Γιατί όμως στους ημετέρους αποδίδεται το ευρύτερο προσωνύμιο Graecus και όχι της ειδικότερης πόλης της καταγωγής τους; Ίσως οι Graeci να θεωρούνταν ως εξωτικά φρούτα, γενικώς. Ενδιαφέρον λοιπόν το όνομα Magister Balcorinus Graecus et Constantinopolitanus, αυτό το «et» είναι εκφραστικότατο.

Προσπαθώ επίσης να θυμηθώ πώς προέκυψε το «Γραικοί» που ισχύει ακόμα, αλλά ας το δούμε άλλη στιγμή για να μην αλλάζουμε θέμα. Ευσεβείς πόθοι: Θα ήθελα να κουβεντιάζαμε προσεχώς και για τον Ιουλιανό τον παραβάτη, για τον οποίο διάβαζα σήμερα και μου έκανε πολύ καλή εντύπωση. Προσεχώς, όμως.

Αγαπητή Zadok, κάνω μερικές ανούσιες παρεμβολές έτσι για ποικιλία. Συνέχισε τα ωραία σου και μετά κουβεντιάζουμε εφ’ όλης της ύλης.

quote:

---

Αν δεν απατώμαι λοιπόν, ο Naymus (ή όπως) και ο Marcus δεν είναι το ίδιο πρόσωπο, παρά τις κάποιες ομοιότητες. Εκείνη την εποχή άλλωστε η καταγωγή γινόταν ένα είδος επωνύμου.

---

Χμμμ.... Δεν είναι τόσο απλό το θέμα...

Ή μάλλον είναι απλό, από μία άλλη οπτική.

Σύμφωνα με την παράδοση, ο Grecus πήρε μέρος στην κατασκευή του Ναού του Σολομώντα. Το στοιχείο αυτό παρουσιάζει ενδιαφέρον δεδομένου ότι ο αναχρονισμός είναι προφανέστατος, εκτός του ότι πολλοί Τέκτονες ιστορικοί υποστηρίζουν πως η περί Ναού παράδοση εμφανίζεται για πρώτη φορά στον Τεκτονισμό μετά το 1717.
Αν ο Naymous Graecus έζησε κατά πάσα πιθανότητα τον 8ο μ.Χ. αιώνα - όπως τουλάχιστον μας αφήνουν να συμπεράνουμε τα αρχαία χειρόγραφα - πώς συνδέεται με την ανέγερση του Ναού του Σολομώντα; (όπως πολύ σωστά αναρωτήθηκες, Σπείρε μας)

Όταν τα όρια της ιστορικής μαρτυρίας χάνονται στην ομίχλη του μύθου, οι αναχρονισμοί και οι ασάφειες έρχονται συνήθως να περιπλέξουν τα πράγματα, κάτι που φυσικά δε συμβαίνει μόνο στην περίπτωση του Naymous Graecus.
Στο Regius Poem του 1390 (το οποίο ανέφερες, Σπείρε μας) αναφέρεται πως ο Ευκλείδης ήταν παρών στην οικοδόμηση του Πύργου της Βαβέλ, ενώ σε μεταγενέστερα χειρόγραφα τη θέση του παίρνουν Βιβλικά πρόσωπα.
Στο χειρόγραφο Cook (το οποίο τοποθετείται γύρω στο 1420) προστίθενται άλλες παραδόσεις, που πλησιάζουν εκείνη του Ναού του Σολομώντα, αλλά χωρίς συγκεκριμένη αναφορά στην τελευταία.
Στα τέλη του 17ου αιώνα, ο Πύργος της Βαβέλ και οι άλλες αρχαίες παραδόσεις αντικαθίστανται από την Ανοικοδόμηση του Ναού του Σολομώντα.

Τα παραδείγματα αυτά επιβεβαιώνουν ότι η ουσία ενός μύθου πρέπει να αναζητείται κυρίως στο περιεχόμενο και όχι στην εξωτερική "εικόνα", την οποία αυτός "ενδύεται" και η οποία συχνά μεταβάλλεται ανάλογα με την εποχή ή το κοινό στο οποίο απευθύνεται.

Δεδομένου ότι ο Naymous Graecus αναφέρεται συνήθως ως σύγχρονος του Κάρολου Μαρτέλου, ως "ανάδοχός" του στον Τεκτονισμό, αλλού δε ως αλχημιστής, είναι μάλλον απίθανο να βρισκόταν ο ίδιος στην Παλαιστίνη κατά την ανέγερση του Ναού.

Ο Schnitger υποστηρίζει ότι αυτό το οποίο πιθανότατα εννοούσαν τα χειρόγραφα δεν είναι πως ο ίδιος ήταν φυσικά παρών στην κατασκευή του Ναού, αλλά ότι παρέμενε αφοσιωμένος σε μία παράδοση, η οποία προερχόταν από εκείνη της Οικοδόμησης του Ναού.
Έτσι, ο Naymous Graecus μεταφέρει στην Ευρώπη μία παράδοση, η οποία σχετίζεται άμεσα με το Ναό του Σολομώντα.

Συνεχίζεται με την σχέση της Ελληνικής παράδοσης...

.
.

3A

Virtus Junxit Mors Non Separabit (Whom virtue unites, death will not separate)

Αν δεν κάνω λάθος, Βυζάντιο ήταν η αρχική ονομασία της Κωνσταντινούπολης και στη συνέχεια η ονομασία της πόλης ταυτίστηκε με την ονομασία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η οποία αυτοκρατορία αρχικά ονομαζόταν Ρωμαϊκή. Πριν τις πτώσεις και τα σχίσματα, κατά τα τυπικά και όχι κατά την ουσία.

Λοιπόν, αγαπητή Zadok, κάπου πήγε ο νους μου με τους ετεροχρονισμούς. Αν κρίνουμε και από φιλολογικά έργα των εποχών (πολύ γενικά κατά το 15ο - 16ο αιώνα) φαίνεται πως άρεσε το ανακάτεμα των χρόνων. Θυμάμαι ότι σε αφηγήσεις εμφανίζονται ξαφνικά κάτι αρχαία πρόσωπα ή αρχαίες τοποθεσίες που, έστω και σαν ονομασίες, δεν έχουν λογική θέση. Ίσως λοιπόν και ο Naymοus Graecus να είναι ένα πρόσωπο που ποιητική αδεία μεταφέρεται στο χρόνο...

Δεν γράφω περισσότερα και περιμένω τη συνέχεια.

Ο Dr.S.R. Forbes ισχυρίζεται ότι ο Graecus συμμετείχε στο κολέγιο (Schola), το οποίο είχαν ιδρύσει Έλληνες εξόριστοι στη Ρώμη στα μέσα του 8ου αιώνα.
Αν πράγματι είναι έτσι, δεν είναι απίθανο να έφτασε ως την περιοχή της Νοτίου Γαλλίας.
Ας μην ξεχνάμε πως η σχολή των Πυθαγορείων του Κρότωνα είχε προετοιμάσει το έδαφος στις περιοχές της Ιταλίας και της σημερινής Γαλλίας.
Ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς στους Στρωματείς αναφέρει ότι ο Πυθαγόρας είχε "δανείσει" την γνώση του στους Δρυΐδες, οι οποίοι είχαν επεκταθεί από τη Γαλλία ως τα Κελτικά Νησιά.
Άλλωστε, στη Νότιο Γαλλία υπήρχε επί αιώνες ισχυρότατο ελληνικό αλλά και εβραϊκό στοιχείο.
Η Μασσαλία ήταν ελληνική αποικία και η παρουσία Ελλήνων συνεχιζόταν αδιάλειπτα επί 1800 χρόνια, ενώ στην περιοχή των Πυρηναίων το μεσαιωνικό πριγκιπάτο της Σεπτιμανίας κυβερνήθηκε από άρχοντες της γενιάς του Δαβίδ.
Ο Γκιλιέμ ντε Ζελόν ίδρυσε το 792 μία ακαδημία η οποία εξελίχθηκε σε κέντρο ιουδαϊκών μελετών.
Στην περιοχή αυτή θα αναπτυχθούν χίλια χρόνια μετά τον Πυθαγόρα οι Καθαροί, επίγονοι των Γνωστικών. (για τους οποίους έχουμε ήδη αναφερθεί)
Το λιμάνι της Μασσαλίας συνδέει την Ασία και την Αφρική με την Ευρώπη, ενώ στην Ισπανία οι Άραβες μεταφέρουν το δικό τους ακμάζοντα πολιτισμό.
Στο φιλόξενο αυτό σημείο συνάντησης πολιτισμών, οι παραδόσεις συγχωνεύονται προκαλώντας συχνά δυναμικές και απρόσμενης φρίκης αντιδράσης.
(έχουμε ήδη αναφερθεί στη λεγόμενη Μικρή Σταυροφορία για την εξόντωση των Καθαρών.
Δεν τα επαναλαμβάνω.)

Πριν ολοκληρώσω περί Naymous Graecus, ας θυμήσω κάποια ακόμη στοιχεία:
Ο άνθρωπος ο οποίος δίδαξε την Πυθαγόρεια παράδοση στους Κέλτες ήταν ο Ζάμολξις.
Ο Ηρόδοτος στους Περσικούς Πολέμους (4. 93-4. 96) τον ταυτίζει με το Θεό των Μυστηρίων και των Νεκρών των Θρακών κατοίκων της Δακίας (Ρουμανίας), ο οποίος ήταν γνωστός και ως Σέτνοξις.
Ήταν σκλάβος (υπό ποία έννοια άραγε;), μαθητής του Πυθαγόρα και όταν αργότερα επέστρεψε στην Θράκη, τόπο της καταγωγής του, δίδαξε όσα είχε μάθει κοντά στο δάσκαλό του, έγινε βασιλιάς της και μετά το θάνατό του, θεοποιήθηκε.
Ο Πλάτωνας επίσης, αναφέρει τον Ζάμολξι στον Χαρμίδη (41-45) ως βασιλιά και θεό των Θρακών.

Στο επόμενο επιστρέφω στον Naymous Graecus...

.
.

ως "νέος" εδώ απολαμβάνω τις γνώσεις και το ερέθισμα για μεγαλύτερες αποτυπώσεις..

ένα ενδιαφέρον άρθρο για τον Ζάλμοξι και τους Γετο-δάκες (στην Ελληνική "μας") υπάρχει στο archive.gr
http://www.archive.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=19
αναφέρεται στον «γετικό μύθο» των υπερβορείων θρακικών φύλων.
παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα

"Ο Ζάλμοξις ως ιερέας και προφήτης ο ίδιος, καθιέρωσε μια τάξη ιερέων που ήταν οργανωμένη σε μοναχικό τάγμα. Οι «απόστολοι» αυτοί του Ζάλμοξη ακολουθώντας την ορφική ηθική διήγαγαν έναν βίο εγκρατή και ενάρετο. Στην λιτή αυτή ζωή τους απαγορευόταν η κρεοφαγία, η οινοποσία καθώς και κάθε είδους κατάχρηση.Η θρησκευτική αναμόρφωση που επιτέλεσε ο Ζάλμοξις περιείχε δύο βασικά ορφικά δόγματα. Το πρώτο ήταν το δόγμα του Μονοθεϊσμού. Το δεύτερο κεφαλαιώδες ορφικό δόγμα που κήρυξε ήταν η αθανασία της ψυχής. Αυτό το δόγμα έδωσε στους Γέτες την προοπτική μιας αιώνιας ζωής στην βασιλεία του Ζάλμοξη. Ένωσε αρμονικά την γήινη με την επουράνια ζωή. Έτσι, «ο Γέτης πίστευε, σκεφτόταν και ζούσε σε μια τέλεια ενότητα της υπάρξεως.»Η επίδρασή του στην κοινωνικό-θρησκευτική διαμόρφωση των Γετών ήταν τέτοια ώστε να θεωρείται ότι «το γετικό έθνος είναι δημιούργημα της ζαλμοξικής θρησκευτικής μεταρρυθμίσεως, όπως ο Ισραήλ είναι δημιούργημα της θρησκείας του Γιαχβέ»"

Στη συνέχεια αναφέρεται στη σχέση Γετών και Γότθων όπου καταλήγει :

"Έτσι ο «Γετικός μύθος» έγινε γνωστός στην άλλη άκρη της Ευρώπης. Η δύναμη των μύθων είναι να κρύβονται και να μετασχηματίζονται για να μη χαθούν, για να επιβιώσουν ολοκληρωτικά. Και ο «Γετικός μύθος» επιβίωσε με το νέο του όνομα ως Γοτθικός."

Οι επερχόμενες αποτυπώσεις σας, είναι πλέον απαραίτητες...
ευχαριστώ.

και ακόμη :
"Πρώτος ο Αριστοτέλης μετέθεσε την παλαιότατη Ελλάδα από την Θεσσαλία στην Ήπειρο και κυρίως στην περιοχή της Δωδώνης και του Αχελώου «(ὁ κατακλυσμὸς) περὶ τὸν ἑλληνικὸν ἐγένετο μάλιστα τόπον· καὶ τούτου περὶ τὴν Ἑλλάδα τὴν ἀρχαίαν. Αὔτη δ’ ἐστὶν ἡ περὶ Δωδώνην καὶ τὸν Ἀχελῷον· οὖτος γὰρ πολλαχοῦ τὸ ρεῦμα μεταβέβληκεν· ᾤκουν γὰρ οἱ Σελλοὶ ἐνταῦθα καὶ οἱ καλούμενοι τότε μὲν Γραικοί, νῦν δ’ Ἒλληνες»"

"Το όνομα Έλλην ως δηλωτικό των κατοίκων της Ελλάδας χρησιμοποιείται από το 1000 π.Χ. περίπου. Προ της εποχής αυτής, στον Όμηρο, το όνομα χρησιμοποιούνταν προς δήλωση των κατοίκων τμήματος του βασιλείου του Αχιλλέα, ιδίως αυτών στην πόλη Ελλάδα, η οποία κείτονταν πλησίον της σημερινής Φαρσάλου, ενώ οι κάτοικοι της Ηπειρωτικής Ελλάδας και των νησιών καλούνταν Αχαιοί, Αργείοι, Δαναοί. Από την στενή αυτή περιοχή, άγνωστο πως, επεκτάθηκε συν τω χρόνω επί των κατοίκων ολόκληρης της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας, κατ΄ αρχάς και μετά σε όλη την νότια κείμενη χώρα Στερεάς και Πελοποννήσου, και προς Α. και Δ. μέχρι την Κρήτη, τα Ιόνια νησιά και τα νησιά του Αιγαίου Πελάγους και διατηρήθηκε έτσι μέχρι τους πρώτους Χριστιανικούς αιώνες. Με την εμφάνιση του Χριστιανισμού και ιδίως από την στιγμή που ο Άγιος Αθανάσιος έγραψε το σύγγραμμα «κατά Ειδώλων», το όνομα των Ελλήνων καταχλευάζονταν από τον άμβωνα και στα εκκλησιαστικά συγγράμματα, γινόμενο συνώνυμο του ειδωλολάτρη ή αιρετικού, και προστιθέμενο ενίοτε προς δυσφήμιση και προς άλλα εθνικά ονόματα. Κανείς από τους εκχριστιανισθέντες Έλληνες τολμούσε να φέρει το καταδικασμένο όνομα, εκ φόβου μη επισύρει καθ’ εαυτού αναθέματα της Εκκλησίας. Συνέβη τότε να επανέλθουν σε κοινή χρήση παλιά και ξεχασμένα εθνικά ονόματα των Ελλήνων. Έκτοτε πιθανώς ονομάστηκαν Ελλαδικοί, με επίθετο που βρίσκει κανείς και στον Ξενοφώντα (Στ΄ π.Χ. αιώνα), οι κάτοικοι της κυρίως Ελλάδας. Μείζονα τότε διάδοση εξέλαβε το παλαιότατο όνομα των Ελλήνων, Γραικός, πλεονεκτώντας των άλλων, και με αυτό δήλωναν τους Έλληνες και οι δυτικοί. Η οργάνωση του Βυζαντινού κράτους ως Ρωμαΐικου, η διατήρηση εν αυτώ των διοικητικών μορφών του Ρωμαϊκού κράτους και η προσηγορία των Ρωμαίων, την οποία έφεραν οι υπήκοοι, συντέλεσαν στην διάδοση του ονόματος Ρωμαίοι (Ρωμιοί) στους Έλληνες, το οποίο ουδέποτε επικράτησε ολοσχερώς."
Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τόμος ΙΑ΄, σσ. 7-8

Περι Δωδωνην και Αχελωον...ωκουν γαρ οι Σελλοι ενταυθα και οι καλουμενοι τοτε μεν Γραικοι νυν δ' Ελληνες
Αριστοτελης: Μετεορολογικα

Τέλος πάντων. Αγαπητοί Arthos (καλώς ήρθες) και Tsepe Noyon, ευχαριστώ για τις πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες.

Εν αναμονή Zadok…

Καλωσορίζω και τον Tsepe Noyon στο παρόν θέμα!

Ας επιστρέψουμε όμως, στον Naymous Graecus.
Ήταν υπαρκτό πρόσωπο και αν ναι, ποιός μπορεί να ήταν;

Μάλλον δε θα πρέπει να αμφιβάλλουμε για το αν υπήρξε, είτε τον θεωρήσουμε σύγχρονο του Κάρολου Μαρτέλου - και πιθανόν "ανάδοχό" του στον Τεκτονισμό - είτε τον θεωρήσουμε αλχημιστή και εφευρέτη της πυρίτιδας, ίσως μεταγενέστερο του Μαρτέλου.

Πρόκειται για ένα και το αυτό πρόσωπο ή για δύο - ή και περισσότερα ίσως - στην πραγματικότητα;
Δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι γι' αυτό, αλλά ούτε και να το αποκλείσουμε.
Τα στοιχεία, τα οποία συγκεντρώνονται ως εδώ, μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι και στις δύο εκδοχές η ιστορική πραγματικότητα μπερδεύεται με τη μυθική φήμη, η οποία περιέβαλλε κάποιον, ο οποίος ήταν ξακουστός και σεβαστός για την εκπληκτική ποικιλία και ευρύτητα των γνώσεών του, καθώς και για την επινοητικότητά του.
Η καταγωγή του είναι το μόνο βέβαιο στοιχείο, το οποίο έφτασε ως εμάς μέσα από το όνομά του: Graecus, δηλαδή ο Έλληνας.

Ίσως να μην έχει τελικά μεγάλη σημασία το να ανακαλύψουμε το ακριβές όνομα του ανθρώπου, ο οποίος στην τεκτονική μυθολογία αναφέρεται ως Naymous Graecus.
Οι δραστηριότητες και οι γνώσεις, οι οποίες του αποδίδονται πιθανόν τελικά να αφορούν όχι σε ένα υπαρκτό πρόσωπο, αλλά στο να εκφραστεί συμβολικά η διατήρηση και ενσωμάτωση του συνόλου των αρχαίων παραδόσεων μέσα στο νεογέννητο Τεκτονισμό κατά την περίοδο του Ύστερου Μεσαίωνα.

Δεν έχει σημασία αν ιστορικά συμμετείχε στην Οικοδόμηση του Ναού του Σολομώντα ή του Πύργου της Βαβέλ.
Πρόκειται για κάποιον, ο οποίος κατείχε την γνώση της παράδοσης ως προς την έννοια της ανέγερσης του εσωτερικού, πνευματικού ναού και επομένως, ήταν Τέκτων πολύ πριν την τυπική ίδρυση οποιασδήποτε τεκτονικής αδελφότητας.

Γνώριζε το μυστικό αυτού του Ναού και επομένως, ήταν Ναΐτης πολύ πριν ο Άγιος Βερνάρδος θεσπίσει τους ιδρυτικούς κανόνες του Τάγματος των Ιπποτών του Ναού.
Αντιπροσωπεύει το πνεύμα των αρχαίων μυστηρίων, το οποίο "οικοδομώντας αδιακόπως" διασχίζει εποχές, τόπους και πολιτισμούς συνεχίζοντας το έργο του.

Και ήταν εκείνος του οποίου την παράδοση διατήρησαν μέσα στους αιώνες τα αρχαία τεκτονικά χειρόγραφα, ο Naymous Graecus, ο Έλληνας, ο οποίος μεταλαμπάδευσε την γνώση της Τέχνης στην Ευρώπη.

.
.

Η ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

--------------------------------------------------------------------------------

Η Έλλη Παππά σε επιστολή της στα ''ΝΕΑ'' γράφει:

Σε πρόσφατες ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές ''λόγου'' άκουσα - με μεγάλη απορία - να προβάλλεται η άποψη ότι η ''διπλή ονομασία'' των Ελλήνων (Ελλάς και Έλληνες η ονομασία μας ''εσωτερικού'', Grece, Greece, Grec, Greek κλπ. η ονομασία μας ''εξωτερικού'') οφείλεται στην κακοήθεια των Ευρωπαίων οι οποίοι επιμένουν στη λατινογενή ονομασία της χώρας μας και του λαού μας επειδή υποκρύπτει υποτιμητική, αν όχι και υβριστική σημασία - κάποια στιγμή μάλιστα ταύτισαν το grec με το γραικύλο (graeculus) και αν καλώς εννόησα, το δικό μας ''γραικός'' το θεώρησαν μεταγενέστερη, ευρωπαϊκής προελεύσεως ονομασία των Ελλήνων.

Ακούγοντας αυτά τα ομολογουμένως παράδοξα από τα χείλη ανθρώπων που θεωρούνται και είναι, από τους πιο μορφωμένους Έλληνες, θυμήθηκα τον ταλαίπωρο αγωνιστή που έλεγε με υπερηφάνεια στον εχθρό το περίφημο ''εγώ γραικός γεννήθηκα γραικός θα να πεθάνω'' κι αποφάσισα να συμβάλω - δι υμών, αν συμφωνείτε - στην αποκατάσταση της παρεξηγημένης Γραικίας και των Γραικών της.
Ας αρχίσουμε από τους Ευρωπαίους, για να δούμε πως είναι τελείως άσχετοι με τις κακόβουλες προθέσεις που τους απέδωσαν. Διαβάζουμε στη Britannica, στο λήμμα Greece: ''Το όνομα Greece (λατιν. Graecia) προέρχεται από το Graeci, που ήταν αρχικά το όνομα Βοιωτικής φυλής (Γραίοι) που εγκαταστάθηκε στην Ιταλία τον 8ο αιώνα π.Χ., αλλά αργότερα επεκτάθηκε στο σύνολο του ελληνικού λαού''.
Οι Ευρωπαίοι, επομένως, γνωρίζουν πολύ καλά ότι αρχαιότατες ρίζες έχει η λατινογενής ονομασία των Ελλήνων. `Αλλωστε η πρώτη μαρτυρία για την ύπαρξη βοιωτικής πόλης με την ονομασία Γραία βρίσκεται στον Όμηρο. Στον Κατάλογο των Νεών, απαριθμώντας τις δυνάμεις των Βοιωτών στον πόλεμο της Τροίας και τους αρχηγούς τους, ο Όμηρος περιλαμβάνει και την Γραία (Ιλ. Β 498). Ο Παυσανίας μνημονεύει την άποψη των ταναγραίων πως Γραία ήταν η αρχαιότερη ονομασία της Τάναγρας (σημερινής Τανάγρας). Και ο μεταφραστής και σχολιαστής του Παυσανία, Ν. Παπαχατζής στις σημειώσεις του γράφει: ''Επειδή με κυμαίους και χαλκιδείς είχαν αποικίσει την παρά τη Ρώμη Κύμη και γραείς, είναι πιθανό οι γραείς αυτοί (σ.σ. που λέγονταν και γραίοι) να συνετέλεσαν στο να ονομαστούν από τους Ρωμαίους οι Έλληνες graji (το πολύ κοινό επίθετο grajus σήμαινε τον Έλληνα ή τον ελληνικό)''. (Παυσανία, Βοιωτικά και Φωκικά, Εκδοτική Αθηνών 1981, τ. 5, σ.136).
Οι αρχαιότατοι γραείς ή γραίοι ευθύνονται λοιπόν, για τη λατινική ονομασία graji που έδωσε τα μεταγενέστερα Graecia και τα πολλά επίθετα (graecus, graecanicus, graeciensis, graecor, και το επίμαχο graeculus που ήταν απλό υποκοριστικό πριν να αποκτήσει την όντως υποτιμητική σημασία του γραικύλου, του εκφυλισμένου Έλληνα, που ουδέποτε ταυτίστηκε με το graecus). Αυτά για ότι αφορά τη λατινογενή ονομασία της χώρας μας και του λαού μας.
Ας επανέλθουμε στην Ελλάδα για να δούμε ποιες μαρτυρίες έχουμε για την προέλευση και της ετέρας σημασίας μας, των γραικών, που συνδέεται με τους γραείς αλλά και με την περιοχή τους που εκτεινόταν ως τον Ωρωπό (γι αυτό και αρχαίες πηγές ταυτίζουν τη Γραία με τον Ωρωπό) και ονομαζόταν Γραική (Θουκυδίδης) Β 23,3: ''παριόντες δε (σ.σ. οι Πελοπονήσιοι) Ωρωπόν την γην την Γραικήν καλουμένην, ην νέμονται Ωρώπιοι Αθηναίων, υπήκοοι, εδήωσαν''). Έχουμε λοιπόν και το επίθετο γραικός που μας φέρνει πλησιέστερα στο γραικός και το δεδομένο ότι αυτά τα τοπωνύμια και η ονομασία των κατοίκων τους είναι πρωτοελληνικά (βλ. και Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτ. Αθηνών, τ. Α', σ.366, όπου οι Γραίοι περιλαμβάνονται στα πρωτοελληνικά φύλα που εξελίχθηκαν ''στα γνώριμά μας φύλα της Μυκηναϊκής Εποχής'', δηλαδή στα φύλα που αναφέρονται στον ομηρικό Κατάλογο των Νεών).
Ο Αριστοτέλης μας δίνει μιαν άλλη και σημαντικότατη πληροφορία: ότι Γραικοί ονομάζονταν παλιότερα αυτοί που αργότερα ονομάστηκαν Έλληνες. Μας λεει στα μετεωρολογικά (352 d) ότι ο κατακλυσμός του Δευκαλίωνα έγινε στην περιοχή ανάμεσα στη Δωδώνη και στον Αχελώο, όπου ήταν η αρχαιότατη Ελλάδα κι εκεί κατοικούσαν οι Σελλοί κι αυτοί που ονομάζονταν ''πρώτα Γραικοί και τώρα Έλληνες''. Την ίδια πληροφορία δίνει και το Πάριο Χρονικό, του 3ου π.Χ. αιώνα. Κατά τον Ευστάθιο, τον γραμματικό του 12ου αιώνα, η ονομασία Γραικοί χρησιμοποιήθηκε από τον Σοφοκλή στο έργο του ''Ποιμένες'' και ο Στέφανος Βυζάντιος, στο λήμμα Γραικοί, προσθέτει ότι ο Αλκμάν ονόμαζε Γραίκες τις μητέρες των Ελλήνων (''Γραίκες δε παρά Αλκμάνι αι των Ελλήνων μητέρες και παρά Σοφοκλεί εν Ποιμέσιν'').
Για το πώς η ονομασία Ελλάς και Έλληνες επεκτάθηκε από την επικράτεια του Αχιλλέα στο σύνολο δεν έχουμε παρά να παραπέμψουμε στον Θουκυδίδη (Α 3,3-4). Σημασία για το θέμα μας έχει ότι η ονομασία (Γραικοί) αναβίωσε όταν το Έλλην έγινε συνώνυμο του ''εθνικού'', του ειδωλολάτρη. Τότε οι Έλληνες έγιναν ΄΄Ρωμαίοι'' - Ρωμιοί ή ξανάγιναν Γραικοί κι έτσι έμειναν ως τις αρχές του 19ου αιώνα, όταν οι επαναστατημένοι υπόδουλοι αναζήτησαν στο ένδοξο παρελθόν της αρχαιότητας τους τίτλους ευγενείας που γενικά αναζητούν οι επαναστάσεις. Από την Επανάσταση κι εδώ το γραικός άρχισε να σβήνει, ενώ το ρωμιός και η ρωμιοσύνη επέζησαν. Ας είναι, λοιπόν, ευλογημένες κι οι τρεις ονομασίες μας κι ας ευχαριστούμε τους ξένους που διατηρούν - και μας θυμίζουν - την αρχαιότερη, αντί να τους ζητάμε... ευθύνες.

ΕΦΗΜ. ''ΝΕΑ'' 31.12.92

Μια ενδιαφέρουσα, κατά τη γνώμη μου, διεύθυνση είναι η:

http://www.pelagia.org/htm/b19.e.romiosini_i_varvarotita.00.htm

με αρκετές πληροφορίες για ονομασίες μέσω εθνικών – εθνικιστικών – ιστορικών – πολιτικών και… οικονομικών αντιπαραθέσεων. Ρίξτε μια ματιά. Δεν μεταφέρω αποσπάσματα για να μην ξεφύγουμε από το θέμα και για… να μην ανάψουν τα αίματα.

Ετυμολογιών συνέχεια, λοιπόν, αναρωτήθηκα αν σημαίνει κάτι το Naymous (στην όποια γραφή του) αλλά εξήγηση δεν βρήκα. Δεν ξέρω αν ήταν όνομα ή σήμαινε κάποια ιδιότητα. Μου ήρθε στη σκέψη και η λέξη Νουμάς αλλά μάλλον άσχετο.

Θα παρακαλούσα τη δράστιδα Zadok να μας πει αν θέλει να σταθούμε λίγο περισσότερο στα ερμηνευτικά ή να επιστρέψουμε θριαμβευτικά στο φίλο μας το Naymous και να συζητήσουμε επ’ αυτού.

Naymous Graecus / Εκείνος που το όνομά του είναι Έλληνας.

Αυτά από εμένα. Η συζήτηση κινείται ελεύθερα...

Αγαπητοί φίλοι, σε μεγάλο ποσοστό συμφωνώ με την οπτική του αγαπητού ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ, όμως τελείως επιγραμματικά (για να μη φύγουμε τελείως από το θέμα μας), θα ήθελα να επισημάνω ότι δεν μπορούμε παρά να αναγνωρίσουμε στους Ευρωπαίους ότι διαφύλαξαν την Ελληνική γραμματεία σε χαλεπούς για εμάς καιρούς και επίσης, ότι αν δε μας είχαν συνδράμει στην ηρωική εκείνη ναυμαχία του Ναυαρίνου (από τυχαίο γεγονός - δε λέω) ίσως και να μην γράφαμε ελληνικά τώρα.

.
.

Διάβαζα κάτι κείμενα της ηρωικής εποχής των αλχημιστών και, όπως έγραψα και κάπου παραπάνω, μάλλον άρεσαν στους τότε λόγιους οι αλληγορίες και ο ποιητική αδεία σουρεαλισμός. Έκαναν λοιπόν χρονικές υπερβάσεις και τοποθετούσαν πρόσωπα και τοπωνύμια κατά βούληση.

Μπορώ να υποθέσω ότι ο καλός μας Naymous Graecus χρησιμοποιείται με κάποια τέτοια έννοια. Στο μυστήριο που καλύπτει το θέμα, μπορώ και να υποθέσω ότι NG (κατά το ΟΑ!) μπορεί και να σημαίνει Ευκλείδη ή Πυθαγόρα. Πώς βρέθηκε στην αυλή του Μαρτέλ; Αλληγορικά!

Προς μεγάλη σας χαρά δεν προλαβαίνω να γράψω περισσότερα, αλλά μη χαίρεστε πολύ. Θα επανέλθω, γιατί το θέμα είναι πολύ ενδιαφέρον.

quote:

---

Zadok :θα ήθελα να επισημάνω ότι δεν μπορούμε παρά να αναγνωρίσουμε στους Ευρωπαίους ότι διαφύλαξαν την Ελληνική γραμματεία σε χαλεπούς για εμάς καιρούς

---

Πολύ γρήγορα και απλοϊκά από το Dowland Manuscript:

"Πριν από τον κατακλυσμό ζούσε κάποιος που ονομαζόταν Lameche και είχε δυο συζύγους, την Ada και τη Sella. Από την πρώτη απέκτησε δυο γυιους, τον Jahell και τον Tuball. Από τη δεύτερη απέκτησε ένα γυιο και μια κόρη. Αυτά τα τέσσερα παιδιά εφεύραν όλες τις επιστήμες. Ο Jahell τη Γεωμετρία και μάλιστα έχτισε πρώτος ένα σπίτι από πέτρα και ξύλο. Ο Tuball τη μουσική, το τραγούδι και μουσικά όργανα. Ο τρίτος αδελφός, ο Tuball Cain, εφεύρε την επεξεργασία των μετάλλων. Και η κόρη εφεύρε την υφαντική. Τα παιδιά ήξεραν ότι ο Θεός θα τιμωρούσε για τις αμαρτίες, είτε με φωτιά είτε με νερό. Έτσι, κατέγραψαν όσα είχαν ανακαλύψει σε δυο στήλες που θα παρέμεναν και μετά τον κατακλυσμό του Νώε. Η μια δεν θα καταστρεφόταν από τη φωτιά, και η άλλη δεν θα βούλιαζε στο νερό.

Τη μια στήλη τη βρήκε ο Hermarynes / Harmes και δίδαξε σε άλλους όσα ήταν γραμμένα σε αυτήν. Πολλά από αυτά χρησιμοποιήθηκαν από τους τέκτονες στην οικοδόμηση του πύργου της Βαβυλώνας. Ο Νεμρόδ, ο βασιλιάς της Βαβυλώνας, έστειλε στον εξάδελφό του το βασιλιά της Νινεβί τέκτονες, δίνοντάς τους την εντολή ότι θα έπρεπε να είναι μεταξύ τους ειλικρινείς, αγαπημένοι και να υπηρετούν σωστά τον κύριό τους. Τους έδωσε και άλλες εντολές και ήταν οι πρώτες που δόθηκαν σε τέκτονες.

Όταν ο Αβραάμ πήγε με τη σύζυγό του τη Σάρα στην Αίγυπτο, δίδαξε τις επτά επιστήμες στους Αιγύπτιους. Εκεί είχε ένα άξιο μαθητή που λεγόταν Ευκλείδης που έμαθε γρήγορα όλες τις επιστήμες. Στο μεταξύ, ο βασιλιάς είχε πολλά παιδιά από διάφορες συζύγους και στενοχωριόταν γιατί δεν ήξερε πώς να τα διδάξει σωστά. Τότε προσφέρθηκε ο Ευκλείδης και ο βασιλιάς του ανέθεσε να διδάξει τα παιδιά του. Ο Ευκλείδης τα δίδαξε Γεωμετρία στην πράξη και τα έμαθε να χτίζουν ναούς, πύργους, φρούρια και άλλα οικοδομήματα, ενώ επίσης τους έδωσε και εντολές: Να είναι σωστοί με το βασιλιά, να είναι αγαπημένοι και ειλικρινείς μεταξύ τους και να αποκαλούνται σύντροφοι ή αδελφοί και όχι με την ιδιότητά τους ή με το όνομά τους. Ο πιο σοφός θα έπρεπε να γίνεται πρωτεργάτης και όχι άλλος, και θα έπρεπε να αποκαλείται Master από τους άλλους όσο θα δούλευαν μαζί του. Ο Ευκλείδης τους έβαλε να ορκιστούν γι' αυτά και για το ότι θα διόρθωναν ο ένας τον άλλον.

Αργότερα, ο βασιλιάς Δαυίδ άρχισε την οικοδόμηση του Ναού του Θεού (Ναού της Ιερουσαλήμ). Ο βασιλιάς Δαυίδ αγαπούσε τους τέκτονες, τους περιποιόταν και τους αντάμειβε καλά. Και τους έδωσε τις εντολές και τις οδηγίες που είχε μάθει από τον Ευκλέιδη. Μετά το θάνατό του, ο γυιος του ο Σολομών, συνέχισε το Ναό που είχε αρχίσει ο Δαυίδ. Γι' αυτό προσκάλεσε τέκτονες από διάφορες χώρες. Υπήρχε επίσης ο βασιλιάς μιας άλλης χώρας ο οποίος λεγόταν Iram που αγαπούσε το Σολομώντα και του έστειλε το γυιο του, τον Aynon, που ήταν Master στη Γεωμετρία, να βοηθήσει.

Πολλοί καλοί τεχνίτες δούλεψαν εκεί, άλλοι μαθαίνοντας και άλλοι διδάσκοντας. Ανάμεσά τους και ένας που λεγόταν Maymus Grecus που ήταν στην οικοδόμηση του Ναού του Σολομώντα και πήγε μετά στη Γαλλία, στο Σαρλ Μαρτέλ. Ο Μαρτέλ αγαπούσε πολύ τις επιστήμες και διδάχθηκε από το Maymus Grecus, ενώ αργότερα ανακηρύχθηκε βασιλιάς της Γαλλίας. Τότε, πήρε τέκτονες και τους βοήθησε να διδάξουν καινούργιους. Έτσι η επιστήμη ήρθε και στη Γαλλία.

Αντίστοιχα στην Αγγλία υποστήριξε την ανάπτυξη των τεκτόνων ο βασιλιάς Saint Albones. Mετά το θάνατό του όμως ακολούθησαν πόλεμοι που ως αποτέλεσμα είχαν και την καταστροφή της αδελφότητας των τεκτόνων, μέχρι που έγινε βασιλιάς ο Athelstone που έφερε την ειρήνη και έχτισε σημαντικούς ναούς και πύργους. Αυτός εκτιμούσε τους τέκτονες και πολύ περισσότερο ο γυιος του ο Edwinne. Σε μια συγκέντρωση στη York, o Edwinne όρισε νέους τέκτονες και τους καθοδήγησε για τους κανόνες που έπρεπε να τηρούν. Και τότε όσοι τέκτονες ήξεραν γραφή ανέλαβαν να γράψουν τους κανόνες και άλλοι έγραψαν στα γαλλικά, άλλοι στα ελληνικά, μερικοί στα αγγλικά και άλλοι σε άλλες γλώσσες. Έτσι καθιερώθηκε η επιστήμη."

Α, δεν μου λέτε: Μήπως είδατε το Simon Templar;

quote:

---

Έτσι καθιερώθηκε η επιστήμη."

---

Εγώ δηλαδή να το σκίσω το Πτυχίο μου ;;;
Εμένα γιατί δε με δίδαξε κανένας απ' αυτούς αλλά οι καθηγητές μου ;;;

quote:

---

Ο τρίτος αδελφός, ο Tuball Cain, εφεύρε την επεξεργασία των μετάλλων.

---

Μήπως ξέρεις αγαπητέ μου φίλε spiral τι σημαίνει αυτό το όνομα ;

ξεχάσατε φίλε Spiral να αναφέρετε το όνομα της θυγατέρας.. Naamah.. το οποίο σημαίνει pleasant, ευχάριστη... χμ..(Naamah-Naymus)

28 Εζησε δε ο Λαμεχ εκατον ογδοηκοντα δυο ετη, και εγεννησεν υιον·
29 και εκαλεσε το ονομα αυτου Νωε, λεγων, Ουτος θελει ανακουφισει ημας απο του εργου ημων, και απο του μοχθου των χειρων ημων, εξ αιτιας της γης την οποιαν κατηρασθη ο Κυριος. "Γενεσις 5"

και η συζυγος του Νωε Naamah...
Daughter of Lamech and Zillah and sister of Tubal-cain (Gen. iv. 22). According to Abba b. Kahana, Naamah was Noah's wife and was called "Naamah" (pleasant) because her conduct was pleasing to God. But the majority of the rabbis reject this statement, declaring that Naamah was an idolatrous woman who sang "pleasant" songs to idols (Gen. R. xxiii. 4)
http://www.jewishencyclopedia.com/view.jsp?artid=1&letter=N

πάμε πίσω,
19 Και ελαβεν εις εαυτον ο Λαμεχ δυο γυναικας· το ονομα της μιας, Αδα, και το ονομα της αλλης, Σιλλα.
20 Και εγεννησεν η Αδα τον Ιαβαλ· ουτος ητο πατηρ των κατοικουντων εν σκηναις και τρεφοντων κτηνη.
21 Και το ονομα του αδελφου αυτου ητο Ιουβαλ· ουτος ητο πατηρ παντων των παιζοντων κιθαραν και αυλον.
22 Η Σιλλα δε και αυτη εγεννησε τον Θουβαλ-καιν, χαλκεα παντος εργαλειου χαλκου και σιδηρου· αδελφη δε του Θουβαλ-καιν ητο η Νααμα. "Γενεσις 4"

καλά.. αυτήν παντρεύτηκε ο Νώε? μάλλον.. άλλωστε με τόσα χρόνια που ζούσαν τότε (500-1000) ξεχνούσαν ποιός είναι παιδί ή αδερφή του άλλου.. εδώ εγώ στα 38 και αρχίζω να ξεχνώ διάφορα.. που στα 600 μου..!!
αυτά για την ιστορία και μόνο της κόρης του Λαμεχ...ως συμπλήρωμα..
χμ...
βρέθηκε και ένα άσμα για την φίλη μου Νααμα... όχι καλό πάντως..
Invocation Of Naamah
In the glory of thy sparking
Might reflect the world its Essense
O'Naamah, let the pillar of
Existence break down and give
Place to the gloom that emanates
From thou

We reach for thy lore
Thou Babylon's whore
Thou scarlet whore
Riding the beast
Babalon
Lilith through Naamah
Guardian of dreams
Let thy water flow

May we come forth through the
Mirror and become one with thy
Abundance
Lepaca Naamah ama ruach maskim
Rosaran

We reach for thy lore
Thou Babylon's whore
Thou scarlet whore
Riding the beast
Babalon
Lilith through Naamah
Guardian of dreams
Let thy water flow

Naamah daughter of the heart of Darkness
Emerge from the womb of the Night
Come in your blazing garb and
Open up our eyes to the concealed
Open up your self and bring forth
The shades as hover in the unknown up against us
Let your black fires emerge over
The threshold and bestow to us
From your might

May we come forth through the
Mirror and become one with thy
Abundance
Lepaca Naamah ama ruach maskim
Rosaran
http://lyrics.net.ua/song/138318
αυτό μάλλον είναι από ή για:
Naamah
A Christian name given for a demon, derived from a title of Adonis, Naaman, meaning "Darling." As the "darling" of the Goddess Aphrodite, he also gave his name to the anemone, supposedly the "flower" of his blood. A.G.H.

quote:

---

Μήπως ξέρεις αγαπητέ μου φίλε spiral τι σημαίνει αυτό το όνομα ;

---

Η Σφίγγα καταβρόχθιζε όσους δεν απαντούσαν ορθά στις ερωτήσεις της, είχε φτερά και μία μέρα πέταξε και εξαφανίστηκε. Από τότε, οι άνθρωποι βιώνουμε κάτι πολυ χειρότερο από το να μας καταβροχθίσει: το να μη γνωρίζουμε αν οι απαντήσεις μας είvαι oρθές.

Το όνομα του Tuball Cain να δεις που θα σημαίνει κάποια συγγενική σχέση με τον Κάιν. Το ορθογραφικό λεξικό αναφέρει τα εξής: "Tuball Cain" is a name that signifies or is derived from: "worldly possession", "possessed of confusion". Με τα βιβλικά δεν τα πάω και πολύ καλά.

Βρίσκω πολύ γοητευτική –κυρίως μέσω του Regius Poem– τη φιλοσοφία ότι ένας τεχνίτης έπρεπε να είναι καλός γνώστης και της γεωμετρίας και της μουσικής και τόσων άλλων, και όλο το σεβασμό στην τέχνη ή στην «επιστήμη».

Δεν βρίσκω όμως, δυστυχώς –και νομίζω ότι πρόκειται για νοηματική έλλειψη στη γλώσσα μας– μια ικανοποιητική απόδοση στα ελληνικά του Master. Ο οποίος ούτε μάστορας είναι, ούτε πρωτομάστορας, ούτε δάσκαλος, ούτε μεγάλος δάσκαλος, ούτε μάγιστρος. Ατυχήσαμε.

Για να σε εξευμενίσω θα προσπαθήσω (αν λειτουργήσει το σύστημα) να παραθέσω τον Tuball Cain, κάποτε που τον είχα φωτογραφίσει:

Και master είναι ο κυρίαρχος.

quote:

---

Για να σε εξευμενίσω θα προσπαθήσω (αν λειτουργήσει το σύστημα) να παραθέσω τον Tuball Cain, κάποτε που τον είχα φωτογραφίσει:

---

Ως προς τη μετάφραση του "Master", τα "κυρίαρχος" και "εξουσιαστής" δεν με ικανοποιούν. Μου θυμίζουν Σβαρτσενέγκερ. Από την άλλη μεριά άντε τώρα να απευθυνθείς στον επικεφαλής ενός κολλεγίου, ας πούμε, και να τον αποκαλέσεις πώς; Μάστορα;! Big Brother; Δάσκαλε; (Ένας είναι ο Δάσκαλος.)
Οφείλω να είπω ότι δεν αναφέρομαι στον Τεκτονισμό ειδικά.
Υποθέτω ότι είναι ένα τεχνικό θέμα που λύνεται κατά το δοκούν.

Τι λέγαμε για το Naymοus Graecus; (Κάθε φορά αναρωτιέμαι πώς να τον γράψω.) Στο μεταξύ, όποιος δεν έχει μυαλό έχει χέρια: Καθόμουν χτες και απέδιδα ελευθέρως το κείμενο, ενώ το έχω εις άπταιστα ελληνικά μεταξύ των κειμηλίων μου. Ας πρόσεχα.

Τέλος πάντων, όπως έχουμε πει και άλλες φορές στην κουβέντα μας, θα πρέπει μάλλον να δούμε πίσω από το Naymοus Graecus την ιδέα του μύθου και να μη στεκόμαστε στην ακριβή ιστορική πληροφόρηση.
Επίσης ανακάλυψα -μη με σχολιάσετε, παρακαλώ, αν γράφω κοινοτοπίες- ότι στον Τεκτονισμό υπάρχει και ο Ελληνικός Βαθμός και φυσικά αναρωτήθηκα αν αυτό έχει κάποια σχέση με το θρυλικό συμπατριώτη μας.

Και τι θα μπορούσαμε άραγε να πούμε για τους λιθοδόμους (και χώρια οι τροβαδούροι) που πήγαιναν από εδώ και από εκεί και έχτιζαν πράγματα και θαύματα; Άλλοι λένε ότι τα οικοδομήματα ήταν ένας κωδικοποιημένος τρόπος μετάδοσης της παράδοσης, άλλοι λένε ότι δεν συνέβαινε κάτι τέτοιο.

Σκέπτομαι και το Νικόλα Μπετζ...

Εν πάση περιπτώσει, διά της ανωτέρω μεθόδου το εικονίδιόν σου, Arthos, θα εμφανιζόταν ούτω πως:

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr