Εσυ εισαι αυτό που με τοση τρυφερότητα θέλησε να ξαναεπιστρέψει ...να το θυμασαι {6}

Ασε να φανουν ολα οσα είσαι {5}..μονο μεσα απο την στοργή.. {3}

Οτι αντιλαμβανεσαι δεν το εφιαξες εσυ αλλα ειναι η εμπνευση που ζητησες .., φυλαξε την {2}

Η ζωη ειναι υπεροχη και ειναι ενα θείο δώρο ....δόξασε την {7}

Αυτο το απέραντο.. ειναι οτι ωραιότερο σου εχει συμβει...{1}

http://www.youtube.com/watch?v=V1FgU8HhDyE&feature=related

Η θεραπεία σε όποιο επίπεδο κι αν αποδίδεται, χρειάζεται να κατανοηθεί με εσωτερικότητα και να αναδειχτεί μέσα από το ίδιο το μυστήριο της ζωής που έχει φυσική εκδήλωση.

Η ιατρική σαν επιστήμη χρειάζεται να κατανοηθεί σύμφωνα με το πεδίο που θεραπεύει
Ο εσωτερισμός σαν επιστήμη χρειάζεται να κατανοηθεί σύμφωνα με το πεδίο που εκδηλώνεται η ασθένεια…

Χωρίς τον συνδυασμό των δύο επιστημών, η υγεία θα βρίσκεται πάντα σε πειραματικό στάδιο και θα τεκμηριώνεται κάθε φορά με τον θάνατο!

Πριν από την θεραπεία, χρειάζεται η κατανόηση της σε ένα βαθύτερο επίπεδο, επικεντρώνοντας την προσοχή μας σ’ αυτήν την δύναμη που κάνει τα σώματα των ανθρώπων να αντιδρούν στην θεραπευτική αγωγή με έναν ιδιαίτερο και ατομικό τρόπο, φέρνοντας πολλές φορές τους θεραπευτές σε απόγνωση, για την ομαλή πορεία της ανάνηψης…΄Ετσι συγκέντρωσαν αυτές τις αντιδράσεις σε μια ακόμα ατεκμηρίωτη άποψη για την συμβολή των φαρμάκων στην ασθένεια, καταχωρώντας την εμπειρία τους σε σχέση με τις αντιδράσεις, σαν «αντενδείξεις»…

Οι αντιδράσεις των ανθρώπων στην ίδια τους την θεραπεία, φαίνεται να ισορροπούν μόνο μέσα από την δύναμη της πίστης και της εμπιστοσύνης, που αυτό φαινομενικά μπορεί να αποδοθεί στον γιατρό και στον θεό, αλλά ουσιαστικά η πίστη και η εμπιστοσύνη ανοίγει τα δύο σημαντικά κέντρα του ανθρώπινου όντος, δηλαδή το 7ο και το 1ο, επιτρέποντας στην πνευματική ουσία να δράσει υπέρ της συνείδησης του ανθρώπου και να γίνει η δυναμική της ίδιας του της θεραπείας…

Το ότι είμαστε σε θέση να αποκωδικοποιούμε πρακτικά τα εσωτερικά μας θέματα, μας δίνει την δυνατότητα να είμαστε εμείς οι ίδιοι, οι επιστήμονες της ζωής μας.
Έτσι, δύο ουσιαστικές ποιότητες που δρουν στην θεραπεία μας και τις γνωρίζουμε πρακτικά, μπορούμε να τις αντιληφθούμε και εσωτερικά, φέρνοντας μέσα μας τις εξωτερικές επιρροές τους…
Πίστη και εμπιστοσύνη

Υπάρχει και μια τρίτη δύναμη που φαίνεται να δρα καταλυτικά στην θεραπεία και αυτή είναι η συνέπεια προς την προτεινόμενη αγωγή, που μπορεί επίσης φαινομενικά να έχει επιρροή από τον εκάστοτε θεραπευτή, χρειάζεται όμως η προσωπική αφοσίωση και προσοχή στην δόση, την ώρα και την δράση της αγωγής με ατομική ευθύνη. ΄Ετσι ουσιαστικά αυτή η συνέπεια, φέρνει αρμονία στο 3ο μας κέντρο, ανοίγοντας την θέληση μας να αφοσιωθούμε στον σκοπό μας και ισορροπεί την εξαρτητική επιθυμία
Αφοσίωση

Υποδεέστερες δυνάμεις ασκούνται στην συνείδησή μας, κατά την διάρκεια της θεραπείας μας, που όμως είναι πρακτικά ανεκτές από την συνείδησή μας και αυτές είναι η επιμονή και η υπομονή, που φαινομενικά φαίνεται να προωθούν τον κατευνασμό δυσάρεστων συναισθημάτων, όμως ουσιαστικά επεμβαίνουν στο κέντρο της επίφυσης και εναρμονίζουν την ύπαρξή μας με την αγάπη χωρίς όρους, που ωθεί την συνειδησιακή δομή του ανθρώπου να αυτό-αναγνωρίζεται, επιτρέποντας στα πράγματα να εκδηλώνονται όπως είναι…
Υπομονή και επιμονή.

Η ζωή μας φαίνεται να είναι πολύ πρακτική για όλους τους ανθρώπους, και η διερεύνησή της εσωτερικά δεν αποκλείει αυτό το μέρος της εκδήλωσης, αλλά αλλάζει μόνο την θεώρηση της πρακτικότητας, μεταβάλλοντάς την από αιτία σε αποτέλεσμα.

Αναγνωρίζοντας τις κύριες τάσεις της ζωής, μπορούμε να διακρίνουμε την δυναμική που την δομεί στον φυσικό κόσμο και την επηρεάζει σε ένα βαθύτερο επίπεδο, ασκώντας πάνω της μια πρακτική εξουσία…

Οι θεμελιώδεις τάσεις είναι η απόκτηση και η απώθηση…Και είναι οι αρχές ζωής κάθε όντος που ζει στον κόσμο μας. Η απόκτηση βοηθά στην απορρόφηση της ζωής και η απώθηση βοηθά στην συντήρηση της…

Ας δούμε αυτές τις θεμελιώδεις τάσεις πρακτικά στην ζωή μας και που μας ωθεί η διαστρέβλωση των θετικών τους δυνάμεων…

Η απόκτηση επενεργεί στην τάση του ανθρώπου να αυτό-συντηρείται…Να δημιουργεί την υποδομή της επιβίωσής του μέσα από την τροφή, την εργασία (σε όλες της τις δομές), τον έρωτα. Τον ωθεί να ανοίγεται στην εμπειρία και να την εμπιστεύεται με κατάφαση… «ναι»

Η απώθηση επενεργεί στην τάση του ανθρώπου να αυτό-προστατεύεται…Να δημιουργεί την υποδομή της ασφάλειάς του μέσα από τον σεβασμό του προς την φύση των πραγμάτων . Τον ωθεί να δημιουργεί την εμπειρία του και να απορρίπτει το βλαβερό μέρος της με άρνηση… «όχι»

΄Όταν αυτές οι τάσεις διαστρεβλωθούν, αλλοιώνεται η αρχέγονη θετική τους δράση στην δομή της συνείδησης ενός ανθρώπου και γίνονται δηλητηριώδεις πρακτικές που επηρεάζουν τα συναισθήματα και κατά συνέπεια τις σκέψεις και τις πράξεις του.

Στην ουσία, με την διαστρέβλωση, εμποδίζεται η εναρμόνιση των δυο αυτών τάσεων και επιτρέπεται σε μια άλλη δυναμική τάση να αναδυθεί και να επιδράσει στην ζωή του ανθρώπου, που δεν είναι ενδογενής, αλλά δημιουργείται από την παρόρμηση των δύο πρώτων, η τάση της σύγχυσης.

Η σύγχυση επενεργεί στην ελεύθερη βούληση της συνείδησης και έτσι ο άνθρωπος μένει αβέβαιος στα θέλω του, να αποκτήσει ή να απωθήσει την ίδια την ζωή του και μεταφέρεται από το «ναι», στο «όχι», μέσα από την παρόρμηση των δύο, δημιουργώντας μοτίβα αντίληψης, που επεμβαίνουν σε όλα του τα πεδία.

Η διαστρέβλωση που υφίσταται η τάση της απόκτησης, την μεταβάλλει σε αρπαγή, εξάρτηση και απληστία. Η ζωή δεν μπορεί να απορροφηθεί με εμπιστοσύνη και έτσι ο άνθρωπος προσπαθεί να κρατηθεί από αυτήν με την υπερβολή…στο φαγητό, την εργασία, τον έρωτα…Το ένστικτο αυτό-συντήρησης προσβάλλεται από την διαστρέβλωση της απόκτησης, έτσι ώστε ο άνθρωπος να μην μπορεί να εμπιστευθεί την πληρότητά του και να αποζητάει διαρκώς νέα αποκτήματα...

Η διαστρέβλωση που υφίσταται η τάση της απώθησης, την μεταβάλλει σε φόβο, επιθετικότητα και άρνηση, κάνοντας τον ζωντανό οργανισμό να απομονώνεται από τους χυμούς της ζωής, μένοντας διαρκώς στον εαυτό του, αφού δεν μπορεί να συμφιλιωθεί με το περιβάλλον του. Το ένστικτο αυτό-προστασίας προσβάλλεται από την διαστρέβλωση της απώθησης, έτσι ώστε ο άνθρωπος να μην μπορεί να εμπιστευθεί την φύση των πραγμάτων και να βρίσκεται απομονωμένος σε θέση άμυνας.

Κυριαρχώντας οι αρνητικές ποιότητες των δύο αυτών θεμελιωδών τάσεων της ζωής, ο άνθρωπος βρίσκεται σε σύγχυση, μην ξέροντας πως θέλει να κυριαρχήσει στην ζωή του. Φαίνεται πως η ελεύθερη βούληση δεν μπορεί να ασκηθεί σύμφωνα με την αρχέγονη δράση της και παραλύει, δημιουργώντας στον άνθρωπο ανικανότητα δράσης και ανταπόκρισης στην ζωή…

Μέσα από την εσωτερική εργασία της θεραπείας μας, ανακαλύπτουμε τις αρχέγονες λειτουργίες του φυσικού ανθρώπου και επεμβαίνουμε συνειδητά στις διαστρεβλώσεις τους, που δημιούργησαν τα μοντέλα της ζωής μας, παραλύοντας την θέλησή μας και εξουδετερώνοντας την δύναμή μας, μέσα από την σύγχυση…Οι πληθώρα των ασθενειών, εκτός από αυτές που οφείλονται σε εξελικτικούς παράγοντες της ψυχής μας, είναι εξαρτημένες από την μία ή την άλλη τάση, που μας αδρανοποιούν μέσα από την σύγχυση, προσβάλλοντας τον οργανισμό μας…

Η επιστροφή μας στον Εαυτό μας γίνεται μέσα από τις δυνάμεις της πίστης, της εμπιστοσύνης και της αφοσίωσης και των επ’ αυτών ενεργηθεισών υποδυνάμεων της επιμονής και της υπομονής, ώστε να αναπτύξουμε στην συνείδησή μας την δράση και την ανταπόκριση, θεραπεύοντας τις διαστρεβλώσεις…

"Αυτοί οι άνθρωποι, που η ζωή τους είναι πάντα ανάστατη, ζουν τις σπάνιες ώρες της ευτυχίας τους με τέτοια ένταση και με τόση απερίγραπτη ομορφιά, που ο αφρός των κυμάτων της στιγμιαίας ευτυχίας τους τινάζεται πολύ ψηλά πάνω απ' την απέραντη θάλασσα της οδύνης τους και η ακτινοβολία του αγγίζει και τους άλλους με τη μαγεία του."

"Ο άνθρωπος δεν είναι ικανός για σκέψη υψηλού βαθμού και, ακόμα και ο πιο πνευματοποιημένος και καλλιεργημένος, συνηθίζει να βλέπει τον εαυτό του και τον κόσμο με τα παραμορφωτικά πρίσματα της αυταπάτης και της υπεραπλούστευσης - και πιο πολύ απ' όλα τον εαυτό του. Γιατί φαίνεται πως υπάρχει μια έμφυτη και επιτακτική ανάγκη σ' όλους τους ανθρώπους να θεωρούν τον εαυτό σαν μια βασική μονάδα."

"Ο "άνθρωπος", ό,τι κι αν πιστεύει ο κόσμος για αυτόν, δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια προσωρινή σύμβαση της αστικής σκέψης."

"Επιστροφή στο Ένα, απελευθέρωση από την οδυνηρή εξατομίκευση και επανένωση με το Θείο σημαίνει τέντωμα και επέκταση της ψυχής ωσότου να γίνει ικανή ν' αγκαλιάσει άλλη μια φορά το Όλο."

"Και όλα αυτά, είπα, όπως γίνεται σήμερα με το ραδιόφωνο που είναι στα πρώτα του βήματα, δε θα 'χουν άλλη χρησιμότητα για τον άνθρωπο παρά σαν ένα μέσο φυγής από τον εαυτό του και τους αληθινούς σκοπούς του κι ένα τρόπο για να δημιουργήσει ολόγυρα του ένα κυκεώνα από ανώφελες και αποπροσανατολιστικές δραστηριότητες."

"Σήμερα θέλω να σου πω κάτι που ξέρω εδώ και πολύ καιρό˙ το ξέρεις κι εσύ˙ μα ίσως να μην το 'πες ποτέ στον εαυτό σου. Τώρα θα σου πω τι είναι αυτό που ξέρω για σένα, για μένα και για τη μοίρα μας. Εσύ, Χάρυ, ήσουν ένας καλλιτέχνης και ένας στοχαστής, ένας άντρας γεμάτος ενθουσιασμό και πίστη˙ αναζητούσες παντοτινά το μεγάλο και το αιώνιο, ποτέ δε σε ικανοποιούσε το ασήμαντο και το φτηνό. Αλλά, όσο πιο πολύ σε ξύπναγε η ζωή και σε ξανάφερνε στον εαυτό σου, τόσο περισσότερο βάθαινε η οδύνη σου, ο τρόμος κι η απόγνωση σου, ώσπου σε έφτασαν μέχρι το λαιμό. Και καθετί που κάποτε ήξερες, αγαπούσες και σεβόσουν σαν ωραίο και ιερό, όλη η πίστη που κάποτε είχες για την ανθρωπότητα και το ανώτερο πεπρωμένο της δε σε βοήθησε σε τίποτα, έχασε την αξία της και έγινε κομμάτια. Η πίστη σου δεν έβρισκε πια αέρα να αναπνεύσει. Κι η ασφυξία είναι δύσκολος θάνατος. Είναι αλήθεια αυτό, Χάρυ; Αυτή δεν είναι η μοίρα σου;"

"Τώρα όμως σκεφτόμουν εκείνο τον ευνοούμενο σου, τον Μότσαρτ, που αρκετές φορές μου μίλησες για αυτόν και που μου διάβασες και μερικά από τα γράμματα του. Πως ήταν τα πράγματα στις μέρες του; Ποιος κυβερνούσε τότε, ποιος έκανε κουμάντο, έδινε τον τόνο κι είχε κάποια αξία; Ήταν ο Μότσαρτ ή οι άνθρωποι του χρήματος και του εμπορίου; Ο Μότσαρτ ή ο μέσος άνθρωπος; και με ποιο τρόπο έφτασε στο θάνατο και θάφτηκε; Θέλω να πω πως ίσως έτσι ήταν πάντα κι έτσι θα είναι πάντα, κι ότι αυτό που το λένε Ιστορία στο σχολείο κι όλα όσα μαθαίνουμε αποστήθιση εκεί μέσα για ήρωες και για μεγαλοφυίες, για ανδραγαθίες και για ανώτερα αισθήματα, δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια έξυπνη κομπίνα, που τη σκαρφίστηκαν οι δάσκαλοι για εκπαιδευτικούς λόγους και για να κρατάνε τα παιδιά απασχολημένα για κάμποσα χρόνια."

για να συνεχίσουμε την αλήθεια...εμεις οι ελεύθεροι...ξεχάσαμε την μαγεία με τα μαγικά...

και φτάνουμε στην αλήθεια ως ιπτάμενοι...ανεβαίνουμε στους ουρανούς με ολο μας το ειναι, αφου τα ''χαμηλοπετάγματα πονάνε και πληγώνουν''

http://www.youtube.com/watch?v=iLi_osYNsOU&feature=related

quote:

---

Ανοιξε την καρδιά σου να αγκαλιάσει ολα οσα αισθάνεσαι ...ειναι ..εισαι ολα.. {4}

Εσυ εισαι αυτό που με τοση τρυφερότητα θέλησε να ξαναεπιστρέψει ...να το θυμασαι {6}

Ασε να φανουν ολα οσα είσαι {5}..μονο μεσα απο την στοργή.. {3}

Οτι αντιλαμβανεσαι δεν το εφιαξες εσυ αλλα ειναι η εμπνευση που ζητησες .., φυλαξε την {2}

Η ζωη ειναι υπεροχη και ειναι ενα θείο δώρο ....δόξασε την {7}

Αυτο το απέραντο.. ειναι οτι ωραιότερο σου εχει συμβει...{1}

http://www.youtube.com/watch?v=V1FgU8HhDyE&feature=related

Edited by - nst on 05/07/2009 13:58:13

---

Edited by - zip on 11/07/2009 10:15:58

υγ εχω και εχω ακουσει αλλα με σαλαχι , πρωτη φορα το ακουω....τέλος παντων....απο εσενα ολα πιθανά...[ αυτο μου ελεγε η μανα μου πάντα]

βολεψου με την κυρία εδώ ...επειδη σαλάχι δεν εβρισκα να σου αφιερώσω

close your eyes, clear your heart

cut the cord
are we human or are we dancer
my sign is vital, my hands are cold
and I’m on my knees looking for the answer
are we human or are we dancer

pay my respects to grace and virtue
send my condolences to good
give my regards to soul and romance
they always did the best they could
and so long to devotion, you taught me everything I know
wave good bye, wish me well

you gotta let me go
are we human or are we dancer
my sign is vital, my hands are cold
and I’m on my knees looking for the answer
are we human or are we dancer

will your system be alright
when you dream of home tonight
there is no message were receiving
let me know is your heart still beating

are we human or are we dancer
my sign is vital, my hands are cold
and I’m on my knees looking for the answer

you’ve gotta let me know
are we human or are we dancer
my sign is vital, my hands are cold
and I’m on my knees looking for the answer
are we human
or are we dancer

are we human or are we dancer
are we human or are we dancer

http://www.youtube.com/watch?v=rCE1MeUZgNk

close your eyes, clear your heart

"Γράμματα σε μια νεαρή φίλη"*

(επιλεγμένα αποσπάσματα)

«Πώς τα πας; Είναι οι μέρες σου γρήγορες σαν αστραπή; Ζεις μέσα σε μία μέρα, χιλιάδες χρόνια;Είναι παράξενο το πόσο πραγματικό πρόβλημα είναι για τους περισσότερους ανθρώπους η βαρεμάρα. Πρέπει να κάνουν κάτι συνέχεια, να απασχολούνται με κάτι, κάποια δραστηριότητα, μ' ένα βιβλίο, στην κουζίνα, με τα παιδιά ή με το Θεό. Αλλιώς μένουν μόνοι τους με τους εαυτούς τους, πράγμα πολύ βαρετό. Όταν μένουν με τον εαυτό τους γίνονται εγωκεντρικοί, μπλέκονται, αρρωσταίνουν ή γίνονται βαρύθυμοι. Ένα μυαλό που δεν είναι απασχολημένο - όχι ένα αρνητικά άδειο μυαλό, αλλά ένα ξύπνιο παθιασμένο μυαλό, ένα ολοκληρωτικά κενό μυαλό - ένα τέτοιο μυαλό είναι πάντα φρέσκο, ικανό, με άπειρες δυνατότητες. Οι σκέψεις δεν είναι δημιουργικές, είναι πληκτικές, μάλλον κουτές. Μπορεί μια σκέψη να είναι έξυπνη, αλλά η εξυπνάδα είναι το ίδιο μ' ένα κοφτερό εργαλείο: γρήγορα φθείρεται· γι' αυτό οι έξυπνοι άνθρωποι είναι κουτοί.

Άφησε το μυαλό χωρίς καμιά απασχόληση, χωρίς να του δίνεις σκόπιμα δουλειά· αυτό άφησέ το να γίνεται αντί να το καλλιεργείς. Διάβασέ το ετούτο συνειδητά κι άσ’ το να συμβεί. Να σου πουν ή να διαβάσεις για το μη απασχολημένο μυαλό είναι σπουδαίο, αλλά είναι και πώς το διαβάζεις και πώς τ' ακούς.

Εκείνο που έχει σημασία είναι να κάνεις το σωστό είδος ασκήσεων, να κοιμάσαι καλά κι η μέρα σου να έχει νόημα. Αλλά κανείς γλιστράει τόσο εύκολα στη ρουτίνα κι ύστερα λειτουργεί με βάση το εύκολο μοντέλο της αυταρέσκειας ή με το μοντέλο του εξαναγκασμού του εαυτού σου να κάνει το σωστό. Όλα όμως τα μοντέλα απονεκρώνουν, οδηγούν σε αργό μαρασμό. Να είσαι δημιουργικός σημαίνει να περάσεις μια πλούσια μέρα έχοντας απλώς επίγνωση χωρίς κανέναν εξαναγκασμό, χωρίς σύγκρουση, φόβο ή σύγκριση.

Βλέπεις, υπάρχουν σπάνιες στιγμές που νιώθουμε έτσι και το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας είναι φτιαγμένο από διαβρωτικές αναμνήσεις, απογοητεύσεις, μάταιες προσπάθειες, κι εκείνο που είναι αληθινό να προσπερνάει. Το σύννεφο της μονοτονίας καλύπτει τα πάντα, κι εκείνο που είναι αληθινό σβήνει. Είναι πράγματι αρκετά κοπιαστικό να διαπεράσεις αυτό το σύννεφο και να βρεθείς στο απλό, καθαρό φως. Απλώς δες τα όλα τούτα κι αυτό είναι όλο. Μην προσπαθήσεις να είσαι απλή. Αυτή η προσπάθεια το μόνο που καταφέρνει είναι να γεννάει περιπλοκές και δυστυχία. Προσπάθεια σημαίνει ότι θέλεις να γίνεις κάτι και το να θέλεις να γίνεις κάτι σημαίνει πάντοτε επιθυμία — με τις απογοητεύσεις της.

Είναι πολύ σημαντικό να ελευθερώσει κανείς τον εαυτό του από κάθε συναισθηματική, ψυχολογική ταραχή, πράγμα που δεν σημαίνει ότι πρέπει να σκληρύνει απέναντι στη ζωή. Αυτού του είδους οι ταραχές χτίζουν σταδιακά ποικίλες ψυχολογικές αντιστάσεις που επηρεάζουν και το σώμα, φέρνοντας διάφορες αρρώστιες. Η ζωή είναι μια σειρά από γεγονότα (επιθυμητά και ανεπιθύμητα)· και όσο μαζεύουμε, όσο ξεδιαλέγουμε εκείνα που θα κρατήσουμε κι εκείνα που θα πετάξουμε, θα υπάρχει αναπόφευκτα η σύγκρουση (της δυαδικότητας) που αυτή η ίδια είναι η ταραχή. Και αυτή η σειρά από ταραχές σκληραίνει το νου, την καρδιά· είναι μια διαδικασία κλεισίματος στον εαυτό, οπότε υπάρχει πόνος. Χρειάζεται τεράστια επίγνωση για να επιτρέψεις στην κίνηση της ζωής να γίνει αποδεκτή χωρίς καμία επιλογή, χωρίς καμία κίνηση προς οτιδήποτε επιθυμητό ή ανεπιθύμητο. Το θέμα δεν είναι να προσπαθείς όλη την ώρα να έχεις επίγνωση, πράγμα που είναι κουραστικό, αλλά να δεις την αναγκαιότητα της αλήθειας που φέρνει η επίγνωση, οπότε θ' ανακαλύψεις ότι αυτή η ίδια η αναγκαιότητα ενεργεί χωρίς να πιέζεις τον εαυτό σου να έχει επίγνωση…

…Οι πιο μορφωμένοι άνθρωποι, εκείνοι που κατέχουν ατέλειωτες πληροφορίες και γνώση, κι εκείνοι που έχουν επιστημονική μόρφωση, έχουν νοημοσύνη; Δεν νομίζεις ότι η νοημοσύνη είναι κάτι τελείως διαφορετικό; Στην πραγματικότητα είναι ολοκληρωτική ελευθερία από το φόβο. Εκείνοι που η ηθική τους βασίζεται στο να νιώθουν ασφάλεια, κάθε είδους ασφάλεια, δεν είναι ηθικοί, γιατί η επιθυμία για ασφάλεια είναι αποτέλεσμα του φόβου. Ο φόβος και η συγκράτηση από το φόβο, πράγμα που το ονομάζουμε ηθική, στην πραγματικότητα δεν είναι ηθική. Νοημοσύνη είναι η ολοκληρωτική ελευθερία από το φόβο. Νοημοσύνη δεν είναι να είσαι καθωσπρέπει ούτε οι διάφορες αρετές που έχουν καλλιεργηθεί από φόβο. Στην κατανόηση του φόβου υπάρχει κάτι που είναι τελείως διαφορετικό από τις θεωρίες του νου…»

quote:

---

Ο κυρ Σελάχης μου είπε να σου πω :

"Στην ζωή σου κάνε ότι γουστάρεις. Μονάχα μην ξεχάσεις να ζήσεις!"

---

Φιλόσοφος κι αυτός ...χα χα , καλά λέει να του πεις....
Αυτο φωνάζω κι εγω..
Καλή εβδομάδα και σε εσένα .

Θέλω να παραβλέψω όλους τους κανόνες μου, έστω μια φορά, και να δω αυτό που μου αρέσει σαν να μη μου αρέσει και αντιθέτως, να μου αρέσει αυτό που μισώ. Με αυτή την αλλαγή στην ισορροπία θα καταφέρω να γαληνέψω, να μην πονάω, να σηκωθώ και να χορέψω με τη ψυχή μου στο στόμα να τρέχει στο άπειρο μεταμορφωμένη σε ουρλιαχτό. Φυσικά και θα χαθώ σε παράλογους συναισθηματισμούς, με αντικείμενο της ευαισθησίας μου την ευαισθησία μου την ίδια. Πάντα μιλάει παράξενα αυτή η αδυναμία αποκόλλησης από το σταθερό κέντρο του σύμπαντος – εγώ. Αλλά όλοι το ξέρουμε όσο και αν τρέχεις μακριά από τον εαυτό σου, αυτός ξέρει όλες τις κρυψώνες σου και εμφανίζεται σαν ίσκιος στις πιο χαρωπές σου σκέψεις. Έλα λοιπόν, άσε και εσύ το εγώ, την ευαισθησία σου και τις αναζητήσεις σου να φανούν, δεν είναι αδυναμία είναι πρόκληση για μένα να μάθω να σε ακούω, να σε νιώθω, να μη χρειάζεται να μιλάμε για όλα αυτά που δε χρειάζεται να μιλάμε. Ροή ενέργειας από τη δική σου σκέψη στο δικό μου μυαλό, όλοι αυτό δεν επιθυμούν? Και μην αντισταθείς στο ουτοπικό της πρότασης γιατί αυτή η ουτοπία μας αξίζει, επιτέλους, ναι, θα μπορέσουμε να ακούσουμε τους χτύπους της καρδιάς ο ένας του άλλου χωρίς να χρειάζονται εξηγήσεις, αρκεί να μας θωπεύει ο ρυθμός. Μετά μπορούν οι σκέψεις να εξελιχθούν σε μελωδίες, τέτοιες που να μας ταξιδέψουν στα πιο φωτεινά ίχνη των ισχυρών μονοπατιών του έρωτα και στη διαύγεια του σκοπού που πρόσταξε το παρελθόν μας, μόνοι μας, για το μέλλον μας σαν ζευγάρι ηλιαχτίδων με δική του μουσική. Αν λοιπόν παραβλέψω όλους τους κανόνες μου θα ξεγυμνωθώ εκεί που άλλοτε δεν ήθελα, ξέρεις, δε με τρομάζει να σου παρουσιάσω τη άπειρη μοναξιά μου, τώρα πια δε ντρέπομαι που την απολαμβάνω, κατάλαβα πια ότι δεν είναι κατακριτέο κάτι τέτοιο. Έτσι κι αλλιώς αν θες να μου χαρίσεις τα χαμόγελά σου μάλλον θα έχεις καταλάβει ότι έτσι πάει. Ανάποδα. Οι κανόνες έχουν καταρριφθεί. Τώρα οι γιορτές μπορούν να γίνουν πραγματικότητα ακόμα και εκεί που δε χωράνε. Χωρίς κόστος και ειδικές ανταμοιβές. Η απλότητα διανθίζει το περίπλοκο σύμπαν. Μας. Πρώτο πληθυντικό. Η γιορτή είναι για όλους μας, για μένα, για σένα, αυτά που κουβαλάς, γιατί και εσύ έχεις το δικό σου φορτίο, κάτι για το οποίο ντρέπεσαι. Δεν χρειάζεται να μου ξεράσεις τις ενοχές σου, τις βλέπω και τις χαίρομαι όπως εσένα. Φτάνει η αποδοκιμασία. Τώρα θα χορέψουμε. Στη μελωδία μας. Ουρλιάζοντας. Πως καταφέραμε να καταπιούμε τόσα πολλά ουρλιαχτά, μου λες? Άφησε ελεύθερη την ανάσα σου, μου αρέσει που με χαϊδεύει, και μη μου δώσεις απάντηση, ξέρω. Νομίζω. Αλλά και πάλι, τούτη η γνώση δεν ωφελεί την ένωσή μας, αυτό που σου χρειάζεται είναι το άγγιγμα του δικού σου ονείρου, μακριά από όλους, μόνο αν φύγεις μακριά μου θα μπορέσεις να κατανοήσεις γιατί. Γιατί η μοναξιά είναι το βασίλειό μου. Μόνοι τους οι άνθρωποι χαϊδεύουν τα άστρα. Χωρίς πλήξη. Ο χώρος τότε διαστέλλεται και χωράνε όλες οι ανθρώπινες επιθυμίες – των άλλων. Νιώσε με, άκου τα άστρα μου. Έχω διασταλεί σε αυτή τη πραγματικότητα που μοιραζόμαστε, τώρα χωράς στη σκέψη μου και στη καρδιά μου που ανήκει σε όλους τους επισκέπτες του κορμιού μου. Δως μου χαλινάρι την συγκατάνευσή σου στο παράλογό μου και μπορούμε να κολυμπήσουμε σε όλους τους γαλαξίες της απιθανότητας. Γιατί έτσι είναι μαγεία. Εξηγείται και παραμένει μυστήρια ταυτόχρονα. Την ίδια ώρα που μελώνω γίνομαι άδικα άγρια και επιθετική, θα σε καταρρίψω πριν το κάνεις εσύ. Αυτή είναι η απόδειξη ότι ταξιδέψαμε μαζί στην αγάπη. Ότι μεθύσαμε ο ένας από τα δάκρυα του άλλου. Ότι φτύσαμε ο ένας τους στίχους μας στον άλλο. Ομορφιά πέρα από κάθε τι συνηθισμένα άσχημο και κακοθώρητο, αν μου επιτρέπεις. Σου υπόσχομαι να μην αφήσω ποτέ το ποτήρι σου άδειο, θα το γεμίζω κάθε φορά που το φτάνεις στον πάτο με όνειρα και με λόγια που σου αρέσουν. Στο υπόσχομαι, δε θα διψάσεις ποτέ. Ό,τι περνάει από το χέρι μου θα μπει στο ποτήρι σου. Το λέω με την άνεση της ειλικρίνειας, έχω και θέλω να σου δώσω. Τόσα χρόνια για σένα τα μάζευα όλα αυτά, για να μου επιτρέψεις να μεθάμε μαζί τα ξημερώματα. Κι ας είναι όλοι οι δρόμοι κλειστοί και η ελευθερία μας γεμάτη χαρακιές από απόπειρες αυτοκτονίας. Σε εμπιστεύομαι γιατί γνωρίζεις τη φυλακή που θα απελευθερωθούμε, μαζί. Όμορφα ειπωμένο και νοσταλγικά επιθυμητό μου ψέμα. Και τώρα που επιτέλους όλοι οι κανόνες κανονίστηκαν καταλλήλως, με όλα τα κ τους νεκρά, τώρα νιώθω σύννεφο που χαϊδεύει τον ήλιο του Απρίλη, εκεί κοντά στον Μάιο, που πάντα αγαπάω παραπάνω και σκιρτώ από τις υποσχέσεις του αγέρα. Τώρα κατέκτησα την ευτυχία. Φταίνε οι κανόνες. Που κανονίστηκαν... Τώρα αρχίζει να θολώνει όλη η εικόνα. Σαν να νιώθω διαφορετικά. Κάνει κρύο. Που βρέθηκα και υπήρξα τόσο ευτυχισμένη? Ανοίγω τα μάτια. Το όνειρο τελείωσε. Η πραγματική σκόνη επιτίθεται σε κάθε κίνησή μου. Δεν υπάρχεις. Όχι όπως σε ένιωσα. Αλλά είσαι αληθινός όσο είμαι και εγώ. Τα όμορφα όνειρα είναι το μόνο που μένει. Έτσι συνεχίζεται η άδικη ζωή. Όμορφα.

http://www.youtube.com/watch?v=u940fZfl1oI&feature=related

Καληνύχτα

Μην …σε παρακαλώ…..

http://www.youtube.com/watch?v=sW4AdPv3GgY&feature=related

αποκλειστικό

"Γιόζεφ, προσπάθησε να καθαρίσεις το μυαλό σου.Φαντάσου το ακόλουθο διανοητικό πείραμα! Τι θα συνέβαινε αν κάποιος δαίμονας σου έλεγε οτι αυτή τη ζωή -όπως τη ζεις τώρα και όπως την έχεις ζήσει στο παρελθόν- πρέπει να τη ζήσεις ξανά, αμέτρητες φορές; Και χωρίς να συμβαίνει τίποτα καινούριο;
"Όπου κάθε πόνος και κάθε χαρά κι ό,τι ήταν άφατα μικρό ή μεγάλο στη ζωή σου θα επιστρέφει σε σένα, όλα στην ίδια διαδοχή και ακολουθία -ακόμα κι αυτός ο άνεμος και τα δέντρα κι αυτά τα γλιστερά βράχια, ακόμα και το νεκροταφείο κι ο τρόμος, ακόμα κι αυτή η γλυκιά στιγμή κι εσύ κι εγώ, πιασμένοι απ' το μπράτσο, μουρμουρίζοντας αυτά τα λόγια;"

Καθώς ο Μπρόιερ έμεινε σιωπηλός, ο Νίτσε συνέχισε: "Φαντάσου την αιώνια κλεψύδρα της ύπαρξης ν'αναποδογυρίζει ξανά και ξανά και ξανά. Και κάθε φορά, αναποδογυρίζουμε κι εσύ κι εγώ, απλοί κόκκοι στη διαδικασία".

Ο Μπρόιερ έκανε μια προσπάθεια να τον καταλάβει."Αυτή η -η- η φαντασίωση, πώς-;"

"Είναι κάτι παραπάνω από φαντασίωση" επέμεινε ο Νίτσε, "είναι κάτι παραπάνω από ένα νοητικό πείραμα. Άκου μόνο τα λόγια μου! Άσε απ' έξω όλα τ' άλλα! Σκέψου την αιωνιότητα. Δες πίσω σου -φαντάσου- να κοιτάζεις ατέλειωτα πίσω στο παρελθόν.
Ο χρόνος εξαπλώνεται προς τα πίσω για όλη την αιωνιότητα. Και, αν ο χρόνος εξαπλώνεται συνεχώς προς τα πίσω, οτιδήποτε θα μπορούσε να συμβεί δεν έχει ήδη συμβεί;
Οτιδήποτε γίνεται τώρα δεν θα έχει γίνει έτσι παλιά; Οτιδήποτε περπατάει εδώ δεν έχει περπατήσει το ίδιο μονοπάτι στο παρελθόν;"._

Σε διαβάζω αλλά δεν με/σε καταλαβαίνω

άκου με....
λίγο πιο ..ανθρώπινα
πιο "πραγματικά"

http://www.youtube.com/watch?v=flvir-zIDoo&feature=related

Οι φίλοι του τον έλεγαν "φιλόσοφο". Και ήταν πολλοί. Μου πήρε καιρό να μάθω ότι το όνομά του ήταν Κώστας. Κανείς δεν τον φώναζε έτσι πια. Καθόταν σιωπηλός μπροστά στις πολύβουες παρέες. Έπινε κι άκουγε. Μιλούσε μόνο όταν γούσταρε πραγματικά να πει κάτι. Για αρκετό καιρό τον θεωρούσα "υπερτιμημένο". Μέχρι που καναδυό περιστατικά με έκαναν κι άλλαξα γνώμη.
Η παρέα γύρω ετερόκλητη. Κι όλο και πλήθαινε. Ένας δικηγόρος, μία μακιγιέρ, ένας επιχειρηματίας, μία διαφημίστρια, ένας πανεπιστημιακός, μία "οικοκυρά", ένας αγρότης, δύο φοιτήτριες, ο φίλος της μίας φαντάρος, ένα ζευγάρι εφοριακών και ένας μεγαλομπακάλης (ιδιοκτήτης σούπερ μάρκετ συστηνόταν) μετά της συμβίας του. Τιτίβιζαν ξέγνοιαστα για τα τρέχοντα και τις διακοπές που τελείωσαν. Μετά ήρθαν τα μεζεδάκια. Η κουβέντα αραίωσε. Η παρέα υποκλίθηκε στις γεύσεις και το κρασί προς στιγμήν, για να ξαναπιάσει την επικαιρότητα μετά με χορτάτη ... διάθεση. Από το Μουντομπάσκετ μέχρι τον πόλεμο στο Λίβανο και τον Γκίντερ Γκράς. Θριαμβολογίες, αναλύσεις, αφορισμοί, διαφωνίες και πάλι απ' την αρχή. Κι ο φιλόσοφος αμέτοχος. Η φοιτήτρια της κοινωνιολογίας (πολέμιος του Γκράς μετά τις αποκαλύψεις, υπέρμαχος της Χεζμπολάχ ενάντια στα κατεστημένα και λάτρης της εθνικής μπάσκετ που -κατά δήλωσή της- πρωτοείδε χθες) αποφάσισε με τον αυθορμητισμό της ηλικίας της να τον βάλει στην κουβέντα.
-Κι εσείς -που σας λένε και φιλόσοφο- τι λέτε για όλα αυτα? τον ρώτησε όλο νάζι.
Ξαφνικά σταμάτησαν όλοι την κουβέντα και κρεμάστηκαν στα χείλη του. Εκείνος -σαν μέγας θεατρίνος που βγαίνει στη σκηνή- δεν βιάστηκε. Άρχισε να μετατοπίζει αργά τα πιάτα από τον χώρο που βρισκόταν μπροστά του. Μετά έβγαλε τελετουργικά ένα στυλό από την τσέπη του. Κι αφού βεβαιώθηκε με μία ματιά ότι είχε την προσοχή όλων, είπε:
- Έχω μία θεωρία. Την αποκαλώ θεωρία της γνώσης και της άγνοιας.
Έφερε το στυλό και έφτιαξε μία κουκίδα στο χάρτινο τραπεζομάντηλο μπροστά του.
- Έστω ότι εδώ έχουμε έναν άνθρωπο ανόητο. Αμόρφωτο. Αδαή. Αγνοεί τα πάντα. Οι γνώσεις του δεν έχουν κύκλο. Είναι απλά μία αυτοτελής κουκίδα. Μικρή κι ασήμαντη.
Ξαναπήρε το στυλό και ζωγράφισε γύρω από την κουκίδα έναν μικρό κύκλο. Η κουκίδα έμενε στο επίκεντρο.
- Εδώ είναι ένας άλλος άνθρωπος. Ξέρει περισσότερα. Όχι πολλά όμως. Η γνώση του έχει ένα μικρό κύκλο. Φανταστείτε αυτόν τον κύκλο να έχει επίκεντρο την κουκίδα του προηγούμενου αλλά να βρίσκεται λίγο πιο ψηλά. Ας πούμε με καλύτερη θέα. Καταλαμβάνει κάποιο χώρο, λοιπόν, ο κύκλος του. Ο ίδιος συνειδητοποιεί ταυτόχρονα ότι η άγνοια του μπορεί να είναι μεγαλύτερη της γνώσης. Γιατί είναι πιο ψηλά και βλέπει καλύτερα.
Το στυλό συνέχισε να φτιάχνει ομόκεντρους κύκλους γύρω από την κουκίδα. Όλο και πιο μεγάλους.
- Κι αυτοί είναι άλλοι άνθρωποι. Με γνώσεις όλο και περισσότερες. Κύκλους μεγαλύτερους. Και έστω κάθε φορά κι ένα επίπεδο ψηλότερους. Όσο αυξάνονται και ανεβαίνουν οι κύκλοι τόσο οι κάτοχοι -καθώς στέκονται στο επίκεντρο τους- συνειδητοποιούν πόσος χώρος μένει ακόμη κενός έξω από το κυκλάκι τους. Πόσο χαώδης είναι η γνώση που αγνοούν (έδειξε με μία κίνηση το υπόλοιπο λευκό και άγραφο τραπεζομάντηλο). Ας πάμε για παράδειγμα, στον μεγαλύτερο κύκλο μας. Τον εξυπνότερο και πιο μορφωμένο της υπόθεσης. Η περιφέρεια στον κύκλο των γνώσεων του αυξημένη. Και φυσικά το δικό του επίκεντρο είναι στην κορυφή. Αλλά ο ίδιος από εκεί έχει μία τρομακτική θέα του "ωκεανού" των γνώσεων που αγνοεί. Κι αυτό τον κάνει πιο συνεσταλμένο. Ας γυρίσουμε τώρα στον αρχικό μας ήρωα. Τον παντελώς ανόητο και αμαθή. Ο δικός του κύκλος ένα κενό σύνολο. Μία απλή κουκίδα βουλιαγμένη στο πιο χαμηλό επίπεδο. Με θέα κοντόφθαλμη. Δεν ξέρει τίποτα. Και πανευτυχής καθώς είναι στην άγνοιά του, δικαιούται να ομιλεί για τα πάντα.
Μετά σήκωσε τελετουργικά το ποτήρι. Γέλασε δυνατά και είπε:
- Στην υγειά της πόρνης της άγνοιας.

άκου σε το...

και δες το...

με ανοιχτά όλα τα "μάτια"...

http://www.youtube.com/watch?v=-qXTFZAW2Vw&feature=related

καλές διακοπές χαρά μου!!!!!!!!!!!

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr