Και μετά; Τι και μετά, αγαπητέ σύντροφε Oannes, δεν υπάρχει πριν και μετά. Όλα εδώ είναι! Ασυνήθιστη άποψη ίσως, γι' αυτό θα σου απαντήσω με την καθιερωμένη λογική.

Θίγεις ένα πανέμορφο θέμα που δεν απαντάται απλά... ή και δεν απαντάται καθόλου. Κατά μία έννοια, τουλάχιστον. Θα σου απαντήσω λοιπόν κατά την άλλη έννοια.

Αν πάμε πίσω στον ιστορικό χρόνο, το λίκνο του πολιτισμού ήταν η Μεσοποταμία που μετέδωσε τα φώτα της στην Αίγυπτο και από εκεί τα έλαβε η Ελλάδα. Ο σύντροφος Ορφέας καθιέρωσε λίγο ως πολύ την πρώτη ελληνική θρησκεία. Μονοθεϊστική. Τη μονοθεϊστική εκδοχή υποστήριξαν και οι σοφοί, αλλιώς τι σοφοί θα ήταν; Αυτή τη στιγμή δεν ανοίγω πηγές, σου γράφω όσα θυμάμαι. Αυτά που διαβάζουμε για δωδεκάθεα κλπ. ήταν μάλλον μια συμβολική υποκατηγορία και ας λένε οι σύντροφοι Έψιλον τα δικά τους. Φυσικά, το δωδεκάθεο είναι μια πολύ πιο βολική λύση για ευρεία κατανάλωση. Θα ήταν ποτέ δυνατό να αναγνωριστεί η σημασία του Ορφέα; Στο σχολείο μάθαμε ότι ήταν ένας καλός λυράρης! (Και ο Πυθαγόρας ένας καλός μαθηματικός.)

Για τις μυήσεις στην Ελευσίνα τίποτα δεν έχει διασωθεί από τα πιο προχωρημένα. Οι άνθρωποι ήταν σοβαροί τότε (ή τους υποχρέωναν να είναι) και δεν μιλούσαν. Το μόνο που ξέρουμε, είναι ακριβώς αυτό: η σιωπή.

Αν όμως δεν ξέρουμε, μπορούμε να συναγάγουμε. Από πού αλλού, από τις μεταγενέστερες έως τις σημερινές μυήσεις. Αν και τα τελετουργικά έχουν απλοποιηθεί, η κεντρική ιδέα είναι ίδια.

Αν θεωρήσουμε λοιπόν ότι τα τελετουργικά είναι τύποι και πάμε στην ουσία, τι είναι η μύηση; Μια υπέρτατη (ανάλογα και πώς τη βιώνει κανείς) συνειδητοποίηση. Αυτός είναι ο σκοπός κάθε μυητικού δρόμου. Αυτό είναι το αρχέτυπο.

Είτε πέρασε λοιπόν αυτούσια η ελευσίνια γνώση στους μεσοποταμίτες και από εκεί σε άλλους, είτε όχι, τι σημασία έχει; Πέρασε η κεντρική ιδέα, σαν ένας ακόμα κρίκος μιας πανάρχαιας αλυσίδας.

Έτσι φτάνουμε στο δικό σου συμπέρασμα "Σίγουρα λόγω των πολλών μεταφορών κάποια στοιχεία χάνονται. Aλλά αν δεχτούμε την ακολουθία, ακόμη και «εξωτερικώς», πολλά από τα εν χρήσει τυπικά επιγενόμενων ταγμάτων, περιέχουν στοιχεία από τα αρχαία μυστήρια, τα οποία έγκειται στον καθένα να αποκωδικοποιήσει."

Αν ψάχνεις για τα εξωτερικώς, θα δυσκολευτείς έως θα είναι ακατόρθωτο. Βλέπεις, ακόμα και σε μεταγενέστερα χρόνια, όταν κάπως χαλάρωσαν οι προδιαγραφές σιωπής, πάντα υπήρχε ο σεβασμός για τα ιερά και δεν κοινοποιούνταν εύκολα. Αν δεις το θέμα εσωτερικώς θα καταλάβεις περισσότερα.

Οι σύντροφοι Ναΐτες, άλλο μέγα μυστήριο. Τίποτα δεν έχει κοινοποιηθεί από τον εσωτερικό τους κύκλο. Εκείνο που ξέρουμε είναι ότι εκεί κάτω που εγκαταστάθηκαν, σε ένα πολύτιμο σταυροδρόμι πολιτισμών, αναζήτησαν γνώσεις όχι μόνο από τις πηγές των μεγάλων θρησκειών αλλά και από διάφορες παραδόσεις, μορφοποιώντας έτσι τη δική τους εσωτεριστική αντίληψη- αυτή για την οποία καταδικάστηκαν αργότερα. Kατά μια έννοια, η αντίληψή τους (πάλι από όσα μπορούμε να συναγάγουμε) ήταν (και) ορφική.

Υποτίθεται λοιπόν ότι οι Γνωστικοί κρατούσαν τις πιο "εσωτερικές" διδασκαλίες του Ιησού, ενώ εκείνες που διαδόθηκαν είναι μακράν των αυθεντικών. Τελευταία, πολύς λόγος για τους Γνωστικούς γίνεται, πολλά βιβλία κυκλοφορούν, χμ...

Μια κυνηγημένη θρησκευτική αντίληψη που επανορθώνεται, ή μια πρόφαση;

Και ποιοι από όλους τους Γνωστικούς είναι οι πιο αυθεντικοί;

.
.

Μεταξύ των άλλων, εκείνο που θα μπορούσα να παρατηρήσω σ’ αυτό είναι μια διασταύρωση προσεγγίσεων- την οποία θεωρώ πολύ σημαντική.

Ψάχνοντας να βρω κάποιο στοιχείο για τον Αρποκράτη, ο οποίος αναφέρεται στο διάγραμμα, έπεσα πάνω σε κάτι που μου φάνηκε εμμέσως ενδιαφέρον:

«Η Αρχαία Επίδαυρος χρησίμευε και ως τόπος λατρείας αιγυπτιακών Θεοτήτων, σύμφωνα με νεότερα ευρήματα Ως τώρα, πιστεύαμε ότι το Ιερό της περιόδου του 2ου μ.Χ. που ανακαλύφθηκε το 1982 από τον αρχαιολόγο Π. Καββαδία ήταν η στοά ή η παλαίστρα ενός ναού που ήταν αφιερωμένος στον Ασκληπιό, τον Απόλλωνα και την Υγεία…

Σύμφωνα όμως με νεώτερες αποκαλύψεις, οι θεότητες αυτές ήταν ταυτισμένες με τους Aιγυπτίους θεούς Όσιρις, Ίσις και Αρποκράτης και το κτίριο που είχε ανακαλυφθεί το 1982, αποτελούσε τελικά τόπο για τη λατρεία τους.
Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξαν οι επιστήμονες ύστερα από νεώτερες εργασίες συντήρησης που ξεκίνησαν το 1999 και είχαν ως αποτέλεσμα την ανάδειξη ενός αιγυπτιακού ιερού, που βρίσκεται στα βόρεια του προπύλου του Γυμνασίου που αποτελούσε τμήμα του αρχαίου Ιερού του Μαλεάτα. Μέσα στο κτίριο βρίσκεται μια μεγάλη αίθουσα διαμορφωμένη σύμφωνα με τα πρότυπα της λατρείας των ανατολικών μυστηριακών θεοτήτων, ενώ στα πλάγια βρίσκεται η εστία για τις τελετουργίες, τα ανάκλιντρα των ιερέων, και διάφοροι βοηθητικοί χώροι για την κάθαρση.»

από http://www.oikade.gr/news_detail.asp?NewID=000000000001563.EL

Και μια σχετική εικονογράφηση:

.
.

Αυτή η ανάγκη της ψυχής, αυτή η προσέγγιση απαιτεί μόχθο και κόπο. Θέλει ειδική προσέγγιση, πνευματική, που δεν επιβάλλεται με τη βία, δεν φαίνεται με τις διαφημίσεις, δεν διακηρύσσεται με θριαμβολογίες, δεν συλλαμβάνεται νοησιαρχικά και ορθολογιστικά. Ο Χριστιανισμός είναι πέρα από ένα διοικητικό σύστημα, από ένα νομικό πρόσωπο, από μια θρησκευτική ιδεολογία, από μια περιγραφή κάποιας εγκυκλοπαίδειας. Ο αληθινός Χριστιανισμός που λέγεται Ιησούς, το θαύμα της Ιστορίας, προσεγγίζεται όχι με την έπαρσή μας αλλά με το όλο ήθος της απέκδυσής μας από τον εγωισμό μας. Δεν μπορείς να εισέλθεις στο Σπήλαιο της Γέννησης και να δεις τον Ιησού αν δεν σκύψεις και δεν γονατίσεις με πίστη μπροστά του. Έτσι απλά, γνήσια, ειλικρινά.»

(του αρχιμανδρ. Χρυσόστομου Παπαθανασίου, από «Το Βήμα» 24.12.04)

Ελληνικό τμήμα των Ναιτών στη Λάρισσα
.
.

quote:

---

Η ίδρυση του Τάγματος, που περιλαμβάνει μόνο χριστιανούς - και γυναίκες τα τελευταία χρόνια - ευλογήθηκε και από τον Ελληνορθόδοξο Πατριάρχη Ιεροσολύμων, πιθανώς το Νικόλαο κάπου στα έτη 1106-1156 μ.Χ.

---

Zadok, ευχαριστίες για την πληροφορία.

Από αυτούς τους ανθρώπους, περνώντας από τους ανθρώπους της Λίθινης Εποχής, τους Αιγυπτίους, τους Έλληνες, τους Γαλάτες, τους ανθρώπους του Μεσαίωνα, μια ανώτερη γνώση είχε περάσει ως εμάς χωρίς κανείς να τη διαταράξει. Ήταν επικίνδυνο!

Αυτή η συνωμοσία θα πρέπει να υπήρχε πριν από τουλάχιστον 6.000 χρόνια, δίνοντας στους ανθρώπους τις επιστημονικές γνώσεις με το σταγονόμετρο για να μπορούν να τις αφομοιώνουν ομαλά και ακίνδυνα, αλλά κρύβοντάς τους όσες θα μπορούσαν να γίνουν επικίνδυνες με την εκλαΐκευσή τους.

Οι συνωμότες θα πρέπει να είχαν ανάμεσά τους τους ηγέτες των αιγυπτιακών, ιουδαϊκών, ινδικών, μουσουλαμνικών και χριστιανικών Συναρχιών, τους θρησκευτικούς αρχηγούς της Ευρώπης, της Ασίας και της Αφρικής, ορισμένους Σαμάνους Μογγόλους ή Κεντροαμερικανούς, μερικούς δυτικούς καλόγερους.

Η παράδοση, τα μηνύματα, αναμεταδίνονταν προφορικά, αλλά οι γραφές υπάρχουν στη Βιβλιοθήκη του Βατικανού, στις βιβλιοθήκες των Ιμάνων, μυημένων στο Μαγρέμπ και στη Μέση Ανατολή, στα μουσεία όπου φυλάγονται οι πινακίδες της Βαβυλώνας (πινακίδες που δεν θέλουν να μεταφράσουν), σίγουρα στο Τιαουανάκο της Βολιβίας, στο Μουσείο του Ανθρώπου στο Παρίσι, στην Κωνσταντινούπολη και στο Πεκίνο.

Εδώ και τουλάχιστον 6.000 χρόνια, υπάρχουν άνθρωποι που ξέρουν κάτι, αλλά η αποστολή τους είναι να σωπαίνουν..."

(Robert Charroux, Η άγνωστη ιστορία των ανθρώπων)

Διάβασα ένα ενδιαφέρον μυθιστόρημα με τίτλο "Το 13ο κρανίο" (συγγραφέας Οδυσσέας Γκρέι, εκδόσεις Ενάλιος) που θα αρέσει στους φίλους του ντανμπραουνικού στυλ, μιας και στηρίζεται σε μυστικά που αποκαλύπτονται. Στο συγκεκριμένο μυθιστόρημα, τον πρώτο λόγο έχουν οι Ναΐτες.

Δεν θα μεταφέρω βέβαια την υπόθεσή του ούτε τα μυστικά του, μεταφέρω όμως ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα:

"Οι Καθαροί είχαν γίνει θησαυροφύλακες των Ναϊτών και στην περιοχή τους το τάγμα είχε τα περισσότερα κάστρα από οπουδήποτε αλλού. Οι σχέσεις τους ήταν μια απίστευτη ιστορία: Στην πραγματικότητα ήταν πάντα καλές, αλλά για τα μάτια του κόσμου ήταν εχθροί. Οι Ναΐτες ήταν με το μέρος του Πάπα πάντοτε και δεν αποκάλυψαν τους πραγματικούς συμμάχους και τους στόχους τους σε κανέναν. Οι σχέσεις τους με τους Καθαρούς δεν διαταράχθηκαν ούτε όταν οι Ναΐτες στράφηκαν εναντίον τους ακολουθώντας την παπική εντολή για την Αλμπιγενσιανή Σταυροφορία. Θα πρέπει να έζησαν σκηνές απίστευτου θάρρους και αφοσίωσης σε ένα κοινό σκοπό οι άνθρωποι την εποχή εκείνη. Σφάζονταν μεταξύ τους με ένα κλείσιμο του ματιού, κοινωνοί του ίδιου μεγάλου μυστικού, που όπως αναφέρεται στο χειρόγραφο [*] έγινε η αιτία και για τη Σταυροφορία, αλλά και για την εξόντωση των Ναϊτών."

Τί ωραίες εποχές!!
.
.

Για τα 6000 χρόνια τι να σου πω, φίλτατε. Από εκεί ξεκινάει η ταρίφα, τουλάχιστον στην εκδοχή που μετέφερα. Αυτό όμως δεν σημαίνει τίποτα, γιατί η ιστορία των πολιτισμών αρχίζει και ξαναρχίζει από πολύ (μα πολύ!) παλιά.

Μιλάμε όμως για τα πρόσφατα -που λέει ο λόγος- δεδομένα. Σύμφωνα με αυτά, κυκλοφορεί ο γνωστός θρύλος για μια κρυφή αδελφότητα που κατέχει και μεταφέρει τη γνώση, και οι Ναΐτες -που πάντα έχουν σχέση- είναι ένας από τους κρίκους της αλυσίδας της.

"Η ίδρυση του Τάγματος, που περιλαμβάνει μόνο χριστιανούς - και γυναίκες τα τελευταία χρόνια - ευλογήθηκε και από τον Ελληνορθόδοξο Πατριάρχη Ιεροσολύμων, πιθανώς το Νικόλαο κάπου στα έτη 1106-1156 μ.Χ.

Mάλιστα, είχαμε γράψει κάποτε και στο τόπικ για τον πατριάρχη Κωνσταντινούπολης (τότε) που είχε ευλογήσει κι αυτός το Τάγμα.

Τι ήθελαν οι Ναΐτες και έπαιρναν σβάρνα τους ορθόδοξους, δεν ξέρω. Εδραίωση της θρησκευτικής τους βάσης από κάθε άποψη, έκφραση οικουμενικότητας;"

Αν όντως οι ημερομηνιες ειναι αυτες θα πρεπει να το δουμε και απο ιστορικη και πολιτικη σκοπια. Εννοώ οτι οχι μονο την περίοδο εκεινη (μεταξύ του δυνατού Βασιλειου Β του Βουλγαροκτόνου και της αλωσης της Πόλης απο τους ξελιγωμένους για πλιάτσικο Σταυροφόρους το 1204 - ελπιζω να μην θυμαμαι λαθος) το Βυζάντιο είχε πέσει σε περίοδο παρακμής με ανίκανους αυτοκράτορες που κατέτρωγαν το δημόσιο χρήμα και αποδυνάμωναν τον άλλοτε τρομερότερο στρατό της Μεσογείου, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να δώσει στους Ορθόδοξους των Ιεροσολύμων την απαραίτητη προστασία, αλλά και οτι οι Ορθόδοξοι των Ιεροσολύμων, λόγω του οτι δραστηριοποιούνται σε ευαίσθητη περιοχή αναγκάζονται να υιοθετούν στάση "πολιτική" (να τα έχουν καλα με ολους) και στην προκειμενη περιπτωση γιατι να μην ευλογησουν και τους Ναιτες που στο κατω-κατω Χριστιανοι ειναι.
Σταση που εχουμε ακομα και σημερα σαν Ελληνες, δηλαδη προσδοκουμε πολλα απο την Ευρωπη, μη κατανοωντας οτι ο Ευρωπαιος θα κοιταξει πρωτα την χωρα του.....αλλα αυτο ειναι αλλη κουβεντα.Η ιστορια παντως προσπαθει να διδαξει.
Οποιος εχει αυτια ακουει και οποιος εχει ματια βλεπει.

Πάνω στην κεντρική αυτή ιδέα έχουν αναπτυχθεί διάφορες θεωρίες – ερμηνείες και αν εξαιρέσουμε τις επί μέρους λεπτομέρειες, η ουσία είναι η ίδια. Ο καθένας τη λέει με δικά του λόγια. Έχω πεισθεί ότι οι μυθολογίες δεν είναι παραμυθάκια για νανούρισμα, αλλά μακρινός απόηχος κάποιων αόριστων, πια, αναμνήσεων.

Λίγο ως πολύ, σύμφωνα με τις θεωρίες, οι άνθρωποι είχαν φτάσει και στο παρελθόν σε πολύ υψηλά επίπεδα ανακαλύψεων, ίσως υψηλότερα και από αυτά στα οποία έχουμε φτάσει επί του παρόντος. Μετά, επανεφευρίσκονται τα ίδια ή περίπου τα ίδια.

Και μέσα σε όλο αυτό το τζουμ – ταρατατζούμ, υπάρχουν κάποιοι (αναφέρομαι στο τελευταίο επεισόδιο, τέλος πάντων μετά την τελευταία καταστροφή) καταφέρνουν να διατηρούν τη γνώση ενώ οι άλλοι χάνουν (και ξεχνούν) τα πάντα. Λογικά, αυτοί οι κάποιοι δεν είναι όποιοι κι όποιοι. Ποιοι είναι; Ο θρύλος –και δεν μπορώ να εντοπίσω το όριο μεταξύ θρύλου και αληθοφάνειας– τους δίνει ιδιότητες σχεδόν υπερφυσικές. Μπορεί και να είναι έτσι, ή μπορεί αυτό να εκφράζει τον ενδόμυχο πόθο ότι όλο και κάποιοι «ανώτεροι» έχουν το νου τους για το συμμάζεμα των υπολοίπων. Υποτίθεται λοιπόν ότι αυτοί οι σοφοί άνθρωποι δίνουν τη γνώση σιγά-σιγά, για να ξανακάνει η ανθρωπότητα προσεκτικά εξελικτικά βήματα και να μην ξεσαλώσει με το πρώτο. Δεν ξέρω αν οι επιστημονικές πρόοδοι έχουν ξεπεράσει τη γνώση των σοφών.

Σύμφωνα με αυτήν την εκδοχή, υπάρχουν οι θεματοφύλακες των μυστικών οι οποίοι πολλά γνωρίζουν και λίγα αποκαλύπτουν, ενώ άλλα δεν θέλουν να αποκαλυφθούν (ακόμα;). Έτσι, κάποιες αρχαίες πηγές παραμένουν ακόμα αμετάφραστες και ακατανόητες. Χμ.

Τώρα, από πού προέρχεται αυτή η γνώση; Από εξωγήινες επικοινωνίες ή από θεία επιφώτιση; Ότι ξέρεις ξέρω. Αλλά σε δικό μας πείσμα, πολλά πανάρχαια κειμήλια κεντρίζουν το θαυμασμό και την απορία μας παραμένοντας ανεξήγητα.

Η Ατλαντίδα καταστράφηκε από αλαζονεία και ο Αδάμ απώλεσε τον παράδεισο όταν επιχείρησε να κατακτήσει περισσότερη γνώση από όση του αναλογούσε.

Όπως έγραψα και στο άλλο θέμα, το άρθρο της εφημερίδας έχει κάποιες ανακρίβειες, αλλά σε γενικές γραμμές το πλαίσιο αυτό ήταν.
Τα έχουμε αναφέρει, όπως θα θυμάσαι, και στις προηγούμενες σελίδες.

quote:

---

Η Ατλαντίδα καταστράφηκε από αλαζονεία και ο Αδάμ απώλεσε τον παράδεισο όταν επιχείρησε να κατακτήσει περισσότερη γνώση από όση του αναλογούσε.

---

Αγαπητέ μου Σπείρο, σ' έχει κυριεύσει κι εσένα η αίσθηση της αμαρτίας;

Δε νομίζω ότι έγιναν έτσι τα πράγματα ακριβώς σε σχέση με τον Αδάμ, παρότι έτσι μας έχουν διδάξει, αλλά θα ξεφύγουμε πολύ...

Θυμήσου την παραβολή του Ασώτου, καλέ μου φίλε. Ο Δάσκαλος προσπάθησε να αποκαταστήσει το μύθο, αλλά σε κάποιους δεν άρεσε αυτό... Τέλος πάντων.

Καλή Χρονιά!
.
.

3A

Virtus Junxit Mors Non Separabit (Whom virtue unites, death will not separate)

Κατ' αρχήν, δεν νομίζω ότι ήταν οι Ορθόδοξοι που είπαν στους Ναΐτες περάστε και από εδώ, μάλλον οι Ναΐτες το επεδίωξαν.

Αν ήταν θέμα διπλωματικότητας, παίζουν οι λόγοι που γράφω παραπάνω: κύρος από κάθε άποψη, αντικειμενικότητα κλπ.

Ενδέχεται όμως οι Ναΐτες -παρά τον καθολικισμό τους- να γνώριζαν ότι οι Ορθόδοξοι ήταν πιο κοντά στη δική τους εσωτερική αντίληψη. Πέρα από τις τυπικές διαφορές, θεωρείται ότι οι Καθολικοί είχαν παραλλάξει περισσότερο τη χριστιανική διδασκαλία, ενώ οι Ορθόδοξοι -και λόγω γεωγραφικής θέσης- κρατούσαν περισσότερο τις παραδόσεις. Και όχι μόνο αυτό, αλλά λέγεται και ότι οι Ορθόδοξοι είχαν και βαθύτερες γνώσεις... για κάτι αδελφότητες λέγεται... και κάτι τέτοια.

Δεν ξέρω για τα συγκεκριμένα ορθόδοξα πρόσωπα τι πρέσβευαν. Πάντως οι Ναΐτες πρέσβευαν πολύ περισσότερα από το να παραστήσουν τους σεκιουριτάδες και νομίζω ότι ήξεραν πολύ καλά τι ζητούσαν και από ποιους το ζητούσαν.

Φιλτάτη Zadok, τα υπεραπλούστευσα με τον Αδάμ αλλά θα ξέφευγα πολύ όπως κι εσύ διαπιστώνεις. Διαφορετικά θα έπρεπε να σταθώ σε συγκεκριμένες πια λεπτομέρειες, που δεν συμφωνούν και όλες απόλυτα μεταξύ τους...

quote:

---

Πάντως η κεντρική ιδέα αυτή δεν είναι;

---

Χμμμ... Γινόταν αλλοιώς;

Υπήρχε περίπτωση να μην "απωλέση" τον Παράδεισο ο Αδάμ; Μήπως ήταν σικέ το παιγνίδι;

Δεν το βλέπω σαν απώλεια.

Υπάρχει ένα είδος πουλιών (μου διαφεύγει τώρα ποιό), όπου η μαμά, όταν τα μικρά της μεγαλώσουν ικανοποιητικά, τα σπρώχνει με το ράμφος της και τα πετά έξω από τη φωλιά.
Έχει έρθει η ώρα να αυτονομηθούν και ο γονιός δεν πρέπει πια να τα κρατά εκεί.
Αυτά βέβαια, αρχικά αισθάνονται εκδιωγμένα...
.
.

3A

Virtus Junxit Mors Non Separabit (Whom virtue unites, death will not separate)

και χαρές μεγάλες και αγιασμοί.

Κάτω στον Ιορδάνη τον ποταμό,

κάθεται η Κυρά μας η Παναγιά.

Σπάργανα βαστάει, κερί κρατεί

και τον Αϊ - Γιάννη παρακαλεί:

-Άγιε Γιάννη Αφέντη και Βαπτιστή,

δύνασαι βαπτίσεις Θεού παιδί;

-Δύναμαι και θέλω και προσκυνώ

και τον Κύριό μου παρακαλώ.

Ν΄ ανέβω πάνω στον ουρανό,

Να μαζέψω ρόδα και λίβανο.

-Άγιε Γιάννη Αφέντη και Βαπτιστή,

έλα να βαπτίσεις Θεού παιδί.

Ν΄ αγιαστούν οι κάμποι και τα νερά,

Ν΄ αγιαστεί κι ο αφέντης με την κυρά.

---------------------------------------

Τα ΜΟΝΑ κάλαντα, όπου μνημονεύεται η Θεομήτωρ.
.
.

Πολύ ωραίο το παράδειγμα με τους νεοσσούς που σπρώχνονται έξω από τη φωλιά.
Όσο για τα άλλα τώρα, έχουμε διάφορες εκδοχές περί του απολεσθέντος Παραδείσου (ή όπως αλλιώς και αν τον πούμε), οι παλαιότερες των οποίων ανάγονται σε προ-βιβλικές εποχές. Η ίδια κεντρική ιδέα, λέω πάλι.

Εντάξει, ας ξεφύγουμε από την έννοια της "αμαρτίας" (κατά γράμμα) και ας το δούμε πιο γενικά: Ο άνθρωπος αισθάνεται την επιθυμία να (ξανα)βρεθεί ψηλά. Και αισθάνεται επίσης ότι για να το κατορθώσει θα πρέπει να επιτελέσει ένα έργο...
(Παραμένω στο πλαίσιο της κεντρικής ιδέας για να μην μπω σε λεπτομέρειες της μιας φιλοσοφικής προσέγγισης ή της άλλης.)

Προσωπικά προτιμώ την πρωταρχική ερμηνεία της λέξης "αμαρτία" που ήταν "σφάλμα", χωρίς την ηθικολογική διάσταση. Θα μπορούσα να πω λοιπόν ότι ο άνθρωπος είναι εκ γενετής αμαρτωλός όχι γιατί κουβαλάει το "προπατορικό αμάρτημα" αλλά γιατί ως άνθρωπος έχει την ιδιότητα να σφάλλει. Αμαρτωλός εν δυνάμει λοιπόν και όχι κληρονομικώ δικαίω.

Φοβάμαι ότι εννοούμε τις γραφές (και όχι μόνο τις θρησκευτικές) κατά γράμμα χάνοντας το πραγματικό τους νόημα.

Γιατί κρυφά νοήματα διαβλέπω (εκτός πια κι αν έχω πολύ μεγάλη φαντασία) και στα όμορφα κάλαντα που μας παραθέτεις.

quote:

---

Ν΄ ανέβω πάνω στον ουρανό,

Να μαζέψω ρόδα και λίβανο.

-Άγιε Γιάννη Αφέντη και Βαπτιστή,

έλα να βαπτίσεις Θεού παιδί.

Ν΄ αγιαστούν οι κάμποι και τα νερά,

Ν΄ αγιαστεί κι ο αφέντης με την κυρά.

---

Xμμ...

Τέλος πάντων, κάτι το "προπατορικό αμάρτημα", κάτι ο Μίλτων με τον "Απωλεσθέντα Παράδεισο", γεμίσαμε ενοχές και ξεχάσαμε όλα τα υπόλοιπα...

Θυμήσου καλέ μου φίλε, το δάσκαλο Λεβί:

"Πληρώνοντας τα χρέη της μοίρας, η σκληρά κερδισμένη ελευθερία αγοράζει την αυτοκρατορία του κόσμου. Στο χέρι της είναι να ελευθερώσει ή να σκλαβώσει.
Ο Θεός έχει θέσει στα χέρια της τα κλειδιά του Παράδεισου και της Κόλασης."

Φίλτατε Oannes, δώσαμε... δώσαμε...
.
.

Σου εύχομαι καλή παραμονή και γόνιμες και δημιουργικές συζητήσεις.

Y.Γ. Tο nickname σου μου θυμίζει τον ήρωα μιας παλιάς αστυνομικής σειράς με τίτλο «O Aγιος».

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr