Καλή σου μέρα!!!!!!

http://www.youtube.com/watch?v=AGRFy5hDQiY&NR=1

"I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand."

--Confucius

και αυτο

http://www.youtube.com/watch?v=UZ7C1q1OyJQ&feature=channel

ΚΑΛΗΜΕΡΑ.....

το παιδί μόλις γεννιέται δεν έχει συνειδητή γνώση, ούτε προσκόλληση στις απολαύσεις και τα αποκτήματα, ούτε συναισθηματικούς δεσμούς.
Δεν γνωρίζει τίποτα για τα πλούτη και την φτώχεια, δεν έχει αντίληψη του εαυτού, της προσωπικότητας, της ύπαρξης ή της ζωής. Για το παιδί είναι όλα ανοιχτά, τίποτε δεν το μολύνει, γιατί είναι αδιάφορο, γαλήνιο, καθαρά φυσικό.

Η αποκατάσταση της αθωότητας έρχεται όταν οι άνθρωποι είναι ικανοί να ξυπνήσουν ριζικά και να αλλάξουν κατεύθυνση, αποβάλλοντας την προσκόλληση στα αντικειμενα, αν μπορούσαν να διαμένουν στην περιοχή της κενότητας και του άμορφου, να ξεριζώσουν τις αντιλήψεις και τους σκοπούς που καθορίζονται από το παθελθόν και να σαρώσουν την δύναμη της συνήθειας που αποκτάται στην τωρινή ζωή, εγκαταλείποντας το κάθε τι, ώστε να είναι ανοιχτοί και διαυγείς, αγνοί και καθαροί, τότε ακόμα και αν το σώμα ήταν γέρικο, η φύση θα αποκαθίστατο...

Αυτή είναι η αποκατάσταση της νεότητας, η αρχική κατάσταση του παιδιού.
Διαφορετικά, από την στιγμή που η φυσική πραγματικότητα χάνεται, ακόμα και αν είναι κανείς σωματικά δυνατός, ποιό το όφελος?

Καλημερούδια .....σημερα ειναι η πανσέληνος...η πιο ''δυνατή '' αυτου του χρόνου , την αισθηση του οποίου αλλάξαμε χορεύοντας στα επιπεδα του νου μας...
Εξημερώσαμε την ανεπαισθητη .. βραχωδη οψη μιας τεράστιας καρδιάς..τοσο μεγάλης που περιλαμβάνει ολο τον ουρανό...τον ήλιο και ενα μικρό συννεφάκι...μοναδικό..
Το σωμα ..ενα γλυπτό, φόρος τιμής στα δώρα της θεότητας ...υποκλίνεται στην ενότητα της ζωης του φωτός και της αγάπης..

τώρα που τίποτα
δεν μου ανήκει
τώρα που δεν ανήκω πουθενά

Άσε με να φιλήσω τα σιωπηλά σου χείλη
το είχα ακούσει στο κοχύλι
μια νύχτα δίπλα στη φωτιά
Πως δεν υπάρχει νόημα
πως δεν τραβάμε πουθενά

μένει μονάχα λίγο φως και λίγο αλάτι στα μαλλιά
και του Αυγούστου τα φιλιά
κι ο κόσμος ο ανεξήγητος
που δεν μας λογαριάζει

Κι η αγάπη που αν την ψάξεις
αντέχει μόνο μια στιγμή
έτσι όπως δεν αντέχουν τα παιχνίδια για πολύ
Στην περιέργεια των παιδιών
και την τυφλή βιασύνη
η αγάπη αντέχει μια στιγμή

κι ύστερα ... σβήνει

αφιερωμένο ...

<<Ξέρω καλά ότι δεν μπορώ να εξηγήσω αυτή τη μορφή της τελικότητας που ανακαλύπτω μέσα στο συνταίριασμα των χρωμάτων, στην αρμονία των σχημάτων και στις κινήσεις που προκαλεί ο άνεμος. Εντούτοις υπάρχει παντού, είναι εκεί μπρος στο βλέμμα μου, και τελικά δεν μπορώ να την κάνω να υπάρχει παρά μόνο εάν το είναι της ήδη υπάρχει>> (Ζαν-Πολ Σαρτρ).

<<Τον αέναο κύκλο μεταμορφώσεων της ενέργειας ή αλλιώς του Qi, εκφράζουν και τα 5 στοιχεία που συναντούμε στο feng shui. ΝΕΡΟ ΞΥΛΟ ΦΩΤΙΑ ΓΗ ΜΕΤΑΛΛΟ.
Πέντε στοιχεία που διακρίνονται στις ιδιότητες και τις ποιότητες που διαμορφώνονται από την εμπλοκή του yin και του yang. To yin και το yang, είναι αυτές ακριβώς οι δύο αντίθετες δυνάμεις που δεν μπορούν να υπάρξουν η μία χωρίς την άλλη, ή αλλιώς, η ύπαρξη της μίας προϋποθέτει την ύπαρξη της άλλης. Η ισορροπημένη σύνθεση των δύο αποτελεί το ένα και αδιαίρετο Όλον, που περιλαμβάνει τα πάντα, όχι όμως με τη μορφή που τα γνωρίζουμε. Περιλαμβάνει το σύνολο της ενέργειας που κατά τη διάσπασή της δημιουργεί το σύμπαν που γνωρίζουμε, σαν ενιαίο σύνολο, απόλυτο, άμορφο και αδιάσπαστο>>

-----------------------------------

Ως άνω, ούτως κάτω, ως κάτω, ούτως άνω.

Πριν βιώσουμε την υλοποίηση ενος γεγονότος στο υλικο επιπεδο , εχει ηδη συμβει στα ανωτερά του....το πνευμα το εχει υφάνει με τα κρύσταλλα και τα νήματα της αθωότητας , στριφογυρίζοντας το αδράχτι ενος χρόνου που ποτέ δεν υπήρξε παρά ως διανοητική κατάσταση..
Η ψυχή το εχει στολίσει με τους πιο γλυκούς χρωματισμούς ..τα μεθυστικότερα αρώματα ..ηχους που δακρύζουν , ψυθιρίζοντας σου ..ασε να γίνει φως...

Και τότε, οταν επιτέλους κοιμάται ο δικαστής , ο φόβος και η απορία ...σχηματίζεται η εξωτερική επένδυση..αυτη που μας αρμόζει..
Ειναι δικό μας ..το επιλεξαμε και το σεβόμαστε σε ολες του τις εκφάνσεις ..οχι για την μορφή και την στιλπνότητα αλλα για ολα τα μηνυματα που μεταφέρει ...εικόνες απο το παρελθόν που χαρη σε αυτές φτάσαμε ως εδω...αγγίγματα που χαρισαμε και αλλα που αγαπήσαμε....την δροσια του ωκεανού..την αλμύρα της προστατευμενης παραλίας ...το χαδι του φεγγαριού....τον πόνο της αποχώρησης ...την προσμονή της αγκαλιάς...ολα ειναι γραμμενα παντού...επάνω μας , μεσα μας , γυρω μας...και ολα ειναι λατρεμένα στο ιδιο απίστευτο βαθμό..

Ολα αυτα για να σου πω...οτι εχει ηδη συμβεί κάποτε....και σε αγριεύει η ''ανάμνηση'' [ που ''ειδες'']
Γίνεται ηδη ..και με συνεπάρνουν οι εικόνες του ''χρόνου'' που ερχεται..[ που ''περνουν απο τα ματια μου'']
Ειναι αναγκαίο,,επειδή αποκαθίσταται η τάξη , η αρμονία και η ολοτητα..
και μην ρωτας πως το ξέρω ...ουτε κι εγω δεν ξερω αλλα ετσι ΕΙΝΑΙ.

Καλοκαιράκι μου την αγαπώ
Μαύρο μεράκι μου πώς να το πω
Πες μου σ' αγαπώ για να βγω
Με μια βάρκα θαλασσιά
Άστρο να σου βρω και σταυρό
Απ' τα δώδεκα νησιά

Ρόδο, Μύκονο και Τζια
Στου Ονείρου τα νησιά
Μες του πελάγου την αγκαλιά
Σύρο, Νάξο κι Αμοργό
Τρεχαντήρι μου γοργό
Παίρνει αγέρας τα ξανθά μαλλιά

Καλοκαιράκι μου την αγαπώ
Μαύρο μεράκι μου πώς να το πω
Πες μου σ' αγαπώ για να βγω
Με μια βάρκα θαλασσιά
Άστρο να σου βρω και σταυρό
Απ' τα δώδεκα νησιά
Πες μου σ' αγαπώ για να βγω
Με μια βάρκα θαλασσιά
Άστρο να σου βρω και σταυρό
Απ' τα δώδεκα νησιά

http://www.youtube.com/watch?v=Lk04hFhIfEk

Σ΄αγαπάω γιατί είναι το σώμα σου φωτιά στο κρεβάτι μου
σ΄αγαπάω γιατί έχω την εικόνα των αγγέλων στα μάτια μου
στο πρόσωπό σου στο χαμόγελό σου

Ερωτας ο απόλυτος έρωτας
ο δικός μας ο έρωτας
η δική μας η αγάπη
έρωτας ο απόλυτος έρωτας

Σ΄αγαπάω γιατί έχω τα μάτια σου για φως στο σκοτάδι μου
σ΄αγαπάω γιατί έχω την ανάσα των χειλιών σου λιμάνι μου
γλυκό μεθύσι την αναπνοή σου

Ερωτας ο απόλυτος έρωτας
ο δικός μας ο έρωτας
η δική μας η αγάπη
έρωτας ο απόλυτος έρωτας

http://www.youtube.com/watch?v=o2uSiG3JvWk&feature=related

"Τι κάνεις ;", με ρωτήσανε,
τους λέω "το κορόϊδο"
όσο κι αν τρέξεις τελικά
ποτέ σου δεν προφταίνεις

Έτσι κι αλλιώς είναι σικέ
ετούτος ο αγώνας
μέχρι να πάρεις παγωτό
σε βρίσκει ο χειμώνας

Έτσι που φεύγει η ζωή
δε λέει ούτε ένα αντίο
και δεν μου φτάνει για να πω
ένα μισό αστείο

Έτσι κι αλλιώς είναι σικέ
ετούτος ο αγώνας
μέχρι να πάρεις παγωτό
σε βρίσκει ο χειμώνας

Τα βατράχια

Καλά να περνάτε, θα τα πούμε πάλι σε λίγες μέρες.

http://www.youtube.com/watch?v=But2AiE6ick&feature=related

"Σώπα μη μιλάς ! (του Αζίζ Νεσίν)"

"Σώπα, μη μιλάς , είναι ντροπή
κόψ' τη φωνή σου
σώπασε επιτέλους
κι αν ο λόγος είναι αργυρός
η σιωπή ειναι...

χρυσός.

Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί
έκλαιγα,γέλαγα,έπαιζα μου λέγανε:
"σώπα".

Στο σχολείο μού κρύψαν την αλήθεια τη μισή,
μου λέγανε :"εσένα τι σε νοιάζει ; Σώπα!"

Με φιλούσε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε:
"κοίτα μην πείς τίποτα, σσσσ....σώπα!"

Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.
Και αυτό βάσταξε μέχρι τα εικοσί μου χρόνια.

Ο λόγος του μεγάλου
η σιωπή του μικρού.

Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο,
"Τι σε νοιάζει εσένα;", μου λέγανε,
"θα βρείς το μπελά σου, σώπα".

Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι
"Μη χώνεις τη μύτη σου παντού,
κάνε πως δεν καταλαβαίνεις ,σώπα"

Παντρεύτηκα , έκανα παιδιά ,
η γυναίκά μου ήταν τίμια κι εργατική και
ήξερε να σωπαίνει.
Είχε μάνα συνετή , που της έλεγε "Σώπα".

Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με συμβουλεύανε :
"Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα"
Μπορεί να μην είχαμε με δ'αύτους γνωριμίες ζηλευτές,
με τους γειτονες, μας ένωνε , όμως, το Σώπα.

Σώπα ο ενας,σώπα ο άλλος σώπα οι επάνω, σώπα η κάτω,
σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.
Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.
Κατάπιαμε τη γλώσσά μας.
Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.
Φτιάξαμε το σύλλογο του "Σώπα".
και μαζευτηκαμε πολλοι
μία πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη ,αλλά μουγκή!

Πετύχαμε πολλά,φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα,
τα πάντα κι όλα πολύ.
Ευκολα , μόνο με το Σώπα.
Μεγάλη τέχνη αυτό το "Σώπα".

Μάθε το στη γυναίκα σου,στο παιδί σου,στην πεθερά σου
κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσά σου
και κάν'την να σωπάσει.
Κόψ'την σύρριζα.
Πέτα την στα σκυλιά.
Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.

Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες , τύψεις κι αμφιβολίες.
Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις απο το βραχνά να μιλάς ,
χωρίς να μιλάς να λές "έχετε δίκιο,είμαι σαν κι εσάς"
Αχ! Πόσο θα 'θελα να μιλήσω ο κερατάς.

και δεν θα μιλάς ,
θα γίνεις φαφλατάς ,
θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς .

Κόψε τη γλώσσά σου, κόψ'την αμέσως.
Δεν έχεις περιθώρια.
Γίνε μουγκός.
Αφού δε θα μιλήσεις , καλύτερα να το τολμησεις Κόψε τη γλώσσά σου.

Για να είσαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου
ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσά μου,
γιατί νομίζω πως θα'ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω
και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω
και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο ,
με έναν ψιθυρο , με ένα τραύλισμα , με μια κραυγή που θα μου λεει:
ΜΙΛΑ!....

Ευχαριστω πολυ τον ανωνυμο φιλο
που μου εδωσε την ιστοσελιδα για να το βρω!
Σε ευχαριστουμε ολοι εμεις που οταν το ακουσαμε
μας μαγεψε......"
http://annamaria285blogspotcom.blogspot.com

Share on Facebook
Αναρτήθηκε από troktikos στις 4:04 πμ

http://www.youtube.com/watch?v=bgC-qMHztC0&feature=related

ΥΓ. Μην κολας απλως μου αρεσει πολυ

Καλα να περασετε σ΄ημερα

"I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand."

--Confucius

καραβια ειμαστε που ρίχνονται στο κύμα...........

http://www.youtube.com/watch?v=kr2cBMyJUyg&feature=related

οι καρδιες που αγαπούν ρίχνουν φως στο σκοτάδι....

δεν ειναι απο τα πιο γνωστα του αλλα μου αρεσει πολυ....

http://www.youtube.com/watch?v=am-UpKaM8n4

Ο κεραυνός είναι αποτομος, έντονος και δυνατός. Ο άνεμος είναι βαθμιαίος, απαλός και φτάνει μακριά. ΄Οταν ο άνεμος και ο κεραυνός συνδυάζονται, τοτε υπάρχει απαλή ευγένεια στο μέσον της σκληρής έντασης και σκληρή ένταση, στο μέσον της απαλής ευγένειας. Σκληρότητα και απαλότητα αλληλοσυμπληρώνονται.

Είναι το Ταό της ισορροπημένης εναρμόνισης σκληρότητας και απαλότητας.
΄Οταν οι άνθρωποι ασκούν το Ταό για να αναπτύξουν χαρακτήρα στην ασχολία τους με τα συμβάντα και την κοινωνία, αν είναι πάντα σκληροί, θα είναι παρορμητικοί και επιθετικοί, υπερβολικά ανυπόμονοι, έτσι ώστε οι πράξεις τους θα στερούνται διάρκειας και η οξύνοιά τους θα μειώνεται.

Αλλά πάλι, αν οι άνθρωποι ειναι πάντα μαλακοί, θα διστάζουν, θα φοβούνται, δεν θα είναι αποτελεσματικοί και θα είναι υπερβολικά αδύναμοι για να πετύχουν στα έργα τους. Μια τέτοια μαλθακότητα ειναι άχρηστη.

Αν οι άνθρωποι μπορούσαν να είναι σταθεροι στις αποφάσεις τους και εύκαμπτοι στην βαθμιαία εφαρμογή τους, χωρις να βιάζονται ούτε και να βραδυπορούν, χωρις να είναι επιθετικοί ούτε και αδύναμοι, με την σκληρότητα και την απαλότητα σε ισορροπία μεταξύ τους, επιτυγχάνοντας ισορροπία και αρμονία, τότε θα μπορούσαν να ευεργετηθούν όπου κι αν πηγαίνουν.

Γι' αυτό ένας σοφός έγραψε "Η ισορροπία είναι ο στυλοβάτης του κόσμου, η αρμονία είναι ο δρόμος μέσω του οποίου ο κόσμος φτάνει στο Ταό. Επιτυγχάνοντας ισορροπία και αρμονία. ο ουρανός και η γη βρίσκονται στην θέση τους και μυριάδες όντα αναπτύσσονται.

'Ισως η απουσία σου είναι παρουσία, χωρίς εσύ να είσαι,
χωρίς εσύ να πας να κόψεις το μεσημέρι
σαν ένα γαλάζιο λουλούδι, χωρίς εσύ να περπατάς
πιο αργά ανάμεσα στην ομίχλη και στους πλίνθους,

χωρίς εκείνο το φως που κρατάς στο χέρι
που ίσως άλλοι δεν θα δουν να χρυσίζει,
που ίσως κανείς δεν έμαθε ότι βλασταίνει
σαν την κόκκινη καταγωγή του τριαντάφυλλου,

χωρίς εσύ να είσαι, επιτέλους, χωρίς να έρθεις
απότομη, ερεθιστική, να γνωρίσεις τη ζωή μου,
καταιγίδα από ροδώνα, σιτάρι του ανέμου,

και από τότε είμαι γιατί εσύ είσαι,
και από τότε είσαι, είμαι και είμαστε,
και για χάρη του έρωτα θα είμαι, θα είσαι, θα είμαστε.

Θυμήσου στιγμές που ένοιωσες έκσταση. Μπορεί να ήταν ένα ηλιοβασίλεμα, οι πρώτες πτήσεις με το φτερό σου, ένα τραγούδι, ή κάτι άλλο. Από τη "δύναμη" της εμπειρίας, όλη η προσοχή σου ήρθε στη στιγμή του παρόντος και οι σκέψεις σταμάτησαν για λίγο να σε ενοχλούν. Ξανοίχτηκες σε κάτι που δεν είναι ο κανόνας αλλά η εξαίρεση. Λειτούργησες με τρόπο διαφορετικό από αυτόν που συνηθίζεις και στον οποίο έχεις αποκτήσει ομοιοστασία και αδράνεια. Την ομοιοστασία του χαρακτήρα σου...
Μοιάζει σαν να κάθεσαι στο κέντρο ενός κύκλου και να ψάχνεις γύρω - γύρω στην περίμετρό του. Όταν κουραστείς ή απογοητευτείς να ψάχνεις αντιλαμβάνεσαι πως αυτό που ψάχνεις βρίσκεται στο κέντρο... Στο μόνο σημείο που δεν έψαξες...

Όταν σταματήσουν όλες οι προσπάθειες του "Εγώ", τότε ο αγώνας σταματά. Μοιάζει σαν να σκάβεις όλη μέρα στον κήπο και κάποια στιγμή από την κούραση, αφήνεις το σκαλιστήρι στον τοίχο και κάθεσαι σε μια καρέκλα χωρίς να κάνεις απολύτως τίποτα...

Το μόνο που υπάρχει είναι το παρόν. Η ζωή υπάρχει πραγματικά μόνο στο Εδώ και Τώρα. Ο χρόνος είναι μια ψευδαίσθηση που σκλαβώνει...

Ο καρπός του δέντρου της γνώσης του καλού και του κακού, έβγαλε τον άνθρωπο από τον παράδεισο. Με τη γνώση αυτή, ο άνθρωπος επιδίωκε πλέον το "καλό" του και απέφευγε το "κακό" του. Έγινε Ιδιοτελής. Δηλαδή έθεσε (όρισε) ο ίδιος τον σκοπό - στόχο της 'Υπαρξής του, αφού εμπιστευόταν την γνώση αυτή και όχι πλέον την πηγή της Ύπαρξης...

Όταν όλη σου η ένταση έχει απελευθερωθεί και όλη σου η προσοχή είναι στο παρόν, η αντίληψη διευρύνεται και υπάρχει έμπνευση. Νοιώθεις ευτυχία απλά γιατί υπάρχεις και αναπνέεις. Το σώμα σου είναι χαλαρωμένο, οι αισθήσεις σου οξυμένες. Τα χρώματα έντονα, οι γεύσεις έντονες. Για πρώτη ίσως φορά δίνεις σημασία στον κόσμο γύρω σου. Μέχρι τώρα έδινες σημασία στις σκέψεις σου και όχι στα απλά πράγματα που σε περιβάλλουν.

http://www.youtube.com/watch?v=A7F2X3rSSCU&feature=related

Είναι εντελώς ανόητο να προσπαθείς να συγκρατήσεις αυτό που σου δωρίζεται, που σου προσφέρεται. Αυτό δείχνει έλλειψη πίστης ότι Αυτός που σου το χαρίζει, δεν θα το πάρει κάποια στιγμή πίσω. Τι γίνεται όμως όταν Αυτός που σου χαρίζει και αυτό που σου χαρίζεται είναι η ίδια η ΖΩΗ? Μοιάζει σαν να έρχεται νερό από ένα αυλάκι και εσύ να προσπαθείς να του αλλάξεις κατεύθυνση για να το ελέγξεις, με αποτέλεσμα να το μπλοκάρεις και να χύνεται απ'έξω και να πηγαίνει χαμένο. Ο καθένας λαβαίνει με τον τρόπο που έχει συνηθίσει να λαμβάνει.

Έχουμε συνηθίσει όλα να τα κρίνουμε με όρους κέρδους και όφελους. Συμφέροντος. Η γνώση του καλού και του κακού... Ακόμη και η έννοια της Ανιδιοτέλειας, έχει χάσει σήμερα το "μεταφυσικό" νόημα για το οποίο είχε πρωτοειπωθεί : Αν +Ίδιον +Τέλος. Δηλαδή : Δεν θέτω εγώ τον σκοπό της ύπαρξής μου...

http://www.youtube.com/watch?v=78dCcffzlN0&feature=related

Φαντάσου πόσο ελεύθερος αισθάνεται και είναι κάποιος που δεν ασχολείται με σκέψεις επιδίωξης του καλού του..! "Ναί, αλλά τι κερδίζει..?".......

"Κλείσε την πόρτα και μείνε μόνος στο δωμάτιο, ή απλά κάτσε σε μια καρέκλα, κάθισε ήρεμος και περίμενε. Ο κόσμος θα αποσύρει τη μάσκα του γελώντας, δεν μπορεί να κάνει αλλιώς" - Έρμαν Έσσε

« Η παρουσία φωλιάζει σε απουσίες
Zήτα μου ό,τι θες »
Νύχτες ονείρου…

Είναι κάποιες νύχτες που σου σπρώχνουν βαθιά στα ρουθούνια, ανέμους από στιγμές που πέθαναν παλιά. Απλά στιγμιότυπα της συνειδητότητάς σου, γεμάτα αισθήσεις. Ζωές του ενός λεπτού, που ενεργοποίησαν όλα σου τα κύτταρα και μετά χάθηκαν στον χρόνο… Πράσινες εκδρομές που ζωγράφισαν ευχές σε γαλάζιο φόντο…

Ενα τέτοιο φλάς-μπάκ κάθε τόσο, κάνει το τώρα ακαθόριστο… Κάνει το εδώ ένα μόνιμο ταξίδι. Συνήθως ευθύνεται ένα τραγούδι, μια καλπάζουσα μελωδία που αλλάζει την πίεση ροής του αίματος, λόγω της αυξημένης ζήτησης οξυγόνου απ’τους ιστούς, αναγκάζοντας την καρδιά να χτυπά σε ασυνήθιστους ρυθμούς. Έπειτα ο οργανισμός μπαίνει σε διαδικασίες που μόνο ο ίδιος γνωρίζει και οι διαστάσεις χάνουν το σχήμα τους, κάνοντας τον χώρο να μοιάζει άχωρος σ’ εναν άχρονο χρόνο…

Κάπου εκεί, η προσωπική πραγματικότητα ζωγραφίζει το άμεσο μέλλον με πινέλα τα πεπραγμένα και χρώματα τις προσδοκίες, στο καναβάτσο του στιγμιαίου παρόντος…

Μιά αληθινή συνωμοσία του σκοτεινού τμήματος του εγκεφάλου με ότι πιο απτό έχει να σου προσφέρει η ζωή, που είτε σε βρίσκει σύμφωνο είτε όχι, έχει τον τρόπο να σου επιβάλει τους σκοπούς της. Κάπως έτσι, γίνεσαι εσύ το όνειρο και η ζωή το υπoκείμενο, κι η αλήθεια σου πραγματώνει μια υπέροχη άβυσσο…

Άκου...

http://www.youtube.com/watch?v=5UIg5CyS74E&feature=related

Alkyoni Papadaki
Το χρώμα του φεγγαριού

"...-Τι χρώμα έχει η λύπη; ρώτησε το αστέρι την κερασιά και παραπάτησε στο ξέφτι κάποιου σύννεφου που περνούσε βιαστικά. Δεν άκουσες;
Σε ρώτησα τι χρώμα έχει η λύπη;
-Έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα την ώρα που γέρνει ο ήλιος στην αγκαλιά της. Ένα βαθύ άγριο μπλε.
-Τι χρώμα έχουν τα όνειρα;
-Τα όνειρα; Τα όνειρα έχουν το χρώμα του δειλινού.
-Τι χρώμα έχει η χαρά;
-Το χρώμα του μεσημεριού, αστεράκι μου.
-Και η μοναξιά;
-Η μοναξιά έχει χρώμα μενεξελί.
-Τι όμορφα που είναι τα χρώματα! Θα σου χαρίσω ένα ουράνιο τόξο, να το ρίχνεις επάνω σου όταν κρυώνεις.
Το αστέρι έκλεισε τα μάτια του κι ακούμπησε στο φράχτη.
Έμεινε κάμποσο εκεί και ξεκουράστηκε.
-Και η αγάπη; ξέχασα να σε ρωτήσω. τι χρώμα έχει η αγάπη;
-...Το χρώμα που έχουν τα μάτια του Θεού, απάντησε το δέντρο.
-Τι χρώμα έχει ο έρωτας;
-Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, όταν είναι πανσέληνος.
-Έτσι, ε; Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, είπε τ' αστέρι...
Κοίταξε μακριά στο κενό...Και δάκρυσε..."

Άκου...

http://www.youtube.com/watch?v=eBKYuBvraGU&feature=related

Αυτό ήταν για πριν αλλά κατά λάθος έβαλα το άλλο..
Όπως και νάναι και τα δυό είναι υπέροχα...

http://www.youtube.com/watch?v=xeaH6I2OuHc&feature=related

μάθε τη γλώσσα της σιωπής κι ύστερα έλα να μου πεις...

http://www.youtube.com/watch?v=9rRODCQBxik&feature=related

ας το παράθυρο ανοιχτό σ΄όλες τις καταιγίδες..

"I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand."

--Confucius

Κάθισε εδώ κοντά μου
Μου 'λειψες ξαφνικά
Έτσι όπως πέφτει ο ήλιος
Χτυπάει η μοναξιά
Μείνε λιγάκι ακόμα
Κάτι έχω να σου πω
Να πάρει ο αέρας χρώμα

Αχ, για να γεννηθείς εσύ κι εγώ
Γι' αυτό, για να σε συναντήσω
Γι' αυτό έγινε ο κόσμος μάτια μου
Γι' αυτό, για να σε συναντήσω

Δεν έχει αρχή και τέλος
Δεν έχει μέτρημα
θάλασσα που κυλάει
αυτό το αίσθημα
στο πιο βαθύ σκοτάδι
στη δυνατή βροχή
γιορτάζει η αγάπη,
γιορτάζει η αγάπη
της νύχτας το σκοτάδι
φωτίζει το φιλί

http://www.youtube.com/watch?v=wBiZgZ5KFvo&feature=related

Αχ, για να γεννηθείς εσύ κι εγώ
Γι' αυτό, για να σε συναντήσω
Γι' αυτό έγινε ο κόσμος μάτια μου
Γι' αυτό, για να σε συναντήσω...

Τέλος σκίζουμε κάθε μικρό κομματάκι από ''πρέπει'', ''ίσως'', ''αν''απο τις άκρες του αυτοκόλλητου, έτσι που εξαφανίζεται κάθε αντίσταση στις τριβές των ανεμών και των κυμμάτων....

Τώρα ταξιδεύει παντού, γλιστρά ανάμεσα και φτερώνει ψηλά …
Είναι πια ολόκληρο και ολοζώντανο....οπως αξίζει σε ένα τέτοιο σχηματισμό…γιατί χωρίς να κατέχει , έχει όλο το σύμπαν στην αγκαλιά του και δίχως να γνωρίζει σχεδόν τίποτα είναι ένα φως ατέλειωτo....

http://www.youtube.com/watch?v=3e2N9tx2Cn4&feature=related

quote:

---

Όπως και νάναι και τα δυό είναι υπέροχα...

---

Edited by - nst on 11/08/2009 16:53:42

Αγάπη είναι να σου δίνω
χωρίς ποτέ να σου το λέω
συ να πονάς, μα εγώ να κλαίω
και στ’ άγγισμά σου να ριγώ!

Αγάπη είναι να σε κλείνω
τις νύχτες μες στα βλέφαρά μου
για να σε βλέπω στα όνειρά μου
και να σου γλυκοτραγουδώ…

Αγάπη είναι να σου παίρνω
τα βογκητά μέσ’ απ’ τα στήθια
και σαν παιδί με παραμύθια
γλυκά να σε παρηγορώ!

Αγάπη είναι εγώ να γέρνω
για να κρατιέσαι εσύ ολόρθος
εσύ ο ακριβός μου πόθος
και το αθάνατο νερό.

http://www.youtube.com/watch?v=_f1fiRtmPLY&feature=related

Άγγελε μου την καρδιά μου..

http://www.youtube.com/watch?v=Jj9tiDof4QQ&feature=related

"I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand."

--Confucius

http://www.youtube.com/watch?v=fls-0DAryGo&feature=related

ηλιε μου

Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι'αυτό που αξίζουν, αλλά γι'αυτό που σημαίνουν. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως.

Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!

Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.

Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ'ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρια μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τ'αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους... Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή...

Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.

Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη.

Τι μέρα γεννηθήκατε;
ΜήναςΙανΦεβMάρAπρMάιΙούνΙούλAύγΣεπOκτNoέΔεκ Μέρα01020304050607080910111213141516171819202122232425262728293031

Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους... Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.

Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ'αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.

Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ'έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ'αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ'έβλεπα να βγαίνεις απ' την πόρτα, θα σ'αγκάλιαζα και θα σού ‘δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα.

Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ' έβλεπα, θα έλεγα "σ' αγαπώ" και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.

Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα 'θελα να σου πω πόσο σ'αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω. Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος.

Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι' αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν'το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις "συγνώμη", "συγχώρεσέ με", "σε παρακαλώ", "ευχαριστώ" κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.

Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ' τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα."

Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες

http://www.youtube.com/watch?v=lv-WQ1YlJuU&feature=related

Είμαστε εμείς οι ονειροπαρμένοι τρελλοί της γης
με τη φλογισμένη καρδιά και τα έξαλλα μάτια.

Είμαστε οι αλύτρωτοι στοχαστές και οι τραγικοί ερωτευμένοι.

Χίλιοι ήλιοι κυλούνε μες στο αίμα μας
κι ολούθε μας κυνηγά το όραμα του απείρου.

Η φόρμα δεν μπορεί να μας δαμάσει.

Εμείς ερωτευτήκαμε την ουσία τού είναι μας
και σ' όλους μας τους έρωτες αυτήν αγαπούμε.

Είμαστε οι μεγάλοι ενθουσιασμένοι κι οι μεγάλοι αρνητές.

Κλείνουμε μέσα μας τον κόσμο όλο και δεν είμαστε τίποτα απ' αυτόν τον κόσμο.

Οι μέρες μας είναι μια πυρκαγιά κι οι νύχτες μας ένα πέλαγο.
Γύρω μας αντηχεί το γέλιο των ανθρώπων.

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr