Τι εισπράττει μία προσωπικότητα η οποία ,μοχθεί για το καλό της ανθρωπότητας ?
Εξαρτάται από πολλούς παράγοντες ο καθορισμός , η από την προσπάθεια ,αν δηλαδή αυτή είναι ώριμη ,περιέχει σοφία ,χρήσιμες βιωματικές εμπειρίες .
Η μήπως από ένα και μοναδικό γεγονός ,η προσωπικότητα που το προσπαθεί να είναι ολοκληρωμένη ?
Πολλά ερωτήματα που οδηγούνε μονάχα σε έναν και μοναδικό στόχο και αυτός είναι η αναζήτηση του σκοπού της υπάρξεως της προσωπικότητάς μου .
Δεν είναι περισσότερο συμφέρον για το εγώ του κάθε ανθρώπου, να μην έχει ουδεμία προσωπικότητα ,να συμπεριφέρεται απρόσωπα ?
Για παράδειγμα να προσπαθεί να ξυπνήσει συνανθρώπους του που κοιμούνται βαθιά , δίχως να περιμένει κάποιο συμφέρον η κάποια προσωπική αμοιβή , η κάποια ηθική ικανοποίηση ,απλά να δίνει ….,έως ότου μάθει τι είναι αυτό που εισπράττει αυτός ο Άνθρωπος ,ο οποίος κατόρθωσε και συμπεριφέρεται ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΩΣ ?

Ας πάρουμε για παράδειγμα την πρώτη παράγραφο του μηνύματός σου:

quote:

---

Συνειδητοποιώντας ο Άνθρωπος ότι με τον τρόπο επιβίωσης (απληστία ,ακόρεστη εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο & και των φυσικών πόρων του πλανήτη ,παγκόσμια εξουσία ) καταστρέφει την φύση ,πράγματι κάνει προσπάθειες για να την αποτρέψει .

---

Με την ανιδιοτέλεια φίλε κηφέα , λύνονται όλα τα προβλήματα του πλανήτη .
Δεν είναι όμως δυνατόν να διαμορφωθεί η πλειοψηφία των ανθρώπων σε ανιδιοτελείς χαρακτήρες , εδώ στον πλανήτη μας .
Ούτε είναι δυνατόν οι λίγοι που συνειδητοποίησαν τα προβλήματα του πλανήτη μας ,να βαστάξουνε για τους άλλους την συνειδητότητα αυτού του κόσμου στις πλάτες τους .
Η ανιδιοτέλεια δεν αποκτιέται , αλλά κατακτείται και είναι καθαρά προσωπική εργασία & ενασχόληση του κάθε ατόμου με τον ίδιο του τον εαυτό .
Κατακτείται με πολύ αργά βήματα ,τόσο αργά που εγώ θα έλεγα ότι μία ζωή ,ίσως να μην είναι αρκετή για την κατάκτηση αυτή.
Αυτός είναι ο λόγος που γράφω ,ότι πρέπει να επιστρέψει πίσω σε εμάς , αλλά με άλλη μορφή .
Για να γίνω πλήρως κατανοητός θα αναφέρω ένα τυπικό παράδειγμα .
Κάθε φορά που προσπαθεί μία προσωπικότητα να υλοποιήσει μία πράξη, η ένα έργο με ανιδιοτελή χαρακτήρα , μοχθεί στην ουσία να ξεπεράσει την προσωπική ιδιοτέλεια και αν το κατορθώσει θα στεφτεί με επιτυχία η προσπάθειά του .
Όσοι άνθρωποι φτάσανε σε αυτό το σημείο, δηλαδή είχανε μία τέτοια επιτυχία , αποκομίσανε μία βιωματική εμπειρία .
Αυτό δεν σημαίνει ότι έχουνε διαμορφώσει ανιδιοτελή χαρακτήρα .
Για να συμβεί αυτό ,θα πρέπει να έχει διαμορφωθεί η προσωπικότητα από ιδιοτελής σε ανιδιοτελής .
Αυτό είναι μία θεωρία που παραμένει θεωρία για την πλειοψηφία της ανθρωπότητας ,για μεγάλο χρονικό διάστημα .

ΠΑΥΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΩΡΙΑ ΟΤΑΝ ΤΟ ΑΤΟΜΟ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΕΙ ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ , ΕΧΕΙ ΓΕΥΘΕΙ ΤΗΝ ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΟΥΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΤΟΥ ΣΤΟ ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ ( του ) .
Δεν υπάρχει αμοιβή από την κοινωνία μας για ανιδιοτελείς χαρακτήρες .
Λειτουργεί και θα λειτουργεί ακόμη για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα με την γνωστή & τυπική σε όλους μας προσωπική ιδιοτέλεια ,σε άλλον βέβαια αυτή η ιδιοτέλεια είναι μικρή ,σε κάποιους άλλους μεγαλύτερη και σε άλλους τεράστια ,ανυπέρβλητη .

Με όλα αυτά ήθελα να σου απαντήσω ,ότι η ανιδιοτέλεια αφορά την ψυχή και την προσωπικότητά μας ,είναι δηλαδή καθαρά ατομικό ζήτημα .
Την ψυχή την αφορά επειδή ,κάπου υπάρχει κάτι και αν δεν υπάρχει θα πρέπει να το βρει η προσωπικότητα ,το οποίο να είναι ατελείωτο, τελειοποιημένο , άφθαρτο, αιώνιο ,άπειρο ,πάντοτε βέβαια σε σχέση και άμεση σύγκριση με την φθαρτή προσωπικότητα .
Δεν νομίζω ότι ο σκοπός του ανθρώπου ,του κάθε ανθρώπου είναι αυτός κατά τον οποίο θα προσπαθήσει να διαμορφώσει ανιδιοτελή χαρακτήρα ,ώστε να απαλλαχθεί κάποτε ο πλανήτης μας ,από τα γνωστά σε όλους μας προβλήματα .
Το γεγονός που με κάνει να είμαι σχεδόν απόλυτα βέβαιος για αυτήν την άποψη, είναι η άγνοια του ΑΝΘΡΩΠΟΥ .
Μπορείς εσύ φίλε μου να διανοηθείς ,ότι μπορείς να καταστρέψεις κάτι ,για το οποίο δεν έχεις ιδέα , πως υφίσταται και με ποιον τρόπο λειτουργεί

Κλείνω λέγοντας ,ότι πρέπει να βλέπουμε τον κάθε συνάνθρωπό μας ,ως μία καλή ευκαιρία , ώστε να τον υπηρετήσουμε (να το προσπαθήσουμε αυτό μετράει ) και βέβαια αυτή η προσπάθεια εξελίσσεται σε μία μεγάλη πρόκληση, ανάλογα με το πόσο δύστροπος είναι ο συνάνθρωπός μας ,τον οποίο αποφασίσαμε να υπηρετήσουμε ,ώστε να αποκτήσουμε την βιωματική εμπειρία της υπομονής .
Όλα όσα έγραψα ακούγονται θεωρητικά και για άλλους είναι μόνον θεωρία ,αλλά θέλω να ελπίζω ότι πάντοτε σε κάποια στιγμή στην ζωή του καθενός μας ,υπάρχει κάτι ,τόσο ασήμαντο πολλές φορές ,που μπορεί όμως να κινήσει την σκέψη κάποιων προς την ορθή κατεύθυνση .

quote:

---

Με την ανιδιοτέλεια φίλε κηφέα , λύνονται όλα τα προβλήματα του πλανήτη .
Δεν είναι όμως δυνατόν να διαμορφωθεί η πλειοψηφία των ανθρώπων σε ανιδιοτελείς χαρακτήρες , εδώ στον πλανήτη μας .
Ούτε είναι δυνατόν οι λίγοι που συνειδητοποίησαν τα προβλήματα του πλανήτη μας ,να βαστάξουνε για τους άλλους την συνειδητότητα αυτού του κόσμου στις πλάτες τους .
Η ανιδιοτέλεια δεν αποκτιέται , αλλά κατακτείται και είναι καθαρά προσωπική εργασία & ενασχόληση του κάθε ατόμου με τον ίδιο του τον εαυτό .
Κατακτείται με πολύ αργά βήματα ,τόσο αργά που εγώ θα έλεγα ότι μία ζωή ,ίσως να μην είναι αρκετή για την κατάκτηση αυτή.
Αυτός είναι ο λόγος που γράφω ,ότι πρέπει να επιστρέψει πίσω σε εμάς , αλλά με άλλη μορφή .
Για να γίνω πλήρως κατανοητός θα αναφέρω ένα τυπικό παράδειγμα .
Κάθε φορά που προσπαθεί μία προσωπικότητα να υλοποιήσει μία πράξη, η ένα έργο με ανιδιοτελή χαρακτήρα , μοχθεί στην ουσία να ξεπεράσει την προσωπική ιδιοτέλεια και αν το κατορθώσει θα στεφτεί με επιτυχία η προσπάθειά του .
Όσοι άνθρωποι φτάσανε σε αυτό το σημείο, δηλαδή είχανε μία τέτοια επιτυχία , αποκομίσανε μία βιωματική εμπειρία .
Αυτό δεν σημαίνει ότι έχουνε διαμορφώσει ανιδιοτελή χαρακτήρα .
Για να συμβεί αυτό ,θα πρέπει να έχει διαμορφωθεί η προσωπικότητα από ιδιοτελής σε ανιδιοτελής .
Αυτό είναι μία θεωρία που παραμένει θεωρία για την πλειοψηφία της ανθρωπότητας ,για μεγάλο χρονικό διάστημα .

---

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά.

Τι είναι όμως αυτό το περιβόητο τώρα ?

Ας μεταφερθούμε σε έναν τόπο, όπου κάποιος μιλάει εύστοχα ( κατά την υποκειμενική μου άποψη ) για την δύναμη που εμπεριέχει το ΤΩΡΑ .

http://www.youtube.com/watch?v=T6yuq8JgHZw&feature=related

Στα επόμενα δύο μηνύματά μου θα ολοκληρώσω τις σκέψεις μου, που αφορούν στις προτάσεις βελτίωσης του χαρακτήρα του ανθρώπου.

Φιλικά

Κηφεύς

Είχα κλείσει το μήνυμά μου της 12ης/6/2009, με τη φράση:
Πάντοτε να προχωρούμε , πάντοτε να δεχόμαστε πρόθυμα τις νέες εμπειρίες , πάντοτε να αναγκάζομε τη ζωή να μας δώσει όσα περισσότερα είναι δυνατόν , πριν αποσυρθούμε από την σκηνή και αφήσομε τα παιδιά μας να φυλάνε τη φλόγα .

Αλλά σε όλα αυτά πού βρίσκεται η πνευματικότητα , η διάνοια ;

Είναι ο χαρακτήρας ζήτημα παρορμήσεων και ενστίκτων , όπου δεν έχουν θέση η λογική και η φαντασία :

Μακάρι να ήταν έτσι .

Πόσο απλό πράγμα θα ήταν τότε ο χαρακτήρας ! Τα ισχυρότερα πάθη , τότε θα ήταν το υλικό των ισχυρότερων ανθρώπων .

Αλλά δεν είναι .

Και στον ολοκληρωμένο άνθρωπο , η φαντασία και η διάνοια είναι ό,τι το φως στην φωτιά . Μπορεί να χανόμαστε στα σύννεφα της φαντασίας , αλλά μπορούμε και να σημειώσουμε μεγάλες επιτυχίες με τη διαίσθηση και την πρόβλεψη.

Η υγιής λειτουργία και αποστολή της λογικής είναι να υπηρετεί βοηθητικά την πράξη .

Όταν κυριαρχεί αυτή η ίδια , δημιουργεί Αμλέτους ή ψυχρούς υπολογιστές.

Η προσπάθεια και ο αγώνας αποφεύγονται διαρκώς και τόσο το σώμα όσο και το πνεύμα μουχλιάζουν .

Όταν όμως η λογική γίνεται τιθάσευση μιας επιθυμίας μας με μία άλλη επιθυμία , κριτική μιας παρόρμησης από μια άλλη παρόρμηση , έλεγχος ενός πάθους μας από ένα άλλο πάθος , τότε αποτελεί την ανώτερη εκείνη κατάσταση του ανθρώπου , όπου τα συσσωρευμένα ατάκτως εντός του στοιχεία μπαίνουν σε τάξη και συντίθενται σε ενότητα , για να φθάσουν σε καθολική εποπτεία και ολοκληρωμένη ανταπόκριση .

Οι παρορμήσεις μας αποτελούν τον άνεμο στα πανιά μας , αλλά η καθεμιά , εάν αφεθεί ανεμπόδιστη , θα μας σύρει κατόπιν σαν σκλάβους .

Ποιός δεν έχει γνωρίσει ανθρώπους που είναι μόνο φιλοχρηματία ή μόνο σεξ ή μόνο κατακτητική ορμή ή μόνο φλυαρία ή μόνο παιχνίδι ;

Η απόλυτη ελευθερία για κάθε προτίμησή μας θα αποσύνθετε τον χαρακτήρα .

Γι’αυτό και , στην αναμέτρηση μεταξύ γνώσης και επιθυμίας , που αποτελεί την ουσία της λογικής , επιστρατεύομε το μέσο και το όπλο της αυτοπειθαρχίας , εκείνη τη δύναμη τιθάσευσης , η οποία αποτελεί την υπέρτατη ανάγκη του χαρακτήρα και της βούλησης .

Ο κόσμος μας αναγκάζει σε πειθαρχία ή εμείς πειθαρχούμε τον εαυτό μας .

Μπορούμε να διαλέξομε μεταξύ των δυο . Τελικά , χαρακτήρας είναι εκείνο που ο Μίλλ αποκάλεσε πριν από πολύ καιρό : «μία πλήρως διαμορφωμένη βούληση» .

Φιλικά

Κηφεύς

Η σύνθεση είναι πάντοτε δυσκολότερη από την ανάλυση .

Η ψυχολογία δεν έχει επανασυνθέσει την ανθρώπινη φύση , την οποία έχει διασπάσει στα συστατικά της .

Και είναι ευκολότερο ακόμη να περιγράφει κανείς τον άνθρωπο παρά να πει τι πρέπει να είναι ο άνθρωπος και πώς μπορεί να αλλάξει .

Θίξαμε την πλευρά ενός μεγάλου θέματος .

Κατέχομε την γνώση και αναζητούμε τώρα την τέχνη με την οποία θα θέσομε υπό έλεγχο τον εαυτό μας , όπως θέσαμε υπό έλεγχο ηπείρους και ωκεανούς .

Αλλά η γνώση είναι δύναμη και η κάθε επιστήμη γίνεται τελικά μία τέχνη , η οποία αποφέρει τους καρπούς της για να μεγαλύνει τη βασιλεία του ανθρώπου .

Πριν τα παιδιά μας φύγουν από την ζωή , οι άνθρωποι θα «κατασκευάζουν» διάνοιες και ψυχές (αναφέρομαι βεβαίως στις προόδους της ψυχολογίας και των συγγενών επιστημών και δεν πρέπει να εκληφθεί σαν προφητική αναφορά στα σημερινά τολμήματα της χειρουργικής και τα επιτεύγματα της ηλεκτρονικής – αν και θα μπορούσε , εκ των υστέρων , να συσχετισθεί πλαγίως με αυτά) , όπως τώρα κατασκευάζουν πλοία και αεροπλάνα .

Οι ανθρώπινες παρορμήσεις , που έχουν παραμείνει σε ηρεμία και σχεδόν αμετάβλητοι σε όλο το διάστημα του μετασχηματισμού του εξωτερικού κόσμου , θα διαμορφωθούν σκόπιμα και θα προσαρμοσθούν στην πολυπλοκότητα και τον επιταχυνόμενο ρυθμό της ζωής που δημιουργούν οι αλλεπάλληλες και ακατάπαυστες εφευρέσεις .

Η διανοητική ικανότητα του ανθρώπου έχει ήδη αυξηθεί και πολλαπλασιασθεί , σε βαθμό ώστε ο ισχυρότερος σύγχρονος νους να φαίνεται ότι ανήκει σε ένα άλλο είδος , διαφορετικό του ανθρώπινου εκείνου είδους που αντιπροσώπευε ο βραδυκίνητος νους του χωρικού στο παρελθόν .

Κάποτε ο εγκέφαλός μας θα φθάσει σε απόδοση τα επιστημονικά μας όργανα , η σοφία μας να ισορροπήσει τις γνώσεις μας , οι αντικειμενικοί μας σκοποί θα γίνουν ανάλογοι των υλικών μας δυνάμεων ,

Τότε, επί τέλους, θα συμπεριφερόμαστε σαν ανθρώπινα όντα.

Φιλικά

Κηφεύς

Στην πράξη όμως θα έπρεπε η συμπεριφορά ,η προσωπική συμπεριφορά ,να έχει τον χαρακτήρα που μας περιγράφει ο ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ στο βίντεο όπου παραπέμπω :

προσπαθουμε να αλλαξουμε ΚΑΤΙ που δεν γνωριζουμε (τον ιδιο τον ανθρωπο) αντι να προσπαθησουμε να τον ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ σε βαθος (μολις τωρα ανοιγουν οι πορτες της κατανοησης του ανθρωπινου ειδους και τα στοιχεια θα σαρωσουν πολλες απο τις αντιληψεις που εχουμε για τον ανθρωπο)

συμπεριφερομαστε ΟΠΩΣ συμπεριφερομαστε ΓΙΑΤΙ ειμαστε ανθρωπινα ΟΝΤΑ , εαν συμπεριφερομασταν με αλλο τροπο (αυτον που οριζουν οι κανονες) τοτε δεν θα ειμασταν ΑΝΘΡΩΠΟΙ αλλα κατι αλλο

και η συμπεριφορα μας δεν εχει να κανει ουτε με την νοηση ουτε με την διανοια μας , δεν εχει ισως να κανει ουτε με τις γνωσεις και την παιδεια μας ... τουλαχιστον για τα ΒΑΣΙΚΑ στοιχεια της συμπεριφορας μας (γιαυτο "καλους και κακους" βρισκουμε σε ολα τα κοινωνικα επιπεδα ασχετως παιδείας και γνωσης , καλος και κακος ομως ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ)

η συμπεριφορα που εχει ο ανθρωπος ( σε προσωπικο ή συλογικο επιπεδο) ειναι ΑΥΤΗ που ειναι και ΔΕΝ αλλαζει , δεν υπαρχει ΘΕΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ (εκτος εαν μιλαμε για βαθος 1000 ή 100.000 χρονων που ειναι φυσικο οτι θα επελθει καποια αλλαγη , αγνωστη ομως προς εμας)

ΑΥΤΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ , αντι λοιπον να ψαχνουμε ΤΙ ΘΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ θα πρεπει να ΜΑΘΟΥΜΕ τι ειμαστε !!!

πως ειναι δυνατον ομως να ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ τι ειμαστε οτι ΜΙΣΟΥΜΕ αυτο που ειμαστε , ΟΤΑΝ ΜΙΛΑΜΕ ΤΟΣΟ ΑΠΑΞΙΩΤΙΚΑ για την ιδια μας την υπαρξη?

Απόψεις επ’αυτού θα υπάρξουν πολλές , όπως και η παρακάτω :

quote:

---

makfor:
κατα την ταπεινη μου αποψη δεν τιθετε θεμα αλλαγης συμπεριφορας,

---

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά.

quote:

---

ΑΥΤΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ , αντι λοιπον να ψαχνουμε ΤΙ ΘΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ θα πρεπει να ΜΑΘΟΥΜΕ τι ειμαστε !!!

πως ειναι δυνατον ομως να ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ τι ειμαστε οτι ΜΙΣΟΥΜΕ αυτο που ειμαστε , ΟΤΑΝ ΜΙΛΑΜΕ ΤΟΣΟ ΑΠΑΞΙΩΤΙΚΑ για την ιδια μας την υπαρξη?

---

Αυτό μπορείς να καταλάβεις ,γιατί δεν είναι δυνατόν να συμβεί

quote:

---

Στα προηγούμενα μηνύματά μου , προσπάθησα να αναλύσω την «Κατανόηση της προσωπικής συμπεριφοράς» και το αν αυτή (η προσωπική συμπεριφορά) επιδέχεται βελτίωσης από τον ίδιο τον άνθρωπο .

Απόψεις επ’αυτού θα υπάρξουν πολλές , όπως και η παρακάτω :

quote:

---

makfor:
κατα την ταπεινη μου αποψη δεν τιθετε θεμα αλλαγης συμπεριφορας,

---

Ίσως να είναι και έτσι .

Φιλικά

Κηφεύς

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά.

---

quote:

---

Είναι έτσι .
Στα εξωτερικά και άρα αντικειμενικά πεδία δεν υπάρχει ομαδική αντίληψη .
Άρα είναι ορθή η σκέψη.

Εσύ όμως φίλε κηφέα ,αναφέρθηκες στα εσωτερικά και άρα υποκειμενικά πεδία .

Ποια είναι το κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα ενός ανθρώπου , ο οποίος είναι επικεντρωμένος στην εξωστρέφεια ;
Δεν είναι η εστίαση της σκέψης του , στην εξασφάλιση της επιβίωσής του ,ατομικής ,η αν είναι παντρεμένος και της οικογενείας του , για όσο χρονικό διάστημα θα υπάρχει ,αυτός και τα μέλη της οικογενείας του ?

Ποιο είναι το κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα ενός ανθρώπου , ο οποίος είναι επικεντρωμένος στην εσωστρέφεια ;
Δεν είναι η εστίαση της σκέψης του στην ανιδιοτελή υπηρεσία ,για το καλό της ανθρωπότητας ?

Η διαφορά μεταξύ εξωστρέφειας και εσωστρέφειας ποια είναι ;
Δεν είναι η επιλογή μεταξύ ιδιοτέλειας και ανιδιοτέλειας ?

Επιλέγοντας ιδιοτέλεια ,δεν έχουμε επιλέξει ατομικά αυστηρά προσωπικό συμφέρον ?
Επιλέγοντας ανιδιοτέλεια ,δεν έχουμε επιλέξει ομαδικό συμφέρον ?

Αρκεί όμως η επιλογή ανιδιοτέλειας , ώστε η δράση μας να χαρακτηρισθεί υπηρεσία προς το γενικό καλό της ανθρωπότητας ?
Δεν πρέπει να συνυπάρξει ένα σχέδιο και ένας σκοπός στον οποίο θα αφιερώσουμε την προσωπικότητά μας ;

---

quote:

---

Αγαπητοί φίλοι

Θα ήθελα να καταθέσω την άποψή μου όσον αφορά στην ψυχολογική επίδραση του ασυνειδήτου στην συμπεριφορά του ανθρώπου.

Η διαδικασία αφομοίωσης του ασυνειδήτου οδηγεί σε μερικά πολύ αξιοσημείωτα φαινόμενα .

Σε μερικούς ανθρώπους δημιουργεί μια φανερή και συχνά δυσάρεστη αύξηση της αυτοπεποίθησης και της αλαζονείας .

---

quote:

---

Προσπάθησα να καταλάβω φίλε κηφέα ,αλλά αδυνατώ .
Ίσως αν αλλάξεις τον τρόπο σκέψεως ,η αν έγραφες λίγο διαφορετικά να μπορούσα να ακολουθήσω τις σκέψεις σου ?

---

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά.

quote:

---

Τον τρόπο σκέψης μου, βέβαια, δεν πρόκειται να τον αλλάξω .

Φιλικά

Κηφεύς

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά.

---

Το σύμπαν σχετίζεται με το άπειρο .
Πρέπει ο τρόπος σκέψης του κάθε ατόμου να είναι άπειρος , η τουλάχιστον όμοιος με αυτό .
Σημασία έχει να στοχάζεται ,να διαλογίζεται και να εστιάζει την σκέψη εκεί από όπου αυτή αναβλύζει ,στην πηγή .
Πηγή για τα πάντα ήτανε για τους προγόνους μας το άπειρο και ήτανε σωστή η σκέψη τους .
Με ολίγα λόγια ήθελα να σου επισημάνω ,ότι δεν υπάρχει δικός μου ,δικός σου ,δικός του - δικός μας ,δικός τους …., τρόποι σκέψης .
Καλοπροαίρετα και φιλικά .

quote:

---

Το σύμπαν σχετίζεται με το άπειρο .
Πρέπει ο τρόπος σκέψης του κάθε ατόμου να είναι άπειρος , η τουλάχιστον όμοιος με αυτό .
Σημασία έχει να στοχάζεται ,να διαλογίζεται και να εστιάζει την σκέψη εκεί από όπου αυτή αναβλύζει ,στην πηγή .
Πηγή για τα πάντα ήτανε για τους προγόνους μας το άπειρο και ήτανε σωστή η σκέψη τους .
Με ολίγα λόγια ήθελα να σου επισημάνω ,ότι δεν υπάρχει δικός μου ,δικός σου ,δικός του - δικός μας ,δικός τους …., τρόποι σκέψης .
Καλοπροαίρετα και φιλικά .

---

Ναι, στην ουσία δέν υπάρχει τίποτα δικό μας.Όλα είναι εκφράσεις της απόλυτης δύναμης. Για να υπάρχει κάτι δικό σου,θα πρέπει να υπάρχεις και εσύ ώς ατομικότητα.Όμως η ατομικότητα που βιώνουμε είναι ψευδεύσθηση.

quote:

---

Μελέτησα, με προσοχή τον παραπάνω συλλογισμό σου, φίλε alfa-omega, και μετά από αρκετή σκέψη, κατέληξα ότι κατ'αρχήν (τουλάχιστον) είναι σωστός. Και για να γίνω σαφέστερος, συμφωνώ μαζί σου.

Όσον αφορά το τελικό σου συμπέρασμα:

quote:
--------------------------------------------------------------------------------
Τίθεται θέμα αλλαγής συμπεριφοράς ,προσωπικής συμπεριφοράς ,όταν αυτή υπηρετεί την ιδιοτέλεια .
Δεν τίθεται θέμα αλλαγής συμπεριφοράς , προσωπικής συμπεριφοράς ,όταν αυτή υπηρετεί την ανιδιοτέλεια .
--------------------------------------------------------------------------------

Το βρίσκω και αυτό σωστό. Μάλιστα με παρέπεμψε, συνειρμικά, στην ψυχολογική διαδικασία αφομοίωσης του ασυνειδήτου, δημιουργώντας μου ορισμένες σκέψεις που οδηγούν σε μερικά πολύ αξιοσημείωτα φαινόμενα .

Σε μερικούς ανθρώπους δημιουργεί μια φανερή και συχνά δυσάρεστη αύξηση της αυτοπεποίθησης και της αλαζονείας . Τα άτομα αυτά έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους , γνωρίζουν τα πάντα , νομίζουν ότι γνωρίζουν σε βάθος το ασυνείδητό τους και ότι κατανοούν στην εντέλεια οτιδήποτε προέρχεται από αυτό . Σε κάθε συνάντηση με τους συνανθρώπους τους αυτή η τάση τους μεγαλώνει ακόμη περισσότερο .

Άλλοι αντίθετα , αισθάνονται να συνθλίβονται όλο και περισσότερο κάτω από το βάρος των περιεχόμενων του ασυνείδητου , χάνουν την αυτοπεποίθησή τους και εγκαταλείπονται χωρίς καμιά προσπάθεια αντίδρασης σε όλα τα παράξενα και ασυνήθιστα φαινόμενα που παράγει το ασυνείδητο.

Οι πρώτοι αναλαμβάνουν μια υπερβολική ευθύνη για τη δράση του ασυνείδητου που ξεπερνά κάθε λογικό όριο .

Οι δεύτεροι χάνουν κάθε αίσθηση ευθύνης , κυριευμένοι από την αντίληψη ότι το εγώ είναι εντελώς ανήμπορο να αντιδράσει στη μοίρα που λειτουργεί μέσα από το ασυνείδητο .

Αν αναλύσουμε πιο βαθιά αυτούς τους δυο τρόπους αντίδρασης , θα δούμε ότι η αισιόδοξη αυτοπεποίθηση της πρώτης ομάδας κρύβει μια βαθιά αίσθηση αδυναμίας , την οποία προσπαθούν να αντισταθμίσουν χωρίς επιτυχία με τη συνειδητή αισιοδοξία τους . Από την άλλη , η απαισιόδοξη παραίτηση της δεύτερης ομάδας κρύβει μια προκλητική θέληση για δύναμη που ξεπερνά σε μεγάλο βαθμό τη σιγουριά της συνειδητής αισιοδοξίας του πρώτου τύπου .

Μέσα από αυτές τις αντιδράσεις σκιαγραφούμε δυο ακραίες καταστάσεις .

Μια κλίμακα αντιδράσεων ανάμεσα σε αυτά τα δυο άκρα θα έδινε μια πιο αληθινή εικόνα της πραγματικότητας .

---

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά.

quote:

---

Μια κλίμακα Κατηγοριών ανθρώπων ανάμεσα σε αυτές τις δυο ακραίες Κατηγορίες θα έδινε μια πιο αληθινή εικόνα της πραγματικότητας .

Φιλικά

Κηφεύς

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά.

---

http://www.esoterica.gr/forums/topic.asp?TOPIC_ID=9485&whichpage=13&ARCHIVE=

quote:

---

Σε παλαιότερο θέμα , είχα δημοσιεύση μία κλίμακα κατηγοριών ανθρώπων .
Σε παραπέμπω μέσω link , αν θέλεις ρίξε μιά ματιά .

http://www.esoterica.gr/forums/topic.asp?TOPIC_ID=9485&whichpage=13&ARCHIVE=

---

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά.

Ο Άντλερ έχει χρησιμοποιήσει τον όρο «θεϊκότητα»για να περιγράψει ορισμένα βασικά χαρακτηριστικά της ψυχολογίας της δύναμης .

Προφανώς η θεϊκότητα αναφέρεται στη γνώση του καλού και του κακού .

Η ανάλυση και η συνειδητοποίηση των περιεχομένων του ασυνείδητου δημιουργεί μια μεγαλύτερη ανεκτικότητα , χάρη στην οποία μπορεί το άτομο να δεχτεί ακόμη και ορισμένα τμήματα του ασυνείδητου που είναι σχετικά «δύσπεπτα» .

Αυτή η ανεκτικότητα μπορεί να φαίνεται πολύ σοφή και ανώτερη , αλλά είναι συχνά επιφανειακή και προσποιητή και έχει διάφορες δυσάρεστες συνέπειες .

Με την ανάλυση έχουν ενωθεί δυο σφαίρες που μέχρι τότε διατηρούνταν σε απόσταση . Αφού ξεπεράστηκε η αντίσταση , επιτεύχθηκε η συνένωση των αντιθέτων – φαινομενικά τουλάχιστον .

Η βαθύτερη κατανόηση που αποκτάται με αυτόν τον τρόπο , ο συνδυασμός εκείνων των στοιχείων που προηγούμενα ήταν χωρισμένα μεταξύ τους και επομένως το φαινομενικό ξεπέρασμα της ηθικής σύγκρουσης , δημιουργούν ένα συναίσθημα ανωτερότητας που μπορεί κάλλιστα να εκφραστεί με τον όρο «θεϊκότητα».

Όμως ο συνδυασμός καλού και κακού μπορεί να έχει εντελώς αντίθετο αποτέλεσμα σε άτομα με διαφορετικό χαρακτήρα .

Δεν αισθάνονται όλοι σαν υπεράνθρωποι που κρατούν στα χέρια τους τη ζυγαριά του καλού και του κακού .

Υπάρχουν και εκείνοι που μοιάζουν με ανίσχυρο αντικείμενο μεταξύ σφύρας και άκμονος – όχι σαν τον Ηρακλή στο σταυροδρόμι της Αρετής και της Κακίας , αλλά σαν ένα ακυβέρνητο πλοίο , το οποίο παρασέρνεται από τα κύματα ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη .

Ο άνθρωπος χωρίς να το γνωρίζει , εμπλέκεται και βιώνει τον πόνο της μεγαλύτερης και αρχαιότερης σύγκρουσης ανάμεσα σε δυο αιώνιες αρχές .

Μπορεί κάλλιστα να αισθάνεται σαν τον αλυσοδεμένο Προμηθέα στον Καύκασο ή σαν άνθρωπος που τον σταυρώνουν . Αυτό είναι μια «θεϊκότητα» που εκφράζεται με πόνο .

Η θεϊκότητα σίγουρα δεν είναι μια επιστημονική έννοια , παρόλο που χαρακτηρίζει πολύ καλά τη συγκεκριμένη ψυχολογική κατάσταση .

Η αλήθεια είναι ότι είναι δύσκολο να συλλάβουμε τη νοητική κατάσταση , τη νοοτροπία που εννοούμε με τον όρο «θεϊκότητα» .

Ο όρος αυτός ανήκει αποκλειστικά στη σφαίρα της λογοτεχνίας , γι’αυτό θα ήταν ίσως προτιμότερο να δώσουμε μια πιο έμμεση περιγραφή της κατάστασης .

Η κατανόηση που αποκτά ο άνθρωπος με την αυτογνωσία , του αποκαλύπτουν μεγάλα τμήματα του εαυτού του , τα οποία προηγουμένως ήταν ασυνείδητα .

Φυσικά , εφαρμόζει αυτή τη γνώση στο περιβάλλον και βλέπει , ή νομίζει ότι βλέπει , πολλά πράγματα που πριν ήταν αόρατα . Έτσι είναι πολύ πιθανό να γίνει αλαζονικός. Μπορεί να είναι καλοπροαίρετος , παρόλα αυτά θα είναι ενοχλητικός για τους γύρω του . Αισθάνεται σαν να διαθέτει ένα κλειδί που ανοίγει πολλές πόρτες , ίσως και όλες .

Φιλικά

Κηφεύς

Υπάρχουν άτομα που παίρνουν πολύ στα σοβαρά τις νεοαποκτημένες γνώσεις τους , ξεχνώντας ότι η σκιά δεν είναι μόνο δικό τους χαρακτηριστικό . Αφήνουν τον εαυτό τους να πέσει σε μια υπερβολική κατάθλιψη και στη συνέχεια τείνουν να αμφισβητούν τα πάντα και να μη βρίσκουν τίποτε σωστό .

Η αισιοδοξία κάνει κάποιον αλαζόνα , ενώ η απαισιοδοξία γεμίζει έναν άλλο με άγχος και απελπισία .

Αυτές είναι οι μορφές που παίρνει η μεγάλη σύγκρουση όταν αναχθεί σε μικρότερη κλίμακα . Αλλά ακόμη και σε αυτές τις μικρότερες διαστάσεις αναγνωρίζουμε εύκολα την ουσία της σύγκρουσης .

Η αλαζονεία του ενός και η απελπισία του άλλου έχουν ένα κοινό σημείο , την αβεβαιότητα για τα όριά τους .

Η μια επεκτείνεται υπερβολικά , η άλλη συστέλλεται υπερβολικά . Έτσι τα όριά τους εξαλείφονται .

Αν λάβουμε υπόψη μας τώρα το γεγονός ότι η μεγάλη ταπεινοφροσύνη βρίσκεται πολύ κοντά στην υπερηφάνεια , μπορούμε εύκολα να ανακαλύψουμε πίσω από την αλαζονεία ορισμένες ενδείξεις ενός αγχώδους αισθήματος κατωτερότητας .

Βλέπουμε επίσης καθαρά ότι αυτή η αβεβαιότητα κάνει το άτομο να υπερβάλλει τις αλήθειές του , για τις οποίες δεν νοιώθει καθόλου σίγουρος .

Προσπαθεί να κερδίσει πιστούς , ώστε να αποδείξει έτσι στον εαυτό του την αξία των πεποιθήσεών του .

Επίσης , δεν είναι τόσο πολύ ευτυχισμένος δίπλα σε αυτή την «πηγή γνώσης» , ώστε να μπορεί να αντέξει εκεί μόνος . Κατά βάθος αισθάνεται απομονωμένος από τις γνώσεις του και ο κρυφός φόβος ότι θα μείνει μόνος μαζί τους τον κάνει να πετά τις γνώμες και τις ερμηνείες του δεξιά κι’αριστερά , γιατί μόνο όταν πείθει κάποιον άλλον παύει να βασανίζεται από αμφιβολίες .

Για τον απελπισμένο φίλο μας ισχύει ακριβώς το αντίθετο . Όσο περισσότερο αποτραβιέται και κρύβεται στον εαυτό του , τόσο μεγαλύτερη γίνεται η κρυφή ανάγκη του να τον καταλάβουν και να τον αναγνωρίσουν . Παρόλο που μιλά για κατωτερότητα , δεν την πιστεύει αληθινά .

Μέσα του δημιουργείται μια βεβαιότητα για τις παραγνωρισμένες αρετές του , με αποτέλεσμα να είναι ευαίσθητος στην παραμικρή αποδοκιμασία και να έχει πάντα το πονεμένο ύφος του ανθρώπου που τον παρεξηγούν και δεν αναγνωρίζουν την αξία του . Με αυτό τον τρόπο καλλιεργεί μια νοσηρή περηφάνια και μια αυθάδη δυσαρέσκεια , παρόλο που δεν το επιθυμεί .

Και οι δύο είναι ταυτόχρονα πολύ μικροί και πολύ μεγάλοι . Η αίσθηση της χρυσής τομής , της μέσης οδού , που ποτέ δεν ήταν πολύ ισχυρή , γίνεται επισφαλέστερη από κάθε άλλη φορά .

Θα έλεγε κανείς ότι είναι εντελώς αταίριαστο να περιγράφουμε μια τέτοια κατάσταση σαν «θεϊκότητα».

Αλλά αφού ο καθένας με τον τρόπο του περνά τα όρια των ανθρωπίνων διαστάσεών του , είναι και οι δύο «υπεράνθρωποι» κατά κάποιο τρόπο , και επομένως χαρακτηρίζονται μεταφορικά από μια θεϊκότητα .

Φιλικά

Κηφεύς

Ένας άνθρωπος που βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση καταλαμβάνει τέτοιο χώρο , που είναι αδύνατο να γίνει σε φυσιολογικές συνθήκες .

Μπορεί να συμβεί μόνο αν σφετεριστεί ψυχικά στοιχεία και ιδιότητες που στην πραγματικότητα πρέπει να παραμένουν έξω από τα όρια του ατόμου .

Αυτό που βρίσκεται έξω από τον εαυτό μας ανήκει είτε σε κάποιον άλλο ή σε όλους , ή σε κανέναν .

Αφού η ψυχική διόγκωση δεν προκαλείται αποκλειστικά από την ψυχανάλυση , αλλά εμφανίζεται συχνά και στην καθημερινή ζωή , μπορούμε να την μελετήσουμε και σε άλλες περιπτώσεις .

Μια πολύ συνηθισμένη περίπτωση που εμφανίζεται αυτό το φαινόμενο είναι ο τρόπος που ταυτίζονται πολλοί με την επιχείρησή τους ή με τους τίτλους τους .

Το αξίωμα που έχει κανείς είναι οπωσδήποτε η ιδιαίτερη δραστηριότητά του . Είναι όμως και ένας συλλογικός παράγοντας που έχει δημιουργηθεί μέσα από μια ιστορική διεργασία , στην οποία συνεργάστηκαν πολλοί άνθρωποι , ενώ η αξιοπρέπεια που συνοδεύει το αξίωμα στηρίζεται ολοκληρωτικά στη συλλογική επιδοκιμασία .

Επομένως όταν ταυτίζομαι με το αξίωμα ή τον τίτλο μου , φέρομαι σαν να είμαι εγώ ο ίδιος όλο εκείνο το σύμπλεγμα των κοινωνικών παραγόντων που συνιστούν το αξίωμα . Μοιάζει σαν να επεκτείνομαι και να σφετερίζομαι ιδιότητες που δεν βρίσκονται μέσα αλλά έξω από εμένα .

Στην περίπτωση της διόγκωσης εξαιτίας της γνώσης έχουμε να κάνουμε με κάτι παρόμοιο , αν και η κατάσταση είναι πιο λεπτή από ψυχολογική άποψη . Εδώ η διόγκωση δεν οφείλεται στην αξιοπρέπεια του αξιώματος , αλλά σε πολύ σημαντικές φαντασιώσεις .

Ένας άνθρωπος μπορεί να θεωρηθεί ιδιοφυία μόνο όταν καταφέρνει να μετουσιώνει το πρωτόγονο και φυσικό όραμα , μετατρέποντάς το σε μια αφηρημένη ιδέα που ανήκει στην κοινή «δεξαμενή» της συνείδησης .

Αυτό το επίτευγμα , και μόνον αυτό , συνιστά την προσωπική του αξία , την οποία μπορεί να θεωρήσει έργο του χωρίς να υποκύψει απαραίτητα στη διόγκωση . Όμως το όραμα του ατόμου είναι μια απρόσωπη αξία , κάτι που αναπτύσσεται από μόνο του και ενάντια στο οποίο ο άνθρωπος δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του .

Τελικά το όραμα τον κυριεύει και τον «εξαφανίζει» από τον κόσμο . Αντί να επιβληθεί στην ιδέα και να την επεκτείνει σε μια φιλοσοφική αντίληψη του κόσμου , βλέπουμε ότι το αναμφίβολο μεγαλείο του οράματός του τον κάνει να «διογκώνεται» , αποκτώντας παθολογικές διαστάσεις .

Η προσωπική αξία έγκειται ολοκληρωτικά στο φιλοσοφικό επίτευγμα και όχι στο αρχικό όραμα . Και για το φιλόσοφο επίσης , το όραμα αποτελεί κάτι το εξωτερικό και πρόσθετο , αφού είναι απλά ένα κομμάτι της κοινής «ιδιοκτησίας» της ανθρωπότητας . Τα χρυσά μήλα πέφτουν από το ίδιο δέντρο , είτε τα μαζεύει ένας ηλίθιος μαθητευόμενος σιδεράς είτε ο Σοπενάουερ .

Το παράδειγμα , όμως , μπορεί να μας διδάξει και κάτι άλλο :
Τα διαπροσωπικά στοιχεία του ασυνειδήτου δεν είναι αδρανή ή νεκρά , έτσι , δηλαδή που μπορεί κανείς να τα προσαρτεί κατά βούληση .

Είναι μάλλον ζωντανές οντότητες που ασκούν μια ελκτική δύναμη στο συνειδητό νου .

Η ταύτιση με ένα αξίωμα ή έναν τίτλο είναι πραγματικά πολύ ελκυστική και για αυτό πολλοί άνθρωποι δεν είναι τίποτε παραπάνω από την πρόσοψη που δείχνουν στην κοινωνία .

Μάταια ψάχνει κανείς να βρει κάποια προσωπικότητα πίσω από το κέλυφος .

Κάτω από αυτή την επικάλυψη βρίσκεται μόνο ένα αξιολύπητο , μικρό πλάσμα . Γι’αυτό και το αξίωμα – ή όποια άλλη μορφή παίρνει αυτή η εξωτερική επικάλυψη – είναι τόσο ελκυστικό . Προσφέρει στο άτομο έναν εύκολο τρόπο για να αντισταθμίσει τα προσωπικά του μειονεκτήματα .

Οι εξωτερικοί πόλοι έλξης , όπως τα αξιώματα , οι τίτλοι και άλλες κοινωνικές διακρίσεις , δεν είναι τα μόνα στοιχεία που προκαλούν διόγκωση .

Αυτά είναι απλώς οι απρόσωπες ιδιότητες που βρίσκονται έξω από την κοινωνία , στο συλλογικό ασυνείδητο . Αλλά , όπως υπάρχει μια κοινωνία έξω από το άτομο , έτσι υπάρχει και μια συλλογική ψυχή έξω από την προσωπική ψυχή , δηλαδή το συλλογικό ασυνείδητο , που κρύβει στοιχεία εξίσου ελκυστικά .

Φιλικά

Κηφεύς

Ο alex22 διευκρινίζει με το μήνυμα που Απεστάλη: 21/06/2009, 18:06:25
Ναι, στην ουσία δέν υπάρχει τίποτα δικό μας.Όλα είναι εκφράσεις της απόλυτης δύναμης. Για να υπάρχει κάτι δικό σου,θα πρέπει να υπάρχεις και εσύ ώς ατομικότητα.Όμως η ατομικότητα που βιώνουμε είναι ψευδεύσθηση.

Αν θέλουμε να το πάμε πιο βαθιά το στοιχείο της ατομικότητας , θα πρέπει να διεισδύσουμε στην μονάδα .
Στην διάσταση, τον χώρο, στο περιβάλλον, όπου αυτή υφίσταται.
Δεν μπορούμε όμως να μιλήσουμε πρακτικά και συγκεκριμένα , διότι οι έννοιες που θα μπορούσανε να περιγράψουνε αυτήν την διάσταση ,δηλαδή εκεί όπου τα πάντα θεωρητικά είναι ένα ,ενιαία και αδιάσπαστα , ξεπερνάνε την δυνατότητα που δόθηκε στον συγκεκριμένο, συμπερασματικό ανθρώπινο επεξεργαστή (εγκέφαλο ) .

Θα αναφέρω ένα πάρα πολύ τυπικό παράδειγμα :
Για να φτάσει η ανθρωπότητα σε σημείο ενιαίας κατανόησης της προσωπικής συμπεριφοράς της κάθε ανθρώπινης μονάδος (η έστω της πλειοψηφίας ) , θα πρέπει να φτάσει στο σημείο να υπάρχει ως ατομικότητα η κάθε μονάδα .

Αυτό βέβαια το έχει πετύχει η ανθρωπότητα .
Ο κάθε άνθρωπος ζει μέσα στην φυλακή του ,σε ένα χώρο όπου κυριαρχεί συνήθως το μπετόν , αποκομμένος από τις φυλακές των συνανθρώπων του .
Οι συναντήσεις πραγματοποιούνται στον χώρο ,όπου θα πρέπει να βρεθούνε ομαδικά ,ώστε να συνεργαστούνε για την διατήρηση της ατομικότητας ,αυτής της ατομικότητας την οποία αντιλαμβανόμαστε όλοι στον ίδιο απολύτως βαθμό με εξωτερικά κριτήρια ,τα οποία έχουνε ως επίκεντρο ,φυγόκεντρο δύναμη ,την επιβίωση και όχι την ποιότητα ζωής .
Όταν δε θέλουμε να πετύχουμε ομαδική ,ενιαία ποιότητα ζωής , το πετυχαίνουμε ,εις βάρος κάποιας μειονότητας ανθρώπων του πλανήτη γη .
Τυπικό είναι το παράδειγμα ,ότι ενώ εγώ τώρα αυτήν την στιγμή παραθερίζω στην Χαλκιδική , κάπου αλλού συνάνθρωποί μου , πεθαίνουνε από την πείνα .

Ε τι να κάνουμε ? ,είναι η γενική απάντηση ,σε αυτό το γεγονός .
Παραθερίζοντας λοιπόν στην Χαλκιδική (αύριο τελειώνει η άδεια μου ) , έκανα αυτές τις σκέψεις ,δηλαδή ,ότι δεν μπορεί να είναι δίκαιο, εγώ να γλεντάω και άλλοι να πεθαίνουνε της πείνας .
Αυτή η προσπάθειά μου , να αντέξω αυτήν την αρνητική συνειδητότητα στον πλανήτη γη , με κουράζει πνευματικά .
Το μόνο που μπορώ να κάνω για να ελαττώσω αυτό το αβάσταχτο μερικές φορές πνευματικό φορτίο , είναι η αλήθεια μου .
Δηλαδή η αλήθεια στην οποία πιστεύει η διαμορφωμένη προσωπικότητά μου .
Ποια είναι αυτή ?

Ότι έξω από τον συνειδητό μας κόσμο, ενεργούνε αδιαλείπτως ζωντανές οντότητες που ασκούν μια ελκτική δύναμη στο συνειδητό νου . (αναφέρθηκε και ο κηφέας στο μήνυμα που Απεστάλη: 28/06/2009, 00:41:10 )
Προσπαθώ να διευρύνω την συνείδησή μου ,ώστε να αντέχω ποιο άνετα την επίκαιρη συνειδητότητα αυτού του κόσμου ,γιατί πράγματι είναι αβάσταχτη με τον συμπερασματικό νου .
Αυτό το πράγμα προχωράει και υπάρχει εξέλιξη , μέσω της σκέψης ,του διαλογισμού ,του στοχασμού ,της επικοινωνίας και διαλόγου όπως εδώ μέσα από αυτό το θέμα .
Διαφορετικά ,αν δηλαδή δεχτώ τον κόσμο αυτόν έτσι όπως λειτουργεί , θα είμαι ένα ζώο σε πρωτόγονη κατάσταση .
Τον δέχομαι μεν , αλλά η διαφορά είναι ,ότι κατανοώ πλέον γιατί πρέπει να τον δέχομαι έτσι όπως είναι διαμορφωμένος .
Δηλαδή τι κατανοώ ?
Ότι το σύμπαν είναι ζωντανή οντότητα και άπειρη και μέσα της υπάρχω και εγώ ως ένα ζωντανό της κύτταρο .

Είχα την πρόθεση να δημοσιεύσω μόνο αυτό το μήνυμα ,αλλά αφού το διάβασα αρκετές φορές , έκρινα ότι είναι υποκειμενικό .
Έτσι κάθομαι και ξαναγράφω , με στόχο να αναφερθώ αντικειμενικά ,όσο περισσότερο μου είναι εφικτό , σε κάποια πράγματα που έχουνε σχέση με την κατανόηση της συμπεριφοράς της προσωπικότητας .

Το πάθος καθορίζει την συμπεριφορά , την ασυνείδητη συμπεριφορά μίας προσωπικότητας .
Υπάρχει άνθρωπος δίχως πάθος ?
Αν έλεγχε ο κάθε άνθρωπος τους πόθους του , θα μπορούσαμε να πούμε , ότι πράγματι η αρμονική ζωή είναι εφικτή στον κόσμο μας .

Η πραγματικότητα για το πάθος ,το ανεκπλήρωτο πάθος , είναι φυσικά η συσσώρευση ανεκπλήρωτων επιθυμιών ,οι οποίες μετά από ένα σημείο και κάτωθεν , οδηγούνε στον γκρεμό .
Υπάρχει φυσικά και το πάθος το οποίο ελέγχεται από έναν άνθρωπο .
Για αυτό θα πρότεινα να πούμε ο καθένας κάποια προσωπικά πράγματα , για το μέγεθος της επιρροής του πάθους ,του ανεξέλεγκτου πάθους ,στην προσωπική μας συμπεριφορά .
Επίσης και για αυτά τα πάθη τα οποία μπορούμε να ελέγξουμε ,να περιγράψουμε δηλαδή τον τρόπο με τον οποίο το πετυχαίνουμε.

Ο καθένας βέβαια ,η κάθε προσωπικότητα έχει το δικό της τρόπο ,διότι αν υπήρχε μία μόνο προσωπικότητα στον κόσμο μας για να διαμορφωθεί , θα είμεθα και θα ενεργούσαμε όλοι ως ένα και το αυτό πρόσωπο .
Στον κόσμο μας αυτό θα ήτανε παράλογο, ανιαρό , ανούσιο , παράδοξο ,αδιανόητο .
Όμως υπάρχει και το αντίθετο του κόσμου μας , που είναι φυσικά αόρατο .

Κηφεύς

quote:

---

Συμφωνώ με τα παραπάνω που γράφεις, αγαπητέ alfa-omega, αλλά ένας "ώριμος νους" σήμερα έχει διαφορετική γνώμη. Είναι εκτός συρμού να πιστεύει πλέον κανείς στην δυνατότητα βελτίωσης του ανθρώπου. Θεωρεί την ανιδιοτέλεια τελείως απραγματοποίητη και ανεφάρμοστη. Την θεωρεί μια ουτοπία.

Και όμως ...

«Ένας χάρτης του κόσμου , που δεν περιλαμβάνει και την χώρα της Ουτοπίας» , είπε ο Όσκαρ Ουάιλντ , «δεν αξίζει ούτε ένα βλέμμα να του ρίξει κανείς , διότι παραλείπει την μόνη χώρα προς την οποία ταξιδεύει πάντοτε η ανθρωπότητα . Και αφού η ανθρωπότητα αποβιβασθεί εκεί , κοιτάζει ακόμη πέρα και όταν ανακαλύψει μιαν άλλη , καλύτερη χώρα , αποπλέει και πάλι : Η πρόοδος είναι η πραγμάτωση ουτοπιών» .

Είναι αλήθεια αυτό ; Υπήρξαν ουτοπίες που πραγματώθηκαν ;

Οι ουτοπίες είναι τα αιθέρια ποιήματα , με τα οποία η ευαίσθητη ψυχή μας , μας αναισθητοποιεί για να μην αισθανόμαστε τις οδυνηρές εγχειρήσεις που ενεργούν πάνω μας η ζωή και ο θάνατος .

Ένας όμως άνθρωπος ισχυρού χαρακτήρα υπομένει τις πληγές του χωρίς κανένα αναισθητικό , ή αν χρειασθεί λησμοσύνη , αφοσιώνεται στο παρόν και στις λεπτομέρειές του , σκεπτόμενος, όμως, παράλληλα πώς η ουτοπία που ονειρεύεται μπορεί μελλοντικά να πραγματοποιηθεί .

---

Το μήνυμά σου μου άρεσε γιατί έχει μια πυκνή γραφή με ενδιαφέρουσες απόψεις . Αλλά ας τα πάρουμε ένα – ένα .

Αρχίζεις με τη φράση :

quote:

---

Τα παντα ζουν.. αλλα πού?

---

quote:

---

Θεωρώ ότι ο Οσκαρ Γουάιλντ , με αυτά που γράφει γνωρίζει πολύ καλά την έννοια της Ουτοπίας του Πλάτωνα .

---

Οκ! Τότε πάω πάσο!

quote:

---

Η σημερινή χαμηλή πνευματική στάθμη της ανθρωπότητας (όχι όμως στο σύνολό της) , που την θεωρώ και εγώ υπαρκτή , θα ήθελε μια διεξοδική ανάλυση , που νομίζω πως δεν «χωράει» στα πλαίσια του παρόντος θέματος .

---

Για αυτό παρέθεσα κ άλλα λινκ αλλα μάλλον θα χρειαστεί ένα τελείως καινούριο θέμα που θα χει να κανει με την κοσμογονία και τον άνθρωπο.. θα δούμε.Προς το παρόν συλλογίζομαι το πού θα "άρμοζε" να φτιαχτει ενα τέτοιο θέμα..

quote:

---

Γιατί ; Την «ψυχική διόγκωση» του ανθρώπου την ορίζει η «Ψυχολογία» σαν την επέκταση της προσωπικότητας πέρα από τα ατομικά όρια .

---

Μα δεν ιφισταται προσωπικότητα. Είναι μια δημιοργία του ψέματος, του περιορισμού της αλήθειας. Εγω σου λέω οτι ο άνθρωπος είναι μια σταγόνα που απο τη στιγμή οπου επιστρέψει στο ωκεανό χάνει το όνομα της. Μπορεις να δώσεις όνομα στις "σταγόνες" στις σταγόνες του Ωκενού? όχι γιατι δεν ιφισταται σταγόνα, μόνο ωκεανός.. Απο τη στιγμή που βγάλεις μια σταγόνα απο τον ωκεανό ΤΟΤΕ και μόνο τότε ίγίσταται κάποιου είδους "Ταυτότητα". Εσύ όμως λές η Σταγόνα να γίνει απο μόνη της ωκεανός και ξεχνάς οτι ουσιαστικά βρίσκεται ήδη στον ωκεανό άρα δεν μιλάμε για δι-ογκωση αλλα για διαφορετική συνειδητότητα.. αν σε κατατόπισα καθόλου..

quote:

---

Ο Πλάτων (στην «Πολιτεία» του) καταλαβαίνει ότι η Ουτοπία του δεν πέφτει τελείως μέσα στο βασίλειο της πραγματικότητας . Παραδέχεται ότι έχει περιγράψει ένα ιδεώδες που είναι δύσκολο να επιτευχθεί . Απαντά ότι παρ’όλα αυτά υπάρχει αξία στην παρουσίαση αυτών των εικόνων του πόθου μας . Η σημασία του ανθρώπου έγκειται στο ότι μπορεί να μετατρέψει ένα μέρος σε πραγματικότητα .

« Κοιτάζουμε πριν και μετά και μοχθούμε για ό,τι δεν υπάρχει »

---

Αυτό είναι ένα ζήτημα πολύ βαθύ που πρέπει να το σκεφτώ..

quote:

---

Δεν βλέπω γιατί ο ελεύθερος άνθρωπος δεν έχει προσωπικότητα.

---

Τι είναι η ελευθερία ή τι είναι αυτό που καθιστά κάποιον ελεύθερο? Εσύ, εγώ(ποιος εγώ??) είμαστε ελεύθεροι πιστεύεις ?

"..The Matrix can't tell you who you are"
http://www.youtube.com/watch?v=3E4icx7U8Cg
Ασυνείδητος πάει να πει απόλυτα ταυτισμένος με τη σκέψη και το συναίσθημα

quote:

---

Μα δεν ιφισταται προσωπικότητα. Είναι μια δημιοργία του ψέματος, του περιορισμού της αλήθειας. Εγω σου λέω οτι ο άνθρωπος είναι μια σταγόνα που απο τη στιγμή οπου επιστρέψει στο ωκεανό χάνει το όνομα της. Μπορεις να δώσεις όνομα στις "σταγόνες" στις σταγόνες του Ωκενού? όχι γιατι δεν ιφισταται σταγόνα, μόνο ωκεανός.. Απο τη στιγμή που βγάλεις μια σταγόνα απο τον ωκεανό ΤΟΤΕ και μόνο τότε ίγίσταται κάποιου είδους "Ταυτότητα". Εσύ όμως λές η Σταγόνα να γίνει απο μόνη της ωκεανός και ξεχνάς οτι ουσιαστικά βρίσκεται ήδη στον ωκεανό άρα δεν μιλάμε για δι-ογκωση αλλα για διαφορετική συνειδητότητα.. αν σε κατατόπισα καθόλου..

---

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr