FILE MOU strangewonderer EBALES ENA THEMA KATHARA ANTHROPINO
KAI POLY DYSKOLO.

THA SAS PW THN DIKH MOU APOPSH KAI THESH.
GNWMH MOU EINAI PWS THA PREPEI NA AFYSOUME TOUS METASTANDES EKEI POU EINAI.
NA MHN BAZOUME AGYRES KAI NA TOU KRATAME EDW.
THELOUN NA FYGOUN.
ISWS KAPIES STIGMES NA THELOUN NA DOUN ISWS... ISWS KAI OXI.

KAI THA SAS MILISW APO KARDIAS.
PRIN APO XRONIA OTAN SKEFTOMOUN TO MONADIKO ISWS DIKO MOU ATOMO
POU XATHIKE OTAN TO SKEYTOMOUN DEN TO EITHELA NA ME VLEPEI
THN EITHELA PLAI MOU.

ALLA PALI MALLON EITAN KAKO KAI POLY EGWISTIKO NA SKEYTOMAI AYTO TO THEMA ......
MALLON EBAZA ALYSIDES STO PETAGMA TOU KAI DEN TO EITHELA.

PROSOPIKES APOPSEIS KAI THESEIS....

EYXARISTW

Να ξέρεις ότι οι νεκροί κάθε στιγμή είναι κοντά από την ώρα που τους καλούμε στη σκέψη μας.

Η ελπίδα θα ζει για πάντα...

"KALHNYXTA.AYTOS O KOSMOS DEN ALLAZEI POTE..."

Η ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΗ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΔΙΗΓΗΘΕΙ ΤΑ 2 ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
1)Η ΑΔΕΡΦΗ ΤΗΣ ΕΙΧΕ ΕΝΑΝ ΓΙΟ ΠΟΥ ΠΕΘΑΝΕ ΣΧΕΔΟΝ ΑΠ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ,ΟΠΩΣ ΠΟΛΥΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ,ΝΟΜΙΖΩ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΑ ΚΟΛΛΗΤΙΚΗ ΑΡΡΩΣΤΙΑ.ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΝΕ ΑΥΤΗ ΣΠΑΡΑΖΕ,ΘΡΗΝΟΥΣΕ ΚΑΙ ΕΚΛΑΙΓΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΩΡΑ,ΚΑΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΤΗΝ ΜΑΛΩΝΑΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΕΓΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΕΙ ΕΤΣΙ,ΟΠΟΤΕ ΑΝΑΓΚΑΖΟΤΑΝ ΝΑ ΚΡΑΤΑΕΙ ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΝ ΕΚΔΗΛΩΝΕΙ.ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΧΑΜΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ,Η ΜΑΝΑ ΕΜΕΙΝΕ ΣΠΙΤΙ,ΚΑΙ Η ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΦΥΓΕ ΟΛΟ ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΝΥΧΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΟ ΠΑΖΑΡΙ ΣΕ ΚΟΝΤΙΝΗ ΠΟΛΗ.ΤΟΤΕ Η ΑΔΕΡΦΗ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ ΜΟΥ ΒΡΗΚΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΚΛΑΨΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΤΟΝ ΓΙΟ ΤΗΣ.ΚΑΘΗΣΕ ΚΟΝΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ,ΚΙ ΕΚΛΑΙΓΕ ΚΑΙ ΦΩΝΑΖΕ " ΤΙ ΜΟΥ ΚΑΝΕΣ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΟΥ,ΕΦΥΓΕΣ ΤΟΣΟ ΝΕΟΣ, ΚΑΙ ΤΕΤΟΙΑ.ΑΥΤΟ ΕΓΙΝΕ ΜΕΧΡΙ ΑΡΓΑ ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΜΕΤΑ ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ,ΠΟΥ ΕΞΑΝΤΛΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΑΠΟΚΟΙΜΗΘΗΚΕ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ.ΤΟΤΕ ΕΙΔΕ ΤΟΝ ΓΙΟ ΤΗΣ ΣΑΝ ΣΕ ΟΡΑΜΑ,ΝΑ ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΣ ΛΕΕΙ "ΑΜΑΝ ΡΕ ΜΑΝΑ,ΕΙΜΑΙ ΩΡΕΣ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΠΩ,ΚΑΙ ΣΕ ΑΚΟΥΩ ΝΑ ΚΛΑΙΣ.ΟΤΙ ΕΓΙΝΕ,ΕΓΙΝΕ,ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΕΣΑΙ?-ΚΑΙ ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΑΥΤΑ ΑΝΟΙΞΕ ΦΤΕΡΟΥΓΕΣ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΕΤΑΞΕ ΜΑΚΡΙΑ. ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ ΗΡΕΜΗΣΕ ΛΙΓΟ Η ΜΑΝΑ ΤΟΥ,ΔΙΟΤΙ ΟΠΩΣ ΙΣΧΥΡΙΣΤΗΚΕ Η ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ ΕΓΙΝΕ ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ.
2)Η ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ ΚΙ ΕΓΩ ΣΥΧΝΑ ΤΣΑΚΩΝΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ,ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΤΟ ΕΞΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ ΟΤΙ ΟΣΑ ΛΕΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΑ. ΛΕΝΕ ΟΤΙ Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΠΕΘΑΜΕΝΟΥ ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΣΑΡΑΝΤΑ ΜΕΡΕΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΑ ΜΕΡΗ ΠΟΥ ΕΖΗΣΕ ΚΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΑ.ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΝΕ Ο ΑΔΕΡΦΟΣ ΤΟΥ ΠΑΠΠΟΥ ΜΟΥ ΛΟΙΠΟΝ,ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΗΔΕΙΑ,ΚΑΝΑΝΕ ΤΡΑΠΕΖΙ ΟΠΩΣ ΣΥΝΗΘΙΖΟΤΑΝΕ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ.ΟΛΟΙ ΤΡΩΓΑΝ ΕΞΩ,ΣΕ ΕΝΑ ΥΠΟΣΤΕΓΟ ΣΑΝ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΠΑΛΙΑ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ.Η ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ ΜΠΗΚΕ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΟΥΖΙΝΑ ΚΑΤΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ,ΚΙ ΑΚΟΥΣΕ ΒΗΜΑΤΑ ΝΑ ΤΡΙΖΟΥΝ ΣΤΟ ΞΥΛΙΝΟ ΠΑΤΩΜΑ,ΣΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΟΥΣΕ ΓΡΗΓΟΡΑ ΔΙΠΛΑ ΤΗΣ,ΚΙ ΕΝΟΙΩΣΕ ΤΗΝ ΚΙΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΕΡΑ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΑΙ ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΕΡΝΑΕΙ ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ ΓΡΗΓΟΡΑ.ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ ΗΤΑΝ Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΝΕΚΡΟΥ ΤΗΣ ΚΟΥΝΙΑΔΟΥ ΠΟΥ ΠΕΡΙΦΕΡΟΤΑΝ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ.

ΚΙ ΕΝΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ.Η ΠΡΟΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΑΛΛΟ ΣΟΙ ΠΟΥ ΠΕΘΑΝΕ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΕ ΗΛΙΚΙΑ 90 ΕΤΩΝ,ΕΧΑΣΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΤΗΣ ΠΡΙΝ ΚΑΜΙΑ 30ΑΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΚΑΡΚΙΝΟ ΠΟΥ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ΞΑΦΝΙΚΑ,ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΣΕ ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΠΕΘΑΝΕ,ΕΥΤΥΧΩΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΘΕΙ ΠΟΝΟ.Ο ΠΡΟΠΑΠΠΟΥΣ ΛΟΙΠΟΝ,ΠΟΥ ΕΓΩ ΔΕΝ ΓΝΩΡΗΣΑ,ΕΦΥΓΕ ΣΧΕΔΟΝ ΣΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΘΟΥΜΕΝΑ,ΣΤΑ 60ΚΑΤΙ ΤΟΥ.ΑΥΤΟ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΕΙΧΕ ΣΤΟΙΧΗΣΕΙ ΠΟΛΥ ΣΤΗ ΠΡΟΓΙΑΓΙΑ,Η ΟΠΟΙΑ ΙΣΩΣ ΕΠΕΙΔΗ ΗΜΟΥΝ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΤΗΣ ΔΙΣΕΓΓΟΝΟ ΜΕ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΤΑΝ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΛΕΓΕ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΕΛΕΓΕ ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ,ΙΔΙΩΣ ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ ΜΙΚΡΗ.ΠΟΛΛΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΤΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΛΙΓΟ.ΙΣΩΣ ΗΜΟΥΝ ΤΟΣΟ ΜΙΚΡΗ ΟΤΑΝ ΜΟΥ ΤΑ ΕΛΕΓΕ ΔΙΟΤΙ ΦΟΒΟΤΑΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΕΥΕ ΑΛΛΟΣ.ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΠΕΙ ΛΟΙΠΟΝ ΟΤΙ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ ΠΟΥ ΠΕΘΑΝΕ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΤΗΣ,ΕΙΧΕ ΞΑΠΛΩΣΕΙ ΑΠΟΚΑΜΩΜΕΝΗ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ,ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΟΤΑΝΕ ΔΙΑΦΟΡΑ.ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ,ΑΙΣΘΑΝΘΗΚΕ ΕΝΤΟΝΑ ΜΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΜΕΡΙΑ ΤΟΥ ΔΩΜΑΤΟΥ.ΓΥΡΙΣΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ,ΚΑΙ ΕΙΔΕ ΔΙΠΛΑ ΤΗΣ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΤΗΣ,ΝΑ ΚΑΘΕΤΑΙ ΗΡΕΜΟΣ ΣΕ ΜΙΑ ΚΑΡΕΚΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΚΟΙΤΑΖΕΙ.ΝΙΟΝΙΟ,ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΔΩ?ΤΟΝ ΡΩΤΗΣΕ.ΑΚΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ,ΕΙΠΕ ΠΛΗΣΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ,ΕΤΣΙ ΗΤΑΝ ΓΡΑΦΤΟ ΝΑ ΓΙΝΕΙ,ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΕΣΑΙ ΑΛΛΟ. ΚΑΘΗΣΕ ΣΤΟ ΚΡΕΒΒΑΤΙ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΔΙΠΛΑ ΤΗΣ,ΚΙ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ,ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ Η ΠΡΟΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ ΑΠΟΚΟΙΜΗΘΗΚΕ.ΤΟ ΠΡΩΙ ΣΗΚΩΘΗΚΕ ΜΕ ΠΙΟ ΚΑΛΗ ΔΙΑΘΕΣΗ,ΚΑΙ ΞΕΠΕΡΑΣΕ ΚΑΠΩΣ ΤΗΝ ΧΑΛΙΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ.

ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΩ ΠΑΡΑΠΕΡΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΜΕ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΚΡΙΤΗΡΙΑ,Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΣ ΒΓΑΛΕΙ ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ.

παρηγοριά να ξέρεις ότι ΠΡΟΛΑΒΕΣ να πεις σ'αυτούς που έφυγαν αναπάντεχα όλα αυτά που ήθελες

να πεις...ότι ΠΡΟΛΑΒΕΣ να κάνεις όλα αυτά που ήθελες να κάνεις.

Πριν από δυο μήνες περίπου ένα αγαπημένο μου πρόσωπο σταμάτησε να δίνει σημεία ζωής και όλοι

φοβόμασταν για το χειρότερο.
Τις στιγμές που έκλαιγα μόνη μου τις (ατέλειωτες) νύχτες αγωνίας διαπίστωσα 2 πράγματα:

1)Πονούσα από τον ΔΙΚΟ μου φόβο ότι δε θα τον ξαναέβλεπα.
2) ΗΞΕΡΕ τα αισθήματά μου,ήξερε ότι μας συνέδεαν δεσμοί αγάπης...είχα ΠΡΟΛΑΒΕΙ ΝΑ ΤΟ ΠΩ.

Τελικά όλα κύλησαν ομαλά και τώρα,όλα τα βλέπω με άλλα μάτια.
Κλείνοντας,να δώσω την ειλικρινή μου συμπαράσταση σε όλους τους φίλους και φίλες έστω και

μέσω του ψυχρού internet...

Αυτό που ανέφερες για τη μητέρα σου και το ταξίδι που θα πήγαινες MIKRA είναι πολύ ενδιαφέρον και έχουν ακουστεί άπειρες τέτοιες περιπτώσεις.
Εγώ πιστέυω ότι όταν κάποιος πεθαίνει, δεν παύει να υπάρχει, αλλά περνά από κάποιους "παράξενους" για μας κόσμους, όπου επεξεργάζεται ίσως κάποια στοιχεία τα οποία έζησε πριν πεθάνει. Και νομίζω πως υπάρχει λογική σ'αυτό, γιατί τόσες εμπειρίες στη ζωή, τσάμπα τις περνάμε; Κάποιος σκοπός υπάρχει και αν αυτός δεν είναι η εξέλιξή μας, τότε τι είναι; (ας μου απαντήσει κάποιος που πέθανε και ξέρει καλύτερα...)

Μου έχουν συμβεί κι εμένα κάποιες περιπτώσεις που κάποιος ο οποίος πέθανε ερχόταν σε επικοινωνία μαζί μου. Βέβαια, πολλοί σκεπτικιστές θα έλεγαν ότι ήθελα πολύ να τον δω και το υποσυνείδητό μου έπλασε μια συνάντηση μαζί του. Ο καθένας μπορεί να σου πει ότι θέλει για τα πράγματα τα οποία έχεις νιώσει, αλλά όταν εσύ τρως το σοκολατάκι και ξέρεις ότι είναι γλυκό και έχει γεύση πραλίνας, δεν μπορεί να σε πίσει κανένας ότι είναι αλμυρό και έχει γεύση λεμόνι. Εσύ ξέρεις καλύτερα. Μπορεί βέβαια να ισχυριστεί ότι σε πείραξαν πολύ τα ψυχοφάρμακα που παίρνεις για να ξεπεράσεις το Βαγγέλη που έφυγε για ασπιρίνες και δε γύρισε ποτέ, αλλά μετά γυρνάς το κουτί ανάποδα και βλέπεις: "πραλίνες Λεονίδας" και τότε ΞΕΡΕΙΣ ότι είχες δίκιο.
Στην περίπτωση της ΜΙΚΡΑ το κουτί με τις πραλίνες ήταν ένα ατύχημα και αυτό είναι πολύ θλιβερό, αλλά και σημαντικό συγχρόνως για να θελήσει ένας νεκρός να έρθει σε επαφή μαζί σου.
Ακόμα και αν η μορφή ενός που έχει πεθάνει έχει αλλάξει, αφού το φυσικό του σώμα γίνεται αρχικά σκουλίκια (πολλά μικρά άσπρα που μοιάζουν με μανέστρα και αποδυκνείουν ότι τίποτε στη φύση δε χάνεται, αλλά όταν αποδιοργανωθεί αλλάζει μορφή), υπάρχουν ωστόσο κάποια στοιχεία που υπάρχουν και εξελίσσονται και αυτά σιγά - σιγά μετά το θάνατο.
Όι νεκροί λοιπόν μέχρι να φύγουν αρκετά μακριά και να μη μπορούν να μας επιρρεάσουν, απομακρύνονται σιγά - σιγά. Κάποιοι ίσως μένουν κοντά μας λίγο περισσότερο καιρό, για διάφορους λόγους. Εχω κι εγώ παραδείγματα με αποδείξεις μιας τέτοιας μετά θάνατον επικοινωνίας και γιαυτό νιώθω αυτούς που τα αναφέρουν.

Οσοι δεν έχουν δοκιμάσει τις "πραλίνες Λεωνίδας" δεν έχουν παρά να περιμένουν.Κάποιος θα τους κεράσει και θα δουν ότι όντως είναι γλυκές με γεύση πραλίνα...

quote:

---

Καλησπέρα και τα ειλικρινή μου συλληπητήρια...
Πολυ ωραίο το θέμα φίλε Strangewonderer...
Νομίζω πως ναι,μαζί μας είναι,γιατί οι δεσμοί πραγματικής,ανιδιοτελούς,βαθιάς αγάπης δε σπάνε ούτε με το θάνατο...
Μακάρι να είναι έτσι...
ο Σκοτεινός Άγγελος...

"Ποιό το αληθινό μέγεθος της σκιάς σου;"

---

Edited by - strangewonderer on 28/11/2002 03:09:57

FILE Redivivus KAI EGW THA SYMFONISW ME TON SKOTEINO AGGELO
PWS THA EITHELA KAI EGW ME THN SEIRA MOU NA MOU DWSEIS KAPIES AXIGISEIS EAN THA EITHELES.
SXETIKA ME THN PROHGOUMENH ANAFORA SOU

EYXARISTW

Ο Ν. είναι ο καλύτερός μου φίλος , παιδικός . Η σχέση μας είναι αυτή δύο ανθρώπων που δεν έχουν καταφέρει να μαλώσουν ποτέ ,ακόμη και όταν η ρουτίνα τους έπνιξε . Παντρεμένος με την Κ. από την Πολωνία έχουνε και ένα πεντάχρονο παιδάκι .
Ήταν πολύ τυχερός ο φίλος μου . Η Κ. ήταν ένας άγγελος , στην μορφή και στην ψυχή . Πολλοί την αμφισβήτησαν στην αρχή . Πολύ γρήγορα όμως κατόρθωσε να κερδίσει τους πάντες , σε σημείο ώστε να ζητούν όλοι την συμβουλή της . Ακόμα και μια ταλαίπωρη δική μου σχέση ,η Κ. την κρατούσε σε ζωή . Απτήν αρχή βρήκα σε αυτήν την φίλη που δεν είχα ποτέ .

Πήρα τηλέφωνο .
«Τι τρέχει ρε Νικ ?»
«Φίλε μπλέξαμε , η Κ. από το πρωί , είναι στην εντατική ,έχει πέσει σε κώμα .
Οι γιατροί λένε ότι δεν έχει ελπίδες . την κρατάνε με τα μηχανήματα
Συγνώμη ρε φίλε που σου χαλάω τα Χριστούγεννα , αλλά ήθελα κάπου να μιλήσω »

Ο Ν. την παραμονή δούλευε όλη την νύκτα ως το πρωί των Χριστουγέννων .
Η Κ. μόνη στο σπίτι με το μωρό ,είχε από νωρίς φοβερό πονοκέφαλο αλλά ως συνήθως δεν ήθελε να ενοχλήσει κανέναν , είχε συνηθίσει στον πόνο των άλλων , ο δικός της δεν ήταν ποτέ αρκετός .

Τα μάζεψα στα γρήγορα και δρόμο για ρεβεγιόν στο Τζάνειο όπου και κατασκήνωσα.
Μέχρι το βράδυ ήταν όλοι εκεί . Ο προθάλαμος της εντατικής γνώρισε μεγάλες δόξες.
Συζητήσεις επί συζητήσεων ,τηλέφωνα , ελπίδες , θαύματα , τάματα ,παλιοί γνωστοί και φίλοι . Σε τρεις μέρες όμως όλα είχαν τελειώσει .
Θυμάμαι μόνο εμένα ,την σχέση μου και την πολωνέζα κολλητή φίλη της να πηγαίνουμε στο υπόγειο του νοσοκομείου , για να την ντύσουμε .
Δεν μπορούσε να δεχτεί κανένας μας ότι θα την ακουμπούσαν βέβηλα χέρια .
Εγώ έκατσα απέξω , τα κορίτσια όμως τα θαύμασα . Μανιάτισσες .
Τέτοιες στιγμές ο άνθρωπος υπερβάλει εαυτόν .

Δεν προβληματιστήκαμε ιδιαίτερα για το που έπρεπε να την πάμε . Ξέραμε ότι εκεί στην παγωμένη Βαρσοβία υπάρχει μια μάνα που την περιμένει , που αισθάνεται από μόνη της ,ότι αισθανόμαστε όλοι εμείς συνολικά .
Την παραμονή του μιλένιουμ ήμασταν εκεί . Σε μια τελετή που στην Ελλάδα δεν είναι δυνατόν να γνωρίσει κανείς , καταρρεύσαμε μπροστά στην πρέσα των ημερών και στο άκουσμα του άβε Μαρία ,υπό την συνοδεία του αρμονίου .
Τα μεσάνυκτα ήμασταν εκεί στην πλατεία μαζί με όλη την πόλη για να «γιορτάσουμε» το μιλένιουμ ,εν μέσω πυροτεχνημάτων και ότι άλλο θα μπορούσε να προβλέπει μια τέτοια γιορτή .Η αλήθεια είναι ότι δεν θυμάμαι τίποτα από όλα αυτά και είναι λογικό νομίζω .
Κάτσαμε πέντε ημέρες στο πατρικό της σπίτι μπροστά σε ένα μόνιμα στρωμένο τραπέζι με φαγητά και βότκα . Είχαμε ένα παράξενα μόνιμο κέφι στην παρέα , θες η βότκα , θες η συναισθηματική φόρτιση … Δεν μου είναι πρωτόγνωρο το έχω ξανανιώσει και ξέρω ότι συμβαίνει .Στην θετική ατμόσφαιρα συνέβαλε και ο αδελφός της Κ. αλλά και η μαμά (έτσι συνηθίσαμε να λέμε όλοι την μητέρα της Κ.) .
Οι άνθρωποι ήταν υπεράνω κριτικής , πρώτο τους μέλημα ήταν η φιλοξενία μας και όχι η εξυπηρέτηση του πόνου τους .
Σε αυτό το σημείο να σας πω ότι σε όλο το διάστημα της παραμονής μας ,η μαμά απομονωνόταν διακριτικά κλεισμένη στην κουζίνα του μικρού σπιτιού . Και την ημέρα και την νύχτα . Μόνο αυτή έκλαιγε πλέον μόνιμα όταν δεν την βλέπαμε εμείς .
Τα δικά μας δάκρυα είχαν πια στεγνώσει .
Ή Πολωνέζα φίλη της Κ. η Ν. που μένει στην Ελλάδα και μας συνόδευσε εκτελώντας χρέη μεταφραστή , πήγαινε αρκετές φορές με την μαμά και συζητούσαν .
Όταν γυρίσαμε στην Ελλάδα μας είπε τι λέγανε .
Κάθε βράδυ η Κ. ερχόταν στην μικρή κουζίνα και συζητούσε με την μαμά . Μιλούσαν ώρες για τα πάντα . Ακόμα και για το μέλλον , για το τι θα έπρεπε να γίνει με τον Ν. και το παιδί .
Ακόμη και τότε η Κ. ήταν εκεί και νοιαζόταν για μας . Ακόμη και τότε δεν έδωσε λάθος συμβουλή .
Αυτό που συνέβαινε κάθε βράδυ και που κανένας μας δεν το αντιλήφθηκε , το μάθαμε μετά την επιστροφή μας , γιατί η μαμά δεν ήθελε να «αγριευτούμε» .
Ξέρω ότι κανένας μας δεν ήταν αρκετά αγνός ώστε να καταφέρει να δει το αγγελικό της χαμόγελο , αυτό που αφόπλιζε τον οποιοδήποτε .
Ξέρω ότι μόνο η μαμά ήταν τόσο αγνή όσο αυτή .
Ξέρω ότι παρότι είχαμε υποσχεθεί ο ένας στον άλλον , σε κάποια από τις μεταφυσικές συζητήσεις μας , ότι όποιος πεθάνει πρώτος θα στείλει μήνυμα στον άλλο , δεν μετράει πια . Ο πόνος τα σκέπασε όλα .
Τρία χρόνια πριν …Ακριβώς .

Γλυκιά μου Κ. όλα αυτά τα έγραψα στην μνήμη σου

Καλή αντάμωση , αλλά αν αυτό δεν είναι δυνατόν τότε
καλή τύχη

quote:

---

Τυχαίνει μερικές φορές τα σενάρια που διαμορφώνει η τύχη μέσα στη ζωή ,να ξεπερνούν και αυτά μιας μυθιστοριματικής έμπνευσης .
Όταν με ρωτούν για τον θάνατο ή όταν εγώ ρωτάω τον εαυτό μου για αυτό , συνοψίζω τα ερωτήματα σε ένα …
Που πάμε όταν πεθαίνουμε ?
Η απάντηση που δίνω είναι πάντα η ίδια .
«Εκεί που είμαστε πριν γεννηθούμε » .
Και είναι αυτή μια απάντηση από τον ορθολογισμό , στην οποία όμως και ο μυστικισμός κλείνει πονηρά το μάτι …

""βάλε στόχους μικρούς αν θες να ευτυχίσεις , βάλε στόχους μεγάλους για να παραμείνεις νέος""

---

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr