στην ύλη, η βιωματική του εμπειρία μέσα στην πυκνότητα, αποδόθηκε μόνο στην προσωπικότητά του, την οποία πολέμησε, αντί να αγαπήσει, αποκλείοντας ένα μέρος της ίδιας του της ύπαρξης από την θεϊκή αγάπη.

Και αυτό το μέρος του, ενώ φαινόταν ανεξάρτητο, δεν μπορούσε να ολοκληρώσει τον σκοπό του και έτσι πέθαινε κάθε φορά μισό, κάνοντας την Γη εχθρική και την ενέργειά της ξένη προς το πνεύμα του!

Βασω Νικολοπούλου

Οταν θα δούμε μια χιονισμένη ημέρα μια τίγρη στο κέντρο της Ρώμης ..τοτε ολα θα ειναι δυνατά....nulla e' impossibile

μια πολυ αγαπημενη ταινία

http://www.youtube.com/watch?v=jdKr9noUM44&feature=related

Καλημέρααααααααα!!!!!!!

2]Οταν ο μυημενος εξοικιωθει με αυτη ειναι η στιγμη να περασει στο δευτερο σταδιο,εκει θα αντικρισει την ομορφια της ψυχήσ.

3]Στη συνεχεια θα ανελθει στο τριτο σταδιο ,ακομα πιο δυσκολο, θ'ανακαλυψει την ομορφια του πνεύματος.

4]Στην κορυφη της κλιμακας του επιφυλασσεται ενα θαυμαστό θέαμα:
Η αιωνια ομορφια, η αναρχη και αδιαφθορη που δεν υφισταται ουτε αυξηση ουτε ελαττωση,ενα θεαμα που καταξιωνει την ζωη μας πανω σε τουτη την γη.
Υφίσταται καθ'εαυτή μεσα στην ενότητα και την αιωνιότητα της μορφής της.

Ο άνθρωπος που φτάνει ως αυτήν αγγίζει το τέρμα της ερωτικής μύησης,γεννώντας την αληθινή αρετή και καθίσταται αθάνατος.

Απο το Συμπόσιο του Πλάτωνος.

Το να αγαπάμε αυτο που μας λείπει ειναι ανάγκη ...αλλα το να αγαπαμε αυτο που συνηχει μαζί μας είναι μαγεία.

«Εσύ έδωσες τη χαρά της Ύπαρξης στην ανυπαρξία. Εσύ έκανες την ανυπαρξία να σ' ερωτευτεί».
«Όλα τα μόρια του κόσμου είναι ερωτευμένα μ' εσένα και κάθε μόριο του κόσμου μεθά για να σε συναντήσει».
Mawlana Jallalad Din Roumi

Καλημερούδια

Edited by - nst on 30/06/2009 12:38:53

Και εφ΄οσον κρίνεις οτι υπολείπονται μιας ''πορείας'' σαν την δική σου προφανώς....σύνελθε και απομακρύνσου απο αυτα τα λίγα....που αναλογούν σε μορφώματα προσωπικότητας κλπ...

Βρίσκεσαι ετη φωτός μακράν απο αυτο που ΕΙΝΑΙ εδω...διότι δεν εχεις ουτε τα εφόδια , ουτε τις πληροφορίες για να το συλλάβεις.
Εχεις την επιλογη να συνεχίσεις να παίζεις την σκιά,αν την βρισκεις ετσι....

http://www.youtube.com/watch?v=n08JRxVLKLE&feature=related

Για την ψυχή μου ...
Καλο βράδυ

Κάποτε πριν πολλα πολλά χρόνια ρώτησα έναν καθηγητή μου "αν υποθέσουμε ότι υπάρχει Παράδεισος και σας ζητούσαν να προτείνεται ένα σύστημα διακυβέρνησης, ποιό θα ήταν?
Δεν θα ήταν ο κομουνισμός?
Γέλασε και μου είπε "Ασφαλώς ναι!"
"Αφού λοιπόν είναι πασιφανές ότι ο κομουνισμός είναι το δικαιότερο σύστημα διακυβέρνησης γιατί δεν το βλέπουν ώστε να το εφαρμόσουν όλοι να τελειώνουμε μ΄αυτό το θέμα επιτέλους!!"
Γέλασε και μου 'πε
"Μόνο που παραβλέπεις μια πολύ σημαντική παράμετρο, εκεί δεν θα ζούσαν έτσι χύμα όλοι οι άνθρωποι όπως συμβαίνει στην γήινη πραγματικότητα αλλά ολίγοι πολύ εκλεκτοί!!
Κάποιοι οι οποίοι κατόπιν αυστηρής κι εξονυχιστικής έρευνας που μόνον ο παντογνώστης Δημιουργός τους θα μπορούσε να κάνει, θα επιλέγονταν κρινόμενοι ως Άξιοι, οχι μόνο να απολαύσουν τα αγαθά αλλά και να ξέρουν ότι θα πρέπει να σεβαστούν και τους κανόνες"!!!

Το να αγαπάμε αυτο που μας λείπει ειναι ανάγκη ...αλλα το να αγαπαμε αυτο που συνηχει μαζί μας είναι μαγεία.

ΝΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ! !!!!!!!!!!!!!!!!!
Δες την λεπτομέρεια Μ Α Γ Ε Ι Α !!!

«Εσύ έδωσες τη χαρά της Ύπαρξης στην ανυπαρξία. Εσύ έκανες την ανυπαρξία να σ' ερωτευτεί».
«Όλα τα μόρια του κόσμου είναι ερωτευμένα μ' εσένα και κάθε μόριο του κόσμου μεθά για να σε συναντήσει».

Όλα τα "λεφτά" είναι στο Παραμύθι στο Ταξίδι στο Νοερό στο Μη Υπαρκτό στο Μαγικό στο Φανταστικό
στην Ο Υ Τ Ο Π Ι Α !!!!!

Το να αποδεκτεί κάποιος τον εαυτό του αργά ή γρήγορα θα το κάνει…
Δεν γίνεται διαφορετικά…

Το να μπορέσει όμως να ζήσει αρμονικά με τον κοινωνικό του κύκλο, τη σχέση του την οικογένεια τους γνωστούς και φίλους… χρειάζονται υποχωρήσεις και συμβιβασμοί…
Ένθεν και κείθε!!!
Κι εδώ αρχίζουν τα δύσκολα! Πόσο είναι κανείς διατεθημένος να συμβιβαστεί, να βάλει νερό στο κρασί του??

Ναι να αγνοήσουμε τα “πρέπει” και ότι άλλο αποκαλούμε “ασήμαντα προβλήματα” και να ακολουθήσουμε τον δρόμο της καρδιάς μας…!
Μόνο εμείς!!!!
Μήπως όμως αυτός ο δρόμος είναι ο δρόμος της μονάξιάς ..

Ίσως…?

Ίσως όχι της μοναξιάς, αλλά της μοναχικότητας και αυτό βάσει επιλογής ίσως ελευθερώνει αντί να δεσμεύει...

ΔΕΣ ΤΟ ΚΙ ΕΤΣΙ !!!
ΟΛΑ ΠΑΙΖΟΥΝ !!!
Το μόνο που αλάζει είναι η θέση του παρατηρητή ή του αντικειμένου σε σχέση με τον παρατηρητή πάντοτε βέβαια...

Άκου κι αυτό με πολλά ματς μούτς όχι τίποτ΄άλλο έτσι για να την σπάσω στην pyramid χιχιχι
φιλούρες πολλές!!

http://www.greektube.org/content/view/65249/2/

"I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand."

--Confucius

Αν θέλεις lorenzo να μου την σπάσεις πάρε το εισιτήριό σου και μπες στην ουρά. Προηγούνται άλλοι.

Μαγεία είναι η ανύψωση προς την συνείδηση του φωτός , της ζωής και της αγάπης ωστε να ενωθούμε με την σοφία της ανωτερης διάνοιας του πνεύματος που ολοι περιέχουμε.
Ναι!!! ειναι η ''λεπτομέρια'' που διακρίνει την ζωή απο το ΖΩ.

Δεν γίνεται διαφορετικά…......

Ξέρω οτι βαριέσαι τα μεγάλα κείμενα αλλά με προκαλείς και οπως γνωρίζεις ....δεν αντιστέκομαι ....
Πως θα ορίσεις το πραγματικό απο το μη πραγματικό? Αν μου πεις οτι πραγματικό ειναι αυτο που γίνεται τώρα..θα σε ρωτήσω ..πως εννοεις το γίνεται..με τι καταλαβαίνουμε οτι κατι γίνεται? Μεσω των ερμηνειών [ μεταφρασεων] που μας επιτρέπουν 1ον ο ψυχικος μας κόσμος ,2ον ο υλικός μας εγκέφαλος και σε κάποιες στιγμές μας η ''νοημοσύνη μας'' ορίζοντας ετσι τον αγαπημενο Εαυτό μας.
Τώρα που σου γράφω ακούγοντας την μουσική μου εχοντας στην σκέψη μου μια ''εικόνα'' νοιωθω πολυ όμορφα ..σχεδόν διευρύνομαι και αναπνέω...το πρωί στη δουλεια, που κράταγα ενα μωρό με κατι τεράστια μάτια ολο απορία , θέλησα να δακρύσω αντιλαμβανόμενη το μεγαλείο της θεότητας...χθες το βραδυ αγναντευοντας την φεγγαρένια μορφή απο το παραθυρο της κουζίνας μου, σταματησα με τους αφρους στα χέρια και ευχαρίστησα την στιγμή...
Πες μου ποιο απο ολα ειναι πιο αληθινό και ποιό ειναι ουτοπία?

ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ επειδη το να αποδεχθει κάποιος τον εαυτο του ειναι ολη η εργασία για την οποία εχει ερθει εδω στο πολύχρωμο πλάτωμα ....
Ειμαστε ολα οσα μπορουμε να φανταστούμε ....αφου η φαντασία θέλησε και εγινε ο κόσμος...
Δανείζομαι μια φράση του Regardie απο το [ Η Μεσαία στήλη]
<< o νους ειναι ο φονιας της πραγματικοτητας >> και συνεχίζει..<< Στην ουσία δεν ειναι ο νους που αναχαιτίζει την αντιληψη μας σχετικά με το τι ειναι πραγματικό, αξιόλογο και επιθυμητό στη ζωή. Φταίει η εσφαλμένη διάπλαση του νου...ολος εκείνος ο συρφετός προλήψεων, συναισθηματικων προκαταλήψεων, λαθεμενα διαμορφομένων φιλοσοφιών και δεισιδαιμονιών, που ειναι υπολειμματα της κληρονομιάς αποπροσανατόλιστων γονέων>>

Για να ζούμε αρμονικά με το κοινωνικό μας περίγυρο [ πράγμα που παντα υποστήριζω ως ορθό] βασική προϋπόθεση ειναι να ειμαστε εσωτερικα αρμονικοί εμεις οι ιδιοι. Δλδ οι σκέψεις , οι πράξεις και τα συναισθηματα μας να συμβαδίζουν και να μην συμπεριφερόμαστε ενοχικά και φοβικά ως προς τα θέλω μας.
Τότε εκπέμπεται μια σταθερότητα και μια γλυκύτητα που οριοθετεί απο μονη της καθε κατάσταση που βιώνουμε χωρίς πίεση η συμβιβασμό.
Δεν αγνοούμε τα πρέπει , επειδή ουσιαστικά αυτα τα εχει θέσει η ιδια η συνειδηση μας αναλογα της κατανοησης της καθε φορά ...αρα [ΠΡΕΠΕΙ] να τα ακολουθήσουμε.
Η καρδιά δεν ειναι το αντίθετο της λογικής αλλα το σημείο ενωσεως ολων των κέντρων μας που τιθεται κατω απο την σκέπη της αγάπης. Ως Αγάπη εδω εννουμε εκεινη την κατασταση οπου δεν διαχωριζόμαστε.
Αυτο δεν σημαίνει οτι δεν θυμωνουμε, δεν απογοητευόμαστε η δεν λυπόμαστε ..ουτε σημαινει οτι ζούμε σε μια νευρωτική συνθήκη μόνιμης ευφορίας λες και εχουμε πάρει ναρκωτικά....αλλα οτι ζούμε το καθε συναίσθημα....το εξαντλούμε ....και τελειώνουμε με αυτό. Ετσι δεν μας αφήνει ουτε απωθημένα , ουτε ερωτηματικά που να λιμνάζουν στο υποσυνείδητο μας και να μας αρρωσταίνουμε.
Το να προβούμε σε μια πράξη θέλησης ειναι δράση , αλλα ο φοβος και η ενοχή ειναι αντιδραση. Το ιδιο πραγμα μπορεί να ''κινηθεί'' απο διαφορετική εκδήλωση της δύναμης... πχ Κανω μια εκδρομή επειδή θελω να δω ανθρωπους και μερη που αγαπώ ..απλά...και μετα ευτυχισμένη ξαναγυρίζω στις δραστηρίοτητες μου κρατωντας την αγαπημενη αναμνηση που αξιωθηκα να βιώσω με οτι αυτή φέρνει.[ αυτο ειναι δράση]
Αλλα αν κανω μια εκδρομή εχοντας υποσυνειδητα την σκέψη να δραπετεύσω μεσω μιας φαντασίωσης ωστε να ξεχάσω εμενα... [ τις σκέψεις μου κλπ] τοτε αντιδράω και αυτο εχει πόνο αφου η φαντασιωση αντικειται στην δημιουργική φαντασία και ενισχύει τις σκεπτομορφές.
Υστερα επιστρέφω... αλλα εχω αφήσει πίσω το ανεκπλήρωτο αφου το ζητούμενο ημουν ΕΓΩ.
Η μοναξιά ειναι η αισθηση του διαχωρισμού που προερχεται απο την εσωτερική μας σύγκρουση ...η μοναχικότητα ειναι μια ησυχη περιοχή ολοδική μας που μας επιτρέπει να ''μιλαμε '' με την ψυχή μας...

ΔΕΣ ΤΟ ΚΙ ΕΤΣΙ !!!
ΟΛΑ ΠΑΙΖΟΥΝ !!!
Το μόνο που αλάζει είναι η θέση του παρατηρητή ή του αντικειμένου σε σχέση με τον παρατηρητή πάντοτε βέβαια..

ΝΑΙΙΙΙΙ .....Ποσο δίκιο εχεις....

Μου ελειψες σημερα

http://www.youtube.com/watch?v=GJl2Fn1cG14

Φιλάκια άπειρα.....να σε ραντίζουν....

Καρδούλα μου δεν διαφωνούμε στις ασκήσεις επί χάρτου που τόσο ωραία περιγράφεις αλλά στην εκάστοτε θέση αντικειμένου - παρατηρητή!!!
Καλά όλα και σωστά όταν συμβαίνουν στην αποστηρωμένη αίθουσα ενός εργαστηρίου με συγκεκριμένες ελεγχόμενες συνθήκες..
Εκτός όμως όπου το αστάθμητο κυριαρχεί πάντα κι οι συμπεριφορές αλλάζουν τόσο που πολλές φορές μένουμε κατάκπληκτοι!!
Δυστυχώς ή ευτυχώς οι δυνατότητες μας είναι περιορισμένες.. γήινες!!
Η Θεωρία στην Πράξη πάντα δημιουργεί αποκλείσεις οι οποίες είναι συνήθως έως πάντοτε απρόβλεπτες λόγω της μη δυνατότητας μας να δούμε όλες τις παραμέτρους!!!
ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ!!!
Π.χ ενώ γνωρίζουμε 4 διαστάσεις μπορούμε να "δούμε" μόνο τις τρείς {πλάτος, μήκος, ύψος} και τις μετράμε όλες με το ίδιο μέτρο το cm. Για την τέταρτη όμως διάσταση τον Χρόνο λόγω της εγγενούς αδυναμίας μας να τον "δούμε" χρησιμοποιούμε άλλη μονάδα μέτρησης το sec!!!

Τέλος πάντων είμαι ψιλοκουρασμένος
Θα σε πάρω κάποια στιγμή να τα πούμε!!
Φιλούρες άπειρες!

Κι αυτό κερασμένο..
http://www.youtube.com/watch?v=brB7W-Y1cck&feature=related

"I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand."

--Confucius

quote:

---

Εκτός όμως όπου το αστάθμητο κυριαρχεί πάντα κι οι συμπεριφορές αλλάζουν τόσο που πολλές φορές μένουμε κατάκπληκτοι!!

---

Καληνύχτα
το κινητό μας το ανοίγουμε πότε πότε..χι χι χι

Αν σου αρκει...θα κανω τον κόσμο ενα όνειρο ..μια αιωνιότητα ..

Σε αυτο το παράλογο που ψυχανεμίζεται η ζωή, ειναι κρυμμένη η φωτιά σε μια μονιμη εναλλαγή με τον παγερό αέρα. Είναι ζεστο το βραδυ απόψε ...υπάρχει πάντα ο ηχος.
Ερχεται η νεα πανσέλληνος που σου ειχα υποσχεθεί ...πολυ πιο ζωήρη απο την προηγούμενη καθως λένε οι φήμες..

Μαλλον δεν ειναι πάντα ομορφο το κρεμμυδοξεφλούδισμα ....και ισως να αναρρωτιέσαι αν εχει σημασία...
Μου φαίνεται οτι με τοση ''φασαρία '' που κανει κάθε φορά ..που μας ρίχνει ...θέλει να την ακούσουμε.
Εκτος αυτού κινδυνευω να χάσω κατι που αγαπω πολυ αλλα απο την αλλη η Αγαπη ειναι που γραφει...μαζί με κατι σκουληκάκια τρελλιάρικα...

http://www.youtube.com/watch?v=zarNYxd2KW4

...Μπορεί και να αθωωθούμε... και θα ναι θαύμα αν σωθούμε...

με κανα δυο στιχακια μου για πρόσχημα

http://www.youtube.com/watch?v=trSZJFBc2Us

Δεν μπορούμε να πούμε πως εσωτεριστής είναι μονάχα εκείνος που στρέφεται προς το Θεό, το Πνεύμα, την Ψυχή, όπως και να το ονομάσει κανείς. Εσωτεριστής, είναι εκείνος που στρέφεται προς τα μέσα, τόσο στα μύχια του ίδιου του του εαυτού, όσο και στα μύχια του κόσμου που τον περιβάλλει. Είναι ένας αναζητητής, ένας ονειροπόλος εξερευνητής της φύσης, τόσο της δικής του όσο και των άλλων. Μπορούμε να πούμε πως είναι ο Άνθρωπος με το «άλφα» κεφαλαίο, ο Άνθρωπος-Δημιουργός, που χαρακτηρίζεται από τα κίνητρα και τον τρόπο ζωής του.

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr