ESOTERICA.gr Forums !

ESOTERICA.gr Forums !
Κεντρική Σελίδα | Προφίλ | Εγγραφή | Ενεργά Θέματα | Μέλη | Αναζήτηση | FAQ
Όνομα Μέλους:
Password:
Επιλογή Γλώσσας
Φύλαξη Password
Ξεχάσατε τον Κωδικό;
 Όλα τα Forums
 .-= ΜΥΘΟΣ & ΘΡΗΣΚΕΙΑ =-.
 Κέλσος: Αληθής Λόγος
 Νέο Θέμα  Απάντηση στο Θέμα
 Εκτυπώσιμη Μορφή
Σελίδα: 
από 27
Συγγραφέας Προηγούμενο Θέμα Θέμα Επόμενο Θέμα  
Sesostris
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"

Greece
4907 Μηνύματα
Απεστάλη: 25/09/2009, 00:12:45  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους Sesostris  Στείλτε ένα Yahoo! Μήνυμα στο Μέλος Sesostris  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
quote:
Apeiron
Φίλε τρέχα θα σου πω και κάτι άλλο. Ναι, ο αρχαίος ελληνικός κόσμος από ένα σημείο και μετά πέρασε σε παρακμή, όπως συμβαίνει με κάθε τι άλλο, έτσι διατηρείται η ισορροπία, έτσι είναι ο κύκλος της ζωής σε κάθε τι. Ο χριστιανισμός όμως είναι πάρα πολύ δύσκολο να παρακμάσει, γιατί δεν υπόκειται σε ισορροπία. Είναι συνεχώς στο ναδίρ, δεν γνώρισε ποτέ πραγματική ακμή ούτε και πραγματική παρακμή,μια θρησκεία που ανέκαθεν διακρινόταν από μια λίγδα, κάτι βρωμάει πως να το κάνουμε. Και αυτό φαίνεται από τα εγκληματικά διατάγματα κατά των Ελλήνων αυτοχθόνων, η καταπάτηση των αρχαίων ελληνικών ναών.

Φίλε Apeiron , κατ’ αρχήν καλώς ήλθες στο forum , και καλή παραμονή .
Όταν καλέ μου φίλε μιλάμε για λίγδα και βρώμα στον χριστιανισμό , εκτός από την μεταφορική του έννοια , υπάρχει και η κυριολεξία .
Και δεν εννοώ βέβαια ανάμεσα στους απλούς πιστούς , αλλά στον μοναχισμό . Γιατί εν αντιθέσει με την Ελληνική αντίληψη ότι ο υγιής νους θα πρέπη να βρίσκεται και μέσα σε ένα υγιές σώμα , σύμφωνα με την χριστιανική φιλοσοφία του μοναχισμού ένας από τους τρόπους για να κατακτήση κάποιος τον παράδεισο είναι η μπόχα και η απλυσιά . Το παρακάτω απόσπασμα από τις υποσημειώσεις του «Ιστορία της Παρακμής και Πτώσεως της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας» του Edward Gibbon , δίνει μια χαρακτηριστική εικόνα της αντιλήψεως αυτής .

*Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

Εαρινός
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"

Greece
7024 Μηνύματα
Απεστάλη: 25/09/2009, 09:25:52  Εμφάνιση Προφίλ  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Φίλε , Βαγγέλη καλημέρα!

Ελπίζω , οι θεμελιώδεις διαφωνίες μας να μην αποσύρουν την γέφυρα επικοινωνίας μας , να μην δημιουργήσουν εσωτερικές ανυπέρβλητες εντάσεις , ικανές να σηκώσουν τοίχη ...!


Φίλε μου (θα μου επιτρέψεις να σε προσφωνώ , έτσι..) , θα πώ τούτο:

"Ο χριστιανισμός και ο Χριστός , έδωσαν ένα δεκάλογο..ένα ηθικό κανόνα για την εύρυθμη λειτουργία και κοινωνία των ανθρώπων , για να μπορούν να ζουν με αγάπη...μπλα...μπλα...μπλα..!!!"

Εντάξει λοιπόν , ας το θέσουμε ως βάση συζήτησης ...


Το ερώτημα ειναι το εξής και θέλω να μου απαντήσεις σ'αυτό (παράκληση):

-Γιατί οι άνθρωποι γνωρίζουν ότι η κλοπή είναι αμάρτημα...και ενώ παρ'οτι το εξομολογήθηκαν(κάποιοι), το ξανακάνουν???

-Γιατί ενώ γνωρίζουν ότι η συκοφαντία ειναι αμάρτημα και ενώ κι'αυτό (κάποιοι) το εξομολογήθηκαν , το ξανακάνουν?

Δεν θέλουν να είναι καλοί άνθρωποι?
Δεν θέλουν να είναι ευτυχισμένοι??
Δεν θέλουν να ειναι ήρεμοι και ήσυχοι?

Τι φταίει , αγαπητέ μου φίλε?

Εδώ θα την κάνουμε την συζήτηση και θα εκτεθούμε και οι δυό μας στην κρίση όλου του site...και θα δώσουμε απαντήσεις με αποδείξεις και όχι με ηθικολογικού τύπου αναφορές και προστακτικούς κώδικες..!

ΣΗΜ:"θέλω να γνωρίζεις ότι μπορώ να διαχωρίζω θέσεις απο πρόσωπα και δεν αναφέρομαι κάθε φορά στο προσωπό σου αλλα στις διατυπωμένες θέσεις σου....και αυτό γι'αποφυγή παρεξηγήσεων και εμφάνιση συναισθηματικών φορτίσεων"

soulΜετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

trexagireve
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"


13021 Μηνύματα
Απεστάλη: 25/09/2009, 09:28:05  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους trexagireve  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Αγαπητέ sesostris,το ξέρω ότι δεν μπορείς να εννοήσεις
τι σημαίνει απαρνούμαι τα εγκόσμια για έναν μοναχό και δη
προ 2000 χρόνων....Θέλω να μου πεις εσύ μέχρι πότε οι άνθρωποι πλένονταν και που....Πόσες φορές και όλα τα μέρη που προτίμησαν για πλύσιμο....Έτσι να ούμε λίγο τους..καθαρούς και τους άπλυτους...
Καλά, δεν φτάνει που δεν καταλαβαινεις τι είναι ο χριστιανισμός,
προσπαθεις να τον εντάξεις και σε υποκριτικές λογικές του να δειχνω όχι να είμαι καθαρός;Που πιστεύες πρέπει να ειναι ο άνθωπος καθαρός,
μέσα του ή εξω;
Φίλε Άπειρον,μην προσπαθείς να δικαιολογηθείς, δεν είσαι αντικειμενικός και το ξέρεις...Οπότε, άσε και συ αυτούς που πιστεύουν στον Χριστό να το πράττουν, όπως εσύ πιστεύεις ότι πιστεύεις....
Δημοκρατία έχουμε ακόμη...
Βέβαια, κι εσύ δημοκρατία θα επικαλεστείς για όσα γράφεις,αλλά ο Ισοκράτης, πριν 2.500 χρόνια είχε πει"Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται,σιότι καταχράστηκε το δικαίωμα της ελευθερίας και
της ισότητας...Διότι έμαθε στους πολίτες να θεωρούν την παρανομία ως ελευθερία..
Την αναίδια του λόγου,ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία..."
Ποιούς αρχαίους προγόνους υπερασπίζεσαι;
Αυτοι ξέρανε τι εστί Θεός και τι εστί νούμερα και το δείχναν στα
λόγια τους.... Γι αυτό και το 12θεο, ήταν τόσο χαμηλου επιπέδου
θρησκεία, που μόνη της εξέπεσε...
Και ξέρεις, μου αρέσουν κάτι αυτοσαρκαζόμενες δηλώσεις που κάνεις του στύλ "Τοποθετώ το ζήτημα στη σωστή του βάση, έξω από το ψευτομεταφυσικό και δηθεν καταστάσεις μεσσιανικές."
Το κακό είναι ότι δεν είσαι ...δημοκράτης και δεν δέχεσαι αυτούς που
πιστεύουν στο μεταφυσικό, αρκετά δις στη γή, δυστυχώς για σενα, όπως και αντιστοίχως μεσσιανιστές...
Άρα εσύ είσαι με τους λίγους....Δεν το λέω γιατί έχεισημασία για το που είσαι, αλλα για τη δημοκρατικότητα σου, που φωνάζει ότι πρέπει να είμαστε οπως λές εσύ,αφού δεν χρειαζόμαστε μεσσίες..Ο καθείς μόνος του...
Κήρρυγμα απωλείας κάνεις ή απλά δηλώνεις την αβάσταχτη ελαφρύτητα του είναι;
Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας
Εαρινός
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"

Greece
7024 Μηνύματα
Απεστάλη: 25/09/2009, 09:36:41  Εμφάνιση Προφίλ  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Σε πιθανή απάντηση , θα απαντήσω λίγο αγότερα διότι έχω πολύ δουλειά , το λέω ούτως ώστε μην εκληφθεί ως άρνηση..ή "φυγομαχία"..!

soulΜετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

trexagireve
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"


13021 Μηνύματα
Απεστάλη: 25/09/2009, 09:44:29  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους trexagireve  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Αγαπητέ μου Εαρινέ και βέβαια δαχωρίζω θέσεις απο ανθρώπους, και διάλογο..Και φυσικά χαίρομαι που με απκαλείς φίλο, διότι είμαι οπαδός της ρήσης Σειράχ, ο ευρίσκων φίλο ευρίσκει αδερφόν αυτού..
Δεν χρειάζεται να συμφωνούμε, ώστε να γίνεται και διάλογος, όχι αλληλοκολακεύοντας ο ένας τον άλλο....
Φίλε μου τα ερωτήματα σου δέιχνουν, όχι μόνο για σένα, αλλά για όλους μας, ότι δεν καταλαβαμε καλά τι είπε ο Χριστός και η θρησκεία
μας...Το μήνυμα της αγάπης, είναι να συγχωρείς, όχι να κατακρίνεις..
Εκτός διαλόγου,εννοούμε...Ο άνθρωπος σε σχέση με τον άγγελο, λέει η
θρησκεία μας,έχει μόνο μια διαφορά...Ο άγγελος, αν πέσει στην αμσρτία δεν σηκώνεται,δεν ανακάμπτει,ενώ ο άθρωπος, αμαρτάνει και
ξανααμαρτάνει, αλλά έχει τι δικαίωμα να μετανοιώσει και να σωθεί.....
Σε μπερδεύει μια τέτοια άπειρη αγάπη;
Δεν μπορούμε φίλε μου, να καανοήσουμε τον Θεό κι αντί να το προσπαθουμε, προτιμάμε να τον κάνουμε σαν τα μούτρα ας, με το συμπάθιο...Αγάπη, ειπε ο Χριστός είναι να συγχωρείς τον αδερφό σου
77 φορές..Και δεν εννοούσε 77, γιατί κανείς δεν κάθεται να μετρήσει
πόσοες φορές συγχώρεσε,αλλά για πάντα...Να συγχωρούμε ο ένας τον άλλο
για να μας συγχωρεί κι ο Θεός για το κακό που κάνουμε...
Πότε και τι κακό;
Κάθε μέρα φιλε μου, κακό κάνουμε σε μας,στους άλλους κι όμως, πιστεύουμε ότι έχουμε καταλάβει πολλά και θέλουμε να πούμε κάτι για όλα...
Σκέψη, περισυλλογή, αγάπη και αυτοκριτική δεν ασκούμε...
Ο Ισοκράτης το έθεσε πολύ σωστά...Κι η σημερινή εποχή οδηγεί τον άνθρωπο στον χαμό του,αλλά η ευδαιμονία του δεν τον αφήνει να δει το χάος που φέρνει, μπερδεύοντας τα πάντα με τα πάντα...
Εσύ φίλε μου, είσαι καλύτερος απο τους χριστιανούς που αναφέρεις
ότι ξανακάνουν τις ίδιες αμαρτίες;
Εσύ δεν ξανακάνεις τα λάθη σου;Εκτός αν θεωρείς ότι οι χριστιανοι
είναι καλύτεροι απο όλους και γι αυτο τους κρίνεις...
Αν όμως, ειναι καλύτεροι, δεν φοβάσαι μην κάνεις λάθος και κριθείς έτσι στην ιστορία;
Καλή η ελαφρύτητα του παρατηρητή, αλλά δεν επισκεπτόμαστε κάποιο χώρο και τον κρίνουμε, όλοι εδώ ζούμε..
Οπότε, μάλλον ..αυτοκριτική χρειάζεται σε θέματα αμαρτιών κι όχι
να πάμε να βγάζουμε την οδοντογλυφίδα απο το μάτι του άλλου και να του καρφώνουμε το δικό μας ...κοντάρι στο άλλο μάτι..
Άστον τον καημένο, να εχει προβληματα όρασης, γιατί να χάσει εντελώς το φώς του;Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας
Εαρινός
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"

Greece
7024 Μηνύματα
Απεστάλη: 25/09/2009, 12:54:13  Εμφάνιση Προφίλ  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
quote:

Αγαπητέ μου Εαρινέ και βέβαια δαχωρίζω θέσεις απο ανθρώπους, και διάλογο..Και φυσικά χαίρομαι που με απκαλείς φίλοΆστον τον καημένο, να εχει προβληματα όρασης, γιατί να χάσει εντελώς το φώς του;

Βαγγέλη πριν θέσω τα ερωτήματα , σε προειδοποίησα για κάτι...

Να μην τοποθετηθούμε με ηθικολογικού τύπου αναφορές και θρησκευτικές νουθεσίες ή απόψεις...σε ξαναρωτώ λοιπόν επι της ουσίας:

"Γιατί οι άνθρωποι , ενώ γνωρίζουν το "σωστό" δεν μπορούν να το κάνουν?? ...ποιός είναι ο λόγος και η αιτία?? "

Περιμένω την δική σου απάντηση..όχι της θρησκείας...την δική σου άποψη..ευχαριστώ!!

soulΜετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

trexagireve
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"


13021 Μηνύματα
Απεστάλη: 25/09/2009, 13:06:11  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους trexagireve  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Ρε φίλε Εαρινέ, πως μπερδεύεσαι έτσι;Όταν θέλουμε να πούμε
κάτι, δεν λέμε ότι ο άλλος δεν απάντησε,κάνοντας εντελώς
δημοκρατικά , γαργάρα τις θέσεις του....
Δικές μου θέσεις;Εσύ δλδ, έχεις δικές σου θέσεις;Ανείπωτες πριν;
Περιμένω με αγωνία τις δικές σου, να δω την πρωτοτυπία...
Γιατί εγώ, μάλλον ανιαρά θα στα πω...
Βλέπεις,οι άνθρωποι,κολάζονται απο το σωστό...Το ξέρουν, αλλά επειδή
είναι του Θεού κι όχι δικό τους, ψάχνουν αφορμή να το καταργήσουν,
για να βάλουν το δικό τους στη θέση του...
Σφετεριστές είμαστε, εσύ τι νομίζεις, θλεόυμε να διορθώσουμε τον Θεό;
΄Η πιστεύεις ότι επειδή δεν είμαστε ίδιοι, έχουμε το δικαίωμα
να ζητάμε, δικούς μας ορισμούς του σωστου;Κι αυτος που το έφτιαξε;
Θα του πούμε ότι έκανε λάθος;
Λιγούρια ειμαστε μπρος στο μεγαλείο του θεού, χαμίνια του υποκόσμου,
που νομίζουμε ότι βρήκαμε κορόιδο να ξεγελάσουμε....
Ποιόν, τον Θεό;
Εσύ, λοιπόν, ΄φιλε μου,τι λές;Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας
Εαρινός
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"

Greece
7024 Μηνύματα
Απεστάλη: 25/09/2009, 13:22:37  Εμφάνιση Προφίλ  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
quote:

Ρε φίλε Εαρινέ, πως μπερδεύεσαι έτσι;Όταν θέλουμε να πούμε
κάτι, δεν λέμε ότι ο άλλος δεν απάντησε,κάνοντας εντελώς
δημοκρατικά , γαργάρα τις θέσεις του....
Δικές μου θέσεις;Εσύ δλδ, έχεις δικές σου θέσεις;Ανείπωτες πριν;
Περιμένω με αγωνία τις δικές σου, να δω την πρωτοτυπία...
Γιατί εγώ, μάλλον ανιαρά θα στα πω...
Βλέπεις,οι άνθρωποι,κολάζονται απο το σωστό...Το ξέρουν, αλλά επειδή
είναι του Θεού κι όχι δικό τους, ψάχνουν αφορμή να το καταργήσουν,
για να βάλουν το δικό τους στη θέση του...
Σφετεριστές είμαστε, εσύ τι νομίζεις, θλεόυμε να διορθώσουμε τον Θεό;
΄Η πιστεύεις ότι επειδή δεν είμαστε ίδιοι, έχουμε το δικαίωμα
να ζητάμε, δικούς μας ορισμούς του σωστου;Κι αυτος που το έφτιαξε;
Θα του πούμε ότι έκανε λάθος;
Λιγούρια ειμαστε μπρος στο μεγαλείο του θεού, χαμίνια του υποκόσμου,
που νομίζουμε ότι βρήκαμε κορόιδο να ξεγελάσουμε....
Ποιόν, τον Θεό;
Εσύ, λοιπόν, ΄φιλε μου,τι λές;


Λοιπόν , φίλε Βαγγέλη θα σου πώ αυτό:

-"Κυρίαρχο και εγγενές της ανθρώπινης πραγματικότητας και καταστατικότητας είναι η επιθυμία και η οποία αναβλύζει απο την έλλειψη...απο κει ξεκινούν όλα στον άνθρωπο"

-Εσύ το δέχεσαι αυτό??

-Πιστεύεις ότι θα αναζητούσαμε κάτι το οποίο ήδη έχουμε??

soulΜετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

europaios2
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"


5735 Μηνύματα
Απεστάλη: 25/09/2009, 14:30:09  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους europaios2  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
quote:
Αίολος: ...και μιάς και οι μαρτυρίες των διαφέρουν, αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι, ή λένε μπούρδες, ή έχουν πιεί κάτι πολύ καλό.
Μπράβο μου;
...και το κοινό των απατεώνων είναι η διχογνωμία. Σωστά;


Ποια διχογνωμία?....σκέψου ότι παρακολουθείς ένα ατύχημα μαζί με τη γυναίκα σου, εάν καλεστείτε ως μάρτυρες! δεν υπάρχει περίπτωση μία στο εκατομμύριο να μην παρουσιάσετε πέρα από τις κοινές πληροφορίες και διαφορετικές.
Οι οποίες όμως αποτελούν επιπρόσθετα στοιχεία στη μαρτυρία και οφείλονται στη διαφορετικότητα του ατόμου (μνήμη, βαθμός σπουδαιότητας κ.λ.π.), που αν μή τι άλλο συμπληρώνουν με αυτόν τον τρόπο την όλη μαρτυρία.....οπότε θα έβγαινε κάποιος "ξύπνιος" και θα έλεγε:
-"Βρε τους απατεώνες!"......αλλά θα προκαλούσε την απορία των άλλων ........ όπως προκαλείς εσύ τη δική μου.

Σκέψου τώρα να περιγράφεται ολόκληρη σειρά από γεγονότα! όπως έγινε με τον Ιησού!


quote:
Αίολος:
...διότι: Την μ@λ@κίαν πολλοί αγάπησαν.
Τον μ@λάκ@ν ουδείς!
(μετοσυμπαθειοκίολας)(δεν κρατήθηκα)


Γι' αυτό δεν κάνεις τίποτα ώστε να την περιορίσεις?


quote:
Αίολος:
Εάν μου υποδείκνυες μία λογική πρόταση τού Ωριγένη, ίσως συμμεριζόμουν την θέση σου.

Εφόσον δεν τα κατάφερε ο Ωριγένης!....είναι δυνατόν να σου ανοίξω τα μάτια εγώ?

quote:
Αίολος:
Οκτώ σελίδες έργα μίσους και ηλιθιότητας διαβάζουμε.
Αυτή η αγάπη από που σου προέκυψε;

Αυτό ίσως οφείλεται στην παραπάνω αγάπη που μας περιέγραψες!

quote:
Αίολος:
Επειδής έχω βαρεθεί να διαβάζω αυτές τις παπαριές, θα ξεφύγω κι εγώ λίγο από το θέμα μου.

Ιδού πως "διέδωσαν" οι ηλίθιοι και αγράμματοι τα ευαγγέλια.

Οι καρποί του Χριστιανισμού ήταν θρησκευτικοί πόλεμοι, σφαγιασμοί,
σταυροφορίες, ιερές εξετάσεις, εξόντωση των Ινδιάνων της Αμερικής και
αντικατάστασή τους από Αφρικανούς σκλάβους
Άρθουρ Σοπενενχάουερ



Μάλιστα......να πιστέψουμε δηλαδή ένα φιλόσοφο επειδή το είπε? ή επειδή ήταν δηλωμένος άθεος?......κι επειδή δεν έχουμε την χαρά να συζητούμε μαζί του, ας μας απαντήσεις εσύ!

Και η κουτσή γουρούνα Αίολε γνωρίζει ότι οι Κονκισταδόροι κατακτητές της Νέας Γης, ήσαν άνθρωποι που διψούσαν για χρυσάφι κι αδιαφορούσαν για την περιπέτεια της ανακάλυψης νέων τόπων, τη δημιουργίας αποικιών.....και πολύ πολύ περισσότερο αδιαφορούσαν για τη θρησκεία!.....την οποία τη χρησιμοποιούσαν μόνο ως άλλοθι για να εξευμενίσουν τις πράξεις του έναντι τρίτων.....εσένα πως σου διαφεύγει αυτό?


quote:
Αίολος:
Η τέχνη, η φιλοσοφία, η φιλολογία, η ίδια η ψυχολογία του Δυτικού ανθρώπου,
όλα υπέφεραν από τη νίκη των επισκόπων.
John Holland Smith – Ο Θάνατος της Κλασσικής Εθνικής Θρησκείας

Νίκη των επισκόπων? σε ποια ακριβώς μάχη αναφέρεσαι?...
Η γενικά και αόριστα?

quote:
Αίολος:
Οι χριστιανοί ζηλωτές κατέβηκαν στους δρόμους ή όργωσαν την επαρχία,
καταστρέφοντας, χωρίς αμφιβολία, πολύ περισσότερους αρχιτεκτονικούς και καλλιτεχνικούς θησαυρούς του κόσμου τους από οποιουσδήποτε μετέπειτα διερχόμενους βαρβάρους.
Ramsay MacMullen - Ο Εκχριστιανισμός της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας


Άπόδειξη? Σε ποιο αιώνα αναφέρεσαι? Την Ακρόπολη την ξέχασαν? Λογικά ..... αν από κάπου έπρεπε να ξεκινήσουν θα ήταν από εκεί!..... λογικά!!


quote:
Αίολος:
Κανείς δε θα συμβουλευθεί μάντη, αστρολόγο ή χρησμολόγο…Η καθολική
περιέργεια για τη μαντεία πρέπει να σιωπήσει για πάντα. Όποιος αρνηθεί την υπακοή σε αυτήν την εντολή θα υποστεί την ποινή του θανάτου και θα δεχθεί το
ξίφος της τιμωρίας.
Θεοδοσιανός Κώδικας IX.16.4

«Δεν καταδικάζουμε [την προφητεία], αλλά απαγορεύουμε τη χρήση της για επιβλαβείς σκοπούς», (Θεοδ. Κώδ., IX, 16, 9).

quote:
Αίολος:
Εάν βρίσκονται ακόμα κάποια αγάλματα μέσα στους ναούς και τα ιερά και εάν έχουν δεχθεί ή δέχονται ακόμη τη λατρεία των ειδωλολατρών, όπου και να συμβαίνει αυτό, αυτά θα ξεριζωθούν εκ θεμελίων….Τα ίδια τα κτήρια των ναών που βρίσκονται σε πόλεις ή και έξω απ’ αυτές, θα παραχωρηθούν σε κοινή χρήση. Παντού οι βωμοί θα καταστραφούν… Οι ιδιοκτήτες τους θα υποχρεωθούν να τους καταστρέψουν.
Αυτοκράτορες Αρκάδιος, Ονώριος και Θεοδόσιος

Θεοδοσιανός Κώδικας XVI.10.18, Αυτοκράτορες Αρκάδιος και Ονώριος προς Απολλόδωρο, Ανθύπατο Αφρικής (20 Αυγούστου 399 μ.Χ.):
"Αν κάποιος επιχειρήσει να καταστρέψει ναούς, οι οποίοι είναι κενοί από παράνομα αντικείμενα, δεν θα έχει την αυτοκρατορική υποστήριξη. Διατάσσουμε ότι η κατάσταση των κτιρίων θα πρέπει να παραμείνει αλώβητη..."

Θεοδοσιανός Κώδικας, XVI.10.15, Αυτοκράτορες Αρκάδιος και Ονώριος προς Μακρόβιο, Βικάριο της Ισπανίας, και Προκλιανόν, Βικάριο των Πέντε Επαρχιών (29 Ιανουαρίου 399 μ.Χ.):
«.. επιθυμούμε και να διατηρηθούν τα διακοσμητικά στοιχεία των δημοσίων κτιρίων. Αν κάποιος επιχειρήσει να καταστρέψει αυτά τα έργα, δεν θα βασίζεται σε καμία εξουσία.»


Ιουστινιανός Κώδικας I.11.3, Αυτοκράτορες Αρκάδιος και Ονώριος προς Μακρόβιο και Βικάριο Προκλιανό (399 μ.Χ.) :

«Όπως απαγορεύθηκαν οι θυσίες, έτσι θέλουμε να διατηρήσουμε το διάκοσμο των δημοσίων έργων.
Όποιος επιχειρήσει να καταστρέψει αυτά τα έργα, δεν βασίζεται σε καμία εξουσία.
Αν τυχόν εμφανίσει κάποια αυτοκρατορική απάντηση ή νόμο για να υπερασπίσει τον εαυτόν του, τα έγγραφα αυτά θα αποσπασθούν απ’ τα χέρια του και να παραπεμφθούν στη Σοφία Μας."

quote:
Αίολος:
Διατάζουμε τους άρχοντές μας… να αναζητούν σύμφωνα με το νόμο όλες τις
περιπτώσεις ασεβείας υπέρ της ελληνικής θρησκείας, ώστε αυτές να μη
συμβαίνουν, αλλά και όταν συμβαίνουν να τιμωρούνται… Να μην έχει κανένας το δικαίωμα να κληροδοτεί με διαθήκη ή να χαρίζει με δωρεά κάτι σε πρόσωπα ή τόπους που έχουν επισημανθεί ότι διαπράττουν την ασέβεια του ελληνισμού…
Να διατηρηθούν και με την παρούσα ευσεβή νομοθεσία κυρίαρχες και εν ισχύ όλες οι τιμωρίες με τις οποίες οι προηγούμενοι βασιλείς είχαν απειλήσει να τιμωρήσουν την ελληνική πλάνη, ή με τις οποίες προσπαθούσαν να διασφαλίσουν την ορθόδοξη πίστη.
Ιουστιάνειος Κώδικας 1.11.9.
… με τον παρόντα νόμο ανακοινώνουμε σε όλους όσους γίνει χριστιανοί κι έχουν αξιωθεί το άγιο και σωτήριο βάπτισμα, αν οποτεδήποτε φανούν να επιμένουν στην πλάνη των Ελλήνων, θα υποβληθούν στην εσχάτη των ποινών. Όσοι όμως δεν έχουν αξιωθεί ακόμη το σεβαστό βάπτισμα, θα πρέπει να φανερωθούν… και να πάνε στις ιερότατες εκκλησίες μαζί με τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους και όλα τα μέλη του οίκου τους και να διδαχθούν την αληθινή πίστη των χριστιανών… Διαφορετικά να γνωρίζουν ότι αν παραμελήσουν να το κάνουν, δεν θα έχουν κανένα πολιτικό δικαίωμα, ούτε θα τους επιτραπεί να είναι ιδιοκτήτες περιουσίας, κινητής ή ακίνητης. Θα τους αφαιρεθούν τα πάντα και θα
εγκαταλειφθούν στην ένδεια και, επιπλέον, θα υποβληθούν στις έσχατες τιμωρίες.
Θα παρεμποδίσουμε δε κάθε μάθημα που διδάσκεται από αυτούς που πάσχουν
από τη νόσο των ανόσιων Ελλήνων, έτσι ώστε να μην προσποιούνται ότι
διδάσκουν όσους φοιτούν κοντά τους, διαφθείροντας τις ψυχές των μαθητών με δήθεν αλήθειες… Αν κάποιος κρύβεται μέσα στο κράτος μας και συλληφθεί να θυσιάζει και να διαπράττει το αμάρτημα της ειδωλολατρίας, θα υποβληθεί στις έσχατες τιμωρίες, τις οποίες υφίστανται δικαίως και οι Μανιχαίοι και οι Βορβορίτες… Και όσοι έχουν κάποιο στρατιωτικό ή άλλο αξίωμα ή περιουσία μεγάλη για να κρατήσουν τα προσχήματα, πήγαν ή πρόκειται να πάνε να βαπτισθούν, αλλά αφήνουν τις γυναίκες τους και τα άλλα μέλη του οίκου τους στην ελληνική πλάνη, διατάσσουμε να δημευθεί η περιουσία τους και να αποκλεισθούν από τα πολιτικά τους δικαιώματα, αλλά και να υποβληθούν σε
αντάξιες τιμωρίες, αφού είναι φανερό ότι πήραν το βάπτισμα χωρίς να είναι καθαροί στην πίστη τους. Θεσπίζουμε τους ίδιους νόμους και για τους αλιτήριους Έλληνες και για τους Μανιχαίους, των οποίων μέρος είναι και οι Βορβορίτες.
Ιουστιάνειος Κώδικας 1.11.10

Codex Theodosianus XVI.10.24 (8 Ιουνίου 423 μ.Χ.) Αυτοκράτορες Γρατιανός, Βαλεντινιανός και Θεοδόσιος προς Ασκληπιόδοτο, 'Επαρχο Πραιτορίου:
«...Ιδιαιτέρως διατάσσουμε τους πραγματικούς χριστιανούς και αυτούς που ισχυρίζονται ότι είναι, να μην κάνουν κατάχρηση της εξουσίας που τους δίνει η Εκκλησία και τολμήσουν να απλώνουν βίαιο χέρι επάνω στους εβραίους και εθνικούς που ζουν ήσυχα και δεν επιχειρούν ενάντιο στην τάξη και στους νόμους Μας.

Γιατί αν τέτοιοι χριστιανοί φερθούν βίαια εναντίον φιλήσυχων ανθρώπων που ζουν με ασφάλεια, ή λεηλατήσουν τα αγαθά των,θα υποχρεωθούν να αντικαταστήσουν εις διπλούν, τριπλούν ή και ακόμη τετραπλούν αυτά που έκλεψαν.

Επίσης, οι διοικητές των επαρχιών, το προσωπικό τους και οι κάτοικοι των επαρχιών αυτών ας ενημερωθούν ότι δεν θα επιτρέψουν να διαπραχθεί ένα τέτοιο έγκλημα. Αλλιώς, θα τιμωρηθούν κι αυτοί με τον ίδιο τρόπο μ’ αυτούς που διέπραξαν το έγκλημα.»


Η απάντηση σε όλα αυτά είναι πολύ απλή! Κοίταξε τις ημερομηνίες των νόμων για παράδειγμα CTh 16.10.2
Απαγορεύεται η ψευδής πίστη και οι παγανιστικές θυσίες. Οποιος παραβιάσει το νόμο αυτό, θα τιμωρηθεί με την ποινή που του ταιριάζει. (Κωνστάντιος, 341)

Διατάζουμε να μην γίνονται λατρευτικές τελετές των Ελλήνων σε οποιοδήποτε μέρος, ναό ή ιδιωτικό σπίτι. Αν καταγγελθεί κάτι τέτοιο, το οίκημα θα δημευθεί και θα αποδοθεί στην ορθόδοξη εκκλησία. ](Λέοντας, 472).

Πως εξηγείς μετά από 131 χρόνια να έχουμε έναν νέο νόμο αυτόν του 472 ο οποίος είναι η επανάληψη του νόμου του 341?
Απλή λογική.... Είναι δυνατόν όταν απειλούν τη ζωή σου να συνεχίσεις να κάνεις λατρευτικές τελετές?

Οι νόμοι γίνανε για τον εκφοβισμό! Μήπως και υπάρξει μια και μοναδική θρησκεία η οποία να ενώσει το μωσαϊκό των λαών της Αν. Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Δεν ήταν κουτός ή τρελός, ο κάθε αυτοκράτορας, ώστε ν' αρχίσει με το τσεκούρι να σφάζει τους πολίτες του επειδή δεν ήσαν Χριστιανοί!
Αυτά ανήκουν στο αποκύημα της φαντασίας!
Σίγουρα υπήρξαν απαγορεύσεις αλλά και κλείσιμο σχολών όπως έκανε ο Ιουστιανός προσκειμένου να βάλει χέρι την περιουσία της σχολής της Ακαδημίας του Πλάτωνος, το να βλέπεις όμως το δέντρο και να χάνεις το δάσος σίγουρα δεν είναι και ότι καλύτερο!

Πως όμως σου διαφεύγει ο κύριος λόγος της καταστροφής και της ερήμωσης των ναών της παλιάς θρησκείας που ο ίδιος ο Παυσανίας μας πληροφορεί?

"Ο Παυσανίας (2ος μ.Χ. αι.) αναφέρει πλήθος εγκαταλελειμμένων ναών της αρχαιοελληνικής θρησκείας στην ελληνική ύπαιθρο. Μόνο στην Αρκαδία, στο κέντρο της Αρχαίας Κλασσικής Ελλάδας, ο Παυσανίας (Αρκαδικά) αναφέρει πλήθος ναών ερειπωμένων, δίχως στέγη, και εγκατελειμένων: της Αφροδίτης, της Αθηνάς, του Απόλλωνα κ.ο.κ"

Αναρωτάτε κανείς πού είχε πάει η θεοσέβεια προς τους παλιούς θεούς, και δεν αναστυλώνονταν τόσοι μεγάλοι ναοί, μεγάλων θεών από τους Έλληνες.
Μήπως επειδή δεν τους ένοιαζε πια και τόσο το Δωδεκάθεο;
Πολλοί παγανιστικοί ναοί ερήμωσαν επειδή απλούστατα εγκαταλείφθηκαν από τους πρώην πιστούς τους, κι όχι επειδή κατεστράφησαν από τους Χριστιανούς.

Ούτε εκατοντάδες χιλιάδες νεκροί χριστιανοί υπήρχαν ούτε εκατοντάδες χιλιάδες νεκροί ειδωλολάτρες.
Καμία αυτοκρατορία δεν ήταν τόσο ηλίθια ώστε να αρχίσει να θανατώνει κατά χιλιάδες τους μεν ή τους δε.

Διωγμοί υπήρξαν και από τις δύο πλευρές, περιορισμένου όμως βαθμού και άνευ σημασίας για το αποτέλεσμα.

Η ειδωλολατρία ξεπεράστηκε από την εξέλιξη.
Οι θρησκευτικές τους μασκαράτες, δεν κάλυπταν το ευρύ κοινό και έβρισκαν ανταπόκριση μόνο σε όσους είχαν οικονομικά οφέλη από τη συνέχιση της λατρείας της παλιάς θρησκείας , όπως οι ιερείς.

Αλήθεια πόσο να πούλαγε μία θρησκεία όπου έσφαζαν τον ταύρο! και ο πιστός καθόταν από κάτω για να πιει το αίμα και να κερδίσει την αιωνιότητα?

Γι' αυτό και ο χριστιανισμός επικράτησε πολύ εύκολα και δεν είχε καμία απολύτως ανάγκη από τη βία.
Μόλις λίγα χρόνια μετά τη νομιμοποίησή του και είχε ήδη εδραιωθεί σχεδόν σε όλους τους υπηκόους απ' άκρη σ' άκρη.

quote:
Αίολος:
Επιθυμούμε να κλείσουν αμέσως όλοι οι ναοί σε όλους τους τόπους και σε όλες τις πόλεις και να απαγορευθεί η είσοδος σε αυτούς… Θέλουμε επίσης να απέχουν όλοι από τις θυσίες. Αν όμως τύχει και κάποιος διαπράξει αυτό το αδίκημα, θα τιμωρηθεί με αποκεφαλισμό. Διατάσσουμε η περιουσία όποιου τιμωρηθεί με αυτό τον τρόπο να περιέλθει στο αυτοκρατορικό ταμείο.
Αυτοκράτορες Κωνστάντιος και Κώνστας

Ο Κωνστάντιος μερίμνησε και για την εκλογή εθνικού πρωθιερέως της Αφρικής με ειδικό νόμο του (C. Th., XII, 1, 46), το έτος 358. Έτος διωγμών, κατά τους Νεοπαγανιστές.

Ολα αυτά, σε συνδυασμό με το γεγονός πως το ποσοστό των Χριστιανών στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ήταν 56,5 % το έτος 350 μ.Χ. [ Πηγή : The Rise of Christianity, Princeton 1996], μας δείχνει πως ο Χριστιανισμός ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΕ ΜΕ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΟΥ!

quote:
Αίολος:
Εάν βρίσκονται ακόμα κάποια αγάλματα μέσα στους ναούς και τα ιερά και εάν έχουν δεχθεί ή δέχονται ακόμη τη λατρεία των ειδωλολατρών, όπου και να συμβαίνει αυτό, αυτά θα ξεριζωθούν εκ θεμελίων….Τα ίδια τα κτήρια των ναών που βρίσκονται σε πόλεις ή και έξω απ’ αυτές, θα παραχωρηθούν σε κοινή χρήση. Παντού οι βωμοί θα καταστραφούν… Οι ιδιοκτήτες τους θα υποχρεωθούν να τους καταστρέψουν.
Αυτοκράτορες Αρκάδιος, Ονώριος και Θεοδόσιος

Ενδιαφέρον είναι ότι ο Ονώριος και ο Θεοδόσιος Β’ (γιοί του Θεοδόσιου Α’) επενέβησαν για να προστατεύσουν τους νομοταγείς Εθνικούς από κακοποιήσεις από μέρους των φανατικών χριστιανών και απαίτησαν σύμφωνα με νόμο να καταβάλλεται διπλάσια αποζημίωση για κλοπή περιουσιών. <Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτικής Αθηνών Α.Ε. > (τ. Ζ', σ.345)

Θεοδοσιανός Κώδικας, XVI.10.8, Αυτοκράτορες Γρατιανός, Βαλεντινιανός και Θεοδόσιος προς Παλλάδιο, Δούκα της Οσροηνής (30 Νοεμβρίου 382 μ.Χ.):

«Με την έγκριση του δημοσίου συμβουλίου διατάσσουμε ότι οι ναοί όπου προηγουμένως σύχναζαν τα πλήθη, και που βρίσκονται ακόμα σε δημόσια χρήση, θα παραμείνουν ανοικτοί. Έτσι θα μπορούν τα πλήθη γηγενών και επισκεπτών να βλέπουν το ναό. Η αξία των αγαλμάτων, που βρίσκονται μέσα στους ναούς, θα υπολογίζεται με βάση την αισθητική τους και όχι τον ιερό τους χαρακτήρα...»

Όπως λέει κι ο ιστορικός της εποχής Σωζόμενος «μέσα στους νόμους ο Θεοδόσιος περιέγραφε τιμωρίες που δεν εφαρμοζόταν. Φρόντιζε όχι να τιμωρεί αλλά να προκαλεί το φόβο της τιμωρίας»(Σωζόμενος, Εκκλησιαστική Ιστορία, Ζ’, 12)


Πολλοί παγανιστικοί ναοί ερήμωσαν επειδή απλούστατα εγκαταλειφθήκαν από τους πρώην πιστούς τους, κι όχι επειδή κατεστράφησαν από τους Χριστιανούς.
Το παράδειγμα της Αντιοχείας, που αναφέρει ο ίδιος ο Ιουλιανός ο Παραβάτης, οι Αντιοχείς να αδιαφορήσουν παντελώς για την εορτή του πολιούχου τους Απόλλωνα, ασφαλώς και δεν ήταν μεμονωμένη περίπτωση.


Υ.Γ. Απ' ότι βλέπω ο αγαπητός Robben έχει ήδη απαντήσει....ωστόσο μιας και σας αρέσουν οι επαναλήψεις.....


"Ο πιο σοφός άνθρωπος μπρος στο Θεό θα φανεί πίθηκος και στη σοφία και στην ομορφιά και σ' όλα τ' άλλα."(Ηράκλειτος).
Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

trexagireve
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"


13021 Μηνύματα
Απεστάλη: 25/09/2009, 15:18:04  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους trexagireve  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Γειά σου ρε φίλε Αερινέ!!!Και βέβαια το δέχομαι...Με δουλεύεις;
Είναι βασική μου πίστη...Πάγια θέση μου ότι ο άνθρωπος έχει κάτι που
έχασε, με τον όποιο τρόπο, είτε ξέχασε, είτε χάθηκε και πρέπει
να το ξαναβρεί...Αυτό λέω όμως, για τον χριστιανισμό,λέει αυτά τα
πράγματα, γι αυτό και με εκφράζει και πιστεύω κάθε άνθρωπο, αφού θέλει ότι καλύτερο για τον άνθρωπο..
Αλλά επειδή ο άνθρωπος γνωρίζει πλέον την ξύλινη γλώσσα κι
έχει ξεχάσει την ουσία, δεν ξέρει τι πιστεύει....
Και νοιώθει ότι αυτά που ο ίδιος αντιλαμβάνεται,δεν ανήκουν στον
Θεό,ότι είναι δικά του..7 δις οπτικές...Και γελάω, φίλε μου, γιατί όλοι ανακαλύπτουμε τον ήλιο.....Κυριολεκτικά και μεταφορικά, τον ήλιο της ζωής...
Και νομίζουμε ότι τΟ ορίζουμε εμείς, αφού νομίζουμε ότι για μας ζει, για μας εργάζεται..Τόση ματαιοδοξία,μόνο παιδιά πρέπει να
έχουν, πως και έχει καταλάβει τους πάντες;
Saimon says clup your hands, saimon sayς, kick your @@h...
Το ξέρεις το τραγουδάκι;
Μας έχουν κανει και αντιδρουμε σαν επιπόλαοι νεαροί και δεν συμβαδίζει με τον πολιτισμό μας..Για την ακρίβεια, είναι ακριβώς αντίθετα...
Πώς έγινε ΑΥΤΌ;Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας
Εαρινός
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"

Greece
7024 Μηνύματα
Απεστάλη: 25/09/2009, 15:24:26  Εμφάνιση Προφίλ  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
quote:

Γειά σου ρε φίλε Αερινέ!!!Και βέβαια το δέχομαι...Με δουλεύεις;
Είναι βασική μου πίστη...Πάγια θέση μου ότι ο άνθρωπος έχει κάτι που
έχασε, με τον όποιο τρόπο, είτε ξέχασε, είτε χάθηκε και πρέπει
να το ξαναβρεί...Αυτό λέω όμως, για τον χριστιανισμό,λέει αυτά τα
πράγματα, γι αυτό και με εκφράζει και πιστεύω κάθε άνθρωπο, αφού θέλει ότι καλύτερο για τον άνθρωπο..
Αλλά επειδή ο άνθρωπος γνωρίζει πλέον την ξύλινη γλώσσα κι
έχει ξεχάσει την ουσία, δεν ξέρει τι πιστεύει....
Και νοιώθει ότι αυτά που ο ίδιος αντιλαμβάνεται,δεν ανήκουν στον
Θεό,ότι είναι δικά του..7 δις οπτικές...Και γελάω, φίλε μου, γιατί όλοι ανακαλύπτουμε τον ήλιο.....Κυριολεκτικά και μεταφορικά, τον ήλιο της ζωής...
Και νομίζουμε ότι τΟ ορίζουμε εμείς, αφού νομίζουμε ότι για μας ζει, για μας εργάζεται..Τόση ματαιοδοξία,μόνο παιδιά πρέπει να
έχουν, πως και έχει καταλάβει τους πάντες;
Saimon says clup your hands, saimon sayς, kick your @@h...
Το ξέρεις το τραγουδάκι;
Μας έχουν κανει και αντιδρουμε σαν επιπόλαοι νεαροί και δεν συμβαδίζει με τον πολιτισμό μας..Για την ακρίβεια, είναι ακριβώς αντίθετα...
Πώς έγινε ΑΥΤΌ;


Ωραία , αφού το δέχεσαι ...πές μου τώρα , κάτι άλλο:

-"Που βρίσκεται η αιτία και ο λόγος που ο άνθρωπος , κινείται και "δρά" ή αντιδρά καθημερινά...με τι συναρτάται αυτό??"

Ποιά ΕΊΝΑΙ Η ΑΙΤΊΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΩΘΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΑ???

soulΜετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

Apeiron
Νέο Μέλος


33 Μηνύματα
Απεστάλη: 25/09/2009, 15:42:20  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους Apeiron  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Μπορεί φίλε ευροπ το 423 να ήταν έτσι αλλά το 435 αλλάζουν τα κόζα.


Τα παρακάτω είναι αυτοκρατορικά διατάγματα από την εποχή του Βυζαντίου με τα οποία δίνονται οδηγίες προς τους τοπικούς άρχοντες για το πως θα εξαλείψουν τους "Έλληνες". Σαν Έλληνες θεωρούνται αυτοί που δεν ασπάστηκαν τον χριστιανισμό αλλά συνέχιζαν να εξασκούν την Ελληνική πολυθεϊστική θρησκεία και να διαβάζουν και να μελετούν αρχαία κείμενα φιλοσόφων. Εντύπωση προκαλεί η φράση "διαπράττουν την ασέβεια του Ελληνισμού"! Ο ορισμός του μίσους! Απολαύστε...

"Διατάσσουμε όλα τα ιερά και οι ναοί τους(των Ελλήνων), όσα βρίσκονται ακόμα άθικτα, να καταστραφούν με διαταγή των τοπικών αρχών και να εξαγνιστούν με την ύψωση του σημείου της σεβαστής χριστιανικής θρησκείας. Αν με επαρκείς αποδείξεις ενώπιον ικανού δικαστή εμφανιστεί κάποιος που έχει παραβλέψει αυτόν τον νόμο, θα τιμωρηθεί με την ποινή του θανάτου"(Αυτοκράτορες Θεοδόσιος και Βαλεντιανός προς Ισίδωρον,Έπαρχο Πραιτωρίου,14 Νοεμβρίου 435 μ.Χ.)


Έτσι ειναι...Και μετα...εκσυγχρονίστηκαν. Απλά τους έπαιρναν την περιουσια, τους βασάνιζαν και τους εξόριζαν..πάρε μάτι:

"Τέτοιου είδους πράξεις(ειδωλολατρίας) αν εξακολουθούν να συμβαίνουν(η καταγγελθεί ότι συμβαίνουν) ακόμα και σε κάποιο λιβάδι ή σπίτι, το λιβάδι ή το σπίτι αυτό θα προσαρτηθεί ταμείο των ιεροτάτων ανδρών(δηλαδή των Ιερέων της Χριστιανικής Εκκλησίας) ενώ ο ιδιοκτήτης τους, που έδωσε τη συγκατάθεσή του να μιανθεί ο τόπος, θα αποπεμφθεί από το(οποιοδήποτε) αξίωμά του,θα χάσει την περιουσία του και αφού υποστεί βασανισμό με μεταλλικά όργανα,θα οδηγηθεί σε διαρκή εξορία"(Ιουστινιάνειος Κώδικας 1.11.8,αυτοκράτορες Λέων και Ανθέμιος προς Διόσκουρον, Έπαρχο του πραιτωρίου. Παρεδόθη το 472 μ.Χ.)

"Να κλείσουν όλοι οι ναοί σε όλες τις πόλεις και σε όλους τους τόπους της οικουμένης. Αν κάποιος με οποιαδήποτε δύναμη παραβεί(αυτόν τον νόμο)θα τιμωρηθεί με αποκεφαλισμό."(Ιουστινιάνειος Κώδικας 1.11: αυτοκράτωρ Κωνστάντιος Α' προς Ταύρο. Έπαρχον του Πραιτωρίου, Δεκέμβριος 534 μ.Χ.)


"Διατάσσουμε τους άρχοντές μας, αλλά και όσους διδάσκονται από τους θεοφιλέστατους επισκόπους, να αναζητούν σύμφωνα με το νόμο όλες τις περιπτώσεις ασέβειας υπέρ της Ελληνικής θρησκείας έτσι ώστε να μη συμβαίνουν, αλλά και αν συμβαίνουν να τιμωρούνται. Κανείς να μην έχει το δικαίωμα να κληροδοτεί με διαθήκη(περιουσίες) ή να χαρίζει με δωρεά οτιδήποτε σε πρόσωπα ή τόπους, που έχουν επισημανθεί ότι διαπράττουν την ασέβεια του Ελληνισμού. Όσα δίδονται ή κληροδοτούνται μ' αυτόν τον τρόπο θα αφαιρούνται. Με την παρούσα ευσεβή νομοθεσία να διατηρηθούν σε ισχύ όλες οι τιμωρίες, με τις οποίες οι προηγούμενοι βασιλείς είχαν απειλήσει να τιμωρήσουν την Ελληνική πλάνη, με τις οποίες προσπαθούσαν(οι προγενέστεροι χριστιανοί βασιλείς) να διασφαλίσουν την Ορθόδοξη πίστη.(Ιουστινιάνειος Κώδικας 1.11.9 επίσης Β1,1,19 και Νομοκάνων 6,3. Ο συγκεκριμένος νόμος θεωρείται νομοθέτημα του Ιουστινιανού)

Και το πλεον εξοργιστικό:

"Επειδή μερικοί συνελήφθησαν(αν και αξιώθηκαν το χριστιανικό βάφτισμα) διακατεχόμενοι την πλάνη των ανόσιων μυσαρών Ελλήνων, να διαπράττουν εκείνα που δικαιολογημένα εξοργίζουν τον φιλάνθρωπο Θεό μας, αυτοί θα υποβληθούν στην αντίστοιχη τιμωρία και μάλιστα με πνεύμα επιείκειας. Αν επιμείνουν στην πλάνη των Ελλήνων, θα υποβληθούν στην εσχάτη των ποινών. Αν δεν έχουν αξιωθεί ακόμα το σεβαστό βάφτισμα, θα πρέπει να παρουσιαστούν στις ιερότατες εκκλησίες μαζί με τις συζύγους και τα παιδιά τους και μαζί με όλους του οίκου τους και να διδαχθούν την αληθινή πίστη των χριστιανών.Αφού διδαχθούν και αποβάλουν την πλάνη που τους διακατείχε προηγουμένως,θα πρέπει να ζητήσουν το σωτήριο βάπτισμα. Διαφορετικά ας γνωρίζουν ότι αν παραμελήσουν να το κάνουν(να ζητήσουν μόνοι τους δηλαδή το σωτήριο βάπτισμα) δεν θα έχουν κανένα πολιτικό δικαίωμα ούτε θα τους επιτραπεί να είναι ιδιοκτήτες περιουσίας,ούτε κινητής ούτε ακίνητης. Θα τους αφαιρεθούν τα πάντα και θα εγκαταλειφθούν στην ένδεια και επιπλέον θα υποβληθούν στις έσχατες τιμωρίες. Θα παρεμποδίσουμε κάθε μάθημα που διδάσκεται από όσους πάσχουν από τη νόσο και τη μανία(μάθησης) των ανόσιων των Ελλήνων, ώστε προσποιούμενοι ότι διδάσκουν,να μη διαφθείρουν πια τις ψυχές των μαθητών τους με δήθεν αλήθειες. Αν φανεί λοιπόν κάποιος τέτοιος άνθρωπος και δεν τρέξει στις άγιες εκκλησίες μας μαζί με όλους τους συγγενείς και τους οικείους του, θα τιμωρηθεί με τις προαναφερθείσες ποινές.Θεσπίζουμε δε και νόμο, σύμφωνα με τον οποίο τα παιδιά, όταν είναι σε μικρή ηλικία θα πρέπει να βαπτίζονται αμέσως και χωρίς αναβολή, όσα δε είναι μεγαλύτερα στην ηλικία θα πρέπει να συχνάζουν στις ιερότατες εκκλησίες μας και να διδάσκονται τις θείες γραφές και τους θείους (εβραιο-βιβλικούς) κανόνες. Αφού δε εννοήσουν και αποβάλλουν την παλαιά (αρχαιο-Ελληνική) πλάνη, θα μπορέσουν να δεχθούν το βάπτισμα και στη συνέχεια να διαφυλάξουν την αληθινή πίστη των ορθόδοξων χριστιανών. Όσων δε έχουν κάποιο στρατιωτικό ή άλλο αξίωμα ή περιουσία μεγάληκαι για να κρατήσουν προσχήματα(προσποιούμενοι τους πιστούς) ήλθαν ή πρόκειται να έρθουν να βαφτιστούν, αλλά αφήνουν τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους και τα υπόλοιπα μέλη του οίκου τους μέσα στην Ελληνική πλάνη, διατάσσουμε να δημευθεί η περιουσία τους, να αποκλεισθούν από τα πολιτικά τους δικαιώματά τους και να υποβληθούν σε αντάξιες τιμωρίες, αφού είναι φανερό, ότι πήραν το βάπτισμα χωρίς καθαρή πίστη.Θεσπίζουμε αυτούς τους νόμους για τους αλιτήριους Έλληνες."(Ιουστινιάνειος κώδικας 1.11.10)


Και πάμε να τα δούμε λίγο αναλυτικά:

324 Ο Κωνσταντίνος συντρίβει τον ανταγωνιστή του Λικίνιο και ανακηρύσσει τον Χριστιανισμό μόνη επίσημη λατρεία της Αυτοκρατορίας. Λεηλατεί το Μαντείο του Διδυμαίου Απόλλωνος κοντά στην Μίλητο και θανατώνει με βασανιστήρια όλους τους ιερείς του. Στο ιερό όρος Άθως εξαπολύεται μέγας διωγμός κατά των Εθνικών και καταστρέφονται όλα τα εκεί ελληνικά Ιερά.
326 Με προτροπή της μητέρας του Ελένης, ο Κωνσταντίνος εκθεμελιώνει το Ιερό του Θεού Ασκληπιού στις Αιγές της Κιλικίας και χρησιμοποιεί τους κίονές του για κατασκευή εκκλησιών. Επίσης, καταστρέφει τον Ναό της Θεάς Αφροδίτης επάνω στον υποτιθέμενο τάφο του ραβί Τζεσουά, αλλά και άλλους Ναούς της ιδίας Θεάς όπως λ.χ. στην Άφακα Λιβάνου, την Μάμβρη, την Φοινίκη και την Βααλβέκ (Ηλιόπολη), και αυτές οι καταστροφές είναι βεβαίως μόνον όσες ομολογεί ο βιογράφος του Ευσέβιος.
335 Εγκαίνια της Εκκλησίας του. «Αγίου Τάφου», ο οποίος κτίσθηκε στη θέση του Ναού της Θεάς Αφροδίτης που ο Κωνσταντίνος κατέστρεψε το 326 - 327, και για τον διάκοσμό του λεηλατούνται όλα σχεδόν τα Εθνικά Ιερά της Παλαιστίνης και της Μικράς Ασίας. Με ειδικό αυτοκρατορικό διάταγμα σταυρώνονται ως τάχα... υπαίτιοι της κακής συγκομιδής εκείνου του έτους (...) όλοι οι «μάγοι και μάντεις», και ανάμεσά τους μαρτυρεί ο Νεοπλατωνικός φιλόσοφος Σώπατρος εξ Απαμείας, μαθητής του Ιαμβλίχου.
355 Στους «Αποστολικούς Κανόνες», συνταχθέντες εκείνη ακριβώς την εποχή, διαβάζουμε τα εξής ανατριχιαστικά:
«Απόφευγε όλα τα βιβλία των Εθνικών. Τι χρειάζεσαι τις ξένες συγγραφές, τους νόμους και τους ψευδοπροφήτες που οδηγούν τους άφρονες μακριά από την πίστη; Τι βρίσκεις να λείπει από τις εντολές του Θεού και το αναζητάς στους μύθους των Εθνικών;
Αν επιθυμείς να διαβάζεις ιστορίες έχεις το βιβλίο των Βασιλειών, αν ρητορική και ποιητική έχεις τους Προφήτες, έχεις τον Ιώβ, έχεις τις Παροιμίες, όπου θα βρεις σοφία μεγαλύτερη από κάθε ποιητική και σοφιστική, γιατί αυτά είναι τα λόγια του Κυρίου, του μόνου σοφού.
Αν επιθυμείς τραγούδια έχεις τους Ψαλμούς, αν επιθυμείς αρχαίες γενεαλογίες έχεις την Γένεση, αν νομικά βιβλία και επιταγές, έχεις τον ένδοξο Θείο Νόμο. Γι' αυτό απόφευγε με επιμονή κάθε εθνικό και διαβολικό βιβλίο».
356 Κοινό έδικτο του Κωνσταντίου και του Κώνσταντος («Προς τον Φλάβιο Ταύρο, Έπαρχο του Πραιτωρίου»), την 20η Φεβρουαρίου ή κατ' άλλους την 1η Δεκεμβρίου του έτους αυτού, διατάσσει την απομάκρυνση του Βωμού της Θεάς Victoria - Νίκης από την αίθουσα συνεδριάσεων της Συγκλήτου (η Θεά αποτελούσε από την εποχή του Διοκλητιανού. τμήμα της ανωτάτης Τριάδος -Jupiter, Hercules, Victoria- του Πανθέου των Εθνικών), το σφράγισμα των Εθνικών Ιερών και την κατάσχεση των περιουσιών τους, καθώς και την θανάτωση δι' αποκεφαλισμού όλων όσων ασκούν (ή και απλώς... ανέχονται !) την Παραδοσιακή Λατρεία
365 Έδικτο της 17ης Νοεμβρίου απαγορεύει στους Εθνικούς αξιωματικούς να διατάσσουν χριστιανούς στρατιώτες. Άπειροι σωροί βιβλίων, όλα τους λογοτεχνικά, φιλοσοφικά κι επιστημονικά ελληνικά συγγράμματα -και όχι.. «εγχειρίδια μαγείας», όπως ήθελε η διαστροφή των ιεροεξεταστών- καίγονται στις πλατείες των αστικών κέντρων, ενώ μέσα στα πλήθη των διωκομένων «ειδωλολατρών», βρίσκονται όλοι σχεδόν οι εναπομείναντες αξιωματούχοι του Ιουλιανού, που είτε καθαιρούνται, όπως λ.χ. ο γνωστός Καίσαρ Σαλλούστιος (συγγραφεύς της θαυμαστής πολυθεϊστικής θεολογικής επιτομής «Περί των Θεών και του Κόσμου», ο οποίος και είχε επίσης προτρέψει τον Ιουλιανό στη θέσπιση της απολύτου ανεξιθρησκείας), είτε ρίχνονται στις φυλακές και οι πιο άτυχοι από αυτούς καίγονται ζωντανοί, αποκεφαλίζονται, ή στραγγαλίζονται μετά από φρικτά βασανιστήρια με την κατηγορία, φυσικά, της... «ασκήσεως μαγείας» (!), όπως λ.χ. ο ιατρός Ορειβάσιος, ο φιλόσοφος Σιμωνίδης που τον έκαψαν ζωντανό (στην πρώτη ιστορικά χριστιανική καύση, πολύ πριν τα περιβόητα «auto da fe» των παπικών), ο αρχιερεύς των Εθνικών Ναών της Τρωάδος κα πρώην χριστιανός επίσκοπος Πηγάσιος, κ.ά
372 μ.Χ. Ο ανθέλληνας Βάλεντος διατάζει τους κυβερνήτες της Μικράς Ασίας να ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΣΟΥΝ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΗΣ ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΤΡΕΙΑΣ ΤΟΥΣ
373 Επαναλαμβάνεται η απαγόρευση των μαντικών πρακτικών και της Αστρολογίας, και πρωτοχρησιμοποιείται ο απαξιωτικός όρος «pagani» (παγανιστές, άνθρωποι της υπαίθρου) για μείωση των Εθνικών. Εφεξής, οι Εθνικοί δεν θ' αναφέρονται πλέον στα έδικτα των αυτοκρατόρων ως «gentiles» ή «ethnici», αλλά με τον απαξιωτικό όρο «pagani» με τον οποίο το θράσος των χριστιανών προσπαθεί να παρουσιάσει τον Εθνισμό ως τάχα σύμφυρμα δεισιδαιμονικών αντιλήψεων αμόρφωτων χωριατών «.gentiles quos vulgo paganos vocamus» («Θεοδοσιανός Κώδιξ» 16. 3. 46).
380 μ.Χ. Στις 27 Φεβρουαρίου, ο αυτοκράτωρ Φλάβιος Θεοδόσιος( ο αποκαλούμενος και Μέγας από τους χριστιανούς ) απαγορεύει όλες τις θρησκείες πλην της χριστιανικής,ορίζει επίσημη και ΜΟΝΑΔΙΚΗ θρησκεία του κράτους τον χριστιανισμό και κηρύσσει εκτός νόμου κάθε άλλη λατρεία. Όποιος δεν είναι χριστιανός χαρακτηρίζεται ως σιχαμερός, αιρετικός, μωρός και τυφλός και απειλούνται με επουράνια και επί γης τιμωρία (βλέπε Κώδιξ Θεοδοσίου).
. Όλοι οι μη χριστιανοί χαρακτηρίζονται στο εξής «σιχαμεροί, αιρετικοί, μωροί και τυφλοί». Ο επίσκοπος Μεδιολάνου Αμβρόσιος εξουσιοδοτείται να καταστρέψει όλους τους Ναούς των Εθνικών και να κτίσει επάνω στα θεμέλιά τους εκκλησίες. Οι αρχηγοί μερικών γοτθικών φυλών βαπτίζονται χριστιανοί. Καθοδηγούμενος από το μισαλλόδοξο ιερατείο, ο χριστιανικός όχλος επιτίθεται στο ελληνικό Ιερό της Ελευσίνος, το βεβηλώνει και απειλεί να λυντσάρει τους ιερείς Νεστόριο και Πρίσκο. Ο 95χρονος Ιεροφάντης Νεστόριος, γεμάτος θλίψη και αγανάκτηση, ανακοινώνει το οριστικό τέλος των πανάρχαιων Ελευσινίων Μυστηρίων και την απαρχή της επί γής βασιλείας του πνευματικού σκότους. Ο αυτοκράτωρ Θεοδόσιος αποκαλεί σε διάταγμά του «παράφρονες» όλους όσους διαφωνούν με το χριστιανικό δόγμα της Αγίας Τριάδος και απαγορεύει κάθε διαφωνία με τις θελήσεις της Εκκλησίας.
381 Απαγορεύεται η επίσκεψη σε Εθνικούς ναούς, και καταδικάζονται σε θάνατο όσοι προσφέρουν θυσίες και τους κατάσχεται η περιουσία Οι Εθνικοί χαρακτηρίζονται παράφρονες και ιερόσυλοι.( Θεοδοσ. Κώδιξ. 16,10, 7 )
382 Καθιερώνεται στις εκκλησίες το αλληλούια ( hallelu – jah ) δηλ. ΄΄ Δόξα στον Ιαχωβά ΄΄
382 Ο Θεοδόσιος διορίζει Ύπαρχο Ανατολής και υπεύθυνο για τους διωγμούς τον ανθέλληνα Μάτερνο Κυνήγιο.που σε συνεργασία με τους επισκόπους και στρατιές καλογέρων αρχίζουν οι διωγμοί στη Βορ. Ελλάδα και την Μ. Ασία. Χιλιάδες οι σφαγιασμένοι.
384 μ.Χ. Ο Θεοδόσιος διορίζει Ύπαρχο Ανατολής τον Ματέριο Κυνήγιο και τον διατάζει να συνεργαστεί με τους τοπικούς χριστιανούς επίσκοπους στην καταστροφή των ελληνικών και εθνικών ναών σε νότια Ελλάδα και Μικρά Ασία καθώς και την καταστροφή και το κάψιμό όλων των ελληνικών βιβλίων.
385-388 μ.Χ.Ο Μάτερνος Κυνήγιος ακολουθούμενος από χιλιάδες φανατικούς μοναχούς περιδιαβαίνει την ελληνική ύπαιθρο καίγοντας και καταστρέφοντας τα πάντα στο πέρασμα του. Εκατοντάδες ελληνικοί ναοί και βιβλιοθήκες ισοπεδώνονται και καίγονται από τους οπαδούς της θρησκείας της “αγάπης”. Χιλιάδες Έλληνες και Εθνικοί από όλα τα μέρη της αυτοκρατορίας καταλήγουν στα στρατόπεδα θανάτου της Σκυθοπόλεως.
385 Στην Ανατολή οι φυλακές γεμίζουν από πλήθη Εθνικών, για την αντιμετώπιση του προβλήματος του συνωστισμού οι διωκτικές αρχές απελευθερώνουν εγκληματίες. Ο Λιβάνιος στον λόγο του ΄΄Προς Βασιλέα περί δεσμωτών΄΄ αναφέρει ότι: η στενότης των χώρων των φυλακών υποχρεώνει τους φυλακισμένους να κοιμούνται όρθιοι.
Οι διωγμοί συνεχίζονται με μεγάλη βία στην Ανατολή. Καταστρέφονται αμέτρητα ιερά και ναοί, ανάμεσα τους το Δυμαίο ο ναός της Εδέσσης όλα τα ιερά της Παλμύρας και καταργούνται τα Καβείρια στην Ίμβρο. Στο στρατόπεδο θανάτου της Σκυθόπολις οδηγούνται και θανατόνονται χιλιάδες Έλληνες της Παλαιστίνης και Ελληνίζοντες Εθνικοί.
386 Με έδικτο της 16ης Ιουνίου απαγορεύεται κάθε συντήρηση η φροντίδα των ναών. Μαζικές συλλήψεις πυρπολήσεις και εκτελέσεις Εθνικών. Ο επίσκοπος Μάρκελλος (…Άγιος ) καταστρέφει τον ναό του του Διός Βήλου στην Απάμεια.


389 μ.Χ. Όλες οι μέθοδοι χρονολόγησης πέραν της χριστιανικής καταργούνται δια νόμου.
390 μ.Χ. Ο πατριάρχης Αλεξάνδρειας Θεόφιλος εξαπολύει μέγα διωγμό κατά των Ελλήνων και των Εθνικών της περιοχής. Καταστρέφει σχεδόν όλους τους μη-χριστιανικούς ναούς της Αλεξάνδρειας εκτός του Σεραπείου και των ναών της Ίσιδος (όχι φυσικά λόγο κάποιου είδους σεβασμού αλλά λόγο του πολυάριθμου των Ισιδιστών της περιοχής). Οι μισαλλόδοξοι εβραιοχριστιανοί θέλοντας να εξευτελίσουν τα Ιερά των Εθνικών ανεβάζουν σε γαϊδούρια ιερά σκεύη και αγάλματα και τα περιφέρουν στην πόλη. Η φαιδρή αυτή πράξη οδηγεί σε εξέγερση των Εθνικών. Ο χριστιανός Γότθος στρατηγός Βοθέριχος αρχηγός των Βυζαντινής φρουράς της Θεσσαλονίκης προσπαθεί με την βία να επιβάλλει την θρησκεία του Ναζωραίου στους Έλληνες της πόλης. Οι Έλληνες εξεγείρονταί και σκοτώνουν πολλούς αξιωματικούς και στρατιώτες της φρουράς. Ο Θεοδόσιος μαθαίνοντας τα συμβάντα καλεί τους κάτοικούς της Θεσσαλονίκης στον ιππόδρομο δήθεν να παρακολουθήσουν ιπποδρομίες. Μέσα σε τρεις ώρες ο Θεοδόσιος με την βοήθεια των εκχριστιανισμένων Γότθων ΣΦΑΖΟΥΝ 7000 ΕΛΛΗΝΕΣ (ΑΛΛΕΣ ΠΗΓΕΣ ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ 15000) ΕΠΕΙΔΗ ΕΜΜΕΝΟΥΝ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΑΣΠΑΣΤΟΥΝ ΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥ ΕΒΡΑΙΟΥ ΘΕΟΥ ΤΗΣ “ΑΓΑΠΗΣ”. Σε μια προσπάθεια να ηρεμίσουν τα πνεύματα η χριστιανική εκκλησιά καταδικάζει την πράξη του Θεοδοσίου ενώ βέβαια στην συνέχεια τον ανακηρύσσει Μέγα και Άγιο.

391 μ.Χ. Ο Θεοδόσιος με νέο του έδικτο απαγορεύει εκτός από την απλή επίσκεψη σε εθνικούς ναούς ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΙΤΑΓΜΑ ΤΩΝ ΣΠΑΣΜΕΝΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΑΓΑΛΜΑΤΩΝ. Επίσης απαγορεύει την ελληνική γλώσσα και καθιερώνει την λατινική γλώσσα ως την επίσημη της αυτοκρατορίας. Νέοι διωγμοί και σφαγές των Εθνικών. Νέα εξέγερση των Εθνικών στην Αλεξάνδρεια που οχυρώνονται στο Σεράπειο. Μέσα στον ναό βρίσκονται τα τελευταία διασωθέντα έργα από την βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας. Με την λήξη της πολιορκίας ο ναός καίγεται και φυσικά τα βιβλία –τι άλλο- καίγονται.

392 μ.Χ. Νέο έδικτο του Θεοδοσίου που απαγορεύει την θρησκεία του Δωδεκαθέου και κάθε μη-χριστιανική τελετή. Νέες σφαγές Ελλήνων και Εθνικών. Τα Καβήρεια μυστήρια της Σαμοθράκης παύουν και οι Έλληνες ιερείς σφάζονται.
Στην Κύπρο οι τοπικοί επίσκοποί Επιφάνιος και Τύχων (Άγιοι και οι δύο) καταστρέφουν σχεδόν όλους τους ναούς στο νησί. Τα μυστήρια της Θεάς Αφροδίτης σταματούν. Νέο παρανοϊκό εδίκτο του Θεοδοσίου, σύμφωνα με το οποίο, όποιος δεν υπακούει τον “Άγιο” Επιφάνιο δεν έχει δικαίωμα ζωής στο νησί! Νέες εξεγέρσεις Ελλήνων και Εθνικών ενάντια στον αυτοκράτορα και την εκκλησία σε πολλές περιοχές της αυτοκρατορίας.

393 μ.Χ. Απαγόρευση των Πυθικών, των Ολυμπιακών και Άκτιων αγώνων ως ελληνικά μιάσματα. Οι οπαδοί της “αγάπης” ισοπεδώνουν τους ναούς της Ολυμπίας.
Παράλληλα με όλα αυτά ο (“Μέγας” και “Άγιος”) Θεοδόσιος –όλος περιέργως- ορίζει την ιουδαϊκή θρησκεία ως ανεκτή από τους χριστιανούς και απαγορεύει κάθε καταστροφή Ιουδαϊκής συναγωγής.
387 Απαγορεύονται οι εθνικές εορτές των Ρωμαίων και καταδικάζονται όσοι μελετούν τα Μαθηματικά ( Θεοδος. Κώδιξ 9, 16, 8 ) Ο επίσκοπος Μεδιολάνων
( Μιλάνου ) Αμβρόσιος αναλαμβάνει πνευματικός καθοδηγητής ( σύμβουλος ) του αυτοκράτορα Φλάβιου Θεοδόσιου.
388 Οι διωγμοί συνεχίζονται με την μεγαλύτερη βία και φανατισμό πλήθη φανατισμένων χριστιανών και ευνουχισμένοι καλόγεροι επιτίθενται με ξύλα πέτρες σίδερα λεηλατούν και καταστρέφουν σπίτια Εθνικών ναούς και έργα τέχνης ανεπανάληπτης ομορφιάς Ο Λιβάνιος στέλνει την έκκληση ΄΄Υπέρ των ιερών΄΄
στον αυτοκράτορα και τον παρακαλεί να σταματήσουν οι διωγμοί για να διαφυλαχτούν οι ναοί και τα έργα τέχνης.
389 Κηρύσσεται εκτός νόμου κάθε μη χριστιανική μέθοδος χρονολογήσεως. Πλήθη μοναχών της ερήμου εισβάλουν στις πόλεις της Μέσης Ανατολής και καταστρέφουν με μανία αγάλματα, βωμούς και Ιερά, λυντσάρουν Εθνικούς και καίνε Βιβλιοθήκες. Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόφιλος κινητοποιεί τον φανατισμένο χριστιανικό όχλο για να κάνει μεγάλους διωγμούς κατά των Εθνικών. Μετατρέπει σε εκκλησία τον Ναό του Θεού Διονύσου, πυρπολεί το Μιθραίο και καταστρέφει τον Ναό του Διός
390 Με δόλο κάλεσε ο Θεοδόσιος τους Εθνικούς της Θεσσαλονίκης στον Ιππόδρομο τάχα για να παρακολουθήσουν ιπποδρομίες και εκεί η φρουρά του κατάσφαξε μέσα σε τρεις ώρες15000 αθώους ανθρώπους επειδή αρνούνταν να βαφτιστούν χριστιανοί
392 Νέος μεγάλος διωγμός κατά των Εθνικών σε ολόκληρη την Αυτοκρατορία. Σβήνουν τα Μυστήρια της Σαμοθράκης μετά από κατασφαγή των ιερέων και όλων των θρησκευτών από απόσπασμα «διωγμιτών» που αποβιβάσθηκε στο νησί. Καταστροφή του Μαντείου του Άμμωνος Διός στην Άφυτο της Χαλκιδικής. Στις αίθουσες των δικαστηρίων «κυλούν ρυάκια αίματος», όπως χαρακτηριστικά γράφει ο Λιβάνιος. Στην Κύπρο, ο εβραϊκής καταγωγής επίσκοπος («Άγιος» και αυτός !) Επιφάνειος και ο «Άγιος» Τύχων εκχριστιανίζουν μαζικά και με την απειλή του φασγάνου και της πυράς χιλιάδες Εθνικούς και καταστρέφουν όλα τα Ιερά της νήσου. Παύουν οριστικά τα κυπριακά Μυστήρια της Αφροδίτης.
Το σχετικό διάταγμα του Θεοδοσίου δηλώνει κυνικά: «όποιος δεν υπακούσει στον πατέρα Επιφάνειο δεν έχει θέση πάνω στο νησί». Στις μεσανατολικές πόλεις Πέτρα, Αερόπολη, Ράφια, Γάζα και Βααλβέκ (Ηλιόπολη) ξεσπούν απελπισμένες εξεγέρσεις των Εθνικών κατά των διωγμητών, των χριστιανών οχλοκρατών και των μοναχών ροπαλοφόρων. Στην πόλη Σούφες της Β. Αφρικής, 60 χριστιανοί πληρώνουν με τη ζωή τους την προσπάθειά τους να γκρεμίσουν το εκεί άγαλμα του Ηρακλέους. Στη Γαλατία σφάζονται όλοι οι ιερείς και κατάσχονται οι περιουσίες όλων των Εθνικών Ναών που στη συνέχεια πυρπολούνται κι εκθεμελιώνονται.
393 Ο αυτοκράτωρ Ευγένιος φθάνει στην Ιταλία, όπου ο διανοούμενος στρατηγός Βίριος Νικόμαχος Φλαβιανός ξαναστήνει τον Βωμό της Νίκης στην αίθουσα της Συγκλήτου κι επαναφέρει τη λατρεία των παραδοσιακών Θεών. Στην Ανατολή, ο Θεοδόσιος καταργεί τα Πύθια, τα Άκτια και τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Δήωση της Ολυμπίας και ισοπέδωση όλων των βωμών της.
395 Οι αυτοκράτορες Αρκάδιος και Ονώριος απαγορεύουν ακόμα και την είσοδο στους Εθνικούς Ναούς («Θεοδοσιανός Κώδιξ» 16. 10. 13), ενώ με τα έδικτα της 22ας Ιουλίου και 7ης Αυγούστου, κηρύσσουν νέους διωγμούς κατά των Εθνικών. Το ίδιο έτος, ο ευνούχος πρωθυπουργός του αυτοκράτορος Αρκαδίου Ρουφίνος κατευθύνει τις ορδές τών, υπό τον Αλάριχο, χριστιανών πλέον Γότθων προς τον ελλαδικό χώρο. Ακολουθούμενοι από πλήθη φανατισμένων μοναχών, οι Γότθοι του Αλαρίχου (ο οποίος είχε πολεμήσει με τον Θεοδόσιο κατά των Εθνικών του Φλαβιανού) κατασφάζουν αμέτρητους Εθνικούς Έλληνες και καταστρέφουν πόλεις και Ιερά στο Δίον, τη Θεσσαλία, τους Δελφούς, τη Βοιωτία, την Αττική, τα Μέγαρα, την Κόρινθο, τη Φενεό, το Άργος, τη Νεμέα, τη Λυκόσουρα, τη Σπάρτη, τη Μεσσήνη, τη Φιγαλεία, την Ολυμπία.

396 Με έδικτο στις 7 Δεκεμβρίου ο Αρκάδιος και ο Ονώριος χαρακτηρίζουν την Εθνική θρησκεία χειρίστη προδοσία κατά του κράτους . Οι Εθνικοί ιερείς στερούνται όλων των προνομίων τους και τους απαγορεύεται να ιερουργούν.
397 Με νέο έδικτο ο Αρκάδιος απαιτεί να γκρεμιστούν όλοι οι ναοί των Εθνικών που στέκουν ακόμα όρθιοι.
398 Η σύνοδος της Καρθαγένης αποφασίζει την απαγόρευση ανάγνωσης των εθνικών βιβλίων ακόμα και στους επισκόπους, χιλιάδες επιστημονικά βιβλία μεγάλων φιλοσόφων του αρχαίου κόσμου καταστρέφονται στην πυρά. Διωγμοί στην Γάζα ο επίσκοπος Πορφύριος καταστρέφει τους ναούς και μνημεία της περιοχής.
Το συναξάρι του …Αγίου..Πορφυρίου αναφέρει ότι: κατά την διάρκεια της καταστροφής των ναών των δαιμονισμένων ειδωλολατρών όταν το καταραμένο άγαλμα της Αφροδίτης αντίκρισε τον σταυρό τότε έσπασε και έγινε χίλια κομμάτια και βγήκε ο δαίμονας που κατοικούσε μέσα του
399 -401 εκδίδονται νέα έδικτα που απαγορεύουν τις θυσίες αλλά ανακαλούνται προηγούμενες διατάξεις που πρόσταζαν την καταστροφή του διακόσμου των δημοσίων κτηρίων.( Ιουστ. Κώδιξ 1, 11, 3 ) Νέο διάταγμα αναφέρει ΄΄Όπως ακριβώς διατάξαμε την απαγόρευση των θυσιών έτσι τώρα διατάσουμε την διατήρηση των διακοσμήσεων στα δημόσια κτίρια΄΄ (Θεοδος. Κώδιξ 16, 10, 15 ) Στις επαρχίες όμως η κατάσταση είναι διαφορετική νέα διατάγματα διατάσουν την καταστροφή μνημείων και την εξαφάνιση των ναών. Οι διωγμοί συνεχίζονται βίαιοι στην Βορ. Αφρική Αίγυπτο και Παλαιστίνη.
405-406 Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος φανατικός εχθρός του Ελληνισμού από το ΄΄χρυσό΄΄ του στόμα έχουν εξέλθει οι χειρότερες ύβρεις κατά των Ελλήνων και ότι δήποτε Ελληνικού. Όταν ήτανε αρχιεπίσκοπος της Κωνσταντινούπολης έκανε έρανο σε πλούσιες χριστιανές γυναικούλες και με τα χρήματα πλήρωσε την κατεδάφιση του ναού της Αρτέμιδος στην Έφεσο ενός από τα 7 θαύματα του αρχαίου κόσμου. Ο ναός ήταν διπλάσιος από τον Παρθενώνα με μήκος 133 μέτρα και 73 μέτρα πλάτος, τη διακόσμηση του την έκαναν οι μεγαλύτεροι καλλιτέχνες της εποχής Φειδίας, Πραξιτέλης, Απελλής, Πολύκλειτος κ.α Αυτός ο ΄Άγιος΄΄ ήταν που με τις ΄΄χρυσοστομίες΄΄ του απαίτησε από τον Θεοδόσιο Α και το πέτυχε την κατάργηση των Ολυμπιακών αγώνων το 393 μχ
407-408 Οι ιδιοκτήτες των τόπων συναθροίσεως των Εθνικών τιμωρούνται με δήμευση της περιουσίας τους και καταναγκαστική εργασία σε μεταλλεία ( Θεοδόση. Κώδιξ 16,5, 40 ) Με νέο έδικτο ζητείται η ολοκληρωτική καταστροφή των αγαλμάτων και το ξερίζωμα εκ θεμελίων των ναών και των χώρων λατρείας, οι ναοί και οι ιδιοκτησίες τους παραδίδονται για δημόσια χρήση.( Θεοδοσ. Κώδιξ 16, 10, 19) Μεγάλες καταστροφές και διωγμοί στη Δύση. Στη Ρώμη Καταστρέφεται και ληστεύεται ο ναός του Καπιτωλίου Διός. Κατασχονται και δημεύονται οι περιουσίες των Πρισκιλιανών
Διωγμοί επί Θεοδοσίου Β του Μικρού ( 408 – 450 )
Τον Αρκάδιο τον διαδέχτηκε στο θρόνο ο γιος του Θεοδόσιος ο Β ο Μικρός σε ηλικία επτά ετών. Ονομάστηκε Μικρός προς διάκρηση από τον παππού του Θεοδόσιο Α τον ….Μέγα. Επίτροπος ορίστηκε ο Ανθέμιος και μετά την παραίτηση του ανακηρύχτηκε από την σύγκλητο το 414 αυτοκράτειρα η αδελφή του Πουλχερία που ήταν δύο χρόνια μεγαλύτερη του. Φανατική χριστιανή και θρησκόληπτη όταν έγινε αυτοκράτειρα έδωσε όρκο στην Παναγία ότι θα παραμείνει στην ζωή της ΄΄παρθένα νύμφη του Νυμφίου Υιού της΄΄ και τηρώντας τον όρκο της παρέμεινε άγαμη όπως και οι δύο νεότερες θρησκόληπτες αδελφές της και αφοσιώθηκαν στην ορθοδοξία και την χριστιανική ανατροφή του Μικρού αυτοκράτορα.
Η Πουλχερία αυταρχική και φιλόδοξη για να κρατήσει την εξουσία και μετά την ενηλικίωσή του αδελφού της έστρεψε τα ενδιαφέροντα του στην εκκλησία
Για να αποκτήσει χριστιανική αγωγή ο Μικρός αυτοκράτορας τα ανάκτορα είχαν μετατραπεί σε μοναστήρι με εκκλησιαστικό πρόγραμμα που άρχιζε με τον όρθο ακολουθούσε η ανάγνωση των Ευαγγελίων συνέχιζε με τους Ψαλμούς του Δαυίδ και τελείωνε με τον εσπερινό. Τα κεριά έκαιαν νύχτα μέρα στα Θεοσκέπαστα ανάκτορα της Nova Roma και από τα παράθυρα τους που έμοιαζαν με καπνοδόχους έβγαιναν ακριβά Περσικά λιβανωτά και άλλα πανάκριβα θυμιάματα της Ανατολής
Έτσι διαπαιδαγωγήθηκε ο Θεοδόσιος Β ο Μικρός που ζούσε κάτω από την εξουσία της Πουλχερίας και έγινε ένα μικρό ανθρωπάκι άβουλο και φοβισμένο αλλά μεγάλος διώκτης των Ελλήνων και των Εθνικών
Με υπόδειξη της Πουλχερίας ο Θεοδόσιος Β παντρεύτηκε την Αθηναίδα που τότε είχε επισκευφτεί την Κωνσταντινούπολη και γνωρίστηκε με την Πουλχερία,
Η Αθηναίδα ήταν κόρη του πλατωνικού φιλόσοφου Λεοντείου ήταν ωραιότατη έξυπνη, αξιόλογης μόρφωσης και λάτρης της θρησκείας των Ολυμπίων Θεών όπως και ο πατέρας της. Ο γάμος έγινε το 421 η Αθηναίδα βαφτίστηκε χριστιανή πήρε το όνομα Ευδοκία και ανακηρύχτηκε Αυγούστα το 423. Η Αθηναίδα προστάτιδα των Ελληνικών γραμμάτων αντέδρασε στην θρησκόληπτη και ανθελληνική πολιτική των ανακτόρων και προωθούσε συνεργασίες με εθνικούς και Ελληνολάτρες αξιωματούχους Ύστερα από ραδιουργίες κατηγορήθηκε ότι είχε ερωτικές σχέσεις με τον αξιωματούχο των ανακτόρων Παυλίνο ο οποίος φυλακίστηκε και λίγο αργότερα εκτελέστηκε. Μετά από αυτά τα θλιβερά γεγονότα με την δικαιολογία ότι θέλει να επισκεφθεί τον Πανάγιο τάφο εγκατέλειψε τον άβουλο σύζυγο της και τα ανάκτορα και έμεινε μέχρι το τέλος της ζωής το 460 στην Παλαιστίνη. Ύστερα από βασιλεία 42 ετών ο Θεοδόσιος ο Β πέθανε το 450 σε ηλικία 51 ετών.
409- 414 Μέχρι το 414 που ο Θεοδόσιος Β ήταν ανήλικος και επετροπεύοταν από τον αρχηγό της ανακτορικής φρουράς Ανθέμιο οι διωγμοί συνέχισαν με μεγάλη ένταση σε ολόκληρη την αυτοκρατορία.
415 H ωραιότατη φιλόσοφος Υπατία κόρη του αστρονόμου Θέωνα δολοφονείται στην Αλεξάνδρεια σε διωγμούς που κατεύθηνε και συμμετείχε ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Κύριλλος (..Άγιος) Όταν η Υπατία επέστρεφε από το Μουσείο
( Πανεπιστήμιο) όπου δίδασκε Ελληνική φιλοσοφία στο σπίτι της φανατισμένοι καλόγεροι της ερήμου καθοδηγούμενοι από τον διάκονο Πέτρο που παραμόνευαν την τράβηξαν έξω από την αμαξά της και την οδήγησαν στην πατριαρχική εκκλησία του ΄΄Αγίου Μιχαήλ΄΄ όπου την κατακρεούργησαν και αφού περιέφεραν τα μικρά κομμάτια της σάρκας της στους δρόμους της πόλης μετά τα πέταξαν στην πυρά μαζί με τα συγγράμματα της. Με σειρά διαταγμάτων κατασχέθηκαν περιουσίες της Εθνικής Θρησκείας και παραχωρήθηκαν στην εκκλησία ( Ιουστιν. Κώδιξ 1, 11, 5 )
416-423 Οι διωγμοί συνεχίζονται με την έκδοση διαταγμάτων και εκατομμύρια νεκρούς σε ολόκληρη την αυτοκρατορία.
426 Ολοκληρωτική καταστροφή και ισοπεδώσει των ναών και κατάσχεση των περιουσιών τους. Οι σφαγιασμοί οι εξορίες και φυλακίσεις κατά των Εθνικών συνεχίζονται.
429 Λεηλασία του Παρθενώνα και καταστροφή μνημείων της Αθήνας.Ροπαλοφόροι μοναχοί και αυτοκρατορικοί στρατιώτες γκρεμίζουν το χρυσελεφάντινο άγαλμα της Θεάς Αθηνάς από τον Παρθενώνα, καταστρέφουν την ξύλινη σκεπή του ναού και λαφυραγωγούν το ιερό. Οι Έλληνες εθνικοί της Αθήνας διώκονται
435 μ.Χ. Με έδικτο του ο Θεοδόσιος ο Β διατάζει την ποινή του θανάτου για τους Έλληνες εθνικούς καθώς και τους αιρετικούς. Επίσης ορίζει ΟΤΙ Η ΜΟΝΗ ΝΟΜΙΜΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΟΥΔΑΪΣΜΟΣ !
438 μ.Χ. Μεγάλος λοιμός πέφτει τον χειμώνα του έτους στην αυτοκρατορία και ο Θεοδόσιος κατηγορεί ως αιτία τους Εθνικούς που λατρεύουν δαίμονες.!
440-450 μ.Χ. Οι οπαδοί της θρησκείας της αγάπης γκρεμίζουν όλους τους ναούς και τα ιερά των Ελλήνων πλην εκείνων που μετατρέπονται σε χριστιανικές εκκλησίες. Ο Θεοδόσιος ο Β διατάζει το κάψιμο όλων των μη-χριστιανικών βιβλίων και ειδικότερα αυτών του Πορφύριου. Οι ναοί της πόλεως Αφροδισίας καταστρέφονται και η πόλη μετονομάζεται σε Σταυρούπολη.
430-450 Εκδίδονται δεκάδες έδικτα που διατάσουν την συνέχιση των διωγμών, την ισοπέδωση των ναών που έχουν ακόμη μείνει όρθιοι , καταστροφή φιλοσοφικών βιβλίων στην πυρά και διαμόρφωση της νομοθεσίας για την έκδοση δικαστικών αποφάσεων κατά των Εθνικών.
451 μ.Χ. Νέο έδικτο του Θεοδόσιου του Β θέτει ως ποινή για κάθε μορφή “ειδωλολατρίας” τον θάνατο.
Μαρκιανός ( 451-457 ) - Πουλχερία
Μετά τον θάνατο του Θεοδοσίου Β στις 28 Ιουλίου 450 πανίσχυρη η Πουλχερία ως μοναδική κληρονόμος της Θεοδοσιανής δυναστείας στην Ανατολή αντιμετώπισε το σοβαρό πρόβλημα να υποταγή το Ανατολικό Ρωμαϊκό κράτος στο Δυτικό λόγω ελλείψεως διαδόχου.
Η Πουλχερία που διοικούσε την αυτοκρατορία από κοριτσάκι δέκα ετών δεν ήθελε να παραμεριστεί αλλά δεν ξεχνούσε και τον όρκο που είχε δώσει στην Παναγία ότι στην ζωή της θα παρέμενε ΄΄παρθένα νύμφη του Νυμφίου Υιού της΄΄ Τηρώντας τον όρκο της στην Παναγία παντρεύτηκε τον Θράκα χιλίαρχο Μαρκιανό 58 ετών υπασπιστή του Αλανού στρατηγού Άσπαρ θέτοντας του τον αυστηρό όρο ότι στις συζυγικές τους σχέσεις θα διατηρούσε την παρθενία της. Έτσι ο χιλίαρχος Μαρκιανός (..Άγιος) αναβαθμίστηκε σε αυτοκράτορα και εισήλθε πανηγυρικά με την παλλακίδα του στα ανάκτορα και η Πουλχερία (..Αγία) παρέμεινε παρθένα και Βασίλισσα όπως και επί Θεοδοσίου Β
Κατά την βασιλεία του ο Μαρκιανός συνέχισε τους διωγμούς κατά των Εθνικών και την έκδοση διαταγμάτων κατά της αρχαίας θρησκείας με μικρότερη όμως ένταση γιατί ήδη είχε επιβληθεί βίαια και με κατακόμβες νεκρών ο Χριστιανισμός – η θρησκεία της αγάπης
457-491 μ.Χ. Σποραδικές εκτελέσεις εθνικών σε όλη την αυτοκρατορία. Σε μια τελευταία προσπάθεια να υπερασπιστούν την λατρεία τους και την τιμή τους από τους από τους οπαδούς του εξ’ανατολάς “φωτός” οι Έλληνες της Μικρας Ασίας εξεγείρονται. Η εξέγερση καταστέλλεται και οι έλληνες σφάζονται από τον αυτοκρατορικό στρατό. Μεγάλες μορφές της αυτοκρατορίας με την κατηγορία πως είναι Έλληνες εκτελούνται. Ο Ζώσιμος, ο Ισίδωρος, ο Σεβεριανός, και άλλοι ενώ λαμβάνει χώρα η περίφημη δίκη του φιλόσοφου Ισοκάσιου . Στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου χριστιανοί αξιωματούχοι εκτελούν βασανίζουν και διαπομπεύουν πολλούς κρυφούς εθνικούς ιερείς. Το 474μ.α.χ.χ. αυτοκράτορας αναλαμβάνει ο Ζήνων επι της βασιλείας του το 484μ.α.χ.χ. εκδηλώνεται νέα εξέγερση των Ελλήνων κατά του εβραιοχριστιανικού κατεστημένου με ηγέτες τον Λεόντιο, τον Ίλλο και τον αθηναίο φιλόσοφό Παμπρέπιο επιδιώκουν την ανατροπή του χριστιανισμού και την επιστροφή των πατρώων αντιλήψεων. Παρά τον γενναίο αγώνα των Ελλήνων εξεγερθέντων 4 χρόνια μετά και οι τελευταίοι επαναστάτες θανατώνονται. Στην Ίμβρο ο προσηλυτιστής Κόνων ακολουθούμενος από το σύνηθες πλήθος των ειδωλοφάγων μονάχων εκτελεί όλους τους Έλληνες του νησιού. Ακόμα μια δωδεκαθειστική λατρεία αυτή του Λαβρανίου Δια βρίσκει το τέλος της όπως και οι λάτρεις της από τους οπαδούς της “αγάπης”.

515 μ.Χ. Ο νέος αυτοκράτορας Αναστάσιος εξαπολύει τους στρατιώτες της αυτοκρατορίας και τον ειδωλοφαγικό “στρατό” των διαφόρων επισκόπων και ισοπεδώνει τον ναό του Θεού Θεανδρίτου στη Ζοάρα της Αραβίας καθώς και δεκάδες άλλα ιερά στην περιοχή οι εθνικοί της περιοχής τι άλλο…εκτελούνται. Στα χρόνια του Αναστάσιου γίνετε επίσης και υποχρεωτικό το βάπτισμα ακόμα και για όσους είναι ήδη χριστιανοί

528 μ.Χ. Αυτοκράτορας είναι πλέον ένας από τους κορυφαίους ανθέλληνες της ιστορίας ο Γιουτπράδα (ελληνιστί Ιουστινιανός) επί των ημερών του καταργούνται οι ολυμπιακοί αγώνες και εκδηλώνεται η περίφημη “στάση του Νίκα” . Παρόλες τις αρχικές επιτυχίες των επαναστατών ο αυτοκρατορικός στρατός πνίγει την εξέγερση των Ελλήνων στο αίμα. 40.000 νεκροί αρχικά και εν συνεχεία γκρέμισμα ελληνικών ναών και κλείσιμο φιλοσοφικών σχολών. Η τελευταία ελπίδα του ελληνισμού είχε πια χαθεί. Μέσα στα αντίποινα της ιουδαιοχριστιανικής ηγεσίας είναι η αφαίρεση κτημάτων των Ελλήνων προς όφελος ασφαλώς της χριστιανικής εκκλησιάς και του δημόσιου ταμείου. Ο Γιουτπράδα συνεχίζοντας το θεάρεστο έργο του επιβάλλει ποινές θανάτου δια σταύρωσης πυρός και βασανιστηρίων για όσους “εκ των ανοσιών και μυσαρών Ελλήνων κατεχόμενοι πλάνη”. Συντάσσει επίσης και τον περίφημο “Ιουστινιάνειο κώδικα” μνημείο ανθελληνικού παροξυσμού.

532 μ.Χ. Ο μονοφυσίτης μοναχός Ιωάννης Ασιακός μαζί με οπαδούς του περιδιαβαίνουν την Μικρά Ασία και διαλύουν ότι απομένει από της εθνικές λατρείες.

542-546 μ.Χ. Λόγω της συνεισφοράς του στην καταστροφή του ελληνικού πολιτισμού ο Ιουστινιανός ονομάζει τον Ιωάννη Ασιακό επίσημο αυτοκρατορικό προσηλυτιστή εξουσιοδοτημένο να εξοντώσει ή να βαπτίσει της “ειδωλολατρικές” ψυχές που έχουν απομείνει στην αυτοκρατορία. Ύστερα από 35 χρόνια σφαγών, βίαιων προσηλυτισμών δωροδοκιών και βασανιστηρίων ο Ιωάννης περιγράφει ο ίδιος τα κατορθώματα του στο έργο του. Ενώ στην Κωνσταντινούπολη φυλακίζονται, βασανίζονται και εκτελούνται γραμματικοί, ρήτορες, νομικοί και λόγιοι με την κατηγορία πως είναι “Έλληνες”.

556 μ.Χ. Ο επίσκοπος Αμάνθιος στέλνεται από τον Ιουστινιανό στην Αντιόχεια για να εξοντώσει όλους τους εναπομείναντες εθνικούς της πόλης και να καταστρέψει όλες της κρυφές ιδιωτικές τους βιβλιοθήκες με την “ανόσια” γνώση των Ελλήνων.

562 μ.Χ. Νέος διωγμός των Ελλήνων και λοιπών εθνικών σε Αθήνα, Παλμήρα και Κωνσταντινούπολη. Ο χρονικογράφος Ι.Μαλαλάς στο έργο του ¨χρονογραφία¨ γράφει χαρακτηριστικά “Έλληνες πιάστηκαν και διαπομπεύθηκαν μέσα στην Κωνσταντινούπολη ταυτόχρονα με το κάψιμο των ελληνικών βιβλίων στον ¨Κυνήγιον¨ μαζί με εικόνες των Θεών”.

578-582 μ.Χ. Την εξουσία παίρνει ένας νέος αυτοκράτορας ο Τιβέριος, ο οποίος ασφαλώς συνεχίζει το έργο των προκατόχων του ,εκατοντάδες κρυπτοεθνικοί εκτελούνται, παλουκώνονται, αποκεφαλίζονται και σταυρώνονται. Ο ύπαρχος Ανατολής Ανατόλιος ρίχνεται στα λιοντάρια με την κατηγορία της λατρείας του Διός. Όταν τα λιοντάρια δείχνουν απροθυμία να τον κατασπαράξουν οι οπαδοί της θρησκείας της “αγάπης” αποφασίζουν την σταύρωση του ενώ εν συνεχεία πετούν το πτώμα του καθώς και τα πτώματα άλλων Έλλήνων στους σκουπιδότοπους εκτός των τειχών της πόλης . Φήμες ότι η εξουσία έχει ύποπτες συνδιαλλαγές με τους μιαρούς Έλληνες οδηγούν τον χριστιανικό όχλο της Κωνσταντινούπολης σε επίθεση εναντίον των ελαχίστων εναπομεινάντων Ελλήνων της πόλης τους οποίους είτε λιθοβολούν είτε καίνε ζωντανούς.

582-602 μ.Χ. Είναι η περίοδος της αυτοκρατορίας του Μαυρίκιου ο οποίος εγκαινιάζει την βασιλεία του με νέους διωγμούς κατά των εναπομεινάντων εθνικών της ανατολικής αυτοκρατορίας. Οι οπαδοί της θρησκείας της “αγάπης”εκτελούν βασανίζουν, καινε, σταυρώνουν οποιονδήποτε είναι ύποπτος για εθνική λατρεία. Η ερήμωσή της επαρχίας, η πνευματική και υλική εξαθλίωση, η υπερσυγκέντρωση του πληθυσμού της αυτοκρατορίας στης μεγάλες πόλεις οδηγούν στην αποκτήνωση της καθημερινής ζωής και στην εμφάνιση συνεχών επιδημιών πανούκλας που οδηγούν στον θάνατο μεγάλο αριθμό ατόμων από τα εξαθλιωμένα πλήθη της αυτοκρατορίας.
Με τον θάνατο του Μαυρίκιου το 602μ.α.χ.χ. ξεσπά μια “εμφύλια” διαμάχη στους κόλπους της αυτοκρατορίας οι όχλοι της Κιλικίας, της Μικράς Ασίας, της Παλαιστίνης, της Θεσσαλονίκης, των Βαλκανικών επαρχιών και της ίδιας της πρωτεύουσας αλληλοσκοτώνονται. Είναι μια εποχή παραλογισμού και σχιζοφρένειας (όπως κάθε εποχή που ακολουθεί μετά από λοιμούς και επιδημίες).

692 μ.Χ. Είναι η χρονολογία που λαμβάνει χώρα η “Πενθέκτη σύνοδος”. Σε αυτήν, η ίδια η ηγεσία του ιουδαιοχριστιανισμού παραδέχεται πως παρόλες τις πολύχρονες (σχεδόν 4 αιώνες διωγμών) προσπάθειες της υπάρχουν ακόμα ελληνικά και εθνικά κατάλοιπα. Έτσι τα μέλη της συνόδου αποφασίζουν την απαγόρευση όσων από τις γιορτες των εθνικών λατρειών συνεχίζουν ακόμα σε σκόρπια μέρη της αυτοκρατορίας όπως τα Βρουμάλια, τα Ανθεστήρια, τα Βοτά και άλλες διονυσιακές και εθνικές εορτές.

Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

trexagireve
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"


13021 Μηνύματα
Απεστάλη: 25/09/2009, 18:13:03  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους trexagireve  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Εδώ φίλε μου Εαρινέ, σε πιάνω ολίγον τι απο άσχετον...Δηλαδή,
μόο τα ένστικτα κινούν τον άνθρωπο, θέλεις να μας πεις;
Χιλιάδες περιπτώσεις ανθρωπων, που σπουδασαν τέχνη, έκαναν έργο άσχετο με ένστικτα,έδειξαν έργο, πέρα απο γήινα κριτήρια και
με πνευματική υπόσταση στην παγκόσμια ιστορία..Παραδείγματα, πλείστοι
εκ των προγόνων μας, που άφησαν έργο, με πνευματικές θέσεις, δίχως εφαρμογή στην υλικη πραγματικότητα...Αυτοί, πως κνήθηκαν;...
Φίλε μου, πέραν των ενστίκτων, ο άνθρωπος, ζει με ένα άλο πρόσωπο
που δεν μπορούμε να δούμε, αφού είναι το πιο ζεστό κομμάτι μας, έχει να κανει με την επικοινωνία, όχι για λιγο, αλλά για νοηματικά
αποτελέσματα θέσεων, αξιών, νόμων...
Όλα αυτα, δεν έχουν πνεύμά;;
Τι λές, το πνεύμα, υπάρχει κάτι που το κινεί;Δεν κινείται, πνει,
υπάρχει και εννοεί...Αυτο το υπολογίζεις για ανθρώπινο, ή ισοβαθμίζεις τον άνθρωπο με τον..γορίλα;Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας
geostat
Μέλος 3ης Βαθμίδας


768 Μηνύματα
Απεστάλη: 25/09/2009, 18:20:28  Εμφάνιση Προφίλ  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
quote:

Μπορεί φίλε ευροπ το 423 να ήταν έτσι αλλά το 435 αλλάζουν τα κόζα.


.............................................................
692 μ.Χ. Είναι η χρονολογία που λαμβάνει χώρα η “Πενθέκτη σύνοδος”. Σε αυτήν, η ίδια η ηγεσία του ιουδαιοχριστιανισμού παραδέχεται πως παρόλες τις πολύχρονες (σχεδόν 4 αιώνες διωγμών) προσπάθειες της υπάρχουν ακόμα ελληνικά και εθνικά κατάλοιπα. Έτσι τα μέλη της συνόδου αποφασίζουν την απαγόρευση όσων από τις γιορτες των εθνικών λατρειών συνεχίζουν ακόμα σε σκόρπια μέρη της αυτοκρατορίας όπως τα Βρουμάλια, τα Ανθεστήρια, τα Βοτά και άλλες διονυσιακές και εθνικές εορτές.




Και νομιζεις θα τα αφησει αναπαντητα;
Ω!ρε γλεντια!!!Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας
europaios2
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"


5735 Μηνύματα
Απεστάλη: 25/09/2009, 21:02:56  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους europaios2  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
quote:
Apeiron:
Μπορεί φίλε ευροπ το 423 να ήταν έτσι αλλά το 435 αλλάζουν τα κόζα.


Τα παρακάτω είναι αυτοκρατορικά διατάγματα από την εποχή του Βυζαντίου με τα οποία δίνονται οδηγίες προς τους τοπικούς άρχοντες για το πως θα εξαλείψουν τους "Έλληνες". Σαν Έλληνες θεωρούνται αυτοί που δεν ασπάστηκαν τον χριστιανισμό αλλά συνέχιζαν να εξασκούν την Ελληνική πολυθεϊστική θρησκεία και να διαβάζουν και να μελετούν αρχαία κείμενα φιλοσόφων. Εντύπωση προκαλεί η φράση "διαπράττουν την ασέβεια του Ελληνισμού"! Ο ορισμός του μίσους! Απολαύστε...

"Διατάσσουμε όλα τα ιερά και οι ναοί τους(των Ελλήνων), όσα βρίσκονται ακόμα άθικτα, να καταστραφούν με διαταγή των τοπικών αρχών και να εξαγνιστούν με την ύψωση του σημείου της σεβαστής χριστιανικής θρησκείας. Αν με επαρκείς αποδείξεις ενώπιον ικανού δικαστή εμφανιστεί κάποιος που έχει παραβλέψει αυτόν τον νόμο, θα τιμωρηθεί με την ποινή του θανάτου"(Αυτοκράτορες Θεοδόσιος και Βαλεντιανός προς Ισίδωρον,Έπαρχο Πραιτωρίου, 14 Νοεμβρίου 435 μ.Χ.)


Έτσι ειναι...Και μετα...εκσυγχρονίστηκαν. Απλά τους έπαιρναν την περιουσια, τους βασάνιζαν και τους εξόριζαν..πάρε μάτι:

"Τέτοιου είδους πράξεις(ειδωλολατρίας) αν εξακολουθούν να συμβαίνουν(η καταγγελθεί ότι συμβαίνουν) ακόμα και σε κάποιο λιβάδι ή σπίτι, το λιβάδι ή το σπίτι αυτό θα προσαρτηθεί ταμείο των ιεροτάτων ανδρών(δηλαδή των Ιερέων της Χριστιανικής Εκκλησίας) ενώ ο ιδιοκτήτης τους, που έδωσε τη συγκατάθεσή του να μιανθεί ο τόπος, θα αποπεμφθεί από το(οποιοδήποτε) αξίωμά του,θα χάσει την περιουσία του και αφού υποστεί βασανισμό με μεταλλικά όργανα,θα οδηγηθεί σε διαρκή εξορία"(Ιουστινιάνειος Κώδικας 1.11.8,αυτοκράτορες Λέων και Ανθέμιος προς Διόσκουρον, Έπαρχο του πραιτωρίου. Παρεδόθη το 472 μ.Χ.)

"Να κλείσουν όλοι οι ναοί σε όλες τις πόλεις και σε όλους τους τόπους της οικουμένης. Αν κάποιος με οποιαδήποτε δύναμη παραβεί(αυτόν τον νόμο)θα τιμωρηθεί με αποκεφαλισμό."(Ιουστινιάνειος Κώδικας 1.11: αυτοκράτωρ Κωνστάντιος Α' προς Ταύρο. Έπαρχον του Πραιτωρίου, Δεκέμβριος 534 μ.Χ .)


"Διατάσσουμε τους άρχοντές μας, αλλά και όσους διδάσκονται από τους θεοφιλέστατους επισκόπους, να αναζητούν σύμφωνα με το νόμο όλες τις περιπτώσεις ασέβειας υπέρ της Ελληνικής θρησκείας έτσι ώστε να μη συμβαίνουν, αλλά και αν συμβαίνουν να τιμωρούνται. Κανείς να μην έχει το δικαίωμα να κληροδοτεί με διαθήκη(περιουσίες) ή να χαρίζει με δωρεά οτιδήποτε σε πρόσωπα ή τόπους, που έχουν επισημανθεί ότι διαπράττουν την ασέβεια του Ελληνισμού. Όσα δίδονται ή κληροδοτούνται μ' αυτόν τον τρόπο θα αφαιρούνται. Με την παρούσα ευσεβή νομοθεσία να διατηρηθούν σε ισχύ όλες οι τιμωρίες, με τις οποίες οι προηγούμενοι βασιλείς είχαν απειλήσει να τιμωρήσουν την Ελληνική πλάνη, με τις οποίες προσπαθούσαν(οι προγενέστεροι χριστιανοί βασιλείς) να διασφαλίσουν την Ορθόδοξη πίστη.(Ιουστινιάνειος Κώδικας 1.11.9 επίσης Β1,1,19 και Νομοκάνων 6,3. Ο συγκεκριμένος νόμος θεωρείται νομοθέτημα του Ιουστινιανού)

Και το πλεον εξοργιστικό:

"Επειδή μερικοί συνελήφθησαν(αν και αξιώθηκαν το χριστιανικό βάφτισμα) διακατεχόμενοι την πλάνη των ανόσιων μυσαρών Ελλήνων, να διαπράττουν εκείνα που δικαιολογημένα εξοργίζουν τον φιλάνθρωπο Θεό μας, αυτοί θα υποβληθούν στην αντίστοιχη τιμωρία και μάλιστα με πνεύμα επιείκειας. Αν επιμείνουν στην πλάνη των Ελλήνων, θα υποβληθούν στην εσχάτη των ποινών. Αν δεν έχουν αξιωθεί ακόμα το σεβαστό βάφτισμα, θα πρέπει να παρουσιαστούν στις ιερότατες εκκλησίες μαζί με τις συζύγους και τα παιδιά τους και μαζί με όλους του οίκου τους και να διδαχθούν την αληθινή πίστη των χριστιανών.Αφού διδαχθούν και αποβάλουν την πλάνη που τους διακατείχε προηγουμένως,θα πρέπει να ζητήσουν το σωτήριο βάπτισμα. Διαφορετικά ας γνωρίζουν ότι αν παραμελήσουν να το κάνουν(να ζητήσουν μόνοι τους δηλαδή το σωτήριο βάπτισμα) δεν θα έχουν κανένα πολιτικό δικαίωμα ούτε θα τους επιτραπεί να είναι ιδιοκτήτες περιουσίας,ούτε κινητής ούτε ακίνητης. Θα τους αφαιρεθούν τα πάντα και θα εγκαταλειφθούν στην ένδεια και επιπλέον θα υποβληθούν στις έσχατες τιμωρίες. Θα παρεμποδίσουμε κάθε μάθημα που διδάσκεται από όσους πάσχουν από τη νόσο και τη μανία(μάθησης) των ανόσιων των Ελλήνων, ώστε προσποιούμενοι ότι διδάσκουν,να μη διαφθείρουν πια τις ψυχές των μαθητών τους με δήθεν αλήθειες. Αν φανεί λοιπόν κάποιος τέτοιος άνθρωπος και δεν τρέξει στις άγιες εκκλησίες μας μαζί με όλους τους συγγενείς και τους οικείους του, θα τιμωρηθεί με τις προαναφερθείσες ποινές.Θεσπίζουμε δε και νόμο, σύμφωνα με τον οποίο τα παιδιά, όταν είναι σε μικρή ηλικία θα πρέπει να βαπτίζονται αμέσως και χωρίς αναβολή, όσα δε είναι μεγαλύτερα στην ηλικία θα πρέπει να συχνάζουν στις ιερότατες εκκλησίες μας και να διδάσκονται τις θείες γραφές και τους θείους (εβραιο-βιβλικούς) κανόνες. Αφού δε εννοήσουν και αποβάλλουν την παλαιά (αρχαιο-Ελληνική) πλάνη, θα μπορέσουν να δεχθούν το βάπτισμα και στη συνέχεια να διαφυλάξουν την αληθινή πίστη των ορθόδοξων χριστιανών. Όσων δε έχουν κάποιο στρατιωτικό ή άλλο αξίωμα ή περιουσία μεγάληκαι για να κρατήσουν προσχήματα(προσποιούμενοι τους πιστούς) ήλθαν ή πρόκειται να έρθουν να βαφτιστούν, αλλά αφήνουν τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους και τα υπόλοιπα μέλη του οίκου τους μέσα στην Ελληνική πλάνη, διατάσσουμε να δημευθεί η περιουσία τους, να αποκλεισθούν από τα πολιτικά τους δικαιώματά τους και να υποβληθούν σε αντάξιες τιμωρίες, αφού είναι φανερό, ότι πήραν το βάπτισμα χωρίς καθαρή πίστη.Θεσπίζουμε αυτούς τους νόμους για τους αλιτήριους Έλληνες."(Ιουστινιάνειος κώδικας 1.11.10)


Bάλτα κάτω μόνος σου!!!
Το 534!!! ζητείται να κλείσουν οι ναοί!!!! οι οποίοι υποτίθεται ότι είχαν ισοπεδωθεί το 435!!!
ΕΛΕΟΣ ΔΗΛΑΔΗ!!!!

quote:
Apeiron:
Και πάμε να τα δούμε λίγο αναλυτικά:

324 Ο Κωνσταντίνος συντρίβει τον ανταγωνιστή του Λικίνιο και ανακηρύσσει τον Χριστιανισμό μόνη επίσημη λατρεία της Αυτοκρατορίας. Λεηλατεί το Μαντείο του Διδυμαίου Απόλλωνος κοντά στην Μίλητο και θανατώνει με βασανιστήρια όλους τους ιερείς του. Στο ιερό όρος Άθως εξαπολύεται μέγας διωγμός κατά των Εθνικών και καταστρέφονται όλα τα εκεί ελληνικά Ιερά.



ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΧΑΛΙΜΑΣ!!!
Το να γράφεις ότι βρίσκεις από τα διάφορα xριστιανομαχικά site, σαν παπαγαλάκι! άκριτα και χωρίς τον στοιχειώδη έλεγχο!....δεν βοηθάς σε ένα διάλογο.....και όχι μόνο δε βοηθάς! αλλά αποδεικνύεις ότι δεν έχεις καμία απολύτως σχέση με την ιστορία!!!

Εγώ θα σταθώ μόνο στο παραπάνω γιατί δεν έχει νόημα να κάθομαι να τοποθετούμαι σε σεντόνια! που ο φέρων αυτά δεν έχει ιδέα τι περιέχουν παρά μόνο από που τα ξεσήκωσε.

Ο Κων/νος δεν ανακήρυξε παρά την ανεξιθρησκία! αυτό που πρόσφερε στο Χριστιανισμό ήταν η ελευθερία του και τίποτα άλλο!

Ο Ζώσιμος μας πληροφορεί ότι ο Κων/νος επέτρεψε την οικοδόμηση νέων εθνικών ναών!
Οι Αθηναίοι του έδωσαν την ύψιστη τιμή "Στρατηγός των Αθηναίων καλείσθαι". Ενώ τον φιλοξένησε ο Νικαγόρας που ήταν Δαδούχος των Μυστηρίων της Ελευσίνας. Μάλιστα ο Κω/νος κάλυψε τα έξοδα του τελευταίου ώστε αυτός να επισκεφτεί τις εκατόμπυλες Θήθες, όπου λειτουργούσε Νεοπλατωνική Σχολή, όπου ο Πλάτων ελατρέυετο ως ημίθεος!, όπου και εντοίχησε την κάτωθι επιγραφή:

"Νικαγόρας Μουκιανού Αθηναίος
ιστορήσας τας σύριγγας
πολλούς ύστερον χρόνους
μετά θείον Πλάτωνα
από των Αθηνών εθαύμασε
και χάριν έσχε τοις θεοίς
και τω ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΩ
τω τούτο μοι παρασχόντι
Ίλεως ημίν Πλάτων ενταύθα".

Mε το διάταγμα των Μεδιολάνων η προγενέστερη θρησκεία η "εθνική" δεν απαγορεύτηκε! και μόνο ένας τελείως ανιστόρητος θα μπορούσε να ισχυριστεί κάτι τέτοιο.
Κι αυτό γιατί οι αποφάσεις που ελήφθησαν περιελάμβαναν και τον όρο ότι ο Χριστιανισμός δεν θα έβλαπτε άλλη θρησκεία: "Tούτο δε υφ' ημών γέγονεν, όπως μηδεμία τιμή μηδέ θρησκεία τινι μεμειώσθαι τι υφ' ημών δοκοίη".

Είσαι τόσο ανίδεος περί ιστορίας που αγνοείς ότι ο Κων/νος μετά τις αποφάσεις που έλαβε στα Μεδιολάνα διατήρησε τον τίτλο του "εθνικού αρχιερέως", που δεν ήταν κενός τίτλος αλλά σήμαινε υποχρεώσεις και καθήκοντα, τα οποία εξακολουθούσε να εκτελεί, εκτός των θυσιών, τις οποίες ετελούσε αντί του Κωνσταντίου ο Promagister (ο υπό του Αρχιερέα), όπως γινόταν και με τους προηγούμενους αυτοκράτορες! που και αυτοί είχαν τον τίτλο του αρχιερέως.

Σώζεται επίσης Λιβανίου Αντιοχέως, Λόγος προς Θεοδόσιον τον βασιλέα, «Υπέρ των Ιερών» (αρ. 30). .

Ο μεγάλος ρητοροδιδάσκαλος (314 – 393), επιφανής εκπρόσωπος της φθίνουσας Ελληνικής αρχαιότητας, διδάσκαλος και του αγίου Ιω. Χρυσοστόμου, έγραψε το 386 το κείμενο αυτό, απευθυνόμενος στον αυτοκράτορα Θεοδόσιο Α΄ 379-395) και παραπονούμενος για τη στάση φανατικών μοναχών (της Αντιοχείας) έναντι των τεμενών (εθνικών ναών). Απεχθανόταν ιδιαίτερα τους «μελανειμονούντας» (Λόγ. 30,8).

Εν τούτοις, Χριστιανοί νέοι, όπως ο Μ. Βασίλειος, Αμφιλόχιος Ικονίου και Ιωάννης ο Χρυσόστομος έγιναν μαθητές του. Χαρακτηριζόταν «μικρός Δημοσθένης».

Για την κατανόηση της στάσης του απέναντι του Χριστιανισμού, ας σημειωθεί ότι ήταν συνεπής οπαδός της ειδωλολατρίας, θυσίαζε στις θεότητές της και μετερχόταν τα μαντεία. Είχε μυηθεί σε διάφορα εθνικά μυστήρια.

Ο ιερός Χρυσόστομος τον ονομάζει «πάντων διεσιδαιμονέστατον» (ευσεβέστατον) (Εις Νεωτ. Χηρεύσασαν, 1). Πίστευε στην προσπάθεια του αυτοκράτορα Ιουλιανού και στην ανάσταση του ειδωλολατρικού κόσμου, μολονότι κατά την νεότητά του έδειξε τάσεις φιλοχριστιανικές. Τον επηρέασε όμως ο Ιουλιανός, όπως και αυτός επηρεάσθηκε από τον Λιβάνιο, του οποίου μελετούσε τα έργα και έγινε έμμεσα μαθητής του.

Περί του έργου του Λιβανίου το οποίο επικαλούνται οι αρχαιολάτρες ως απόδειξη για τους δήθεν Χριστιανικούς βανδαλισμούς εξ’ αιτίας του διατάγματος του Θεοδοσίου, ο Αρχαιολόγος Άγγελος Χωρέμης παρατηρεί το εξής:

«Ο λόγος του Λιβανίου «Υπέρ των Ιερών» δεν γράφτηκε λόγω ακροτήτων, που έγιναν εις εφαρμογήν του διατάγματος κατά της αρχαίας θρησκείας. Το διάταγμα εξεδόθη το 391 και το κείμενο του Λιβανίου γράφτηκε το 386, δηλαδή πέντε ολόκληρα χρόνια ενωρίτερα με άλλη ευκαιρία. (P. Petit, “Sur la date du “pro Templs” de Libanius”, στο Byzantion XXI (1951), fasc., 285-310).

Ο Θεοδόσιος διόρισε ύπαρχο της Ανατολής κάποιον συμπατριώτη και φίλο του, τον Ίβηρα Μάτερνο Κυνήγιο. Ο άνθρωπος αυτός ήταν φανατικός θρησκόληπτος και έξαλλος. Υπεκίνησε πράγματι τον όχλο, επί κεφαλής του οποίου ήταν φανατικοί καλόγεροι, και άρχισαν να καταστρέφουν τα αρχαία ιερά, στην αρχή κυρίως τα μικρά και απροστάτευτα) ιερά της υπαίθρου και εν συνεχεία άρχισαν να μπαίνουν και να καταστρέφουν ιερά και μέσα στις πόλεις.

Τότε ο Λιβάνιος γράφει τον περίφημο και ωραιότατο λόγο του «Υπέρ των Ιερών». Η αντίδραση του «θρησκόληπτου» Θεοδοσίου ήταν να… απαγορεύσει στους μοναχούς την είσοδο στις πόλεις, προστατεύοντας έτσι τα εθνικά ιερά των άστεων και όταν σε λίγο πέθανε ο Μάτερνος Κυνήγιος τοποθέτησε Ύπαρχο της Ανατολής τον σώφρονα ΕΘΝΙΚΟ Ευτόλμιο Τατιανό, ο οποίος κατάφερε να ηρεμήσει τα πράγματα και να φέρει την καταλλαγή.

Όλα αυτά μαρτυρούν ότι ουδέποτε υπήρξε επίσημη πολιτική του Θεοδοσίου η καταστροφή του αρχαίου κόσμου και μάλιστα με την μορφή των ακραίων βανδαλισμών, όπως λέγεται συνήθως.

Μαρτυρούν επίσης το κύρος που είχε ο Λιβάνιος στον θεωρούμενο θρησκόληπτο βασιλέα, κύρος που φάνηκε και όταν με δύο ακόμα λόγους του, τους: «Προς Θεοδόσιον τον Βασιλέα επί ταις διαλλαγαίς» κατόρθωσε να σώσει την Αντιόχεια, η οποία είχε στασιάσει.


Σ’ αυτήν την προσπάθεια είχε και την συνεπικουρία του επισκόπου Αντιοχείας Φλαβιανού, του οποίου τον λόγο φαίνεται ότι είχε γράψει ένας νεαρός Χριστιανός κληρικός, μαθητής του Λιβανίου, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Βλέπουμε λοιπόν, ότι και συνεργασία με Χριστιανούς είχε ο Λιβάνιος, όταν κοινοί στόχοι το επέβαλλαν».

πηγή

Ας δούμε και μερικά σημεία του Λόγου του εθνικού και αυτόπτη μάρτυρα Λιβάνιου :

ΠΡΟΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΝ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΕΑ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ


Λιβάνιος:" Πολλές φορές, Βασιλέα, όταν σου πρόσφερα συμβουλές στο παρελθόν (...) σε πείσμα εκείνων που έλεγαν και επιδίωκαν τα αντίθετα, υπερίσχυσαν οι δικές μου παραινέσεις, όντας ορθότερες. (...) αν μη τι άλλο, υπολόγισε πόσο με έχεις τιμήσει στο παρελθόν (...)
... (Ο Κωνσταντίνος) δεν επέφερε καμία αλλαγή στις καθιερωμένες λατρείες (...) μπορούσε κανείς να δει ότι γενικά όλες οι άλλες λειτουργίες τους εκτελούνταν στο ακέραιο.

Βέβαια εσύ ο ίδιος δεν έδωσες διαταγή να κλείσουν οι ναοί και δεν απαγόρεψες ούτε την είσοδο σε ναούς ούτε το ιερό πυρ των ναών ούτε το λιβάνι ούτε τις προσφορές άλλων θυμιαμάτων σε ναούς και βωμούς.
Τέτοιες πράξεις (καταστροφές ναών) αποτολμούνται και μέσα σε πόλεις, όμως κυρίως στην ύπαιθρο...

Αν πάλι το γκρέμισμα των ιερών ήταν αρκετό ώστε να αλλάξουν μυαλά οι άνθρωποι, τότε εσύ ο ίδιος θα είχες διατάξει να γκρεμιστούν εδώ και πολύ καιρό• γιατί θα σε χαροποιούσε μια τέτοια μεταστροφή. Ήξερες όμως ότι δεν το μπορούσες, γι' αυτό και δεν έβαλες χέρι στους ναούς...

Τι καλό έχουν πετύχει λοιπόν (οι μοναχοί που καταστρέφουν), όταν πρόκειται μόνο για λόγια κι όχι για πράξεις; Σε τέτοια ζητήματα, βέβαια, χρειάζεται να πείθεις τον άλλον, όχι να τον εξαναγκάζεις. Κι αυτός που χρησιμοποιεί εξαναγκασμό επειδή δεν μπορεί να πείσει, δεν πετυχαίνει τίποτα• απλώς έτσι νομίζει.

Έχει ειπωθεί ότι κάτι τέτοιο είναι έξω από τους κανόνες και τις συνήθειές τους, ότι τιμούν την πειθώ και αποδοκιμάζουν τον εξαναγκασμό. Τότε γιατί σας πιάνει τρέλα με τους ναούς; Αν δεν μπορείτε να πείσετε, είναι ανάγκη να καταφύγετε στη βία; Δεν είναι ολοφάνερο ότι έτσι παραβαίνετε τους δικούς σας κανόνες;

αφήνω κατά μέρος ότι (ο Κωνσταντίνος) εκείνος δεν παρεμπόδισε τις θυσίες...

Θα μπορούσες, εσύ βασιλιά, να εκδώσεις ένα διάταγμα: «Κανένας απ' τους υπηκόους μου να μην πιστεύει στους θεούς ούτε να τους τιμά ούτε να τους ζητά ευλογία για τον εαυτό του ή τα παιδιά του παρά μόνο σιωπηλά και κρυφά.
Όλοι να τιμούν το Θεό που λατρεύω εγώ, να παίρνουν μέρος στις τελετές προς τιμήν του, να προσεύχονται σ' αυτόν και να σκύβουν το κεφάλι κάτω απ' το χέρι του επισκόπου. Κι όποιος δεν υπακούει να θανατώνεται οπωσδήποτε».

Θα ήταν εύκολο για σένα να εκδώσεις ένα τέτοιο διάταγμα, αλλά βέβαια αρνήθηκες να το κάνεις και δεν επέβαλες τέτοιο ζυγό στις συνειδήσεις των ανθρώπων. (...)

Ούτε βέβαια απέκλεισες τους πιστούς της (ειδωλολατρικής θρησκείας) απ' τα αξιώματα, αλλά και τους έδωσες εξουσίες και συνέφαγες μαζί τους και συχνά μάλιστα ήπιες στην υγειά τους κι ακόμα και τώρα συναναστρέφεσαι με κάποιους, έχοντας την πεποίθηση πως εξυπηρετεί τα συμφέροντα της βασιλείας ένας άνθρωπος που ορκίζεται στους θεούς μπροστά σε άλλους και σε σένα.

Δεν αγανακτείς ούτε θεωρείς αυτούς τους όρκους σαν προσβολή απέναντί σου ούτε θεωρείς απαραίτητα κακόν άνθρωπο κάποιον που εναποθέτει τις μεγαλύτερες ελπίδες του στους θεούς."
πηγή

Μου φαίνεται ότι είναι αρκετά....δε νομίζεις?


"Ο πιο σοφός άνθρωπος μπρος στο Θεό θα φανεί πίθηκος και στη σοφία και στην ομορφιά και σ' όλα τ' άλλα."(Ηράκλειτος).
Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

trexagireve
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"


13021 Μηνύματα
Απεστάλη: 25/09/2009, 22:25:26  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους trexagireve  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Τι έγινε ρε παιδιά,σας τάπωσε πάλι ο ευρωπαίος2;
Άκρα του τάφου σιωπή....
Εμ, θέλετε και εκτίθεστε χρόνια τώρα...Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας
geostat
Μέλος 3ης Βαθμίδας


768 Μηνύματα
Απεστάλη: 25/09/2009, 22:48:34  Εμφάνιση Προφίλ  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Κατσε,ο στρατηγος ειναι και νυχτοπουλι...
Για τα ηληθια επιχειρηματα του τυπου Bάλτα κάτω μόνος σου!!!
Το 534!!! ζητείται να κλείσουν οι ναοί!!!! οι οποίοι υποτίθεται ότι είχαν ισοπεδωθεί το 435!!!
ΕΛΕΟΣ ΔΗΛΑΔΗ!!!!
να τολμησω να κανω την υποθεση οτι σε 100 χρονια δεν οικοδομηθηκε τιποτα ετσι;Για να βγαινει και νεο διαταγμα σημαινει οτι δεν ειχαν προλαβει να σφαξουν ολους τους 12θεϊστες!
Μου θυμιζει την ονοματοδοσια των ιερεων κατα την παγκοσμια επιστημονικη κοινοτητα...!Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας
geostat
Μέλος 3ης Βαθμίδας


768 Μηνύματα
Απεστάλη: 25/09/2009, 23:00:17  Εμφάνιση Προφίλ  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Α!σημερα διαβαζα τον αληθη λογο για πρωτη φορα...Εφτασα στο σημειο που μιλαει για την "ανωτεροτητα" του ανθρωπου και συμπαιρανα οτι ή ειναι γονιδιακη η γνωση ή σκεπτομενος λογικα ενας ανθρωπος δεν μπορει παρα να καταληξει στα ιδια συμπερασματα!
Και ασε τους ευρωπαιους και τους μακεδωνες να πετανε την ιστορια ο ενας στα μουτρα του αλλου!Γιαπετ!!!!τα αιματα.Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας
europaios2
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"


5735 Μηνύματα
Απεστάλη: 25/09/2009, 23:01:20  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους europaios2  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
quote:
macedon:
Αν έκαναν τέτοια διαπίστωση οι Καραντζόλα και Φλιάτουρας, σημαίνει πως είναι ανίδεοι με την ιστορική πραγματικότητα. Σε καμία φάση της πορείας της ασιατικής θρησκείας δεν παρουσιάστηκε το παραπάνω φαινόμενο. Δεν αποτέλεσε ποτέ "πρακτική" αλλά πάντοτε ήταν υποκριτική και ανεφάρμοστη θεωρία. Αρα, είναι απίθανο να αποδοθεί εκεί η σχέση της. Το πιθανότερο είναι να θεωρούσαν πως μόνον ηλίθιοι θα μπορούσαν να είναι χριστιανοί, το οποίο αποτελούσε καθημερινή πραγματικότητα.

Οι αριθμοί μιλάνε από μόνοι τους. Πριν μάθουν για το χριστιανισμό! όλοι! ηλίθιοι και μή! ήσαν παγανιστές!
Με τη μεταστροφή στο χριστιανισμό! μόνο οι άξεστοι χωρικοί παρέμειναν "εθνικοί" εξού και το "παγανιστές", οι μορφωμένοι και οι άνθρωποι των πόλεων μεταστράφηκαν σιγά σιγά στο Χριστιανισμό! αφού δε χωρούσε καμία σύγκριση, ανάμεσα στον παγανισμό και στο χριστιανισμό.


quote:
macedon:
Η ερμηνεία δική σου, του Κολιτσάρα, του Τρέμπελα, του Βάμβα, του...;

Ξέρεις ποιό είναι το αδύνατο σημείο των Ελληνόφωνων χριστιανών; Οτι τα ευαγγέλια είναι γραμμένα στα ελληνικά. Και ότι αυτοί που γνωρίζουν ελληνικά μπορούν να διαβάσουν το πρωτότυπο και να κατανοήσουν τι ακριβώς λέει ο Ιησούς, χωρίς να χρειάζονται "ερμηνείες", "μεταφράσεις" ή "αποδόσεις" (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων βέβαια, όπως π.χ. ο ευρωπαίος που μεταφράζει την "μία των Σαββάτων" ως "μία η ώρα το Σάββατο το πρωί").

Ετσι, ο Ιησούς λέει: "Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι". Δηλαδή "ευτυχισμένοι αυτοί που είναι φτωχοί στο πνεύμα". Αν αποκλείσουμε την πιθανότητα να έχεις κάποια ενημέρωση από την ίδιο τον Ιησού ή έστω από τον ανώνυμο συγγραφέα που έβαλε αυτά τα λόγια στο στόμα του Ιησού, μένουμε μ' αυτό που διαβάζουμε. Ποιός λοιπόν είναι "φτωχός στο πνεύμα"; Αυτός που δεν μπορεί να το χρησιμοποιήσει όπως κάποιος που το έχει κανονικό ή πλούσιο.

Εγώ πάντως μένω στην ερμηνεία του βιβλίου του Κάμπελ "Η γλώσσα της Ιατρικής" που λέει:

"Ολοι γνωρίζουμε τι είναι "κρετινισμός", αλλά λίγοι έχουν υπ' όψη τους πως "κρετίνος" και "χριστιανός" ήταν αρχικά η ίδια λέξη"

με μία διαφοροποίηση μόνο. Οπως διαπιστώνω, και σήμερα η ίδια λέξη είναι.


Γράφει ο Ματθαίος:

3. μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών εστιν η βασιλεία των ουρανών.
4. μακάριοι οι πενθούντες, ότι αυτοί παρακλήθησονται.
5.μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην.
6. μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην, ότι αυτοί χορτασθήσονται.
7. μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται.
8. μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται.
9. μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.
10. μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία των ουρανών.
11. μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς και διώξωσι και είπωσι παν πονηρόν ρήμα καθ’ υμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Εδώ ο Ιησούς κάνει την ομιλία Του αυτή, μπροστά σε πλήθος.
Σε καμία περίπτωση δε θα μπορούσε να πει ότι η βασιλεία των Ουρανών είναι για τους "ηλίθιους".......για τους "ηλίθιους" είναι τα ψέματα και οι συκοφνατίες που εξαπολύεις!

Ο Ιησούς

quote:
macedon:
Τώρα, μεταξύ μας, δεν έφταιγε ο Ωριγένης. Αφού το λέει καθαρά το ευαγγέλιο του Ματθαίου:

"εισί γαρ ευνούχοι οίτινες εκ κοιλίας μητρός εγεννήθησαν ούτω. Και εισίν ευνούχοι οίτινες ευνουχίσθησαν υπό των ανθρώπων. Και εισίν ευνούχοι οίτινες ευνούχισαν εαυτούς διά την βασιλείαν των ουρανών"

Ηθικό συμπέρασμα: Αν αυτοευνουχιστεί κανείς, πάει στον Παράδεισο. . Αυτό έκανε και ο Ωριγένης. Σου λέει "για να το λέει ο Ιησούς, έτσι θα'ναι"



Το ηθικό συμπέρασμα είναι να μην καταπίνεις άκριτα ότι σου λένε, αλλά να ψάχνεις για το αν αυτό που σου λένε είναι αλήθεια η ψέμα.

Ο macedon ως συνήθως κόβει και ράβει προκειμένου να στήσει τη συκοφαντία του...... ας δούμε τι γράφει ο Ματθαίος:

"10 λέγουσιν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ, Εἰ οὕτως ἐστὶν ἡ αἰτία τοῦ ἀνθρώπου μετὰ τῆς γυναικός, οὐ συμφέρει γαμῆσαι"
Είναι το σχόλιο των μαθητών του Ιησού, στα λεγόμενα Του, όσον αφορά το διαζύγιο! όπου ο Ιησούς με αυστηρότητα και υπερασπιζόμενος τη γυναίκα είναι κατά του διαζυγίου.
Και τους απαντά ο Ιησούς:
"11. ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς, Οὐ πάντες χωροῦσι τὸν λόγον τοῦτον, ἀλλ' οἷς δέδοται·"

Δε χωρά στο μυαλό ο λόγος αυτός της αγαμίας, παρά μόνο σε όσους βρίσκονται σε τέτοια κατάσταση. ....και συνεχίζει:

"12. εἰσὶ γὰρ εὐνοῦχοι οἵτινες ἐκ κοιλίας μητρὸς ἐγεννήθησαν οὕτω· καὶ εἰσὶν εὐνοῦχοι οἵτινες εὐνουχίσθησαν ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων, καὶ εἰσὶν εὐνοῦχοι οἵτινες εὐνούχισαν ἑαυτοὺς διὰ τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν..."

Σε αυτούς είναι οι ευνούχοι (τι ποιο λογικό), είτε οι εκ γενετής, είτε όσοι έγιναν ευνούχοι από άλλους, είτε όσοι αυτοευνουχίστηκαν.


quote:
macedon:
Λες να έχει σχέση αυτή η άποψη του Ιησού με τις απόψεις που αναφέρονται στο τμήμα του ευαγγελίου του Μάρκου που ο Κλήμης Αλεξανδρείας λέει στην επιστολή του πως έμεινε εκτός του ευαγγελίου; (το βάζω σε μετάφραση να το καταλάβουν και οι ευρωπαίοι)

"Και έρχεται στη Βηθανία και ήταν εκεί μια γυναίκα της οποίας ο αδελφός είχε πεθάνει. Κι αυτή ήλθε και προσκύνησε τον Ιησού και είπε "Γιε του Δαβίδ ελέησέ με". Οι μαθητές όμως τη μάλωσαν. Κι αφού οργίστηκε ο Ιησούς, έφυγε μ'αυτήν στον κήπο όπου βρισκόταν το μνήμα. Κι αμέσως ακούστηκε μεγάλη φωνή μέσα από το μνήμα.

Τότε ήρθε ο Ιησούς και κύλισε την πέτρα από την είσοδο του μνημείου. Μπήκε μέσα εκεί που ήταν ο νεαρός, τέντωσε το χέρι του και τον σήκωσε κρατώντας το χέρι του. Ο νεαρός μόλις τον είδε τον αγάπησε κι άρχισε να τον παρακαλάει να τον αφήσει να είναι μαζί του. Αφού βγήκαν από το μνήμα, ήλθαν στο σπίτι του νεαρού, ο οποίος ήταν πλούσιος. Μετά από έξι μέρες ο Ιησούς τον πήρε μαζί του.

Οταν βράδιασε, ήρθε ο νεαρός φορώντας μόνον ένα σεντόνι πάνω στο γυμνό του σώμα (περιβεβλημένος σινδόνα επί γυμνού). Και έμεινε μαζί του εκείνη τη νύχτα. Και ο Ιησούς του δίδασκε τα μυστήρια της βασιλείας του θεού."

Και παρακάτω αναφέρει:

"Και ήταν εκεί η αδελφή του νεαρού τον οποίο αγαπούσε ο Ιησούς"

Από το πετσόκομμα του ευαγγελίου του Μάρκου ξέφυγε η σειρά με το γυμνούλι νεαρό και αναρωτιόμασταν από πού προέκυψε αυτός. Απλά έκανε νυχτερινά μαθήματα με τον Ιησού για τη βασιλεία των ουρανών. Φροντιστήριο που λέμε...


Τι να πω? Η συκοφαντία σε όλο της το μεγαλείο!!!!
Εσύ αγαπάς τα παιδιά στην τάξη σου?.....τα δικά σου τα παιδιά?...τους φίλους σου τους αγαπάς?

Μία από τις εντολές είναι το "Αγαπήσεις τον πλησίον σου ως ευατόν,"....δε νομίζω να πρέπει να σταθώ στις άλλο στις παραπάνω μπούρδες!


Όσο για το "περιβεβλημένος σινδόνα επί γυμνού" ας μας πει ο macedon! για τα σλιπάκια που φορούσαν εκείνη την εποχή!....ήσαν μινέρβα macedon?..... μήπως φορούσαν και μποξεράκια?

"Ο πιο σοφός άνθρωπος μπρος στο Θεό θα φανεί πίθηκος και στη σοφία και στην ομορφιά και σ' όλα τ' άλλα."(Ηράκλειτος).
Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

geostat
Μέλος 3ης Βαθμίδας


768 Μηνύματα
Απεστάλη: 25/09/2009, 23:46:27  Εμφάνιση Προφίλ  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
οι μορφωμένοι και οι άνθρωποι των πόλεων μεταστράφηκαν σιγά σιγά στο Χριστιανισμό
Αυτο τωρα εσυ το λες για καλο ετσι;


Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

Apeiron
Νέο Μέλος


33 Μηνύματα
Απεστάλη: 25/09/2009, 23:53:25  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους Apeiron  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)

330: Εγκαινιάζεται η Κωνσταντινούπολη. Για τη διακόσμηση της πόλης χρησιμοποιήθηκαν μνημεία της Ρώμης, της Αθήνας, της Αλεξάνδρειας της Εφέσσου και της Αντιόχειας

Εξαιρετικής σημασίας είναι το γεγονός πως με το μέγα Κωνσταντίνο πραγματοποιήθηκε η μετάβαση από τον αυτοκράτορα-θεό στον ελέω θεού αυτοκράτορα. Η πεποίθηση αυτή σφραγίζει όλο το Μεσαίωνα της Ευρώπης και αναπόφευκτα επηρεάζει και την πολιτική σκέψη. Στην πολυθεϊστική παραδοσιακή θρησκεία της Ρώμης, ο αυτοκράτορας ήταν ένας ακόμη θεός επί γης και έπειτα από το θάνατό του επέστρεφε στο Πάνθεο. Στο μονοθεϊστικό χριστιανισμό, αυτή η θεωρία ήταν εξ ορισμού ασύμβατη. Έτσι, ο ίδιος ο Κωνσταντίνος προσδιόρισε το ρόλο του χριστιανού αυτοκράτορα ως του ανθρώπου που θέσει υποχρεούται να φροντίζει τους πιστούς της νέας θρησκείας. =>Το νεόκοπο ποίμνιο. Μιλώντας σε κάποιους επισκόπους, διαχώρισε το έργο του αυτοκράτορα από αυτό του επισκόπου: «υμεις μέν των εισω της εκκλησίας, εγώ δέ των εκτός υπό Θεού κατεσταμένος επίσκοπον αν ειη» (Ευσ.²Β.Κ.Β.² Λογ. Δ΄. 24). Χαρακτηριστική είναι η προτροπή του προς τους υπηκόους του και τους αξιωματούχους του να ασπαστούν το Χριστιανισμό και η άποψή του ότι πρέπει να βοηθήσει τους επισκόπους στη διάδοση της θρησκείας τους (Ευσ.²Β.Κ.Β.² Λογ.Γ΄ 17.1,2). Ο ίδιος πίστευε ότι ο Θεός τού είχε αναθέσει την ειδική αποστολή να φέρει την αρμονία στο κράτος και την εκκλησία. Η εκκλησία, αντίστοιχα, τον θεωρούσε δούλο Θεού και την μεταστροφή του θεία ενέργεια που αποσκοπούσε στην επέκταση του χριστιανισμού.

Καταλαβαίνεις πως εκεί ακριβώς μπαίνουν τα θεμέλια για την είσοδο της θρησκείας και σε άλλες σφαίρες με πολύ διακριτικό τρόπο και εύπεπτο για τις μάζες.Το πλήθος έπρεπε να μετατραεί σε ποίμνιο.Όπου θρησκεία , επιρροή, εξουσία κτλ κτλ με τα γνωστά αποτελέσματα που βλέπουμε ακόμα και σήμερα. Το παπαδαριό μπαστακωμένο ακόμα στην πλάτη του Έλληνα.Από τότε..

Ο διορισμός ως επάρχου της Ανατολής, του Ματέρνου Κυνηγίου το 384, φαίνεται πως αποτέλεσε την αφετηρία πιέσεων στους εναπομείναντες «εθνικούς» και ειδωλολάτρες. Την ίδια εποχή κατά τον ιστορικό Σωκράτη, καταστραφήκαν πολλοί ναοί των εθνικών και ειδωλολατρών, κατά κύριο λόγο στην Αίγυπτο και τη Συρία, ενώ πολλοί άλλοι μετατραπήκαν σε χριστιανικούς ναούς. Ο Θεοδόσιος αντιλαμβανόμενος όμως οτι αυτή η πολιτική ήταν αδιέξοδη, φρόντισε με το θάνατο του Κυνηγίου το 388, να τον διαδεχθεί ο Ευτόλμιος Τατιανός, ο οποίος ήταν ιδιαίτερα μετριοπαθής σε θρησκευτικά ζητήματα και ο οποίος με την άνοδό του στον επαρχικό αξίωμα, έπαυσε πλήρως τους διωγμούς, ενώ με διατάγματα υπό την ονομασία του Θεοδοσίου, απαγόρευε τις καταστροφές ναών.

Οι Μάτερνος Κυνήγιος και επίσκοπος «άγιος» Μάρκελλος, καταστρέφουν αμέτρητα μικρασιατικά Ιερά. Ανάμεσά τους και ο Ναός της Εδέσσης, τα Καβείρεια Ίμβρου, ο Ναός του Απαμείου Διός, το Διδυμαίο Ιερό, όλα τα Ιερά της Παλμύρας, κ.ά. Στα στρατόπεδα θανάτου της Σκυθοπόλεως μαρτυρούν μυριάδες αθώοι άνθρωποι: «Και από τα πιό απομακρυσμένα σημεία της Αυτοκρατορίας σέρνονταν δεμένοι με αλυσίδες αμέτρητοι πολίτες κάθε ηλικίας και κάθε κοινωνικής τάξεως. Και από αυτούς πολλοί πέθαιναν στη διαδρομή ή στις ανά τόπους φυλακές. Και όσοι κατόρθωναν να επιζήσουν, κατέληγαν στη Σκυθόπολη, μία απόκεντρη πόλη της Παλαιστίνης, όπου είχαν στηθεί τα όργανα των βασανιστηρίων και των εκτελέσεων», γράφει ο Αμμιανός Μαρκελλίνος.

388. Απαγορεύονται από τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο όλες οι δημόσιες συζητήσεις για θρησκευτικά ζητήματα. Ο γηραιός ρήτωρ Λιβάνιος δικάζεται μαζί με άλλους Εθνικούς για ...«μαγεία» αλλά αθωώνεται από τον Εθνικό δικαστή Τατιανό. Μετά την αθώωσή του στέλνει στον Θεοδόσιο την έκκληση «Υπέρ των Ιερών» με την οποία τον παρακαλεί να σταματήσει την καταστροφή των Εθνικών Ναών.

Μπορεί να παρουσιάζεις ότι ο Λιβάνιος στέλνει την επιστολή τυχαία , αλλά είχε λόγο, και σοβαρό μάλιστα.
Είχε προκαλέσει καταστροφή ο Θεοδόσιος και το γνώριζε.
Όσο για τον Λιβάνιο,ρήτορας ήταν, γνώριζε τι θα πει συμβιβασμός.Από τη στιγμή που έκανε ζημιά με τον Μάτερνο, ο Θεοδόσιος άλλαξε στάξη. Συνειδητοποίησε ότι έφτανε σε άκρο.
Διόρθωσε την επιλογή του , με τον Τατιανό..
Αλλά όταν έχεις σπείρει τον σπόρο, βλέπεις να ανθίζει..Και μπορεις να χρησιμοποιήσεις το πλήθος, μοναχους πχ, σαν μέσο πίεσης. Έστω κι αν εσύ παρουσιάζεσαι αποσταστιοποιημένος από τέτοιες συμπεριφορές..Χμμ κάτι μου θυμίζει αυτό...Ελλάδα;Σήμερα;Σε διαφορετικά πεδία σήμερα βέβαια, δεν αναφέρομαι σε εκκλησιαστικά ζητήματα. Αλλά ξεκάθαρα, η θρησκεία απετέλεσε άσο στο μανίκι των απανταχού πολιτικών.Και μέχρι σήμερα υπάρχει στο σύνταγμά μας...
Τελικά η ιστορία όντως ανακυκλώνεται..

Εν τέλει ο Μέγας Θεοδόσιος με τη θρησκευτική πολιτική του, καθόρισε την εξαιρετική θέση της εκκλησίας στις δομές της λειτουργίας της αυτοκρατορίας, κατοχυρώνοντας το χριστιανισμό ως επίσημη θρησκεία.

Έκανε το καθήκον του και αυτός, έβαλε το λιθαράκι του.

Με λίγα λόγια μιλάμε νομίζω για πολιτικές επιλογές. Ο χριστιανισμός είναι εύπεπτος, ευχαριστος, δεν σε κάνει να ζητας πολλά και σου χαρίζει μια ξεχωριστή αρμονία, του να μη νιώθεις. Πολύ εύπεπτη πρώτη ύλη, προετοίμασε το έδαφος για το brainwash της εποχής.
Επειδή οι εθνικοί δεν προσφέρονταν για ανάλογη πλύση, πολεμήθηκαν. Με διάφορους τρόπους. Από άλλους εμπερόρους περισσότερο και από άλλους λιγότερο.
Αυτά.

Φιλικά
Φίλε μου εσύ μπορείς να με χαρακτηρίζεις άσχετο. Ναι ίσως και να είμαι.
Δεν δικαιολογείσαι να επιτίθεσαι προσωπικά, μετά τον τρεχα και εσύ.
Δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα
Δεν αμφισβητω ούτε μάχομαι το δικαίωμα σου να πιστεύεις, αλλά περιμένω και από εσένα να μην αμφισβητείς το δικό μου δικαίωμα να αμβισβητώ.Γιατί μόνο θέτοντας σωστές ερωτήσεις μπορείς να πάρεις και τις σωστές απαντήσεις.Τις απαντήσεις που θα σε βοηθήσουν να προχωρήσεις τον συλλογισμό σου.
Δεν είμαι 12θειστής. Προτιμώ να διαβάζω Πυθαγόρα παρά να περιμένω τη σωτηρία μέσω μιας θρησκείας όπως ο χριστιανισμός, που είναι ξεκάθαρο πως πρόκειται για κάτι άλλο, αστρολογικό και συμπαντικό εγχειρίδιο θυμίζει.Δε σου κρύβω ότι από τη στιγμή που κατάλαβα τι περιγράφει ο χριστιανισμός, ήρθε μια καινούρια γνώση, και αυτό το οφείλω κατά πολύ και στα zeitgeist.Το παζλ γέμισε λίγο περισσότερο. Βέβαια ξέρω, θα έχεις επιχειρήματα εναντίον τwn zeitgeist επίσης, αλλά έτσι πρέπει. Να αμφισβητείς. Βάζοντας σωστές ερωτήσεις. ;)

Αλλά απέχει πολύ από το να πιστέψω την ιστορία καθεαυτή. Μιλάμε για παραβολή.Ξεκάθαρα.Και η γέννηση και η ανασταση κτλ κτλ έχουν να κανουν με κινήσεις του ήλιου κατά τη διάρκεια του έτους, και γενικότερα μέσα στο ζωδιακό κύκλο λόγω της ελλειπτικής τροχιάς που παρουσιάζει η γη.

Πολιτικά όμως σαν θρησκεία ήταν τέλειο υλικό σαν όπλο στη φαρέτρα ορισμένων.Μέχρι σήμερα βλέπουμε τα κατάλιπά του. Τα είπα κ πιο πάνω μην τα ξαναλέω.Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

macedon
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"

Greece
7458 Μηνύματα
Απεστάλη: 26/09/2009, 00:21:43  Εμφάνιση Προφίλ  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
ευρωπαίοι

Οι φαιδρότητές σας έχουν συζητηθεί και έχουν αναιρεθεί στο αντίστοιχο θέμα, και ο αναγνώστης μπορεί να βρει τους τρόπους επικράτησης της ασιατικής θρησκείας έναντι των Ελλήνων και των υπολοίπων λαών και θρησκειών αλλά και την "χριστιανική" νομοθεσία των εκφραστών της ασιατικής λαίλαπας (που περιλαμβάνει όλα τα αστικά, ποινικά, διοικητικά και πολιτικά μέτρα κατά των μη χριστιανών) στο τμήμα από εδώ μέχρι εδώ.

Το να επαναλαμβάνετε τις ίδιες ανοησίες, δεν θα τις κάνει πιο πιστευτές ή πιο αληθινές. Οπωσδήποτε όχι πιο ιστορικές.


macedonΜετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

macedon
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"

Greece
7458 Μηνύματα
Απεστάλη: 26/09/2009, 00:46:31  Εμφάνιση Προφίλ  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
ευρωπαίε1

quote:
Με τη μεταστροφή στο χριστιανισμό! μόνο οι άξεστοι χωρικοί παρέμειναν "εθνικοί" εξού και το "παγανιστές", οι μορφωμένοι και οι άνθρωποι των πόλεων μεταστράφηκαν σιγά σιγά στο Χριστιανισμό! αφού δε χωρούσε καμία σύγκριση, ανάμεσα στον παγανισμό και στο χριστιανισμό.

Λες το γεγονός ότι ο χριστιανισμός έγινε υποχρεωτικός ήδη από το 380 και η μη βάφτιση τιμωρούνταν με θάνατο, να έπαιξε κάποιο ρόλο; Μπα...

quote:
Σε καμία περίπτωση δε θα μπορούσε να πει ότι η βασιλεία των Ουρανών είναι για τους "ηλίθιους"

Να πού το είπε. Μάλιστα, έκανε και το διαχωρισμό. Οι πράοι θα κληρονομήσουν τη γη ενώ οι ηλίθιοι την βασιλεία των ουρανών. Αλλά εδώ είπε ότι θα την κληρονομήσουν κι αυτοί που αυτοευνουχίζονται, στην ηλιθιότητα κόλλησες; Εχεις ένα στα δύο από χέρι (τον ευνουχισμό δεν μπορώ να τον διακρίνω από τα γραπτά σου εδώ).

quote:
ας δούμε τι γράφει ο Ματθαίος:

Ας δούμε

quote:
Σε αυτούς είναι οι ευνούχοι (τι ποιο λογικό), είτε οι εκ γενετής, είτε όσοι έγιναν ευνούχοι από άλλους, είτε όσοι αυτοευνουχίστηκαν.

Ωπ! ξέχασες κάτι, από κεκτημένη ταχύτητα πιστεύω. Λέει "σ'αυτούς που αυτοευνουχίστηκαν για τη βασιλεία των ουρανών. Απλό είναι το νόημα... Ο αυτοευνουχισμός ανοίγει τις πόρτες του Παραδείσου.

Μην ξεχνάς ό,τι δεν ταιριάζει με την ερμηνεία σου...

quote:
Τι να πω? Η συκοφαντία σε όλο της το μεγαλείο!

Τα παράπονά σου στον πατέρα του χριστιανισμού Κλήμη Αλεξανδρείας που γράφει ότι ο ίδιος ο Μάρκος έκοψε το κομμάτι αυτό (και μερικά άλλα) από το ευαγγέλιό του και τα κατέθεσε στην εκκλησία της Αλεξανδρείας.

Δε χαίρεσαι που βρήκαμε τι ρόλο έπαιζε ο ξεβράκωτος με το σεντόνι και πώς βρέθηκε εκεί νυχτιάτικα; Σ' έβγαλε από μεγάλο κόπο να γράφεις ότι οι Εβραίοι του πρώτου αιώνα ντύνονταν με ... σεντόνια. Κρίμα όμως, γιατί το διασκεδάσαμε αφάνταστα.

quote:
Εσύ αγαπάς τα παιδιά στην τάξη σου?

Βεβαίως. Αλλά κανένα δεν επιτρέπω να έρχεται ντυμένο με σεντόνι και ξεβράκωτο.

quote:
τους φίλους σου τους αγαπάς?

Κι αυτοί, χωρίς σεντόνια έρχονται σπίτι μου. Εκεί, στην Κόρινθο, όταν μαζεύεστε οι φίλοι, φοράτε μόνο σεντόνια και κοιμάστε μαζί; Πρωτοχριστιανικά πράματα, ε;

quote:
Όσο για το "περιβεβλημένος σινδόνα επί γυμνού" ας μας πει ο macedon!

Τι να σας πει ο macedon? "Σινδόνα επί γυμνού" (και μάλιστα "περιβεβλημένος" και όχι "ενδεδυμένος") σημαίνει πως είχε τυλίξει ένα σεντόνι γύρω από το γυμνό νεαρό κορμί του, όπως ο Κωνσταντάρας στη "βίλλα των οργίων". Ελληνικά είναι, πού δυσκολεύεσαι;

Οσο το γιατί, το λέει ο ίδιος ο Μάρκος μέσα από τον Κλήμη: Για να περάσει τη νύχτα του με τον Ιησού ενώ αυτός θα του δίδασκε τα μυστήρια της βασιλείας των ουρανών.

Αυτό που δεν γνωρίζω είναι αν το μάθημα ήταν μόνον θεωρητικό ή είχε και κάποιο ... εργαστήριο!

macedonΜετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

trexagireve
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"


13021 Μηνύματα
Απεστάλη: 26/09/2009, 09:07:25  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους trexagireve  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Πάλι τα ιδια ρε Μακεδών, χειραγώγηση, χειραγώγηση, και χειραγώγηση, όσων μπαίνουν, όλο και κάτι θα μείνει;...
Δεν την αντέχεις τη δημοκρατία, ..τύρρανε!!!
Επιτέλους, αυτό το αίσχος πρέπει να σταματήσει...Δεν μπορεί ο κάθε
..ιβοριανός, να επιχειρεί συνεχώς, να κατευθυνει τι θα δούμε και τι θα διαβάσουμε, που και πως...
Ξέρουμε ότι προέρχεται απο τέτοια σχολή, όπου έτσι τους μαθαίνουν,
απο δώ στρίβεις δεξιά, απο κει στρίβεις αριστερά, άσχετα που είναι
η δεξιά και η αριστερά,αλλά,επέτρεψε μας να ειμαστε και μεις ελεὐθεροι,κι οχι μόνο εσύ..
Άσε τον καθένα να αποφασίζει μόνος του, γιατί δεν ειναι όλοι πρόβατα,
όπως υμείς και δεν χρειάζεται όλη την ώρα να βάζεις ΤΑΜΠΈΛΕΣ...
Θυμίζεις το ανέκδοτο με την ..κόκα κόλα στον Πόντο:Τι γράφει λέει κάτω το μικρό κενό στον πάτο του μπουκαλιού;;
Το άνοιγμα απο πάνω...Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας
Apeiron
Νέο Μέλος


33 Μηνύματα
Απεστάλη: 26/09/2009, 14:06:30  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους Apeiron  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Διαφωτιστική η θεώρηση της Λίλης Ζωγράφου, παραθέτω το τρίτο κεφάλαιο απο το ΑΝΤΙΓΝΩΣΗ - ΤΑ ΔΕΚΑNΙΚΙΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ
Η ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΑΙΩΝΑ πριν την εμφάνιση του Ιησού, οι Εβραίοι θ' αναπτύξουν αρετές και ικανότητες που η ανθρωπότητα θ' αργήσει πολύ να εκτιμήσει τη σημασία τους. Παρ' όλες τις απώλειες από τους αντιστασιακούς πολέμους, τις αντιδικίες ανάμεσα στις θρησκευτικές αιρέσεις, τους κινδύνους που όλο και καιροφυλακτούν, απειλώντας τη φυλετική γνησιότητα τους, οι Εβραίοι δε θα εγκαταλείψουν ούτε στιγμή αυτό που θα λέγαμε σήμερα τα μακρόπνοα σχέδια τους. Έτσι, όταν θα τελειώσει η μετάφραση της Βίβλου από τους Εβδομήκοντα, το γεγονός θα χαιρετιστεί με ανακούφιση, καθώς η Βίβλος θα υιοθετηθεί αμέσως από τις εβραϊκές κοινότητες της Διασποράς. Για πρώτη φορά ο Εβραίος της Διασποράς, κομπλεξαρισμένος τόσα χρόνια από την προκλητική πνευματική ακτινοβολία και ανωτερότητα των ειδωλολατρών, με τη σωρεία των ποιητών, των δραματικών συγγραφέων και φιλοσόφων, έχει επιτέλους κι αυτός να επιδείξει μια δική του αποκλειστικά φιλοσοφία.

Στην επιχείρηση «Μετάφραση Βίβλου» πρέπει να δούμε τη σατανικότερη επινόηση του ιουδαϊσμού. Προσποιούμενος ότι προσηλυτίζεται στην πραγματικότητα προσηλυτίζει. Η μετάφραση είχε κάποιο συγκεκριμένο προορισμό. Οι Εβδομήκοντα φτάνουν σ' ένα αποτέλεσμα που ξαφνιάζει. Αν και δούλευαν χωριστά, υποτίθεται, ο καθένας, παρουσιάζουν κείμενα μιας καταπληκτικής ομοιογένειας. Η προσαρμογή όλων τους σε μια εκ των προτέρων καθορισμένη «γραμμή» είναι φανερή. «Περιορίζοντας τους ανθρωπομορφισμούς του εβραϊκού κειμένου, επενδύοντας με όρους και νοήματα δανεισμένα από την (ελληνική) φιλοσοφία τις χτυπητές σημιτικές θέσεις και απόψεις, εγγυάται την επιρροή των μορφών της ελληνικής σκέψης.

Προορισμένη αρχικά για τους Εβραίους η Βίβλος, ανταποκρίνεται τελικά στην επιθυμία να βρεθεί στη διάθεση των ειδωλολατρών. Κι έτσι γίνεται ένα αποτελεσματικό όργανο θρησκευτικής προπαγάνδας». (Marcel Simon, ό.π) Απόδειξη της σκοπιμότητας που παρακίνησε στη μετάφραση είναι ότι η μοίρα της μεταφρασμένης Βίβλου θά 'ναι η ίδια με τη μοίρα των έργων του Φίλωνα, για τον καθαρά εβραϊκό χώρο: Αμέσως μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ (70 μ.Χ.), θ' απορριφτεί και δε θα 72 ξαναχρησιμοποιηθεί σ' αυτή τη μορφή και το περιεχόμενο. Τον καιρό όμως που κυκλοφόρησε διαδραμάτισε σπουδαίο ρόλο. Γιατί το πρόβλημα του Εβραίου της Διασποράς και του εξελληνισμού του αποτελούσε μια συμφορά για την ιουδαϊκή ηγεσία. Αλλά να που κατάφερε αυτό το ίδιο, αγχώδες, τεράστιο πρόβλημα να το μετατρέψει σε δικό της θρίαμβο. Οι εξελληνισμένοι Εβραίοι θα αξιοποιηθούν, καθώς νιώθουν αποκαταστημένοι, και θα μεταβληθούν σε όργανο προπαγάνδας. Εδώ μπορούμε να αποκαλυφτούμε για τη μεγαλοφυΐα του εβραϊσμού: Η τεράστια εξάπλωση της ελληνικής γλώσσας θα γίνει το όπλο που θα εξοντώσει τον πολιτισμό της. Το αποτέλεσμα μας είναι γνωστό. Το μεσσιανικό μήνυμα θα κατακλύσει τον κόσμο και θα προκαλέσει την εμφάνιση όχι του Ιησού, αλλά του Παύλου και ενός χριστιανισμού μπολιασμένου από τις ρίζες με τη φανατική μισαλλοδοξία κατά του ελληνικού πνεύματος, χαρακτηριστικό αποκλειστικά και τεκμηριωμένα ιουδαϊκό. Το κλίμα εμφανίζεται ιδιαίτερα ευνοϊκό για την καλλιέργεια του εβραϊκού μισελληνισμού: Όπου γίνονται ανακατατάξεις, οι παλιοί άρχοντες νιώθουν να κλονίζονται και άλλες τάξεις ν' ανεβαίνουν στο προσκήνιο, «φταίνε οι καινούριες ιδέες των Ελλήνων φιλοσόφων». Όπου η πολιτική διοίκηση (βλ. καταπίεση) βρίσκει αντίδραση και σημειώνει αποτυχία, «φταίνε οι καινούριες ιδέες των Ελλήνων φιλοσόφων» βεβαιώνει ο Χ. Θεοδωρίδης (βλ. κομμουνιστικός δάχτυλος στις μέρες μας). Το ρήγμα που η ιδεαλιστική φιλοσοφία είχε ανοίξει στον γεωγραφικό χώρο της Ελλάδας μεγαλώνει επικίνδυνα. Το έδαφος λοιπόν είναι έτοιμο. Από τη μια η μεγάλη εξαθλίωση των μαζών, αλάνθαστο σημάδι της αποτυχημένης πολιτικής της πολυμίσητης Ρώμης. Από την άλλη το προοδευτικό κίνημα που, χειραφετημένο από τα δεκανίκια των μυθικών θεών, προχωρεί σε μια επικίνδυνη φυσική και πνευματική απελευθέρωση, βρίσκει φανατικούς οπαδούς, αλλά και φοβερή αντίδραση από την κατά τόπους άρχουσα τάξη της αυτοκρατορίας, σ' όλο τον ελληνόφωνο κόσμο. Οι οπαδοί αυτοί, ωστόσο, ανήκουν στις μεσαίες τάξεις. Οι μεγάλες μάζες, ανίδεες για την κρίσιμη καμπή που περνά ο ελληνιστικός πολιτισμός, αισθάνονται κυριολεκτικά εγκαταλειμμένες και ανασφαλείς από την εξαθλίωση, Αλλά κι ένα γενικό κλίμα αβεβαιότητας. Καινούριοι θεοί, σαν τον Μίθρα, «εισάγονται», παλιοί, όπως ο Άττις, η Ίσις, ο Όσιρις και ξένοι, ανασύρονται, σαν τα παλιά μεταχειρισμένα ρούχα πλούσιων εποχών που βγαίνουν από τα μπαούλα για να εξοικονομήσουν κάποια δύσκολη ώρα. Μαγείες και μάγια δοκιμάζονται, ξεχασμένα έθιμα αναβιώνουν για να πεθάνουν, όλοι και όλα, ευκολότερα από τους θνητούς. Οι θεοί ακολουθούν τη μοίρα των θνητών στις περιόδους της οικονομικής παρακμής: γίνονται και αυτοί θύματά της. Αποδυναμωμένοι, απογυμνώνονται 73 από την αίγλη τους και πεθαίνουν, ανίκανοι να παίξουν το ρόλο που οι θνητοί τους απέδωσαν μεγαλόψυχα σε περιόδους επιτυχίας και ευημερίας. Αυτό τό 'δαμε ήδη τον 4ο αιώνα που η αποσύνθεση της παλιάς Πόλης συνεπήρε και την κρατική θρησκεία στην κατάρρευση της, ώσπου έχασε τελικά και την ανεξαρτησία της με την επικράτηση των Μακεδόνων. Το έδαφος είναι στ' αλήθεια έτοιμο. Ο άνθρωπος είχε χάσει την πρώτη και τελευταία - τουλάχιστον ως τώρα - ευκαιρία της ιστορίας του να είναι ελεύθερος. Γιατί, ακόμα και το να ζεις λεύτερος δε σημαίνει τίποτα αν δε νιώθεις λευτερωμένος. Και ο άνθρωπος του λαού - των μόλις διαμορφωμένων κοινωνιών - πριν προλάβει να λευτερωθεί από τους πρωτόγονους φόβους του, είχε υιοθετήσει χίλιους καινούριους. Οι άρχοντες που, όπως είπαμε, είχαν φροντίσει να τακτοποιήσουν την προέλευση τους σαν άμεσα προερχόμενη από τα θεϊκά σόγια, τους είχαν πείσει πως κρατούσαν την τάξη του κόσμου. Αυτοί θεωρούνταν οι φυσικοί συντηρητές της. Γιατί με τα πλούτη και τη σοφία τους, ήξεραν να εξευμενίζουν και να τιμούν τους θεούς, οργανώνοντας τις γιορτές και τις τελετουργίες προς τιμήν τους. Την εύνοια αυτή διοχέτευαν στο λαό, χάρη μόνο στην καλοσύνη τους, οι άρχοντες, μια και οι δούλοι δεν είχαν γενεαλογία. Όποτε ο λαός είχε θεούς και την προστασία της θεϊκής δύναμης, γιατί είχε άρχοντες. Έτσι πίστευε πως σωζόταν χάρη στους μεσάζοντες. Όταν οι αριστοκράτες της Πόλης ξέπεσαν, χάθηκαν μαζί με την τρυφηλή ζωή τους θεοί, λατρείες και μεγαλόπρεπες τελετές, οι μύθοι και η αλαζονεία τους. Όλα πέθαναν. Οι δούλοι επιζήσανε. Ξεριζωμένοι στον ίδιο τους τον τόπο από τους αποδυναμωμένους αφέντες τους, που οι ίδιοι τους είχαν υποβάλει την πεποίθηση πως ήταν ανίκανοι και ανίσχυροι να ζήσουν χωρίς εκείνους, νιώθανε μετέωροι και απροστάτευτοι. Η ανάγκη της εξουσίας επιζούσε στη νοοτροπία των δούλων. Οι μάζες έκτοτε φοβούνται τη λευτεριά. Απεγνωσμένα ψάχνουν για τον καινούριο θεό, η τον εκπρόσωπο του που θα τους την στερήσει, αλλά που στην πραγματικότητα θα τις απαλλάξει από την ευθύνη του εαυτού τους. Μήπως όμως άρχισαν ν' απομακρύνονται, να ξεκόβουν απ’ αυτή την πεποίθηση; Μήπως αυτή η εξάρτηση άρχισε ν' αμφισβητείται, έστω και από λίγους; Αδιανόητο, απαντούν ορισμένοι. ο Θεοδωρίδης, όμως, επιμένει ότι σ' όλη τη λεκάνη της Μεσογείου φυσάει ένας καινούριος άνεμος και πως οι ανακατατάξεις και οι διεκδικήσεις του μέσου άνθρωπου άρχισαν να γίνονται ανησυχητικές χάρη στη διαφώτιση. Και είναι άραγε τυχαίο ότι από την ανατολική Μεσόγειο, όπου εμφανίζονται τα συμπτώματα των βίαιων ανατροπών, όπως θα δούμε παρακάτω (Ο ιουδαϊκός εμφύλιος 74 πόλεμος απασχόλησε σοβαρά την αυτοκρατορία και σημαντικές δυνάμεις στρατού δεκαετίες ολόκληρες του πρώτου και του δεύτερου αιώνα της χρονολογίας μας), από την ίδια περιοχή θα ανατείλει και το μήνυμα της σωτηρίας των αφεντάδων. Ό,τι πιο παράλογο και αντιφατικό γέννησε ποτέ το δαιμόνιο εκείνων των τάξεων που κινδύνευαν. Πόσο κοντά βρέθηκε άραγε ο άνθρωπος στην υποψία ότι δεν ήταν οι θεοί πού 'πρεπε ν' αλλάξουν, αλλά το σύστημα; Και πόσο συνειδητά; Γιατί πως αλλιώς θα εξηγηθεί η μεγαλοφυής αντίστροφη παρέμβαση; Κανείς δεν ομολογεί τί ζητούσαν οι μάζες. Γνωρίζουμε όμως με ποιά απάντηση τους έκλεισαν το στόμα: «Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες γιατί αυτοί θα γνωρίσουν την βασιλεία των ουρανών». Τις έπεισαν δηλαδή πως τα αγαθά που στερούνται αντιπροσωπεύουν την αμαρτία και πως η αθλιότητα τους είναι αρετή που ο ένας αληθινός θεός απαιτεί! Τί μεγάλο εύρημα! Αν και όχι ολότελα πρωτότυπο. (Περιέχει πολλά στοιχεία από τον ηθικό κώδικα του Βουδισμού). Μια κοινή πίστη, εξάλλου, σώζει πάντα τις μάζες από την ανυπόφορη μοναξιά του άτομου. Αλλά όσο δύσκολο είναι να τις ενώσεις κάτω από μια καινούρια προοδευτική ιδέα, τόσο εύκολο είναι να τις συνδέσεις μ' ένα κοινό μίσος. Εναντίον ποιανού; Μα η μετριότητα βλέπει γύρω της τόσους εχθρούς! Γι' αυτό η μάζα είναι πάντα πρόθυμη να υποστηρίξει μια θεότητα η μια εξουσία που υπόσχεται το διωγμό της αδικίας και την αποκατάσταση της ισότητας. Το κακό είναι πως δεν ελέγχει ποιος της τα υπόσχεται όλα τούτα. Της αρκεί η πλάνη πως οι πάντες θα ισοπεδωθούν στο ανάστημα της δικής της μετριότητας. Και πως και οι άλλοι θα στερηθούν εκείνο που η ίδια φοβάται: την ελευθερία να ψηλώσουν. Οι μονοκόμματοι θεωρητικοί που ερμηνεύουν τα πάντα μόνο μέσα από την οικονομία απορρίπτουν το συντελεστή της ψυχολογίας της μάζας, που είναι συνέπεια της πνευματικής της καθυστέρησης. Πόσο λάθος κάνουν! Η μάζα, μ' ένα κριτήριο ελαττωματικό, είναι ικανή να παρασυρθεί και να θυσιάσει στην ταπεινωμένη της υπόσταση και στην εκτόνωση του λαθεμένα προσανατολισμένου μίσους της (δικαιολογημένου, φυσικά) τα ίδια της τα συμφέροντα. Οι ιστορικοί διαφωνούν ως προς τους λόγους που οδήγησαν την αρχαία Ελλάδα στην κρίση και τελικά Στον αφανισμό. Γεγονός είναι πάντως πως κανένας πολιτισμός δε στάθηκε αιώνιος. Η ιστορία κάνει πισωδρομήσματα και πολλές φορές ο άνθρωπος βρέθηκε αντιμέτωπος με το χάος, που όχι σπάνια δημιούργησε ο ίδιος. Οι μάζες, εκπαιδευμένες νά 'ναι άτολμες και δορυφορικές, καθηλώνονται, ανίκανες και ν' αντικρίσουν ακόμα το κενό. Ειδικά διαμορφωμένες έτσι, περιμένουν, προσφέροντας, με την ανημποριά τους, το πρόσχημα. Αύτη είναι η στιγμή του κ α π ά τ σ ο υ η αλλιώς 75 του ηγέτη. «Όταν οι παλιοί θεοί αποσύρονται, οι θρόνοι αναζητούν διάδοχο», λέει ο Dodds, «και μ' ένα καλό χειρισμό η δίχως καν χειρισμό, σχεδόν κάθε άχρηστο σακί κόκκαλα μπορεί ν' αναρριχηθεί στην άδεια θέση».53 Δε μας λέει όμως γιατί οι θρόνοι αναζητούν διάδοχο. Είναι απαραίτητο; Ο Επίκουρος όμως πρόβλεψε πριν τέσσερις αιώνες ότι μια τέτοια συμφορά θα συμβεί: «Αν έβλεπαν οι άνθρωποι όριο στη δυστυχία τους, θα μπορούσαν με κάποιο τρόπο ν' αντισταθούν στις προλήψεις και στις απειλές των μάντηδων. Μα τώρα δεν υπάρχει κανένας τρόπος, καμιά δύναμη γι' αντίσταση, γιατί έχουν να φοβούνται τις αιώνιες τιμωρίες όταν πεθάνουν».54 Στην περίοδο που μας απασχολεί, θα εμφανιστεί στο προσκήνιο ο μέγας πολιτευτής του θεού - «Εγώ πολιτεύομαι τον Θεό» - ο Απόστολος Παύλος με μιαν απόφαση: η τώρα η ποτέ. Η ώρα του ιουδαϊσμού έφτασε. Το ξέρει καλά πως νικητής θα βγει όποιος πατήσει πρώτος στην αντίπερα από το χάος γη. Το παν είναι να πείσει τις μάζες πως εκεί, απέναντι, τις περιμένει η σωτηρία. Στην πραγματικότητα θα τις εκτοξεύσει στο κενό. Και θα μπαζώσει το χάος. Με το υλικό του μπαζώματος θα δημιουργήσει τους Μάρτυρες. Έτσι ξεκινά η επιχείρηση κατά του ελληνικού πολιτισμού. Η τακτική του θα εκτιμηθεί σαν αλάνθαστη και θα μεθοδευτεί για να χρησιμέψει στην κατάλληλη ώρα και για το αντισημιτικό κίνημα. Η πρώτη δουλειά της μισαλλοδοξίας του χριστιανισμού είναι να πάρει τη σκυτάλη του φθόνου και του διασυρμού για καθετί ελληνικό. Πνεύμα η άτομο. «Κουλτούρα, επιστήμη, ιδιοκτησία, όλ' αυτά που η αρχαία κοινωνία εκτιμά και σέβεται, περιφρονούνται από τους χριστιανούς σαν ένα εμπόδιο για την οδό της βασιλείας του θεού. Η κλίμακα των αξιών ανατρέπεται και οι παραδοσιακές αρετές αποδίδονται στον Σατανά (...) ο χριστιανισμός καταδικάζει τη γνώση και τη σοφία του κόσμου, την καλλιέργεια και την αγωγή». (Marcel Simon, ό.π). Βέβαια οι πρωτοπόροι του χριστιανισμού, για λόγους που θα εξετάσουμε αμέσως μετά, απευθύνθηκαν στις μεγάλες μάζες, σίγουροι πως μπορούσαν να αγνοήσουν τους διανοούμενους η ακόμα και να τους εντυπωσιάσουν.Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

Apeiron
Νέο Μέλος


33 Μηνύματα
Απεστάλη: 26/09/2009, 14:08:24  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους Apeiron  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Όμως, θα διαπιστώσουν πολύ γρήγορα πόσο δίκιο είχαν να μισούν θανάσιμα το ελληνικό πνεύμα που, 53 54 Ε. R. Dodds, Οι Έλληνες και το Παράλογο, σελ. 202. 1, 102-11, αναφ. Χ. Θεοδωρίδης, ο.π., σελ. 337. 76 αιώνια προβληματιζόμενο και ερευνητικό, αποτελούσε θανάσιμο κίνδυνο για την πανάκεια της Καινής Διαθήκης. Ο χλευασμός που διέκοψε τον Παύλο, κατά την πρώτη του ομιλία στην Αθήνα, μόλις αναφέρθηκε στην ανάσταση των νεκρών, δεν έμεινε και ο μόνος. Οι Αθηναίοι σνόμπαραν, όπως θα λέγαμε, την ιδέα του νέου θεού και τις θεωρίες της ταπεινοφροσύνης. Και σνόμπαραν στην κυριολεξία, σαν αυθεντικοί αριστοκράτες του πνεύματος, σε σύγκριση με τη σκοτεινή και πιο μίζερη φυλή της Μεσογείου που θεωρούσαν τους Εβραίους. Η ραφινάτη παιδεία αυτών των παρακμιακών που ελέγχανε όμως τη μόρφωση της κατακτήτριας αυτοκρατορίας, μόνο περιφρόνηση μπορούσε να νιώσει για τις χριστιανικές θεωρίες που μύριζαν την κακομοιριά των αμόρφωτων Εβραίων. Οι Αθηναίοι διανοούμενοι, και κείνοι ακόμη που αρνιόντουσαν τη θεοκρατία και τη δεισιδαιμονία, θεωρούσαν τους θεούς πνεύματα ανώτερα, βουλιαγμένα το πολύ πολύ στη γαλήνη και την ευδαιμονία της πάνσοφης αδιαφορίας τους. Αλλά ένας θεός «μαραγκός», από τη θεομίσητη λαϊκή τάξη και μάλιστα Εβραίος, ε, αυτό πια ξεπερνούσε το μαύρο χιούμορ. Κι ανάλογα με το μαραγκό, ανάλογες και οι θεωρίες του, προορισμένες για πειναλέα, άμαθη και αφελή πλήθη, χωρίς στοιχειώδη πνευματική παράδοση, πρωτόγονα κι απληροφόρητα. Θεωρίες που αφορούσαν τους δούλους, που έπρεπε να μείνουν δούλοι και επιπλέον να 'ναι ευχαριστημένοι γι' αυτό, και καλά θά 'καναν, αρκεί να μην τους ενοχλούσαν. Οι μορφωμένοι γύρισαν αδιάφορα τις πλάτες. Οι φτωχογειτονιές της Αθήνας εξάλλου και οι αγροτικές περιοχές όλης της Ελλάδας ήταν γεμάτες από τέτοιους λαϊκούς η τοπικούς θεούς που ο λαός κουβαλούσε με τις παραδόσεις του από τους Μυκηναϊκούς χρόνους και πιο πέρα. Οι λαϊκοί αυτοί θεοί δε συμφιλιώθηκαν ούτε και απορροφήθηκαν ποτέ από την επίσημη κρατική θρησκεία και τους ολύμπιους θεούς. Δεν καταγράφονται πουθενά, γιατί η λογοτεχνία δεν ασχολήθηκε ποτέ μαζί τους, μια και δεν εξυπηρετούσαν τις σκοπιμότητες των μεγάλων πόλεων. Σήμερα, μόνο χάρη σε ανασκαφές, γίνονται γνωστά όλο και περισσότερα ονόματα τέτοιων θεών. ο όρος παγανισμός εξάλλου, που προέρχεται από το Pagani, και σημαίνει χωρικός, δημιουργείται τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες. Γιατί οι χωρικοί, οι αγροτικοί πληθυσμοί γενικά όλης της αυτοκρατορίας, πεισματικά ριζωμένοι στις πανάρχαιες παραδόσεις τους, μένουν τα τελευταία στηρίγματα της ειδωλολατρίας. Στη Μάνη, που η καθολική υποταγή της δε στάθηκε εύκολη και που απολάμβανε γι' αυτό μιας σχετικής ανεξαρτησίας, μας βεβαιώνουν οι ιστορικοί ότι «η πάτριος θρησκεία, η ειδωλολατρία, ασκείται ελεύθερα μέχρι και τον 9ο αιώνα της χρονολογίας μας». Άλλοι ισχυρίζονται ότι η ειδωλολατρία διατηρήθηκε μέχρι τον 11ο αιώνα τόσο στη Μάνη, όσο και στη χερσόνησο της Ιταλίας. 77 Το ίδιο και οι τάξεις των εργατών και βιοτεχνών, στην Ελλάδα ιδιαίτερα, πού 'ζησαν αιώνες με θεούς και μύθους γοητευτικούς, στα ανθρώπινα μέτρα. Θεούς ερωτιάρηδες, γλεντζέδες, παράφορους κάποτε, το ίδιο γήινους σε αδυναμίες με τους θνητούς. Θεούς μπροστάρηδες στα πανηγύρια, σε εκρήξεις χαράς, που απαιτούν και εμπνέουν ποιητές και μουσικούς. Ήταν αδύνατο ένας τέτοιος λαός, παρ' όλη την εγκατάλειψη και την εξαθλίωση του, ν' αφομοιώσει το χριστιανισμό που βύζαινε το σκληρό γάλα του ιουδαϊσμού. Όσο για το μύθο της γέννησης του Ιησού σ' ένα σπήλαιο, μάταια ελπίζανε οι προπαγανδιστές πως θα συγκινούσε τα πλήθη. Δεν υπήρξε σημαντικός θεός η ήρωας της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας που να γεννήθηκε και να μεγάλωσε φυσιολογικά. Από τον Δία που τον κυνηγούσε ο μπαμπάς του να τον καταβροχθίσει, ως τον Διόνυσο και από τον Οιδίποδα στον Ορέστη, στους επί γης εκπροσώπους των θεών άρχοντες. Τόσο η Θεογονία του Ησίοδου και του Ομήρου, όσο και η Τραγωδία, που καθιερώνουν τη νέα μορφή του πατριαρχικού κόσμου, κρύβουν λόγια. Χωρίς να καταφέρουν να κρύψουν και το οξύτατο πρόβλημα που δημιούργησε ο «νόμιμος εκ πατρός κληρονόμος» στην αντροκρατούμενη κοινωνία και τα δικαιώματα της διαδοχής του. Γιατί τα δικαιώματα αυτά δεν αφορούσαν μόνο στην πατρική περιουσία που τώρα πήγαινε στο γιο, αλλά και στα αξιώματα και τους θρόνους. Και οι γιοί πετιούνται κυριολεκτικά στα σκυλιά προκειμένου να εξασφαλίσει ο πατέρας τη σιγουριά του θρόνου του όσο θα ζει. Έτσι οι περισσότεροι πατριαρχικοί θεοί, με τον Δία πρώτο, μεγαλώνουν κρυφά σε σπηλιές. Μόνο που οι θεοί αυτοί δεν ξέκοβαν έπειτα από τις θελκτικές συλλήψεις και γεννήσεις τους κι αφού φυσικά εκθρόνιζαν τον μπαμπά και στρογγυλοκάθονταν στο θρόνο. Αντίθετα, βρίσκονταν σε άμεση φιλική επικοινωνία και οικειότητα με τους θνητούς, τους τιμούσαν μάλιστα με το να τους σπέρνουν, πότε πότε, κανένα «θεϊκό» παιδί η και την ιδέα της ποίησης. Ο Παυσανίας αναφέρει χαρακτηριστικά το θρύλο που κυκλοφορούσε στο λαό σχετικά με τον Αισχύλο. Που κάποτε κοιμόταν στο αμπέλι, φυλάγοντας σταφύλια, κι είδε στ' όνειρο του τον Διόνυσο που τον διέταξε να γράψει τραγωδίες. Και σαν ξύπνησε και δοκίμασε τα κατάφερε πολύ εύκολα.55 Αν όμως η διανόηση του ειδωλολατρικού κόσμου χλευάζει το χριστιανισμό κοιτώντας τον αφ' υψηλού, κι αν ο λαός, γαντζωμένος στις παραδόσεις του, αδιαφορεί, είναι πολύ φυσικό ν' αναρωτηθούμε: Τότε ποιοί είναι κείνοι που ασπάστηκαν αρχικά το χριστιανισμό και με τη θέληση τους; 55 Παυσανίας, Αττικά, XXI, 2-3. 78 ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ ΖΗΛΩΤΕΣ Στην πρώτη δεκαετία της χρονολογίας μας, η εβραϊκή ηγεσία θ' αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα που θ' απειλήσει την άρχουσα οικονομική τάξη της Παλαιστίνης, με κίνδυνο να μεταδοθεί σ' όλη την τότε πολιτισμένη ανθρωπότητα. Το πρόβλημα λεγόταν Ζ η λ ω τ έ ς. Από το 47 π.Χ. ο Καίσαρ τοποθέτησε σαν βασιλιά της Ιουδαίας τον Ηρώδη (γνωστό μας από τη σφαγή που δεν έκανε), Άραβα εξελληνισμένο, δικό του άνθρωπο, που εξελίχτηκε σε τύραννο προσφιλέστατο στην αυτοκρατορία. Το 4 π.Χ. πεθαίνει και το βασίλειο του μοιράζεται από τη Ρώμη στους τρεις του γιους. ο πρώτος, ο Αρχέλαος, εξελίχτηκε σε φοβερότερο και από τον πατέρα του τύραννο. Οι Φαρισαίοι, προκειμένου ν' απαλλαγούν απ’ αυτόν, ζητούν από τον Αύγουστο ν' αναλάβει η αυτοκρατορία την άμεση διοίκηση της Ιουδαίας. Στα 6 της χρονολογίας μας, ο Αύγουστος θα εξορίσει τον Αρχέλαο κάπου στην Ευρώπη όπου τα ίχνη του χάνονται. Τη θέση του θα πάρει ο πρώτος Ρωμαίος προκουράτορας (έπαρχος) Κοπόνιος, που οι Φαρισαίοι θα δεχτούν με μεγάλες τιμές. Ένας ακόμη λόγος για να εξαγριωθεί ο λαός που τους θεωρεί ήδη υπεύθυνους για τον υποβιβασμό της χώρας τους από βασίλειο σε ρωμαϊκή επαρχία. Νέα οικονομικά μέτρα φορολογίας θα πέσουν στις λαϊκές τάξεις, εξαθλιωμένες ήδη.56 Τότε θα εμφανιστεί κάποιος Ιούδας από τα Γκάμαλα, ο Γαλιλαίος σοφιστής που με τον Φαρισαίο Σαντόκ θα ιδρύσουν την «τέταρτη αίρεση» (οι τρεις άλλες είναι Φαρισαίοι, Σαδδουκαίοι και Εσσαίοι), των Ζηλωτών, που σήμαινε ζήλος για το θεό.57 Οι Ζηλωτές είναι για την Παλαιστίνη ό,τι και οι Αντάρτες των Πόλεων» στη Νότια Αμερική. Έχουν τα ίδια ακριβώς κίνητρα μ' αυτούς. Την ίδια απόγνωση, γι' αυτό και τον ίδιο τρόπο αντίδρασης, παρακινδυνευμένης τόλμης, αδίσταχτου θάρρους, και κατά συνέπεια τους ίδιους στόχους με ελάχιστες παραλλαγές. Το σύνθημα τους τα 56 Οι φορολογικές υποχρεώσεις των Εβραίων, όσο βασίλευε ο "Ηρώδης, περιορίζονταν σε δύο ειδών τέλη: τον έγγειο φόρο πού καταβαλλόταν σε είδος και τον άλλο τον «προσωπικό», από κορίτσια και αγόρια πάνω από δώδεκα και δεκατεσσάρων χρόνων αντίστοιχα. Ο πρόσθετος ρωμαϊκός φόρος με τον προκουράτορα απλωνόταν στα εισοδήματα, τα ζώα, καθώς και σε πολυάριθμες έμμεσες φορολογίες εισαγωγών εξαγωγών, φόρους εμπορευμάτων, διακίνησης, διοδίων λιμένων, γεφυρών και αγορών. Η είσπραξη των άμεσων φόρων ανατέθηκε σε Ρωμαίους υπαλλήλους, άλλά οι έμμεσοι εκμισθώνονταν σε ντόπιους, με αποτέλεσμα την κατάχρηση της εξουσίας. Γι' αυτό και οι «τελώναι» - publicani - είχαν τόσο κακό όνομα στην Ιουδαία (Guignebert, ο.π., σελ. 54). 57 Ιώσηπος, Ιουδαϊκός Πόλεμος, Β. I, σελ. 202, σημ. 2. 79 λέει όλα: «Πρέπει ν' απελευθερωθούν, παρά τη θέλησή τους, και κείνοι ακόμη που σήμερα σκύβουν θεληματικά το κεφάλι στο ζυγό της σκλαβιάς» (Ιώσηπος). Το μίσος τους στρέφεται τόσο κατά των Ρωμαίων κατακτητών, όσο και κατά της άρχουσας τάξης των Εβραίων, που όχι μόνο ανέχεται πολύ ομαλά την παρουσία του καταχτητή στην Παλαιστίνη, αλλά με τη βοήθεια και τη συνεργασία του πλουτίζει και καταπιέζει το λαό. Ο Ιώσηπος μας περιγράφει με πολύ μελανά χρώματα αυτά «τα πρωτοφανή τέρατα», τους Ζηλωτές. «Επρόκειτο», λέει, «για ληστές, για πλάνους και απατεώνες που κήρυχναν κάθε είδους νεωτερισμούς. Μοναδικό τους πάθος ήταν η υπέρμετρη αγάπη για τη λευτεριά». Μα οι «ληστές» αυτοί έκαναν πολύ παράξενα πράματα. «Εξόντωσαν τους πιο ευγενείς από το λαό με το πρόσχημα πως έτσι έσωζαν την ελευθερία (...). Διέσχιζαν απ’ άκρη σ' άκρη την εβραϊκή γη, λεηλατούσαν τα σπίτια των πλουσίων, έκαιγαν χωριά και συμπεριφέρονταν τόσο αηδιαστικά που, εξαιτίας τους, υπέφερε όλος ο ιουδαϊκός λαός». Αλλά ο Ιώσηπος αντιφάσκει στην ίδια σελίδα επόμενη φράση του λέει: «Και από μέρα σε μέρα περισσότερο αυτή η καταστρεπτική αρρώστια. κόσμο με το μέρος τους, οι εισηγητές του άγνωστου μέχρι εκείνη την εποχή». και στην αμέσως όλο και διαδιδόταν Γιατί πήραν πολύ δόγματος αυτού, Πριν τριάντα χρόνια θά 'ταν αδύνατο να καταλάβουμε τους Ζηλωτές και να εξηγήσουμε τη «ληστρική» τους δράση. Εφ' όσον μάλιστα όλα τα στοιχεία που διαθέτουμε από την περίοδο αυτή της εβραϊκής ιστορίας είναι γραμμένα από την τότε αστική τάξη των Εβραίων, που δε διέφερε σε τίποτα από όποια άρχουσα τάξη, κάθε εποχής και κάθε φυλής. Απόδειξη πως, κατά τα λεγόμενα πάντοτε του Ιώσηπου, στην πρώτη επανάσταση των Ζηλωτών, το 4 της χρονολογίας μας, οι Ρωμαίοι συνέλαβαν και σταύρωσαν δύο χιλιάδες (2.000) από αυτούς, τους πιο επικίνδυνους, ενώ χιλιάδες άλλους πούλησαν σαν σκλάβους. Παρ' όλα αυτά, η λαϊκή εξέγερση όχι μόνο δε θα αναχαιτιστεί, αλλά θα πάρει το δρόμο της για να φτάσει στην επανάσταση του 67 και την οριστική καταστροφή της Ιερουσαλήμ. Χωρίς την έγκριση του Ιερατείου οι Ρωμαίοι δε θα σταύρωναν τόσους αναρχικούς, ούτε θα πουλούσαν άλλους τόσους για σκλάβους. Γιατί μην ξεχνάμε, η Ιερουσαλήμ είχε ορισμένα προνόμια και ιδιαίτερη μεταχείριση από τη Ρώμη. Ποτέ λοιπόν δε θά 'κανε τέτοια ομαδική ανθρωποκτονία, αν με τα μέτρα αυτά διακινδύνευε τον κλονισμό των διπλωματικών της σχέσεων με την Ιερουσαλήμ. 80 Υπενθυμίζουμε ότι ο τρίτος Αντίοχος ο Ευεργέτης, όπως ονομάστηκε από τους ίδιους τους Εβραίους, γκρέμισε τα τείχη της Ιερουσαλήμ, νίκησε τον Υρκανό, αλλά παρ' όλ' αυτά συνθηκολόγησε μαζί τους, αν και νικητής, κι έκλεισε τον πόλεμο των Μακκαβαίων. Όχι ασφαλώς από καλοσύνη ή μεγαλοψυχία, Αλλά από το φόβο των Ρωμαίων, μας βεβαιώνουν οι ιστορικοί. Είναι, λοιπόν, φανερό, πως η άρχουσα εβραϊκή τάξη ανέθεσε στους Ρωμαίους την εκκαθαριστική επιχείρηση ενάντια στους Ζηλωτές και ανακουφίστηκε με το αποτέλεσμα που, δυστυχώς γι' αυτήν, στάθηκε πολύ προσωρινό. Γιατί ο Ιώσηπος, παρασυρμένος από την απέχθεια του, δε μας τα λέει καλά. Δε μας εξηγεί ποιος ήταν αυτός ο πολύς κόσμος που πήραν στο λαιμό τους «οι εισηγητές του δόγματος αυτού, του άγνωστου μέχρις εκείνη την εποχή». Ame-ha-hares στην εβραϊκή σημαίνει αρχικά «λαϊκές μάζες». Και «εργατική μάζα», κατά τη ραβινική φιλολογία. Με τον καιρό αυτή η λέξη, μας πληροφορεί ο Guignebert, είχε αποκτήσει τη σημασία του κακού Εβραίου. Και κακός Εβραίος, είναι κείνος που δεν είναι απόλυτα ευσεβής στο Νόμο. Λίγο - λίγο, κακός Εβραίος γίνεται ο αγράμματος, ο αμόρφωτος, ο ακαλλιέργητος θρησκευτικά, ο εξαθλιωμένος και τελικά ο διαμαρτυρόμενος. Και τέτοιος βέβαια ήταν όλος ο λαός. Αλλά υπάκουσε με τυφλή πίστη στη σοφία των ιερέων, των σοφών, που είναι οι αποκλειστικοί κάτοχοι της γνώσης. Από κάποια στιγμή όμως κι έπειτα εμφανίζονται μερικοί, που γίνονται όλο και περισσότεροι, και που δε δίνουν πεντάρα, στην κυριολεξία, ούτε στις σοφές παραινέσεις των ιερέων, ούτε στο ναό, που αρνούνται τον οβολό τους. Άρα είναι ακάθαρτοι και προκαλούν την περιφρόνηση των ευσεβών. Με τον όρο Ame-ha-hares απαντούν οι Φαρισαίοι και οι Γραμματείς στο ταξικό μίσος των λαϊκών τάξεων, εκφράζοντας την απορία τους για το πως τολμούν να έχουν διαφορετική γνώμη από κείνη των αφεντικών. Στο κατά Ιωάννη (ζ', 43-50) υπάρχει μια χαρακτηριστική ομολογία της βαθιάς περιφρόνησης των Φαρισαίων για την τάξη αυτή. «...εδιχάστηκε λοιπόν ο όχλος. Μερικοί εξ αυτών ήθελαν να τον πιάσουν (τον Ιησού) Αλλά κανείς δεν ετόλμησε να τον αγγίξει. Ήρθαν λοιπόν οι υπηρέται58 προς τους αρχιερείς και Φαρισαίους και είπον εκείνοι σ' αυτούς. Γιατί δεν τον φέρατε; Οι υπηρέται απάντησαν. Ποτέ άνθρωπος δε μίλησε σαν κι αυτόν. Τους απάντησαν οι Φαρισαίοι. Μήπως σας ξεπλάνεψε και σας; Μήπως τον πίστεψε κανείς από τους άρχοντες ή από τους Φαρισαίους; Όσο γι' αυτό τον όχλο που δε γνωρίζει το Νόμο είναι επικατάρατοι...». 58 Βλ. χαφιέδες. 81 Με ποιό δικαίωμα ο λαός, που στον παραπάνω διάλογο είναι ο υπηρέτης, μπορεί να σχηματίσει προσωπική γνώμη και μάλιστα αντίθετη από τη γνώμη των αρχόντων και Φαρισαίων; Τη γνώμη του λαού την καθόριζε αιώνες ο Νόμος, διά του στόματος των αρχόντων. Και κανείς δεν τολμούσε ν' αμφισβητήσει του λόγου το ακριβές που, ανάλογα με τη σκοπιμότητα και τις περιστάσεις, διαστρεφόταν. Να όμως που τώρα αυτοί οι «επικατάρατοι», ο όχλος, τολμούν το ένα ύστερα από το άλλο. Και το κυριότερο, δεν ανταποκρίνονται πια στα θρησκευτικά τους καθήκοντα, που σημαίνει, στις οικονομικές τους υποχρεώσεις απέναντι στο ναό. Ως τώρα, η επιτυχία του Ιερατείου ήταν πως είχε καταφέρει να συνδέσει άμεσα τη συνείδηση της φυλής με το θεό, την αμοιβαία σχέση θρήσκου και πατριώτη, του θεοσεβούμενου που εκτελεί αδιαμαρτύρητα τις οικονομικές του υποχρεώσεις με τη διαιώνιση του λαού του Δαυίδ.Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας
Apeiron
Νέο Μέλος


33 Μηνύματα
Απεστάλη: 26/09/2009, 14:10:01  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους Apeiron  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Ενάρετος πολίτης Ιουδαίος ήταν εκείνος που κατέβαλλε πρόθυμα τη «δεκάτη», έστω κι αν δεν είχε να φάει. Τούτη όμως η λαϊκή μάζα είναι ρέμπελη κι αδιάφορη. Γι' αυτό οι άρχοντες την καταριούνται και την καταδικάζουν σαν αμαρτωλή, αν δεν τη μισούν ήδη μέχρι θανάτου. Ο Guignebert μάλιστα ρίχνει την ιδέα πως ίσως οι αμαρτωλοί που «ψαρεύει» ο Ιησούς για μαθητές από τις κατώτατες τάξεις, και στους οποίους απευθύνεται αποκλειστικά, είναι αυτοί οι Ame-ha-hares. «Αμαρτωλοί», κατά τη γνώμη των Φαρισαίων και των αρχόντων, Αλλά θύματα κι επαναστατημένοι, στην πραγματικότητα. Το Ιερατείο, για να μειώσει τη σημασία της ανταρσίας τους τούς καταριέται. Αν όμως αυτό συμβαίνει για τη μεγάλη κατανάλωση και κυρίως για να μην παρασυρθεί όλος ο λαός και μιμηθεί το παράδειγμα των αναρχικών, η άρχουσα τάξη είναι στην πραγματικότητα πολύ ανήσυχη. Γιατί είναι γεγονός πως κάτι άλλαξε στον εβραϊκό λαό. Βρισκόμαστε, με λίγα λόγια, μπροστά στην πιο συγκεκριμένη και ουσιαστική λαϊκή επανάσταση, που όμοια της δεν έχει σαν προηγούμενο η ιστορία. Το γεγονός πως «καλούσαν τον καθένα να απαιτεί τη λευτεριά του κι απειλούσαν με θάνατο όσους θα ήταν υπάκουοι στις ρωμαϊκές αρχές κατοχής», δείχνει το αγεφύρωτο χάος που ανοίχτηκε ανάμεσα στο λαό και την άρχουσα τάξη, κατηγορούμενη πως συνεργαζόταν ξεδιάντροπα με τον κατακτητή. Τα καινά δαιμόνια, κατά τον Ιώσηπο, οι «άγνωστες» νέες ιδέες, η αθεΐα, η ανταρσία κατά του Ιερατείου, όλ' αυτά, αλήθεια πρωτοφανή για όλο τον τότε κόσμο κι ολότελα απροσδόκητα σαν εκδηλώσεις του ιουδαϊκού λαού, θα δικαιώσουν τις ανησυχίες της εβραϊκής ηγεσίας, για την απειλή που αποτελούσε η γειτνίαση με τον ελληνικό πολιτισμό και η καταστρεπτική επιρροή των μορφωμένων στις μάζες. 82 Γιατί η επανάσταση δεν ετοιμάζεται μόνο από τους Ζηλωτές. Αυτοί, αποτελούν το ένα σκέλος, το μαχητικό. Υπάρχει και το θεωρητικό, που, από κάποια στιγμή κι έπειτα, θα προκαλέσει ακόμα σοβαρότερες ανησυχίες: οι Εσσαίοι. Αυτοί δεν οργανώνονται σε μαχητικές ομάδες, δεν κάνουν οδομαχίες, απαγωγές, ληστείες, δολοφονίες. Οργανώνουν όμως το νου των ανθρώπων. ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΕΣΣΑΙΟΙ Ο ΟΡΟΣ ΜΕΣΣΙΑΣ άλλαξε πολλές φορές στρατόπεδο, ανάλογα με τις καταστάσεις που έπρεπε να εξυπηρετήσει. Τον χρησιμοποιούσε η άρχουσα τάξη για να παρηγορεί τις απελπισμένες λαϊκές μάζες και να τις κρατά πειθήνιες στη μοιρολατρική προσδοκία. Εξυπηρέτησε, αιώνες μετά, το χριστιανισμό, που περιόρισε τη σημασία του στον θεϊκό σωτήρα. Για τον εβραϊκό λαό όμως της εποχής που μας απασχολεί, ο Μεσσίας θα διαδραματίσει τελείως διαφορετικό ρόλο. Γιατί ο εβραϊκός λαός μπορεί να ήταν αψύς και βάρβαρος, Αλλά ήταν παράλληλα έξυπνος και γενναίος. Ήρθε λοιπόν η στιγμή που είδε καθαρά πως η ηγεσία του δε θα τον άφηνε ποτέ να διώξει τον κατακτητή. Η παρουσία του την εξυπηρετούσε, μάλλον, παρά την ενοχλούσε. Όσο μάλιστα μεγάλωνε η εξαθλίωση των μαζών, οι ρωμαϊκές λεγεώνες τη βοηθούσαν να τις δαμάζει. Είπαμε: Το Ιερατείο καλλιεργούσε τη φαντασία του λαού και την αφιόνιζε με την προφητεία Εκείνου που πρόκειται νά ’ρθει, του Μεσσία, δηλαδή, κρατώντας πάντα ένα όπλο, για κάποια στιγμή πιθανού αδιέξοδου. Θεϊκό Μεσσία φυσικά δεν περίμενε κανείς από δαύτους. Για την άρχουσα τάξη των Ιουδαίων, όπως και για όλες τις όμοιες της, Μεσσίας είναι κείνος που εξυπηρετεί τα συμφέροντα της και τα διασφαλίζει. 83 Για τη μεγάλη εβραϊκή μάζα ωστόσο, ο ερχομός του Μεσσία γίνεται όλο και πιο επιτακτική ανάγκη. Κάποιος πρέπει να διώξει τον κατακτητή και να πατάξει τη διαφθορά των αρχόντων. Αλλά όλοι γνωρίζουν καλά πόσο άνισες είναι οι λαϊκές δυνάμεις σε σύγκριση με τις οργανωμένες δυνάμεις της αυτοκρατορίας. Γι’ αυτό ο λαός ελπίζει στην εμφάνιση ενός υπεράνθρωπου ηγέτη, με ακατανίκητες ικανότητες πολέμαρχου, αλλά και κοινωνικού αναμορφωτή. Γιατί τα προβλήματα που περιμένουν κάθαρση δεν προέρχονται μόνο από τον ξένο κατακτητή. Χρειάζεται λοιπόν ένας όμοιος με τον Μωυσή, που βρήκε για όλα λύση και κάλυψε όλες τις ανάγκες της εποχής του: πολεμικές, πολιτικές και πολιτιστικές. Μην παραξενευόμαστε για το όραμα. Αυτή είναι η κουλτούρα του εβραϊσμού: πενιχρή και στενά περιορισμένη στη – φτωχή θρησκευτική του φιλολογία, τη στραγγισμένη από κάθε φαντασία. Γι' αυτό τοποθετεί και τον αναμενόμενο σωτήρα του στα γνωστά του πρότυπα των προφητών. Για τον Εβραίο, αυτοί είναι οι επιστάτες του θεού, που υποτίθεται πως δεν έχει άλλη έγνοια, από τη φροντίδα του για το λαό του Ισραήλ. Ακόμη και οι Ζηλωτές, αυτοί οι αδυσώπητοι αντάρτες, αποκαλούν μεσσίες τους ηγέτες τους. Κι ο λαός ξαφνιάζεται σαν τους βλέπει να πεθαίνουν, όπως κάθε κοινός θνητός. Γι' αυτό και μόλις τους σκότωναν σε κάποια οδομαχία, από τις αμέτρητες που γίνονταν καθημερινά, έχαναν και το μεσσιανικό τους γόητρο. Και η αναμονή ανανεωνόταν. Αυτή η πεποίθηση της αθανασίας του πραγματικού Μεσσία θα παίξει μεγάλο ρόλο και στην κατασκευή του μύθου της ανάστασης του Ιησού. Που επίσης αποκλήθηκε Μεσσίας. Στα ευαγγέλια οι μαθητές του τον ρωτούν συνεχώς, αν πράγματι είναι αυτός «Ο αναμενόμενος». Και το Ιερατείο, επίσης, έχει σοβαρούς λόγους να ελπίζει πως θα ξεχαστεί κι αυτός, όπως τόσοι άλλοι που εκτελέστηκαν για «διασάλευση της τάξεως». Εκείνο που ανησυχεί την εβραϊκή ηγεσία, σχετικά με τον Ιησού, είναι η ανακάλυψη μιας οργάνωσης πού 'χε περάσει απαρατήρητη ως την εμφάνιση του, γιατί μέχρι τότε τα μέλη της ζούσαν απομονωμένα στην έρημο, αποκομμένα από τη ζωή των πόλεων. Η οργάνωση αυτή ήταν ο Εσσαιισμός και οι οπαδοί της λέγονταν Εσσαίοι. Ο Ιησούς είναι ο πρώτος επίσημος εκπρόσωπος-προπαγανδιστής της οργάνωσης μέσα στις πόλεις της Γαλιλαίας. ο Εσσαισμός δεν ήταν άμεσα μαχητικός, όπως ο Ζηλωτισμός, τουλάχιστον ως την ώρα που χτυπήθηκε. Πρόκειται για μια οργάνωση που γεννήθηκε από την προδοσία των ίδιων τάξεων (Φαρισαίων και Σαδδουκαίων)59 που 59 Από το Σαδοκικό Ντοκουμέντο, η Ντοκουμέντο της Δαμασκού, που βρέθηκε σε ανύποπτο χρόνο, στα 1896, στο Κάιρο, μαθαίνουμε την προδοσία ενός μεγάλου ιερέα, από έναν άλλο ιερέα. Η προδοσία γίνεται την εποχή των επιχειρήσεων του Αντίοχου και της προσπάθειας εξελληνισμού των Εβραίων, ανάμεσα 180 ως 60 π.Χ., και την εξορία του μεγάλου Ιερέα, η αλλιώς του Δασκάλου της Δικαιοσύνης, στη Δαμασκό, με πολλά βάσανα 84 τρέφει και το ταξικό μίσος των Ζηλωτών, αλλά που προηγείται κατά πολύ της εμφάνισής τους. Και ο διαφορετικός τρόπος που καλλιεργεί το μίσος αυτό κάνει την οργάνωση πολύ πιο επικίνδυνη. Οι Εσσαίοι οργανώνουν με τρομερό σύστημα την εκδίκηση τους και την αποκατάσταση της ηθικής και θρησκευτικής τάξης στο Ισραήλ. Σήμερα, μετά την ανακάλυψη των παπύρων του Qumran, στις ακτές της Νεκρής θάλασσας, είναι βέβαιο - από νομίσματα που βρέθηκαν στις ανασκαφές πως οι Εσσαίοι ζήσανε αποσυρμένοι στα μοναστήρια της ακτής από το τέλος του 2ου π.Χ. αιώνα ως το 68 της χρονολογίας μας οπότε οι εγκαταστάσεις τους καταστράφηκαν ολοκληρωτικά από τους Ρωμαίους, κατά την καταστολή της εβραϊκής επανάστασης. Οι πάπυροι που βρέθηκαν τυχαία σε μια σπηλιά, στα 1947, από έναν Βεδουίνο, έλυσαν το μυστήριο των Εσσαίων. Τρεις διανοούμενοι της εποχής αναφέρονταν ήδη σ' αυτούς. Ο Φίλων της Αλεξάνδρειας στην Απολογία των Ιουδαίων, ο Ιώσηπος στις Εβραϊκές Αρχαιότητες και στον Ιουδαϊκό Πόλεμο και ο Πλίνιος στη Φυσική Ιστορία του. Και οι τρεις, που γράφουν στα δυο τρίτα του πρώτου αιώνα, μαρτυρούν το ίδιο: Οι Εσσαίοι είναι μια από τις τρεις κύριες εβραϊκές αιρέσεις, ανάμεσα στην ανοικοδόμηση του Ναού της Ιερουσαλήμ από τους Μακκαβαίους ως την οριστική καταστροφή του το 70. Ο Ιώσηπος δίνει πολύτιμες πληροφορίες στον Ιουδαϊκό Πόλεμο (τ. Β. II. 119-161) και βεβαιώνει ανάμεσα στ' άλλα: «Είναι Εβραίοι, αλλά επιπλέον συνδέονται μεταξύ τους από μια αμοιβαία στοργή τελείως ιδιαίτερη». Αντίθετα, στα ευαγγέλια δεν γίνεται πουθενά και ποτέ λόγος γι' αυτούς. Οι πάπυροι του Qumran είναι κατά πολύ προγενέστεροι του χριστιανισμού. Υπάρχουν, όμως, πάρα πολλές ομοιότητες και κοινά σημεία ανάμεσα στις πληροφορίες των παπύρων, τις σχετικές με τους κανονισμούς της οργάνωσης της εσσαιικής Κοινότητας, και στις πρωτοχριστιανικές κοινότητες. Το γιατί θα το καταλάβουμε γρήγορα. Οι αρχές της οργάνωσης των Εσσαίων, με βάση πάντοτε τους παπύρους, καθορίζονται με πολλή συντομία στα εξής: Πρόκειται για μια «Κοινότητα», τη μοναδική κληρονόμο των θείων εντολών, με την οποία ο θεός έκλεισε μια καινούρια Συμμαχία, οριστική, αιώνια. Οι Εσσαίοι θεωρούνται «οι άνθρωποι του Συμβουλίου του Θεού».60 Και προκειμένου να εξασφαλίσει (Ο Θεός) τη διάσωση των εκλεκτών, «των Υιών του Φωτός», τους συγκέντρωσε στο «Τάγμα», σ' έναν και διωγμούς. Εκεί, στη Δαμασκό, δημιουργείται ο πρώτος πυρήνας των Εσσαίων και της ιδιόμορφης οργάνωσής τους, από το Δάσκαλο της Δικαιοσύνης. Έτσι το Ντοκουμέντο της Δαμασκού συνδέεται άμεσα με τους πάπυρους του Qumran. 60 Α. Dupont-Sommer, Τα χειρόγραφα της Νεκρής Θάλασσας (αμετάφραστο). 85 «Οίκο Αγιοσύνης» η «Τάγμα των φτωχών» η «Οίκο της Αλήθειας» που έγινε ο «θεματοφύλακας των Μυστηρίων Του».61 Τα μέλη της οργάνωσης χωρίζονται σε Νεοφώτιστους, Μετανοούντες, Φτωχούς, Δικαίους, Άγιους, αλλά όλοι αποτελούν τους Εκλεκτούς του Θεού. Στην Κοινότητα γινόταν δεκτός κάθε Εβραίος. Αλλά, περνούσε πρώτα από ένα τεστ (δοκιμασία) «νοημοσύνης και ικανότητας του για πειθαρχία». Η πειθαρχία και η υποταγή στον κανονισμό είναι το άλφα και το ωμέγα της οργάνωσης. Εξυπακούεται ότι ο κάθε μυημένος διαχωρίζει αυτόματα τον εαυτό του απ’ όλους τους διεφθαρμένους ανθρώπους που ζουν στην αμαρτία του «κόσμου».* Μια αυστηρή ιεραρχία καθορίζει τις μεταξύ των μελών σχέσεις. Όλοι όμως κρίνονται απ’ όλους. Τα αγαθά είναι κοινά. Κανείς δεν έχει τίποτα δικό του. Πιστεύουν πως συνέπεια της ιδιοκτησίας και του γάμου είναι η δουλεία. Ο Φίλων βεβαιώνει πως «δεν καταργούν ούτε και απαγορεύουν το γάμο και τη διαιώνιση, αποφεύγουν όμως τη γυναίκα που μπορεί να παρασύρει στην ακολασία. Εξάλλου θεωρούν αφύσικη και κατά συνέπεια αστήρικτη την πεποίθηση πως μια γυναίκα μπορεί να μείνει αιώνια πιστή σε έναν μόνον άντρα». Τελικά, μας εξηγεί ο Ιώσηπος, δεν παίρνουν συζύγους για να μην αποκτούν σκλάβες. Πιστεύουν πως ο θεσμός (όπως επικρατεί) αποτελεί μια αδικία που οδηγεί μοιραία στη σύγκρουση. Ζουν λοιπόν μεταξύ τους σερνικοί και θηλυκές και αλληλοϋπηρετούνται χωρίς τις δεσμεύσεις του γάμου (Ίουδ. Πόλεμος, Τ. Β. 119-122). Κανείς όμως δεν εμποδίζεται να παντρευτεί, αν επιθυμεί ν' αποκτήσει δικά του παιδιά. Τότε πλαγιάζουν με τη γυναίκα δοκιμαστικά για τρεις μήνες, για να γίνει η κάθαρση και να βεβαιωθούν ότι συλλαμβάνει. Αφού βεβαιωθούν, την παντρεύονται. Δε διατηρούν όμως σεξουαλικές σχέσεις μαζί της. Έρχονται σ' επαφή μόνο όταν θέλουν να τεκνοποιήσουν. Οι υπόλοιποι, που είναι και οι περισσότεροι, υιοθετούν παιδιά. ο Πλίνιος, που θεωρείται πιθανό πως επισκέφτηκε την Παλαιστίνη κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 66-70, μαζί με τον Τίτο, γράφει στη Φυσική Ιστορία του: «Οι Εσσαίοι (της Νεκρής θάλασσας), είναι ένας μοναδικός λαός στο είδος του και θαυμάζεται πάνω από όλους, στον κόσμο ολόκληρο: χωρίς γυναίκα, έχει απαρνηθεί τελείως τον έρωτα, χωρίς λεφτά, μόνος μέσα στην κοινωνία των φοινίκων. Αναγεννιέται καθημερινά σε ανάλογο αριθμό, χάρη στα πλήθη που καταφτάνουν. Πράγματι, συρρέουν σε μεγάλο αριθμό, άνθρωποι κουρασμένοι κι έτοιμοι να υιοθετήσουν τα ήθη και τα έθιμα τους. Έτσι, στη διάρκεια χιλιάδων αιώνων, πράγμα απίστευτο, υπάρχει ένας λαός που είναι αιώνιος και που στους κόλπους του, παρ' όλ' αυτά, δε γεννιέται κανείς. Τόσο γόνιμη είναι η 61 Laperrousaz, Τα χειρόγραφα της Νεκρής Θάλασσας (αμετάφραστο). * Την αναφορά σ' αυτό τον «κόσμο» - κοινωνία θα συναντήσουμε στα λόγια του Ιησού παρακάτω. 86 μετάνοια που έχουν οι άλλοι για την περασμένη τους ζωή» (V, 17, 4). Εργάζονται όλοι χωρίς εξαίρεση και σκληρά γύρω στις 9-10 ώρες τη μέρα, με διακοπή δυο ωρών το μεσημέρι για να φάνε. Το φαγητό είναι η μεγάλη τελετή. Τρώνε δυο φορές τη μέρα, όλα τα μέλη ταυτόχρονα. Το ίδιο φαγητό και σε κανονισμένες μερίδες. Στο δεύτερο μισό του πρώτου αιώνα ο Ιώσηπος ζει στην Ιερουσαλήμ και βεβαιώνει πως «αιτία της ήσυχης ζωής τους είναι η μόνιμη μετριοπάθεια τους, γιατί τρώνε και πίνουν τόσο μόνο όσο τους χρειάζεται για να διατηρηθούν στη ζωή». Για να φάνε, διακόπτουν σε ορισμένη ώρα τη δουλειά, γδύνονται τελείως, πλένονται με κρύο νερό, φορούν λευκά και τα βγάζουν αμέσως μετά τη λήξη της ιεροτελεστίας του φαγητού. Στον Διόνυσο ο Λεκατσάς μας δίδει μια πολύτιμη πληροφορία για τους μύστες Κουρήτες που είναι ντυμένοι στα κάτασπρα: «Ένα απόσπασμα από τη χαμένη τραγωδία του Ευριπίδη Κρήτες χύνει έξαφνο φώς στην καταγωγή της ωμοφαγικής στην Ελλάδα πράξης (...). Αναστατωμένος ο Μίνως καλεί "τους προφήτας του Διός", τους Κουρήτες (...). Εκείνοι έρχονται ντυμένοι στα κάτασπρα - χορός της αφήνοντας τον πανάγιο ναό τους...». Ας το Τραγωδίας κρατήσουμε αυτό στη θύμηση μας, θα μας χρειαστεί πιο πέρα. ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ Παρ' όλη την αυστηρότητα των κανόνων, τη δίχρονη «δοκιμασία» που περνά ο κάθε μυούμενος προκειμένου να γίνει επίσημα μέλος του Κοινοβίου, ύστερα από καθημερινές «καθάρσεις» - βαφτίσεις - η ιδεολογία του εσσαιισμού παρουσιάζει σημαντικές αντιφάσεις. Από τη μια απορρίπτει πολλές από τις σκουριασμένες εβραϊκές ιδέες και παραδόσεις, ενώ παράλληλα απαιτεί μια απόλυτη πειθαρχία στους πολύ αυστηρούς κανόνες του Κοινοβίου. Όλοι εξάλλου χαρακτηρίζουν τους Εσσαίους σαν ιδιαίτερα θρήσκους Ιουδαίους. Πάνω στις Γραφές τους και τις μωσαϊκές εντολές θεμελιώνουν κι αυτοί τη ζωή τους, που όμως διαφέρει ριζικά από τη θρησκευτική και κοινωνική συμπεριφορά των Φαρισαίων και Σαδδουκαίων. Κρατούν τόσο αυστηρά την αργία του Σαββάτου, ώστε δεν πηγαίνουν ούτε στο αποχωρητήριο. Είναι απόλυτα μοιρολάτρες. Και τηρούν σιγή για τους όρκους πού 'δωσαν κατά τη μύηση τους, ακόμα και αν θανατωθούν. Για μεγάλα παραπτώματα - παραβάσεις του κανονισμού - αποβάλλονται από την Κοινότητα. Γεγονός που τους καταδικάζει να πεθάνουν στην έρημο από πείνα. Γιατί είναι δέσμιοι 87 των όρκων τους και αποκλείεται να επιστρέψουν ξανά στις κατοικημένες πόλεις και να ζήσουν με τον διεφθαρμένο «κόσμο». Όλες οι λεπτομερειακές περιγραφές του Ιώσηπου, αλλά και του Φίλωνα, αποδεικνύονται απόλυτα αυθεντικές καθώς συμπίπτουν με τους πάπυρους του Qumran η της Νεκρής θάλασσας.62 Το ότι αναπτύσσουν συνειδητά και οργανωμένα τον κοινοβιακό τρόπο ζωής, με βασική αρχή την κατάργηση της ιδιοκτησίας, αποτελεί μια κοινωνική επανάσταση κεφαλαιώδους σημασίας, για ανθρώπους με εβραϊκή νοοτροπία. «Γιατί», λέει ο Φίλων, «η στράτευση τους γίνεται από ζήλο στην αρετή και τη σφοδρή αγάπη για τον άνθρωπο».63 Ο Ιώσηπος γράφει σχετικά: «Δεν μπορεί παρά να θαυμάσει κανείς την εφαρμογή της δικαιοσύνης ανάμεσα τους, που όμοια της δεν υπήρξε ποτέ ούτε σε Έλληνα ούτε σε βάρβαρο, έστω και για ελάχιστο χρονικό διάστημα, και που σ' αυτούς εφαρμόζεται αναλλοίωτη από την πρώτη στιγμή ως τη διάλυση τους. Έχουν τα αγαθά τους από κοινού και ο πλούσιος δεν έχει καθόλου διαφορετική μεταχείριση από τον πάμφτωχο». Δεν μπορούμε να μη θυμηθούμε τον Πυθαγόρα που γι' αυτόν «ο φίλος είναι ένας άλλος εαυτός» και ήθελε «κοινά τα των φίλων», όπως τον «Κήπο» του Επίκουρου που θεωρήθηκε ιδανικό κοινόβιο, και την αρχή «ν' αγαπούν τους φίλους όχι λιγότερο από τον εαυτό τους», καθώς και τη βασική βιοθεωρία του, του «λάθε βιώσας». Όλοι αναζητούν τις πηγές αυτής της ιδεολογίας. Λίγοι - και με μεγάλο κόπο - παραδέχονται την επιρροή του ελληνικού πολιτισμού και του νεοπυθαγορισμού ιδιαίτερα. ο Guignebert, όπως και οι περισσότεροι, ισχυρίζεται πως πρόκειται για εβραϊκή επινόηση. Παράλληλα ωστόσο βεβαιώνει πως οι Εβραίοι ιερείς που διαμορφώνουν τους θρησκευτικούς Νόμους, στους αιώνες που προηγούνται του χριστιανισμού, επηρεάζονται από την ελληνική σκέψη. Αφού λοιπόν αναπτύσσει την επίδραση της Βαβυλωνίας και της Περσίας στα κείμενα τους, λέει: «...και τέλος του ελληνιστικού κόσμου στην εξέλιξη της παράστασης του θεού, στο νόμο της πίστης περί αθανασίας της ψυχής που ο Thora (νόμος) παρουσιάζεται και ερμηνεύεται κατά κάποιο καινούριο τρόπο... αυτή η επενέργεια του 62 Πρόκειται για πέντε πάπυρους, τους σημαντικότερους, διαφορετικού περιεχομένου: Ερμηνεία του habacuc, Κανονισμός της Κοινότητας, Ύμνοι, Κανονισμός του Πολέμου και Τα Απόκρυφα της Γένεσης. Όλα τα στοιχεία που θα αναφέρω σχετικά, τα παίρνω από τά βιβλία: J. Danielou, Τα Χειρόγραφα της Νεκρής Θάλασσας και οι Ρίζες του Χριστιανισμού, αμετάφραστο. Ε. Μ. Laperrousaz, Τα Χειρόγραφα της Νεκρής Θάλασσας, αμετάφραστο, και Μ. Simon, Ο Πολιτισμός της Αρχαιότητας και ο Χριστιανισμός, επίσης αμετάφραστο. Οι αναφορές μου στον Α. Dupont-Sommer προέρχονται από την 1η έκδοση. Δε βρήκα ξανά το βιβλίο. 63 Απολογία, § 2. 88 ελληνικού πνεύματος, οξεία και διεισδυτική, ευνοημένη εξάλλου από τις συνεχείς επαφές των αποικιών της Διασποράς με την Ιερουσαλήμ και την Ιουδαία, έχει ίσως πολύ μεγαλύτερη σημασία απ' αυτήν που της αποδώσαμε αρχικά» (Guignebert, ό.π, σ. 181). Τον εσσαιισμό, ωστόσο, τον αποδίδει σε εβραϊκή εφεύρεση. Το ίδιο και οι Γάλλοι καθολικοί, που αναφέρω στη βιβλιογραφία, αρνούνται με πάθος την ελληνική επίδραση. Το γιατί θα το δούμε αμέσως. Η επανίδρυση Σχολών νεοπυθαγορισμού στην Αλεξάνδρεια τον πρώτο αιώνα, πριν την εμφάνιση του χριστιανισμού, συμπίπτει με την οργάνωση των εσσαιικών κοινοβίων. (Ο Πλάτωνας άλλωστε δεν άφησε ποτέ τον Πυθαγόρα να πεθάνει ολότελα). Οι θεσμοί που διέπουν τις δυο Σχολές (αν μπορούμε να τις χαρακτηρίσουμε έτσι) είναι ίδιοι σχεδόν, κυρίως όμως επιδιώκουν τους ίδιους σκοπούς: θρησκευτικούς, ηθικούς, πολιτικούς. Η ηθική έχει θρησκευτικό χαρακτήρα στους Νεοπυθαγόρειους κι αποχτά μεγάλη σημασία για την πραχτική ζωή, δεν αναπτύσσεται όμως επιστημονικά, παρά το υψηλό πνευματικό τους επίπεδο, γνώρισμα που δε διαθέτουν οι Εσσαίοι. Κατά τα άλλα, οι ομοιότητες είναι απόλυτες: ασκητισμός, αμείλικτη πειθαρχία, λιτότητα, ασυζήτητη υποταγή στην ιεραρχία, σκληραγωγία, εγκράτεια, εργατικότητα, μυστικισμός και, τέλος, αμείλικτη τιμωρία των ανάξιων με ατιμωτική αποβολή. Επειδή μιλήσαμε παραπάνω για επανάσταση, πρέπει να ξεκαθαρίσω πως δε θεωρώ φυσικά τον πυθαγορισμό η το νεοπυθαγορισμό επαναστατική ιδεολογία. Ξέρουμε όλοι πως μέσα από τις πλατωνικές ιδέες η μαύρη αντίδραση της αρχαίας Αθήνας στηρίχτηκε στην ιδεολογία του πρώτου. Όμως, προκειμένου για τους Εβραίους, είναι πραγματικά επανάσταση, όταν σκεφτούμε πως ο υπήκοος του Ιαχβέ θεωρείται σκεύος του θεού του. Με προκαθορισμένες σκέψεις, κινήσεις, πράξεις (ακόμα κι από ποιο μέρος θα στραφεί να ουρήσει) που η παράβαση τους πρόβλεπε ποινές μέχρι και θάνατο. ο εσσαιισμός είναι ένα κράμα, μια συγκρητική θεολογικο-κοινωνική ιδεολογία που δανείζεται παράλληλα και από τον επικουρισμό. Ο Λεκατσάς μας προσφέρει μια πολύτιμη άποψη: «Η ηθική των ορφικών δε βρίσκεται τόσο στους ιερουργικούς βιοκανόνες της αίρεσης που, αναπτύσσοντας ορισμένες υψηλές ιδέες για τον προορισμό του ανθρώπου, γεννά, κάτω από ορισμένες ιστορικές συνθήκες, κάποιες θεμελιακές ηθικές ιδέες. Η απόδοση μιας θεϊκής καταγωγής και ευγένειας στην ανθρώπινη φύση, η ισότητα των ανθρώπων από την κοινή τους καταγωγή, και η αδελφότητα, η αλληλεγγύη και ο σεβασμός που πηγάζουν απ’ εδώ· το όραμα μιας επαναποθέωσης και η ηρωική και ενεργητική αντιμετώπιση της ζωής σα δοκιμασίας με σκοπό την τελείωση για την επαναποθέωση αυτή: είναι ιδέες που για πρώτη φορά (6ο π.Χ. αι.) 89 παρουσιάζονται στην ιστορία του πολιτισμού, αξιώνοντας μαζί να γίνουν οι άξονες ενός τρόπου ζωής, ενός ηθικού ιδεώδους. Οι εφαρμογές κρέμονται, όπως σε κάθε τέτοια περίπτωση, από την ανάπτυξη της ατομικής συνείδησης και από τις ιστορικές τροπές της κοινωνικής ιδεολογίας».64 Οι εφαρμογές που εξαρτώνται από τις ιστορικές τροπές συνδυασμένες με επιδράσεις νεότερων ελληνιστικών κινημάτων, όπως θα διαπιστωθεί παραπέρα, είναι χαρακτηριστικές εδώ: ο Εβραίος επανανθρωπίζεται, επιδιώκεται η ανάπτυξη της ατομικής του συνείδησης, σ' όποια κοινωνική τάξη και αν ανήκει. Ανήκουστο για την ιουδαϊκή νοοτροπία. Οι Σαντόκ, που αποσχίστηκαν και δημιούργησαν την εσσαιική αίρεση, δεν είναι άλλοι από τους Σαδδουκαίους που ένα κομμάτι τους, οι προδότες, παρέμεινε και ζούσε στην Παλαιστίνη, εκπροσωπώντας μαζί με τους Φαρισαίους την αριστοκρατία. ο Σαντόκ από τον οποίο προέρχονται, είναι παλιός πρίγκιπας του Ιερατείου, μέγας ιερεύς στον καιρό του Σολομώντα. Η νοοτροπία τους, κανονικά, πρέπει νά 'ναι απόλυτα αριστοκρατική, και κατά συνέπεια αντιλαϊκή. Το γεγονός ότι το Κοινόβιο που δημιούργησαν βασίζεται σε ιδανική ισότητα και δικαιοσύνη, κατά τον Ιώσηπο, είναι κεφαλαιώδες. Γιατί οι οπαδοί που καταφεύγουν στα μοναστήρια τους δεν είναι αριστοκράτες. Κάθε άλλο. Στους πάπυρους φαίνεται καθαρά πως αντιμετωπίζουν προβλήματα στην ιεραρχική οργάνωση της Κοινότητας, γιατί τα μέλη της δεν ήταν (στη Δαμασκό ιδιαίτερα, όπου πρωτολειτούργησε) «ούτε πολλά, ούτε μορφωμένα». Έτσι το νέο σύστημα της οργάνωσης ελευθερώνει τα αξιώματα, που ως τότε δίδονταν μόνο σε γόνους αριστοκρατίας (που συγκροτούσαν το Ιερατείο), σε λαϊκούς χωρίς τίτλους, προκειμένου να συγκροτήσει το διοικητικό συμβούλιο που λεγόταν «Οι άνθρωποι του συμβουλίου (ή το κόμμα) του Θεού».65 Πρέπει να το θυμόμαστε αυτό, καθώς και ότι το συμβούλιο του Qumran αποτελείται από 12 άτομα, λαϊκούς - που εκπροσωπούν πιθανότατα τις 12 φυλές του Ισραήλ - και τρεις ιερείς από το Συμβούλιο, ένα είδος ανώτατης επιτροπής που της αποδίδεται ο ρόλος της συνείδησης της αίρεσης, του ζωντανού παραδείγματος της τελειότητας, που είναι και το ιδανικό της Κοινότητας.66 Στους πάπυρους, το Κοινόβιο ονομάζεται και «Τάγμα των Φτωχών», ας το θυμόμαστε ιδιαίτερα. Τέσσερα είναι τα κραυγαλέα αντιιουδαϊκά πιστεύω της Κοινότητας. 64 Στους ορφικούς κατατάσσει ό Λεκατσάς τις ομόλογες πυθαγορικές εταιρείες. Βλ. Ψυχή, σελ. 452-3. 65 Lapcrrousaz, ό.π., σελ. 69. 66 Ό.π., σελ. 45. 90 Πρώτο: ο «χρυσός κανόνας» της αδελφικής αγάπης, που βρίσκουμε πιστά αντιγραμμένο από τα κείμενα του Ντοκουμέντου της Δαμασκού (ό.π., σελ. 42): Ναι, θα μάθουν... ν' αγαπά ο καθένας τον αδελφό του ως τον εαυτό του, ν' απλώνουν το χέρι στον άπορο, τον φτωχό, τον ξένο, κι ο καθένας να επιδιώκει το καλό του άλλου.67 Δεύτερο: Απαγορεύεται ο όρκος. Δείγμα συνείδησης και υψηλού ήθους.68 Τρίτο: Απαγορεύεται η θυσία ζώων. Οι Εσσαίοι βρίσκονται σε πλήρη διάσταση με το Ναό της Ιερουσαλήμ και τους «εκμεταλλευτές» Φαρισαίους-Σαδδουκαίους. Τέλος, οι Εσσαίοι θεωρούνται «μανιακοί της καθαριότητας». Στις ανασκαφές του Qumran βρέθηκαν, γράφει ο Danielou, «πισίνες». Σύμφωνα με τα ιουδαϊκά ήθη το πλύσιμο θεωρείται αμαρτία γιατί είναι έθιμο των ειδωλολατρών (Α' Μακκαβ., 14), αντίληψη που πήραν οι χριστιανοί στις αποσκευές τους και τη φυλάνε ακόμη. Καθιερώνοντας οι Εσσαίοι τα καθαρτήρια λουτρά (βάφτιση) διαιωνίζουν το πιο αρχαίο ειδωλολατρικό έθιμο, επιδιώκοντας να εκπολιτίσουν το λαό.69 Εκείνο όμως που πρέπει να μας εντυπωσιάσει είναι ότι ο εσσαιισμός αναπτύσσει ιδιαίτερα την αλληλεγγύη, στοιχείο απαραίτητο για έναν κοινό αγώνα διεκδίκησης μαζικών δικαιωμάτων. Όχι μόνο γιατί πρόκειται για σύνθημα πρωτοφανές στο βαρβαρισμό της εποχής και στη μισανθρωπία που ιδιαίτερα καλλιεργείται στους Εβραίους, αλλά και γιατί δείχνει πόσο εξονυχιστικά εξέτασε ο οργανωτής του Κοινοβίου τα μειονεκτήματα που χαρακτήριζαν το λαό και μεθόδευσε τους στόχους. Οι μάζες, όταν ζούνε στις άθλιες συνθήκες που ζούσε τότε ο εβραϊκός λαός, είναι αρπακτικές και απάνθρωπες. Αν προσθέσουμε σ' αυτό το γενικό γνώρισμα την αυστηρότητα του ιαχβικού νόμου, που θυμίζει το φασισμό των καιρών μας, και την επιτήρηση για την εκτέλεση των νόμων, που οι παραβάτες τους τιμωρούνταν, θα συμπεράνουνε και κάτι άλλο. Πως το παλαιστίνιο 67 68 Laperrousaz, Κανονισμός VI, 14 και 20-1. «Πριν απ’ όλα να λέει κανείς την αλήθεια· μόνο αυτό μπορεί νά κάνει τους ανθρώπους όμοιους με τους θεούς», δίδασκε ό Πυθαγόρας (Πορφύριος, Η Ζωή του Πυθαγόρα, σελ. 41). 69 Ο Ιώσηπος στο Κατ' Απίωνος υπερασπίζεται τους Εβραίους για τη ρετσινιά των «ακάθαρτων» που τους ακολουθεί εξαιτίας των φθονερών γραφών των Ελλήνων (XXVI, εκδ. Ζαχαρόπουλος). 91 σύστημα δημιουργούσε και καταδότες, που η ηγεσία ενθάρρυνε, για να μπορεί να ελέγχει το λαό. Να, λοιπόν, που «οι νεότερες και άγνωστες ιδέες», που τόσο πολύ αγανακτούσαν τον Ιώσηπο, ήταν και στον ίδιο πολύ γνωστές όσο και στο Ιερατείο. Που πιστεύει ακλόνητα την ελληνική επιρροή στον εσσαισμό. Το άγρυπνο μάτι του Ιερατείου μέσα από τους τέλεια οργανωμένους πράκτορες του δεν ξεγελιέται. Αν πάλι αγνοήσουμε την πεποίθηση του Ιερατείου, δεν εξηγείται ιστορικά η όλη πολιτική που θ' αναπτύξει κατά του ελληνικού πνεύματος. Το ότι άργησε να αντιληφτεί τον κίνδυνο και γιατί, θα εξηγηθεί παρακάτω. Βέβαια ο Πυθαγόρας ανέπτυσσε την ιδεολογία του σ' ένα εκλεκτικό περιβάλλον διανοούμενων για διανοούμενους. Θέλω όμως να καταλήξω στο ότι η πιο αντιδραστική ελληνική ιδεολογία γίνεται ανθρωπισμός, αντιπαραβαλλόμενη με τα αδυσώπητα και απάνθρωπα εβραϊκά ιδεώδη. Και πολύ περισσότερο μάλιστα εφ' όσον στην περίπτωση των Εσσαίων εκλαϊκεύεται και γενικεύεται. Κι όλα τούτα, που είχαμε ήδη πληροφορηθεί από τον Ιώσηπο, Φίλωνα και Πλίνιο και επαληθεύτηκαν από τους πάπυρους, περιέχουν άφθονα ελληνικά ανθρωπιστικά στοιχεία, ως προς το παρόν, αλλά και το μέλλον που ονειρεύονται οι Εσσαίοι ή μάλλον που σχεδιάζουν. Γιατί δεν είναι ονειροπόλοι. Κάθε άλλο μάλιστα. Οι Εσσαίοι αντιλαμβάνονται, ίσως πρώτοι στην ανθρωπότητα, πως ένα λαϊκό κίνημα που δεν μπορεί πια να αναχαιτιστεί, δεν μπορεί και να στηριχτεί μόνο στην αγανάχτηση της εξαθλιωμένης μάζας, όσο μεγάλη και αν είναι η αγανάχτηση· ούτε και στον ενθουσιασμό της, χωρίς αρχές και οργάνωση. Γιατί και πως ξεπερνούν τον κίνδυνο της ουτοπίας και οδηγούνται στην αναζήτηση της πραγμάτωσης μιας επανάστασης που μετά δυο χιλιετίες θα βαφτιστεί σοσιαλισμός, δεν το ξέρουμε. Είναι όμως γεγονός ότι ο εσσαιισμός δουλεύει επιστημονικά, θά 'λεγα, και αθόρυβα, επί έναν αιώνα, με στόχο του την πειθάρχηση του πρωτόγονου υλικού του, χωρίς και να κάμψει την αντίδραση του. Ο Ιώσηπος διευκρινίζει: «...δε βλέπεις σε κανέναν απ’ αυτούς ούτε τη μειονεκτικότητα της φτώχειας, ούτε την περηφάνια του πλούσιου· αλλά καθώς τα υπάρχοντα του καθενός έχουν ανακατευτεί, τα αγαθά είναι κοινά για όλους, όπως στ' αδέρφια».70 Η κατάλυση του κράτους της αδικίας, είναι ο μεγάλος στόχος, σύμφωνα με τα κείμενα του Qumran. Οι Εσσαίοι δεν έχουν διαφορές με κανέναν μη Εβραίο, ούτε και φιλοδοξίες επεκτατισμού στους «εθνικούς». Οι Εσσαίοι έχουν εσωτερικό πρόβλημα. Μιας τάξης προς μιαν άλλη τάξη, που η πρώτη, πιστεύουν, πως έχει από κάθε άποψη προδώσει το λαό, στο σύνολο 70 Ιουδαϊκός Πόλεμος, Τ.Β., 122. 92 του, και το θεό. Και δω ο αγώνας εμφανίζεται ανάμεσα στο καλό και το κακό, ανάμεσα στον πρίγκιπα του φωτός και στον άγγελο του σκότους. Όμως αυτοί οι δυο, στα κείμενα των παπύρων, γίνονται τάξεις* Το πρόβλημα λοιπόν της ιουδαϊκής επανάστασης είναι α π ό λ υ τ α και γεωγραφικά τοπικό. Και τόσο πολύ σοβαρό, ώστε να βγαίνει σαφώς από τον Ιουδαϊκό Πόλεμο του Ιώσηπου ότι δεν έπρεπε να υποτιμάται «η εβραϊκή αντίσταση», απόδειξη πως η Ρώμη θορυβήθηκε, από μια στιγμή κι έπειτα, με την ιδέα ενός ξεσηκωμού των Εβραίων όλης της Ανατολής. Ύστερα απ’ όλα αυτά δε θά 'ναι καν τολμηρό να υποθέσουμε ότι οι Ζηλωτές όχι μόνο δε δρουν ανεξάρτητα, αλλά, ότι οργανωμένοι απ’ αυτούς, αποτελούν το μαχητικό τμήμα των Εσσαίων: το στρατό τους. Οι Εβραίοι πάντως, το Ιερατείο, πρέπει να το πίστευαν. ο Φίλων μάλιστα υποστήριξε την άποψη ότι ο όρος «Εσσαίος» είναι μια παραλλαγή του «Όσσιος» (Έφορος του Δελφικού μαντείου κατά τον Πλούταρχο, Ίσις-Όσιρις, F. 35). Ο Du-pont-Sommer όμως, σαν αυθεντία των εξηγητών των παπύρων, το απορρίπτει. Στάθηκε αδύνατο ωστόσο, και παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες των «ειδικών», να βρεθεί κάποια εβραϊκή η Οραμαϊκή ρίζα που να δικαιολογεί την προέλευση του όρου. Λες και αυτή η λεπτομέρεια μπορεί να εξαφανίσει ακατάλυτα τεκμήρια, όπως του Ιώσηπου, Εβραίου, συνεργάτη των Ρωμαίων σε βάρος των συμπατριωτών του, αλλά με ισχυρό μίσος κατά των Ελλήνων και φανερό πλέγμα κατωτερότητας απέναντι τους.71 * Βλ. τέλος κεφαλαίου, Σημείωση. Κι όμως στον Ιουδαϊκό Πόλεμο72 ο Ιώσηπος βεβαιώνει: «Χαμογελαστοί μέσ' τους πόνους τους και κοροϊδεύοντας αυτούς που τους υποβάλλουν σε μαρτύρια παρέδιδαν την ψυχή τους καλοπροαίρετα, σίγουροι πως θα την ξανάβρισκαν πάλι...».73 Σίγουροι πως «οι αθάνατες ψυχές τους προερχόμενες από ένα λεπτεπίλεπτο αιθέρα, εκτινάχτηκαν στο κορμί που τους χρησιμεύει σα φυλακή... και ότι, όταν θα λευτερωθούν από τα δεσμά της σάρκας, απελεύθερες μιας μακριάς σκλαβιάς, θά 'χουν τη χαρά ν' ανυψωθούν στον ουράνιο κόσμο. Σε απόλυτη συμφωνία με τους γιους των Ε λ λ ή ν ω ν* δηλώνουν πως για τις καλές ψυχές έχει 71 72 Βλ. Ιώσηπος, Κατ' Απίωνος, εκδ. Ζαχαρόπουλος. Ιουδαϊκός Πόλεμος, Τ.Β, 153-158. 73 Οι Εσσαίοι πίστευαν στη φθορά της σάρκας που εξαφανίζεται με το θάνατο και στην αθανασία της ψυχής. Ουδέποτε δέχτηκαν την ανάσταση εκ νεκρών. * Οι υπογραμμίσεις δικές μου. 93 εξασφαλιστεί η διαμονή τους κάπου πέρα από τον Ωκεανό..., ενώ οι κακές ψυχές προορίζονται για μια σκοτεινή κοιλάδα... Είναι νομίζω η ίδια η σκέψη που οι Έλληνες έκαναν για τους γενναίους τους «ήρωες" και "ημίθεους" τοποθετώντας τους στη Νήσο των Μακάρων, ενώ για τους κακούς ήταν ο Άδης και όπου, κατά τη μυθολογία τους, μερικά πρόσωπα βασανίζονται ακόμη, όπως οι Σίσυφοι, οι Τάνταλοι, οι Ιξίωνες. Μια τέτοια πίστη προϋποθέτει, καταρχήν ότι οι ψυχές είναι αιώνιες... Τέτοιες είναι λοιπόν οι θρησκευτικές διδασκαλίες των Εσσαίων ως προς την ψυχή...». Ένας άλλος, ο Ιππόλυτος Ρώμης, επίσκοπος άγνωστου επισκοπής, αλλά τιτλοφορημένος φαίνεται μετά θάνατο, μια και «χτύπησε» τους Έλληνες, έζησε στις αρχές του 3ου αιώνα. Αυτός, λέει, έχαιρε «μεγάλης εκτιμήσεως διά την σοφίαν του» και έγραψε τα Φιλοσοφούμενα ή αναίρεσις πάσης αιρέσεως. Και να γιατί έχαιρε μεγάλου σεβασμού: «Το δόγμα της ανάστασης είναι σ' αυτούς (τους Εσσαίους) πολύ διαδεδομένο.74 Ισχυρίζονται ότι η σάρκα θα αναστηθεί και θα γίνει αθάνατη. Αυτή αφού χωρίστηκε από το σώμα, θ' αναπαυτεί ως την Κρίση σ' ένα ευχάριστο και φωτεινό χώρο: πρόκειται για τον τόπο που οι Έλληνες, που είχαν ακούσει να μιλούν γι' αυτόν, ονόμασαν Νήσους των Μακάρων. Αλλά υπάρχουν κι άλλες δοξασίες των Εσσαίων που οι Έλληνες σφετερίστηκαν για να φτιάξουν τις δικές τους δοξασίες». 17 Με τους Εσσαίους εισάγεται στην εβραϊκή θρησκεία η αθανασία της ψυχής, γι' αυτό και το τονίζει. Τώρα τι νά πρωτοθαυμάσουμε στον επίσκοπο; Τη στοιχειώδη άγνοια της Ιστορίας μάλλον, που προδίδει αδιάβαστο Εβραίο. Αυτά και άλλα παρόμοια τα χρησιμοποιούν ακόμα σήμερα οι Γάλλοι καθολικοί σαν επιχειρήματα προκειμένου ν' αναιρέσουν ότι οι Εσσαίοι και η αίρεσή τους είχαν επηρεαστεί από το ελληνικό πνεύμα. Απλά, το κίνημα τους αναφέρεται σαν αναρχικό. Φυσικό είναι ν' αναρωτηθούμε ύστερα από όλα αυτά γιατί όλοι αυτοί οι θεολόγοι, ακαδημαϊκοί, ερευνητές, θρησκειολόγοι, κόπτονται ν' αποδείξουν: α) ότι ο εσσαιισμός δεν αντλεί από ελληνικές πηγές, αλλά είναι καθαρά εβραϊκή επινόηση, και β) ότι ο Ιησούς δεν ήταν Εσσαίος. 74 Refutation, IX, 27, αναφέρεται Laperrousaz, ό.π., σελ. 113. 94 Ποια είναι η απάντηση; Νομίζω πως είναι η ακόλουθη: Αν αφήσουν συνδεδεμένους τους Εσσαίους με τους Ζηλωτές (όπως φαίνεται από κάποιες νύξεις που υποχρεωτικά κάνει ο Danielou, ότι κάτι τέτοιο προκύπτει από τους πάπυρους - φοβάται λίγο και την κρίση της ιστορίας), το εσσαιικό κίνημα ταυτίζεται με το πολιτικό-ταξικό κίνημα των Ζηλωτών. Στρέφεται δηλαδή κατά της κρατούσας άρχουσας τάξης του Ισραήλ, τους Φαρισαίους κτλ, και παίρνει τέτοιες διαστάσεις ώστε να προκαλέσει την επέμβαση των Ρωμαίων και την ισοπέδωση της Ιερουσαλήμ. Αλλά, ακόμη κι αν δεν μας αποκάλυπταν τη σχέση Εσσαίων και Ζηλωτών, η καταστροφή του κοινοβίου του Qumran από τα ρωμαϊκά στρατεύματα αποτελεί αδιάσειστη μαρτυρία για τη συνεργασία των δύο. Τότε, αυτόματα: Τα ευαγγέλια που γράφτηκαν στο τέλος του 1ου αιώνα είναι μια μεγάλη μπλόφα άσχετα με την Ιστορία.75 α) Γιατί δεν αναφέρουν τίποτα σχετικό με το κοσμοϊστορικό για τους Εβραίους κίνημα που βρίσκεται σε έξαρση, κατά την περίοδο δράσης του Ιησού, και β) διότι εμφανίζουν το χριστιανισμό σαν σωτήριο θρησκευτικό κίνημα που στοχεύει να σώσει την ανθρωπότητα από την ειδωλολατρία, παραποιώντας την πραγματικότητα, ενώ η εβραϊκή επανάσταση χτυπιέται γιατί Εσσαίοι και Ζηλωτές (που δεν αναφέρονται ποτέ) επηρεασμένοι από ελληνικές-ειδωλολατρικές ιδέες, αγωνίζονται για την κάθαρση, του γεωγραφικού τους χώρου από ντόπιους και κατακτητές. Παράλληλα, πάλι από τους πάπυρους, προκύπτει ότι ο Ιησούς ήταν Εσσαίο. Οπότε δε δικάστηκε, ούτε εκτελέστηκε σαν απεσταλμένος του θεού, αλλά σαν απεσταλμένος των Εσσαίων. Τον σταυρώνουν λοιπόν σαν αναρχικό και αντικαθεστωτικό, όπως χιλιάδες άλλους πατριώτες του. Και τότε; Ο Παύλος, η λυσσαλέα πολεμική του κατά των ειδωλολατρών Ελλήνων, εν ονόματι του υιού του θεού, ολόκληρο δηλαδή το παυλικό οικοδόμημα, το τόσο προσφιλές, αλλά και εξυπηρετικό για τη Δύση, καταρρέει. Η Ιστορία πρέπει να ξαναγραφτεί, καθαρμένη από την παυλιανή παραχάραξη.76 Και κυρίως ν' αποδοθούν στα μυριάδες εγκλήματα οι πραγματικοί σκοποί που προκάλεσαν τον 75 Ένας μεγάλος αριθμός θεολόγων και ερευνητών συμφωνούν με τη γνώμη του σύγχρονου Ρ. Βίππερ, ακαδημαϊκού, πως το κείμενο των Ευαγγελίων της Κ. Διαθήκης και η εμφάνιση της χριστιανικής Εκκλησίας δεν μπορεί να είναι παλαιότερα από τα μέσα του 2ου αιώνα (I. Λέντσμαν, Οι ρίζες του Χριστιανισμού, σελ. 31). 76 Ήδη, από τό 1977, κυκλοφόρησε στην Αγγλία βιβλίο με τίτλο, Ο Ιησούς δεν ήταν Θεός. Το βιβλίο γράφτηκε από επτά συγγραφείς - επιστήμονες που επικεφαλής τους είναι ο καθηγητής της θεολογίας Τζων Χικ. Συνεργάζεται ακόμη ο επίσκοπος Τζων Ρόμπινσον και ο Μωρίς Γουίλς, καθηγητής του πανεπιστημίου της Οξφόρδης. 95 αφανισμό του πολιτισμού και το θάνατο αμέτρητων, εκατομμυρίων αθώων. ΥΠΟΤΡΟΠΗ ΣΤΑ ΙΑΜΑΤΙΚΑ ΨΕΥΔΗ Και καλά να πλαστογραφούν την υπόσταση του Ιησού. Οι Εσσαίοι όμως; Πως γλιτώνουν απ’ αυτούς; Γιατί ένα από τα αξεπέραστα προβλήματα των Γραφών και των μελετητών, καθολικών θεολόγων και θρησκειολόγων, είναι το ερώτημα που υποχρεώνονται να αντιμετωπίσουν: Γιατί οι Εσσαίοι δεν αναφέρονται ΠΟΤΕ μέσα στα ευαγγέλια; Μεταφράζω κατά λέξη τη θλιβερή εξήγηση του Danielou, αν αυτή μπορεί να θεωρηθεί εξήγηση: «Οι Εσσαίοι δεν επονομάζονται ποτέ μέσα στα Ευαγγέλια και η αιτία γι' αυτό φαίνεται να είναι ότι, για τον Χριστό, αυτοί αντιστοιχούν στους "αληθινούς Ισραηλίτες", στους "Φτωχούς του Ισραήλ"» (ο.π., σελ. 23). Μα αφού τα ευαγγέλια δεν τά 'γράψε ο Χριστός, αλλά οι ευαγγελιστές, γιατί δεν μας αναφέρουν τουλάχιστον το ότι ο Ιησούς ήταν ιδιαίτερα άψογο άτομο, μια και ανήκε στους «αληθινούς Ισραηλίτες», δηλαδή τους Εσσαίους.77 Στη σελίδα 17 του ίδιου βιβλίου υποχρεώνεται ν' αντιμετωπίσει το ίδιο ακριβώς ερώτημα και ως προς τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, οπότε πλέον ομολογεί ότι είναι Εσσαίος. Και λέει: «...από την άλλη, ο Ιωάννης εκφράζεται αυστηρότατα κατά των Φαρισαίων και Σαδδουκαίων και αυτό μας βάζει αντιμέτωπους μ' ένα από τα μεγάλα αινίγματα που προκύπτουν από τις ανακαλύψεις του Qumran. Ο Φίλων και ο Ιώσηπος αναφέρουν πάντα τρεις μεγάλες αιρέσεις εβραϊκές: τους Φαρισαίους, τους Σαδδουκαίους και τους Εσσαίους. Κι όμως, πουθενά στο ευαγγέλιο δεν αναφέρονται οι Εσσαίοι. Φαίνεται ότι πρέπει ν' αναζητήσουμε τη λύση στο γεγονός ότι ο Ιωάννης δεν ονομάζει παρά τις αιρέσεις που είναι αντίθετές του. Αν δεν ονομάζει τους Εσσαίους αυτό συμβαίνει γιατί, τουλάχιστον ως ένα σημείο, ταυτίζεται μαζί τους. Νέο επιχείρημα για ν' αποκαταστήσουμε τους δεσμούς που τον συνδέουν μαζί τους». Αυτό κι αν είναι επιχείρημα! Οι τόσο αθώοι καθολικοί παπάδες θέλουν και καλά να μας πείσουν ότι δε διανοήθηκαν ούτε στιγμή πως 77 Το ίδιο ακριβώς επιχείρημα του Danielou επαναλαμβάνει και ο La-perrousaz, χωρίς άλλο σχόλιο, ό.π., σελ. 121. 96 έτσι κι εμφανίζονταν στο προσκήνιο οι Εσσαίοι, το παραμύθι του «υιού του θεού» γίνεται σκόνη. Η πιστότητα εξάλλου των ευαγγελίων είναι τόσο αναμφισβήτητη, ώστε να θεωρούμε φυσικό πως οι συγγραφείς τους δεν αναφέρουν τους Εσσαίους μια και ούτε ο Βαπτιστής δεν τους αναφέρει, ξορκισμένοι νά 'ναι. Και μένουμε με το μυστήριο: Γιατί αυτός ο αθώος ασκητής θεωρήθηκε τόσο επικίνδυνος, ώστε να σερβίρουν το κεφάλι του στο πιάτο; Πάλι τις πληροφορίες του Danielou θα χρησιμοποιήσουμε, όπως προκύπτουν από τις έρευνες του στα εσσαιικά κείμενα. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, θα μας δηλώσει, ήταν ήδη γνωστός με το όνομα «Ο Εσσαίος». Η όχθη όπου βαφτίζει (κατά συνέπεια μυεί στον Εσσαιισμό) γειτονεύει γεωγραφικά με το Qumran (σελ. 13). Η Έρημος στην οποία λέγεται ότι οδηγήθηκε ο Ιησούς για να υποβληθεί στον πειρασμό, είναι γεωγραφικό τοπωνύμιο της εποχής και αναλογεί στην τοποθεσία που βρίσκεται το Κοινόβιο, όπου φαίνεται ότι αποσύρθηκε ο Ιησούς.78 Ο Ιωάννης, ο αγαπημένος του μαθητής, ήταν Εσσαίος πριν να γίνει μαθητής του Βαπτιστή, απ’ όπου τον απέσπασε ο Ιησούς. Οι υπόλοιποι «απόστολοι» στρατολογήθηκαν κυρίως από τις κατώτερες τάξεις της Γαλιλαίας και ήταν Ζηλωτές. Ανάμεσα τους υπάρχει ένας, ο Σίμων ο Ζηλωτής. (Κατά Λουκά, στ', 15). Ιούδας Ισκαριώτης σημαίνει Ιούδας ο τρομοκράτης, ο αντάρτης (σελ. 87). Η Αποκάλυψη του Ιωάννη, που γράφεται από τον Ιωάννη, όπως και το Κατά Ιωάννην, εκφράζουν πιστά την ιδεολογία των παπύρων (σελ. 96-97). Οι μαθητές του Βαπτιστή, που ακολουθούν μετά τον Ιησού, αποτελούν έναν ενδιάμεσο κρίκο ανάμεσα στους ανθρώπους του Qumran και τους μαθητές του Ιησού (σελ. 23). Οι Δώδεκα Απόστολοι είναι πιστό αντίγραφο του «Συμβουλίου του Θεού» της Εσσαιικής Κοινότητας. Οι τρεις ιερείς, όπως οι επικεφαλής του Εσσαιικού Συμβουλίου, γίνονται η προνομιούχος ομάδα του Ιησού, από τους Πέτρο, Ιάκωβο και Ιωάννη. Απαγορεύει ο Ιησούς τον όρκο (Ματθαίος, 35-7), τον απαγορεύουν οι Εσσαίοι (σελ. 30). 78 «Η παραμονή του Χριστού στην Έρημο φαίνεται λοιπόν σαν μια αποχώρηση σ’ ένα κέντρο προσευχής». Στην επανέκδοση του βιβλίου, ο Danielou έχει αποσύρει τη φράση του. 97 Πολεμούν οι Εσσαίοι το Ναό, όπως εκπροσωπείται από τους Σαδδουκαίους και Φαρισαίους, όπως κάνουν ο Ιωάννης και ο Ιησούς79 που τους επιτίθενται προκλητικά (σελ. 30). Αποδεικνύεται, τέλος, το τεράστιας σημασίας γεγονός, κατά τον Danielou, ότι ο Ιησούς κάνει το Μυστικό Δείπνο το βράδυ της Τρίτης, γιατί γιορτάζει το Πάσχα σύμφωνα με το Κουμρανικό ημερολόγιο, που το Πάσχα του πέφτει πάντα Τετάρτη. Η πρώτη εμφάνιση του ενήλικου Ιησού στον κόσμο γίνεται με τη βάφτιση - την καθιερωμένη καθημερινή εσσαιική τελετουργία. Η καθιέρωση να φορούν λευκή πουκαμίσα οι βαφτιζόμενοι τότε, και οι χριστιανοί μετά, αποτελεί μια συνέχεια του λευκού ρούχου που φορούσαν οι μυημένοι στο Κοινόβιο (σελ. 39). Η καθιέρωση της προσευχής προς την ανατολή του ήλιου ξεκινάει από τους Εσσαίους, τελείως αντίθετα με τις κατηγορηματικές εντολές των προφητών (Ιεζεκιήλ, 8, 16) πως κάθε προσευχόμενος πρέπει να κοιτάει προς την Ιερουσαλήμ. Το εσσαιικό έθιμο της προς ανατολάς προσευχής έχει προέλευση ελληνική η ανατολική (σελ. 39). Η μορφή του Μυστικού Δείπνου είναι πιστό αντίγραφο των γευμάτων στο Qumran80 (σελ. 25). «Η απάρνηση των αγαθών» των Εσσαίων και το «ο έχων δυο χιτώνας» του Ιησού, καθώς και η πρωτοφανέρωτη εντολή «αγάπα τον πλησίον σου ως σε αυτόν», αποτελούν τη βάση της εσσαιικής διδασκαλίας και του κηρύγματος του Ιησού. Ποιό είναι το συμπέρασμα του Danielou που μας προσφέρει όλα αυτά τα καταφατικά, ως προς τη σχέση Εσσαίων - Ιησού, επιχειρήματα, σύμφωνα με τους πάπυρους: Ότι ο Ιησούς δεν είναι Εσσαίος. Και να πως το δικαιολογεί: Κατά Μάρκο ια', Κατά Ιωάννη, ιστ', Κατά Λουκά, ιθ', 45-8. Αντίθετα, ο Χριστός ο ίδιος είναι ξένος ως προς Είναι ξένος από το ίδιο του το περιβάλλον, που από τον δαυιδικό μεσσιανισμό· Είναι ξένος εξαιτίας της θεωρίας του και των πράξεων αυτή, που υπήρχε στην έκδοση του 1957, σελ. 23. Και για μας, των μυητικών διονυσιακών ή ορφικών δείπνων. τον εσσαιικό κόσμο. είναι η Γαλιλαία, και ακόμη περισσότερο του, που είναι εκ 98 διαμέτρου αντίθετες με την εσσαιική θεωρία και τη ζωή του Δάσκαλου της Δικαιοσύνης.81 Τα μόνα σημεία επαφής αφορούν σε πρακτικές εφαρμογές, στο ημερολόγιο, στη δομή της κοινότητας, που ο Χριστός και οι Απόστολοι φαίνονται να εμπνέονται, απ’ όσα έβλεπαν στις πλέον ευλαβείς κοινότητες της εποχής τους» (σελ. 120). Ύστερα απ’ αυτό, τί να πει κανείς; Ότι το Ιαματικό ψεύδος υποτροπιάζει, μαζί και η υποτίμηση της νοημοσύνης μας; Και πως μπορούσαν να βλέπουν «τις πλέον ευλαβείς κοινότητες της εποχής τους», αφού οι Εσσαίοι ζούσαν τόσο απομονωμένοι στο απόρθητο για τους αμύητους Qumran; Αλλά θα ξαναγυρίσουμε σ' αυτό το θέμα. Οι λέξεις είναι κουτσομπόλες. Είναι μάρτυρες για το χαμένο παρελθόν, προικισμένες με λόγο. G. THOMSON Να τα δεχτούμε όλα, όπως μας τα λένε; Σύμφωνοι. Μας μένει όμως μια απορία. Μέσα σ' αυτό τον καταιγισμό του θεϊσμού και του μεσσιανισμού, που μας κατακλύσανε αναλύοντας μας τα ντοκουμέντα του Qumran, ξέχασαν να μας πουν τούτο: Τί χρειαζόταν ανάμεσα στους πάπυρους-ντοκουμέντα και κείνος ο ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΠΟΛΕΜΟΥ; Ο Danielou τον αναφέρει Στον κατάλογο των παπύρων, στην πρώτη σελίδα του βιβλίου του, ύστερα τον ξεχνά. ο Laperrousaz του αφιερώνει τέσσερις (4) αράδες που μεταφράζω: «Όσο για τον Κανονισμό του Πολέμου, καθορίζει ότι μπορεί κανείς ν' αναλάβει διάφορες αρμοδιότητες: επιμελητείας από 25 ως 30, ιππέα από 30 ως 35, και, τέλος, αξιωματικού η στρατηγείας από 40 ως 50 χρόνων» (VI, 13-14 και VII, ο.π., σελ. 44). Ώστε οι Εσσαίοι οργάνωναν στρατό. Εκπαίδευαν και άντρες. Γιατί; Άγνωστο. Περιθάλπανε όμως και Ζηλωτές τραυματίες. Είναι ωστόσο βέβαιο - μας λένε - ότι ο Ιησούς δεν ήταν Εσσαίος. 81 Αναφέρεται στο δημιουργό της αίρεσης των Εσσαίων ασκητή, μεγάλου αναστήματος, που πέθανε πενήντα χρόνια περίπου πριν τη γέννηση του Ιησού, όπως ανέφερα ήδη, σημ. 1. 99 Και κείνος ο από Αριμαθαίας, που δεν αναφέρθηκε ποτέ πριν στις Γραφές, αναδύεται κάποια στιγμή σαν από μηχανής θεός, νύχτα, μετά τη σταύρωση, και ζητεί, ντε και καλά, από τον Πιλάτο να τους παραδώσει το πτώμα του Ιησού. Ποιος είναι πάλι αυτός; Πολύ καθώς πρέπει κύριος, σεβάσμιος βουλευτής, μας επιβεβαιώνουν οι συνοπτικοί. Άρα άρχοντας. Και νοιάζεται τόσο πολύ για το πτώμα ενός Αναρχικού», κρυφά όμως από τους άλλους άρχοντες, την ίδια του την τάξη, με λίγα λόγια, που ευθύνεται και για την καταδίκη και τη θανάτωση του Ιησού. Φαρισαίος λοιπόν αποκλείεται, «ων μαθητής του Ιησού κεκρυμμένος δε διά τον φόβον των Ιουδαίων», μας αποκαλύπτει ο Ιωάννης - που γνωρίζει (ιθ', 38). Μαθητής του Ιησού, ο σεβάσμιος γέρων, σε τί; Τί τέλος πάντων εκπροσωπούσε ο Ιησούς στην Παλαιστίνη; Ποιανού οπαδός ήταν; Του εαυτού του! Ισχυρίζεται ο Danielou προκειμένου να τον απομονώσει από τον εσσαιισμό. Σε ενίσχυση του έρχεται και ο Kr. Stendhal, που αναφέρει ο Laperrousaz. «Ο Ιησούς είναι ο εφευρέτης του Χριστιανισμού και η Εκκλησία είναι ο φύλακας του διπλώματος ευρεσιτεχνίας και του κοπυράιτ του» (ο.π., σελ. 123). Αν λοιπόν ο Ιησούς δεν ήταν Εσσαίος ούτε και απεσταλμένος από το Qumran, χρίστηκε μόνος του Μεσσίας και Σωτήρας. Μα τότε δε θα το σταυρώνανε, ένα βλαμμένο ανθρωπάκι. Θα το κλείνανε σε φρενοκομείο. Με τη σωτηρολογία, την αρρώστια της εποχής, όπως τη βαφτίζει ο Guignebert, δεν ήταν καθόλου ασυνήθιστο ή απροσδόκητο να «βγει κάποιος στο κλαρί», πιστεύοντας πως θ' αναδειχτεί σε εθνικό ήρωα, δηλαδή Μεσσία. Αλλά προσοχή, αυτός ο φιλόδοξος η μυστικιστής έπρεπε να δράσει στις καθημερινές οδομαχίες, στους πυρπολισμούς, στις δολοφονίες προσωπικοτήτων, μαζί με τους Ζηλωτές ή τρομοκράτες ή νεωτεριστές. Και νά 'ναι ο τολμηρότερος, ο πιο αδίστακτος, για να του αναγνωρίσουν οι άλλοι την υπεροχή, που φέρνει στην ηγεσία. Να κατατάξουμε τον Ιησού σ' αυτούς; Κατά την άποψη μου, αποκλείεται. Μπορεί να πιστεύει στη βίαιη κατάργηση του κράτους της αδικίας και να προλέγει ό,τι θα συμβεί. Αλλά ο ρόλος του Ιησού είναι πολύ δυσκολότερος. Είναι αυτός του ηθικού και πνευματικού μεταρρυθμιστή, με σκοπό την ηθική βελτίωση και θρησκευτική αναγέννηση του λαού, αλλά και τη διαφώτιση του. Ο Ιησούς είναι ένα όργανο κάποιου πολιτικού σχεδίου. Αυτό διαπιστώνεται από τις αμφιβολίες των δικών του - των μαθητών του - που δείχνουν πως 100 δεν αναγνωρίζουν αντιλήψεων. στον Ιησού τον Μεσσία των δικών τους Ο Ιησούς είχε μια άλλη παιδεία. Που την απόχτησε όμως; Αν απαντήσουμε σ' αυτό, λύνεται αυτόματα και το μυστήριο της εξαφάνισης του Ιησού, από τα δώδεκα του χρόνια, όταν, κατά τους συνοπτικούς, τον βρίσκουν οι γονείς του μέσα στο ναό, ως τα τριάντα του περίπου, οπότε ο Βαπτιστής αναγγέλλει τον ερχομό του και λίγο μετά εμφανίζεται στο προσκήνιο και ο ίδιος. Μια πληροφορία του Ιώσηπου82 μας ανοίγει τις πόρτες για να κοιτάξουμε βαθύτερα στο παρελθόν: «Οι Εσσαίοι υιοθετούν παιδιά άλλων, από τρυφερή ηλικία, για να τα διδάξουν. Τα θεωρούν συγγενείς τους και τα διαπλάθουν σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους».83 Θά 'πρεπε ίσως ν' αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα που δημιουργούσε στη Μαρία και τον Ιωσήφ το στίγμα του νόθου γιού; Και ότι θα τους δόθηκε μια ευτυχισμένη διέξοδος, αν στο ναό όπου τον βρήκαν, τους έγινε η πρόταση να τον παραδώσουν στο Qumran, όπου θα μεγαλώσει σαν άνθρωπος του θεού; Ο Danielou μας υποβοηθεί σ' αυτό το συμπέρασμα, μιλώντας για την περιοχή του «Πειρασμού», όπου δικαιολογούν ότι αποτραβήχτηκε ο Ιησούς. «...το πράγμα είναι προφανές αν σκεφτούμε κατ' αρχήν τις επαφές του Χριστού με τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, από τη βάπτιση του κι έπειτα. Άλλο ένα επεισόδιο αποκτά εδώ τη σημασία του, αυτό του Πειρασμού... οπότε διαπιστώνουμε ότι η Έρημος, χωρίς άλλες υποδείξεις, εμφανίζεται στο περιβάλλον που μας ενδιαφέρει, να επισημαίνει τη μοναξιά των Εσσαίων. Αλλά και ο παραδοσιακός τόπος του Πειρασμού βρίσκεται επίσης στην ίδια απόκρημνη όχθη, όπου βρέθηκαν τα χειρόγραφα, λίγο βορειότερα, του Qumran. Η 82 83 Ιώσηπος, Ιουδαϊκός Πόλεμος, Τ. Β', 120. Στον Κανονισμό του Qumran υπάρχει το εκπαιδευτικό πρόγραμμα: «Από πολύ μικρό θα τον μορφώσουν από τό Βιβλίο των Προσευχών και ανάλογα με την ηλικία του θα του διδάξουν τους Κανονισμούς της Συμμαχίας και θα μορφωθεί επί δέκα χρόνια από την είσοδο του στην κατηγορία των παιδιών. Στα 25 του θα συμπεριληφτεί στα ιδρυτικά μέλη του αγίου Τάγματος και θα το υπηρετεί. Στα 30 του μπορεί να προταθεί για διαιτητής σε δίκες και κρίσεις και να πάρει θέση ανάμεσα σε ηγέτες χιλιάδων Ισραηλινών, στους αρχηγούς των εκατονταρχιών, των δεκαρχιών, τους δικαστές και τους επιμελητές... και ανάλογα με την ευφυΐα του, καθώς και με την άψογη συμπεριφορά του, θα προσπαθήσει να γίνει πολύ δυνατός στο πόστο που τού 'χουν εμπιστευτεί, ανάμεσα στους αδελφούς του...» (Συμπληρωματικός Κανονισμός I, 6-19, αναφ. Laperrousaz, ο.π., σελ. 43). 101 παραμονή του Χριστού στην Έρημο φαίνεται λοιπόν μια αποχώρηση σ' ένα κέντρο προσευχής» (ο.π., σελ. 25, έκδ. 1957). Και σε κάποια άλλη στιγμή, από τις πολλές που ο Ιησούς απειλείται να λιθοβοληθεί ή να συλληφθεί, αναφέρει μόνο ο Ιωάννης: «Επιδίωξαν λοιπόν πάλι να τον πιάσουν και ξέφυγε από τα χέρια τους. Και έφυγε πάλι πέρα από τον Ιορδάνη, εκεί που πρώτα βάφτιζε ο Ιωάννης, και έμεινε εκεί» (Γ, 30-40). Σε μια δύσκολη ώρα λοιπόν, ο Ιησούς καταφεύγει εκεί. Αυτό, το Qumran, θεωρεί σπίτι του και οικογένεια του. Και εκεί φαίνεται να κρύβεται στον κίνδυνο. Πιθανότατα οι Εσσαίοι άρχισαν βιαστικά τη στρατολόγηση στελεχών μέσα από εξαθλιωμένες μάζες και εγκαταλειμμένα παιδιά, προσφέροντας τους ένα πιάτο φαγητό και κατάλυμα. Σιγά σιγά και με τα χρόνια, που η φήμη αυτών των Δίκαιων μεγάλωνε, ακολούθησαν οι εύποροι κάποιας ηλικίας, αηδιασμένοι από τους συμβιβασμούς του Ιερατείου. Γιατί στις σπηλιές βρέθηκαν και κατάλογοι της σε χρυσό περιουσίας του Κοινοβίου, που υπολογίστηκε σε δισεκατομμύρια γαλλικά φράγκα (Laperrousaz, σελ. 34). Θά 'πρεπε, ωστόσο, να περίμεναν πολύ, ψάχνοντας μέσα στους νεοφώτιστους, που όλο και πλήθαιναν, να βρουν κατάλληλα πρόσωπα που θα τα προετοίμαζαν να βγουν την κατάλληλη ώρα να διδάξουν στα πλήθη. Κάποιος πάντως με τα προσόντα του Ιησού δε θά 'ταν εύκολο να βρεθεί. Πέρα από το πολύ χαμηλό μορφωτικό επίπεδο του εβραϊκού λαού, θά 'πρεπε νά 'χει και μια ιδιαιτερότητα από παιδί, ακόμη, εκείνος που θα εκλεγόταν για την πρώτη εξόρμηση. ο Ιησούς είχε κατακτήσει μια μόρφωση που ξάφνιαζε τους Φαρισαίους. Και που πολύ σωστά δεν μπορούσαν να τη δικαιολογήσουν, υπολογίζοντας την προέλευση του. Γι' αυτό και ρωτούν συχνά, «δεν είναι ο γιός του μαραγκού;» Παιδιά της τάξης του αποκλειόταν νά 'χουν οποιαδήποτε παιδεία. «Και εθαύμαζον οι Ιουδαίοι λέγοντες, πως αυτός γνωρίζει γράμματα χωρίς να μάθει;» Παράλληλα, όμως, αποκλειόταν να στραφούν προς τον εσσαιισμό νέοι της άρχουσας τάξης. Όχι γιατί η τάξη τους είναι ο στόχος της εσσαιικής αίρεσης. Αυτό θ' αργήσουν να το μάθουν. Αλλά τί θα παρακινούσε την προνομιούχα και πλούσια νεολαία να στρατευτεί με παρόμοια ιδανικά Στον αμείλικτο ασκητισμό και στη στρατιωτική πειθαρχία του Κοινοβίου; Ιδού ένα άλλο σημαντικό στοιχείο που συνηγορεί για την ταξική οργάνωση των Εσσαίων. Με ποιό στόχο θα συγκινούσαν τους γόνους της αριστοκρατίας για να υπηρετήσουν τέτοια ιδανικά; Με την κατάλυση της τάξης τους της ίδιας; ο Ιησούς το ξεκαθαρίζει: Αν ήσαστε από αυτούς (τον κόσμο) ο κόσμος θα σας αγαπούσε με τον ίδιο τρόπο. Αλλά επειδή δεν είστε απ’ αυτό τον 102 κόσμο, αλλά εγώ σας διάλεξα ανάμεσα από τον κόσμο, γι' αυτό σας μισούν» (ιε', 19). Και παρακάτω: «Και θα σας κάνουν αποσυνάγωγους» (ιστ' 2). Και όπως είπαμε, αποσυνάγωγοι ήταν ήδη όλοι εκείνοι που δεν εκτελούσαν πια τα υλικά χρέη τους στο Ναό. Οπότε μπορούμε να συμπεράνουμε πως οι κατώτερες τάξεις, από κάπου πρέπει να δέχτηκαν αυτό το σύνθημα, της απόρριψης του Ναού. Ο Ιησούς παίρνει απάνω του την ευθύνη ότι τους παρέσυρε. Αν ο κόσμος σας μισεί, να το ξέρετε, ότι πριν από σας μίσησε εμένα» (ιε', 18)84 Γιατί; Ο Ιησούς λοιπόν είχε προετοιμαστεί, πριν ακόμα εμφανιστεί στον κόσμο σαν διαφωτιστής, για τους κινδύνους που τον απειλούσαν. Ακόμα και το να πεθάνει, ίσως να το περίμενε. Νά 'παιξε ρόλο, στην αποδοχή αυτής της εκδοχής, η μοίρα του; Εννοώ της γέννησης και της μοναξιάς του; Αποκλείεται νά 'νιωθε διωγμένος από τη μάνα του, όσο τουλάχιστο ήταν ακόμα παιδί; Πρέπει να προσέξουμε ότι πουθενά στις γραφές δεν αναφέρεται ότι πήγε να επισκεφτεί το σπίτι του, τη μάνα του. Ενώ, αντίθετα, όταν πηγαίνει για πρώτη φορά στη Γαλιλαία να διδάξει, εμφανίζονται έξω από τη συναγωγή η μητέρα και τ' αδέλφια του και ζητούν να τον δουν. Σ' αυτή την αφήγηση συμφωνούν όλα τα ευαγγέλια (Μάρκ., γ', 32· Ματθ, ιγ', 46· Λουκ., η', 19-20). Στους Ύμνους των παπύρων υπάρχουν δυο πολύ ωραίες στροφές, σε συνέχεια σχεδόν, αλλά που δεν πρέπει ν' αναφέρονται και οι δυο ατον Ιδρυτή Δάσκαλο της Δικαιοσύνης, όπως φαίνεται ξεκάθαρα για την πρώτη: Γιατί Εσύ (ώ Θε μου) από τον πατέρα μου με γνώρισες κι από το στήθος της μητέρας μου (κι από την κοιλιά) της μητέρας μου. Εσύ ασχολήθηκες μαζί μου κι από τους μαστούς αυτής που με συνέλαβε με κάλυψες με την ευσπλαχνία σου. Η δεύτερη στροφή, ξεκάθαρα διαφορετική, δεν αποκλείεται να είναι μια προσθήκη, που αναφέρεται στον εκλεγμένο για τον μεγάλο προορισμό Ιησού. Κι ως τα γηρατειά, εσύ θα με φροντίζεις γιατί ο πατέρας μου δε με γνώρισε, και η μητέρα μου μ' εγκατέλειψε σε Σένα. Γιατί είσαι ένας πατέρας για όλους τους γιους της αλήθειας." Ένα άλλο σημείο, που χρόνια βασάνισε τους μελετητές των ευαγγελίων και δημιούργησε ατέλειωτους καβγάδες, είναι και κείνη η 84 Όλες οι αναφορές από το Κατά Ιωάννη. 103 «μεταμόρφωση επί του όρους» (Λουκ., θ', 28-37· Ματθ., ιζ', 1-10). Ο Ιησούς πήρε μαζί του τους έμπιστούς του, Πέτρο, Ιάκωβο και Ιωάννη, και ανέβηκαν στο Όρος. Τους άφησε κάπου να περιμένουν, γιατί εκείνος ανέβηκε λίγο πιο πάνω να προσευχηθεί. Οι μαθητές, μακάριοι και μακριά από κάθε προβληματισμό, «αποκοιμήθηκαν» ξαπλωμένοι στο γρασίδι, αλλά ξύπνησαν από κουβέντες. Μισοξύπνιοι, είδαν τον Ιησού να στέκει λίγο ψηλότερα λουσμένος στο φώς και να συζητεί με δυο άλλους, που οι αφελείς μαθητές έβγαλαν αμέσως το συμπέρασμα πως επρόκειτο για τον Μωυσή και τον Ηλία. ο Benturini85 πιστεύει πως πρέπει νά 'ταν μια προμελετημένη συνάντηση με μυστικούς συντρόφους του Ιησού, Εσσαίους. Ίσως γι' αυτό το πρόσωπο του νά 'λαμπε από χαρά. Ή ακόμα, δεν αποκλείεται, μια δέσμη ηλιαχτίδες νά 'πεφτε κατακόρυφα απάνω του, μέσα από κάποιο κενό δέντρων, δημιουργώντας μια έντονη αντίθεση φωτός. Πανικόβλητοι οι πλέον ορθολογιστές μελετητές, απορούν: Όχι για το θαύμα! Τη Μεταμόρφωση την παραδέχονται. Αλλά ποιοί νά 'ταν αυτοί οι δύο. Κι όταν μάλιστα, κατά περίεργη σύμπτωση, αλλά και σπάνια εξαίρεση, και τα τρία συνοπτικά, αφηγούμενα τη σκηνή, συμφωνούν σ' όλες τις λεπτομέρειες ως και στη μέρα που συμβαίνει το «θαύμα». Και στη συνέχεια, στο Κατά Μάρκο και Κατά Ματθαίο, ο Ιησούς παρακάλεσε τους τρεις να μην αναφέρουν σε κανέναν για το «όραμα». Στο Κατά Λουκά, οι μαθητές φαίνεται να το κρατούν μυστικό από δική τους πρωτοβουλία. 27 0.π., Ύμνος P. IX, 29-31 και 34-6. Στη σπάνια αυτή σύμπτωση της συμφωνίας των τριών ευαγγελίων μένει ωστόσο μια πολύ μεγάλη απορία, με δυο σκέλη: α) Γιατί ο Ιησούς δε διευκρινίζει στους μαθητές του ποιοι ήταν αυτοί οι λευκοντυμένοι (οι Εσσαίοι φορούσαν πάντα λευκούς χιτώνες εκτός εργασίας), αλλά τους αφήνει σε μια τέτοια πλάνη; Και έχουν δίκιο οι ερευνητές. Για μας ο Ιησούς, γνωρίζοντας την αγραμματοσύνη και την αφέλεια των μαθητών του, είναι υποχρεωμένος να κρύψει πως συναντιέται με δυο συνωμότες Εσσαίους. Εφ' όσον όμως οι ερευνητές δε θέλουν ούτε ν' ακούσουν αυτή την εκδοχή, είναι υποχρεωμένοι να τον δουν σαν έναν λαοπλάνο που εκμεταλλεύεται την ευπιστία και την αμάθεια των δυο μαθητών, για να διαδοθεί πως είναι Μεσσίας, μια και τους αφήνει να πιστέψουν ότι συναντιέται με κοτζάμ Μωυσή. Το δεύτερο σκέλος είναι και αξεπέραστο. ο Ιωάννης είναι ο τρίτος συνοδός. Και κατά συνέπεια, ο μόνος αυτόπτης μάρτυρας της σκηνής της Μεταμορφώσεως, σε σχέση με τους τρεις άλλους συμφωνούντες ευαγγελιστές. Κι όμως, αυτός δεν αναφέρει τίποτα για το γεγονός. Οι εκδοχές των ευσεβών μελετητών, αλλά και των ορθολογιστών, 85 Αναφ. D. Fr. Strauss, Η Ζωή του Χριστού, Τ. 2ος, σελ. 191. 104 αλληλογρονθοκοπούνται. Η μόνη λογική εκδοχή δεν αναφέρεται: ο Ιωάννης είναι επιβεβαιωμένα Εσσαίος. Αυτός πιθανότατα αποτελεί και το σύνδεσμο ανάμεσα Ιησού και Qumran. Γνωρίζοντας με ποιους συναντήθηκε ο Ιησούς κείνη τη μέρα στο όρος δεν αναφέρει τίποτα, σεβόμενος τον εαυτό του, αλλά και τον φίλο και συναγωνιστή του Ιησού. Και θα τελειώσουμε με το επίσης πολυσυζητημένο και πάντοτε άλυτο θέμα του πασχαλινού δείπνου, του λεγόμενου και Μυστικού. Ας δούμε πρώτα τι μαρτυράει ο Ιώσηπος: «Δεν έχουν μια μοναδική πόλη, αλλά σε κάθε πόλη μαζεύονται πολλοί και σχηματίζουν μια αποικία. Τα σπίτια τους είναι ανοικτά για τα μέλη της αίρεσης που έρχονται απ’ άλλου, τα πάντα μέσα στο σπίτι είναι στη διάθεση τους, σαν να βρίσκονταν στο σπίτι τους, και μπαίνουν σε σπίτια ανθρώπων που δεν είχαν ποτέ ξαναδεί, σαν νά 'μπαιναν σε σπίτια στενών συγγενών τους φίλων».86 Στο Κατά Λουκά, διαβάζουμε ότι οι μαθητές ρωτούν τον Ιησού: «Πού θέλεις να ετοιμάσουμε; Μπείτε στην πόλη (απαντά ο Ιησούς) και θα συναντήσετε έναν άνθρωπο που θα σηκώνει ένα σταμνί με νερό. Ακολουθείστε τον και μπείτε στο σπίτι που πάει. Και πείτε στον οικοδεσπότη, ο δάσκαλος σου παραγγέλνει. Πού είναι το μέρος που θα φάω με τους μαθητές μου για το Πάσχα; Και κείνος θα σας δείξει ένα μεγάλο ανώγειο έτοιμο. Εκεί να ετοιμάσετε. Έφυγαν και τα βρήκαν όλα όπως τους είπε»(κβ ',8-13). Η τελευταία παράγραφος αφήνει βέβαια να υπονοηθούν οι μαντικές ιδιότητες του Ιησού. Και οι ερευνητές κατεβάζουν πάλι τις βιβλιοθήκες και αλληλοξεσκίζονται στις υποθέσεις. Σε μια Ιερουσαλήμ που στις γιορτές του Πάσχα συρρέουν, κατά τον Ιώσηπο, 2.000.000 άνθρωποι, πως δεν είχε σκεφτεί ο Ιησούς να παραγγείλει το γεύμα, παρά την τελευταία στιγμή; Και πως, αναρωτιέται ο Strauss, βρίσκεται άδειο το δωμάτιο κτλ. κτλ., και τελικά αποδεικνύεται πως οι Ιησούς, μέγας προφήτης, προμαντεύει τα πάντα, ως και τα πιο ασήμαντα (ο.π., σελ. 277). ο Danielou, όμως, δίδει μια πολύτιμη πληροφορία, που λύνει οριστικά το μέγα μυστήριο, πως και γίνηκε αυτή η μαγική συνεννόηση και βρέθηκε το σπίτι που τους φιλοξένησε, σαν να χτύπησε μαγικό ραβδί. «Ένα από τα πλέον περίπλοκα προβλήματα της εξήγησης της Καινής Διαθήκης ήταν ο καθορισμός της ημέρας του Δείπνου... Σύμφωνα με μια παλιά παράδοση ο Ιησούς έκανε Πάσχα ένα βράδυ Τρίτης, τον συνέλαβαν τη νύχτα της Τρίτης προς Τετάρτη και τον σταύρωσαν Παρασκευή. (Αλλά σύμφωνα με τον Ιωάννη ο Ιησούς σταυρώθηκε 86 Ιώσηπος, Ιουδαϊκός Πόλεμος, Τ. Β', 124. 105 πριν το Πάσχα). Χάρη στη δίδα Jaubert, ξέρουμε τώρα, ότι οι άνθρωποι του Qumran χρησιμοποιούσαν ένα παλιό ημερολόγιο... σύμφωνα μ' αυτό, το Πάσχα έπεφτε πάντα μια Τετάρτη... Είναι προφανές ότι ο Ιησούς και οι μαθητές του ακολουθούσαν το ημερολόγιο του Qumran... Έτσι, ο Χριστός γιόρτασε πράγματι το Δείπνο την Τρίτη, παραμονή του Πάσχα κατά το εσσαιικό ημερολόγιο. Και σταυρώθηκε την παραμονή του επίσημου εβραϊκού Πάσχα, που έπεφτε κείνη τη χρονιά Σάββατο» (ο.π., σελ. 23-5). Αλλά δεν ήταν Εσσαίος! Δε χρειαζότανε λοιπόν καμιά απολύτως προφητεία. Σαν έμπαινες σ' ένα σπίτι, σύμφωνα με την ελευθερία της συμπεριφοράς, κατά τον Ιώσηπο, κι έλεγες πως θες να φας το πασχαλινό σου γεύμα, βράδυ Τρίτης, αυτόματα οι οικοδεσπότες καταλάβαιναν πως επρόκειτο για Εσσαίο. Ίσως το μόνο απαραίτητο νά 'ταν η ανάγκη να συναντήσεις κάποιον άντρα να κουβαλάει σταμνί κι αυτό ν' αποτελούσε ένα συνθηματικό γνώρισμα ίσως για την προετοιμασία του Πάσχα των Εσσαίων, που επιβεβαιώνεται πλέον ότι γιορταζόταν τρεις μέρες πριν το επίσημο-κρατικό. Ύστερα από την ανακάλυψη των παπύρων του Qumran η ανακολουθία, οι αντιφάσεις, οι ψευδολογίες, θαύματα και μαγείες, όλα μα όλα τα αλλοπρόσαλλα των ευαγγελίων εξηγούνται. Οι συγγραφείς των συνοπτικών, υποχρεωμένοι να μην αναφερθούν ποτέ στους Εσσαίους και στη δράση τους, καταργώντας δηλαδή ένα σημαντικό μέρος της ιστορικής πραγματικότητας, αποδεικνύονται οι μεγαλύτεροι παραμυθάδες των αιώνων. Και να γιατί: Όσο οι Εσσαίοι ζούσαν αποτραβηγμένοι στην Έρημο - της Νεκρής θάλασσας - δεν ενοχλούν κανέναν, αλλά οργανώνονται τέλεια, με δική τους παραγωγή, βιοτεχνία, και απόλυτη οικονομική ανεξαρτησία, απόδειξη πως κόβουν και δικό τους νόμισμα. Ανάμεσα σ' αυτούς και στο επίσημο εβραϊκό κράτος υπάρχει ένα αγεφύρωτο χάσμα. Είναι οι ηθικοί, οι ευλαβείς, οι διατηρητές της αλήθειας και οι πολέμιοι της διαφθοράς των κρατούντων. Σύμφωνα με τα κείμενα τους, η συντέλεια του κόσμου είναι προ των θυρών. Στο Τάγμα τους μόνο αγνές και πολλαπλά δοκιμασμένες και ενάρετες ψυχές ζουν, και μέσα από τους κόλπους τους θα αναδειχθεί ο μέγας Τιμωρός του έθνους: του εβραϊκού. Αυτό μην το ξεχνάμε. Είναι λοιπόν και γι' αυτούς, μια άμεση προσδοκία ο Μεσσίας. Δεν ξέρουμε αν η προσδοκία τους είναι η ίδια με των Ζηλωτών, των «Νεωτεριστών», όπως τους αποκαλεί συνεχώς ο Ιώσηπος στα κείμενα του. Θεωρείται πάντως βέβαιο ότι πολλοί διωκόμενοι Ζηλωτές και τραυματίες, από τις συμπλοκές στις πόλεις, καταφεύγουν στο Κοινόβιο του Qumran όπου βρίσκουν περίθαλψη. Το Ιερατείο το γνωρίζει. Αλλά δεν μπορεί 106 να πληροφορηθεί τίποτα άλλο. Οι όρκοι των μελών ήταν τόσο δεσμευτικοί, ώστε στάθηκε αδύνατο να διαρρεύσει οποιαδήποτε πληροφορία στους μη μυημένους, σχετικά με τους στόχους της οργάνωσης. Εξάλλου ζουν τόσο ειρηνικά επί δεκαετίες, ώστε δε δίδουν καμιά αφορμή. Όταν ο εσσαιισμός αποφασίζει να σπάσει τη σιωπή και να διακηρύξει επίσημα τις αρχές του, με τον Πρόδρομο Ιωάννη πρώτα και με τον Ιησού αμέσως μετά, έχει πια θεμέλια και χιλιάδες μέλη. Πρόκειται λοιπόν για κοινωνικοπολιτική οργάνωση με αρχές και επίσημο πρόγραμμα. Το πρόγραμμα αυτό προπαγανδίζει ο Ιησούς αναγγέλλοντας την κατάργηση της ιδιοκτησίας, την από κοινού χρήση των αγαθών, την ανηθικότητα του Ιερατείου και την τιμωρία του, με μια μαχητική εκδήλωση, που θα είχε σαν αποτέλεσμα να μη μείνει πέτρα πάνω στην πέτρα. ο προορισμός του Ιησού είναι να ξεσηκώσει το ταξικό μίσος, που, διαμορφωμένο σε συγκεκριμένη θεωρία, προσδίδει καινούριες διαστάσεις Στον εξαθλιωμένο και απελπισμένο άνθρωπο-Εβραίο. Προσπαθεί να του αποκαλύψει την από αιώνες ναρκωμένη συνείδηση του, για να τον στρατέψει σαν υπεύθυνο κοινωνικό άτομο στην επανάσταση. Καλλιεργώντας του ταυτόχρονα την αρχή της αλληλεγγύης που τον βγάζει από τη μοναξιά. Πολλοί ωστόσο, διαβάζοντας τούτες τις γραμμές , θα ισχυριστούν πως τίποτα τέτοιο δεν προκύπτει από τα ευαγγέλια και από τη μορφή του «γλυκύτατου Ιησού». Αλλά σε μια εποχή που το αντάρτικο οργιάζει, οι πόλεις ζουν μες στη διαρκή απειλή των τρομοκρατών, οι οδομαχίες είναι καθημερινό φαινόμενο και οι άρχοντες δεν κυκλοφορούν ποτέ μόνοι, αλλά προστατευόμενοι από μισθωμένους σωματοφύλακες (δηλ. γορίλες), σύμφωνα πάντα με τα λεγόμενα του Ιώσηπου, σε μια τέτοια περίοδο, είναι δυνατό να συλληφθεί και να σταυρωθεί ένας τέτοιος Ιησούς, δάσκαλος της αγάπης και της υποταγής; Και που; Σε μια χώρα τόσο θεοκρατούμενη, που άλλο δε ζητούσε από τη βουβή υποταγή του όχλου; Αυτοί που θεοποίησαν τους Μακκαβαίους και τους πέρασαν στην αθανασία της Βίβλου γιατί ηγήθηκαν του θρησκευτικού πολέμου κατά του εξελληνισμού τους, ποιες διαφορές είχαν αυτοί, οι θεοκρατούμενοι (κατά τα συμφέροντα όμως της άρχουσας τάξης) με αυτόν τον απονευρωμένο, κατά τις Γραφές, Δάσκαλο; Τί δίδασκε αλήθεια ο Ιησούς και κινδύνεψε τόσες φορές από το λιθοβολισμό των ακροατών του, σύμφωνα με τα ευαγγέλια. Πως, σαν σε σκαμπιλίζει ο ισχυρός, να του προσφέρεις και τ' άλλο μάγουλο, για να μη μείνει παραπονεμένο κι αταπείνωτο; Πως όσο πιο πολύ πεινάμε στη ζωή μας, τόσες περισσότερες πιθανότητες έχουμε να πάμε στον παράδεισο σαν πεθάνουμε από υποσιτισμό; Ή νά 107 'μαστε καλά παιδιά, γιατί έτσι και γίνει δεύτερη παρουσία θα πάμε στην κόλαση; Μα γιατί θά 'ταν δυσαρεστημένο το Ιερατείο με όλα αυτά; Αλλά και γιατί τον γιουχάιζαν κι έφευγε κυνηγημένος από πόλη σε πόλη; Τί εννοούσε ο Καϊάφας όταν είπε στο Συνέδριο, «καλύτερα να χαθεί ένας Εβραίος (Ο Ιησούς) παρά ολόκληρο το έθνος»; Κινδύνευε το έθνος από τη διδασκαλία της απόλυτης υποταγής; Με τους Ζηλωτές στις πόρτες του; Δεν είναι λογικό εξάλλου να εκτεθεί το Ιερατείο παραδίδοντας έναν φτωχό, ταπεινό, θρησκευόμενο Εβραίο στον Ρωμαίο έπαρχο. Και τον παραδίδει, γιατί ο ταπεινός, φτωχός, θρησκευόμενος των Γραφών πρέπει να βγει για πάντα από τη μέση. Και μόνο οι ρωμαϊκές αρχές έχουν τη δικαιοδοσία να εκδώσουν θανατική ποινή και να την εκτελέσουν. Τα δικαιώματα της ντόπιας διοίκησης περιορίζονταν στην επίλυση μικροδιαφορών και την επιβολή μικροποινών. Ώστε η παρουσία του Ιησού είναι επικίνδυνη. Τόσο, ώστε κρίνεται αναγκαίο να παραδοθεί στους Ρωμαίους, προκειμένου να θανατωθεί. Ήταν λοιπόν τόσο επικίνδυνος ο Ιησούς; Δε θα συζητήσουμε τώρα τη θλιβερή κατάντια της ανθρωπότητας, ούτε και πως χύθηκαν ποτάμια μελάνι και αίμα επί αιώνες για να καταφέρουν να δώσουν αληθοφάνεια σ' όλη αυτή την πενιχρή μυθοπλασία των ευαγγελίων. Αλλά όταν διαστρέφει κανείς την αλήθεια, κακομεταχειριζόμενος αυθεντικά ντοκουμέντα-τεκμήρια, κάπου η αλήθεια θα εκδικηθεί, αποκαλύπτοντας μια άλλη ισχυρότερη. Αυτό συμβαίνει ακόμα και σήμερα. ο Danielou, μέσα στο ανθελληνικό του μένος, μας παραδίδει ένα εξαίσιο επιχείρημα που κλονίζει τη δική του επιχειρηματολογία. «Παρατηρήθηκε συχνά», γράφει, «ότι η οργάνωση μιας ιεραρχίας στην Εκκλησία θεωρήθηκε δευτερεύουσας σημασίας, γεγονός που δεν προέρχεται από τον ίδιο τον Χριστό. Αυτός, κατά τη γνώμη τους, δε θά 'θελε να θεμελιώσει μια κοινωνία, γιατί νόμιζαν ότι πίστευε πως όπου νά 'ναι έφτανε η συντέλεια των αιώνων. Αντίθετα, παρατηρούμε πόσο θεμελιωμένη φαίνεται η οργάνωση της ιεραρχίας από τον ίδιο τον Χριστό μέσα στο ίδιο το περιβάλλον που ζει - και πόσο η ιδέα της δημιουργίας αυτής της κοινωνίας έρχεται κάπως σε αντίθεση με την ιδέα του τέλους του κόσμου που προσεγγίζει, πράγμα που κάνουν και οι άνθρωποι του Qumran, που κι αυτοί πίστευαν σ' αυτή την επικείμενη συντέλεια, αλλά οργάνωσαν κι αυτοί τη δική τους» (ο.π., σελ. 27-28). Τί θέλει ν' αποδείξει μ' αυτό ο Danielou; «Άρα λοιπόν τα μοντέλα απ’ όπου εμπνεύστηκε η δόμηση της Εκκλησίας δεν πρέπει ν' αναζητούνται στον ελληνικό κόσμο, αλλά στο εβραϊκό παλαιστινιακό περιβάλλον». Για μας όμως το επιχείρημα της συστηματικής οργάνωσης αποδεικνύει ότι πάλι ψεύδονται. ο Ιησούς δεν ανάγγειλε τη συντέλεια 108 του κόσμου, ούτε και οι Εσσαίοι κατά συνέπεια, αλλά τη φοβερή σύγκρουση που επίκειται, «πριν περάσει η γενιά αυτή», με την κατάλυση του συστήματος, που είναι απαραίτητη για νά 'ρθει η κάθαρση. Οι Εσσαίοι αποτελούν ένα κόμμα, θρησκευτικό αλλά και πολιτικό, και μάχονται, ετοιμάζονται για να πάρουν την εξουσία. Γι’ αυτό και οργανώνονται τόσο συστηματικά. «Το Συμβούλιο της Κοινότητας θα αποκατασταθεί αληθινά σαν ένα αιωνόβιο δένδρο ένα ιερό για το Ισραήλ... Είναι (τα μέλη) οι μάρτυρες της αλήθειας για την κρίση που έρχεται... είναι ο δοκιμασμένος τοίχος, ο πολύτιμος ακρογωνιαίος λίθος... τα θεμέλια του θά 'ναι αμετακίνητα και ακλόνητα». Αυτά τα λόγια βέβαια θυμίζουν τον Ιησού της Καινής Διαθήκης, Αλλά προέρχονται από τον «Κανονισμό της Κοινότητας» που βρέθηκε στους πάπυρους.87 Αυτά επαναλαμβάνει καθημερινά ο Ιησούς, γι' αυτό δεν κοιμάται μέσα τις νύχτες, γι' αυτό κάθε επεισόδιο που μας διηγούνται οι γραφές τελειώνει και μ' έναν λιθοβολισμό που ξεφεύγει. Αν δεν είχα έρθει να τους τα πω, δηλώνει, δε θά 'χαν αμαρτία, τώρα όμως δεν έχουν πρόφαση για τις αμαρτίες τους» (Κατά Ιωάννη, ιε', 22). Τί τους είπε, φυσικά, δε μάθαμε, η περισώθηκαν πολύ λίγα. Αλλά φαίνεται πως θα τους προκαλούσε πολύ τολμηρά, για να τον ταπεινώνουν θυμίζοντας του πως «εμείς δε γεννηθήκαμε από πορνεία». (Κατά Ιωάννη, θ', 41). Για τους καιρούς του Ιησού, το να βρεθεί κάποιος να ξεμπροστιάσει κείνους που κρατούν τη μοίρα του λαού στα χέρια τους, κείνους τους αλάνθαστους προστάτες, τους προασπιστές της ηθικής, του ανθρωπισμού και της ευσέβειας, ήταν ανήκουστο. Κάποιος που τους απογυμνώνει, καταγγέλλοντας τους σαν ψεύτες και εκμεταλλευτές του άνθρωπου, που στην πραγματικότητα δεν είναι γι' αυτούς παρά ένα σκουλήκι που δεν το βλέπουν καν σαν το πατούν. Όχι! Ένας τέτοιος κατήγορος δεν μπορεί να ζήσει. ο Ιησούς πρέπει να το γνώριζε. Ανέλαβε ωστόσο ν' αποκαλύψει την ασκήμια του «κόσμου» δαπάναις του, σε μια εποχή απόλυτα δουλική. Τόλμησε ακόμη να απαιτήσει από τους συνανθρώπους του ν' αναλάβουν την ευθύνη του πεπρωμένου τους, ν' αγωνιστούν για την αλλαγή του, βεβαιώνοντας τους πως και ο θεός είναι σύμφωνος μαζί του. Γιατί, όπως μαρτυρεί ο ίδιος, αυτός τον ενέπνευσε, τον «υιόν του ανθρώπου». Γιατί, αν αγανακτεί για κάτι, αυτός ο θεός , είναι η πείνα των πολλών, η απληστία των ολίγων και η συγκέντρωση των αγαθών στα χέρια τους. Είναι φυσικό ν' αναρωτηθεί κανείς γιατί και καλά ν' ανακατεύει ο Ιησούς το θεό σε μια τέτοια γήινη διεκδίκηση. Δεν πρέπει να λησμονούμε ούτε στιγμή, γράφοντας ή διαβάζοντας τούτες τις 87 VIII, 4-8 αναφ. Danielou, ο.π., σελ. 27.Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας
Apeiron
Νέο Μέλος


33 Μηνύματα
Απεστάλη: 26/09/2009, 14:15:16  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους Apeiron  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
πως ο εβραϊκός λαός είχε μια μοναδική και υποτυπώδη κουλτούρα, αποκλειστικά θρησκευτική. Κι αυτοί οι Ζηλωτές, οι ανενδοίαστοι δολοφόνοι της ανώτατης τάξης, συνδέουν τον αμείλικτο αγώνα τους με το θεό τους και την προδοσία των εντολών του απ’ αυτήν ακριβώς την τάξη που πολεμούν. Τονίσαμε, εξάλλου, πως Thora-Νόμος και ιουδαϊκός εθνικισμός ήταν αλληλένδετα. Ο κίνδυνος σε τέτοιους αγώνες δε θα 'ρχόταν από το θεό. Ούτε τότε ούτε ποτέ. Ο κίνδυνος παραμονεύει από κείνους που ισχυρίζονται πως τον εκπροσωπούν κι έχουν πείσει γι' αυτό τα πλήθη με αιώνων πλύση εγκεφάλου. Ο Ιησούς τό 'ξερε αυτό καλά. Θά 'ταν αδεξιότητα κι ερασιτεχνισμός το να προσπαθήσει να τα γκρεμίσει όλα μονομιάς στη συνείδηση ενός υπανάπτυχτου πλήθους. Μια κι είναι σίγουρο πως ο θεός, αυτό το καταφύγιο κι η παρηγοριά της αδυναμίας του ανθρώπου, δεν πρόκειται να σ' ενοχλήσει, έτσι η αλλιώς. Αύτη η σιγουριά κάνει τόσο ανενδοίαστους και τους αυτοδιορισμένους εκπροσώπους του πάνω στη γη. Αυτοί είναι ο πραγματικός εχθρός, που κυριαρχεί σαν υποκατάστατο του θεού στη συνείδηση εκείνου που επιδιώκεις ν' αφυπνίσεις και να σώσεις. Τη θέση αυτή στο Ιερατείο την έδωσε ο Μωυσής, που για να δαμάσει και να υποτάξει αυτόν τον αποχτηνωμένο συρφετό που αποφάσισε να σώσει, περιβλήθηκε την απόλυτη εξουσία εκπροσωπώντας το θεό πάνω στη Γη. Που σήμαινε πως αυτός και κανένας άλλος γνώριζε τα πάντα. Οι Νόμοι του είναι σιδερένιοι και χωρίς ίχνος περιθωρίου κριτικής η δικαιώματος αμφισβήτησης. Φυσικός κληρονόμος του γίνεται το Ιερατείο με τις ίδιες απόλυτες εξουσίες. Δεν είναι πια ο ένας, αλλά μια μικρή ομάδα επίλεκτων πολιτών που γνωρίζουν γραφή και ανάγνωση, προνόμιο που διατηρούν σε αποκλειστικότητα, διατηρώντας το λαό στα επίπεδα της αμορφωσιάς που τον βρήκε ο Μωυσής. Αυτό το προνόμιο της γνώσης τους προσδιορίζει σαν μοναδικούς ερμηνευτές των θεϊκών Νόμων. Σ' αύτη την ισορροπία δυνάμεων, άρχοντες ελάχιστοι, μορφωμένοι από τη μια, και αναλφάβητη μάζα, από την άλλη, γεμάτη φόβους και προκαταλήψεις, θα στηριχτεί αυτή η εβραϊκή εκμεταλλευτική κοινωνία. Όπου δεν υπάρχει κανένας επίγειος υπεύθυνος να τον αμφισβητήσεις. Γιατί ποτέ το Ιερατείο δεν ονομάστηκε εξουσία, αλλά ελέω θεού εκτελεστής του Νόμου. Η αμφισβήτηση του Ιερατείου θα ήταν αμφισβήτηση του ίδιου του θεού. Αυτό προϋπέθετε σχέσεις απόλυτης εξουσίας από μέρους του θεού (Ιερατείου) και απόλυτης υποταγής των πιστών στο θεό (Ιερατείο), από την άλλη. Και άλλος θνητός, Εβραίος η όχι, δεν μπορούσε να πάρει πρωτοβουλίες ή να διατάξει τον εβραϊκό λαό μια και ο μοναδικός ουράνιος και κοσμικός ηγέτης του ήταν ο Ιαχβέ. Παράλληλα φυσικά και το Ιερατείο είναι δέσμιο της τήρησης των Νόμων που εξαγγέλλει και επιβάλλει. Γι' αυτό και κατά καιρούς υποχρεώνεται να δίνει ανεπανάληπτες παραστάσεις αυτοθυσίας, προκειμένου να αποδεικνύει στο λαό την 110 πίστη του για το Νόμο. ο Ιώσηπος διηγείται δυο ιστορικά περιστατικά που εξουδετέρωσαν τις αυτοκρατορικές εντολές της Ρώμης. Όταν ο Πιλάτος έφτασε στην Ιουδαία σαν έπαρχος, διορισμένος από τον Τιβέριο, μετέφερε κρυφά τη νύχτα στην Ιερουσαλήμ τους θυρεούς του Καίσαρα. Με την αυγή, οι Εβραίοι διαπίστωσαν το μεγάλο έγκλημα σε βάρος των νόμων τους που αποκλείανε κάθε εικόνα στην ιερή τους πόλη. Χιλιάδες πιστών ξεκίνησαν τότε από πόλεις και χωριά και περικύκλωσαν το σπίτι του Πιλάτου, ζητώντας να αποσυρθούν οι θυρεοί. Στην άρνηση του Πιλάτου να σεβαστεί τους πατροπαράδοτους νόμους τους, πέσανε μπρούμυτα όπου κι έμειναν επί πέντε μερόνυχτα ακίνητοι. Την έκτη μέρα ο Πιλάτος κύκλωσε τη μάζα με ένοπλους στρατιώτες και δήλωσε στους ακίνητους Εβραίους ότι θα δώσει εντολή να αρχίσει η σφαγή τους αν δεν δεχτούν τους θυρεούς του Καίσαρα, δίνοντας ταυτόχρονα σήμα στο στρατό να σηκώσει τις ξιφολόγχες. Τότε οι Εβραίοι απάντησαν με μια φωνή πως προτιμούσαν να τους σφάξει παρά να παραβιαστεί ο Νόμος τους και άπλωσαν το λαιμό τους κατά γης. Και ο Πιλάτος υποχρεώθηκε τελικά να αποσύρει τους θυρεούς από την Ιερουσαλήμ (Ιουδαϊκός Πόλεμος Τ. Β', 169-174). Το ίδιο θα επαναληφθεί με τον Πετρώνιο, που παίρνει εντολή από τον Καλιγούλα να στήσει τα αγάλματα του μέσα στο ναό της Ιερουσαλήμ, τη μόνη περιοχή που δεν υπήρχαν. Αυτό πια ξεπερνούσε, για τους Εβραίους, κάθε όριο. Το να δεχτούν δηλαδή έναν θνητό σαν θεό. Χιλιάδες λαού προσφέρθηκαν για άλλη μια φορά στον Πετρώνιο να τους σφάξει, μένοντας ακίνητοι για πενήντα μέρες τούτη τη φορά στην Πτολεμαΐδα. Μάζεψε το στρατό του και ξαναγύρισε στην Αντιόχεια απ’ όπου έγραψε στον Καίσαρα ότι απέτυχε. Ο Ιώσηπος μας πληροφορεί τελικά ότι ο Πετρώνιος επέζησε μόνο γιατί, ώσπου να φτάσουν οι ταχυδρόμοι του στον αυτοκράτορα, ο Καλιγούλας είχε δολοφονηθεί (ό.π Τ.Β', 184-204). Όλα τα παραπάνω μας βοηθούν να καταλάβουμε πρώτα την ανταρσία των Ζηλωτών που εξελίσσεται στη γενοκτονία της επανάστασης με το ίδιο σύνθημα: «Η υποταγή στους Ρωμαίους είναι βιασμός του θείου Νόμου, γιατί ο μόνος που δικαιούται υποταγή είναι ο Θεός». ο Guignebert αναφέρει ακόμη ότι το ιδανικό των Ζηλωτών (η Καναΐμ) είναι μια εβραϊκή δημοκρατία με το θεό ηγέτη και το Νόμο για Σύνταγμα (ο.π. σελ. 304, σημ. 144). Η ανταρσία των Ζηλωτών, ωστόσο, δεν είναι άσχετη με την αντιπολίτευση των Εσσαίων, που έχουν σαν στόχο τους την ανατροπή της άρχουσας τάξης. Εδώ ακριβώς βρισκόταν και η δυσκολία της αποστολής του Ιησού: Να πείσει το λαό πως είχε το 111 δικαίωμα να σηκώσει κεφάλι σ' έναν αντίπαλο που δεν ήταν ο ξένος κατακτητής, Αλλά το Ιερατείο του. Ένα ταμπού απαραβίαστο και απρόσβλητο από τα χρόνια του Μωυσή. Γιατί η δυσμένεια των εκπροσώπων του θεού μετρούσε το ίδιο με τη θεϊκή. Γι' αυτό ο Ιησούς επαναλαμβάνει συνεχώς ότι «Ο γιός του ανθρώπου πρέπει να πάθει πολλά, ν' αποδοκιμαστεί από τους πρεσβύτερους, τους αρχιερείς, τους γραμματείς» (κατά Λουκά θ', 22). Πράγμα αδιανόητο ως τότε για την υποταγμένη και άτολμη μάζα να σηκώσει κεφάλι και να προκαλέσει τους άρχοντες της, αλλά και κείνους που πειθήνια τους ακολουθούν. Ο Ιησούς όμως επιμένει να τους βάλει στο κεφάλι ότι είναι πιστοποιητικό τιμής για τον αγώνα του η αντίδραση του Κατεστημένου. «Αλίμονο σας όταν όλοι οι άνθρωποι μιλούν καλά για σας».31 Ο Ιησούς πρώτος διακήρυξε πως τον γνήσιο κοινωνικό επαναστάτη τον δικαιώνει η δυσαρέσκεια που προκαλεί στους «πολλούς». Μπορούμε, αλήθεια, να συχωρέσουμε όλη την κακοποίηση των κακογραμμένων, κακοσυνταγμένων και αλλοιωμένων ευαγγελίων, μια και μας διαφύλαξαν τούτα τα λόγια. Δύο χιλιάδες χρόνια χρειάστηκε ο άνθρωπος για να συνέλθει, και ν' ανακαλύψει, πάλι μόνος του, από την αρχή, το ήθος αυτού του μηνύματος. Για να συνειδητοποιήσει τί κουρέλι καταντάει τη ζωή του, τί σφουγγαρόπανο, αν επιθυμεί να είναι αρεστός στους πολλούς. Και πως η ευλογία του Κατεστημένου δεν είναι μόνο σφραγίδα αποτυχίας για τον νέο άνθρωπο, μα και ντροπής και διαιώνισης της δουλείας, που αντανακλά στο μέλλον των πολλών. Η εκτέλεση του Ιησού δεν έφερε κανένα αποτέλεσμα. Γιατί ο Ιησούς δεν ήταν κάποιος βλαμμένος, «λιγάκι» αναρχικός που γύριζε σε πόλεις και χωριά κι έβγαζε λόγους, όπως μας άφησαν να πιστέψουμε με τα ευαγγέλια. ο Ιησούς ήταν στέλεχος κι επίσημος απεσταλμένος μιας στερεής οργάνωσης, θεμελιωμένης πάνω σε αρχές και κανονισμούς με χιλιάδες κρυφούς ως τότε οπαδούς. ο Ιησούς δεν ήταν μόνος ούτε αυτόφωτος. Ήταν ο νέος, ο χυμώδης βλαστός ενός εκατόχρονου δέντρου, που οι ρίζες του απλώνονταν σ' όλο τον Ιουδαϊκό λαό. ο θάνατος του δε ζημιώνει καθόλου το Κίνημα ούτε και τ' αποδυναμώνει. Αντίθετα, προσφέρει στον Εσσαιισμό έναν ήρωα, ίσως ένα σύμβολο, που στην εποχή εκείνη, για τον εβραϊκό λαό, ήταν ο Μεσσίας. Κι ένα καινούριο όπλο στο κίνημα: Την επαλήθευση των κατηγοριών του Εσσαιισμού και του Ιησού κατά της άρχουσας εβραϊκής τάξης που, παραδίδοντας τον στα χέρια του Ρωμαίου κατακτητή, για να τον εκτελέσει, ταυτίζεται με την ξένη τυραννία. Το αποτέλεσμα στάθηκε θριαμβευτικό. ο Εσσαιισμός απλώνεται σε πόλεις και χωριά και τα κοινόβια λειτουργούν, από άδηλους πόρους, 112 με χιλιάδες μέλη που όλο και πολλαπλασιάζονται, υποταγμένα πάντα στην άψογη πειθαρχία, την καθιερωμένη από τους κανονισμούς του Qumran. Οπότε, μοιραία, θ' αναρωτηθούμε: Μια κι ο Εσσαιισμός εγκυμονεί τόσους κινδύνους, θα 'ταν δύσκολο για την ανενδοίαστη άρχουσα εβραϊκή τάξη να τον εξουδετερώσει; Δεν είχε παρά να εκμεταλλευθεί ένα από τα αμέτρητα αιματηρά επεισόδια που δημιουργούν καθημερινά οι Ζηλωτές και να οδηγήσει κάποια ρωμαϊκή λεγεώνα στα κοινόβια του Qumran, με την εντολή να τα ισοπεδώσει. Κι όμως δε θα το κάμει, παρά όταν υποχρεωθεί από την πίεση των γεγονότων. Εξαιτίας της μεγάλης μυστικότητας των Εσσαίων και των απαραβίαστων όρκων των μυημένων, οι επίσημες αρχές της Παλαιστίνης αγνοούν τα πάντα μέχρι την εμφάνιση του Ιησού, οπότε πληροφορούνται επιτέλους τις βασικές αρχές και τις επιδιώξεις του εσσαιισμού. Με την εξάπλωση του στις πόλεις, μετά το θάνατο του Ιησού, υπάρχει πλέον η δυνατότητα να διεισδύσουν πράκτορες τους και στα κοινόβια - Ο χαφιές είναι πολύ παλιά εφεύρεση - και να πληροφορηθούν τον κοινοβιακό τρόπο που λειτουργεί η οργάνωση και στις πόλεις. Κυρίως όμως, θα κατατοπιστούν γύρω στην ιδεολογία της και τα πιστεύω της. Θα μελετήσουν όλα τα δεδομένα όπως έναν επιτελικό χάρτη, και θα σκεφτούν στην αρχή, όπως και μεις. Είναι δύσκολο να σκηνοθετήσουμε μιαν ανταρσία - οι ευκαιρίες προσφέρονται καθημερινά - να σκοτώσουμε κάμποσους απ’ αυτούς και να διαλυθούν τα κοινόβια με την τρομοκρατία; Αναμφισβήτητα όχι. Μήπως όμως με τα μέτρα αυτά θα εξαφανιστεί και Κατά Λουκά, στ', 26. η αιτία που προκαλεί το λαϊκό ξεσηκωμό; Θα εξαφανιστεί τρομοκρατία; Αναμφισβήτητα όχι. Μήπως όμως με τα μέτρα αυτά θα εξαφανιστεί και η αιτία που προκαλεί το λαϊκό ξεσηκωμό; Θα εξαφανιστεί δηλαδή η φτώχεια και η εξαθλίωση της μάζας; Είναι όμως πράγματι αυτή η εξαθλίωση το μοναδικό κίνητρο του ξεσηκωμού; Αλήθεια, πότε έζησαν διαφορετικά οι λαϊκές τάξεις; Αιώνες τώρα η φτώχεια και η κακομοιριά είναι η φυσιολογική τους κατάσταση. Αυτή δεν ήταν πάντα η θεία τάξη του κόσμου; Από τη μια, τα βάρβαρα και αποβλακωμένα πλήθη, κι από την άλλη, οι λίγοι, οι εκλεκτοί, οι άξιοι να κυβερνούν και να κατευθύνουν! 113 Πως τόλμησαν σήμερα αυτοί να σηκώσουν κεφάλι και να κρίνουν τους άρχοντες, τα ιερά και απαραβίαστα ως χθες ταμπού τους; Ποιος παρακινεί τα αποβλακωμένα αυτά πλήθη ν' αμφισβητήσουν την υποταγή τους στη μοίρα τους; Η ελληνική διαφθορά. Εκεί, πέρα από το κακό βρίσκεται η ρίζα του: στην κατάργηση της μονοπώλησης της γνώσης. Ο Ιώσηπος, στον φιλιππικό του Κατ' Απίωνος, κατά των Ελλήνων στην πραγματικότητα, εκφράζει την εβραϊκή άποψη για το δικαίωμα του ποιος επιτρέπεται να σκέπτεται: «Γιατί εμείς δεν έχουμε χιλιάδες βιβλία, ασύμφωνα και αντιφατικά μεταξύ τους, παρά μονάχα είκοσι δύο... αφού το δικαίωμα της συγγραφής σε μας δεν επιτρέπεται στον καθένα, ούτε και καμιά διαφωνία υπάρχει στα γραφόμενά τους, παρά είναι καθήκον των προφητών μονάχα, που από θεία φώτιση μάθανε τα πριν και τα πολύ παλιά και τα σύγχρονα τους σωστά κι όπως γίναν κι αυτά τα συγγράψανε».88 Από μια στιγμή κι έπειτα όμως, η πολιτική του σκοταδισμού του Ιερατείου άρχισε να γίνεται ανίσχυρη, γιατί ο ελληνόφωνος κόσμος είχε απλωθεί κι εγκατασταθεί στα βάθη της Ανατολής. Οι περισσότερες πόλεις της Παλαιστίνης κατοικούνται από Έλληνες. Το 66 ο Νέρωνας παραχωρεί τη διακυβέρνηση της Καισαρείας στους Έλληνες, γιατί οι Εβραίοι έχουν μόνο ένα μικρό ιερό σε κάποιο χωριουδάκι.89 Η συμβίωση λοιπόν είναι μοιραία με όλες τις επιπτώσεις της από τη διακίνηση των ιδεών. Για την εβραϊκή ηγεσία η «γνώση» έχει δυο σκέλη: Όταν την διαθέτουν οι άρχοντες γίνεται όπλο και σοφία που κατοχυρώνει την παντοδυναμία τους, όταν την κατακτήσει ο λαός γίνεται διαφθορά. Η διαφθορά της γνώσης μολύνει τα πλήθη, γονιμοποιεί το ταξικό μίσος, και γεννά τη διαμαρτυρία, την αμφισβήτηση, την αναρχία και τον κίνδυνο της ανατροπής της «θείας τάξης του κόσμου». Οι Εβραίοι άρχοντες είναι σίγουροι πως το κακό ήρθε από κει. Κανένα από τα συνθήματα των Εσσαίων και των Ζηλωτών δεν έχει σχέση με την ιουδαϊκή ιδεολογία. Ελευθερία, φιλία, αγάπη για τον πλησίον, αλήθεια! Πότε ξανακούστηκαν παρόμοιες ιδέες από το στόμα του εβραϊκού λαού; Έτσι έλεγε και κείνος ο Μεσσίας τάχα, θα καταγγείλει ο Ιώσηπος: «Ελευθερία είναι η αλήθεια, μάθετε την αλήθεια κι αυτή θα σας λευτερώσει». (Ιωάν., η', 32). Αλλά οι Φαρισαίοι τον βάλανε στη θέση του. «Εμείς», τού 'πανε, «δεν δουλέψαμε ποτέ σε κανέναν. Πως εσύ λες ότι θα γίνουμε ελεύθεροι;» ο προβληματισμός δεν είναι γνώρισμα του αρχέγονου εβραϊκού λαού. Οι Εσσαίοι, αυτοί φέρανε την καταστροφή, με τις ελληνικές ιδέες, την αρετή της λιτότητας, την καταδίκη του πλούτου, την κοινοβιακή 88 89 Ιώσηπος, Κατ' Απίωνος, κεφ. VII. 37· VIII38. Ιώσηπος, Ιουδαϊκός Πόλεμος, Τ. Β', 284. 114 ζωή, ίδια για φτωχούς και πλούσιους. Πότε πριν ο πλούτος καταδικάστηκε από τους φτωχούς που αρκούνταν ευτυχισμένοι στα ψίχουλα τους; Μπας και δεν τό 'ξεραν από την εποχή ακόμη των Μακκαβαίων; «Και τας μεν πατρώους τιμάς εν ουδενί τιθέμενοι, τας δε Ελληνικάς δόξας καλλίστας ηγούμενοι» (114, 10-15). Και ο Χ. Θεοδωρίδης θα επισημάνει: «Οι Εβραίοι είχαν συρθεί ως τους ελληνιστικούς χρόνους με τα αγροτικά και θεοκρατικά ήθη, με τον αρχιερέα τους θρησκευτικό και πολιτικό άρχοντα. ο ελληνισμός, ξεκινώντας από τη Συρία, άρχισε να κάνει ραγίσματα Στον αλύγιστο γρανίτη της στασιμότητας τους... Το ίδιο το Ταλμούδ με τ' όνομα επικούρειοι εννοεί τους ορθολογιστές, ιδιαίτερα τους Σαδδουκαίους, την εβραϊκή αίρεση που σχηματίστηκε στα χρόνια του Αντίοχου... Για τους Εβραίους, όπως και για τους χριστιανούς (αργότερα), επικούρειος, σήμαινε τον άπιστο, τον ειδωλολάτρη και τον έξω απ’ εδώ...» (ο.π., σελ. 164, 165).90 Ο εβραϊσμός συνειδητοποιεί πως ο κίνδυνος του βίαιου εξελληνισμού του, που αντιμετώπισε στο παρελθόν, γίνεται μηδαμινός μπροστά στην καινούρια απειλή που πάλι από τον ελληνισμό ξεκινά:91 Την πρωτοφανέρωτη ταξική επανάσταση. Με στόχο Ο Επίκουρος, γράφει ό Κικέρων," μάζεψε στο μοναδικό του σπίτι ολόκληρα κοπάδια φίλους, ενωμένους με αγάπη και ομόνοια. Και οι διάδοχοι του συνέχιζαν αυτόν τον τρόπο ζωής. Οι επικούρειοι πιστεύουν πως απ’ όλα τά αγαθά που η σοφία ασφαλίζει για την ευτυχισμένη ζωή, το μεγαλύτερο είναι η απόχτηση φιλίας. Η φιλία είναι το αθάνατο αγαθό. Αρνούνται το γάμο (όπως και οι Εσσαίοι), χωρίς να τον απαγορεύουν. Δέχονται όμως τη γυναίκα στην ιδεολογία τους. Ο σοφός του Επίκουρου αποφεύγει τό γάμο και τα παιδιά. Όπως απορρίπτει σαν γλυκανάλατη ιδεοληψία «το σοφό ένστικτο πατρικού ή μητρικού φίλτρου, ριζωμένου στην ανθρώπινη φύση από ανώτερη δύναμη». Ο συγκρατημός στα σεξουαλικά έρχεται σαν συνέπεια της αντρίκιας γενικά διδασκαλίας της Σχολής, λέει ο Χ. Θεοδωρίδης (ό.π., σελ. 196). 91 Από τους Ερκουλανικούς πάπυρους, βεβαιωνόμαστε ότι ο συγγραφέας Φιλωνίδης, από τη Λαοδίκεια της Συρίας, επικούρειος, συνδέεται ιδιαίτερα με το βασιλιά της Συρίας Αντίοχο Δ', τον Επιφανή, εχθρικό στη διδασκαλία της Σχολής, καταφέρνει να τον μυήσει στον επικουρισμό «με τις εκατόν είκοσι πέντε πραγματείες του και με τα ερμηνευτικά του σχόλια στα έργα των σπουδαιότερων Επικούρειων», όπως γράφει ο ίδιος. Με τον Φιλωνίδη, συνεχίζεται η μεταφύτευση του επικουρισμού στη Συρία. Την ίδια εποχή, σύμφωνα με το Ντοκουμέντο της Δαμασκού, εξορίζονται εκεί οι Σαδδουκαίοι και δημιουργείται ο Εσσαιισμός, από τον Δάσκαλο της Δικαιοσύνης, τον περίφημο ιερέα τους. «Αξιόλογο είναι το μεταφύτεμα της διδασκαλίας στις ξένες χώρες», γράφει ό Χ. Θεοδωρίδης. «Σ' όλα σχεδόν τα μέρη οι πολιτικοί αρχηγοί κερδήθηκαν στον Επικουρισμό, που άλλαξε χαρακτήρα και πρόθεση. Αρχικά μια από τις βασικές γραμμές της, (της επικούρειας διδασκαλίας σ.σ.), εξηγημένη από την προέλευση της, ήταν η φυγή, το αποτράβηγμα σε κλειστή κοινότητα κι η αυτοκαλλιέργεια. Με τους ξένους θιασώτες της όμως ξεπετάχτηκε στην ανοιχτή αγορά και την κοινωνική πάλη» (ό.π., σελ. 163). Και ο Dupont-Sommer: «Δεν πρέπει να λησμονούμε την ύπαρξη μιας άλλης μορφής ιουδαϊσμού: τον μυστικιστικό ιουδαϊσμό που συναντούμε στην Παλαιστίνη και τη Συρία. Πρόκειται για ένα οργανωμένο ιδεολογικό κίνημα που οι ανακαλύψεις του Qumran μαρτυρούν τη σπουδαιότητά του. Αυτοί οι Εβραίοι που θεωρούνται μάλλον Εσσαίοι 90 115 τους πλούσιους και το Ιερατείο, όλους συμβιβασμένους και συνεργαζόμενους «εγκληματικά», όπως τους καταγγέλλουν, με τον Ρωμαίο κατακτητή. Το γεγονός πως πρόκειται για κάτι το ολότελα καινούριο και αδοκίμαστο δίδει στον κίνδυνο τις διαστάσεις που του αξίζουν. Γι' αυτό, τον πανικό και τα σπασμωδικά μέτρα, σαν τη Σταύρωση, θα διαδεχτούν η συγκέντρωση και η περισυλλογή. Το κακό πρέπει να χτυπηθεί από τη ρίζα. Δε φτάνει να κυνηγήσεις τον εσσαιισμό, ούτε και ν' αναχαιτιστεί η παραπέρα εξάπλωση του ελληνικού πολιτισμού. Όσο αυτός, ο δεύτερος, υπάρχει, όποια μέτρα κι αν ληφτούν θά 'ναι πάντα προσωρινά και μάταια, εφ' όσον ο εβραϊκός λαός, όχι μόνο δεν μπορεί ν' απομονωθεί, αλλά όλο και πλαταίνει τις εμπορικές και οικονομικές του δοσοληψίες. Ποιά θά 'ταν αλήθεια η ιδανική κατάσταση; Να ξαναγυρίσουν οι Εβραίοι στο σκοτάδι και την αποχτήνωση. Σαν και τότε που η μάζα ήταν ανίκανη να σκεφτεί και κατά συνέπεια ν' αγανακτήσει για τη μοίρα της και πολύ περισσότερο να σηκώσει κεφάλι κατά της ιθύνουσας τάξης. Αλλά αποδείχτηκε πως κάτι τέτοιο δεν μπορεί πια να συμβεί, μόνο για τον εβραϊκό λαό, μια και δε γίνεται να τον απομονώσεις. Όποτε δεν υπάρχει παρά μια λύση: Να γίνουν όλοι οι λαοί το ίδιο. Να κατέβουν όλοι στο επίπεδο του ιουδαϊκού λαού. Να εξουδετερωθεί ο κίνδυνος της διαφώτισης για όλους τους λαούς της γης. Γιατί όσο θα υπάρχει ελληνικός πολιτισμός, όλο και θα ξεφυτρώνει κάποιος «νεωτεριστής», που θα πληροφορεί τα πλήθη και θα τα βγάζει από τη μακαριότητα της υποταγής τους. Με τελικό στόχο, λοιπόν το σάρωμα του ελληνικού πολιτισμού, θα καταστρωθεί το σχέδιο και θ' αρχίσει κλιμάκωση της εφαρμογής του. Με πρώτο στάδιο μια πραγματικά μεγαλοφυή ιδέα: Γιατί να μην εκμεταλλευτεί κανείς την τέλεια εσσαιική οργάνωση κι από αμείλικτο εχθρό να την μεταβάλει σε όργανο; Αυτό όμως προϋποθέτει συνθηκολόγηση με τον εσσαιισμό. Αλλά οι αδιάλλακτοι Εσσαίοι ποτέ δε θα εμπιστεύονταν τους Γραμματείς και Φαρισαίους, που αποτελούν τον κύριο στόχο της δικής τους πολεμικής. Όταν συμβαίνουν αυτά, μην το ξεχνούμε, ο πόλεμος ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις και στις αιρέσεις είναι ανοικτός και αμείλικτος. Την επιχείρηση της συνδιαλλαγής θα την αναλάβει ένα και μοναδικό πρόσωπο. Κάποιος έμπιστος και φανατικός Φαρισαίος, που θα κατακτήσει την αμέριστη εμπιστοσύνη του εξίσου φανατισμένου αντίπαλου. Από την εξυπνάδα και την καπατσοσύνη του, θα εξαρτηθεί όλη η επιτυχία του σχεδίου. Το Ιερατείο θ' αναλάβει να σκηνοθετήσει «το θαύμα» και την αστραπιαία διάδοση του σ' όλη την απέδιδαν πρωταρχικό ρόλο στη Γνώση, στο βάπτισμα, και χρησιμοποιούσαν μια φρασεολογία που θύμιζε τον ελληνιστικό συγκρητισμό». (Αναφ. Cullmann, Nouveau Testament, σελ. 40). 116 Ανατολή. Από κει κι έπειτα τα πάντα θα εξαρτηθούν από την ικανότητα και την πειστικότητα του. Ο αυστηρός ασκητισμός των οπαδών, που εφαρμόζεται σαν αντίδραση στον διεφθαρμένο τρόπο ζωής των πλούσιων, εξυπηρετεί απόλυτα την άρχουσα τάξη, γι' άλλους λόγους φυσικά. Δε θά 'ναι υποχρεωμένη να κάμει την παραμικρή παραχώρηση ούτε οποιαδήποτε αλλαγή. Απλά θα πάρει στα χέρια της ένα χαλινάρι, πολύ σωστά εφαρμοσμένο. Οι Εσσαίοι, φυσικά, πιστεύουν πως σκοπός τους, έτσι κι επικρατήσουν, είναι να μην αφήσουν ποτέ πια τα πλούτη των ολίγων να περάσουν στα χέρια άλλων ολίγων. Αλλά τί στοιχίζει να προσποιηθείς πως συμφωνείς μ' αυτό; Το παν είναι να καταφέρεις ν' αρπάξεις το χαλινάρι. Και να εκμεταλλευτείς την τόσο συστηματικά εκπαιδευμένη αυτή μάζα των οπαδών στην απόλυτη πειθαρχία και υποταγή. Θά 'ταν καθαρή ανοησία εξάλλου να καταστρέψεις ένα τέτοιο θαυμάσιο έργο. Κάθε άλλο. Φτάνει να πετύχεις, με μια μικρή παραλλαγή, αδιόρατη, να πείσεις τη μάζα πως ο ασκητισμός της και η πειθαρχία της δεν είναι απαραίτητη προετοιμασία μόνο για επανάσταση, Αλλά για όλη τη ζωή. Με λίγη ευστροφία δε θα δυσκολευτείς πολύ να κερδίσεις αυτά τα αγράμματα, από την εποχή του Αδάμ, πλήθη, βεβαιώνοντας τα πως η φτώχεια τους τούς εξασφαλίζει δωρεάν εισιτήριο για τον παράδεισο; Έτσι θα αποπροσανατολίσεις το μίσος τους κατά των πλουσίων, και θα το μεταβάλεις σε αποστροφή κατά του πλούτου. Ο φτωχός που δε γνώρισε ποτέ το έλεος κανενός, θά 'χει πια την πολυτέλεια να λυπάται αυτός τον πλούσιο. Φυσικά αυτό θά 'ρθει σε πλήρη αντίθεση με τις αρχές της ιουδαϊκής θρησκείας που διδάσκει ότι τα πλούτη και η δύναμη είναι αγαθά που πρέπει να επιδιώκονται. Το έδαφος είναι κιόλας έτοιμο από τον εσσαιισμό. Και οι διαφοροποιήσεις που θα πραγματοποιηθούν, τόσο λεπτεπίλεπτες και δυσδιάκριτες ώστε, όταν θα γίνουν αντιληπτές, θά 'ναι πια αδύνατο, αν όχι ακατόρθωτο, να πείσεις τον φτωχό να εγκαταλείψει το παράσημο τιμής που θα του εξασφαλίζει η ανέχεια του. Ενώ αυτόματα θά 'χει εξουδετερωθεί η απειλή κατά της άρχουσας τάξης. Αλλά η ιδιοφυής σύλληψη προχωρεί σε πιο τολμηρά σχέδια. Έτσι και πετύχει το πρώτο στάδιο της επιχείρησης, αν καταφέρεις να αφοπλίσεις τον εσσαιισμό, αφαιρώντας του την εκρηκτική ύλη της κοινωνικής επανάστασης, δε μένουν στις βάσεις του οι καθαρές ρίζες του ιουδαϊκού Νόμου; Όποτε κάτω από το Ίδιο προσωπείο, της τάχα επανάστασης, δε θα μπορούσε ο ιουδαϊσμός να πραγματοποιήσει το μεγάλο του όνειρο να ξαπλωθεί στον κόσμο; Η ρωμαϊκή αυτοκρατορία αντιμετωπίζει το ίδιο πρόβλημα και τον ίδιο τρόμο από τις εξαθλιωμένες μάζες που, όμοιες με τις εβραϊκές, φυτοζωούν κι αυτές, πειναλέες κι εγκαταλειμμένες από θεούς και ανθρώπους. Κι αφού ο ιουδαϊσμός δε διαθέτει έναν ανάλογο πολιτισμό για να 117 συναγωνιστεί τον ελληνορωμαϊκό, αλλ' αντίθετα κινδυνεύει συνεχώς απ’ αυτόν, δεν αποκλείεται να πετύχει, απλωνόμενος, αντίστροφα, εκ των κάτω προς τα άνω. Οι φτωχοί θα συμφιλιωθούν και πάλι με τους πλούσιους. «Αγάπα τον πλησίον σου ως σεαυτόν»; Σωστό, πολύ σωστό! Μήπως και ο πλούσιος και ο αφέντης και ο εκμεταλλευτής δεν είναι πλησίον; Δεν είναι αδελφός; Πάνω σ' αυτή την εντολή θα παιχτεί το πιο ανόσιο παιχνίδι των αιώνων. Με όργανο τις λαϊκές μάζες, τις ήδη στρατευμένες, ο ιουδαϊσμός θα γίνει ο Απόστολος των αδικημένων του κόσμου τούτου. Ενώ στην πραγματικότητα οι μάζες θά 'χουν μεταβληθεί σε σωματοφύλακες της οικονομικής ολιγαρχίας. Στο σχέδιο αυτό, που πρέπει να χαρακτηρίσουμε σαν «Επιχείρηση Χριστιανισμός» και που εγώ βλέπω περισσότερο σαν το μακιαβελικό σύστημα της «Φιλοσοφίας της Υποταγής», ο ιουδαϊσμός θα εξασφαλίσει σύντομα την αμέριστη υποστήριξη της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, όπως τό 'χε προβλέψει. Με αποτέλεσμα να γλιτώσουν οι Εβραίοι από τον εξελληνισμό και να αφελληνιστούν οι Έλληνες και ο πολιτισμός. ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ Όλα τα αποσπάσματα που αναφέρονται στους πάπυρους του Qumran τα μεταφράζω από το βιβλίο του Laperrousaz, Les Manuscnts de la mer Morte, σελ. 49-59. «Και ο θεός του Ισραήλ, καθώς και ο Άγγελος του της Αλήθειας (Μεσσίας) θά 'ρθουν να βοηθήσουν όλους τους Γιους του Φωτός» {Κανονισμός III, 24-25). Γιατί ο θεός τους χώρισε (αυτούς με τα δυο διαφορετικά πνεύματα) Ίσα ίσα ως το έσχατο τέλος Και Αυτός έβαλε ένα αιώνιο μίσος ανάμεσα στις (δυο) τάξεις τους. …….. Σύμφωνα μ' αυτά (τα δύο Πνεύματα) προχωρούν οι γενιές των ανθρώπων κι ανάμεσα σ' αυτές τις (δυο) τάξεις τους είναι μοιρασμένες από γενιά σε γενιά οι στρατιές τους και βαδίζουν τους δύο δρόμους τους ………… 118 και μια θανάσιμη εχθρότης εξαιτίας των πεποιθήσεων τους (τους κάνει αντίπαλους) (IV, 15-18). Μίσος αιώνιο εναντίον των ανθρώπων του Βόθρου εξαιτίας του πνεύματος (των) θησαυρισμού... (IX, 21-23). ………….. Αλλά ένα απόσπασμα του Ύμνου R ξεκαθαρίζει τα πράγματα για κείνους που θα επέμεναν πως όλα τούτα αφορούν «πνευματικά αγαθά», δήθεν, και θεολογικές διαφορές. Και δεν τοποθέτησες το στήριγμα μου στο κέρδος και στα πλούτη (η ανευλάβεια δεν γέμισε) την καρδιά μου. ………..Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας
trexagireve
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"


13021 Μηνύματα
Απεστάλη: 26/09/2009, 20:21:57  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους trexagireve  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Το βρήκα!!!Η νέα τακτική του Άπειρον, είναι μας κοιμήσει...
Όλα αυτά, δεν γίνεται να συντομευτούν σε κάποιους νόμους,ώστε
να δούμε αν υπήρξαν, αν εφαρμόστηκαν, αν ίσχυσαν, άν είχαν
συνέπειες πουθενά;Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας
Sesostris
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"

Greece
4907 Μηνύματα
Απεστάλη: 27/09/2009, 01:01:28  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους Sesostris  Στείλτε ένα Yahoo! Μήνυμα στο Μέλος Sesostris  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
quote:
trexagireve
Αγαπητέ sesostris,το ξέρω ότι δεν μπορείς να εννοήσεις
τι σημαίνει απαρνούμαι τα εγκόσμια για έναν μοναχό και δη
προ 2000 χρόνων....Θέλω να μου πεις εσύ μέχρι πότε οι άνθρωποι πλένονταν και που....Πόσες φορές και όλα τα μέρη που προτίμησαν για πλύσιμο....Έτσι να ούμε λίγο τους..καθαρούς και τους άπλυτους...

Φίλε trexagireve , δεν νομίζω ότι χρειάζεται να σου πω εγώ το πότε και που πλένονταν οι άνθρωποι . Όσοι έχουν στοιχειώδεις γνώσεις ιστορίας γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι αρχαίοι Έλληνες φρόντιζαν την καθαριότητα του σώματός τους .
Οι Σπαρτιάτες λουζόντουσαν στα νερά του Ευρώτα , στα γυμναστήρια και τα στάδια οι αθλητές πλενόντουσαν μετά την άσκησή τους , είχαν λουτρά με ζεστό και κρύο νερό μέσα στα οποία εκτός από την καθαριότητα του σώματος γινόντουσαν και συζητήσεις για τα δημόσια θέματα και ανταλλάσσονταν απόψεις μεταξύ των λουομένων , στις καθαρτήριες τελετές τους συμπεριλάμβαναν και την καθαρότητα του σώματος .

Άλλωστε από εκεί πήραν οι χριστιανοί την τελετή του βαπτίσματος . Την συνήθεια αυτή των Ελλήνων συνέχισαν και οι Ρωμαίοι οι οποίοι φρόντιζαν όλες οι πόλεις τους να διαθέτουν δημόσια λουτρά . Βεβαίως και στο ανατολικκό ρωμαϊκό κράτος (Βυζάντιο) διατηρήθηκε ο θεσμός των δημοσίων λουτρών , αλλά σ’ αυτά δεν σύχναζαν οι πάσης φύσεως ρασοφόροι οι οποίοι θεωρούσαν ότι η βρώμα και η απλυσιά του σώματος τους άνοιγε τις πύλες του παραδείσου .

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της αντιλήψεως ότι ένα από τα μελήματα του καλού χριστιανού είναι η απλυσιά , είναι το ότι στον Κανόνα ΟΖ΄ της ΣΤ΄Οικουμενικής Συνόδου , η οποία συνήλθε το 691 μ.χ. στην Κωνσταντινούπολη , συνίσταται στους πιστούς να μην πλένωνται:

Είναι ανδρείον και σωφρονέστατον πράγμα το να απέχη τινάς από λουτρά...Η ηδονική εκείνη υγρασία του λουτρού χαυνόνει και εκθηλύνει το σώμα και η εν τω λουτρώ γύμνωσις φέρει εις ενθύμησιν την άδοξον εκείνη γύμνωσιν , όπου ο Αδάμ μετά την παρακοήν . Και απλώς ειπείν τα λουτρά άλλο καλόν δεν προξενούσι , πάρεξ ηδονάς σαρκικάς και φαντασίας ατόπους , έξω μόνον αν λούεται τινάς δι ανάγκης ασθένειας .

Σύμφωνα με τους συντάξαντες το Πηδάλιον λοιπόν , η απλυσιά και η ακαθαρσία του σώματος είναι θεάρεστο προσόν , οι δε φυσιολογικές και βιολογικές λειτουργίες είναι αμαρτήματα . Και μη μου πεις ότι όλα αυτά συνέβαιναν τότε και σήμερα δεν συμβαίνουν , γιατί ούτε το Πηδάλιον από όσο γνωρίζω τουλάχιστον έχει τροποποιηθεί , ούτε στις σκήτες του Αγίου Όρους υπάρχουν τα στοιχειώδη μέσα καθαριότητας και και σωματικής υγιεινής .

quote:
trexagireve
Καλά, δεν φτάνει που δεν καταλαβαινεις τι είναι ο χριστιανισμός,
προσπαθεις να τον εντάξεις και σε υποκριτικές λογικές του να δειχνω όχι να είμαι καθαρός;Που πιστεύες πρέπει να ειναι ο άνθωπος καθαρός,
μέσα του ή εξω;

Το τι παραμύθι είναι ο χριστιανισμός φίλτατε Βαγγέλη άρχισα να το αντιλαμβάνομαι αρκετά νωρίς , όταν στις εύλογες απορίες μου όπως πχ πώς είναι δυνατόν η Αγία Ελένη να βρήκε , και μάλιστα ύστερα από τόσους αιώνες ανέπαφους στον Γολγοθά μόνο τους τρεις σταυρούς , όταν ως γνωστόν εκεί είχαν γίνει χιλιάδες εκτελέσεις τόσο πριν όσο και μετά την σταύρωση του Ιησού . Αντί όμως απαντήσεως εισέπραττα το άγριο βλέμμα του καθηγητή των θρησκευτικών , και ένα δωδεκάρι λίαν επιεικώς στον έλεγχο .
Όσο τώρα για το πού πρέπει να είναι καθαρός ο άνθρωπος , αυτό είναι ψευτοδίλημμα γιατί το ένα δεν αποκλείει το άλλο .

*Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

Το Θέμα καταλαμβάνει 27 Σελίδες:
  1  2  3  4  5  6  7  8  9 10
 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20
 21 22 23 24 25 26 27
 
 Νέο Θέμα  Απάντηση στο Θέμα
 Εκτυπώσιμη Μορφή
Μετάβαση Σε:

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr

Μετάβαση Στην Κορυφή Της Σελίδας
0.703125
Maintained by Digital Alchemy