quote:

---

Είχα αναφερθεί παλαιότερα στο θέμα του τι σημαίνει "ελευθερία".

Είναι αλήθεια , πράγματι , ότι οι άνθρωποι πολύ συχνά μιλούν για ελευθερία , με την διαφορά ότι πολύ συχνά με τη λέξη αυτή εννοούν το ακριβώς αντίθετο της πραγματικής της σημασίας . Γι’αυτό είναι ανάγκη να πούμε δυο λέξεις για το ποια είναι η βαθύτερή της έννοια .

Κατά την αρχαιότητα δεν είχε δοθεί ορισμός της ελευθερίας και πρώτοι , απ’ότι γνωρίζομε , οι Στωικοί διατύπωσαν τέτοιο ορισμό . Ο Επίκτητος λέγει («Διατριβαί» I β΄, 9) :

«Ελεύθερός εστιν , ώ γίνεται πάντα κατά προαίρεσιν και ον ουδείς δύναται κωλύσαι» . Και (Διατριβαί IV α΄ 1) :
«Ελεύθερός εστιν ο ζων ως βούλεται ον ουτ’αναγκάσαι έστιν ούτε κωλύσαι , ούτε βιάσασθαι , ού αι ορμαί ανεμπόδιστοι αι ορέξεις επιτευκτικαί , αι εκκλίσεις απερίπτωτοι» . Δηλαδή Ελευθερία είναι η κατάσταση εκείνη του ατόμου κατά την οποία δεν τίθεται εμπόδιο ή φραγμός στην ζωή , την δράση και την εξέλιξή του .

---

Εγώ αναφέρθηκα στον ορισμό της έννοιας της λέξης «προσωπικότητα» . Με παραπέμπεις τώρα στην έννοια του ορισμού που όπως θα φανεί παρακάτω εμπεριέχει την λογική (παρακάμπτω τις λέξεις «ελεύθερη» και «ψυχολογική» γιατί η λογική , κατά τη γνώμη μου περιέχει μέσα της και την ψυχολογική πλευρά της και την ελευθερία) .

Στην Λογική , ονομάζομε ορισμό την μεθοδική ενέργεια της νόησης , με την οποία διευκρινίζομε τα ουσιώδη γνωρίσματα μιας έννοιας . Ο ορισμός εκφράζεται με λογική κρίση , το υποκείμενο της οποίας περιέχει την έννοια την οποία πρόκειται να ορίσομε , το δε κατηγορούμενο τα γνωρίσματα που την συναπαρτίζουν , με τα οποία αυτή διακρίνεται από κάθε άλλη .

Επειδή τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα μιας έννοιας καλούνται βάθος της έννοιας , γι’αυτό λέμε ότι ορισμός είναι η τέλεια διασαφήνιση του βάθους της έννοιας , με το οποίο αυτή διακρίνεται από κάθε άλλη έννοια .

Εάν λοιπόν δώσουμε για μία λέξη τον τέλειο ορισμό , αυτός δεν επιδέχεται μεταβολής εφόσον πληροί τις προϋποθέσεις του τέλειου ορισμού .

Πρόσεξε να δεις παρακάτω πώς η μία λέξη παραπέμπει στην ανάγκη ερμηνείας της έννοιας άλλης λέξης :

Τι θα πει τέλειος ορισμός:

Οι κανόνες , από τους οποίους εξαρτάται η ορθότητα του ορισμού (που τον κάνει δηλαδή τέλειο) είναι οι παρακάτω :

1) Ο ορισμός πρέπει να περιέχει μόνο τα ουσιώδη γνωρίσματα . Δεν πρέπει να είναι ούτε πλατύτερος ούτε στενότερος απ’όσο πρέπει .
2) Πρέπει να μη περιέχει ακαθόριστες σκοτεινές ή εικονικές εκφράσεις .
3) Να μη περιέχει την οριστέα έννοια . Λανθασμένος ορισμός αυτού του είδους είναι π.χ. ο ακόλουθος : «ψυχρό είναι κάθε τι που προκαλεί ψύχος» .
4) Να μην προσδιορίζει το οριζόμενο με αρνητικά γνωρίσματα .
5) Δεν πρέπει να περιέχει αντίφαση μεταξύ της οριζόμενης έννοιας και των γνωρισμάτων της .

Όταν οι ορισμοί δεν ακολουθούν τους παραπάνω κανόνες , λέγονται ατελείς .

Ο ορισμός , επομένως , που δίνεις στην έννοια της κατανόησης είναι τέλειος ;

Πληροί τις παραπάνω προϋποθέσεις :

Θέλει ψάξιμο .

Αλλά αυτομάτως αν ερευνήσουμε την έννοια της κατανόησης μήπως αναγκαστούμε να ασχοληθούμε , ουσιαστικά , με άλλο υπάρχον θέμα του forum που αφορά την κατανόηση ;

Προς το παρόν σταματώ το σκεπτικό μου εδώ για να δω ποια είναι η γνώμη σου για τα παραπάνω .

quote:

---

Ναι, δεν είμαστε, αρκεί να μου διευκρινίσεις το αν θεωρείς οτι φυλακισμένους μας κρατάνε οι Ρωμαίοι ή αν οι εκάστοτε ρωμάιοι είναι απλά συνέπεια της αν-ελευθερίας μας...

---

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά.

Μέσα στο σώμα του θεού .

Όμως προέκυψε και ένα θετικό γεγονός με αυτήν την εξωτερική εξερεύνηση του διαστήματος .
Η σκοτεινή ύλη - αντί ύλη .

Ανιχνεύτηκε και η προσπάθεια συνεχίζεται .
Γνωρίζουμε ότι υπάρχει ,αλλά δεν είναι ορατή .

quote:

---

Διάβασε , μελέτησε την ψυχή σου .

---

"..The Matrix can't tell you who you are"
http://www.youtube.com/watch?v=3E4icx7U8Cg
Ασυνείδητος πάει να πει απόλυτα ταυτισμένος με την επιθυμία(-τη σκεψη) και το συναίσθημα

Η ατομικοποίηση δεν είναι ελευθερία. Εμπεριέχει όμως μέσα της και ελευθερία, όπως εμπεριέχει μέσα της και χάος, δηλ. απροσδιοριστία και σκλαβιά, φυλακή δηλ. όπως κάθε ενοποιημένη έννοια συμπεριλαμβάνει μέσα της το δίπολο θετικό - αρνητικό.

Η "Ατομικοποίηση" μπορεί να απαντηθεί σε πολλά βιβλία εσωτερισμού ως κρυστάλλωση όπως είπα, αλλά και ως συγκέντρωση σε ένα σημείο, ένα & μοναδικό "εγώ" δηλ. με τεράστια πυκνότητα, ένα συμπυκωμένο "εγώ" που περιλαμβάνει πολλά μικρά "εγώ". Μια "μαύρη τρύπα" δηλ. που δεν αφήνει τίποτε την διαπεράσει. Ακριβώς αυτός είναι ένας από τους σκοπούς της Αλχημείας, να φτιάξει δηλ. έναν τέτοιον άνθρωπο, με ένα ομογενοποιημένο "εγώ", ένα συγκεντρωμένο "εγώ" σε τέτοιο σημείο, ώστε αυτός ο άνθρωπος να μην επηρρεάζεται από τίποτε και από κανέναν και να ενεργεί καίρια & αποτελεσματικά σαν σύνολο, σαν μοναδική οντότητα με την δική του θέληση. Ένας τέτοιος άνθρωπος έχει ελευθερία και πράττει ελεύθερα αφού παραμένει ανεπηρρέαστος τόσο σε εσωγενείς όσο και σε εξωγενείς παράγοντες, όπως είναι η κοινωνία, η θρησκεία, τα δόγματα, η οικογένεια, η εργασία κτλ.

Σε έναν τέτοιον άνθρωπο τα πράγματα δεν συμβαίνουν όπως συμβαίνουν στους υπόλοιπους ανθρώπους. Στους περισσότερους ανθρώπους τα πράγματα συμβαίνουν και δεν μπορούν να κάνουν απολύτως τίποτε γι' αυτά. Αυτός ο άνθρωπος όμως έχει την ικανότητα να αλλάξει την ροή των πραγμάτων, έτσι όπως ο ίδιος επιθυμεί.

Επίσης, η "ατομικοποίηση" μπορεί να απαντηθεί & αλλού ως "ανώτερος Εαυτός", είναι το ίδιο πράγμα, αλλάζουν μόνο οι ονομασίες.

Είναι σωστό, αν εξετάσουμε μία μία τις πηγές & τις προελεύσεις τους. Π.χ Η συν-κίνηση (συγκίνηση) προέρχεται κυρίως από εξωγενείς παράγοντες. Λέγοντας συν-κίνηση εννοούμε την ομαδική, ενοποιημένη κίνηση μιας συστοιχίας μικρών "εγώ", μιας ομάδας μικρών "εγώ" προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση συναισθηματικού χαρακτήρα. Παρακάτω ο Κηφευς αντιστοιχίζοντας, αναφέρει :

quote:

---

Αυτοί είναι οι άνθρωποι που συγκροτούν τους στρατούς και τους στόλους του κόσμου .

---

quote:

---

Ξέρεις τι γίνεται ; Εδώ ερμηνεύεις την κατανόηση ως συγχώρεση.

---

Αν εννοούσε κατανόηση, θα το έλεγε, θα έλεγε ακριβώς την λέξη "κατανόηση". Ο Πλάτωνας δεν ήταν ανόητος. Ήξερε τι έλεγε.

quote:

---

Εγώ μιλάω για μια κατανόηση που έχει ρίζώσει στο συναισθηματικό κέντρο με αποτέλεσμα όταν δέχεσαι ένα αρνητικό ερέθισμα να μην υπάρχει καν αντιδραση του Εγώ(Θυμός κοκ)

---

Edited by - zip on 25/07/2009 12:52:00

Ο Πλάτων , πιστός στην βάση του φιλοσοφικού του συστήματος , θεωρεί το Αγαθό , σαν το μόνο που εξασφαλίζει την ευδαιμονία και του ατόμου και του συνόλου των ανθρώπων .

Το Αγαθό το βρίσκει στον αρμονικό συνδυασμό των τριών ψυχικών δυνάμεων , της γνώσης , της δύναμης και της επιθυμίας .

Ο Πλάτων ονομάζει τον αρμονικό αυτόν συνδυασμό δικαιοσύνη και πάνω σ’αυτήν οικοδομεί την «Πολιτεία» του .

Από αυτό , όμως , είναι φυσικό ότι έτσι όπως ορίζει το θέμα περιλαμβάνει δύο διακεκριμένα στοιχεία :

1) Το μεταφυσικό , θεωρητικό , της δικαιοσύνης στην ψυχική ζωή του ατόμου , και

2) το πρακτικό, της προσαρμογής της δηλ. στη ζωή του συνόλου.

Επειδή , όμως , πριν απ’όλα πρέπει να αποδειχθεί η αλήθεια του ορισμού της δικαιοσύνης (που ο ίδιος δίνει) , προτάσσει στο όλο σκεπτικό του , σαν προοίμιο , μια μεγάλη συζήτηση περί δικαιοσύνης, στην οποία αποδεικνύονται λανθασμένες η μία μετά την άλλη οι περί δικαίου αντιλήψεις της ρητορικής , της σοφιστικής και της τέχνης (331c – 368a , Βιβλίο Β΄).

Από αυτό το συμπέρασμα δημιουργείται η ανάγκη να δοθεί ο αληθινός ορισμός της δικαιοσύνης , και ο Πλάτων το επιχειρεί με την αναλυτική μέθοδο , αναζητώντας αυτήν στο πλαίσιο της ζωής της πόλης – κράτους , παρακολουθώντας την ζωή αυτή σε όλες τις εκδηλώσεις της από την πρώτη αρχή του σχηματισμού της πόλης μέχρι την πλήρη εξέλιξή της σαν κοινωνία και κράτος (368a -435a , Βιβλία Β΄, Γ΄, Δ΄) .

Για να καθορίσει , όμως , ακριβέστερα τον ορισμό του , ο Πλάτων ανατρέχει στην ψυχική ζωή του ατόμου σαν πρότυπο της ζωής της πόλης και διακρίνοντας τις τρείς εκεί δυνάμεις :

Το λογιστικό , το θυμοειδές και το επιθυμητικό (439 d , e – Βιβλίο Δ΄) και ορίζοντας τις μεταξύ τους σχέσεις (440 a – 441 c , Βιβλίο Δ΄).

Είναι αυτά που αποκαλώ: Γνώση, συγκίνηση και επιθυμία . Από τις παραπάνω παραγράφους (439 d , e - Βιβλίο Δ΄) και (440 a - 441 c , Βιβλίο Δ΄), αργότερα, θα παραθέσω το αρχαίο κείμενο και την ερμηνεία του.

Δικαιοσύνη ονομάζει την μεταξύ τους αρμονία στην εκτέλεση του έργου καθεμιάς από αυτές κάτω από την υψηλή εποπτεία του λογιστικού (της γνώσης) (441 d – 444 a , Βιβλίο Δ΄) , αδικία δε την μεταξύ τους δυσαρμονία .

Θα επιμείνω Dr Jekyll Mr Hyde , όμως, στο σημείο αυτό, με λίγα σχόλια των κρίσιμων σημείων του Βιβλίου Δ΄, στο επόμενο μήνυμά μου.

Φιλικά

Κηφεύς

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά.

Το ξανασκέφθηκα αν θάπρεπε να αντιγράψω τις παραπάνω παραγράφους του αρχαίου κειμένου και της ερμηνείας του και δεν βρήκα ότι θα προσέφερα πολλά μ'αυτή μου την ενέργεια:

1) Διότι μπορεί οποιοσδήποτε να τα βρει και να τα διαβάσει από την "Πολιτεία" του Πλάτωνα και
2) διότι οι Διάλογοι του Πλάτωνα δεν διαβάζονται αποσπασματικά. Το πιθανότερο είναι ότι θα χρειασθεί , ο αναγνώστης, να κινηθεί αρκετά πιο πριν ή μετά τις υποδεικνυόμενες παραγράφους για να σχηματίσει πληρέστερη εικόνα του νοήματος που θέλει να μας μεταφέρει ο μεγάλος αυτός φιλόσοφος.

Φιλικά

Κηφεύς

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά.

Συμφωνώ .
Στρωμένα τα γράφει.
Απλά νεοελληνικά .
Το μόνο για το οποίο ανησυχώ ,είναι ότι , όταν χάνει η προσωπικότητά του την ψυχραιμία βρίζει άσχημα και δεν ζητάει συγγνώμη ,αλλά ισχυρίζεται ότι η άλλη προσωπικότητα πταιει που τον ώθησε έξω από τα όρια της ανοχής της .

Είναι θέμα γλώσσας.

quote:

---

alfa-omega

Γιατί δεν υπάρχει ενιαία αντίληψη σε αυτόν τον πλανήτη ?

---

Για να σου εξηγήσω τι εννοώ με την παραπάνω ερώτηση, θα σου δώσω ένα παράδειγμα που μπορεί να το συναντήσεις ή να το έχεις ήδη συναντήσει σε πολλά βιβλία εσωτερισμόυ.

Κάποιος είναι φυλακισμένος. Εσύ είσαι ο ελεύθερος. Βλέπεις όμως τον φυλακισμένο στο κελί του και λες "ρε τον κακομοίρη, δεν πάω να τον βοηθήσω να ελευθερωθεί ;" κι όταν πλησιάζεις στο κελί του, τον ρωτάς :

- Φίλε, είσαι φυλακή, θες να ελευθερωθείς ;

Εκείνος σου απαντάει :

- Φυλακή ; Τι λε' ρε μεγάλε ; Μια χαρά ελεύθερο πουλάκι είμαι!

Εσύ επιμένεις, επιμένεις και προσπαθείς συνέχεια να κάνεις αυτό που νομίζεις πως πρέπει να κάνεις. Και πάντα πέρνεις αυτήν την απάντηση από τον "φυλακισμένο" : "Φυλακή ; Τι λε' ρε μεγάλε ; Μια χαρά ελεύθερο πουλάκι είμαι!".

Τώρα, τι νομίζεις ; Ποιος από τους δύο είναι ο πραγματικά φυλακισμένος ; Εσύ που επιμένεις [ και στην ουσία έχεις μπει σε μια διαδικασία που η ίδια αυτή η διαδικασία είναι η φυλακή σου ] ή ο "φυλακισμένος" ;

Για να προχωρήσεις σε μια οποιουδήποτε είδους "απελευθέρωση" ή "ξύπνημα", θα πρέπει [ το βασικότερο & πρώτο πράγμα ], να σου το έχει ζητήσει πρώτα ο "σκλάβος" ή ο "κοιμισμένος". Καταλαβαίνεις ; Άμα δεν στο έχει ζητήσει, τότε γι' αυτόν που εσύ νομίζεις πως είναι "σκλάβος" ή "κοιμισμένος", δεν τίθεται τέτοιο θέμα φίλε γιατί πολύ απλά, ούτε ο "σκλάβος", ούτε ο "κοιμισμένος" δεν έχει συνειδητοποιήσει την κατάστασή του. Δηλ. ο κοιμισμένος, θα πρέπει πρώτα να συνειδητοποιήσει Ο ΙΔΙΟΣ πως είναι κοιμισμένος και μετά να έρθει Ο ΙΔΙΟΣ σε σένα και να πει "ξέρεις φίλε, είμαι κοιμισμένος, μπορείς να με ξυπνήσεις ;". Αν δεν υπάρξει αυτό, τότε ο κοιμισμένος μια χαρά ξύπνιος είναι και δεν κοιμάται αυτός, αλλά εσύ.