Για το "ζητήστε και θα σας δοθεί", που το είπε και κάποιος πολύ αγαπητός μου, θα με βρεις λίγο επιφυλακτικό ως προς την παροχή του: Νομίζω ότι με προσεκτική αναζήτηση και με προσωπική δουλειά μπορείς να λάβεις και από βιβλία και από το διαδίκτυο. Φευ...

Και διά του λόγου το αληθές, θα επικαλεστώ ένα βιβλίο –μικρό το δέμας αλλά πολύ καλογραμμένο, καλομεταφρασμένο και καλοτυπωμένο– που ονομάζεται «Ελευθεροτεκτονισμός», του Paul Naudon (έκδοση Δαίδαλος – Ζαχαρόπουλος). Συγχρονιστικά, έχει όλα αυτά που κουβεντιάζουμε τελευταία και θα μεταφέρω ένα απόσπασμα:

«Το Μεταρρυθμισμένο Σκωτικό Δόγμα έπαιξε ένα σημαντικό μυστικιστικό ρόλο, κυρίως στη Γερμανία, στη Γαλλία και στην Ελβετία. Η προέλευσή του ανάγεται στο σύστημα το λεγόμενο της Αυστηράς Τήρησης. Θεμελιωτής του υπήρξε, το 1756, ο βαρόνος του Hund, που μυήθηκε στο Παρίσι το 1754 στους ανώτερους βαθμούς της Συνόδου του Clermont.

Το σύστημα αυτό επικαλείτο την παράδοση του Τάγματος του Ναού, γιατί ισχυριζόταν πως, σύμφωνα με το μύθο [Σημείωση δική μου: άλλη φορά ο μύθος, που είναι πολύ ενδιαφέρων] ήταν συνδεδεμένο μαζί του. Ο Hund θεμελίωσε το τάγμα του σε μια ευρεία περιοχή, διαιρεμένη σε εννιά επαρχίες, που περιλάμβαναν όλες τις χώρες της Ευρώπης. Ο νέος αυτός τεκτονισμός είχε τότε έξι βαθμούς: μαθητής, εταίρος, διδάσκαλος, σκωτικός διδάσκαλος του Αγίου Ανδρέα, νεόφυτος και ναΐτης. Ο Hund προσέθεσε και ένα έβδομο βαθμό: το βαθμό του eques professus. Αργότερα, προσέθεσε σ’ αυτούς ένα κλάδο clercs francs-maçons (κληρικών ελευθεροτεκτόνων) ή grands profès. Όσοι έφεραν τους δυο τελευταίους αυτούς βαθμούς διηύθυναν τα πάντα με απόλυτη επίγνωση των σκοπών του Συστήματος και παρέμεναν άγνωστοι στους τέκτονες των κατωτέρων βαθμών. Απ’ όπου και η ονομασία τους Ανώτεροι Άγνωστοι.»

Να και οι φίλοι μας οι Ναΐτες λοιπόν στο προσκήνιο, να και Ανώτεροι Άγνωστοι.

Παρακάτω όμως στις σελίδες του ίδιου βιβλίου θα βρούμε κι άλλα.

«Το Μεταρρυθμισμένο Σκωτικό Δόγμα υπήρξε κατά ένα μεγάλο μέρος έργο του J. B. Willermoz.

O Willermoz (1730-1824), έμπορος νημάτων στη Λυών, άνθρωπος με κοινό νου μάλλον παρά με δυνατό μυαλό, υπήρξε οπαδός του Martinès de Pasqually και του L. C. de Saint-Martin. Λιγότερο προικισμένος από αυτούς για την εσωτερική έλλαμψη και το διαλογισμό, περισσότερο ικανός να κρίνει τα γεγονότα μάλλον παρά τις ιδέες, αισθανόταν με πάθος την επιθυμία να φτάσει στα υπέρτατα μυστήρια που κρύβονταν κάτω από τον τεκτονικό συμβολισμό. Βέβαιος ότι η δοξασία του Pasqually –η τελειοποίηση του ανθρώπου και το πλησίασμά του, η “επανενσωμάτωσή” του σ’ Εκείνον από τον οποίο κατάγεται– έχει την αξία μιας μεταφυσικής αλήθειας, ο Willermoz είναι, επίσης, πεισμένος ότι η δοξασία αυτή πρέπει να έχει επηρεαστεί από τον ελευθεροτεκτονισμό.

Το 1778 συνέρχεται στη Λυών, υπό την προεδρία του Willermoz, το Συνέδριο των Γαλατών, με σκοπό τη μεταρρύθμιση του ελευθεροτεκτονισμού, και πιο ειδικά της Αυστηρής Τήρησης. Εκτός από την υιοθέτηση των τυπικών που είχε προετοιμάσει ο Willermoz, εγκρίνεται ο Τεκτονικός Κώδικας των ενωμένων και μεταρρυθμισμένων Στοών της Γαλλίας, ο Γενικός Κώδικας των Κανονισμών των Αγαθοεργών Ιπποτών της Αγίας Πόλης, καθώς και οι Μυστικές Οδηγίες των Προφητών και των Μεγάλων Προφητών, όπου αναπτύσσονται ιδέες δανεισμένες από τον Pasqually. Μπροστά στην επιτυχία της μεταρρύθμισης, ο μέγας διδάσκαλος της Αυστηράς Τήρησης, ο δούκας Φερδινάνδος του Brunswick, συγκαλεί το 1782 ένα γενικό συνέδριο στο Withelmsbad. Το ουσιαστικό μέρος του Συνεδρίου των Γαλατών εγκρίθηκε, με εξαίρεση τις Μυστικές Οδηγίες του Επαγγέλματος, πράγμα που ήταν για το Willermoz μια αποτυχία στην προσπάθειά του να διαποτίσει τον ελευθεροτεκτονισμό με το μαρτινισμό. [Σημείωση δική μου: Ο μαρτινισμός δεν υπήρχε ακόμα τότε, υπήρχαν οι μαρτινεσικές και μαρτινιστικές ιδέες.]

…Σύμφωνα με την τελετουργία της μύησης του 1778, ο νεοφώτιστος δίνει όρκο πάνω στο Ευαγγέλιο του Αγίου Ιωάννη “να είναι πιστός στην Ιερή Χριστιανική Θρησκεία, στον Άρχοντά του και στους νόμους του κράτους, να είναι αγαθοεργός απέναντι σ’ όλους τους ανθρώπους”. Από τότε, το Μεταρρυθμισμένο Σκωτικό Δόγμα δεν έπαψε ποτέ να βεβαιώνει το χριστιανικό και “ιωαννιτικό” πνεύμα του. Η Εσωτερική Τάξη διακηρύσσει, επιπλέον, τη σύνδεσή της με το Τάγμα του Ναού, όπως αυτό υπήρξε στην αρχή του.»

Αυτό είναι διαφορετικότητα τώρα;

Τέλος πάντων, δεν μεταφέρω τα παραπάνω για ιστορικούς λόγους, αλλά γιατί μέσα από αυτά αναδύονται η επιθυμία, η πίστη και το έργο.

Dreamweaver, σε πρόλαβα στο τσακ μόλις είχα τελειώσει το παρόν εργόχειρό μου και ετοιμαζόμουν να το στείλω. (Ελπίζω η αποστολή του παρόντος να μη συμπέσει πάλι με άλλη αποστολή!)

Γιατί δεν μας εννοείς, παιδί μου; Τι δυσνόητο γράφουμε εδώ πέρα; Αν έγραφα Rite Ecossais Rectifié (πολύ μου αρέσει στα γαλλικά) θα καταλάβαινες καλύτερα; Όσο για την αλήθεια σύμφωνοι, αλλά και τα γεγονότα είναι κάποιες εκφάνσεις της. Παρά ολότελα, καλά είναι κι αυτά!

Σπείρος

quote:

---

Ελπίζω η αποστολή του παρόντος να μη συμπέσει πάλι με άλλη αποστολή!

---

quote:

---

…Όχι, φιλτάτη Zadok, δεν είναι απογοήτευση. Είναι μια στατιστική παρατήρηση, ότι μαζί με τη διεύρυνση της συνείδησης έχει διευρυνθεί και ο αριθμός των... διευρυντών και των διευρυνομένων. Θα μου πεις, δηλαδή όλοι οι παλιοί ήταν καλοί μαθητές και δάσκαλοι; Δεν είχαν και εκείνοι τις αδυναμίες τους; Εμ, θα είχαν. Αλλά εμείς τους βλέπουμε σαν "ιερά τέρατα" και ίσως αυτό κάτι λέει.

---

Φίλε Σπείρο, δες το αλλοιώς (δε θυμάμαι αν το έχω ξανα-αναφέρει):

η εσωτερική μύηση ξεκινά με την απογοήτευση και την απομυθοποίηση! Δεν είναι κακό.
Εξάλλου ο εσωτεριστής, ως ερευνητής της αλήθειας, δεν μπορεί να στηρίζεται στο μύθο παρά μόνο με την αλληγορική του διάσταση.
Έτσι, οι φίλοι μας οι αλχημιστές ξεκίναγαν το μεγάλο έργο με τον εξαγνισμό δια του στοιχείου της γης ( γη - απογοήτευση ).

quote:

---

Για το "ζητήστε και θα σας δοθεί", που το είπε και κάποιος πολύ αγαπητός μου, θα με βρεις λίγο επιφυλακτικό ως προς την παροχή του: Νομίζω ότι με προσεκτική αναζήτηση και με προσωπική δουλειά μπορείς να λάβεις και από βιβλία και από το διαδίκτυο. Φευ...

---

Φίλε μου, εξαρτάται τί αναζητάς.

Τα βιβλία και το διαδίκτυο προσφέρουν πληροφορίες, όχι γνώση.

Κατά τα άλλα, δε θέλω να στην "σπάσω" , αλλά το Μεταρρυθμισμένο Σκωτικό δεν είναι αναγνωρισμένος Τεκτονικός Τύπος απ' ότι λένε οι πηγές μου.

quote:

---

Αυτό είναι διαφορετικότητα τώρα;

---

Ή εγώ δε σε κατανοώ εδώ ή εσύ δε με κατάλαβες.

Τέλος πάντων, απ' τα τόσα ωραία μας παρέθεσες περί του Μεταρρυθμιστικού αυτού Τύπου, τί νομίζεις ότι διαφέρει από τους άλλους τυπικώς αναγνωρισμένους;

Προσπαθώ να καταλάβω, είσαι υπέρ της πολλαπλότητας ή όχι;

quote:

---

quote:

Ελπίζω η αποστολή του παρόντος να μη συμπέσει πάλι με άλλη αποστολή!

Α, καλά!

---

Μην του δίνεις σημασία... Έτσι, να του "βγει το μάτι"!

3 Άλφα

"Virtus Junxit Mors Non Separabit" (Whom virtue unites, death will not separate)

quote:

---

...αλλά το Μεταρρυθμισμένο Σκωτικό δεν είναι αναγνωρισμένος Τεκτονικός Τύπος απ' ότι λένε οι πηγές μου.

---

Συγγνώμη αν σας μπερδεύω μ' αυτή την παρατήρηση, αλλά για όσους γνωρίζουν, αυτό παίζει κάποιο ρόλο.

3 Άλφα

"Virtus Junxit Mors Non Separabit" (Whom virtue unites, death will not separate)

Ανατρέχοντας στον Arthur Edward Waite, διαβάζω ότι η μεταρρύθμιση έγινε υπό την επιρροή Μαρτινιστών (τους κατεργάρηδες) αλλά ο ερευνητής είναι επιφυλακτικός τόσο για το ρόλο του Willermoz όσο και γενικότερα. Λέει ότι ο όρος «Ancien» - Αρχαίος (από την πλήρη ονομασία Régime Écossais Ancien et Rectifié) είναι αμφισβητήσιμος, ενώ και ο όρος Écossais (Σκωτικός) δεν νομίζω ότι του πολυγεμίζει το μάτι, τουλάχιστον όπως χρησιμοποιείται.

Στο διαδίκτυο πάλι διαβάζω ότι το Régime Écossais Rectifié αναγνωρίστηκε επί εθνικού επιπέδου από τη Σύνοδο των Γαλατών στη Lyon (1778) και επί ευρωπαϊκού επιπέδου από τη Σύνοδο στο Wilhelmsbad, στη Γερμανία (1782), υπό την προεδρία του δούκα Ferdinand de Brunswick-Lunebourg και του πρίγκιπα Charles de Hesse, που ήταν επικεφαλής της Stricte Observance. Μια καλή διεύθυνση είναι:
http://mapage.noos.fr/gpdg.org/pages_gpdg/fr/regime_ecossais_rectifie/regime_ecossais_rectifie.htm

Γιατί όμως δεν είναι αναγνωρισμένος Τύπος; Δεν αρκεί που τον αναγνωρίζω εγώ;

Μου αρέσει γιατί στηρίζεται σε δυο συγκινησιακές βάσεις, χριστιανική και ναϊτική.

Πάω λοιπόν τώρα για φλας μπακ και στον Πέτρο Γράβιγγερ, που γράφει:

«Εις τους τρεις καθαρώς συμβολικούς βαθμούς του Μαθητού, Εταίρου και Διδασκάλου, ο Ramsay προσθέτει τω 1738 τρεις νέους βαθμούς κληθέντας: Σκώτος, Δόκιμος (Novice) και Ιππότης του Ναού.
Οι βαθμοί ούτοι είναι αποκλειστικώς ναϊτικοί και έχουν ως σκοπόν να αναζήση ο μυούμενος:
1. Την γένεσιν και οργάνωσιν του Τάγματος του Ναού, όστις θεωρείται αποτελών συνέχειαν του Ναού του Σολομώντος,
2. Την εξωτερικήν καταστροφήν και την μυστικήν διατήρησιν διατήρησιν του Τάγματος και
3. Την εκδίκησιν εναντίον των προκαλεσάντων την καταστροφήν.
Αυτή είναι η κλεις των 3 βαθμών οι οποίοι προσηρμόσθησαν εις την περί Χιράμ παράδοσιν, συνδεομένου ούτω του Ναού της Ιερουσαλήμ προς τον Ναόν και το Τάγμα του Jacobus Burgundus Molay.

...H μύησις εις τους δύο τούτους βαθμούς [του Δοκίμου και του Σκώτου] ανέπτυσσε την ένωσιν μεταξύ του Ναού του Σολομώντος και των Ναϊτών και εγίνετο εις υπογείους Στοάς, διά να εκφρασθή η στέρησις εις ην είχε περιέλθει το Τάγμα.

Εις τον βαθμόν του Ιππότου του Ναού (καταστάντος αργότερον μερικώς του βαθμού Καδός), ο δόκιμος καθιερούτο ως ο πραγματικά ζων εκδικητής του Τάγματος. Τα ακόλουθα λόγια, χαραγμένα επί του συμβολικού τάφου του Molay, κατεδείκνυον επί πλέον ότι αι μέθοδοι αι τείνουσαι να φθάσουν μέχρι του κατωφλίου του δευτέρου θανάτου, ήσαν γνωσταί υπό των συνταξάντων τον βαθμόν τούτον: "Όστις δυνηθή να νικήση τον φόβον του θανάτου, θα εξέλθη των κόλπων της γης και θα έχη το δικαίωμα να μυηθή εις τα μεγάλα Μυστήρια."

...Αυτός ακριβώς ο βαθμός, είναι εκείνος όστις απερρίφθη υπό των Μαρτινιστών, οι οποίοι προτιμούν αντί της εκδικήσεως την προσευχήν και θέλουν να είναι οι ειλικρινείς στρατιώται Εκείνου όστις είπε: "Όστις βάλη διά του ξίφους, θέλει απωλεσθή διά του ξίφους."»

Στέκομαι σε αυτά γιατί βρίσκω ενδιαφέρουσα τη σχέση Ελευθεροτεκτονισμού - Ναϊτισμού, καθώς επίσης και γιατί μέσα από τα ελευθεροτεκτονικά μαθαίνουμε και μερικά εσώτερα ναϊτικά.

Συγκρίσεις με άλλους Τύπους δεν ξέρω να κάνω, οπότε προτιμώ να σιωπήσω φρονίμως. Βρίσκω όμως ότι ο Ελευθεροτεκτονισμός έχει μια ωραία φιλοσοφία, ως επίσης και μια πολυσχιδή οργάνωση όπου λίγο ως πολύ χάνεσαι!

Σπείρος

quote:

---

Φιλτάτη Zadok, δεν μπορώ να κάνω τον έξυπνο με τα τεκτονικά διότι –όπως το γράφεις– χρησιμοποιώ γραπταί πηγαί για πληροφόρηση και c’est tout.

---

Αγαπητέ μου, το ξεκαθαρίσαμε αυτό και με το φίλο demo. Να μην επαναλαμβάνομαι.
Απλά, κουβέντα να γίνεται...

quote:

---

Γιατί όμως δεν είναι αναγνωρισμένος Τύπος; Δεν αρκεί που τον αναγνωρίζω εγώ;

---

Υπάρχει ένα βασικό πρόβλημα εδώ. Απ' ότι έχω μελετήσει, αυτά που αναφέρεις και το ερώτημα, το οποίο θέτεις, είναι τεράστια ζητήματα, τα οποία απαιτούν σελίδες αναλύσεων.

Για να δώσω μία επιγραμματική απάντηση όμως και να βοηθήσω πιθανά όσους διαβάζουν αυτά τα "κινέζικα", το ότι αναφέρω ότι δεν είναι αναγνωρισμένο, δε σημαίνει ότι αμφισβητώ τις πηγές σου. Απλά, δε θεωρείται, απ' όσο μου λένε οι πηγές μου, τεκτονικός τύπος.
Μπορεί να είναι ένας αυτόνομος κλάδος, ο οποίος θεωρεί ότι προέρχεται από τον τεκτονισμό.
Εντάξει. Είναι δικαίωμα του καθενός να κάνει ότι θέλει στην τελική...

Πάντως, υπάρχουν κάποιες προϋποθέσεις για τις αναγνωρίσεις γενικά και αυτό δεν αφορά στο αν μας αρέσει εμάς η φιλοσοφία ενός χώρου ή όχι.

Ένα άλλο αντίστοιχο, πιθανά, παράδειγμα είναι το Τεκτονικό Τάγμα του Μέμφις - Μισραΐμ.
Θεωρητικά, είναι παρακλάδι του τεκτονισμού και μάλιστα υποτίθεται ότι κατέχει την μυστικιστική γνώση των Αιγυπτίων μέσα σε κάπου 90 βαθμούς!!!
Καλώς ή κακώς, δεν αναγνωρίζεται, εξ όσων γνωρίζω, από τις περισσότερες τεκτονικές δυνάμεις. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει, αλλά σημαίνει κάποια πράγματα για τους αναζητητές της παράδοσης του τεκτονισμού. Αν πάλι, κάποιος την "βρίσκει" εκεί, ε, δεν τίθεται θέμα... "Περί ορέξεως..."

quote:

---

Μου αρέσει γιατί στηρίζεται σε δυο συγκινησιακές βάσεις, χριστιανική και ναϊτική.

---

Φίλε μου, εδώ κάνεις ένα βασικό λάθος:
Όλοι οι βαθμοί ή οι τύποι, οι οποίοι είναι Ναϊτικοί έχουν αυτές τις βάσεις.
Δεν είναι προνόμιο του Αναθεωρημένου Σκωτικού.
Αν δεν ήταν έτσι, τότε δε θα μιλάγαμε για Ναΐτες, αλλά για κάτι άλλο...

quote:

---

Εις τον βαθμόν του Ιππότου του Ναού (καταστάντος αργότερον μερικώς του βαθμού Καδός), ο δόκιμος καθιερούτο ως ο πραγματικά ζων εκδικητής του Τάγματος. Τα ακόλουθα λόγια, χαραγμένα επί του συμβολικού τάφου του Molay, κατεδείκνυον επί πλέον ότι αι μέθοδοι αι τείνουσαι να φθάσουν μέχρι του κατωφλίου του δευτέρου θανάτου, ήσαν γνωσταί υπό των συνταξάντων τον βαθμόν τούτον: "Όστις δυνηθή να νικήση τον φόβον του θανάτου, θα εξέλθη των κόλπων της γης και θα έχη το δικαίωμα να μυηθή εις τα μεγάλα Μυστήρια."

...Αυτός ακριβώς ο βαθμός, είναι εκείνος όστις απερρίφθη υπό των Μαρτινιστών, οι οποίοι προτιμούν αντί της εκδικήσεως την προσευχήν και θέλουν να είναι οι ειλικρινείς στρατιώται Εκείνου όστις είπε: "Όστις βάλη διά του ξίφους, θέλει απωλεσθή διά του ξίφους.

---

Εδώ είμαστε σε ένα βασικό σημείοοο...

Όπως βλέπεις, ο εξαίσιος Γράβιγγερ διευκρινίζει ότι και στις δύο περιπτώσεις μιλάμε για την ίδια Ναϊτική παράδοση, αλλά αλλάζει η αντιμετώπιση.

Πρόσεξε, φίλε μου, τα λόγια τα χαραγμένα... Αυτά κρύβουν το νόημα κατά την ταπεινή μου γνώμη!

Το ζήτημα δεν αφορά σε εξωτερικά θέματα, βλέπε "εκδίκηση για τη διάλυση του Τάγματος", το οποίο ευκόλως οι πολλοί εννοούν.
Είναι βαθύτατα εσωτερικό και αν θα μπορούσαμε να το αναλύσουμε πραγματικά, ίσως διαπιστώναμε ότι είναι ηπιότερο της ετέρας εκδοχής, η οποία δείχνει να επικαλείται τη μυστικιστική οδό αντί της αποκρυφιστικής.

Επειδή ξημερώθηκα πια πάνω στον υπολογιστή, επιφυλάσσομαι αργότερα να γράψω κάποια στοιχεία, αφού θέλεις να μπούμε σε λεπτομέρειες ανάλυσης των τύπων.

3 Άλφα

"Virtus Junxit Mors Non Separabit" (Whom virtue unites, death will not separate)

quote:

---

Ο Ελευθεροτεκτονισμός δεν είναι ο μοναδικός δρόμος, αγαπητέ Gothic, και σίγουρα δεν είναι για όλους. Θα έλεγα όμως ότι μάλλον αποτελεί την πρώτη σκέψη για κάποιον που είναι εκτός και θέλει να ενταχθεί σε ένα σχήμα, ενώ δεν παύει να διατηρεί το κύρος του και να μην είναι ουρανοκατέβατος. Εκείνο που έχει σημασία είναι ο εντασσόμενος (οπουδήποτε) να συζητήσει με τον εαυτό του πρώτα, να πράξει συνειδητά και όχι χάριν γούστου, και στη συνέχεια να προσπαθεί να μπαίνει στο πνεύμα και όχι απλά να αφομοιώνει θεωρίες

---

Δεν ξέρω αν είσαι τέκτονας (μάλον όχι από τα λεγόμενά σου) ή μέλος κάποιου άλλου τάγματος αλλά μιλά ςπολύ καλύτερα από τους περισσότερους από αυτούς
Δεν έχω να προσθέσω τίποτε και είσαι απόλυτα σωστός.

quote:

---

Έχω ξαναγράψει ότι η σημερινή τεχνοκρατία αφαιρεί αρκετά από την ατμόσφαιρα εκείνων των εποχών, μιας και δεν είναι πια απαραίτητο να περιμένεις με χτυποκάρδι και εν κρυπτώ το «δάσκαλο» να σου μάθει κάτι, αλλά μπορείς να βρεις τα πάντα στα βιβλιοπωλεία ή και στο διαδίκτυο. Η μυστικότητα, εκτός από προδιαγραφή ασφαλείας και ολίγον εγωιστική, σίγουρα λειτουργούσε κατανυκτικότερα. Πάει, τα χάσαμε αυτά. Φοβάμαι ότι σήμερα, πολύ συχνά, απλά μπαίνεις σε ένα club χωρίς ιδιαίτερο ρίγος, μαθαίνεις μηχανικά ορισμένα πράγματα… Και τι μ’ αυτό, που έλεγε κάποιος φίλος μας. Πού είναι το ιερό δέος, η βαθιά συγκίνηση, η ενατένιση…

---

Πέρα από απόλυτα σωστό σε βρίσκω και πολύ ρομαντικό και μ' αρέσει

Το μόνο που κι εγώ λίγο θα διαφωνήσω είναι για το θέμα του "διδασκάλου",όπου θα συμφωνήσω με τη Zadok (εξ άλλου έχει πάντα κάτι ουσιώδες να πει )

Από όσο λοιπόν μπορούμε να αναπτύξουμε στον παρόντα χώρο, ΝΑΙ ο ελευθεροτεκτονισμός μεταλλάχθηκε,κατέντησε πολύπλοκος και με διάφορες μορφές ανα τον κόσμο.Όμως είναι κάτι ζωντανό και όταν κάτι ζει,μεγαλώνει,ωριμάζει,μεταλλάσεται,φθείρεται,πεθαίνει,αναγεννάται κ.τ.λ..Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με όλες τις θρησκείες.Είναι ανάγκη του κάθε λαού να "φέρει" τα πράγματα στα μέτρα του.
Κατά την άποψή μου αυτό σκοτώνει την παράδοση,δεν είναι όμως και λάθος απαραίτητα.
Εδώ τείθεται και το θέμα της αναγνώρισης.Από τον καιρό που "παγιώθηκε" το "αποδεδεγμένο" από τους Άγγλους για τον τεκτονισμό,οτιδήποτε είναι έξω από αυτό ή τουλάχιστον χωρίς την έγγρισή τους,είναι "μη κανονικό" και δεν το αναγνωρίζουν.
Κακά τα ψέματα "αναγνώριση" σημαίνει "Αγγλία".Αν αυτοί δεν σε αναγνωρίζουν,δεν σε αναγνωρίζει κι όλος ο κόσμος σχεδόν.
Θα μου πείς τι σημασία έχει; ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΡΘΕΙΣ ΣΕ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΚΑΜΜΙΑ ΑΛΛΗ ΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΣΤΟΑ ΟΥΤΕ ΣΑΝ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ.
Κατά την άποψή μου πάλυ είναι σωστό,διότι έτσι διαφυλάσεται κάποια παράδοση από ανεξέλεγκτες τροποποιήσεις που θα κατέστρεφαν το πρωταρχικό νόημα του ελευθεροτεκτονισμού.

Μέσα στο υπόλοιπο μήνυμά σου αναφέρεις "ένα σωρό ορθά πράγματα",όπως αλλάγες που υπεύθυνοι ήταν οι Γάλλοι και σε όλο τον κόσμο λογοδοτούμε ακόμη και σήμερα.Τα έχω ξαναπεί κι αλλού....αγαπώ το Γαλλικό μυστικισμό,αλλά αυτό το πάθος τους πια για " συμβολική ατμόσφαιρα",δημιούργησε και δημιουργεί ένα σωρό παρα νοήσεις περι τεκτονισμού που ακόμη και σήμερα να θεωρούμαστε άξιοι για την πυρά.
Μπορώ να σας αναφέρω δεκάδες σημεία που παρ' όλο δεν είναι λάθος,είναι απαράδεκτο τεκτονικά να υπάρχουν.

Μα θα μου πεις ότι οι Άγγλοι τους αναγνωρίζουν.
Θα σου απαντήσω ότι αν μπορούσαν να τους εξαυλώσουν θα το έκαναν αλλά η αιώνια κόντρα τους είναι γνωστή

Φίλε Spiral σίγουρα ο τεκτονισμός είναι ένας πολύ ωραίος δρόμος γι αυτό και είμαι τέκτονας και εξ άλλου έχω δηλώσει την ιδιότητά μου από τις πρώτες μέρες στο φόρουμ.
Το μήνυμα σου πήγε βαθιά σε πολλά και υπέροχα θέματα.
Αξίζει να εμμείνουμε.

Υ.Γ.Η λέξη "παγιώθηκε δεν είναι και τόσο σωστη γι αυτό μην την πάρετε της μετρητοις
Επίσης το ότι αναφέρομαι συχνά στην Αγγλία μην νομίζετε ότι είμαι βρετανολάτρης.Απλά εξυπήρέτησαν ένα σκοπό και τους το αναγνωρίζω.

Στέκομαι στο εξής:

quote:

---

Από όσο λοιπόν μπορούμε να αναπτύξουμε στον παρόντα χώρο, ΝΑΙ ο ελευθεροτεκτονισμός μεταλλάχθηκε, κατέντησε πολύπλοκος και με διάφορες μορφές ανα τον κόσμο.Όμως είναι κάτι ζωντανό και όταν κάτι ζει, μεγαλώνει, ωριμάζει, μεταλλάσεται, φθείρεται, πεθαίνει, αναγεννάται κ.τ.λ..Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με όλες τις θρησκείες.

---

quote:

---

Μάλιστα, φίλε μου, ούτως ή άλλως είμαστε στην εποχή... των μεταλλαγμένων και αυτό ισχύει για όλες τις ιδέες, ακόμα -όπως γράφεις- και για τις θρησκείες. Πόσοι γνωρίζουν σήμερα το ουσιαστικό νόημα της θρησκείας τους;

---

Καλέ μου, νομίζω ότι το "ουσιαστικό νόημα" είναι αυτό που ανακαλύπτουμε κάθε μέρα, γιατί αν το "ουσιαστικό νόημα" δεν δίνει νόημα στη καθημερινή μας εξέλιξη, μάλλον δεν έχει νόημα...
Γι' αυτό θα συμφωνήσω απόλυτα ότι:

quote:

---

Όμως είναι κάτι ζωντανό και όταν κάτι ζει, μεγαλώνει, ωριμάζει, μεταλλάσεται, φθείρεται, πεθαίνει, αναγεννάται κ.τ.λ.

---

Εξάλλου, αυτή δεν είναι η ίδια η πορεία της φύσης;

Μεταλλαγή ή μεταστοιχείωση είναι το χαρακτηριστικό του αλχημιστικού έργου και η λέξη κλειδί της Νέας Εποχής του Υδροχόου...

quote:

---

Φιλτάτη Zadok, γνωρίζω αυτό το βασικό, ότι οι ναϊτικοί βαθμοί / τύποι δεν είναι αποκλειστικότητα του Αναθεωρημένου Σκωτικού, αλλά -προσωπικά γούστα- το Αναθεωρημένο Σκωτικό έκανε κλικ... στον ρομαντισμό μου! Και τα συγχωνευμένα Μέμφις - Μισραΐμ επίσης μου αρέσουν, τι στο καλό, όλα τα περίεργα πάω και βρίσκω;

---

Αγαπητέ Σπείρο, δεν ξέρω γιατί, αλλά μάλλον δεν καταφέρνω να γίνομαι κατανοητή τώρα τελευταία. Σου ζητώ συγγνώμη γι' αυτό!
Προσπαθώ απλά να καταλάβω αυτό το "ρομαντικό" σου κριτήριο και ειλικρινά, αν δεν παραβιάζω προσωπικά δεδομένα και αφού συμφωνείς ότι η βάση είναι κοινή, εξήγησέ το μου σε παρακαλώ...

quote:

---

Όντως, η παραδοσιακή αντιπαλότητα Γάλλων και Άγγλων μεταφέρεται ακόμα και σε πνευματικώς υψηλότερα επίπεδα... πάντων μέτρον άνθρωπος!

---

Η αλήθεια είναι πως έχει δίκιο ο φίλτατος Gothic, μόνο που έχω την αίσθηση ότι αν δεν υπήρχαν κι αυτοί οι "κακοί" Γάλλοι, το μονοπώλειο της Βρεταννικής αναγνώρισης και κυριαρχίας δε θα έσπαγε ποτέ...

Στα πλαίσια της μεταλλαγής λοιπόν και της εξέλιξης, οι Γάλλοι, πέρα από τα τρομερά και φοβερά, τα οποία τους προσάπτουν εν μέρει δικαίως και εν μέρει αδίκως, προώθησαν το μεικτό Τεκτονισμό και διεύρυναν τις σχέσεις μεταξύ των τεκτονικών δυνάμεων κατά τέτοιον τρόπο, ώστε "αναγνώριση" πλέον (και ορθώς κατά την άποψή μου) να νοούνται οι εν γένει "δημόσιες σχέσεις" της όποιας τεκτονικής δύναμης.

Ως εκ τούτου, "αναγνώριση", αισίως, τείνει να μην είναι πλέον η εθιμοτυπική Βρεταννική αποδοχή, αλλά η ουσιαστική αναγνώριση της μίας δύναμης από μία άλλη.
Κι έτσι, η εξέλιξη δημιουργεί νέες ανακατατάξεις και πυρήνες επιρροής, όπου αναγεννώνται οι ιδέες του αύριο...

Φίλε Σπείρο, σου χρωστώ κάτι ακόμη. Δεν το ξεχνώ. Δώσε μου μόνο λίγο χρόνο ακόμη.
Πιστεύω να το έχω ολοκληρώσει έως το βράδυ...

3 Άλφα

"Virtus Junxit Mors Non Separabit" (Whom virtue unites, death will not separate)

quote:

---

Μεταλλαγή ή μεταστοιχείωση είναι το χαρακτηριστικό του αλχημιστικού έργου και η λέξη κλειδί της Νέας Εποχής του Υδροχόου...

---

Αυτό το βρίσκω αισιόδοξο και μακάρι να είναι έτσι, να βρίσκαμε λίγη μεταστοιχείωση στην εποχή μας. Διότι από χημεία πάμε καλά, από αλχημεία φοβάμαι ότι πάσχουμε.

Αγαπητή φίλη, μήπως και εγώ δεν γίνομαι κατανοητός με τις γενικολογίες μου. Τον Ελευθεροτεκτονισμό τον γνωρίζω μόνο εγκυκλοπαιδικά και πιθανώς να γράφω σκόρπια πράγματα. Μη νομίζεις ότι θυμάμαι όσα έχω διαβάσει, θυμάμαι μόνο κάποια "κλικ" (ίσως και χωρίς να θυμάμαι καλά-καλά γιατί μου έγιναν αυτά τα "κλικ").
Κάτι είχα διαβάσει για το Μεταρρυθμισμένο Τύπο και μου είχε αρέσει. Προσπαθούσα να θυμηθώ γιατί μου είχε αρέσει η ποικιλία Μέμφις - Μισραΐμ και αντί να βασανίζομαι και να σας βασανίζω, πήγα κατευθείαν στο Naudon που είναι συνοπτικός και κατατοπιστικός για να φρεσκάρω τη μνήμη μου. Ας βάλουμε λοιπόν και λίγο Μέμφις στη ζωή μας, μέσω Naudon:

"Το Δόγμα της Μέμφιδας ισχυρίζεται ότι συνεχίζει όλες τις αρχαίες μυήσεις και αναγνωρίζει ως άμεσους ιδρυτές τους Ναΐτες. Κατά το Δόγμα αυτό, φαίνεται ότι οι Ναΐτες παρέλαβαν την τεκτονική επιστήμη από τους Αδελφούς της Ανατολής, που ιδρυτής τους ήταν ένας σοφός της Αιγύπτου, ονομαζόμενος Ορμός, ιερέας της Μέμφιδας, που προσηλυτίσθηκε στο Χριστιανισμό από τον Άγιο Μάρκο".

Ε, όταν βλέπω κάτι τέτοια κεντρίζομαι, όταν μάλιστα διαβάζω και για κάτι συναρπαστικά ονόματα όπως Papus, Teder, Bricaud, Chevillon, Ambelain, εντυπωσιάζομαι περισσότερο. Ίσως βοηθήσει αν γράψω ότι είμαι φίλος της γαλλικής εσωτεριστικής κουλτούρας. Ίσως βοηθήσει επίσης αν γράψω ότι καθώς είμαι εκτός Ελευθεροτεκτονισμού, είμαι ανεπηρέαστος από ειδικότερα ρεύματα.

Δεν ξέρω αν βοήθησα...

Ο Naudon γράφει κάτι που είναι μεν γνωστό, αλλά μιας και είναι επίκαιρο στη συζήτησή μας ας το μεταφέρω:

"Ο υπέρτατος μυστικιστικός σκοπός του αλχημιστή, δηλαδή η φιλοσοφική λίθος, η μετουσίωση του μολύβδου σε χρυσό, ήταν η ανύψωση του ατόμου προς το Ωραίο, το Αληθινό, το Καλό, η ολοκλήρωση του αρχέτυπου που κάθε άνθρωπος φέρει μέσα του, αφού ο άνθρωπος είναι το ίδιο το υλικό του Μεγάλου Μυστικού Έργου των Αλχημιστών. Η άσκηση που απαιτεί η μυητική πραγμάτωση έχει, λοιπόν, σχεδιασθεί. Την ίδια διδασκαλία ξαναβρίσκουμε στον ελευθεροτεκτονισμό. "Το Σύμπαν, η Μεγάλη Βίβλος του Θεού, ακτινοβολεί λαμπρά ολόγυρά του. Η υλική Φύση είναι η Παλαιά Διαθήκη του, γηραιά κατά εκατομμύρια χρόνια, γεμάτη από αιώνιες αλήθειες που τις ποδοπατούμε. Η ανθρώπινη Φύση είναι η Καινή Διαθήκη του άπειρου Θεού, που μας αποκαλύπτει κάθε μέρα μια σελίδα της, όσο ο Χρόνος γυρίζει τα φύλλα της... Ό,τι υπάρχει είναι μια σκέψη του άπειρου Θεού: η Φύση είναι ο πεζός λόγος και ο άνθρωπος είναι η ποίησή του." (A. Pike, Morals and Dogma)"

Τόσο καλά.

Σπείρος

επανέρχομαι συμφώνως προς την υπόσχεσή μου:

Ιππότες Ναΐτες και Ιππότες της Μάλτας (Knights Templar and Knights of Malta)

Ο πλήρης τίτλος αυτού του Τάγματος έχει ως εξής:
Τα Ηνωμένα Θρησκευτικά, Στρατιωτικά και Τεκτονικά Τάγματα του Ναού και του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ, της Παλαιστίνης, της Ρόδου και της Μάλτας.

Τα παλαιότερα σωζόμενα στοιχεία, τα οποία πιστοποιούν την δραστηριότητα Τεκτόνων Ιπποτών Ναϊτών στα Βρετανικά Νησιά βρίσκονται στην Ιρλανδία, ενώ στην Αγγλία τα παλαιότερα σχετικά στοιχεία βρίσκονται στο Πόρτσμουθ και χρονολογούνται στο 1777.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτά τα Ναϊτικά τυπικά τελούνταν υπό τον έλεγχο Περιστυλίου της Βασιλικής Αψίδας ως επιγενόμενοι Βαθμοί, χωρίς αυστηρή τεκτονική οργάνωση.

Το 1791, ιδρύθηκε ένα Μέγα Κονκλάβιο με πρώτο Μέγα Διδάσκαλο τον Thomas Dunckerley και το 1845 οριστικοποιήθηκε το τυπικό του Τάγματος.

Το Τάγμα περιλαμβάνει τους ακόλουθους Βαθμούς:

1. Ιππότης Ναΐτης:
Ο Βαθμός αναφέρεται στην δράση μίας ομάδας ιπποτών, στους οποίους προσφέρθηκε ως κατοικία ένας χώρος στην περιοχή των ερειπίων του Ναού του Σολομώντα από το Βαλδουίνο ΙΙ, Βασιλέα της Ιερουσαλήμ, το 1118.
Ο υποψήφιος γίνεται δεκτός με το χαρακτήρα και το ένδυμα του προσκυνητή, ο οποίος κατευθύνεται προς τους Αγίους Τόπους και απαιτείται από αυτόν, να περάσει μία περίοδο ως προσκυνητής και ως πολεμιστής, καθώς επίσης, να δώσει τους όρκους του σταυροφόρου.
Έχοντας επιδείξει το απαραίτητο θάρρος, μαθαίνει στη συνέχεια το ζωτικό ρόλο, τον οποίο παίζουν η μετάνοια και ο διαλογισμός κατά την προετοιμασία για την χριστιανική ιπποσύνη και τελικά, γίνεται δεκτός, εξοπλίζεται και ανακηρύσσεται ως Ιππότης Ναΐτης.

2. Ιππότης του Αγίου Παύλου ή της Μεσογειακής Διαβάσεως:
Το τυπικό αυτού του μικρού μεταβατικού Βαθμού μας πληροφορεί, ότι διαμορφώθηκε γύρω στο 1367, κατόπιν μίας μάχης, την οποία διεξήγαγαν οι Ιππότες του Αγίου Ιωάννη της Ρόδου, όταν διέσχιζαν τον Ποταμό Offanto, ο οποίος κατά τον θρύλο βάφτηκε κόκκινος από το αίμα των ηττημένων εχθρών τους.
Ως αποτέλεσμα αυτής της νίκης, οι ιππότες πέτυχαν την ασφαλή διέλευση και επαναδιέλευσή τους από όλες τις ακτές της Μεσογείου χωρίς να απειλούνται από Μουσουλμάνους και πειρατές.
Ωστόσο, όπως λειτουργεί σήμερα, αυτό το τυπικό περιορίζεται σε αναγνώσματα από τις Πράξεις των Αποστόλων.

3. Ιππότης του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ, της Παλαιστίνης, της Ρόδου και της Μάλτας:
Αυτός ο Βαθμός χριστιανικής ιπποσύνης αναφέρεται στην ιστορία των Ιπποτών της Μάλτας και στη μακρά μάχη τους κατά των Μουσουλμάνων.
Παρακολουθεί την πορεία τους από τότε που εγκατέλειψαν την Ιερουσαλήμ μέχρι την τελική εγκατάστασή τους στη νήσο Μάλτα.
Το τυπικό αυτού του Βαθμού έχει ένα εσωτερικό περιεχόμενο αναφερόμενο στη μυστική ανάσταση.

Για να γίνει ένας Τέκτων δεκτός στο εν λόγω Τάγμα, πρέπει προηγουμένως να κατέχει το Βαθμό της Βασιλικής Αψίδας.

Ιππότες Ναΐτες Ιερείς της Ιερής Βασιλικής Αψίδας (Holy Royal Arch Knight Templar Priests)

Οι παλαιότερες ιστορικές μαρτυρίες για την ύπαρξη του Βαθμού του Ιππότη Ναΐτη Ιερέα της Ιερής Βασιλικής Αψίδας βρίσκονται στην Ιρλανδία και ανάγονται στα τέλη του 18ου αιώνα.
Το 1923, ιδρύθηκε το Μέγα Κολλέγιο της Αγγλίας στο Νιούκαστλ, το οποίο διοικεί το Τάγμα των Ιπποτών Ναϊτών Ιερέων.

Το εν λόγω Τάγμα έχει υπό τη δικαιοδοσία του τους ακόλουθους βαθμούς:

• Διδάσκαλος της Κηδείας
• Διδάσκαλος του Κυανού ή Ιππότης του Σολομώντα
• Εξοχότατος Διδάσκαλος
• Έξοχος Τέκτων και Διδάσκαλος των Πέπλων
• Υπέρτατος Διδάσκαλος ή Πάλη του Ιακώβ
• Εφήμερο Σήμα
• Αρχιτέκτων
• Τάξη του Πορφυρού Σχοινίου ή Ιππότης του Ραχάμπ
• Ιππότης των Τριών Βασιλέων ή της Ισορροπίας
• Ιππότης του Βορρά
• Ιππότης του Νότου
• Ιππότης της Πάτμου ή των Φιλίππων
• Ιππότης της Λύτρωσης
• Ιππότης του Θανάτου ή των Ιλισσίων
• Ιππότης του Αγίου Τάφου
• Ιππότης του Χριστιανικού Σήματος
• Ιππότης της Βιθανίας
• Ιππότης του Βασιλικού Πρωσικού Κυανού
• Ιππότης της Ελευσίνας
• Ιππότης της Παλαιστίνης
• Ιππότης του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή
• Ιππότης του Σταυρού
• Ιππότης του Μαύρου Σταυρού
• Ιππότης του Λευκού Σταυρού
• Ιππότης του Λευκού του Σταυρού Τόρπιτσεν
• Ιππότης του Κρεμαστού Σταυρού της Βαβυλώνας
• Ιππότης του Ερυθρού Σταυρού της Ιερουσαλήμ
• Ιππότης του Ερυθρού Σταυρού ή του Ρόδινου Σταυρού
• Ιππότης του Τριπλού Σταυρού
• Μεγαλόσταυρος του Αγίου Ιωάννη
• Ελευθερωθείς από τους Χαροντίμ
• Ιππότης Ναΐτης Ιερέας της Ιερής Βασιλικής Αψίδας

quote:

---

Ο Naudon γράφει κάτι που είναι μεν γνωστό, αλλά μιας και είναι επίκαιρο στη συζήτησή μας ας το μεταφέρω:

"Ο υπέρτατος μυστικιστικός σκοπός του αλχημιστή, δηλαδή η φιλοσοφική λίθος, η μετουσίωση του μολύβδου σε χρυσό, ήταν η ανύψωση του ατόμου προς το Ωραίο, το Αληθινό, το Καλό, η ολοκλήρωση του αρχέτυπου που κάθε άνθρωπος φέρει μέσα του, αφού ο άνθρωπος είναι το ίδιο το υλικό του Μεγάλου Μυστικού Έργου των Αλχημιστών. Η άσκηση που απαιτεί η μυητική πραγμάτωση έχει, λοιπόν, σχεδιασθεί. Την ίδια διδασκαλία ξαναβρίσκουμε στον ελευθεροτεκτονισμό. "Το Σύμπαν, η Μεγάλη Βίβλος του Θεού, ακτινοβολεί λαμπρά ολόγυρά του. Η υλική Φύση είναι η Παλαιά Διαθήκη του, γηραιά κατά εκατομμύρια χρόνια, γεμάτη από αιώνιες αλήθειες που τις ποδοπατούμε. Η ανθρώπινη Φύση είναι η Καινή Διαθήκη του άπειρου Θεού, που μας αποκαλύπτει κάθε μέρα μια σελίδα της, όσο ο Χρόνος γυρίζει τα φύλλα της... Ό,τι υπάρχει είναι μια σκέψη του άπειρου Θεού: η Φύση είναι ο πεζός λόγος και ο άνθρωπος είναι η ποίησή του." (A. Pike, Morals and Dogma)"

---

Γνωστό λες είναι αυτό, φίλε μου;

Υποθέτω ότι καλείς "γνωστό" το κείμενο και όχι το νόημά του.

Θα ήταν πολύ καλά να εννοούσαμε οι άνθρωποι... Πολύ "ρομαντικό" indeed!!!

Σ' ευχαριστώ πάντως! Είχα καιρό να διαβάσω κάτι τόσο ωραίο...

3 Άλφα

"Virtus Junxit Mors Non Separabit" (Whom virtue unites, death will not separate)

Μια σφήνα για το σχόλιό σου: το αλχημιστικό νόημα νομίζω ότι είναι γνωστό, αφού το ξέρω ακόμα κι εγώ (!) αλλά αν αναφέρεσαι στο κείμενο του Pike ναι, είναι πολύ ωραίο και βέβαια δεν μπορεί να το ξέρουν όλοι.

Το… ιπποτικότατο κείμενό σου θα το κρατήσω ξεχωριστά και σε ευχαριστώ ειλικρινά. Πριν όμως πάω στα ενδότερα, σημειώνω μερικά ενημερωτικά:

Είναι εύκολο να διαπιστώσουμε ότι σήμερα υπάρχουν διάφορα ιπποτικά τάγματα, που συνεχίζουν (;) ή έστω αναβιώνουν –λένε– είτε τους Ναΐτες είτε τους πολυώνυμους Ιωαννίτες ή Hospitalers ή Ιππότες της Μάλτας. Όμως όπου ακούς πολλούς ιππότες κράτα και μικρό καλάθι. Υπάρχουν κάποια τάγματα που δείχνουν σοβαρότερα, άλλα απλώς έχουν «ξεφυτρώσει», και υπάρχουν βέβαια και οι ενσωματωμένοι ιπποτικοί βαθμοί σε γνωστά σχήματα. Φυσικά, η φολκλορική – θεατρική αναπαράσταση δεν νομίζω, όπως έχουμε ξαναγράψει, ότι βοηθάει σε κάτι. Με το ίδιο σκεπτικό μπορείς να ντυθείς χαβανέζος ή αστροναύτης, και τι έγινε; Το ράσο δεν κάνει τον παπά και ούτε ο μανδύας κάνει τον ιππότη.

Πάω λοιπόν στα ενδότερα, τα οποία αναδύονται μέσα από τα θαυμαστά που μας γράφεις. Έχω συνηθίσει –αυτό είναι προσωπική τεχνική, ίσως αναιδής αλλά με βοηθάει– να διαβλέπω και όχι να βλέπω. Θέλω να πω ότι προσπαθώ να μη βλέπω αυτά καθαυτά τα «τυπικά» (με την όποια έννοια της λέξης) αλλά να αναζητώ το ουσιαστικότερο νόημα, όσο μπορώ τουλάχιστον.

Εκείνο λοιπόν που μου κάνει εντύπωση είναι η επιρροή που ασκεί ακόμα και σήμερα όχι μόνο η ιπποτική ιδέα, γενικά, αλλά η ιπποτική έννοια, ειδικότερα. Νομίζω ότι όσοι στέκονται στα μηνύματά της, όσοι σκάψουν στο Ναό, βρε αδελφέ, θα βρουν σπουδαία πράγματα. Δεν ξέρω –και μάλλον δεν θα μάθω ποτέ– τι είχαν στ’ αλήθεια οι ιππότες στο μυαλουδάκι τους. Εκείνο που ξέρω όμως είναι ότι το αποτέλεσμα που είτε συνειδητά είτε ασυναίσθητα προκάλεσαν, είναι αποκαλυπτικό.

Αναζητώντας, διαπίστωσα ότι υπάρχουν και ταινίες για τους Ιππότες της Μάλτας. Η μια, με Άντονυ Χόπκινς και Ρόμπερτ ντε Νίρο (θεωρητικά), δεν ξέρουμε αν γυρίστηκε ακόμα.
http://movies.yahoo.com/shop?d=hp&cf=prev&id=
Και η άλλη είναι ένα ντοκυμανταίρ για την πολιορκία της Μάλτας (μας θυμίζει κάτι;) το οποίο είναι διαθέσιμο σε όποιον ενδιαφέρεται.
http://www.siegemalta.com/

Αυτά!

Σπείρος

quote:

---

Μια σφήνα για το σχόλιό σου: το αλχημιστικό νόημα νομίζω ότι είναι γνωστό, αφού το ξέρω ακόμα κι εγώ (!) αλλά αν αναφέρεσαι στο κείμενο του Pike ναι, είναι πολύ ωραίο και βέβαια δεν μπορεί να το ξέρουν όλοι.

---

Χμμμ... Δε ρώτησα αν το γνωρίζεις, αλλά...

Τέλος πάντων, αναφερόμουν σε όλο το κομμάτι που έγραψες.

quote:

---

Είναι εύκολο να διαπιστώσουμε ότι σήμερα υπάρχουν διάφορα ιπποτικά τάγματα, που συνεχίζουν (;) ή έστω αναβιώνουν –λένε– είτε τους Ναΐτες είτε τους πολυώνυμους Ιωαννίτες ή Hospitalers ή Ιππότες της Μάλτας.

---

Δυστυχώς ή ευτυχώς, αυτή είναι η εξωτερική εικόνα.

quote:

---

Όμως όπου ακούς πολλούς ιππότες κράτα και μικρό καλάθι. Υπάρχουν κάποια τάγματα που δείχνουν σοβαρότερα, άλλα απλώς έχουν «ξεφυτρώσει», και υπάρχουν βέβαια και οι ενσωματωμένοι ιπποτικοί βαθμοί σε γνωστά σχήματα.

---

Υπάρχει ένα βασικό κριτήριο κατά την γνώμη μου:

Απλά παριστάνουμε κάτι ή κάτι υποδηλώνει αυτό;

quote:

---

Φυσικά, η φολκλορική – θεατρική αναπαράσταση δεν νομίζω, όπως έχουμε ξαναγράψει, ότι βοηθάει σε κάτι.

---

Σ' αυτό θα διαφωνήσω.

Ο πανάρχαιος μυστικισμός, καλέ μου, ξεκινούσε πάντα μέσα από ένα δρώμενο.

Και ξαναρωτώ: απλά παριστάνουμε κάτι ή κάτι σημαίνεται;

Σίγουρα δεν κάνει ο μανδύας τον ιππότη, αλλά ιππότης χωρίς "εσωτερικό" μανδύα δεν υπάρχει.

quote:

---

Εκείνο λοιπόν που μου κάνει εντύπωση είναι η επιρροή που ασκεί ακόμα και σήμερα όχι μόνο η ιπποτική ιδέα, γενικά, αλλά η ιπποτική έννοια, ειδικότερα. Νομίζω ότι όσοι στέκονται στα μηνύματά της, όσοι σκάψουν στο Ναό, βρε αδελφέ, θα βρουν σπουδαία πράγματα.

---

Η δύναμη του αρχέτυπου, φίλε μου!

Το αρχέτυπο παίζει το ρόλο του πάντα όταν υφίσταται η επίκληση ("μανδύας" - προσοχή στα εισαγωγικά), η ανα-βίωση (αναπαράσταση) και το τελικό στάδιο, η αυτο-πραγμάτωση...

3 Άλφα

"Virtus Junxit Mors Non Separabit" (Whom virtue unites, death will not separate)

Προσθέτω και κάτι άλλο, πιο ενδιαφέρον. Στην ευρύτερη περιοχή του Παρισιού, οι γοτθικοί καθεδρικοί ναοί που είχαν χτιστεί προς τιμήν της "Κυρίας" (Notre Dame) χτίστηκαν με έναν περίεργο τρόπο. Αν ενώσουμε τα σημεία όπου βρίσκονται σχηματίζουν τον αστερισμό της Παρθένου. Το παρακάτω διάγραμμα του Louis Charpentier είναι πολύ κατατοπιστικό:

Pretty interesting έτσι; Όπως λέει και ο φίλτατος Ερμής, As above, so below...

sub rosa

quote:

---

Απλά παριστάνουμε κάτι ή κάτι υποδηλώνει αυτό;

---

Θύμισέ μου, να σου στείλω λουλούδια στη γιορτή σου ή τα γενέθλια (ότι πέφτει πρώτο)!

Εξαιτίας σου και εξαιτίας του σχεδιαγράμματος το οποίο έβαλες, ξανάνοιξα ένα βιβλίο που είχα καιρό μπροστά μου στο γραφείο και δεν είχε έρθει η ώρα...

Σπείρο, θυμάσαι τον "χρησμό";

Δες τώρα τί γράφει η Αλίκη Μπέιλι στην "Εσωτερική Αστρολογία":

Η Παρθένος κρύβει το φως, το οποίο ακτινοβολεί ο κόσμος στον Υδροχόο.

(Στην Αστρονομία δεν είμαι τόσο καλή, αλλά μία εγκυκλοπαίδεια που έχω στα Αγγλικά θα με βοηθήσει στο συλλογισμό μου)
Έτσι εμφανίζεται ο Fisher King το 2012 (την εποχή του Υδροχόου) μέσα σ' ένα ουρανό γεμάτο αστερισμούς, των οποίων τα ονόματα σχετίζονται με νερό ή ψάρια!!!

Ο Ηριδανός (ποταμός), το Τρίγωνο (θυμηθείτε το "δέλτα" ενός ποταμού), οι Ιχθείς, το Κήτος, ο Δελφίνος, ο Κύκνος, με ουρά καρχαρία μοιάζει το λεγόμενο "καπέλο" του Περσέα κ.ά.

Το νότιο τμήμα των Ιχθύων δείχνει να ενώνεται με τον Αιγόκερω (είναι οι αστερισμοί γύρω από τον Υδροχόο) και φαίνονται σαν ένα ψάρι με μία αιγυπτιακή τιάρα (βασιλική κορώνα!!!). Αχ, βρε Icke, ήσουν τόσο κλοντά...

Και δείτε τώρα τί σχέση έχει ο Μυστικός Δείπνος:

Ο Χριστός, τις μέρες του Πάσχα, στέλνει δύο μαθητές του να συναντήσουν κάποιον, ο οποίος μεταφέρει ένα σταμνί με νερό και εκείνος τους οδηγεί στο ανώγειο του σπιτιού, όπου γίνεται το Ιερό Συμπόσιο, με αποκωρύφωμα τη Θεία Ευχαριστία.

Οι μαθητές βρίσκουν κάποιον "βαστάζοντα υδρία ύδατος" (τον Υδροχόο), ο οποίος τους οδηγεί στο ανώγειο [εδώ έχουμε μία αναφορά του μυστηρίου, το οποίο συντελείται στο κεφάλι του ανθρώπου (ανώγειο)], εκεί όπου θα διαδραματίζεται πλέον, στην εποχή αυτή, το τελικό μεγάλο δράμα της μυστικιστικής ένωσης μεταξύ Θεού και ανθρώπου και μεταξύ της ψυχής και της προσωπικότητας κατά την Μπέιλι).

Ο Μυστικός Δείπνος έγινε προς το τέλος της ζωής του Χριστού, ένα σύμβολο του τέλους της εποχής των Ιχθύων και μία προφητεία για τη Νέα Εποχή, την Υδροχοϊκή.

Ο Χριστός, πριν γίνει το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, πλένει τα πόδια των μαθητών.

Τα πόδια είναι ένα σύμβολο των Ιχθύων και ο παγκόσμιος λυτρωτής χρησιμοποιεί το ύδωρ της ζωής, το νερό του Υδροχόου για να τους εξαγνίσει.

Να καθαριστούν και να προετοιμαστούν για την εποχή, η οποία θα έλθει (μετά 2,000 χρόνια περίπου) και η οποία μπορεί να συμβολιστεί με το Άγιο Δισκοπότηρο του Μυστικού Δείπνου.

Το σύμβολο της Υδροχοϊκής Εποχής είναι ένα κύπελλο, το οποίο περιέχει κάποιο υγρό, κάποια ουσία, κάτι το οποίο μετουσιώνει.
Αλλαγή, λέγαμε Σπείρο μου!

Σαν ένα αλχημικό σκεύος, κρύβει μέσα του τη δύναμη της αλλαγής.

Πίνοντας από το ποτήρι αυτό, την αφομειώνουμε και γινόμαστε ένα μαζί της, αλλάζουμε.

Ο Μυστικός Δείπνος δείχνει μία κατάσταση αλλαγής σε ομαδικό σχηματισμό. (Μαζί όλοι, φίλτατε Gothic).
Μία αλλαγή συμβαίνει σε μία ολόκληρη ομάδα μέσω ενός δεκτικού κυπέλλου.
Κάποιος ρίχνει υγρό μέσα στο ποτήρι και κάποιοι το πίνουν.

Η εποχή του Υδροχόου, επομένως, εγκυμονεί ομαδικές αλλαγές, ομαδικές μυήσεις - καθετι, το οποίο γίνεται γύρω από μία στρογγυλή τράπεζα - καθώς και μία βαθιά συνείδηση, η οποία θα βοηθήσει στο πέρασμα σε ένα νέο επίπεδο ύπαρξης.

Το Δισκοπότηρο είναι σύμβολο του μέλλοντος και των αλλαγών, τις οποίες επιφυλάσσει στους 12 μαθητές, σύμβολα (κατά τον DaVinci) των 12 ζωδιακών τύπων, δηλαδή του συνόλου της ανθρωπότητας.

Κατά το Μυστικό Δείπνο συνέβη και ένα άλλο σημαντικό γεγονός: η αποκάλυψη της προδοσίας του Ιούδα.
Έχοντας ανυψωθεί η ανθρωπότητα σε ένα ανώτερο επίπεδο και έχοντας μετουσιωθεί, αναγκαστικά θα απορρίπτει σαν ένα ξένο σώμα από πάνω της τους κάθε είδους Ιούδε, οι οποίοι την προδίδουν για αργύρια, όσα και οποιασδήποτε μορφής κι αν είναι αυτά.

Το αν θα εκπληρωθεί ο Μυστικός Δείπνος ή κάθετι αντίστοιχο προς αυτόν μέσα στη Νέα Εποχή, εξαρτάται αποκλειστικά από την ανθρωπότητα. Το σχέδιο είναι αυτό, αλλά το πραγματικό σχέδιο το διαμορφώνουν οι ίδιοι οι άνθρωποι...

(Στοιχεία για την Εποχή του Υδροχόου από το βιβλίο: "Φωτεινά Μονοπάτια" - εκδ. Ιάμβλιχος)

quote:

---

Καμιά αντίρρηση για τα δρώμενα, αρκεί να γίνονται συνειδητά και όχι μηχανικά.

---

Καλέ μου φίλε, εννοείται αυτό! Φυσικά και συμφωνώ απόλυτα.

quote:

---

...στις αφηγήσεις της Στρογγυλής Τραπέζης...

---

Αχ... ταυτόχρονα γράφαμε και κοίτα που δεν είναι πάντα κακό αυτό: συνδέθηκε η σκέψη μας μου φαίνεται, φίλτατε!

Εγώ έγραφα για την Τράπεζα του Μυστκού Δείπνου κι εσύ για την στρογγυλή...

3 Άλφα

"Virtus Junxit Mors Non Separabit" (Whom virtue unites, death will not separate)

Από αστρονομία – αστρολογία είμαι άσχετος, αγαπητή μας Zadok, το μόνο που ξέρω είναι ότι ζωδιακά είμαι Σπάρος (γι’ αυτό έχω βάλει και αυτό το είδος να επιπλέει κάτω από την υπογραφή μου). Οπότε, όταν πληροφορούμαι για ψαρικά νιώθω μια ικανοποίηση.

Έτσι έψαξα και βρήκα κάτι για το Fisher King.

Ας θυμηθούμε ότι ο μύθος αρχίζει όταν ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία συνέλεξε λίγο από το αίμα του σταυρωμένου Ιησού στο Δισκοπότηρο του Μυστικού Δείπνου, το οποίο του το είχαν εμπιστευθεί. Μετά την Ανάσταση όμως, ο Ιωσήφ –που τον θεώρησαν ότι είχε κλέψει το σώμα του Ιησού– καταδικάστηκε σε 42 χρόνια φυλάκιση αντέχοντας, χάρη στο Δισκοπότηρο που με ένα θαύμα του το έφερε ο Ιησούς. Ο Ιησούς επίσης συνέστησε στον Ιωσήφ μετά την αποφυλάκισή του να δημιουργήσει μια «Τράπεζα» για το Δισκοπότηρο. Έτσι και έκανε ο Ιωσήφ, και πάνω στην τράπεζα αυτή ο Μπρονς, ο σύζυγος της αδελφής του Ιωσήφ, πλάι στο Δισκοπότηρο έβαλε ένα ψάρι. Από τότε, οι φύλακες του Δισκοπότηρου πήραν τον τίτλο του Fisher King, του Βασιλέα – Ψαρά. Στην Τράπεζα αυτή μόνο οι δίκαιοι μπορούσαν να καθίσουν αλλά μια θέση της ήταν επισφαλής, η θέση που θύμιζε τον Ιούδα, μέχρι να καθόταν εκεί ο γυιος του γυιου του Μπρονς.

Ο Φύλακας του Γκράαλ αποκαλούταν Πλούσιος Ψαράς, λόγω των πολλών ψαριών που έπιανε, αλλά όπως ο κόσμος κινείται, έτσι και ο Φύλακας του Γκράαλ και ο λαός του έπρεπε να κινούνται προς τα δυτικά. Γι’ αυτό, ο Ιωσήφ, ο Μπρονς και οι άνθρωποί τους κατευθύνθηκαν δυτικά. Σύμφωνα με μια παράδοση, ο Ιωσήφ δημιούργησε μια δεύτερη Τράπεζα για το Γκράαλ στο Muntsalvach, το Όρος της Σωτηρίας που βρίσκεται κάπου στην Ευρώπη. Εκεί το Γκράαλ φυλάγεται από ένα τάγμα ιπποτών. Σύμφωνα με συμπεράσματα από το μύθο, το Γκράαλ οδηγήθηκε στη Βρετανία, στο Glastonbury, όπου το Γκράαλ και η Τράπεζα φυλάγονται στο μυστηριώδες κάστρο Carbonek. Όταν ο Αρθούρος βασίλευε στη Βρετανία από το Κάμελοτ, φύλακας στο Carbonek ήταν ο βασιλέας Μπέλλες.

Αν όμως στη Βρετανία βασίλευε ο Αρθούρος, ο Μπέλλες πού βασίλευε; Η απάντηση είναι ότι η «χώρα» του Γκράαλ βρίσκεται σε ένα ανώτερο πνευματικό επίπεδο, όπου η βασιλεία και η ιεροσύνη είναι ένα, μια «εσωτερική» χώρα της οποίας ο εξωτερικός κόσμος δεν είναι παρά μια σκιά. Μια χώρα που μας θυμίζει το βασιλέα – ιερέα Μελχισεδέκ ή την Αγκάρθα. Ή, ακόμα, την ιδανική πολιτεία του Πλάτωνα που δεν θα μπορούσε να βρίσκεται στη γη παρά μόνο στον ουρανό, ή, κι ακόμα, τη σκέψη του Saint Yves d'Alveydre. Αλλά και ο C.S. Lewis, στην παραμυθένια του ιστορία «The last battle», αναφέρει πως ο κόσμος μας δεν είναι παρά μια σκιά ή ένα αντίγραφο του αληθινού κόσμου που βρίσκεται αλλού. Στην ιστορία του «That Hideous Strength», ο Lewis γράφει για τη συντροφιά ενός Fisher King ο οποίος κυβερνάει στην «αληθινή» Αγγλία ή Logres, όπου όλα είναι ωραία, καλά και δίκαια.

Φαίνεται πως κάθε «αληθινή χώρα» –η εσωτερική καρδιά κάθε χώρας– παίρνει δύναμη από το Γκράαλ και αυτές οι «αληθινές χώρες» θα είναι εκείνες που θα παραμείνουν όταν ο κόσμος μας πάψει να υπάρχει. Έτσι, μέσα από το Γκράαλ μπορούμε να δούμε με δυο τρόπους την ανθρώπινη ιστορία.

Ο ένας είναι μια αλχημιστική διαδικασία μεταλλαγής της ανθρωπότητας. Στην περίπτωση αυτή, το αίμα του Χριστού που πέφτει στη Γη από το Σταυρό, συμβολίζει τη Θεία Ζωή που διεισδύει και σταδιακά μετουσιώνει τον κόσμο. Ο άλλος τρόπος είναι να δούμε από το Carbonek τον αληθινό κόσμο να αποκτά μυστηριωδώς μια πληρότητα, ενώ ότι δεν είναι αληθινό χάνεται.

«Και όλον το στράτευμα του ουρανού θέλει λυώσει, και οι ουρανοί θέλουν περιτυλιχθή ως βιβλίον, και όλα τα στρατεύματα αυτών θέλουν πέσει, καθώς πίπτει το φύλλον από την άμπελον, και καθώς πίπτουν [τα φύλλα] από την συκήν.» (Ησαΐας λδ 4)

Το θέμα του αποχωρισμού μας από το Θεό (Αδάμ) και της απώλειας της αληθινής χώρας, της χώρας των επιθυμιών μας, είναι ανεξάντλητο για συζητήσεις και έχει ιδιαίτερη σημασία στις αλληγορίες του Γκράαλ, ενώ στην Καμπαλά και στον Ελευθεροτεκτονισμό αποτελεί τρία κύρια ρεύματα εσωτερικής παράδοσης. [Το λέει και ο A.E. Waite.]

Στην καμπαλιστική διδασκαλία που αναπτύχθηκε από τον Isaac Luria, το Θείο Φως διασκορπίστηκε στα δέκα σεφιρόθ και όλα εκτός από τα τρία πρώτα δεν μπόρεσαν να αντέξουν τη διείσδυσή του και συντρίφθηκαν. Το Malkuth, όπου αντικατοπτρίζονται όλες οι υψηλές δυνάμεις, κομματιάστηκε σε θραύσματα φωτός που σκορπίστηκαν στον κόσμο και αποτελούν τη Θεία Παρουσία (Shekinah) χωρίς να είναι εύκολο να επιστρέψουν στην πηγή τους. Έτσι, υπάρχει η Θεία Εξορία που συμβολίζει τις περιπλανήσεις του λαού του Ισραήλ όπου η ανθρώπινη συνεργασία είναι απαραίτητη για να αποκαταστήσει τον Ανώτερο και τον Κατώτερο Κόσμο.

Στον Ελευθεροτεκτονισμό είναι ο Λόγος του Master Mason [του Μεγάλου Αρχιτέκτονα, υποθέτω] που έχει χαθεί. Ο Θεός ξεκίνησε τη Δημιουργία με το Λόγο και η προφορική μετάδοση της μυητικής διδασκαλίας συμβολίζει τον καιρό που ο ανθρώπινος λόγος θα ενωθεί με το Θείο Λόγο. Ωστόσο ο «Λόγος» έχει χαθεί και είναι αυτό που αναζητείται.

Η ανθρώπινη αναζήτηση είναι κεντρική ιδέα και στο μύθο του Γκράαλ. Όταν ο ιππότης (ο Perceval ή όπως αλλιώς) φτάνει στο κάστρο του βασιλιά, βλέπει τα καθαγιασμένα αντικείμενα που ποικίλλουν ανάλογα με την αφήγηση, αλλά κατά κανόνα είναι μια λόγχη, που στάζει αίμα, ένας δίσκος, ένα ξίφος και ένα δισκοπότηρο που είναι το Γκράαλ. Αυτά τα 4 αντιστοιχούν και στις 4 ομάδες των Ταρό.

Αν και ο βασιλιάς περιβάλλεται από τα 4 ζωοδοτικά αντικείμενα, υποφέρει από μια πληγή (και εδώ οι λεπτομέρειες ποικίλλουν ανάλογα με την αφήγηση). Η πληγή θα θεραπευτεί μόνο όταν κάποιος από τον έξω κόσμο βρει το Γκράαλ. Άλλωστε η πληγή δεν εξασθενεί μόνο τη ζωτικότητα του βασιλιά, αλλά και την ευφορία της χώρας του. Αυτή είναι η μια διάσταση της αναζήτησης και η άλλη είναι η Τράπεζα.

Στο μεταξύ, στα χρόνια του Αρθούρου, ο Μέρλιν είχε δημιουργήσει την τρίτη Τράπεζα. Εκείνη του Ιωσήφ ήταν τετράγωνη, του Μέρλιν ήταν στρογγυλή- γιατί συμβόλιζε τη σφαιρικότητα της γης και των πλανητών, σαν μια επιτομή του σύμπαντος.

Αλλά το Γκράαλ δεν είναι παρόν σ’ αυτήν την Τράπεζα του σύμπαντος, καθώς και η Βρετανία δεν έχει ενωθεί με τη Logres (το εξωτερικό βασίλειο με το εσωτερικό). Όπως εξηγεί ο Charles Williams, «Στην πρώτη Τράπεζα βρισκόταν ο Κύριος, στη δεύτερη το ψάρι που είχε πιάσει ο Μπρονς και ήταν η εικόνα του Κυρίου στην αντίληψη της νεαρής (τότε) Εκκλησίας, στην τρίτη δεν υπάρχει ακόμα τίποτα- αλλά θα υπάρξει. Η Logres και το Γκράαλ θα σμίξουν και ο βασιλιάς θα προΐσταται στην ένωση. Η άδεια θέση στη δεύτερη Τράπεζα θα παραμείνει μέχρι να έρθει εκείνος που θα φέρει την ένωση.»

Εκείνο που χρειάζεται είναι η απελευθέρωση των νερών που θα κάνουν τη γη γόνιμη (παραπομπή στα Ανώτερα και Κατώτερα Ύδατα του Zohar) και αυτό μπορεί να γίνει μόνο από κάποιον συνηθισμένο άνθρωπο από αυτόν τον κόσμο, που θα τολμήσει να ενώσει τους δυο κόσμους.

«Nel mezzo del cammin di nostra vita...» γράφει ο Δάντης, στα μέσα του δρόμου της ζωής του, χάθηκε σε ένα βαθύ δάσος… Η έξοδος από αυτό είναι ένας εσωτερικός δρόμος στην καρδιά της γης. (Αλλά και στο V.I.T.R.I.O.L. αναφέρεται η επίσκεψη του εσωτερικού της γης και η αποκάλυψη της κρυμμένης λίθου – των αλχημιστών). Όπως και ο Μπαλτάζαρ που διαβάζει την «Ιστορία που δεν τελειώνει ποτέ» ανακαλύπτει ότι είναι ένα από τα πρόσωπα της ιστορίας, κι εμείς διαβάζουμε την ιστορία της ζωής μας: η εσωτερική μας ζωή είναι χωρισμένη από την εξωτερική και ζούμε κάτω από τη σκιά αυτού του χωρισμού. Στις ιστορίες του Γκράαλ υπάρχει το Άγριο Δάσος που ο αναζητητής πρέπει να διασχίσει, ο Δάντης έχει το δικό του κι εμείς το δικό μας, γεμάτο με σύμβολα που δεν ξέρουμε την ερμηνεία τους.

Όπως αναφέρεται στο Ευαγγέλιο του Θωμά (22), «Ο Κύριος τους είπε: Όταν θα κάνετε τα δύο ένα, το εσωτερικό όπως το εξωτερικό, το εξωτερικό όπως το εσωτερικό και το πάνω όπως το κάτω, τότε θα εισέλθετε στη Βασιλεία.» Με αυτά τα λόγια καθορίζεται μια εσωτερική διαδρομή…

«Ο Κύριος είπε: Αναζητήστε.» (Θωμά 42)

Η αναζήτηση εκφράζεται στους 4 κόσμους της Καμπαλά, στο κρυφό παλάτι Hsi Wang Mu των Κινέζων, στη Shambhala των Θιβετιανών, στην Αργοναυτική Εκστρατεία θα μπορούσα να προσθέσω.

Αλλά ας μην προσθέσω άλλα (επί του παρόντος, μη χαίρεστε, θέλω να φτάσω και στο tsimtsum) γιατί είναι πολλά αυτά. Έκανα μια πρόχειρη μετάφραση και αν καταλάβατε ότι έχω κάνει λάθη δείξτε κατανόηση, αν δεν καταλάβατε ακόμα καλύτερα.

Ένας Υδροχόος θα μας σώσει…

Σπείρος

Αγαπητοί φίλοι Spiral και Zadok,όταν υπάρχουν άνθρωποι σαν εσάς σε ένα φόρουμ,τι μπορεί να προσθέσει κανείς
Μια μικρή μόνο διευκρίνιση στα λεγόμενά σου:Master Mason είναι όχι ο Μέγας Αρχιτέκτων (δηλ. ο Θεός),αλλά ο τίτλουσ αυτού που έχει πάρει το 3ο βαθμό-ο Διδάσκαλος τέκτων.Λεπτομέρεια τελος πάντων.....

Πάρα πολύ ωραία η αναφορά σου στα "ύδατα" και εδώ θα ήθελα να προσθέσω κάτι που ο περισσότερος κόσμος δεν γνωρίζει.
Στο ελληνικό κείμενο της Γενέσεως λέει : "...και πνεύμα Θεού επεφέρετο υπεράνω του ύδατος."
Το πρωτότυπο όμως εβραικό κείμενο λέει: "...βε ρούαχ Ελοχίμ μεροχέφεθ αλπενέ ΧΑΜΑΓΙΜ" (συγγνώμη αν χρησιμοποιώ ελληνικούς χαρακτήρες οι οποίοι δεν αντιστοιχούν ακριβώς στην εβραική προφορά αλλά.... Πάντως αν θέλετε σας ανεβάζω το πρωτότυπο σε image)
όπου ΧΑ είναι το εβραικό άρθρο και ΜΑΓΙΜ είναι ΔΥΙΚΟΣ αριθμός της λέξεως "ύδωρ".'Αρα λοιπόν αναφέρει κυριολεκτικά "ζεύγος υδάτων".Όπως άξιο να σημειωθεί εδώ είναι ότι ΕΛΟΧΙΜ είναι ο πληθυντικός του ΕΛ=Θεός.
Τα συμπεράσματα δικά σας
Τώρα προς τι οι παραποιήσεις στην μετάφραση των Ο΄......

Το τρομερό μυστικό
Eliphas Levi

Υπάρχουν αλήθειες, οι οποίες πρέπει να παραμένουν πάντοτε μυστηριώδεις, για τα μάτια των πνευματικά αδύνατων και των κουτών. Μπορούμε, όμως, να τις πούμε χωρίς φόβο, γιατί αυτοί δεν πρόκειται να τις καταλάβουν ποτέ.

Τι είναι ένας κουτός; Είναι ένας άνθρωπος που στερείται λογικής περισσότερο ίσως και από ένα ζώο. Είναι ο άνθρωπος που θέλει να φθάσει κάπου χωρίς να έχει περπατήσει καθόλου. Είναι ο άνθρωπος που, επειδή έφθασε σε κάποιο σημείο, θεωρεί τον εαυτό του κυρίαρχο των πάντων.

Είναι ένας μαθηματικός που οικτίρει την ποίηση. Είναι ένας ποιητής που διαμαρτύρεται εναντίον των μαθηματικών. Είναι ένας ζωγράφος που θεωρεί τη θεολογία και την καμπαλά ανόητες, επειδή δεν καταλαβαίνει τίποτε απ' αυτές. Είναι ο αμαθής που αρνείται την επιστήμη χωρίς να έχει κάνει καθόλου τον κόπο να τη μελετήσει. Είναι ο άνθρωπος που μιλά χωρίς να ξέρει και που ισχυρίζεται χωρίς να είναι βέβαιος.

Οι κουτοί και οι χαζοί είναι εκείνοι που σκοτώνουν τις μεγαλοφυΐες. Ο Γαλιλαίος δεν καταδικάστηκε από την Εκκλησία, αλλά από ηλίθιους οι οποίοι, δυστυχώς, ανήκαν στην Εκκλησία. Η ηλιθιότητα είναι ένα άγριο ζώο, που κατευνάζεται με την αθωότητα. Δολοφονεί χωρίς τύψεις. Ο ηλίθιος είναι η αρκούδα του μύθου του Λαφονταίν: Συνθλίβει το κεφάλι του φίλου της, για να διώξει μια μύγα.

Μη ζητήσετε, όμως, από τον ηλίθιο να ομολογήσει το λάθος του εμπρός στην καταστροφή. Η ηλιθιότητα είναι αμείλικτη και «αλάνθαστη», όπως η κόλαση και η μοίρα, γιατί κατευθύνεται πάντοτε από το μαγνητισμό του κακού.

Το ζώο δεν είναι ποτέ ηλίθιο, όσο ενεργεί ειλικρινά και φυσικά ως ζώο. Ο άνθρωπος, όμως, διδάσκει την ηλιθιότητα στους σκύλους που εκπαιδεύει και στους γαϊδάρους. Ο ηλίθιος είναι το ζώο που οικτίρει το ένστικτο και παίρνει θέση υπέρ της νόησης.

Πρόοδος υπάρχει για το ζώο: μπορεί κανείς να το δαμάσει, να το εξημερώσει, να το γυμνάσει. Δεν υπάρχει, όμως, για τον ηλίθιο, γιατί ο ηλίθιος νομίζει ότι δεν υπάρχει τίποτε για να μάθει. Θέλει να διδάσκει και να εκπαιδεύει τους άλλους, και ποτέ δεν μπορεί κανείς να βρει δίκιο μαζί του. Σας γελά κατάμουτρα, λέγοντας πως οτιδήποτε δεν καταλαβαίνει, είναι ακατανόητο από τη φύση του. «Πραγματικά, γιατί δεν θα το καταλάβαινα;» σας λέει με μιαν αξιοθαύμαστη απάθεια. Κι εσείς δεν έχετε τίποτε να του απαντήσετε. Το να του πείτε ότι είναι ηλίθιος, θα ήταν απλώς μια προσβολή. Όλος ο κόσμος το βλέπει καθαρά, αυτός όμως δεν θα το μάθει ποτέ.

Ορίστε, λοιπόν, μια θαυμαστή αρκάνα, απρόσιτη για τους περισσότερους ανθρώπους. Να, ένα μυστικό που δεν θα μαντέψουν ποτέ και που θα ήταν άχρηστο να τους πείτε: το μυστικό της ίδιας της ηλιθιότητάς τους.

Ο Σωκράτης πίνει το κώνειο, ο Αριστείδης εξοστρακίζεται, ο Ιησούς σταυρώνεται, ενώ ο Αριστοφάνης κοροϊδεύει το Σωκράτη και κάνει τους ηλίθιους των Αθηνών να γελούν. Ένας άξεστος ενοχλείται όταν ακούει να αποκαλούν τον Αριστείδη δίκαιο και ο Ρενάν γράφει τη ζωή του Ιησού για να ευχαριστηθούν οι ηλίθιοι. Εξ αιτίας του τεράστιου αριθμού των ηλιθίων η πολιτική είναι και θα είναι η επιστήμη της υποκρισίας και του ψεύδους.

Ο Μακιαβέλι τόλμησε να το πει, και τον καταδίκασαν με μια καθ’ όλα νόμιμη καταδίκη, γιατί, υποκρινόμενος ότι δίνει μαθήματα στους πρίγκηπες, τους παρέδιδε στην καχυποψία του πλήθους. Δεν πρέπει να προειδοποιούμε εκείνους που είμαστε αναγκασμένοι να ξεγελάμε.

Εξ αιτίας του χαμερπούς και ηλίθιου πλήθους ο Ιησούς έλεγε στους μαθητές του: Μη ρίχνετε τα μαργαριτάρια στους χοίρους, γιατί θα τα ποδοπατήσουν και θα στραφούν εναντίον σας για να σας κομματιάσουν.

Εσείς, λοιπόν, που θέλετε να γίνετε δυνατοί στα έργα, μη λέτε ποτέ σε κανένα την πιο μυστική σας σκέψη. Μην την πείτε ούτε –θα τολμούσα να πω, κυρίως σ’ αυτή– στη γυναίκα που αγαπάτε. Θυμηθείτε την ιστορία του Σαμψών και της Δαλιδά!

Μόλις μια γυναίκα πιστέψει ότι γνωρίζει το σύζυγό της κατά βάθος, παύει να τον αγαπά. Θέλει να τον διευθύνει και να τον κυβερνά. Αν εκείνος αντισταθεί, τότε τον μισεί. Αν ενδώσει, τον κατακρίνει και ψάχνει για άλλον άνδρα, για να διεισδύσει στην ψυχή του. Η γυναίκα έχει πάντοτε ανάγκη από το άγνωστο και το μυστήριο και η αγάπη της συχνά δεν είναι παρά μια ακόρεστη περιέργεια.

Γιατί οι εξομολογητές είναι παντοδύναμοι στην ψυχή και, σχεδόν πάντοτε, στην καρδιά των γυναικών; Διότι αυτοί ξέρουν όλα τα μυστικά τους, ενώ αυτές αγνοούν τα δικά τους.

Η Μασονία είναι δυνατή στον κόσμο εξ αιτίας του φοβερού μυστικού της που φυλάγεται τόσο ζηλότυπα, ώστε ούτε οι μυημένοι, ακόμη και των υψηλότερων βαθμών δεν το γνωρίζουν.

Η Καθολική Εκκλησία επιβάλλεται στα πλήθη, εξ αιτίας ενός μυστικού που ακόμη και ο ίδιος ο Πάπας αγνοεί. Είναι το μυστικό των μυστηρίων. Οι αρχαίοι Γνωστικοί το γνώριζαν, όπως μαρτυρεί, άλλωστε, και το όνομά τους. Δεν ήξεραν, όμως, να κρατούν τη σιωπή, και θέλησαν να εκχυδαΐσουν τη γνώση. Το αποτέλεσμα ήταν να ξεπηδήσουν γελοία δόγματα, που ορθά καταδικάστηκαν από την Εκκλησία. Αλλά, δυστυχώς μαζί τους καταδικάστηκε σε κλείσιμο και η πύλη του απόκρυφου ιερού και τα κλειδιά πέταξαν στην άβυσσο.

Οι Ιωαννίτες και οι Ναΐτες Ιππότες τόλμησαν να πάνε εκεί για να τα βρουν με τον κίνδυνο της αιώνιας καταδίκης. Άξιζαν να καταδικαστούν γι’ αυτό στον άλλο κόσμο; Αυτό που ξέρουμε, είναι ότι σ’ αυτόν τον κόσμο οι Ναΐτες καταδικάστηκαν στην πυρά.

Η μυστική διδασκαλία του Ιησού ήταν αυτή:

«Ο Θεός θεωρήθηκε ο Κύριος, ο δε πρίγκηπας αυτού του κόσμου ήταν το κακό. Εγώ που είμαι ο υιός του Θεού σας το λέω: Ας μην ψάχνουμε το Θεό στο διάστημα, γιατί βρίσκεται μέσα στις συνειδήσεις και μέσα στις καρδιές μας. Ο πατέρας μου και εγώ είμαστε ένα. Ας αγαπάμε ο ένας τον άλλο σαν αδελφοί. Ας μην έχουμε παρά μια καρδιά και μια ψυχή. Ο θρησκευτικός νόμος είναι φτιαγμένος για τον άνθρωπο, ο άνθρωπος δεν είναι φτιαγμένος για το νόμο. Τα νόμιμα παραγγέλματα υπόκεινται στην ελεύθερη βούληση της λογικής μας ενωμένης με την πίστη. Πιστέψτε στο καλό και το κακό δεν θα έχει καμμία εξουσία επάνω σας.

Όταν συγκεντρώνεστε στο όνομά μου, το πνεύμα μου θα βρίσκεται ανάμεσά σας. Κανείς από σας δεν πρέπει να θεωρήσει τον εαυτό του κύριο των άλλων, αλλά όλοι πρέπει να σεβόμαστε τις αποφάσεις της συγκεντρώσεως.

Κάθε άνθρωπος πρέπει να κρίνεται κατά τα έργα του και να μετριέται σύμφωνα με τα μέτρα που έχει θέσει ο ίδιος. Η συνείδηση κάθε ανθρώπου αποτελεί την πίστη του και η πίστη του ανθρώπου είναι η δύναμη του Θεού μέσα του.

Αν είσαστε κύριοι του εαυτού σας η φύση θα σας υπακούει και θα κυβερνάτε τους άλλους. Η πίστη των δικαίων είναι περισσότερο ακλόνητη από τις πύλες της κολάσεως και η ελπίδα τους δεν θα διαψευστεί ποτέ.

Εγώ είμαι εσείς, και εσείς είστε εγώ μέσα στο πνεύμα της ευσπλαχνίας, που είναι το δικό μας πνεύμα και που είναι ο Θεός. Πιστέψτε το αυτό και ο λόγος σας θα γίνει δημιουργός. Πιστέψτε το και θα κάνετε θαύματα. Ο κόσμος θα σας καταδιώξει, αλλά και εσείς θα κατακτήσετε τον κόσμο.

Οι καλοί είναι εκείνοι που ασκούν την ευσπλαχνία και βοηθούν τους δυστυχείς. Οι κακοί είναι οι ανελέητες καρδιές. Και αυτοί θα κολάζονται αιωνίως από την ανθρωπότητα και τη λογική.

Οι παλιές εταιρίες που έχουν στηριχθεί στο ψεύδος, θα χαθούν. Μια μέρα ο υιός του ανθρώπου θα ενθρονιστεί στα σύννεφα του ουρανού από όπου θα διώξει τα σκότη της ειδωλολατρείας και θα εκφέρει την οριστική κρίση για τους νεκρούς και τους ζωντανούς.

Να επιθυμείτε το φως, γιατί θα έλθει. Να ποθείτε τη δικαιοσύνη, γιατί θα πραγματωθεί. Μην αναζητείτε το θρίαμβο της ρομφαίας, γιατί ο φόνος προκαλεί το φόνο. Με την υπομονή και τη γλυκύτητα θα γίνετε κύριοι του εαυτού σας και του κόσμου.»

Παραδώστε, τώρα, αυτή τη θαυμάσια διδασκαλία στα σχόλια των σοφιστών της παρακμής και στους λεπτολόγους του Μεσαίωνα, και θα δείτε να προκύπτουν διάφορα «ωραία πράγματα»:

Αν ο Ιησούς ήταν υιός του Θεού, πώς τον γέννησε ο Θεός; Έχει την ίδια ή άλλη ουσία από εκείνη του Θεού; Η ουσία του Θεού: Ένα αιώνιο θέμα διαμάχης για την αλαζονική άγνοια! Ήταν θείο ή ανθρώπινο το πρόσωπο; Είχε δύο φύσεις και δύο θελήσεις; Τρομερές ερωτήσεις, που αξίζουν να αφορισθείς γι’ αυτές! Ο Ιησούς είχε μία μόνο φύση και δύο θελήσεις, λένε οι μεν. Μην τους ακούτε, είναι αιρετικοί, λένε οι άλλοι. Δύο φύσεις λοιπόν και μία θέληση; Όχι, δύο θελήσεις. Βρισκόταν, επομένως, σε αντίθεση με τον εαυτό του; Όχι, γιατί αυτές οι δύο θελήσεις αποτελούσαν μία. Ύστερα, πρέπει να υπακούσουμε και στην Εκκλησία, η οποία κατέληξε σε κάτι εντελώς διαφορετικό από την αρχική σύγκλιση των πιστών.

Ο Ιησούς είπε ότι ο νόμος έγινε για τον άνθρωπο. Αλλά η Εκκλησία λέει, ότι ο άνθρωπος έγινε για την Εκκλησία και εκείνη είναι που επιβάλλει το νόμο. Ο Θεός θα επικυρώσει όλα τα διατάγματα της Εκκλησίας, και θα σας καταδικάσει, αν εκείνη αποφασίσει ότι είσαστε όλοι –ή περίπου όλοι– κολασμένοι.

Ο Ιησούς είπε, ότι πρέπει να υπακούμε στη συγκέντρωση, άρα είναι αλάθητη, άρα είναι Θεός· αν, λοιπόν, η Εκκλησία αποφασίσει ότι δύο και δύο κάνουν πέντε, τότε δύο και δύο θα κάνουν πέντε!

Αν η Εκκλησία πει, ότι η γη είναι ακίνητη και ότι ο ήλιος γυρίζει γύρω της, είναι απαγορευμένο στη γη να γυρίζει. Θα σας πουν, ότι ο Θεός σώζει τους εκλεκτούς του δίνοντάς τους την αποτελεσματική χάρη· και ότι οι υπόλοιποι θα είναι καταδικασμένοι, επειδή δεν έλαβαν αρκετές χάρες, οι οποίες ήταν αρκετές αρχικά για το προπατορικό αμάρτημα, όμως τελικά δεν ήταν αρκετές.

Ας σώζει, λοιπόν, και ας καταδικάζει ο Πάπας όποιον του αρέσει, αφού εκείνος κρατά τα κλειδιά του ουρανού και της κολάσεως.

Έπειτα, έρχονται οι θεολόγοι, που λύνουν τα ζητήματα της συνειδήσεως, με τις αρμαθιές τα κλειδιά τους, που όμως δεν ανοίγουν, αλλά, ανυίθετα, διπλοκλειδώνουν όλες τις πόρτες των διαμερισμάτων, που είχαν σχεδιαστεί μέσα στον πύργο της Βαβέλ.

Ω, Ραμπελαί, διδάσκαλέ μου, μόνον εσύ μπορείς να προσφέρεις την πανάκεια που ταιριάζει σ’ όλον αυτόν τον παραλογισμό: ένα ξέσπασμα γέλιου δίχως μέτρο! Πες μας, επιτέλους, την τελευταία λέξη σ’ όλα αυτά, και μάθε μας με σιγουριά, αν μια χίμαιρα που διαλύεται στο κενό, μπορεί να ξαναγεμίσει απορροφώντας την υπόσταση και την καταπληκτική ουσία των μικρότερης σημασίας θελήσεών μας.

…Άλλοι ηλίθιοι θα κάνουν άλλα σχόλια. Να, έρχονται οι αντίπαλοι της Εκκλησίας που μας λένε: ο Θεός είναι μέσα στον άνθρωπο. Αυτό πάει να πει, ότι δεν υπάρχει άλλος Θεός από την ανθρώπινη διάνοια. Αν ο άνθρωπος είναι υπεράνω του θρησκευτικού νόμου και αυτός ο νόμος ενοχλεί τον άνθρωπο, γιατί δεν θα μπορούσε να καταργήσει το νόμο; Αν ο Θεός είναι «εμείς» και αν είμαστε όλοι αδελφοί, αν κανείς δεν έχει το δικαίωμα να λέγεται κύριός μας, τότε για ποιο λόγο θα υπακούγαμε; Η πίστη, θα πουν, είναι η λογική των ηλιθίων. Ας μην πιστεύουμε, λοιπόν, τίποτε και ας μην υποτασσόμαστε σε κανένα.

Να την, η αλαζονεία! Θα πρέπει, λοιπόν, να πολεμούμε όλοι εναντίον όλων και καθένας εναντίον καθενός ξεχωριστά. Ορίστε, ο πόλεμος των θεών και η εξολόθρευση των ανθρώπων! Αλοίμονο! Αλοίμονο! Μιζέρια, μιζέρια και βλακεία!

«Πατέρα, συγχώρεσέ τους, γιατί δεν ξέρουν τι κάνουν» είπε ο Ιησούς. Άνθρωποι της καλής θελήσεως –θα συμπληρώσω εγώ– όποιοι κι αν είστε, μην τους ακούτε, γιατί δεν ξέρουν τι λένε.

…Αποκαλύπτουμε μέσα στα βιβλία ό,τι θέλουμε εκτός, συνήθως, από εκείνο που θέλησε να βάλει ο συγγραφέας.

Περιγελούμε τη θρησκεία ως απάτη και αγυρτεία, αλλά στέλνουμε τα παιδιά μας στην εκκλησία.

Κάνουμε επίδειξη κυνισμού, ενώ είμαστε δεισιδαίμονες. Αυτό που φοβόμαστε πάνω απ’ όλα είναι η κοινή λογική, είναι η αλήθεια.

Η παιδιάστικη ματαιοδοξία και το βρώμικο συμφέρον τραβούν τους ανθρώπους από τη μύτη μέχρι το θάνατο, αυτήν την οριστική λησμονιά και τον υπέρτατο περίγελο. Στο βάθος των περισσοτέρων ψυχών βρίσκεται η ματαιοδοξία. Τι είναι, λοιπόν, η ματαιοδοξία; Είναι το κενό. Πολλαπλασιάστε με το μηδέν όσο θέλετε, το αποτέλεσμα θα είναι πάντοτε μηδέν. Συγκεντρώστε πολλά μηδενικά. Δεν θα καταλήξετε παρά στο τίποτα. Τίποτα! Να, το πρόγραμμα των περισσότερων ανθρώπων.

Και, εν τούτοις, είναι αθάνατοι! Αυτές οι ψυχές που τόσο γελοία ξεγελούν και ξεγελιούνται, είναι άφθαρτες! Για όλους αυτούς τους άμυαλους η ζωή είναι μια παγίδα που κρύβει την κόλαση! Υπάρχει, βέβαια, πίσω απ’ αυτό ένα τρομερό μυστικό: είναι το μυστικό της υπευθυνότητας. Ο πατέρας λογοδοτεί για τα παιδιά του, ο κύριος για τους υπηρέτες του, ο λογικός άνθρωπος για το κουτό πλήθος. Η απολύτρωση πραγματώνεται από όλους τους ανώτερους ανθρώπους, η βλακεία υποφέρει, όμως μόνο το πνεύμα τιμωρείται.

Ο πόνος του γυαλιού που σπάμε και του στρειδιού που κομματιάζουμε δεν είναι τιμωρίες.

Γνώριζε, λοιπόν, εσύ που θέλεις να μυηθείς στα μεγάλα μυστήρια, ότι υπογράφεις συνθήκη με τον πόνο και ότι αντικρίζεις την κόλαση. Ο Προμηθεϊκός Γύπας σε κοιτάζει και οι Ερινύες, οδηγημένες από τον Ερμή, ετοιμάζουν ξύλα και καρφιά. Θα ιερωθείς, δηλαδή θα αφιερωθείς στο μαρτύριο. Η ανθρωπότητα έχει ανάγκη από τους πόνους σου.

Ο Ιησούς πέθανε νέος επάνω σε ένα σταυρό και όλοι εκείνοι που μύησε, έγιναν μάρτυρες. Ο Απολλώνιος ο Τυανεύς πέθανε από τα βασανιστήρια στις φυλακές της Ρώμης. Ο Παράκελσος και ο Αγρίππας πέρασαν μια ζωή περιπλανώμενοι χωρίς να ριζώσουν πουθενά και πέθαναν άθλια. Ο Ποστέλ πέθανε στη φυλακή και ο Άγιος Γερμανός και ο Καλλιόστρο είχαν μυστηριώδες και, πιθανόν, τραγικό τέλος.

Αργά ή γρήγορα πρέπει να ικανοποιήσεις τους όρους της συνθήκης, είτε είναι ρητή είτε σιωπηρή.

Πρέπει να πληρώσεις το τίμημα που επιβάλλεται σε κάθε άρπαγα του καρπού του δένδρου της επιστήμης. Πρέπει να ξεπληρώσεις το φόρο που έχει βάλει η φύση στα θαύματα.

Πρέπει, τέλος, να δώσεις την τελική μάχη με το διάβολο, εφ’ όσον επέτρεψες στον εαυτό σου να γίνει Θεός.

(Eliphas Levi, «Το Μέγα Απόρρητο ή Ο Αποκαλυμμένος Αποκρυφισμός – Α’ μέρος, Η Βασιλική Τέχνη ή Η Τέχνη της Υποταγής των Δυνάμεων», εκδόσεις Τετρακτύς)

Μεγάλε Eliphas! Οι Ναΐτες ήταν οι ροκάδες της εποχής τους.

Σπείρος

Και οι Ναΐτες έχουν πάντα σχέση.

Όπως λέγει η ιστορία, ο Martinez de Pasqually (μη γράψω τώρα ολόκληρο το όνομά του γιατί θα πάρει μέρες) υπήρξε η αφετηρία του Μαρτινισμού. Ο οποίος Μαρτινέζ μυήθηκε από τον πατέρα του, ο οποίος πατέρας του είχε μυηθεί από τον Charles Stuart (Bonnie Prince Charlie), ο οποίος πάλι είχε μυηθεί από Ναΐτες! Ποιους Ναΐτες τώρα δεν ξέρω. Στη συνέχεια, ο Μαρτινέζ ίδρυσε το Τάγμα των Élus Cohens (Εκλεκτών Ιερέων) και μύησε με τη σειρά του άλλους, ανάμεσα στους οποίους τους Baptiste Willermoz και Louis Claude De Saint Martin.

Όμως κάνε μυημένους να δεις καλό. Ο Πασκουαλλύ ήταν πιο μυστήριος στις θεωρίες και στις πρακτικές του, ενώ ο Σαιν Μαρτέν είδε το θέμα πιο light, με λιγότερες αποκρυφιστικές θερμίδες. Έτσι, βασισμένος μεν στις ιδέες του Πασκουαλλύ, ανέπτυξε τις δικές του. Ο Σαιν Μαρτέν ήταν και τέκτων, και αυτό τον ανεβάζει στην υπόληψή μου, μάλιστα λέγεται ότι το σύνθημα «Ελευθερία – Ισότητα – Αδελφότητα» της Γαλλικής Επανάστασης ήταν δικό του.

Ο Σαιν Μαρτέν (εξ ου και Μαρτινισμός, σε διαφοροποίηση με το Μαρτινεζισμό) διατύπωσε το δικό του εσωτερικό δρόμο για την «επανένταξη» (reintegration, αποκατάσταση το λέμε στο Ελλάντα) του ανθρώπου στο Θεό, και δημιούργησε το δικό του κύκλο (με πιο γνωστή ονομασία «Societé des Initiés», Εταιρία των Μυημένων) αλλά δεν έκανε γκλαμουριές και τέτοια. Άφησε όμως ένα πολύ μεγάλο και ενδιαφέρον συγγραφικό έργο.

Το Μαρτινιστικό Τάγμα ιδρύθηκε πολύ αργότερα (1884) από τους Gerard Encausse (Papus) κυρίως, και Augustine Chaboseau, οι οποίοι είπαν, τσιγκουνιές θα κάνουμε τώρα; και εμπλούτισαν τη λιτή αντίληψη του Σαιν Μαρτέν με διάφορα άλλα μυστικιστικά καλούδια. Μετά, όπως συμβαίνει και στις καλύτερες οργανώσεις, δημιουργήθηκαν παρακλάδια και παρακλάδια με διάφορες παραλλαγές και άντε να βρεις άκρη.

Όμως ευκαιρία να ξεσκονίσω και τα μαρτινιστικά μου βιβλία, αφού άλλωστε στο Μαρτινισμό διασταυρώνονται μεγάλοι σταρ του γαλλικού εσωτερισμού.

Σπείρος

quote:

---

Ώπα! Να και αυτοί οι τρελλοί – τρελλοί – τρελλοί Μαρτινισταί στον ορίζοντα, φίλτατε Gothic, πώς το σκέφτηκες; Και βέβαια έπεσες διάνα, άγγιξες τα πιο ευαίσθητα εσώτερά μου, διότι από τότε που ασχολούμαι με τους Ναΐτες και οδηγώ γαλλικό αυτοκίνητο, δεν έχω πια άλλη σκέψη παρά μόνο για τη γαλλική κουλτούρα.

Και οι Ναΐτες έχουν πάντα σχέση.

Όπως λέγει η ιστορία, ο Martinez de Pasqually (μη γράψω τώρα ολόκληρο το όνομά του γιατί θα πάρει μέρες) υπήρξε η αφετηρία του Μαρτινισμού. Ο οποίος Μαρτινέζ μυήθηκε από τον πατέρα του, ο οποίος πατέρας του είχε μυηθεί από τον Charles Stuart (Bonnie Prince Charlie), ο οποίος πάλι είχε μυηθεί από Ναΐτες! Ποιους Ναΐτες τώρα δεν ξέρω. Στη συνέχεια, ο Μαρτινέζ ίδρυσε το Τάγμα των Élus Cohens (Εκλεκτών Ιερέων) και μύησε με τη σειρά του άλλους, ανάμεσα στους οποίους τους Baptiste Willermoz και Louis Claude De Saint Martin.

Όμως κάνε μυημένους να δεις καλό. Ο Πασκουαλλύ ήταν πιο μυστήριος στις θεωρίες και στις πρακτικές του, ενώ ο Σαιν Μαρτέν είδε το θέμα πιο light, με λιγότερες αποκρυφιστικές θερμίδες. Έτσι, βασισμένος μεν στις ιδέες του Πασκουαλλύ, ανέπτυξε τις δικές του. Ο Σαιν Μαρτέν ήταν και τέκτων, και αυτό τον ανεβάζει στην υπόληψή μου, μάλιστα λέγεται ότι το σύνθημα «Ελευθερία – Ισότητα – Αδελφότητα» της Γαλλικής Επανάστασης ήταν δικό του.

Ο Σαιν Μαρτέν (εξ ου και Μαρτινισμός, σε διαφοροποίηση με το Μαρτινεζισμό) διατύπωσε το δικό του εσωτερικό δρόμο για την «επανένταξη» (reintegration, αποκατάσταση το λέμε στο Ελλάντα) του ανθρώπου στο Θεό, και δημιούργησε το δικό του κύκλο (με πιο γνωστή ονομασία «Societé des Initiés», Εταιρία των Μυημένων) αλλά δεν έκανε γκλαμουριές και τέτοια. Άφησε όμως ένα πολύ μεγάλο και ενδιαφέρον συγγραφικό έργο.

Το Μαρτινιστικό Τάγμα ιδρύθηκε πολύ αργότερα (1884) από τους Gerard Encausse (Papus) κυρίως, και Augustine Chaboseau, οι οποίοι είπαν, τσιγκουνιές θα κάνουμε τώρα; και εμπλούτισαν τη λιτή αντίληψη του Σαιν Μαρτέν με διάφορα άλλα μυστικιστικά καλούδια. Μετά, όπως συμβαίνει και στις καλύτερες οργανώσεις, δημιουργήθηκαν παρακλάδια και παρακλάδια με διάφορες παραλλαγές και άντε να βρεις άκρη.

Όμως ευκαιρία να ξεσκονίσω και τα μαρτινιστικά μου βιβλία, αφού άλλωστε στο Μαρτινισμό διασταυρώνονται μεγάλοι σταρ του γαλλικού εσωτερισμού.

Σπείρος

---

Κόκκινη κλωστή δεμένη, στην ανέμη τυλιγμένη, δος της κλώτσο να γυρίσει, παραμύθι ν'αρχινίσει

Aγαπητέ Dreamweaver, κάθε αξιοπρεπής -ισμός έχει σχέση με τους Ναΐτες. Για King Fisher γράφαμε, άλλος αλιεύς μας προέκυψε, μα τι δεν βλέπεις τέλος πάντων; Ορίστε, δες.

Αυτό που βλέπεις είναι ο Bonnie Prince Charlie σε συσκευασία δώρου (τον έχω και χωρίς φιόγκο, αν ενδιαφέρεσαι). Και βέβαια ο Charles Edward Stuart (επιστημονική ονομασία, το άλλο είναι το χαϊδευτικό του) ήταν της οικογενείας των Stuart, αφού όλα τα ξέρεις τι ρωτάς πονηρούλη, δεν είχε γίνει όμως βασιλιάς, του διέφυγε. Η οικογένεια είχε χάσει το θρόνο της και όλα παίζονταν εκείνη τη γοητευτική εποχή που οι Σκωτσέζοι μαλλιοτραβιόνταν με τους Βρετανούς και έμπαιναν από σπόντα και οι Γάλλοι στη μέση και γινόταν μια Γιουροβίζιον, γενικώς, εκείνο που θυμάμαι πιο πολύ είναι το Lorna Doone, ένα αγαπημένο μου μυθιστόρημα. Ο Μπόννι είχε γεννηθεί στη Ρώμη, παρακαλώ (αυτό σημαίνει ότι ήταν ετεροδημότης;) και προσπάθησε να ανακτήσει τον οικογενειακό θρόνο αλλά έμεινε στην προσπάθεια. Είχε και κάτι θυελλώδη ειδύλλια που έγιναν ταινία, κάτι τέτοια ψάχνουν οι κινηματογραφιστές για να αποδώσουν.

Λοιπόν, εκείνος ο von Hund που λέγαμε (ή δεν λέγαμε; έχω ξεχάσει και σε ποιους έχουμε αναφερθεί) κάπου στα 1742 βρέθηκε στο Παρίσι, όπου μυήθηκε από "Ανώτερους Αγνώστους" (νάτοι πάλι) σε ένα νέο, μασονικού τύπου τάγμα (ποιο άραγε;), αλλά αφού ήταν Άγνωστοι αυτοί, ο von Hund δεν κατάλαβε ποιοι ήταν. (Ήταν σοβαρές εποχές τότε, η ανωνυμία ήταν κανόνας.) Πλην όμως, ο von Hund υποψιάστηκε, λέει, ότι ο μυητής του ήταν ο Μπόννι (υποψιάζομαι ότι ο von Hund τον γνώρισε από το φιόγκο). Πιθανώς ο μυητής να ήταν o Charles Radclyffe, πάντως αυτοί οι "Ανώτεροι Άγνωστοι" υποτίθεται ότι είχαν σχέση με τους Ιακωβίτες, με τους οποίους είχε σχέση ο Μπόννι, κόκκινη κλωστή δεμένη και τα λοιπά.

Ο Radclyffe ήταν Grand Master (αυτό σίγουρα δεν σημαίνει Μεγάλος Αρχιτέκτονας) του Prieuré de Sion, διάδοχος του Isaac Newton και καθοδηγητής του Chevalier Ramsay, του οποίου Ramsay μαθητής ήταν ο Baron Tschoudy, τι μας θυμίζει αυτός, και λίγο ως πολύ όλοι αυτοί είχαν σχέση με τους Κnights of the Morning Star ή αλλέως Κnights of Palestine ή αλλέως Thebaid Brethren ή αλλέως Sons ή Children of the Valley ή απλώς Qadosh, όπως ορθώς το τοποθετείς. Αυτοί πάλι, που είχαν σχέση με τη Society of Ormus αλλά μετά διέκοψαν, ήταν το παλαιότερο στρατιωτικό τάγμα στην Παλαιστίνη και θεωρούνται πρόγονοι της Masonic Brotherhood. Είχαν έρθει, λέει, από τη Θηβαΐδα, ήταν σπουδαίοι εσωτεριστές και μπορεί να ήταν Εσσαίοι, Θεραπευτές, Λευΐτες, απόγονοι προφητών μέχρι και μακρινοί συγγενείς του Μελχισεδέκ, βασιλέα του Σάλεμ. Κάτι ήταν τέλος πάντων, μην το ψάχνουμε, για να υπάρχει και λίγο μυστήριο. Με κάτι Σταυροφορίες και κάτι τέτοια, πιθανώς να συνέργησαν στη δημιουργία των αγαπητών μας γνωστών και μη εξαιρετέων Ιπποτών του Ναού.

Πάντως, όλο κάτι τέτοια διαβάζω και κοντεύω να συμπεράνω ότι εκείνα τα χρόνια, που ο εσωτερισμός δεν είχε πολύ κόσμο και κοσμάκη, οι μυστικοί κάπως γνωρίζονταν ή επηρεάζονταν μεταξύ τους. Σαν τα κόμματα στη Βουλή. Από κοντά λοιπόν και κάτι Ροδόσταυροι, και κάτι Γνωστικοί. Για να κάνουμε και ολίγον φλας μπακ, είχαμε παλιότερα και κάτι ενδιαφέροντα πρόσωπα στη Φλωρεντία, κάτι Πλατόνικ Ακάντεμις, κάποιους Marsilio Ficino, Ιωάννη Βησσαρίωνα, Γεώργιο Γεμιστό Πλήθωνα, Pico della Mirandola, μετά στη Γερμανία κάποιους Reuchlin, Agrippa, Hutten, Paracelsus... Κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια.

Διότι, αν πάμε και πιο παλιά, είχαμε μια φορά κι έναν καιρό κάποιους Μάγους (ακόμα πιο μακρινούς προγόνους των Τεκτόνων), που είχαν ξεκινήσει από την Αίγυπτο και είχαν καταφύγει στην Ιερουσαλήμ, όπου έκαναν πρακτική εξάσκηση στα μυστήρια της Φύσης μέχρι που την Ιερουσαλήμ την κατέλαβε εκείνος ο άχαρος ρωμαίος ο Τίτος. Τότε εκείνοι επέστρεψαν στη Σκυθία και στη Θηβαΐδα, μέχρι που ενώθηκαν με τους Σταυροφόρους υπό τον αγαπητότατο Godfrey de Bouillon και ανέκτησαν το Ναό. Είχαμε και το βασιλέα της Ιερουσαλήμ Baldwin II, ο οποίος ίδρυσε τους Grand Knights of St. Andrew ή Princes of the Royal Secret και τους εμπιστεύθηκε τους ιερούς θησαυρούς του Τάγματος. Τα μέλη του Τάγματος επιλέγονταν από το βαθμό Qadosh και κηρύσσονταν Princes of Masonry. Όμως όλα τα ωραία έχουν ένα τέλος, η Ιερουσαλήμ κατακτήθηκε πάλι από τους Μουσουλμάνους που κι αυτοί ησυχία δεν είχαν, οπότε όσα από τα πολύτιμα κειμήλια διασώθηκαν τα ανέλαβε μια 21μελής αδελφότητα στην Ουψάλα (έκπληξη! πώς προέκυψε αυτή η πόλη;) όπου τα φύλαξε στην Crypt of the Three Crowns. Όμως στη συνέχεια μεταφέρθηκαν στη Σκωτία (πού; πού;) όπου πάλι τα φύλαγε μια 21μελής ομάδα, ενώ άλλα στάλθηκαν στο εξωτερικό (ποιο είναι το εξωτερικό;). Τέλος πάντων, η ανάκτηση του Ναού παραμένει διακαής πόθος.

Σε κάτι Qadosh ή τύπου Qadosh ψιθυρίζεται ότι ανήκε και ο Ιησούς, και τι θέλει να πει άραγε ο Eckartshausen στο "Νεφέλη στο Θυσιαστήριο"; Α, μην ξεχάσω, είχαμε και τους Φιλαδελφείς (εδώ παίρνουμε μια δόση από Bohme, Gichtel, Swedenborg, Pernetty, Pasqually, Saint Martin, Cagliostro, οι οποίοι θεωρούνται συνεχιστές της αυθεντικής παράδοσης), στους οποίους Φιλαδελφείς ανήκε ο Ramsay, και ο Ramsay σχετιζόταν μεταξύ των άλλων με το δούκα του Bouillon (Bouillon; μα τι μας θυμίζει αυτό;) ο οποίος Bouillon ήταν θείος του Μπόννι που λέγαμε. Γεια σου θείο!

Ο φίλος μας ο Karl Gotthelf von Hund (βαρόνος, μην ξεχνιόμαστε) είπε ότι του είπαν πως μετά τη διάλυση του Τάγματος των Ναϊτών, μερικοί από αυτούς (προφανώς επιζήσαντες) πήγαν στη Σκωτία και ενώθηκαν με Τέκτονες. (Να, κάτι τέτοια ακούνε και οι Baigent & Leigh και γράφουν βιβλία.) Διάλεξαν ένα διάδοχο του Jacques de Molay του οποίου το όνομα παρέμενε αυστηρά άγνωστο (το δις εξαμαρτείν ουκ ιππότου σοφού) και το γνώριζαν μόνο εκείνοι οι οποίοι τον είχαν εκλέξει (πάλι καλά). Ο αρχηγός αποκαλούταν διακριτικά "Ανώτερος Άγνωστος" και αρχίζω να εκνευρίζομαι με όλους αυτούς τους Ανώτερους Άγνωστους, τι με νοιάζει αν ήταν ανώτεροι αφού ήταν άγνωστοι, το μνημείο του αγνώστου (ανωτέρου) ιππότου θα φτιάξουμε στο τέλος. Ή να ιδρύσω το Τάγμα των Αγνώστων Σπιράλ; Έστω. Ο von Hund ανέλαβε να δημιουργήσει στη Γερμανία στοές της ποικιλίας Strict Observance και το διέπραξε με επιτυχία.

Ας δούμε όμως τι έγινε με τον καλό μας Μπόννι. Λοιπόν, η οικογένεια Stuart βασίλευε στην Αγγλία από το 1603, με ένα χαρούμενο διάλειμμα μεταξύ 1649 - 1660 όταν εμφανίστηκε ο Oliver Cromwell και τα έκανε λίμπα. Ο τελευταίος Stuart που βασίλεψε ήταν ο James ΙΙ (μην τον μπερδέψουμε με τον ομώνυμο ηθοποιό του Χόλλυγουντ) που εξαναγκάστηκε σε παραίτηση το 1688. Μεγάλος καημός για τους Stuart, που προσπάθησαν να ανακτήσουν το θρόνο με μάχες και συμμαχίες, αλλά τζίφος. Οι εξόριστοι στη Γαλλία Stuart αποκλήθηκαν και Jacobites, από τη λατινική ονομασία του James που είναι Jacob, χαίρω πολύ, και μιας και δεν είχαν τι άλλο να κάνουν, ασχολήθηκαν με τον Ελευθεροτεκτονισμό. Μερικές στοές της Γαλλίας και της Ιταλίας ελέγχονταν από Ιακωβίτες και το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει, να λοιπόν και ο Μπόννι που έγινε mason. Το 1745, που ο Μπόννι συνεχίζοντας την οικογενειακή παράδοση -όπως ο παπούς James II και ο μπαμπάς James III- προσπάθησε να διεκδικήσει και αυτός το θρόνο, έγινε Grand Master των Masonic Knights Templar, αμέ, και ίδρυσε και ένα ροδοσταυρικό κλώνο. Εμ, τα λέω εγώ ότι εκείνοι οι άνθρωποι ήταν λίγο απ' όλα. Για την ιστορία, οι Ιακωβίτες συνέδεαν το θάνατο του Χιράμ Αμπίφφ με τη θανάτωση του Charles I (πατέρα του James II) από το θανατηφόρο Cromwell, και την ανάσταση του Χιράμ με την αποκατάσταση του θρόνου τους. Ευσεβείς πόθοι. Πάντως ο διεκδικητής Stuart αποκαλούταν Pretender και Royal Master, οι παρ' αυτώ αποκαλούνταν Select Masters, ολόκληρα τυπικά μπαίνουν στη μέση. Οι βαθμοί Royal Master, Select Master και Super Excellent Master συγκροτούν το Council of Cryptic Masonry, το τρίτο σώμα του York Rite... ... Ωχ, τα βαριέμαι τώρα όλα αυτά, εγώ μπήκα στο Εσοτέρικα για το "Πείραμα της Φιλαντέλφια" και χωρίς να το καταλάβω βρέθηκα στους Ναΐτες, το άρθρο μου για το εν λόγω πείραμα δημοσιεύεται σε ένα περιοδικό αυτού του μήνα, να πάτε να το πάρετε.

Ναι μεν, αλλά "We in the West can thank our mentors in the Orient, that is, the Moyen-Orient, or Middle East, for preserving the Gnosis, intact, even to the present times, and we SHOULD thank them every day, rather than thanking those hallowed names of western posterity alone". Κάτι τέτοια με επηρεάζουν υπέρ του Rite of Memphis, έχει μια εξωτική γοητεία, αλλά με αποπήρατε.

Ο Άγιος Μαρτίνος των Αγρών, αγαπητέ Dreamweaver, έχει σχέση με τον Eco (ο οποίος με ποιους έχει σχέση;) και με το εκκρεμές του, και όχι με το Σαιν-Μαρτέν, ο οποίος δεν έχει κηρυχθεί άγιος.

quote:

---

Τελικά οι Kadosh, οι συναρχιστές, οι Ναϊτες, οι Μασώνοι, οι μαρτινιστές, οι θεοσοφιστές, οι εσωτεριστές, το Rectified Scottish Rite, το Memphis misraim κλπ. τι σχέση έχουν; Και γιατι να υπάρχουν όλα αυτά;

---

Ψοφάω για το χιούμορ σου φίλε Spiral

Είμαι παρών και σας παρακολουθώ αλλά ψάχνω να βρω κάποια παλιά μου αρχεία που ελπίζω θα δημιουργήσουν ενδιαφέρον μήνυμα γι αυτό είμαι σιωπηλός προς το παρόν.

Θαυμάζω επίσης το κουράγιο σου να γράφεις τέτοια μηνύματα.......

quote:

---

Ψοφάω για το χιούμορ σου φίλε Spiral

Είμαι παρών και σας παρακολουθώ αλλά ψάχνω να βρω κάποια παλιά μου αρχεία που ελπίζω θα δημιουργήσουν ενδιαφέρον μήνυμα γι αυτό είμαι σιωπηλός προς το παρόν.

---

Σχετικά με το πρώτο, εγκρίνω κι επαυξάνω.

Σχετικά με το δεύτερο, αναμένω...

quote:

---

Zadok μας, γιατί έριξες την πρώτη φορά άσφαιρο; Πρέπει να ανησυχήσω;

---

Όχι, απλά γράψε "λάθος"!

Αν τολμήσω να επικοινωνήσω με την "χούφτα" που διαχειρίζεται το χώρο αυτό, ώστε να το σβήσουν, κινδυνεύει η σωματική μου ακεραιότητα! Δεν φτάνει που διόρθωσαν, έστω μετά παρέλευσης μίας εβδομάδος, τους συνδέσμους της προηγούμενης σελίδας;

Καημένο "edit"! Κι ούτε ένα μνημόσυνο δεν προλάβαμε να κάνουμε. Κλαψ!

Τέλος πάντων!

Κάνοντας μία επισκόπηση (και ουχί προεπισκόπηση) στα προηγούμενα, στάθηκα σ' αυτό:

quote:

---

Το Malkuth, όπου αντικατοπτρίζονται όλες οι υψηλές δυνάμεις, κομματιάστηκε σε θραύσματα φωτός που σκορπίστηκαν στον κόσμο και αποτελούν τη Θεία Παρουσία (Shekinah) χωρίς να είναι εύκολο να επιστρέψουν στην πηγή τους. Έτσι, υπάρχει η Θεία Εξορία που συμβολίζει τις περιπλανήσεις του λαού του Ισραήλ όπου η ανθρώπινη συνεργασία είναι απαραίτητη για να αποκαταστήσει τον Ανώτερο και τον Κατώτερο Κόσμο.

---

...και θυμήθηκα το παλιό, καλό: "Η ΙΣΧΥΣ ΕΝ ΤΗ ΕΝΩΣΕΙ".

Και ως γνωστόν, μία από τις στήλες του Ναού είχε να κάνει με την ισχύ...

3 Άλφα

"Virtus Junxit Mors Non Separabit" (Whom virtue unites, death will not separate)

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr