προς Θεού... σπεύδω να διευκρινίσω ότι ουδεμία πρόθεση μεταφοράς θρησκευτικών αντιπαραθέσεων δεν είχα παραθέτοντας το ανωτέρο απόσπασμα.

Απλά νομίζω ότι "κόλλαγε" με τα όσα εδώ συζητούμε.

Είναι τυχαίο άραγε το γεγονός ότι ένα από τα σύγχρονα Ναϊτικά Τάγματα είναι ο "Ερυθρός Σταυρός του Κωνσταντίνου";

Μεταξύ μας τώρα: πού θα πάει ο Oculatis Abis; Εδώ θα γυρίσει...

Λοιπόν για να κλείσουμε τουλάχιστον το θέμα του ποιός-οί ίδρυσαν το τάγμα σας παραθέτω μερικά ακόμα στοιχεία επ' αυτού:

1. Το τάγμα δημιουργήθηκε από τον Hugues de Payens και τον μέντορά του, Etienne Harding (ηγούμενος στη μονή Chateau κοντά στο Dijon) με κύριο σκοπό να αποκτήσουν τις απόκρυφες γνώσεις του βασιλιά Σολομώντα, με σαφείς προεκτάσεις πέραν των Ιουδαϊκών μυστηρίων και στις γνώσεις των Αιγυπτίων. Οι φήμες μιλούσαν για υψίστης σημασίας και αξίας αντικείμενα όπως θησαυροί, πάπυροι, η Κιβωτός της Διαθήκης με τις δύο πλάκες των 10 Εντολών, γραμμένες από τον ίδιο τον Θεό! Υπήρχε η πληροφόρηση ότι στις πλάκες δεν αναγράφονταν μόνον οι 10 Εντολές όπως τις γνωρίζουμε, αλλά και γνώσεις περί αριθμοσοφίας, βαρύτητας και γεωμετρίας, το σύνολο δηλαδή του Κοσμικού Νόμου. Συμπληρωματικά αναφέρω ότι υπήρχε σαφής διαχωρισμός περί των Εντολών που έγραψε ο ίδιος ο Θεός και των 10 εντολών που έγραψε ο Μωϋσής κατ' εντολή του Θεού, κάτι το οποίο σήμερα περνά στα αυτιά μας ως το ίδιο και το αυτό (*αυτό μπορούμε να το αναλύσουμε ξεχωριστά).

2. Ο Hugues de Payens ήταν μυημένος στον αποκρυφισμό. Γεννημένος στην Payens, πολύ κοντά στην Troyes, πόλη με μεγάλη δραστηριότητα στην εσωτερική αναζήτηση, δεν ήταν τυχαίο το πως απέκτησε γνώσεις περί αποκρυφισμού. Από την άλλη πλευρά ο γνωστός Αγ. Βερνάρδος (Bernard de Clairvaux), είχε έκδηλες αποκρυφιστικές και παγανιστικές ανησυχίες με πιο έντονη κι έκδηλη εκείνη της λατρείας της Μαρίας-Μητέρας Θεάς...κύλισε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι που λέμε...Ο Βernard de Clairvaux ήθελε κι εκείνος να γευτεί τις γνώσεις που είχαν μείνει κεκρυμμένες στα υπόγεια του Ναού. Ήταν ο απαραίτητος κρίκος στην αλυσίδα, καθώς λόγω των γνωριμιών του μπορούσε να εξασφαλίσει στο μελλοντικό τάγμα την απαραίτητη προστασία και υποστήριξη της εκκλησίας.

3. Ο τρόπος που δένουν (όχι όμως αναγκαστικά) οι Rex Deus φαντάζομαι πως έχει να κάνει με έναν συνεχή αγώνα από μέρους τους να βρούνε τρόπο να φτάσουν στα χέρια τους τα Ιουδαϊκά κειμήλια. Αφού τότε μπορούσαν να κινούνται μόνον σε "underground" μορφή, ίσως έπρεπε αναγκαστικά να συνάψουν επαφές με τους πρωταγωνιστές της εποχής, δηλαδή τους χριστιανούς. Έπρεπε όμως να βρούνε ανθρώπους τους οποίους κέντριζε το ενδιαφέρον κάθε τι που είχε σχέση με αποκρυφισμό, κεκρυμμένη γνώση, μυστικές διδασκαλίες κλπ. Και σίγουρα τότε η εποχή έβριθε τέτοιων ατόμων (μήπως κι εμείς κάτι τέτοιο δεν είμαστε; ). Βέβαια δεν έφταναν οι όποιες εσωτερικές ανησυχίες, χρειαζόταν άτομα που είχαν τις κατάλληλες επαφές (κάτι που εμείς δεν έχουμε ). Αφού λοιπόν ξεκινούσε η επιχείρηση και γινόντουσαν οι απαραίτητες ανασκαφές, σιγά-σιγά θα ερχόταν και η μεθοδευμένη αποκάλυψη των ευρημάτων, τόσο των υλικών, όσο και των πνευματικών. Τα πράγματα μετά τις ανασκαφές είχαν πάρει το δρόμο τους και η κεκρυμμένη Ιουδαϊκή γνώση ερχόταν και πάλι στην επιφάνεια αν και προστατευμένη-ελεγχόμενη. Εδώ να σημειώσω κάτι. Δεν έχω άγχος να συνδέσω τους Rex Deus με την ίδρυση των Ναϊτών, απλά η όλη παρουσία τους είναι σημαντική και χαρακτηρίζεται από έναν συνεχή αγώνα επαφής με την αρχαία τους παράδοση. Σίγουρα ένα τάγμα χριστιανών, έχοντας άμεση πρόσβαση στην περιοχή ήταν ένας καλός μοχλός για να σηκωθεί η πέτρα που έκρυβε τα κειμήλια .

4. Η εμπλοκή του Priory of Sion. Το τάγμα δεν ιδρύθηκε το 1956, αλλά το 1090 με 1099. Το Τάγμα της Σιών δημιουργήθηκε στο αββαείο της Notrle Dame du Mont de Sion στο όρος Σιών κατ' εντολήν του Godfroi de Bοuillon. Μέλος του Τάγματος της Σιών ήταν και ένα από τα ιδρυτικά μέλη των Ναϊτών, ο Andre de Montbard, ο οποίος, όλως τυχαίως ήταν και θείος του Bernard de Clairvaux! O Andre de Montbard ενθαρρύνει τον Hugues de Payens στη δημιουργία του Τάγματος των Ναϊτών. Είναι υπερβολικά άστοχο το να μη συνδέσουμε το Τάγμα της Σιών με την ίδρυση των Ναϊτών.

5. Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι η απορία που όλοι μας εκφράσαμε (και αυτό το προβάλλω σαν επιχείρημα στους υποστηρικτές της άποψης ότι δεν υπήρχε τίποτε το μυστήριο γύρω από την ίδρυση των Ναϊτών): Πως ήταν δυνατό να πιστέψει κανείς πως 9 ιππότες θα προστάτευαν τους προσκυνητές από τους Σαρακηνούς; Πως ο τότε κόσμος έφαγε το κουτόχορτο; Σίγουρα η ίδια απορία υπήρχε και τότε, όμως κανείς ίσως από τους εκτός παιχνιδιού δεν τόλμησε να την εκφράσει. Η δύναμη της εκκλησίας τότε ήταν καταλυτική. Φαίνεται πως όλοι έπαιζαν καλά τον ρόλο τους σ' αυτή την άρτια μεθοδευμένη δημιουργία των Ναϊτών. Σε καμία περίπτωση η εκκλησία δεν θα προστάτευε 9 "ανόητους" που πήγαν στους Άγιους Τόπους για να προστατέψουν τους πιστούς. Στην καλύτερη περίπτωση θα τους χαρακτήριζαν γραφικούς, πάραυτα όχι μόνον τους έδωσαν σημασία, αλλά με παπική βούλα είχαν τα γνωστά προνόμια. Γιατί δεν έγιναν τα ίδια και με κάποια άλλη ομάδα των 9; Αν έβλεπαν οι γύρω τους πως έτσι εύκολα οι όποιοι αποφασισμένοι προστάτες έχαιραν της προστασίας του πάπα, γιατί δεν υπήρξαν ανάλογες απόπειρες και από άλλους επίδοξους προστάτες; Όλα αυτά τα γράφω προς εκείνους που λένε πως όποιος θέλει να βρει κάτι, το βρίσκει και ότι συνεχώς συνδέουμε την όποια δραστηριότητα με κάτι το κρυφό και το μυστηριώδες χωρίς πάντα να υπάρχει λόγος γι' αυτό, απλά και μόνο γιατί μας αρέσει η συνομωσιολογία. Έτσι κατά τη γνώμη μου εκφράζεται-αποδεικνύεται η άποψη ότι σίγουρα κάτι το ξεχωριστό υπήρχε πίσω από την ίδρυση του τάγματος των Ναϊτών κι όχι η ανάγκη προστασίας των προσκυνητών. Αν κάποιοι θέλουν να απορρίψουν το μυστηριώδες του Τάγματος τότε πρέπει να απορρίψουν και την ιστορικά αποδεδειγμένη εμπλοκή του πάπα, του Bernard de Clairvaux και όλων των άλλων προσώπων. Λίγο δύσκολο το βλέπω...

6. Όσο για τους λόγους ίδρυσης; Εν ολίγοις: Μυστικές διδασκαλίες, ιερά κειμήλια, αναβίωση παλαιών δοξασιών, απόκρυφες γνώσεις, ένας θρησκευτικός συγκερασμός και ίσως λόγοι ευρύτερης διακυβέρνησης κάποιων περιοχών.

Ελπίζω να μην σας κούρασα.

Δεν ξέρω αν έκανες τον κόπο να μας διαβάσεις, αλλά έχουμε αναφερθεί σε σημαντική βιβλιογραφία έως τώρα περί του θέματος.

Ίσως θα ήταν δόκιμο να την μελετήσεις και εσύ, εφόσον το θέμα σε ενδιαφέρει.

Το βιβλίο "Μυστικές Εταιρείες" ίσως είναι καλό για να ξεκινήσει κάποιος, αλλά στην πορεία αξίζει να καταπιαστεί με άλλα αναγνώσματα...

Έχεις σκεφθεί και την ιδέα ότι όλα αυτά τα συνωμοσιολογικά πονήματα, γράφονται απλά γιατί πουλάνε και στην ουσία δεν αποκαλύπτουν τίποτε; Ίσως και να έχει δίκιο ο φίλος σου... Θα δείξει...

quote:

---

Φίλτατε ιππότα ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ,

προς Θεού... σπεύδω να διευκρινίσω ότι ουδεμία πρόθεση μεταφοράς θρησκευτικών αντιπαραθέσεων δεν είχα παραθέτοντας το ανωτέρο απόσπασμα.

Απλά νομίζω ότι "κόλλαγε" με τα όσα εδώ συζητούμε.

Είναι τυχαίο άραγε το γεγονός ότι ένα από τα σύγχρονα Ναϊτικά Τάγματα είναι ο "Ερυθρός Σταυρός του Κωνσταντίνου";

Μεταξύ μας τώρα: πού θα πάει ο Oculatis Abis; Εδώ θα γυρίσει...

multi - persona

"Virtus Junxit Mors Non Separabit"(Whom virtue unites, death will not separate)

---

αντιλαμβάνομαι τη συγκράτησή σου και σέβομαι τον σκεπτικισμό σου, όμως ειλικρινά και όσο αντικειμενικά δύναμαι να κρίνω το ζήτημα, δεν ξέρω ποιός έκλεψε πρώτος ή ποιός έκλεψε από ποιόν.

Νομίζω ότι τα σύμβολα γενικά προηγούνται οποιασδήποτε θρησκείας ή πεποίθησης και γι' αυτό μπορούν ν' απεικονίζουν ουσιαστικότερες έννοιες και βαθύτερης σημασίας αρχέτυπα.
Ως εκ τούτου, δε θεωρώ τον οποιονδήποτε "κλέφτη", εναντιώνομαι όμως φανατικά σε όποιον τα θεωρεί αυθαίρετα κτήμα του.

Πάντως το συγκεκριμένο Τάγμα χαίρει άκρας εκτιμήσεως στους Ιεροσολυμητικούς κύκλους, λένε οι πηγές μου...

Και κάτι άλλο τώρα, που πέτυχα απροσδόκητα χθες το βράδυ και μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση:

Τράπεζα της Ελλάδος - Συνδέσεις προς Κεντρικές Τράπεζες

Προσέξτε στο τέλος της ιστοσελίδας, όπου λέει: "ΛΟΙΠΕΣ ΚΥΡΙΑΡΧΕΣ ΟΝΤΟΤΗΤΕΣ
Κυρίαρχο Τάγμα των Ιπποτών της Μάλτας: Νομισματοκοπείο"

Υ -Γ. Το διαδίκτυο με συνοδεύει παντού, οπότε θα κρατήσουμε την φλόγα αναμμένη...

«Τιμή σ' εκείνους όπου στη ζωή των
ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.
και περισσότερη τιμή τους πρέπει
όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος
κι οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε»
Κων. Καβάφης

Εντύπωση μου εκανε αυτο

Και για δουμε και τα δικα μας
http://www.classicalcoins.com/page6.html
Πάντως απο οτι θυμαμαι το Βυζαντινο σόλιδο (solidus) ειναι το μοναδικο νόμισμα που κρατησε την αξια του σταθερη (το ποσοστο χρυσου που ειχε το καθε σολιδο) για παρα πολλα χρονια (εκατονταδες ισως) κατι που το καθιερωσε σαν το δολαριο (η και ευρω, όπως θελετε) του μεσαιωνα.

btw το ταξίδι στη Μ. Ασία ακυρώθηκε λόγω σχεδόν διασταυρωμένων πληροφοριών για τρομοκρατική ενέργεια στο ξενοδοχείο μας Ήμαρτον! Βλέπετε είμαι συνεργάτης Αμερικανικής πολυεθνικής εταιρείας, οπότε...

Το πρόγραμμα αλλάζει: 10 ημέρες Πάργα, Λευκάδα Κεφαλλονιά και Ζάκυνθο! Not bad at all!

Ωραία...

Καλέ μου ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ, νομίζω ότι η αρχική εμφάνιση του συγκεκριμένου συμβόλου έχει να κάνει με τις ρούνες που αναφέραμε στην προηγούμενη σελίδα.

Τώρα, αν θέλετε, μπορούμε ν' αναφερθούμε και στο τι "κυκλοφορεί" στις μέρες μας σχετικό με τους Ναΐτες. Και αναφέρομαι στις αναγνωρισμένες και όχι δήθεν οργανώσεις. Ενδεικτικά αναφέρω κάποιους τίτλους:

• Ναυτίλοι της Βασιλικής Κιβωτού (Royal Ark Mariners)
• Ιππότες Ναΐτες και Ιππότες της Μάλτας (Knights Templar and Knights of Malta)
• Ιππότες Ναΐτες Ιερείς της Ιερής Βασιλικής Αψίδας (Holy Royal Arch Knight Templar Priests)
• Ιερό Τάγμα των Ιπποτών Αγαθοποιών της Άγιας Πόλης (Knights Beneficent of the Holy City)

Ενδιαφέροντα στοιχεία τα νομίσματα...
Λέτε ο θησαυρός να ήταν σε Βυζαντινά Σόλιδα;

Ας αναπληρώσω μερικούς που απουσιάζουν. Επέστρεψα από ένα τόπο επαρκούς μετα-ναϊτικής παράδοσης, όπου έπινα ως Ναΐτης (κατάφερα ένα μπουκάλι ούζο Sans Rival και επέστρεψα με τρόπαιο ένα μπουκάλι ούζο Achaia Clauss), μεταξύ άλλων ξαναδιάβασα το Kidnapped του Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον, και στοχαζόμουν τη σχέση μου με το άπειρο. Μια φορά το χρόνο αισθάνομαι σαν ψάρι που επιστρέφει στις πηγές. Ίσως μια φορά ετησίως να ξαναγεννιόμαστε, τι έλεγαν αυτοί οι Ναΐτες; Τέλος πάντων, επαναπροσδιορίζουμε το συγχρονισμό μας, εξακολουθούμε να πορευόμαστε και στο ίδιο σημείο βρισκόμαστε- όπου όλα είναι ίδια και όλα είναι διαφορετικά. Αν κάνεις το γύρο του κόσμου, θα ξαναβρεθείς εκεί όπου ξεκίνησες αλλά έχοντας διασταυρώσει τα βήματά σου με τα βήματα εκείνων που προπορεύονται στο ίδιο σημειωτόν.

Είδα και διάφορα σύμβολα, και ΧΡ είδα και άλλα, ως επίσης και μηνύματα της φύσης και ανθρώπων έργα, όλα μαζί σε ένα διαχρονικό ρευστό. Κάτι σαν συμπαντική ψαρόσουπα.

Τι λέγατε λοιπόν για το ΧΡ; Μου έμεινε η απορία πώς μπορεί το ΧΡ να ήταν και προχριστιανικό διότι καλά το Χ, είναι εκφραστικό σχήμα, το Ρ όμως (είτε ως ελληνικό ρω είτε ως λατινικό πι) δεν είναι και σούπερ σταρ ανάμεσα στα γράμματα, νομίζω. Έστω. Σε εποχές που οι άνθρωποι δεν ήξεραν και τόσο πολύ να διαβάζουν, που δεν είχαν διαβάσει ούτε καν Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον, τα γραμματικά συμπλέγματα ήταν λειτουργικά "σήματα κατατεθέντα". Πήγα και σε ένα μεγάλο θρησκευτικό εορτασμό, η ιστορική εικόνα της Παναγίας είχε αποκαθηλωθεί από το τέμπλο και είχε τοποθετηθεί στο κέντρο του ναού για προσκύνημα, ευκαιρία ήταν να δω ότι στην πίσω πλευρά της υπήρχαν κάποια σύμβολα και μια άτεχνη ζωγραφική που απεικόνιζε το Σταυρό στο Γολγοθά. Τι σήμαιναν αυτά εγκώ ντεν ξέρει, κάτι θα σήμαιναν όμως.

Και σε μια ανασκαφή στο συγκεκριμένο ναό, ο οποίος είναι ο σημαντικότερος βυζαντινός της ελληνικής επικράτειας (της ελληνικής, διευκρινίζω, η Κωνσταντινούπολη δεν παίζει) να και μια αρχαϊκή κολόνα στα θεμέλια προστατευμένη σήμερα από ένα κρύσταλλο που τη σκεπάζει μεν, την αφήνει ορατή δε. Μανία κι αυτοί οι χριστιανοί να χτίζουν πάνω σε αρχαίους ναούς, τόσα οικόπεδα διαθέσιμα υπήρχαν τότε. Με τις σημερινές τιμές βέβαια δεν τολμάς να διανοηθείς για οικόπεδο εκεί πέρα.

Βυζαντινοί, Φράγκοι, πειρατές, τουρίστες, μετανάστες, όλοι σε μια αρμονική συνύπαρξη, αφήνοντας ο καθένας το στίγμα της ύπαρξής του. Το θέμα έχει μια ιερή συγκίνηση, δεν μπορώ να πω.

Και ορισμένα κουτσομπολιά για τους Ναΐτες:

Το όνομα του Ετιέν Χάρτινγκ έγινε διακριτικά γνωστό, λογικά ο Ετιέν προηγείται του Μπερνάρ, του Ετιέν όμως ποιος προηγείται;

quote:

---

Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι η απορία που όλοι μας εκφράσαμε (και αυτό το προβάλλω σαν επιχείρημα στους υποστηρικτές της άποψης ότι δεν υπήρχε τίποτε το μυστήριο γύρω από την ίδρυση των Ναϊτών): Πως ήταν δυνατό να πιστέψει κανείς πως 9 ιππότες θα προστάτευαν τους προσκυνητές από τους Σαρακηνούς; Πως ο τότε κόσμος έφαγε το κουτόχορτο; Σίγουρα η ίδια απορία υπήρχε και τότε, όμως κανείς ίσως από τους εκτός παιχνιδιού δεν τόλμησε να την εκφράσει. Η δύναμη της εκκλησίας τότε ήταν καταλυτική. Φαίνεται πως όλοι έπαιζαν καλά τον ρόλο τους σ' αυτή την άρτια μεθοδευμένη δημιουργία των Ναϊτών.

---

Την ίδια απορία εκφράζει και κάθε νουνεχής ερευνητής εκ των υστέρων. Εκείνη την εποχή όμως μάλλον οι άνθρωποι ήταν πιο καλόπιστοι. Δεν θα ήταν δα και δύσκολο, τη στιγμή που η εθελοντική κατάταξη στην πρώτη Σταυροφορία είχε τόσο μεγάλο σουξέ, να μην επαναληφθεί ο σχηματισμός ενός μίνι -έστω- στρατού για τον ευγενή σκοπό να προκαλεί καρούμπαλα στους αγενείς Σαρακηνούς. Προφανώς όμως, η διοικούσα επιτροπή δεν ήθελε το μεγάλο στρατό. Ήθελε μια επίλεκτη ομάδα, εκφρασμένη διά του γοητευτικού αριθμού 9, να έχει τον έλεγχο των πραγμάτων. Οι 9 ήταν αρκετοί για να αλληλοϋποστηρίζονται, άντε μη χαθεί και κανείς στο δρόμο, και λίγοι για να μη διαρρεύσει ο λόγος της αποστολής τους.

Προσωπικά υποψιάζομαι ότι δεν θα ήταν μόνο ο Ετιέν Χάρτινγκ, ο Μπερνάρ ντε Κλαιρβώ, ο Υγκ ντε Πεϊέν, ο Αντρέ ντε Μονμπάρ και ο Γκοντφρουά ντε Μπουγιόν. Αυτοί έγιναν γνωστοί, δεν θα υπήρχαν όμως και άλλοι; Σημαντικοί άλλοι;

Το Prieure de Sion -αν θυμάμαι καλά, το πλήρες του όνομα ελληνιστί ήταν "Ηγουμενείο του Λόφου της Σιών"- που ιδρύθηκε το 1090 περίπου και έδρευε 5 λεπτά από την Ιερουσαλήμ, μάλλον ήταν διαφορετικό από το σκέτο -χωρίς λόφο- "Ηγουμενείο της Σιών" το οποίο υποτίθεται ότι ήταν η αφρόκρεμα της υπόθεσης. Ίσως η ονομασία του ενός να παρέπεμπε στην ονομασία του άλλου. Πάντως το λοφοειδές Ηγουμενείο δεν ήταν κρυφό, ενώ το άλλο ήταν. Κι ακόμα είναι.
Το συνώνυμο Ηγουμενείο της Σιών που ιδρύθηκε το 1956 (έχει και site) αποτελεί μια ρομαντική αναφορά και, όπως έχει γίνει κατ' επανάληψη, χρησιμοποίησε μια ιστορική ονομασία μιας και δεν υπάρχουν πνευματικά δικαιώματα στους τίτλους.

quote:

---

Όσο για τους λόγους ίδρυσης; Εν ολίγοις: Μυστικές διδασκαλίες, ιερά κειμήλια, αναβίωση παλαιών δοξασιών, απόκρυφες γνώσεις, ένας θρησκευτικός συγκερασμός και ίσως λόγοι ευρύτερης διακυβέρνησης κάποιων περιοχών.

---

Αυτό δείχνει πιο λογικό -άλλωστε είναι και βεβαιωμένο- από το πιο φευγάτο ότι οι Ναΐτες έψαχναν Κιβωτούς και άλλα αξεσουάρ. Οι καλοί μας Ναΐτες μάλλον θέλησαν να πετάξουν μια χιονομπάλα στο πολιτικό και θρησκευτικό κατεστημένο, χωρίς πιθανότατα να υποψιάζονταν ότι θα προκαλούσαν χιονοστιβάδα.

quote:

---

# Ναυτίλοι της Βασιλικής Κιβωτού (Royal Ark Mariners)
# Ιππότες Ναΐτες και Ιππότες της Μάλτας (Knights Templar and Knights of Malta)
# Ιππότες Ναΐτες Ιερείς της Ιερής Βασιλικής Αψίδας (Holy Royal Arch Knight Templar Priests)
# Ιερό Τάγμα των Ιπποτών Αγαθοποιών της Άγιας Πόλης (Knights Beneficent of the Holy City)

---

Καμιά ονομασία δεν έχει τόση χάρη όσο οι Ιππότες της Περικνημίδας. Πάντως, όπως γράφει και ο Έκο, "οι Ναΐτες έχουν πάντα σχέση".
Ακούς εκεί, Λοιπές Κυρίαρχες Οντότητες! Όπως λέγαμε "Λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις"; Πολύ μου άρεσε!

- Μα καλά, γιατί με είπε παιδί; (Τουλάχιστον μας έδωσε συγχαρητήρια.)

"Όλοι οι τόποι είναι αυτό που ο καθένας προβάλλει πάνω τους."

Απ' ότι διαβάζω, περάσατε όμορφα και είναι ευχάριστο αυτό.

Σχετικά με το ΧΡ, θα ήθελα να παρατηρήσω ότι κατά την άποψή μου το Ρ δεν αναφέρεται στο γνωστό μας γράμμα.

Αλήθεια, θυμάστε το "Ελληνόγλωσσο Πανδοχείο";

Πάντως το 'Ελληνόγλωσσο" κάτι μου θυμίζει, πολύ αμυδρά όμως. Κατόπιν τούτου, πάσα προσφορά δεκτή.

Προσπαθώ να βγάλω άκρη με τους Αδελφούς της Ανατολής, άλλοι μυστήριοι κι αυτοί. Τι γνώριζε ο Μιχαήλ Ψελλός; Ήταν φίλος με το Θεόκλητο;

Τι σχέση είχαν οι Ναΐτες με το Βυζάντιο; Ποιος ξέρει...

"Όλοι οι τόποι είναι αυτό που ο καθένας προβάλλει πάνω τους."

Ξενοδόχοι (Hotelier) ήταν το Τάγμα των Ναϊτών, που ήταν οργανωμένοι κατά Γλώσσες.

Το «Ελληνόγλωσσο Πανδοχείο» ήταν μυστική οργάνωση, η οποία είχε ιδρυθεί το 1809 στο Παρίσι και της οποίας μέλος ήταν ο Αθανάσιος Τσακάλωφ.

Κλείνει η παρένθεση...

Στο μεταξύ, έχουμε μείνει στο σημείο αναζήτησης των προ-Ναϊτών, διότι βέβαια οι φίλοι μας οι Ναΐτες δεν δημιουργήθηκαν με παρθενογένεση. Από τι λοιπόν επηρεάστηκαν εκείνοι οι "προ";

Πάμε πίσω στα χρόνια τα παλιά, σε μια Ευρώπη καταπιεσμένη από τον πάπα, η οποία δεν έπαυε να έχει και τις πνευματικές της ανησυχίες. Υπήρχαν λοιπόν αυτοί οι ωραίοι οι εξοτίκ, οι Ισμαηλίτες, οι Σούφι, οι Ασσασσίνοι, οι Γεζίδες, οι Δρούζοι και λοιπές κυρίαρχες οντότητες που ασκούσαν την επιρροή τους στους Ευρωπαίους. Οι πρώτοι Σταυροφόροι (δηλαδή όσοι είχαν σχετικές διαθέσεις) ενθουσιάστηκαν μαζί τους και έβγαλαν αναμνηστικές φωτογραφίες με τους Γνώστες της Εγγύς Ανατολής (όχι τους Γνωστικούς, άσχετα αν κοντά είμαστε).

Λέει ο πληροφοριοδότης μας, ας υποθέσουμε -υποθέτουμε λοιπόν κι εμείς- ότι κάποιοι ιππότες οδηγήθηκαν στα μπουντουάρ των Ισμαηλιτών. Έστω όμως ότι εκεί τους συμπεριφέρθηκαν με στοργή και τρυφερότητα, τους έδωσαν άφθονο καλό φαγητό και κρασί, χασισάκι, και τους ψυχαγώγησαν με μουσική (παραδοσιακή, εξακολουθώ να υποθέτω, από αυτήν που σε χτυπάει κατακούτελα, σαν πρώτο βραβείο της Γιουροβίζιον) και χορεύτριες του οριεντάλ.

Ε, πολύ θα ήθελαν οι ιππότες να πουν ότι ο πάπας δεν μας κάνει τέτοια; Πολύ τους άρεσε το ντοπάρισμα, άρχισαν να συναναστρέφονται τους μυστικούς, κάπου στον ορίζοντα υπήρχαν και οι Ροδόσταυροι (οι τότε, όχι οι μεταμοντέρνοι) ως μυστικιστικό ερμητικό τάγμα, των καημένων των Ευρωπαίων γυάλισε το μάτι. "Αυτοί που ξέρουν τα πολλά κι ο νους τους κατεβάζει", είπαν, "μπορούν να μάθουν και εμάς τους αστοιχείωτους μερικά πραγματάκια." Τω όντι, κάθισαν και το καλοσκέφτηκαν και είπαν πάλι, "γιατί να σφαζόμαστε στις μάχες, δεν έχουμε και τις συμβίες μας κοντά να μας πλένουν τους αιματοβαμμένους μανδύες και να τους μαντάρουν, αφού υπάρχουν κι άλλοι δρόμοι που οδηγούν στην εξουσία; Η γνώση είναι power."

Κι έτσι, έπιασαν τους μυστικούς στα κρυφά -τι μυστικοί ήταν- και τους ρώτησαν, "Καλέ, μας παίζετε κι εμάς;" Εκείνοι πάλι φαίνεται ότι δεν είχαν αντίρρηση και ιδού το αποτέλεσμα, το λέει και το τραγούδι: Λόντρα, Παρίσι, Νιου Γυορκ, Βουδαπέστη και Βιέννη, μπρος στη Βαγδάτη καμιά μα καμιά σας δεν βγαίνει. Ξεκίνησαν λοιπόν κάτι δρομολόγια εξπρές Ρώμη - Βαγδάτη, τα μη εξπρές είχαν και ενδιάμεσες στάσεις Κωνσταντινούπολη, Ιερουσαλήμ, Κάιρο και αλλού, άσε και τα εκδρομικά πούλμαν για Συρία και Αιθιοπία. Βέβαια, τα δυο τερματικά, η Ρώμη και η Βαγδάτη, δεν ήταν και πολύ στα συγκαλά τους, πιο βολική ήταν η Ιερουσαλήμ, κέντρο απόκεντρο- όπερ έδει δείξαι.

Η Καμπαλά, η Αλχημεία, ο Ερμητισμός αλλά και πιο απτά πράγματα όπως το ντύσιμο, το φαγητό, η μουσική, η λογοτεχνία, η κουλτούρα, άρχισαν να εισάγονται εις τας Ευρώπας. Ωσαύτως, παλιές παραδόσεις, δοξασίες, τελετουργίες, πρακτικές και τεχνικές και διάφορα τέτοια που συγκινούν τη λαϊκή ψυχή, βρήκαν το δρόμο τους προς τη γηραιά ήπειρο και έθεσαν τα θεμέλια για την ανάπτυξη των Ελευθεροτεκτόνων, των Ροδόσταυρων, των Φωτισμένων και των λοιπών που εδώ στο Εσοτέρικα δεν λέμε να αφήνουμε σε ησυχία. Η αρχαία παράδοση, έστω και ψιλομεταλλαγμένη, έγινε ευρωπαία.

Και ένα εισαγόμενο:
"Αυτός που γνωρίζει τον εαυτό του καλύτερα, γνωρίζει και το Δημιουργό του καλύτερα"
Rasa'il Ikhwan as Safa, I, 76.

"Όλοι οι τόποι είναι αυτό που ο καθένας προβάλλει πάνω τους."

Πρέπει να πώ οτι για εμένα, λίγο-πολύ το θέμα έχει κλείσει, αλλά μια και θα ήταν αγένεια να αποχωρήσω χωρίς ούτε ένα "γειά", θα πώ δυό λογάκια.

Πρώτα-πρώτα, επιτρέψτε μου να συστήσω, σ'όποον ενδιαφέρεται, το εξής ωραίο βιβλιαράκι, που διάβασα στις διακοπές μου:

Το βιβλίο εξηγεί, πολύ ικανοποιητικά, κατα τη γνώμη μου, όλη την υπόθεση της Ρεν-λε-Σατώ, και δείχνει ξεκάθαρα πώς γεννήθηκε όλος ο μύθος από μερικές μπαγαποντιές πού έκανε ο παπα-Μπερεγκέρ, και ακόμα περρισότερες που έκανε ο τύπος που απέκτησε τα κτήρια μετά τον ΒΠΠ, για να προσελκύσει τουρισμό. Ουσιαστικά ΚΑΜΜΙΑ αναφορά για θησαυρό δεν υπάρχει ΠΟΥΘΕΝΑ πριν από το 1959, όταν άρχισε το πιο χοντρό παιγνίδι / απάτη.

Ναί, ξέρω οτι σε πολλόυς δεν θα αρέσει αυτή η ιδέα, και ήδη ακούω τα μου-σου-ξου, αλλά τουλάχιστον για εμένα, το βιβλίο με καλλύπτει, και είναι και ταυτόχρονα μια καλή δόση αντίδοτο για όλες τις αερολογίες των γνωστών μας "βιοτέχνων".

Στην Γαλλία, λέει, έχουν ήδη κυκλοφορήσει 3-4 παρόμοια βιβλία, απομυθοποιητικά, άλλα αυτό είναι το πρώτο στα Αγγλικά.

====

Τώρα, στο θέμα μας,

Αν ο τίτλος ήταν "Το Μυστικό του Μεσαίωνα", "Το Μυστικό των Σαυροφοριών", ή, πάσει περιπτώσει, "Πώς τα μυστικά της Ανατολής ήρθαν στη Δύση", θα δεχόμουνα πιο άνετα όλη αυτήν τη συζήτηση.

Όμως, η απόπειρα να προσάψουμε, ασυζητητί, ΚΑΘΕ στοιχείο που βρίσκουμε μπροστά μας, ντε και καλά, στούς Ναϊτες, ομολογώ οτί μου φαίνεται κάπως τραβηγμένη απ'τα μαλλιά. Κατα την ταπεινή μου γνώμη.

====

Πάντως, η έμφαση που δείνει, πχ, ο φίλος Spiral, στη ΣΗΜΑΣΙΑ του μύθου, μου φαίνεται οτι είναι σωστή!

Μπορεί, με τους Ναΐτες, να βλέπουμε να γεννιέται ένας εντελώς καινούργιος μύθος, εδώ και τώρα, μπροστά στα μάτια μας!

Διάβασα πρίν λίγες μέρες στο Daily Telegraph (κάτι σαν την "Καθημερινή") δύο διαφορετικά άρθρα για το βιβλίο του Μπράουν! Καί όχι μόνο αυτό, είδα οτι το πανεπιστήμιο (του Yale, αν θυμάμαι καλά) προσφέρει και μαθήματα σχετικά με το θέμα, και προσπαθεί να το θέσει σε μια πιο ισορροπημένη βάση!
Pilgrimage of the da Vinci code-breakers

Δεν μπορούμε να πούμε, δηλαδή, οτι το θέμα δεν κινεί το ενδιαφέρον...

Αυτό πού πρόσεξα στο αναφερόμενο άρθρό, ήταν οτι η κοπελιά είπε : "Οχι, δεν πιστεύω οτι το Γκράαλ είναι στο Ρόσλιν - αλλά έμαθα τόσα πολλά, που ήθελα να το δώ από κοντά..."

Ίσως λοιπόν, μέσα από όλην αυτήν την ιστορία, ο νέος αυτός μύθος (κι άς είναι 90% αρλούμπες) θα ωθήσει τον κόσμο να "μάθει πολλά", και κυρίως (το πιό σημαντικό, ίσως) να αναθεωρήσει τις όποιες παγιωμένες αντιλήψεις του στο θέμα της Χριστιανικής θρησκείας, άσχετα από το ποιόν δρόμο θα ακολουθήσει ο καθένας να το ψάξει για τον εαυτό του.

Χαιρετώ όλους τους συμμετέχοντες, και ευχαριστώ για τα ωραία εναύσματά σας...

Κ.

Βρε καλώς τον, οποία έκπληξις.

Άκου να δεις, Κυνικέ, εσύ είσαι εντυπωσιακότερος από τους ναϊτικούς θρύλους: πλανάσαι στο στερέωμα του τόπικ χωρίς να είναι κανείς σίγουρος αν υπάρχεις ή όχι. Εν πάση περιπτώσει, οφείλω να σου υπενθυμίσω ότι είσαι ο δράστης της αναβίωσης του τόπικ και μη μας λες τώρα ότι θα μας πεις "γεια", διότι ο καπετάνιος βυθίζεται μαζί με το πλοίο του. Και το τόπικ δεν βυθίστηκε ακόμα.

Κατ' αρχήν λοιπόν, καλώς επέστρεψες από τις διακοπές σου και σε ευχαριστούμε για τη σύσταση του βιβλιαρακίου. Η Ρεν-λε-Σατώ (με την επίσης θρυλική περισπωμένη στα γαλλικά, θυμάσαι;) είναι μια προέκταση του μύθου μέχρι τη σημερινή εποχή, την οποία οφείλουμε να πάρουμε στα σοβαρά- άσχετα αν σοβαρή δεν είναι.

Το πιθανότερο είναι ότι πρόκειται για μια έμπνευση του συγγραφέα Ζεράρ ντε Σεντ (αν θυμάμαι καλά) που κι αυτός πάλι δεν έγραψε τελείως αυθαίρετα, προφανώς βασίστηκε σε τοπικούς μύθους και προσέθεσε και τα δικά του συμπεράσματα, χωρίς ίσως να φαντάζεται ότι θα πυροδοτήσει μια τεράστια φιλολογία. Άσε που θα μπορούσα να πω ότι και οι Ναΐτες έγιναν μόδα ξεκινώντας από τα μυστήρια της Ρεν-λε-Σατώ.

Στη συνέχεια λοιπόν δημιουργήθηκε όλη αυτή η βιοτεχνία που λέγαμε και, βεβαίως-βεβαίως, τα μυστήρια της Ρεν-λε-Σατώ (όπως και τόσα άλλα) έχουν λυθεί κατ' επανάληψη, ανάλογα με την ευρηματικότητα του κάθε συγγραφέα.

Στη βιβλιοθήκη μου πρέπει να έχω περισσότερα από τα 3-4 βιβλία που αναφέρεις. Ο χορός καλά κρατεί.

Και τι μ' αυτό;

Επίτρεψέ μου να σου κάνω ένα προσωπικό σχόλιο, έχεις την τάση (και δεν είσαι ο μόνος) να εκλογικεύεις τα πράγματα και να αναζητάς ξεκάθαρες εξηγήσεις. Καμμία αντίρρηση, εγώ να δεις. Έτσι όμως χάνεις τη γοητεία που κλείνει ένας μύθος -ο όποιος μύθος- και ανάγεσαι στην ψυχρότητα ενός δημοσιογραφικού ρεπορτάζ.

Μη νομίζεις ότι είμαστε εντελώς παιδιά και δεν βλέπουμε πίσω από το δάχτυλό μας. Θέλεις να σου πω την προσωπική μου άποψη για τους Ναΐτες; Πιστεύω το προφανές, ότι ήταν κάποιοι επιτήδειοι που στόχευσαν έντεχνα και κατάφεραν να επωφεληθούν από τις περιστάσεις- έβαλε και ένα χεράκι η τύχη. Τίποτε άλλο.

Ή μάλλον πολλά άλλα, όμως τα άλλα ήρθαν εκτός προγράμματος.

Το έχω γράψει και άλλη φορά και θα το επαναλάβω, οι Ναΐτες είναι το έναυσμα για να αναζητήσουμε ο καθένας μας τους προσωπικούς του μύθους και τις προσωπικές του αλήθειες. Γιατί οι Ναΐτες; Γιατί αυτό το είδος είναι που μας κάνει κλικ, θα μπορούσαν να είναι τα Στρουμφάκια. Τι σημασία έχει;

Μια μάλλον ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια είναι πως οι Ναΐτες δεν είναι η κατάληξη, αλλά η αφετηρία στις αναζητήσεις μας.

quote:

---

Όμως, η απόπειρα να προσάψουμε, ασυζητητί, ΚΑΘΕ στοιχείο που βρίσκουμε μπροστά μας, ντε και καλά, στούς Ναϊτες, ομολογώ οτί μου φαίνεται κάπως τραβηγμένη απ'τα μαλλιά. Κατα την ταπεινή μου γνώμη.

---

Μπα! Οι Ναΐτες έχουν πάντα σχέση. Το να τους προσάπτουμε τα πάντα είναι απαραίτητο, αλλιώς θα κόψει η μαγιονέζα.

quote:

---

Ίσως λοιπόν, μέσα από όλην αυτήν την ιστορία, ο νέος αυτός μύθος (κι άς είναι 90% αρλούμπες) θα ωθήσει τον κόσμο να "μάθει πολλά", και κυρίως (το πιό σημαντικό, ίσως) να αναθεωρήσει τις όποιες παγιωμένες αντιλήψεις του στο θέμα της Χριστιανικής θρησκείας, άσχετα από το ποιόν δρόμο θα ακολουθήσει ο καθένας να το ψάξει για τον εαυτό του.

---

Αυτό ακριβώς. Αυτό ακριβώς!
Περίμενε, μπορεί να εμφανιστεί και ο Ανέσπερος Φοίνιξ (ο οποίος είναι σαν το Ζέππελιν που βολτάρει πάνω από την Αθήνα) και να μας υποδείξει καμιά άκρη.
Ο δε Νταν Μπράουν δεν ξέρω τι ρόλο παίζει, μου φαίνεται ότι είναι βαλτός.

Πρόταση, ας αφεθούμε στους Ναΐτες και όπου μας βγάλει. Μπορείς να φανταστείς πόσο διακλαδίζεται η ιστορία τους;

Θα σου γράψω και μια άλλη "ιστορική" εκδοχή -μένοντας εντός και επί τα αυτά- σαν δείγμα προεκτάσεων στο χώρο και στο χρόνο.

Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι αυτό το περίφημο "Δισκοπότηρο" δεν είναι ακριβώς ένα σκεύος -βλέπεις, έχουμε την κεκτημένη συνήθεια να ερμηνεύουμε τις έννοιες κυριολεκτικά- αλλά μια παράδοση, που ξεκινάει μάλιστα πριν από τα χρόνια του Ιησού αλλά ενσωματώνεται στην ιστορία του. Ας υποθέσουμε ότι οι Ναΐτες αναζητούν αυτό το Δισκοπότηρο και όχι ένα ποτήρι - φετίχ. Ας υποθέσουμε ότι το βρίσκουν. Εμείς μένουμε με την απορία πού στο καλό το έκρυψαν, και περιμένουμε εναγωνίως πότε θα περάσει το μετρό από το Ρόσσλυν μήπως και ο εκσκαφέας ξεχώσει κάποιο ποτήρι. Ας υποθέσουμε ότι οι Ναΐτες ήταν αρκετά έξυπνοι για να μην κρύβουν τα κειμήλιά τους σε σεσημασμένες περιοχές, έστω και εκτός σχεδίου πόλεως, όπως Αιθιοπία και Σκωτία και Οξιτανία. Πού θα πήγαιναν λοιπόν; Γιατί όχι σε άλλη γη, σε άλλα μέρη, μακριά από βέβηλα βλέμματα; Γιατί όχι σε μια νέα γη; Τι τον έφτιαξαν το στόλο; Τι τους έδειχνε το άστρο La Merica;

Τι σημαίνει "Φύλακες του Ιερού Δισκοπότηρου";

Κυνικέ, δεν σε αποχαιρετώ. Σε καλωσορίζω.

"Όλοι οι τόποι είναι αυτό που ο καθένας προβάλλει πάνω τους."

Φίλε Spiral το θέμα του που έκρυψαν οι Ναϊτες τους όποιους θησαυρούς είναι πλατύ. Προσωπικά πιστεύω πως δεν θα διακινδύνευαν να ταξιδέψουν τόσο μακριά, εκθέτοντας σε τόσο μεγάλο κίνδυνο το πολύτιμο φορτίο τους. Άλλωστε το να κρύψεις κάτι σε γνωστά εδάφη είναι και πιο εύκολο και πιο εφικτό. Μου φαίνεται πιο πιθανό το κρύψιμο των όποιων αντικειμένων σε κάποιον τόπο ελεγχόμενο.

Σίγουρα τους ήταν γνωστή η σημερινή αμερικανική ήπειρος, κάτι που αποδεικνύεται και από τα στοιχεία που μας δίνει το Rosslyn, αλλά ως αληθές το βρίσκω κάπως long shot.

Πάντως αντί να σκεπτόμαστε που έκρυψαν οι Ναϊτες τα ευρήματά τους, καλύτερα ας εστιάσουμε (αν υπάρχουν άλλα περιθώρια) στο ΤΙ ανακάλυψαν κάτω από τον Ναό. Νομίζω πως αυτό έχει τη μέγιστη σημασία καθώς το θεωρώ ως τον κύριο συνδετικό κρίκο του όλου θέματος με τους Ναϊτες. Για το συγκεκριμένο έχω ήδη δώσει την προσωπική μου άποψη και περιμένω και τις δικές σας.

Aγαπητέ Oculatis Abis σε σχέση με αυτό που ανέφερες

quote:

---

Πάντως αντί να σκεπτόμαστε που έκρυψαν οι Ναϊτες τα ευρήματά τους, καλύτερα ας εστιάσουμε (αν υπάρχουν άλλα περιθώρια) στο ΤΙ ανακάλυψαν κάτω από τον Ναό.

---

Tο περασμένο φθινόπωρο ολοκληρώθηκε ο έλεγχος στο υπέδαφος του Rosslyn με ενδιαφέροντα αποτελέσματα (βλ. Ευαγγέλιο Q και άλλοι πάπυροι με Ιουδαικές γεννεαλογίες).

Ή ΘA BPOYME TO ΔPOMO Ή ΘA TON ΔHMIOYPΓHΣOYME

Καλώς τον αγαπητό μας Oculatis Abis.

Έχεις δίκιο ότι η Αμερική έπεφτε κομματάκι μακριά για να κρύψουν εκεί οι Ναΐτες τα κειμήλιά τους. Είναι άραγε πιθανό να δοκίμασαν και η Κιβωτός της Διαθήκης να βρίσκεται στον πάτο της θάλασσας; Σκέπτομαι να διατυπώσω μια θεωρία που να λέει ότι λόγω αυτού του συμβάντος δημιουργήθηκε το Τρίγωνο των Βερμούδων, η βυθισμένη Κιβωτός εκπέμπει ηλεκτρομαγνητικά προκαλώντας χάσματα στο χωροχρόνο και οι εξαφανισμένοι θαλασσοπόροι και αεροπόροι έκτοτε κάνουν παρέα με το Μωϋσή.

Εν πάση περιπτώσει, αφού οι ερευνητές εξάντλησαν τα λογικά σημεία της Ευρώπης διευρύνουν τη συνείδησή τους αναζητώντας νέα σημεία στον ορίζοντα. Επόμενη στάση, Ιαπωνία. Ή έστω κάτι σε Θιβέτ. Πάντως η εκδοχή της Αμερικής ως κρυψώνα είναι το θέμα ενός βιβλίου που παράγγειλα (εδώ που τα λέμε, μου άρεσε το εξώφυλλο).

Μπορούμε να λειτουργήσουμε τη φαντασία μας και ανάποδα: Αν ξέραμε πού έκρυψαν οι Ναΐτες το θησαυρό τους, θα μπορούσαμε και να συμπεράνουμε τι ήταν αυτός. Διότι, για παράδειγμα, μερικές περγαμηνές τις κρύβεις εύκολα (εκτός πια κι αν ήταν βιβλιοθήκη ολόκληρη) ενώ κάτι πιο ογκώδες, πού να το κρύψεις; Στην αποθήκη του κήπου με τα εργαλεία; Μπα! Θα έπρεπε αυτό να φυγαδευτεί αρκετά μακριά.

Εκείνο που δεν μπορώ να καταλάβω είναι το γιατί, αν βρήκαν πράγματα, δεν τα φανέρωσαν παρά τα έκρυψαν ακόμα πιο καλά. Γιατί δεν τα άφηναν εκεί που τα βρήκαν; Θεωρούσαν ότι ο Ναός μπορούσε να δοθεί αντιπαροχή και αυτά θα καταστρέφονταν; Εδώ διορθώστε με, αν σκέπτομαι λάθος, όμως υποτίθεται ότι η αποστολή των Ναϊτών ήταν η εύρεση ιερών κειμηλίων. Η εύρεση όμως για ποιο λόγο, για προσωπική χρήση, μακριά από τους βέβηλους; Μήπως οι Ναΐτες έκριναν πως η εποχή τους δεν ήταν ώριμη για αποκαλύψεις; Μήπως περίμεναν το πλήρωμα του χρόνου, το οποίο δεν ήρθε ποτέ; Ή μήπως ήρθε προ πολλού και δεν το συνδέσαμε μαζί τους;

Ας κάνω κι άλλη μια υπόθεση, όλο το θέμα μια υπόθεση είναι. Ας πούμε ότι τα ευρήματα φυλάχτηκαν σε ένα καλό κρυψώνα και το μυστικό το ήξεραν ελάχιστοι. Ας πούμε ότι αυτοί οι ελάχιστοι δεν μπόρεσαν να μεταδώσουν το μυστικό και τα ευρήματα υπάρχουν ακόμα εκεί. Στα ερείπια ενός πύργου, κάτω από τα πόδια των τουριστών, στα υπόγεια ενός αρχοντικού που καλύφθηκαν από τα χαλάσματα, στα υπόγεια ενός ναού που με τα χρόνια σκεπάστηκαν και κανείς δεν το υποψιάζεται.

Προτιμώ όμως να δώσω το λόγο στο συγγραφέα* του καλού μου βιβλίου. Μεταφέρω αποσπασματικά:

"Οι πατεράδες μας, οι πατεράδες των πατεράδων μας μας αλλά και οι οι πατεράδες των πατεράδων των πατεράδων μας [επεξήγηση δική μου: η εποχή είναι περίπου το 1440] έφεραν από τους Αγίους Τόπους πολλά "ιερά κειμήλια", σκηνώματα αγίων καθώς και άλλα πολύτιμα αντικείμενα λατρείας! Έχεις ακούσει για τους Ναΐτες Ιππότες! Αυτοί μας κληρονόμησαν, εκτός από τα "άγια κειμήλια", και "μυστικές δοξασίες"!
...
"Ακόμα πιο ανατολικά, Αρμένιοι, Αιγύπτιοι, Εβραίοι, Πέρσες... κατέχουν κι αυτοί κομμάτια της Γνώσης των αγίων Μυστηρίων που δίδαξε ο Κύριός μας στους Αποστόλους Του!"
...
"Πολλοί προσκυνητές που πήγαν στους Αγίους Τόπους, έγιναν κάτοχοι τέτοιων "Γνώσεων"! Το πρώτο Ιπποτικό Τάγμα [δική μου απορία: το πρώτο ήταν;] που δημιουργήθηκε στην Παλαιστίνη, το λεγόμενο "Τάγμα των Ιπποτών του Ναού", έφερε στην Ευρώπη χαμένα κομμάτια αυτής της "Γνώσης". ... Πολλές απόψεις που απορρέουν από αυτές έρχονται σε αντίθεση με τις υπάρχουσες δοξασίες, με την εξουσία ή γενικότερα με το κατεστημένο."
...
"Το κυριότερο, υπάρχουν κείμενα που αν διαβαστούν και ερμηνευτούν λάθος, θα μπορούσαν να φέρουν ανατροπή στα καθιερωμένα πιστεύω μας! ... Μπορεί τώρα να μην κατανοούμε πολλές από αυτές τις απαγορευμένες γνώσεις.."
...
"Οι εχθροί μας λένε ότι θέλουμε να αποκρύψουμε τη "Γνώση" από τον κόσμο, γιατί, τάχα, αυτή θα θέσει σε αμφισβήτηση την εξουσία του Πάπα ή ότι θα ταρακουνήσει το υπάρχον κοινωνικό κατεστημένο.
Γι' αυτούς που σκέπτονται έτσι, έτσι είναι! Όμως αυτή η άποψη είναι η μισή αλήθεια, και μάλιστα παραποιημένη! Η πρόθεση της "Αποστολικής Αδελφότητας" είναι να περιφρουρηθούν όλα αυτά τα άξια λόγου "τεκμήρια" για το μέλλον! Όλα αυτά είναι κτήμα της "Αναγέννησης" που έρχεται. Είναι σίγουρο πως κάποια μέρα θα παίξουν το ρόλο τους!"

Και αλλού:

"Οι Ιππότες που έφυγαν από την εδώ περιοχή [κάπου στην Ευρώπη] δεν θα μπορούσαν να ξεχάσουν εύκολα τις τοπικές λατρείες του τόπου μας. Πάντοτε κουβαλούσαν μαζί τους αυτήν την ιδιότυπη ροπή προς τη λατρεία των "Θεομητορικών Θεοτήτων". Όπου και να βρίσκονταν, τους είχε γίνει εμμονή η αναζήτηση πειστηρίων που θα επιβεβαίωναν αυτήν την πίστη τους."

Όλα αυτά είναι ικανοποιητικές εξηγήσεις, αν μείνουμε στη ρομαντική εκδοχή της αγαθής πρόθεσης των Ναϊτών. (Επιβεβαιώνουν και αυτά που έχεις γράψει παραπάνω.)

Μπορούμε να θεωρήσουμε λοιπόν πως συλλέγοντας καλές πληροφορίες αλλά και βρίσκοντας κάλυψη, έψαξαν στα βάθη του Ναού και βρήκαν πράγματα που όχι πως οι κατακτητές δεν θα γνώριζαν την ύπαρξή τους, όμως η υλική τους αξία θα τους ήταν αδιάφορη.

Συνεπώς, αγαπητέ Oculatis Abis, πολύ πιθανόν οι Ναΐτες να μη βρήκαν χρυσαφικά και διαμαντικά, αλλά να βρήκαν σημαντικές πληροφορίες. Ποιος ξέρει, μπορεί και αυτή η περίφημη κολλεξιόν του Ναγκ Χαμμαντί να ήταν ναϊτικός κρυψώνας. Ή να ήταν *ο* κρυψώνας.

Τα υπόλοιπα είναι "λογικά". Ναι, οι Ναΐτες θα ήταν ποτισμένοι με κατάλοιπα των παγανιστικών τους παραδοσιακών λατρειών, συν τη χριστιανική τους αντίληψη, συν τις επιρροές από τις εντός και εκτός Παλαιστίνης πεποιθήσεις, συν τις "απόκρυφες" χριστιανικές πληροφορίες που θα συγκέντρωσαν. Αν είχαν ανησυχίες -που μάλλον είχαν- δεν ήταν απίθανο να τα συνδυάσουν όλα αυτά σε μια δοξασία που θα υπερέβαινε τα όρια της κάθε θρησκείας χωριστά και θα ήταν όλα σε μία. Ακόμα και το ονοματάκι του φίλου μας του Baphometh που τόσο μας προβληματίζει, γιατί να μην είναι σύμμικτο από συλλαβές άλλων λέξεων, εκφράζοντας και τη σύμμιξη των θρησκευτικών ιδεολογιών;

Έχω κι εγώ μια πρόταση, αν σε γενικές γραμμές τα δεχόμαστε αυτά, ας πάμε ένα βήμα πιο μέσα και ας φανταστούμε ποιος μπορεί να ήταν ο (πνευματικός) θησαυρός των Ναϊτών. Νομίζω πως εκεί είναι η ουσία!

____________________

* Π. Μαυρόπουλου, "Η πολυτάραχη ζωή του Σεβάσμιου Διδασκάλου Nicola Betz", Πύρινος Κόσμος. Ευχαριστώ και πάλι Zadok!

Α, ένας φίλος μου ενέπνευσε ένα όνομα να υπογράφω, ιδού λοιπόν:

Σπείρος

"Όλοι οι τόποι είναι αυτό που ο καθένας προβάλλει πάνω τους."

Από το τόπικ Σταυρος και το αγαπητό μέλος ΑΤΜΑ

quote:

---

απο τον μισοτελειωμενο εργο της E.P.B. (σημ. εννοείται Μπλαβάτσκυ) "Ο εσωτερικος χαρακτηρας των εαυγγελιων"...(thanx Labolas:)

O G.Massey συνδεει τον Ελληνικο Χριστο..με τον Αιγυπτιακο Καρεστ,..»ΤΟΝ ΜΟΥΜΙΑΚΟ ΤΥΠΟ ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ»,και αυτό αποδεικνυει με μεγαλη πληροτητα…
Γραφει μεταξυ αλλων…:
Η γνωση εχει τρεις φασεις.. αστρονομικη /πνευματικη/δογματικη/σοι οποιες μπορουν να ταυτιστουν με τον Χριστο της Αιγυπτου.Στην αστρονομικη φαση ο αστερισμος του Ωριονα ονομαζεται μουμια(sahu).H του Ωρου παριστανετο ν’αναδυεται από τους νεκρους και ν’ανερχεται στον ουρανο στ’αστρα του Ωριωνα.Η εικονα μουμια ηταν εκεινο που ειχε διατηρηει ,διασωθει,επομενως ηταν ένα πορτραιτο του σωτηρος,ως τυπου της αθανασιας…
Ηταν η μορφη ενός πεθαμενου ανθρωπου,ου ειχε διασωθει*,την οποια όπως μας λνε ο πλουταρχος και ο ηροδοτος ,περιεφεραν σ’ένα Αιγυπτιακο συμποσιο,προτρεποντας τους καλεσμενους να την κυταξουν και να τρωνε και να πινουν και να νοιωθουν ευτυχεις,γιατι όταν θα πεθαιναν,θα μπορουσαν να γινουν αυτό που συμβολιζε η μορφη-δηλ., θα μπορουσαν να γινουν αθανατοι!
Αυτος ο τυοπς αθανασιας ονομαζοταν Karest/Karust,και ηταν ακιρβως ο αιγυπτιακος χριστος.Kares σημαινει ταριχευω/χριω/φτιαχνω μουμια ως τον τυπο του αιωνιου/και όταν φτιαχνοταν ,αποκαλειτο ο Κarest –ετσι ώστε αυτό δεν είναι απλως ένα θεμα ονομασιας δηλαδη το Κarest για το Χριστος.
Αυτή τη μορφη την τυλιγαν σ’ένα υφαδι χωρις ραφη,το καταλληλο ενδυμα του Χριστου! Ανεξαρτητα από το μηκος των επιδεσμων η φασκια δεν ειχε καμμια ραφη..
…Αυτος είναι ο μυστικος χριστος ο οποιος γινεται ιστορικος με τα ευαγγελια,…
..Επιπλεον ο Ιησους θανατωνεται συμφωνα με τις οδηγιες που δινοταν για την καασκευη του Κarest…Ο αληθινος Κarest επρεπε να είναι αρτιμελης.
«αυτος είναι που εμφανιζεται σωος και εκεινος που οι ανθρωποι δεν γνωριζουν τα’ονομα του.»
Στα ευαγγελια ο Ιησους εγειρεται με όλα τα μελη του…σωα, όπως ο τελεια διατηρημενος Κarest,για να δειξει την φυσικη ανασταση της μουμιας.Αλλα στο αιγυπτιακο πρωτοτυπο , η μουμια μεταμορφωνεται.Ονεκρος λεει .Εχω πενυματισθει.Εγινα μια ψυχη.Ανασταινομαι ως ενας Θεος».Αυτή η μεταμορφωση σε ια πνευματικη μορφη , το κα, εχει παραλειφθει στο ευαγγελιο.

Ο συλλαβισμος του ονοματος Chrest στα λατινικα εχει πολύ μεγαλη σημασια ,γιατι μου δινει τη δυνατοτητα ν’αποδεξω την ταυτοτητα του με το αιγυπτιακο Κarest,τα’ονομα του χριστου ως ταριχευμενης μουμιας,ο τυπος της ανθανασιας ,τα’ομοιωμα του Ωρου…

Ο τυπος της μουμιας –χριστου αναπαραγεται και στις κατακομβες τηςΡωμης…*
Καμμια αναπαρασταση της υποτιθεμενης αναστασης του Ιησου δεν βρεθηκκε σε κανενα από τα προ-χριστιανικα μνημεια.
Αλλα αντι για το παραλειπομενο γεγονος,εχουμε τη σκηνη της αναστασεως του Λαζαρου…

…Λαζαρος(μουμιακος)= Κarest=αιγυπτιακος Χριστος…
αναπαραγεται στις κατακομβες της Ρωμης ως μια μορφη του Γνωστικου Χριστου,ο οποιος δεν ηταν και δεν μπρουε να γινει ιστορικος χαρακτηρας.
Εκτος αυτου καθως το αντικειμενο είναι αιγυπτιακο,πιθανον τα’ονομα προερχεται από τα αιγυπτιακα.Εάν συμβαινει αυτό ,Λαζ=Ras=εγειρομαι,ενώ αρου=μουμια.
Και με το ελληνικο τελικο σιγμα εχουμε το Λαζαρος.
….
Plus:Hταν μια λαικη παραδοση ότι ο Χριστος ειχε κοκκινωπο χρωμα.Και αυτό ,επισης,μπορει να εξηγηθει ως μια επιβιωση του χριστου-μουμιας.Ηταν μια συνηθεια των ιθαγενων να κανουν πργμτ tapu χρωματιζοντας με τα κοκκινα.Το νεκρο σωμα επιστρωνονταν με κοκκινη ωχρα-ενας πολύ πρωτογονος τροπος για την κατασκευη μουμιας ‘η του..κε-χρισμενου.Αυτό το χρισμα με κοκκινη ωχρα ονομαζεται kura από τους Μaori ,οι οποιοι εφτιαχναν επισης τον Χριστο ‘η Karest.
Bλεπουμε τη μουμιακη εικονα να συνεχιζεται σε μια αλη γραμμηαπογονων μαθαινοντας ότι αναμεσα στις ολεθριες αιρεσεις και αμαρτηματα με τα οποια οι Ναιτες Ι πποτες ειχαν χρεωθει ,ηταν και η ανιερη συνηθεια να ματρευουν μια Μουμια που ειχε κοκκινα ματια.Το ειδωλο τους, που ονομαζοταν Μπαφομετ,ειχε επισης θεωρηθει ότι ηταν μια μουμια…Η Μουμια υπηρξε η αρχιαοτερη εικονα του χριστου….

Στα τοσα πολλα που αναφεραμε ηδη, ας προσθεσουμε λιγα ακομη δεδομενα για την ετυμολογια των δυο ορων.
Το Χριστος είναι το ρηματικο επιθετο στα ελληνικα του χριω=τριβομαι,σαν μυρο ‘η αλοιφη, και η λεξη τελικα κατεληξε να σημαινει ‘Ο Κεχρισμενος» στην χριστιανικη θεολογια, και το Κρι, στα σανσκριτικα η πρωτη συλλαβη του ονοματος τουΚρισνα,που σημαινει εκχυνω/αλειφω/καλυπτω με κατι,αναμεσα σε αλλα πργμτ μπορει να οδηγησει ευκολα καποιον να θεωρησει τον Κρισνα ως τον «Κεχρισμενο».Οι χριστιανοι φιλολογοι προσπαθουν να περιορισουν τη σημασια του ονοματος του Κρισνα στην προελευση του απο το Krish(μαυρο).Αλλα εάν η αναλογια και η συγκριση των σανσκριτικων και με τις ελληνικες ριζες που περιεχονται στ’ονομα Χρηστος, Χριστος και Κρισνα ,γινουν πιο προσεκτικα, θα διαπiστωθει ότι εχουν όλα την ιδια καταγωγη….

σαν να εχουμε μιαν αποψη...ολοκληρωμενη τωρα πια...:]

---

Edited by - Zadok on 25/08/2004 12:24:47

quote:

---

Tο περασμένο φθινόπωρο ολοκληρώθηκε ο έλεγχος στο υπέδαφος του Rosslyn με ενδιαφέροντα αποτελέσματα (βλ. Ευαγγέλιο Q και άλλοι πάπυροι με Ιουδαικές γεννεαλογίες).

---

Φίλε Oannes κάτι τέτοιο έχω διαβάσει κι εγώ αλλά διάσπαρτα. Αν όντως είναι αλήθεια τότε επιβεβαιώνεται η θεώρησή μας για το τι βρήκαν οι Ναϊτες στο Ναό, άρα και γιατί δημιουργήθηκαν, άρα και ποιό είναι το μυστικό τους... Καλό θα ήταν αν έχεις να μας παραθέσεις κάποιο σχετικό link.

sub rosa

http://www.templarhistory.com/beneath.html

http://www.philipcoppens.com/rosslyn_art1.html

http://alandpeters.tripod.com/knightstemplarera1188to1312/id15.html

Kαλή έρευνα.

Θυμήθηκα ένα παλιό τραγουδάκι, οι αρχαιότεροι θα το ξέρουν:

Έχω ένα μυστικό
κρυμμένο στου Ναού τα βάθη
κανείς δεν τό 'χει μάθει
και ποτέ δεν θα το πω
να μείνει θέλω πάντα δικό μου
το μυστικό μου
(και τα λοιπά)

...που λέτε, αν και συμμερίζομαι τα μυστικά νοήματα του Ρόσσλυν, προσωπικά αμφιβάλλω αν θα βρεθεί τίποτα εκεί. Κατ' αρχήν, αι ανασκαφαί είναι ρίσκο διότι έτσι και δεν βρεθεί τίποτα, πάει όλη η αίγλη (και ο τουρισμός) του τόπου. Κι έπειτα, οι Ναΐτες ήταν σαΐνια. Θα έκρυβαν τους (όποιους) θησαυρούς τους σε ένα τόσο κραυγαλέο κτίσμα; Το Ρόσσλυν μάλλον μνημείο είναι, το Μνημείο του Αγνώστου Ναΐτου, και -όπως μας υπέδειξε ο Ιντιάνα Τζόουνς- μάλλον ο θησαυρός (αι περγαμηναί) θα σαπίζει στις αποθήκαι κάποιου μουσείου ή του ενδόξου Βατικανού. (Χάσαμε και τον Dreamweaver, αυτός έχει γεννηθεί στο Βατικανό και τα ξέρει όλα.)

Πάντως με αυτά που μας δωροδόκησε ο αγαπητός Oannes για να μας σκανδαλίζει, θυμήθηκα και το ναό της Chartres περί του οποίου δεν έχουμε βγάλει κιχ, δεν φτάνει που είμαστε ανόητοι (επ' αυτού έχουμε εμπεδώσει) αλλά είμαστε και α-πα-ρά-δε-κτοι.

Κάνω όμως φλας-μπακ διότι κάπου είδα για μούμιες και ενθουσιάστηκα, είμαι γεροντόφιλος νομίζω, αλλά οι μούμιες είναι απλώς η αφορμή: Με βάση αυτά που γράφει το αγαπητό μέλος Atma (και πάλι ευχαριστώ, Zadok) μπορούμε να αγγίξουμε λιγάκι την εσωτερική φιλοσοφία των Ναϊτών, η οποία ήταν επηρεασμένη από διάφορες παραδόσεις. Δεν προλαβαίνω να αναπτύξω το θέμα τώρα, όμως ο "θησαυρός" των Ναϊτών είναι εδώ.

Σπείρος

"Όλοι οι τόποι είναι αυτό που ο καθένας προβάλλει πάνω τους."

Υπήρξε λοιπόν αυτό το είδος που λέγεται Ιωαννιτική Παράδοση ή είναι μύθος και αυτό; Και υπήρξαν οι Ναΐτες ο συνδετικός κρίκος μεταξύ Γνωστικών (τώρα όταν λέμε Γνωστικοί εννοούμε μια μεγάααλη και απροσδιόριστη κατηγορία που περιλαμβάνει πολλές και διάφορες υποκατηγορίες), Παγανιστών και λοιπών γνωστών και μη εξαιρετέων αλλοθρήσκων, μέχρι και Βουδιστών άμα λάχει, μέχρι και παλαιών (μα πολύ παλαιών) παραδοσιακών λατρειών;

Να, αυτό το κακό είχαν οι μυστικές εταιρίες και οι μυστικές αδελφότητες, ήταν τόσο μυστικές που δεν μπορεί να βγάλει κανείς άκρη. Και ως γνωστόν, αμαρτίαι μυστικών γονέων παιδεύουσι μυστικά τέκνα, τι φταίμε τώρα εμείς οι σημερινοί να σπαζοκεφαλιάζουμε και να προχωρούμε με υποθέσεις- θα μπορούσαν κάλλιστα οι Ναΐτες (και όλοι οι άλλοι) να έχουν αφήσει ένα σύγγραμμα "Ο Ναϊτισμός άνευ Διδασκάλου" και να ξέρουμε τι μας γίνεται.

Όπως έχουμε ξαναγράψει όμως, τα δεδομένα συγκλίνουν στο ότι οι Ναΐτες αντλούσαν "γνώση" από την Ανατολή και τη μετέδιδαν στη Δύση. Εισαγωγαί - Εξαγωγαί. Αυτό δεν ήταν εξαιρετικά πρωτοποριακό, μάλλον όμως ήταν πιο καλά δομημένο. Σήκωσέ το, το δομημένο, και τα λοιπά και τα λοιπά. Αποτέλεσμα, στη μετα-ναϊτική φάση να εμφανιστούν πια οι διάφορες σχολές του δυτικού εσωτερισμού που είχαν σουξέ και συνεχίζουν απτόητα μέχρι σήμερα, με παρακλάδια και παρακλάδια των παρακλαδιών και πάει λέγοντας.

Και τι το κακό είχε αυτό; Ε, είχε, πώς δεν είχε. Θεμελιώδεις αρχές της χριστιανικής θρησκείας ανατρέπονταν και ο Ιωάννης αναγορευόταν σε σημαντικό συνεχιστή (όσο πρόλαβε δηλαδή) μιας μεγάλης ιερής διαδοχής, ενώ ο Ιησούς κατά κάποιο τρόπο (εξαρτάται πώς το βλέπει κανείς) γινόταν πιο "ανθρώπινος". Αυτός ο κατεργάρης ο Θεόκλητος φταίει, πήρε παράμερα τον Υγκ ντε Παγιέν και τον ξελόγιασε. Ψιτ, παιδί, του είπε, έλα να σου πω στ' αυτί. Όχι μόνο του είπε, αλλά τον μύησε κιόλας και του Υγκ του ήρθε ταμπλάς. Ή μάλλον όχι, Temple του ήρθε. Πολύ θέλει ο άνθρωπος; Κατασυγκινήθηκε ο Υγκ, έγινε κι αυτός αρχηγός μιας μυστικής ιδεολογίας, δασκάλεψε και τα φιλαράκια του και, κόκκινη κλωστή δεμένη (ο κεντημένος κόκκινος σταυρός) η ιστορία άρχισε. Αρχικά το Τάγμα των Ναϊτών ήταν αφιερωμένο στον Άγιο Ιωάννη, n'est-ce pas? Από τη μια ο Ιωάννης, από την άλλη η Σοφία, η αρχέγονη μητέρα, τι να κάνει τώρα και ο (εκάστοτε) Πάπας, να χαρεί; Ελάτε στη θέση του. Οι Ναΐτες όμως το βιολί τους, πέραν του ότι εκτός από βιολιά είχαν πάρει και κασμάδες και έσκαβαν.

Να λοιπόν το ναϊτικό έργο, οι άνθρωποι αυτοί που στο ένα χέρι κρατούσαν το σταυρό και στο άλλο το ξίφος (τον κασμά δεν ξέρω πώς τον κρατούσαν), κατάφεραν να εμβαθύνουν στις φυλαγμένες παραδόσεις (ω, Αδελφοί της Ανατολής) και να καταλήξουν σε μια κεντρική ιδέα. Pas mal. Οι υπέρ θα πουν ότι επρόκειτο για μια αγνή χριστιανική ιδέα, οι κατά θα πουν ότι επρόκειτο για μια χριστιανική προδοσία. Τα ξέρουμε αυτά.

Γιατί άραγε (θα το θυμίσω πάλι) οι Ναΐτες αρχικά ορκίστηκαν στον Πατριάρχη της Κωνσταντινούπολης; Τι ορκίστηκαν, ορκίστηκαν να προστατεύουν τους προσκυνητές, όπερ και εγένετο. Τι σκόπευαν να κάνουν, σκόπευαν να ξαναχτίσουν το Ναό του Σολομώντα (Ιππότες του Ναού). Και πώς να τον ξαναχτίσουν, πετραδάκι-πετραδάκι ή να τον ξαναχτίσουν και συμβολικά, ξαναβρίσκοντας τα χαμένα κομμάτια της παράδοσης; Κι αυτό δεν ήταν κατά βάθος η επιθυμία της Ανατολής, να γίνει η παγκόσμια μητρόπολη της χριστιανοσύνης, έναντι της παπικής Δύσης; Αυτοαποκαλέστηκαν οι Ναΐτες "Frères Maçons", "Αδελφοί Τεχνίτες" ας πούμε (το οποίο στην παραφθορά του έγινε Free Masons, Eλευθεροτέκτονες) για να υποδηλώσουν κάτι; Ονειρεύτηκαν την εξισορρόπηση των πραγμάτων και την παγκόσμια κυριαρχία; Το κατάφεραν;

Φαίνεται πως οι Ναΐτες έπαιζαν σε δυο ταμπλώ (ή και temples, αν θέλετε). Η μυστική τους δοξασία στηριζόταν στη Μυστική Εκκλησία του Ιωάννη του Ευαγγελιστή, ενώ για τον πολύ κόσμο ήταν ρωμαιοκαθολικοί. Να κρατάμε και τα προσχήματα. Έχουμε ξαναγράψει ότι δεν ήταν όλοι οι Ναΐτες υποψιασμένοι, ειδικά όταν έγιναν πολλοί, και όλα αυτά τα μυστικά αφορούσαν τον εσώτερο κύκλο του Τάγματος.

Πλην όμως, ωραίες οι φιλοδοξίες αλλά χρειάζεται και ταλέντο. Φαίνεται πως από κάποια φάση και μετά, παρασυρμένοι από την επιτυχία τους, οι Ναΐτες (που δεν περιλάμβαναν στους κόλπους τους και ιδιαίτερα μορφωμένους ανθρώπους) έδωσαν βάρος περισσότερο στην οικονομική παρά στην πνευματική τους δύναμη. Το τέλος (τέλος;) το ξέρουμε. Οι αντίπαλοι περίμεναν στη γωνία- αν δεν ήταν αυτοί θα ήταν κάποιοι άλλοι. Το άλλοτε υπερήφανο Τάγμα εξοντώθηκε σε μια νύχτα. Μάλλον οι αντίπαλοι ενδιαφέρθηκαν πιο πολύ για τους επίγειους θησαυρούς των Ναϊτών παρά για οτιδήποτε άλλο. Το οτιδήποτε άλλο φαίνεται πως ήταν το τελευταίο έργο του τελευταίου Μάγιστρου. Μέσα από το κελί της φυλακής του, ο Ζακ ντε Μολαί οργάνωσε τη συνέχεια του σπαραγμένου Τάγματός του. Στη Νάπολη, στο Εδιμβούργο, στη Στοκχόλμη και στο Παρίσι θεμελιώθηκαν διάδοχες καταστάσεις. Τι εστί Scottish Rite; Και όχι μόνο... φαίνεται επίσης πως άνθρωποι, ιδέες και κειμήλια σκορπίστηκαν από δω κι από κει. Γιατί ντε και καλά να αναζητάμε τον άγνωστο τόπο με τον κρυμμένο ναϊτικό θησαυρό που κατάφερε να σωθεί και να μη βάζουμε στις υποθέσεις μας ότι όλα αυτά βρίσκονται φρονίμως μοιρασμένα σε αφοσιωμένους φύλακες.

Ήταν η Γαλλική Επανάσταση το ένα σκέλος της ναϊτικής εκδίκησης; Πάει, ξεμείναμε από βασιλιάδες, θα ξεμείνουμε και από πάπες; Ή μήπως ξεμείναμε και από τους δεύτερους με την Αναγέννηση, όταν πια καθιερώθηκε η ελευθερία των ιδεών και έσπασε το μονοπώλιο της πνευματικής κυριαρχίας;

Υποθέσεις, υποθέσεις. Υπόθεση και οι μυστηριώδεις Qadosh, θεματοφύλακες μιας παλιάς παράδοσης, η σκιά των οποίων πλανάται ανεξιχνίαστα πάνω από μια ιστορία γραμμένη με πολύ αίμα και πολύ μελάνι, κατά σύμπτωση σημαδιακά χρώματα.

Αυτά για την ιστορία- που λέει ο λόγος, γιατί την αληθινή ιστορία ποιος την ξέρει να την πει και σε μας.

Αλλά φτάνω σε ένα ερώτημα, το οποίο μέχρι στιγμής δεν απασχόλησε τα πανέξυπνα μυαλουδάκια μας. Βλέπετε, από κεκτημένη συνήθεια, εξετάζοντας τους Ναΐτες στρεφόμαστε πάντα στο παρελθόν.

Είναι όμως οι Ναΐτες παρελθόν;
Ή είναι παρόν και μέλλον;

Σπείρος

"Όλοι οι τόποι είναι αυτό που ο καθένας προβάλλει πάνω τους."

σε τί να πρωτοσταθώ; Θα πρέπει να γράφω 2-3 σελίδες.

Λοιπόν, κατ' αρχήν πώς προκύπτει ότι σήμερα είναι του Αγ. Ιωάννου;
Ειλικρινής η απορία μου, διότι έως τώρα είχα άλλες πληροφορίες.

Κάποια στιγμή πρέπει ν' ασχοληθούμε και με τον κ. NAYMOUS GRAECUS, αλλά και με τους QUATUOR CORONATI (τους οποίους είχε αναφέρει μεταξύ πράξεων διαγραφής ο Ανέσπερος)...

Οι Γνωστικοί πάντως, ήταν αίρεση (κατά την κρατούσα θρησκεία), η οποία αναπτύχθηκε στην Αίγυπτο "μπολιάζοντας" τον πρώτο χριστιανισμό με νεοπλατωνικές και άλλες εθνικές ιδέες.
Το ελληνιστικό πνεύμα της αλεξανδρινής Αιγύπτου προσέφερε φιλόξενο και γόνιμο έδαφος για να αναπτυχθούν. Η βυζαντινή εξουσία όμως, είχε αντίθετη γνώμη.
Οι διώξεις εναντίον τους κορυφώθηκαν τον 7ο αιώνα.
Πολλοί Γνωστικοί βρήκαν καταφύγιο στις Νεστοριανές περιοχές της Ανατολής, όπως η Συρία, όπου το κλίμα ήταν ανεκτικό προς τις λεγόμενες αιρετικές μειονότητες ή στην περιοχή της σημερινής Βουλγαρίας, όπου λέγεται ότι δημιούργησαν τους περίφημους Βογομίλους.
Οι περισσότεροι από όσους επέζησαν, διέφυγαν δια θαλάσσης στη Νότιο Γαλλία.
Μας θυμίζει κάτι άραγε αυτό;

Επίγονοί τους ήταν οι φίλοι μας οι Καθαροί.

Η λεγόμενη Μικρή Σταυροφορία, την οποία ξεκίνησε το 1208 ο Πάπας Ιννοκέντιος ο Γ' για την εξόντωση των Καθαρών, άφησε εκατόμβες νεκρών και κατεστραμμένων πόλεων στην Ευρώπη.
Η σφαγή του Μονσεγκούρ θα σημάνει την οριστική κυριαρχία του παπισμού στην κυρίως Ευρώπη.
Όμως, στις ίδιες αυτές περιοχές εμφανίζονται για πρώτη φορά οι τροβαδούροι, οι οποίοι θα τραγουδήσουν σε κάθε γωνιά της Ευρώπης τον θρύλο του Γκράαλ και του Πάρσιφαλ, του Γιού της Χήρας, ξεκινώντας την παράδοση της Αναζήτησης.
Οι Ιππότες της Αναζήτησης περιγράφονται από τους τροβαδούρους ντυμένοι σα Ναΐτες και με ιδέες, οι οποίες θυμίζουν εντονότατα αυτές των Καθαρών.

Το 1214, έξι χρόνια μετά την σφαγή του Μονσεγκούρ, βρίσκουμε τη Ναϊτική σφραγίδα με την επιγραφή TEMPLI SECRETUM. Έμβλημά της είναι ο Γνωστικός Αβράξας.
Ο ηγούμενος, οποίος το είχε υιοθετήσει, γνώριζε σαφώς ότι επρόκειτο για σύμβολο αιρετικής και αφορισμένης μειονότητας και πως η αποκάλυψή του θα επέσυρε την ποινή της "αργής μεταμέλειας", δηλαδή αργό θάνατο σε χαμηλής έντασης πυρά.
Η ποινή αυτή, όπως γνωρίζουμε, επιβλήθηκε μερικά χρόνια αργότερα στον τελευταίο Μεγάλο Διδάσκαλο των Ιπποτών του Ναού Ιάκωβο ντε Μολέ.

Έτσι, το Τάγμα των Πενήτων Ιπποτών του Ναού θα πάψει να υπάρχει στην αυγή του 14ου αιώνα.
Λέγεται, ότι αυτοί μετέφεραν από την Ανατολή στη Δύση τους τεχνίτες, οι οποίοι, στα πρότυπα των Διονυσιακών προγόνων τους, περιόδευαν στην Ευρώπη χτίζοντας τους γοτθικούς καθεδρικούς.

Σύμφωνα με μία παράδοση, οι τεχνίτες χάθηκαν όταν οι Ιππότες έπαψαν να υπάρχουν και από τότε, δεν οικοδομήθηκαν πια άλλοι μεγάλοι καθεδρικοί.

Λέει λοιπόν, ο Raoul Vergez στο έργο του "Les Tours Inachevées":

"Λίγο πριν την ημέρα της Αναλήψεως του Χριστού το 1314, κάποιοι μυστηριώδεις ιππείς σταματούσαν δίπλα στους πρόναους των ανεγειρομένων καθεδρικών ναών. Λίγες μέρες μετά από τις επισκέψεις αυτές, οι καλύτεροι εργάτες εξαφανίστηκαν από τις οικοδομές.
Μόνο μερικοί γέροι παρέμειναν για να δουλέψουν, χωρίς όμως ιδιαίτερη διάθεση.
Όλοι εξεπλάγησαν, από τον τρόπο με τον οποίο οι Τέκτονες εγκατέλειψαν το έργο τους χωρίς κάποια φανερή αιτία και έφυγαν προς άγνωστη κατεύθυνση παίρνοντας όλα τα εργαλεία τους.
Ταξείδευαν σε μικρές ομάδες. Μερικοί πήγαν προς το Νότο, παίρνοντας μαζί τους όσους συναντούσαν από εκείνους, οι οποίοι δεν είχαν λάβει ακόμη εντολές.
Αυτή η άγνωστη αδελφότητα παρουσίασε με τούτη την ενέργειά της μία άγνωστη σε όλους δύναμη.
Δύσκολα κάποιος θα τολμούσε να αντισταθεί στις διαταγές των αγγελιοφόρων.
Σε λίγες εβδομάδες, οι καλύτεροι εργάτες της πέτρας, του ξύλου και του γυαλιού είχαν εγκαταλείψει τις περιοχές, όπου οικοδομούνταν ναοί.
Όλοι σχεδόν, οι καθεδρικοί και οι άλλες εκκλησίες που χτίζονταν, έγιναν έρημοι τόποι και μόνο ο ήχος του ανέμου, σα μακρόσυρτος θρήνος, είχε μείνει".

Όλες αυτές οι παραδόσεις βρήκαν έδαφος για να επιβιώσουν στην Κεντρική Ευρώπη και τα Βρεταννικά Νησιά, αφήνοντας τον απόηχό τους και στην προφορική τεκτονική παράδοση.

σύζευξη με το τόπικ ΑΜΠΡΑΞΑΣ

quote:

---

Kelsos
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"

Greece
2061 Μηνύματα Posted - 26/08/2004 : 13:02:38
Την καλημέρα μου σε όλους και καλώς όρισες στη παρέα μας αγαπητέ Demian...

Πολύ σωστές οι τοποθετήσεις των συνομιλητών μας και θα ήθελα να προσθέσω την υποκειμενική μου άποψη - σκέψεις σχετικά με την λέξη ΑΜΠΡΑΞΑΣ, τη λέξη ΑΜΠΡΑΚΑΤΑΜΠΡΑ και ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ...

Η Μαγική λέξη Abracatabra (Αμπρακατάμπρα) είναι μια «σύνθετη» λέξη που ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΗ, μια εκδήλωση της θεότητας (όπως ΚΑΙ η λέξη Abraxas Αμπραξάς ή Αβρξάς ή Αβρασάξ)…

Abra ή Abar = Ο Θεός
Cad = Ο Άγιος

ΑΡΑ:
ABRA – CAD – ABRA = Ο ΘΕΟΣ – Ο ΑΓΙΟΣ – Ο ΘΕΟΣ
Ηταν μια μαγική εποδώς, μια επίκληση πρός τη θεότητα και θα την συναντήσουμε και ως ταλισμάν (φυλακτό)...

Υποθέτω λοιπόν ότι ο Τζέφρεϊ Χίγκινς (που εκείνος ήταν που «ΣΥΝΔΙΑΣΕ» τη λέξη ΑΜΠΡΑΚΑΤΑΜΠΡΑ με την λέξη ΑΜΠΡΑΞΑΣ), δε το έκανε και τόσο αυθαίρετα...
Φυσικά το γεγονός είναι ότι πρόκειται για 2 διαφορετικές λέξεις, ΟΜΩΣ νομίζω όπως αναλύω παρακάτω, αναφέρονται στην ΙΔΙΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΝΝΟΙΑ...

Η λέξη Αβραξάς ή Αβρασάξ όπως πολύ σωστά αναφέρει τόσο η αγαπητή Ζαντόκ όσο και η αγαπητή Ατμα, έχει να κάνει με την ΕΚΔΗΛΩΜΕΝΗ ΘΕΟΤΗΤΑ...
Και λέω ΕΚΔΗΛΩΜΕΝΗ, μιας και μας αποκαλύπτει μέσο την Σοφίας των Αριθμών, το ΠΛΗΡΕΣ ΚΥΚΛΟ ΤΗΣ ΓΗΣ, αυτόν των 365 ημερών...

Η Ατμα μας το συνδύασε με τον Αμπχιμάνιν, που είναι μια ονομασία του Θεού Άγκνι, των Ινδουιστών, του Θεού του Πυρός...

Ο Άγκνι είναι ο ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΟΣ από τους θεούς των Ινδουιστών και είναι ΕΝΑ από τα ΤΡΙΑ πρόσωπα της ΑΡΧΙΚΗΣ «Τριμούρτη» που αυτή η ΑΡΧΙΚΗ ΙΕΡΗ ΤΡΙΑΔΑ δεν ήταν άλλη από τον ΑΓΚΝΙ, τον ΒΑΓΙΟΥ & τον ΣΟΥΡΙΑ...
ΑΛΛΑ ο Αγκνι είναι ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΟΨΕΙΣ ΜΑΖΙ, αφού αυτός είναι για τον ΕΚΔΗΛΩΜΕΝΟ ΚΟΣΜΟ η τριπλή όψη του ΠΥΡΟΣ, στον Ουρανό ως ΗΛΙΟΣ, στο αέρα (Βαγιού) ως ΑΣΤΡΑΠΗ και στη γη ως κοινό ΠΥΡ...

Να γιατί λοιπόν στον ΕΚΔΗΛΩΜΕΝΟ ΚΟΣΜΟ έχουμε μια τέτοια ονοματολογία της Θεότητας που ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ τον Κόσμο...

Περιττό ή αναγκαίο (εσείς θα το πείτε αυτό), να κάνω τώρα τον ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ σχετικά με τη λέξη CAD;;;

CAD στα Εβραϊκά σημαίνει ΑΓΙΟΣ...
CADOSH (Καδώς στην ελληνική) είναι το Ιερό της Θυσίας
ΚΑΔΜΟΝ στα Εβραϊκά (Αδάμ Καδμόν) είναι ο ΟΥΡΑΝΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ο ΕΚΔΗΛΩΜΕΝΟΣ ΛΟΓΟΣ ή αλλιώς ο ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ...

Θεωρώ ότι εδώ κρύβεται ένα ΜΕΓΑΛΟ ΜΥΣΤΙΚΟ που σχετίζεται με τον Ναό της Αρετής που καλείτε ΚΑΘΕ ΜΑΣΤΟΡΑΣ να κατασκευάσει ούτως ώστε να μπορέσει να λατρέψει τον Θεό ΤΟΥ εντός ΤΟΥ...
Τον Ναό που στα αρχαία ελληνικά καλούνταν ΣΤΟΑ...
Η Αναπαράσταση του ΜΑΚΡΟΚΟΣΜΟΥ επάνω στον ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟ του κάθε ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ...

Και τέλος (εάν θα μπορούσαμε να πούμε ότι υπάρχει τέλος), γιατί να μας αφήσουν ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΣ οι Μεγάλες Θεότητας του Πυρός της Αρχαίας Ελλάδας και εννοώ του Μεγάλους Θεούς της Σαμοθράκης, του ΚΑΒΕΙΡΟΥΣ καθώς και τον Τιτάνα Προμηθέα που μας ΧΑΡΙΣΕ (σε εμάς, τους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ) το Ιερό Πυρ, ως άλλος ΟΦΙΣ της Γνώσης και της Σοφίας;;;

Tην καλημέρα μου σε όλους και πάλι,

Κέλσος ο Φιλαλήθης

---

Edited by - Zadok on 29/08/2004 21:27:29

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr