Αλλά άμα μαλλώνουν έτσι τα "Αδέρφια" φανταστείτε τι γίνετε στην ΣΤΟΑ...

quote:

---

Κατά συνέπεια -και αυτό είναι γνωστό- επηρέασαν και τον Τεκτονισμό.

---

Toν επηρέασαν ως προς την Τεκτονική κοσμοθεωρία ή ως προς το Τυπικό?

"Vivere pericolosamente και κινδύνευε φρονίμως..."

quote:

---

Toν επηρέασαν ως προς την Τεκτονική κοσμοθεωρία ή ως προς το Τυπικό?

---

Έχουν γραφεί σελίδες και σελίδες για το κατά πόσο ο Τεκτονισμός αποτελεί άμεση συνέχεια των Ναϊτών ή, απλούστερα, έχει ενστερνισθεί τις ιδέες τους. Το δεύτερο δείχνει πιθανότερο. Οι ναϊτικές ιδέες φαίνεται ότι επηρέασαν όλα τα ρεύματα του δυτικού εσωτερισμού και όταν λέμε όλα εννοούμε και τους Ροδόσταυρους που επίσημα εμφανίστηκαν πριν τους Τέκτονες, ουσιαστικά όμως αποτελούσαν μια παράλληλη κίνηση.

quote:

---

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΑΣ.Ψαχνω να βρω το βιβλιο που ανοιξε το topic (robert Ambelain).Που θα μπορουσα να το βρω?με μια απλη αναζητηση δεν κατεληξα πουθενα.το ψαχνω για τον πατερα μου.το ειχε παλια και μου ειχε αναφερει ο,τι ειχε την εκδοση με (λαχανι χρωμα εξωφυλλο) αλλα καπου το εδωσε και εκτοτε χαθηκε..υπηρξε-υπαρχει νεοτερη εκδοση με λευκο εξωφυλλο αλλα μαλλον δεν πρεπει να ειναι το ιδιο.να μην σας κουραζω..απλα ψαχνω να το βρω.

---

Αυτό έχει πράγματι επανεκδοθεί το 2002 από τις εκδόσεις Βερέττα κι είναι μεταφρασμένο από το Μάριο Βερέττα.

Θα μπορούσες να επικοινωνήσεις με τον εκδοτικό οίκο - οπότε θα ψάξεις για τα στοιχεία όπως διεύθυνση, τηλέφωνο κλπ - ή μπορείς να ψάξεις κάποια μεγάλα βιβλιοπωλεία.
Προσωπικά επισκέπτομαι την Πρωτοπορία που είναι στα Εξάρχεια οπότε μπορεί να το βρεις εκεί ή να ψάξεις διαδικτυακά εάν το βιβλίο είναι διαθέσιμο.

Όσον αφορά τους Ναΐτες Ιππότες, η φήμη και το όνομα τους ήταν όντως αρκετά διαδεδομένα αρκετό καιρό προτού διωχθούν και καούν στην πυρά το 1413 ως αιρετικοί.
Είχαν πράγματι επιρροές από το Τάγμα των Καθαρών και με παλαιότερες μη παυλιανές διδασκαλίες - όπως σωστά ανέφερε ο Κηφεύς - όμως οι πραγματικοί λόγοι για τους οποίους διώχθηκαν δεν ήταν το γεγονός ότι θεωρήθηκαν αιρετικοί.

Είχαν συγκεντρώσει μεγάλο πλούτο στα χέρια τους κι είχαν αρκετή δύναμη ώστε να ανατρέψουν αρκετά δεδομένα που συνέθεταν την εικόνα της Ρωμαιοκαθολικής Ευρώπης της τότε εποχής...

In anticipation of my resurrection...

Συμφωνώ με το σύνολο του μηνύματος του φίλου Dying_Incubus. Ο λόγος που σου γράφω αυτό το μήνυμα είναι ότι, μήπως διευκολυνθείς παραπάνω, επειδή βρήκα το βιβλίο στη βιβλιοθήκη μου, να σου δώσω και τον εκδοτικό οίκο που είναι: ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΝΕΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ.

Φιλικά

Κηφεύς

Ας σπρώξουμε το θέμα λίγο παρακάτω:

Υπάρχουν ερωτήματα σχετικά με τις τελετές των Ναϊτών και το μυστηριώδες είδωλο στο οποίο κατηγορήθηκαν ότι προσεύχονταν και είχε το κρυπτικό όνομα «Μπαφομέτ».

Ερωτήματα επίσης σχετικά με την απόκρυφη γνώση που κατείχαν οι υψηλά ιστάμενοι του Τάγματος , γνώση αυστηρά απαγορευμένη στους πολλούς .

Ποια ήταν αυτή η μυστική γνώση ;

Ήταν πραγματικά «απόκρυφη» , με την έννοια που τους απέδιδε η Ιερά Εξέταση , με απαγορευμένες δηλαδή μαγικές πρακτικές , ασεβείς και βλάσφημες ιερουργίες ;

Μήπως είχε κάποια πολιτική ή πολιτισμική χροιά – μήπως αφορούσε , για παράδειγμα , στις ρίζες του χριστιανισμού ;

Μήπως άραγε ήταν μια γνώση τεχνολογική και επιστημονική και περιλάμβανε πράγματα όπως τα ναρκωτικά, τα δηλητήρια, τα φάρμακα, την αρχιτεκτονική, την χαρτογραφία, την ναυσιπλοΐα και οι δρόμοι του εμπορίου ;

Καθώς ερευνά κάποιος για τους Ναΐτες νιώθει ότι τα ερωτήματα αντί να μειώνονται πολλαπλασιάζονται .

Η ιστορική πορεία των Ναϊτών συμβαδίζει χρονολογικά σχεδόν απόλυτα με εκείνη του φεουδαρχικού Κέλτικου βασιλείου της Σκωτίας , από την άνοδο στο θρόνο του Δαυΐδ Α΄ μέχρι τον Μπρους .

Με μια πρώτη ματιά βέβαια , ελάχιστα είναι τα κοινά σημεία που φαίνεται να υπάρχουν ανάμεσα στους Σκώτους ηγεμόνες και το στρατιωτικό – θρησκευτικό Τάγμα που είχε δημιουργηθεί στους Αγίους Τόπους .

Κι’όμως υπήρχαν ανάμεσά τους αρκετές διασυνδέσεις , από τις οποίες μερικές οφείλονταν στη γεωπολιτική κατάσταση που παρουσίαζε ο μεσαιωνικός κόσμος , κάποιες άλλες οφείλονταν σε πιο δυσδιάκριτους παράγοντες στους οποίους ποτέ δεν δόθηκε η πραγματική τους διάσταση .

Αυτές οι διασυνδέσεις είναι που καθιστούν πιθανή την παρουσία των Ναϊτων στη μάχη του Μπανόκμπερν το 1314 .

Φιλικά

Κηφεύς

Ας δούμε σήμερα πώς άρχισε η άνοδος των Ναϊτών.

Σύμφωνα με τις περισσότερες πηγές οι Ναΐτες – οι Πένητες Ιππότες του Ναού του Σολομώντα – συγκροτήθηκαν το 1118 , αν και υπάρχουν σημαντικές ενδείξεις που φανερώνουν ότι ίσως άρχισαν τη δράση τους τουλάχιστον τέσσερα χρόνια πριν .

Ο εμφανής λόγος της ύπαρξής τους ήταν η προστασία των προσκυνητών στους Αγίους Τόπους .

Τα στοιχεία όμως αποδεικνύουν ότι τούτο δεν ήταν παρά μια βιτρίνα και ότι αυτοί οι ιππότες ήταν αφοσιωμένοι σ’ένα πιο πολύ φιλόδοξο , πιο μεγαλειώδες γεωπολιτικό σχέδιο στο οποίο ήταν ανακατεμένοι το Τάγμα των Κιστερκιανών , ο Άγιος Βερνάρδος και ο κόμης της Καμπανίας Ούγκο , που ήταν κι’ένας από τους πρώτους χρηματοδότες και προστάτες και των Κιστερκιανών και των Ναϊτών .

Ο κόμης έγινε κι’ο ίδιος Ναΐτης το 1124 , ενώ ο πρώτος Μέγας Διδάσκαλος του Τάγματος , ο Ούγκο ντε Παγιένς ήταν δικός του άνθρωπος .

Ανάμεσα στα ιδρυτικά μέλη ήταν και ο θείος του Αγίου Βερνάρδου Αντρέ ντε Μονμπάρ .

Λέγεται ότι μέχρι το 1138 – τέσσερα χρόνια δηλαδή μετά την άνοδο στο θρόνο της Σκωτίας του Δαυΐδ Α΄- όλοι κι’όλοι οι Ναΐτες ήταν μονάχα εννέα ιππότες , αν και τα πραγματικά αρχεία αναφέρουν μερικές στρατολογήσεις ακόμα .

Εκτός από τον Ούγκο της Καμπανίας στα έγγραφα αναφέρεται και τ’όνομα του Φαλκ ακόμη , κόμη του Ανζού , πατέρα του Τζέφρεϊ του Πλανταγενέτη και παππού του Ερρίκου Β΄ της Αγγλίας . Όπως και αν τους υπολογίσουμε όμως , φαίνεται ότι στην αρχή ο ρυθμός της αύξησης των μελών τους ήταν αργός .

Κατόπιν στη Σύνοδο στο Τρουά που έγινε υπό την αιγίδα του Αγίου Βερνάρδου , αποφασίστηκε να δοθεί στους Ναΐτες μοναστικός κανόνας , ένα είδος δηλαδή καταστατικού χάρτου , γεγονός που οδήγησε στην επίσημη καθιέρωσή τους .

Αυτό ήταν το νέο φαινόμενο : «Για πρώτη φορά στην ιστορία της Χριστιανοσύνης , στρατιώτες θα ζούσαν όπως οι μοναχοί» .

Το Τάγμα άρχισε να μεγαλώνει με εκπληκτικούς ρυθμούς από το 1128 , δεχόμενο όχι μόνο μεγάλο αριθμό νέων μελών , αλλά και μεγάλες δωρεές σε κτήματα και χρήματα .

Μέσα σ’ένα χρόνο απέκτησαν κτήματα στη Γαλλία , την Αγγλία , την Ισπανία και την Πορτογαλία .

Σε μια δεκαετία μέσα ξαπλώθηκαν ακόμα περισσότερο και απέκτησαν κτήματα στην Ιταλία , την Αυστρία , τη Γερμανία , την Ουγγαρία και την Κωνσταντινούπολη .

Το 1131 ο βασιλιάς της Αραγωνίας τους παραχώρησε το ένα τρίτο από τις κτήσεις του .

Στα μέσα του δωδέκατου αιώνα , αν εξαιρέσουμε το Βατικανό , οι Ναΐτες ήταν η πιο πλούσια και πιο δυνατή οργάνωση της Χριστιανοσύνης .

Φιλικά

Κηφεύς

quote:

---

Στα μέσα του δωδέκατου αιώνα , αν εξαιρέσουμε το Βατικανό , οι Ναΐτες ήταν η πιο πλούσια και πιο δυνατή οργάνωση της Χριστιανοσύνης .

---

Φίλε Κηφέα, πιστεύω πως με αυτήν την πρόταση έδωσες ήδη την πιο πιθανή αιτία για την οποία διώχθηκαν οι Ναΐτες Ιππότες.

In anticipation of my resurrection...

Μετά τη σύνοδο στο Τρουά , ο Ούγκο ντε Παγιένς και άλλα ιδρυτικά μέλη του Τάγματος ταξίδεψαν σ’ολόκληρη την Ευρώπη και προήγαγαν τις αρετές και τις ιδέες των Ναϊτών στην περιοχή της Παλαιστίνης .

Είναι γνωστό επίσης ότι ο Ούγκο και ένας τουλάχιστον σύντροφός του επισκέφτηκαν την Αγγλία και τη Σκωτία . Διαβάζουμε στο «Αγγλο–σαξονικό Χρονικό» για την επίσκεψη του Ούγκο στον Ερρίκο Α΄:

… Ο βασιλιάς τον υποδέχτηκε με μεγάλες τιμές και του πρόσφερε πλούσια δώρα σε χρυσάφι και ασήμι . Και ύστερα τον έστειλε στην υπόλοιπη Αγγλία , όπου τον υποδέχθηκαν όλοι οι καλοί άνθρωποι και όλοι του προσφέρανε δώρα , καθώς και στη Σκωτία . Κι’αυτός τους καλούσε να πάνε στα Ιεροσόλυμα κι’έφυγε απ’εκεί και τον ακολούθησε πλήθος όσο ποτέ άλλοτε δεν τον είχε ακολουθήσει .

Στη διάρκεια αυτής της πρώτης του επίσκεψης , ο Φίλιππος ντε Χάρκουτ πρόσφερε στο Τάγμα γη για την ίδρυση κοινοβίου στο Σίπλεϊ του Έσσεξ . Τότε πρέπει να ιδρύθηκε και το κοινόβιο του Ντόβερ , όπου σώζονται μέχρι και σήμερα τα ερείπια της εκκλησίας του .

Ο Μεγάλος Διδάσκαλος ο Ούγκο ντε Παγιένς , προχώρησε στο διορισμό περιφερειακών Μεγάλων Διδασκάλων σε κάθε Ναϊτική «επαρχία» .

Πρώτος Διδάσκαλος της Αγγλίας , ήταν κάποιος Χιου ντ’Αρτζεντάιν , αλλά γνωρίζουμε ελάχιστα γι’αυτόν .

Τον διαδέχτηκε ένας νεαρός Νορμανδός ιππότης , ο Όστο ντε Σεντ Ομέρ , ο οποίος παρέμεινε επικεφαλής του Τάγματος μέχρι το 1153 – 1154 , οπότε έδωσε τη θέση του στον Ρίτσαρντ Ντε Χάστιγκς . Σ’αυτό το διάστημα , οι Ναΐτες της Αγγλίας επιδόθηκαν σε μια μεγάλη νεωτεριστική προσπάθεια , μεταφράζοντας ένα τμήμα της Παλαιάς Διαθήκης στη γλώσσα της εποχής τους. Το Βιβλίο των Κριτών αποδόθηκε με τη μορφή ενός ιπποτικού μυθιστορήματος με ρομαντικό χαρακτήρα που τιτλοφορήθηκε «ο Ιησούς του Ναυή και οι γενναίοι του Ιππότες» .

Οι σχέσεις ανάμεσα στους Ναΐτες και τους ηγεμόνες των περιοχών όπου οι πρώτοι κατείχαν γη , ήταν διαφορετικές από τόπο σε τόπο .

Για παράδειγμα , ήταν δύσκολες στη Γαλλία , ακόμα και κάτω από τις καλύτερες συνθήκες , ενώ στην Ισπανία ήταν αρκετά αρμονικές .

Στην Αγγλία ήταν επίσης φιλικές οι σχέσεις του Τάγματος με την μοναρχία .

Φιλικά

Κηφεύς

Καθώς είδαμε ο Ερρίκος Α΄ είχε δεχθεί «με ανοιχτές αγκάλες» τους πρώτους ιππότες και την ίδια τακτική εφάρμοσε και ο Στέφεν που κατέλαβε την εξουσία το 1135 και ήταν γιος του κόμη του Μπλουά , ενός από τους ηγέτες της Πρώτης Σταυροφορίας , θερμού υποστηριχτή της δράσης των Ναϊτών στους Αγίους Τόπους .

Κάτω από την αιγίδα του τα κοινόβια των Ναϊτών άρχισαν να απλώνονται σ’όλη την Αγγλία .

Ο κόμης του Ντέρμπι τους παραχώρησε το Μπίσαμ , ο κόμης του Γουόργουικ τους έδωσε μέσα στ ίδιο το Γουόργουικ έκταση για το κοινόβιό τους , ο Ρότζερ Ντε Μπουίγι τους δώρισε το Γουίλλοουτον στο Λίκολνσάιρ .
Η σύζυγός του Στέφεν , Ματθίλδη , τους πρόσφερε εκτάσεις γης στο Έσσεξ και στην Οξφόρδη , όπου και κτίστηκαν δυο από τα πιο σημαντικά κοινόβια των Ναϊτών , το Τεμπλ Κρέσινγκ και το Τεμπλ Κόουλεϊ .

Στη διάρκεια της βασιλείας του Στέφεν , οι Ναΐτες έθεσαν τα θεμέλια της πρώτης κεντρικής τους εγκατάστασης στην Αγγλία , το «Ολντ Τεμπλ» , στο Χόλμπορν .
Την αποτελούσαν ένα κοινόβιο , εκκλησία , ανθόκηπος , οπωρώνας και κοιμητήριο . Όλ’αυτά τα οικοδομήματα τα προστάτευε μια τάφρος και πολύ πιθανώς κάποιο τείχος .
Στη θέση τους βρίσκεται σήμερα ο σταθμός του υπόγειου Χάι Χόλμπορν .
Η έδρα του Τάγματος δεν έμεινε για πολύ εκεί .

Οι ιππότες εγκαταστάθηκαν ήδη από το 1161 στο «Νιου Τεμπλ» , που φέρει την ίδια ονομασία και σήμερα και όπου ακόμα διασώζεται η αρχική ροτόντα και μερικοί από τους τάφους .
Η είσοδος της αυλής του Τάγματος ήταν στο «Barram Novi Templi» ή «Τεμπλ Μπαρ» .

Στην ακμή του το «Νιου Τεμπλ» απλωνόταν από το Όλντγουιτς μέχρι τη Στραντ , ως τη μέση της Φλητ Στρητ και προς τα κάτω μέχρι τον Τάμεση , όπου και είχε δική του αποβάθρα .

Εκεί γινόταν μια φορά το χρόνο η σύνοδος του Μεγάλου Περιστυλίου, στην οποία μετείχαν ο Διδάσκαλος της Αγγλίας και όλοι οι υπόλοιποι αξιωματούχοι του Τάγματος της Βρετανίας , καθώς και οι Προκαθήμενοι της Σκωτίας και Ιρλανδίας .

Ο Ερρίκος ο Β΄ διατήρησε τις καλές σχέσεις της αγγλικής μοναρχίας με το Τάγμα , που εξάντλησε όλη του την επιρροή στην προσπάθεια να συμφιλιώσει τον Τόμας Μπέκετ (Becket , 1118-70 . Άγγλος καγκελάριος , αρχιεπίσκοπος και άγιος ) , με το βασιλιά .

Αλλά στη διάρκεια της βασιλείας του γιού του Ριχάρδου του Λεοντόκαρδου , η επαφή αυτή έγινε στενότερη .
Ο Ριχάρδος είχε τόσο αρμονικές σχέσεις με το Τάγμα ώστε θεωρείται ένα είδος επιτίμου Ναΐτη . Συχνά έκανε συντροφιά με Ναΐτες , ταξίδευε με τα πλοία τους , δεχόταν τη φιλοξενία τους .

Όταν ήρθε σε ρήξη με τους άλλους ηγεμόνες και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τους Αγίους Τόπους , ξέφυγε μεταμφιεσμένος σε Ναΐτη και συνοδευόμενος από ομάδα Ναϊτών .
Ήταν σίγουρα ενημερωμένος και πολύ πιθανόν είχε πάρει μέρος στις επαφές ανάμεσα στους Ναΐτες και στους Μουσουλμάνους ομολόγους τους , τους Χασισίμ ή « Ασασίνους » .

Ο Ριχάρδος πούλησε την Κύπρο στο Τάγμα και το νησί αργότερα έγινε η επίσημή τους έδρα .

Την ίδια εποχή το Τάγμα είχε τόση επιρροή και δύναμη ώστε και ο βασιλιάς Ιωάννης , αδερφός και κυριότερος αντίπαλος του Ριχάρδου , να επιζητεί τη συμμαχία τους και να τους φέρεται με σεβασμό . Κι’αυτός έμενε συχνά στο κοινόβιο των Ναϊτών στο Λονδίνο , που το χρησιμοποίησε τα τελευταία τέσσερα χρόνια της βασιλείας του (1212 – 16) σαν δεύτερη κατοικία του .

Ο Διδάσκαλος της Αγγλίας , Άιμερικ ντε Σαιντ Μωρ , ήταν και ο πιο στενός σύμβουλος του Ιωάννη και οι εισηγήσεις του ήταν αυτές που πείσανε τον βασιλιά να υπογράψει τη Μάγκνα Κάρτα το 1215 . Τη στιγμή που ο Ιωάννης έβαζε την υπογραφή του δίπλα του στεκόταν ο Άιμερικ και υπέγραψε κι’αυτός . Μεταγενέστερα θεωρήθηκε ένας από τους εκτελεστές της διαθήκης του Ιωάννη .

Φιλικά

Κηφεύς

Επισήμως κύρια σφαίρα των δραστηριοτήτων των Ναϊτών ήταν υποτίθεται το Λατινικό Βασίλειο της Ιερουσαλήμ . Η Ευρώπη θεωρείται πως ήταν μόνο μια βάση υποστήριξης απ’όπου διοχετεύονταν το έμψυχο και το άψυχο υλικό στους Αγίους Τόπους .

Ποτέ οι Ναΐτες δεν θα εγκαταλείπανε την «Ουτρεμέρ» , τη «Γη πέρα απ’τη θάλασσα» , όπως αποκαλούσαν τη Μέση Ανατολή . Είχανε βλέψεις να φτάσουν από την Αίγυπτο , ακόμα πιο δυτικά , μέχρι την Κωνσταντινούπολη .

Σπάνια μπορούσε να ληφθεί οποιαδήποτε απόφαση σχετικά με τις σταυροφορίες και ελάχιστα μπορούσαν να διαδραματισθούν χωρίς τους Ναΐτες .

Ταυτόχρονα , όπως αποδεικνύεται και από το ρόλο τους στην υπογραφή της Μάγκνα Κάρτα , οι ιππότες αναμιγνύονταν στις εσωτερικές υποθέσεις των περισσοτέρων ευρωπαϊκών βασιλείων . Στην Αγγλία απολάμβαναν ιδιαίτερα προνόμια και δικαιώματα .
Έτσι ο Διδάσκαλος του Ναού παρακαθόταν στο Κοινοβούλιο με την ιδιότητα του πρώτου Βαρώνου του Βασιλείου .

Το Τάγμα ήταν επίσης απαλλαγμένο από τους φόρους και ο μεταλλικός σταυρός τους , σημάδευε το εξωτερικό των σπιτιών και την υπόλοιπη περιουσία τους , κρατώντας μακριά τους φοροεισπράκτορες .

Μπορούμε σήμερα να δούμε τέτοιους σταυρούς από την οδό των Ναϊτών στο Λιντς στο Μουσείο του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη στο Κλέρκενγουελ .

Με τέτοια προνόμια οι ιππότες ήταν ένα είδος κράτος εν κράτει .

Παρείχαν ασυλία όπως κάθε εκκλησία .

Είχαν δικά τους δικαστήρια όπου δίκαζαν με δικούς τους νόμους , είχαν δικά τους μέτρα και σταθμά και δεν πλήρωναν διόδια στους δρόμους τις γέφυρες και τα ποτάμια .

Οι Ναΐτες είχαν εκτεταμένες γαίες σ’όλη την Αγγλία .
Μπορούμε ακόμα και σήμερα να εντοπίσουμε μερικές , αν όχι όλες , απ’τις παλιές εγκαταστάσεις του Τάγματος από το πρόθεμα «Τέμπλ» , – όπως για παράδειγμα την περιοχή Τεμπλ Φόρτσουν του Λονδίνου λίγο βορειότερα από το Γκόλντερς Γκριν .

Γενικά , δεχόμαστε την παρουσία ναϊτικών εγκαταστάσεων στα βρετανικά νησιά , όποτε συναντήσουμε αυτό το τοπωνύμιο .

Μας είναι αδύνατο να συγκροτήσουμε σήμερα πλήρη κατάλογο της Παρουσίας των Ναϊτών , όμως και με τους πιο μετριοπαθείς υπολογισμούς φαίνεται , ότι την αποτελούσαν τουλάχιστον εβδομήντα τέσσερα μεγάλα τιμάρια (τιμάρια είναι φέουδα : αρχή , εξουσία , θέση κτλ. που εκμεταλλεύεται κάποιος αυθαίρετα) – ανάμεσα στα οποία τριάντα οργανωμένα κοινόβια με πλήρεις εγκαταστάσεις – και εκατοντάδες άλλες μικρότερες ιδιοκτησίες , χωριά και χωριουδάκια , εκκλησίες και αγροκτήματα.

Φιλικά

Κηφεύς

Σε ορισμένες περιπτώσεις οι εμπορικές τους δραστηριότητες οδήγησαν στη δημιουργία δικών τους πόλεων , όπως για παράδειγμα το Μπάλντοκ, κοντά στο Λέτσγουορθ του Χερφοντσάιρ, που ίδρυσαν το 1148 περίπου οι Ναΐτες. Το όνομά του είναι παραφθορά του "Βαγδάτη".

Ένα μεγάλο τμήμα από το σημερινό Μπρίστολ ήταν κάποτε ιδιοκτησία των Ναϊτών . Ουσιαστικά ήταν ένα από τα πιο σημαντικά λιμάνια του Τάγματος και τα πλοία ταξίδευαν τακτικά απ’αυτό προς τη γαλλική Λα Ροσέλ, που ήταν η κυριότερη ναυτική βάση των Ναϊτών στον Ατλαντικό .

Στα μυστικά αρχεία του Ερρίκου Γ΄ αναφέρονται δύο πλοία του Τάγματος – «Λα Τεμπλέρ» και «Λα Μπουσκάρντ» .

Ένα εξάλλου από τα επικερδέστερα προνόμια των Ναϊτών ήταν η εξαγωγή μαλλιού των δικών τους προβάτων .

Αυτό , μαζί με τη μεταφορά προσκυνητών στους Αγίους Τόπους , καθώς και η εκμετάλλευση των κτημάτων τους , τους απέφεραν μεγάλα εισοδήματα .

Το 1308 μόνο στο Γιορκσάιρ , τα κτήματα απέφεραν 1130 λίρες – όταν για να κτιστεί ένα μέτριο κάστρο χρειαζόταν 500 λίρες , για να προσλάβει κάποιος έναν ιππότη με τον ιπποκόμο του ήθελε το χρόνο 55 λίρες, έναν τοξότη 7 λίρες . Ένα άλογο κόστιζε 9 λίρες, έτσι στοίχιζε φθηνότερα να ιππεύεις έναν τοξότη !

Το Ναϊτικό δίκτυο ήταν επίσης εκτεταμένο στην Ιρλανδία , αν και τα στοιχεία που έχουμε είναι πιο περιορισμένα .
Υπήρχαν εκεί τουλάχιστον έξι κοινόβια – το ένα στο Δουβλίνο , άλλα τρία τουλάχιστον στη νότια ακτή, στις κομητείες Γουότερφολντ και Γουέξφορντ.

Υπήρχαν ακόμα , όπως και στην Αγγλία δεκάδες άλλα κτήματα, επαύλεις, εκκλησίες και κάστρα που ανήκαν επίσης στο Τάγμα .
Στο κοινόβιο του Κιλσάρεν στην κομητεία Λάουθ , για παράδειγμα , είχαν δώδεκα εκκλησίες και εισέπρατταν φόρο δεκατικό (φόρος , αναφερόμενος κυρίως στα γεωργικά προϊόντα , εισπραττόμενος σε είδος , το δέκατο – δέκατη μοίρα της όλης ποσότητας) από άλλες οχτώ .

Υπήρχε τουλάχιστον μία δική τους έπαυλη , το Τεμπλ Χάους στο Σλίγκο της δυτικής ακτής .

Όπως θα δούμε στη συνέχεια , το αν υπήρχαν και άλλες εγκαταστάσεις Ναϊτών στη δυτική ακτή είναι πολύ σημαντικό ερώτημα .

Τα στοιχεία που υπάρχουν για τη Σκωτία , είναι εξαιρετικά ανόμοια και αναξιόπιστα , από τη μια μεριά εξαιτίας του δέκατου τρίτου αιώνα κι’από την άλλη επειδή αποδείχτηκε ότι είχαν εσκεμμένα αποκρυφτεί .

Υπήρχαν τουλάχιστον δύο μεγάλα κοινόβια , το ένα , το Μέρικάλτερ , κοντά στο Άμπερντιν και το άλλο , το Μπαλαντρότοχ , που στη Γκαελική σημαίνει «Τόπος των Πολεμιστών» . Αυτό ήταν και το μεγαλύτερο από τα δύο και αποτελούσε το κέντρο των Ναϊτών στη Σκωτία βασίζονται στη μαρτυρία ενός ιππότη , του Γουίλλιαμ Ντε Μίντλετον , μαρτυρία όμως αποσπασμένη από την Ιερά Εξέταση . Ανάφερε το Μερικάλτερ και το Μπαλαντρόντοχ , σαν τα δύο κοινόβια στα οποία ο ίδιος είχε υπηρετήσει . Το αντίθετο μάλιστα , είχε κάθε λόγο να είναι φειδωλός στις πληροφορίες του .

Στα χρονικά του καιρού εκείνου αναφέρονται κι’εγκαταστάσεις Ναϊτών στο Μπέργουικ (που ανήκε τότε στη Σκωτία) , καθώς και στο Λίστον , κοντά στο Φάλκιρκ .

Έχουμε επίσης ενδείξεις για ιδιοκτησίες των Ναϊτών σε δέκα τουλάχιστον ακόμα τοποθεσίες , εκτός από το Αργκάιλ όμως δε γνωρίζουμε αν αυτές ήταν μικρές ή μεγάλες – αν ήταν κοινόβια , κτήματα ή αγροικίες .

Φιλικά

Κηφεύς

Ας εξετάσουμε σήμερα, ποιά ήτσν η οικονομική επιρροή των Ναϊτών, στα χρόνια της μεγάλης ακμής τους:

Το Τάγμα χάρη στην περιουσία , το ανθρώπινο δυναμικό , τις διπλωματικές ικανότητες και τη στρατιωτική δύναμη και εμπειρία που διέθετε είχε τεράστια πολιτική και στρατιωτική επιρροή .

Αλλά και η οικονομική του επιρροή ήταν τόσο σημαντική ώστε προκάλεσε τεράστιες αλλαγές στις ίδιες τις οικονομικές δομές της εποχής .

Τα δυτικοευρωπαϊκά πιστωτικά ιδρύματα , σύμφωνα με τους ιστορικούς γενικά , γεννήθηκαν κι’αναπτύχθηκαν από Εβραίους που δάνειζαν με τόκο και από τους μεγάλους εμπορικούς οίκους και κοινοπραξίες της Ιταλίας .

Στην πραγματικότητα όμως αυτός ο ρόλος των Εβραίων δανειστών είναι ασήμαντος , αν τον συγκρίνουμε με το ρόλο του Τάγματος .

Μάλιστα οι Ναΐτες όχι μόνον προϋπήρχαν από τους Ιταλικούς οίκους , αλλά ήταν και οι πρώτοι που εγκαθίδρυσαν τους μηχανισμούς και τις διαδικασίες που στη συνέχεια θα υιοθετούσαν και θα βελτίωναν τέτοιοι οίκοι .

Συνεπώς κάλλιστα μπορούμε να αποδώσουμε την καταγωγή του σημερινού τραπεζικού συστήματος στο Τάγμα του Ναού .

Στο απόγειο της δύναμής τους οι Ναΐτες διαχειρίζονταν το μεγαλύτερο τμήμα – αν όχι το σύνολο – των χρηματικών αποθεμάτων της Δυτικής Ευρώπης.

Ήταν , αυτοί που πρώτοι εισήγαγαν την ιδέα των πιστωτικών διευκολύνσεων , οι πρώτοι που πρόσφεραν δάνεια για εμπορική ανάπτυξη και επέκταση .

Λειτουργούσαν ουσιαστικά σαν μια εμπορική τράπεζα του εικοστού αιώνα .

Θεωρητικά το εκκλησιαστικό δίκαιο απαγόρευε στους Χριστιανούς την τοκογλυφία , να εισπράττουν δηλαδή τόκους για τα δάνεια που έδιναν .

Κανονικά η απαγόρευση αυτή θα έπρεπε να είναι πιο αυστηρή για μια οργάνωση φαινομενικά ευσεβή όπως οι Ναΐτες .

Παρ’όλα αυτά , το Τάγμα δάνειζε παντού χρήματα και εισέπραττε τόκους .

Έχουμε στοιχεία από κάποια περίπτωση που εισπράχθηκε για δάνειο συμφωνημένος τόκος 60% – όταν οι Εβραίοι επιτρεπόταν να εισπράττουν μέχρι 43% .

Οι παραβιάσεις αυτές των διατάξεων του εκκλησιαστικού δικαίου επιτυγχάνονταν με τη χρήση περίτεχνων διατυπώσεων και ευφημισμών .

Σε ό,τι αφορά τους όρους που χρησιμοποιούσαν οι Ναΐτες , θέλοντας να αποφύγουν την οποιαδήποτε νύξη σε τόκους , μόνο υποθέσεις μπορούν να γίνουν , αφού ελάχιστα έγγραφα έχουν διασωθεί .

Φιλικά

Κηφεύς

Όμως οι δανειολήπτες , κατά την εξόφληση , δεν είχαν κανένα λόγο να μεταχειρίζονται μισόλογα .

Στην εξοφλητική απόδειξη ο Εδουάρδος Α΄, για να αναφέρουμε ένα από τα παραδείγματα , μιλάει πολύ συγκεκριμένα και για το αρχικό κεφάλαιο και για τον τόκο .

Στην πραγματικότητα , το αγγλικό στέμμα ήταν διαρκώς χρεωμένο στους Ναΐτες . Ο βασιλιάς Ιωάννης δανειζόταν συνεχώς από το Τάγμα . Το ίδιο έκανε και ο Ερρίκος Γ΄ , που όταν στα 1260 με 1266 εξάντλησε όλη την κρατική περιουσία σε στρατιωτικές επιχειρήσεις έφθασε στο σημείο να βάλει ενέχυρο τα βασιλικά κοσμήματα στους Ναΐτες .

Η ίδια η βασίλισσα Ελεονώρα τα συνόδεψε στο κοινόβιο των Ναϊτών στο Παρίσι .

Πριν ανέβει στο θρόνο της Αγγλίας ο Ερρίκος , οι Ναΐτες δάνειζαν στο μελλοντικό βασιλιά Εδουάρδο Α΄, που τον πρώτο χρόνο της βασιλείας του επέστρεψε 2.000 μάρκα στο Τάγμα , ενώ το συνολικό χρέος ήταν 28.189 λίρες .

Μια απ’τις πιο σημαντικές οικονομικές δραστηριότητες των Ναϊτών ήταν η ρύθμιση πληρωμής διάφορων ποσών από απόσταση , χωρίς να γίνεται μεταφορά χρημάτων .

Σε μια εποχή που τα ταξίδια ήταν αβέβαια , οι δρόμοι απροστάτευτοι και οι επιθέσεις συνηθισμένες , είναι φυσικό οι άνθρωποι να κατανοούν ότι ήταν αδύνατο να ταξιδεύουν ασφαλείς κουβαλώντας πολύτιμα αντικείμενα .

Οι ιστορίες για τον Ρομπέν των Δασών είναι μια εύγλωττη μαρτυρία των κινδύνων που απειλούσαν διαρκώς τους πλούσιους εμπόρους , αλλά και τους ευγενείς.

Για τούτο οι Ναΐτες τους προμήθευαν με πιστωτικές επιστολές .

Μπορούσε έτσι κανείς να καταθέσει ένα ποσό χρημάτων στο Τεμπλ του Λονδίνου , για παράδειγμα , και να εφοδιασθεί με ένα είδος απόδειξης .

Ταξίδευε στη συνέχεια ελεύθερα σε άλλα μέρη της Βρετανίας , στα περισσότερα μέρη της ηπειρωτικής Ευρώπης , ακόμα και στους Αγίους Τόπους .

Φθάνοντας στον προορισμό του έδειχνε το γράμμα και εισέπραττε το αντίστοιχο ποσό σ’όποιο νόμισμα επιθυμούσε .

Οι κλοπές και οι παραχαράξεις τέτοιων εγγράφων αποφεύγονταν χάρη σ’ένα περίπλοκο σύστημα κωδίκων που γνώριζαν μόνο οι ίδιοι οι Ναΐτες .

Εκτός από το δανεισμό και τις πιστωτικές επιστολές οι Ναΐτες διέθεταν με το δίκτυο των κοινοβίων τους μέρη για ασφαλή φύλαξη τιμαλφών .

Το Τεμπλ στο Παρίσι ήταν ταυτόχρονα το σημαντικότερο από τα βασιλικά θησαυροφυλάκια , όπου φυλάγονταν η κρατική περιουσία αλλά και ο θησαυρός του Τάγματος .
Ο θησαυροφύλακας των ιπποτών ήταν ταυτόχρονα και θησαυροφύλακας του βασιλιά .

Στην Αγγλία η δύναμη του Τάγματος δεν ήταν τόσο σημαντική .

Αλλά , όπως αναφέραμε ήδη , τα βασιλικά κοσμήματα, κατά τη διάρκεια της βασιλείας, φυλάγονταν στο Τεμπλ του Λονδίνου , το οποίο και χρησίμευσε σαν ένα από τα τέσσερα βασιλικά θησαυροφυλάκια κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ερρίκου Β΄, του Ιωάννη , του Ερρίκου Γ΄ και του Εδουάρδου Α΄.

Στην Αγγλία οι Ναΐτες ήταν ταυτόχρονα φοροεισπράκτορες .

Μαζεύανε για τον Πάπα φόρους και δωρεές , καθώς και τους φόρους του Στέμματος . Κι’όπως φαίνεται ήταν πολύ περισσότερο τρομεροί σ’αυτό το έργο από ότι οι σημερινοί εφοριακοί της Αγγλίας .

Οι ίδιοι τακτοποίησαν το 1294 το θέμα της μετατροπής των παλαιών σε νέα νομίσματα .

Διορίζονταν συχνά επίτροποι σε περιουσίες ή κτήματα και ενεργούσαν ως χρηματιστές και εισπράκτορες χρεών .

Μεσολαβούσαν σε περιπτώσεις καταβολής λύτρων , σε προσύμφωνα ή συντάξεις και σε ένα ευρύ φάσμα συναλλαγών .

Φιλικά

Κηφεύς

Μῆνιν ἄειδε θεὰ...

Όταν βρίσκονταν στο απόγειο της δύναμής τους , κατηγορήθηκαν για περηφάνεια , αλαζονεία και σκληρότητα .

Κατηγορήθηκαν για βίαιες πράξεις και για ασωτία .

Συνηθισμένη παρομοίωση στην Αγγλία το Μεσαίωνα ήταν η φράση «πίνει σαν Ναΐτης» , και παρά τον όρκο αγνότητας οι ιππότες είχαν σχέσεις με γυναίκες με τον ίδιο ρυθμό που πίνανε .

Όμως ανεξάρτητα από την όποια άλλη συμπεριφορά τους , είχαν αταλάντευτη φήμη για τιμιότητα , ακρίβεια και ακεραιότητα στις συναλλαγές τους .

Μπορεί να μην τους συμπαθούσαν , όμως ξέρανε ότι μπορούσαν να στηριχθούν επάνω τους .

Φημίζονταν για την ιδιαίτερα σκληρή συμπεριφορά τους σε περίπτωση που ένα μέλος του Τάγματος αποδείχνονταν αναξιόπιστο .

Όταν ο Προκαθήμενος του Τεμπλ στην Ιρλανδία αποδείχτηκε καταχραστής , τον τιμώρησαν με φυλάκιση στο κελί της μετάνοιας της εκκλησίας των Ναϊτών στο Λονδίνο – ένα τόσο μικρό δωμάτιο που δεν μπορούσε να καθίσει κάτω , που και σήμερα μπορεί να δεί κανείς – και τον αφήσανε εκεί να πεθάνει απ’την πείνα . Λένε πως άντεξε οχτώ εβδομάδες .

Όπως και οι σημερινές ελβετικές τράπεζες έτσι και οι Ναΐτες διατηρούσαν ένα μακρύ κατάλογο από καταθέσεις και λογαριασμούς πεθαμένων ή και φυλακισμένων ατόμων .

Δεν εκπλήττει το γεγονός ότι οι διάφοροι βασιλείς , αλλά και άλλοι ισχυροί άντρες της εποχής , επιχειρήσανε κατά καιρούς να πάρουν στα δικά τους χέρια αυτές τις περιουσίες .

Ο Ερρίκος Β΄, για παράδειγμα , ζήτησε από τους Ναΐτες κάποτε τις καταθέσεις ενός ιππότη που ατιμάστηκε και του απάντησαν ότι «χρήματα που τους δόθηκαν για φύλαξη δεν είναι δυνατό να παραδοθούν σε άλλον χωρίς την άδεια εκείνου που τους τα εμπιστεύτηκε για φύλαξη στο Τέμπλ .

Το μεγαλύτερης διάρκειας επίτευγμα των «Φτωχών Ιπποτών» ήταν το οικονομικό .

Κανένας άλλος θεσμός του Μεσαίωνα δεν έκανε τόσα πολλά για τη γέννηση του καπιταλισμού .

Όμως αυτά ακριβώς τα πλούτη , που με τόση αποτελεσματικότητα διαχειρίστηκαν , ήταν αυτά που τους έκαναν ακαταμάχητο δέλεαρ για ένα μονάρχη που ήταν τόσο παράτολμος όσο και άπληστος .

Φιλικά

Κηφεύς

Ανέφερα μέχρι τώρα , σε συντομευμένη μορφή , την ιστορία των Ναϊτών ιπποτών όπως έχει καταγραφεί και παρουσιαστεί .

Όμως σε αυτή την ιστορία υπάρχει και μια άλλη διάσταση , πολύ πιο φευγαλέα , πιο προκλητική και πιο επιδεκτική σε εικασίες .

Ακόμη και στα χρόνια της λειτουργίας τους , οι Ναΐτες περιβάλλονταν από έναν πέπλο μυστηρίου .

Μερικοί είπαν πως ήταν μάγοι , αποκρυφιστές , μύστες και αλχημιστές .

Πολλοί από τους συγχρόνους τους , τους απέφευγαν διότι τους θεωρούσαν συμμάχους ακάθαρτων δυνάμεων .

Ήδη από το 1208 , στην αρχή της Αλβιγηνής Σταυροφορίας , ο πάπας Ιννοκέντιος Γ΄ τους είχε επιπλήξει για τη μη χριστιανική συμπεριφορά τους, αναφερόμενος ρητά στη νεκρομαντεία.

Από την άλλη πλευρά , υπήρχαν άνθρωποι που τους εκθείαζαν με ασυνήθιστο ενθουσιασμό .

Στα τέλη του 12ου αιώνα , ο Βόλφραμ φον Έσενμπαχ (Wolfram von Eschenbach) , ο διασημότερος από τους μεσαιωνικούς μυθιστοριογράφους , επισκέφτηκε τους Άγιους Τόπους για να παρακολουθήσει από κοντά τη δράση των Ναϊτών και , όταν συνέθεσε το επικό μυθιστόρημά του "Πάρσιφαλ" μεταξύ 1195 και 1220, τους απέδωσε πολλή μεγάλη αίγλη.

Στο ποίημα του Έσενμπαχ, οι Ναΐτες είναι οι ιππότες που προστατεύουν το Άγιο Γκράαλ , το κάστρο του και την οικογένειά του .

Η μυστηριακή αίγλη που σκέπαζε το τάγμα διατηρήθηκε και μετά την κατάργησή του .

Η τελευταία πράξη στην ιστορία του ήταν η καύση του μεγάλου του μαγίστρου Ζακ ντε Μολέ τον Μάρτιο του 1314.

Καθώς υψωνόταν ο καπνός της αργής φωτιάς που του έπνιγε τη ζωή , λέγεται ότι ο Ζακ ντε Μολέ αναθεμάτισε μέσα από τις φλόγες τους διώκτες του .

Σύμφωνα με το θρύλο , κάλεσε τον πάπα Κλήμη και τον βασιλέα Φίλιππο να τον ακολουθήσουν πριν τελειώσει ο χρόνος για να λογοδοτήσουν για τις πράξεις τους ενώπιον του Θεού .

Ένα μήνα αργότερα , ο πάπας πέθανε ξαφνικά από μια ανεξήγητη δυσεντερία και προς το τέλος του έτους ήταν νεκρός και ο Φίλιππος από άγνωστη μέχρι σήμερα αιτία .

Φιλικά

Κηφεύς

Από αυτά μπορούμε να καταλάβουμε πως οι εβραίοι, βέβαιοι ότι οι ίδιοι δεν θα μπορέσουν να εξουσιάσουν ποτέ τη γή, δημιούργησαν σειρά από απόκρυφες οργανώσεις, ώστε μια μια, να ελέγχουν τμήμα του κόσμου και έπειτα να έρθει η πολυπόθητη ένωση…
Μπορούμε να πούμε, ακόμη, ότι το μυστικό των ναιτών , δεν υπάρχει και αποτελεί απλά , δέλεαρ, προκειμένου να φέρουν όλους τους άπλειστους του κόσμου, στα σχέδια τους οι εβραίοι.

Δεν υπάρχει , βέβαια , λόγος να αναζητήσουμε υπερφυσικές εξηγήσεις . Οι Ναΐτες ήταν εξαιρετικά έμπειροι στη χρήση δηλητηρίων και , ασφαλώς , υπήρχαν αμέτρητοι άνθρωποι – πρόσφυγες ιππότες που μετακινούνταν ινκόγκνιτο, οπαδοί του τάγματος ή συγγενείς των μελών του – που μπορούσαν να μεθοδεύσουν την εκδίκηση για τον θάνατο του Ζακ ντε Μολέ .

Οι θρύλοι , όμως , που περιέβαλλαν το τάγμα είχαν πάρει εντελώς μυθολογικές διαστάσεις το 1789 και η σύγχυση και ρομαντική μυθιστοριοποίηση είχε συσκοτίσει την ιστορική πραγματικότητα των Ναϊτών .

Στη Βρετανία και σε άλλα μέρη της Δύσης, αυτοτιτλοφορούνται «Ναΐτες» τα μέλη σχεδόν αγνώστων ροταριανών ομίλων που αριθμούν πολλά σεβαστά δημόσια πρόσωπα.

Από το ουράνιο βασίλειο που θέλησε να κατακτήσει με το σπαθί του , ο Ούγος ντε Παγιέν πρέπει σήμερα να κοιτάζει απορημένος τους όψιμους φαλακρούς ιππότες με τις κοιλίτσες και τα γυαλάκια , των οποίων υπήρξε πρόγονος . Πρέπει , όμως , να είναι και πολύ περήφανος για την ανθεκτικότητα , τη διάρκεια και τη ζωτικότητα της παράδοσης που εγκαινίασε .

Στη Γαλλία , αυτή η παράδοση είναι ιδιαίτερα ισχυρή . Πραγματικά , οι Ναΐτες στη χώρα αυτή είναι τόσο σημαντική υπόθεση , όσο είναι στη Βρετανία , τα ίχνη προϊστορικών δρόμων ή το τέρας του Λοχνές .

Στο Παρίσι , τα βιβλιοπωλεία είναι γεμάτα από ιστορίες και περιγραφές του τάγματος – άλλες έγκυρες και άλλες που ορμούν ακάθεκτα προς την παραφροσύνη .

Μερικοί συγγραφείς τους αποδίδουν το μεγαλύτερο μέρος της πατρότητας της οικοδόμησης των γοτθικών καθεδρικών ναών – ή , πάντως τη δημιουργία προϋποθέσεων που ενθάρρυναν αυτή την έκρηξη δυναμισμού και ιδιοφυΐας στην αρχιτεκτονική .

Έχει υποστηριχτεί ξανά και ξανά , όπως είχε κάνει ο Βόλφραμ φον Έσενμπαχ σχεδόν οκτώ αιώνες νωρίτερα , πως οι Ναΐτες ήταν φύλακες του Άγιου Γκράαλ , ότι και αν ήταν αυτό το Γκράαλ .

Οι ισχυρισμοί είναι συχνά γελοίοι , αλλά ταυτόχρονα , πολλοί ισχυρίζονται ότι υπάρχουν κάποιου είδους μυστικά που συνδέονται με τους Ναΐτες και πως μερικά από αυτά τα μυστικά σχετίζονταν με αυτό που σήμερα ονομάζεται «αποκρυφισμός».

Συμβολικά ανάγλυφα σε σκήτες των Ναϊτών , για παράδειγμα , φανερώνουν ότι μερικοί αξιωματούχοι του τάγματος είχαν ανάμιξη με κλάδους όπως η αστρολογία , η αλχημεία , η ιερή γεωμετρία και αριθμοσοφία , καθώς επίσης και η αστρονομία , η οποία ήταν αδιαχώριστη από την αστρολογία και απολύτως «αποκρυφιστική» τον 12ο και 13ο αιώνα .

Δεν ήταν , ωστόσο , οι εντελώς ασυνήθιστοι ισχυρισμοί ή τα απομεινάρια του αποκρυφισμού αυτά που μας βάζουν στα αίματα . Μας σκανδαλίζει κάτι πολύ πιο κοινό , πολύ πιο πεζό – η συγκεχυμένη μάζα από αντιφάσεις , απιθανότητες , ασυνέπειες και προφανή «προπετάσματα καπνού» που είχαν ενσωματωθεί στην παραδεδεγμένη ιστορία .

Είναι πολύ πιθανόν να είχαν τα αποκρυφιστικά μυστικά τους οι Ναΐτες .

Η βιβλιογραφία πάντως είναι εκτενέστατη , αλλά συγχρόνως και πολύ αντιφατική, για όποιον θα ήθελε να ασχοληθεί περισσότερο με το θέμα .

Φιλικά

Κηφεύς

"H διεκδίκηση του Aγίου Δισκοπότηρου από τους Iωαννίτες ιππότες, τους Nαΐτες,
τους Kαθαρούς και τους ναζί

Όταν αναγγέλθηκε η έκδοση (που δεν πραγματοποιήθηκε ακόμη) του βιβλίου μου του σχετικού με τη μεσαιωνική ιστορία της Σύρου, ένας εν Aθήναις επιστήθιος φίλος μου
(στον οποίο είχα δώσει να διαβάσει το χειρόγραφο μου) με πήρε στο τηλέφωνο για να
μου δηλώσει, ανάμεσα στ'άλλα, την έκπληξή του, γιατί μάθαινε για πρώτη φορά ότι
παρά λίγο το νησί μας να μην ανήκε σήμερα στην Eλλάδα αλλά να αποτελούσε έδαφος
μιας άλλης επικράτειας. Θα συνέβαινε πράγματι αυτό αν η ελληνική αντιπροσωπεία στη διεθνή διάσκεψη της Bερόνας (αυτή έγινε από 8/10/1822 μέχρι 2/12/91822) έβαζε την υπογραφή της και αποδεχόταν μια πρόταση του αντιπροσώπου του παπικού κράτους
καρδινάλιου Γκονζάλβι ν' αποτελέσει η Σύρος ανεξάρτητο κράτος: το κράτος,
σύμφωνα με το τηλεφώνημα, των ναϊτών ιπποτών.
O φίλος που μου τηλεφώνησε είχε καταλάβει, εξ αφορμής της ανάγνωσης της «Φραγκοσυριανής», καλά τα τότε τεκταινόμενα, έκανε όμως ένα λάθος:
οι διεκδικητές την εποχή εκείνη της Σύρου δεν ήταν οι «ναΐτες ιππότες» αλλά οι «Iωαννίτες ιππότες».
Eπρόκειτο περί διαφορετικών ταγμάτων και ο αναγνώστης μου παρασύρθηκε
από τους προσομοιάζοντες φραστικά τίτλους τους. Aναγκάστηκα μάλιστα τότε να
κάνω μια μικρή προσθήκη στο (αδημοσίευτο) μυθιστόρημα για να γίνει σαφής ο
διαχωρισμός ανάμεσα στις δυο αυτές ιπποτικές οργανώσεις, που, κατά σύμπτωση,
είχαν ξεκινήσει και οι δύο τη δράση τους τον 11ο μ.X. αιώνα. Oι Iωαννίτες (ή
ιππότες του Aγίου Iωάννου του Bαπτιστή ή Oσπιτάλιοι ή ιππότες της Pόδου ή
Mελιταίοι ή ιππότες της Mάλτας ή, παρά τρίχα, της Σύρου!) συγκροτήθηκαν στην
Iερουσαλήμ, προς το σκοπό εξυπηρέτησης των προσκυνητών και των ασθενών,
ελέγχονταν από τους Aμαλφίτες εμπόρους, τα μέλη τους ήταν, κατά κύριο λόγο,
Bενεδικτίνοι μοναχοί.
Διευθυντής τους ήταν ο Γεράρδος που τον διαδέχθηκε ο Pαϋμόνδος.
Mετά την κατάληψη της Iερουσαλήμ από τους Άραβες του Σαλαδίνου, πήγαν
και εγκαταστάθηκαν κατά σειράν: στον Aγ. Iωάννη της Άκρας, στην Kύπρο,
στη Pόδο, στη Mάλτα και τέλος στη Pώμη, πήραν μέρος στη ναυμαχία της
Nαυπάκτου και σήμερα ακόμη το τάγμα αυτό ζει και δραστηριοποιείται σε
περισσότερες από 30 χώρες. Έδρα του πάντως από το 1834 θεωρείται η Pώμη.

Oι Nαΐτες, τώρα, είναι οι Iππότες του ναού (του Σολομώντα), ίδρυσαν
το τάγμα τους με σκοπό την προστασία του Aγίου Tάφου, ο αρχηγός της A'
Σταυροφορίας γάλλος Γοδεφρείδος ντε Mπουγιόν, τους έδωσε άδεια να κάνουν
ανασκαφές στα ερείπια του ναού. Πρώτος αρχηγός τους (μέγας μάγιστρος)
ήταν ο Oύγος ντε Πεν, υποστηρίζονταν από τον Άγιο Bερνάρδο του Kλεβό.
Φορούσαν λευκό χιτώνα με κόκκινο σταυρό. Ξεκίνησαν με τον όρκο της
πενίας, γρήγορα όμως απέκτησαν μεγάλη οικονομική δύναμη μέχρι σημείου να
ενισχύουν οικονομικά τον βασιλιά της Γαλλίας! Oι Nαΐτες ανέπτυξαν το
πρώτο τραπεζιτικό σύστημα.Τοκίζοντας όσους τους όφειλαν...
Mετά τη φυγή τους από την Iερουσαλήμ, δεν ήξεραν που να πάνε και πήγαν
αρχικά στην Kύπρο και μετά στην Eυρώπη. H υλική τους ενδυνάμωση και η
υιοθέτηση κάποιων αποκρυφιστικών πρακτικών δημιούργησαν σκεπτικισμό στον
πάπα Kλήμεντα E' (1305-1314). Mε πρωτοβουλία του Bασιλιά της Γαλλίας
Φίλλιπου Δ' του Ωραίου (που ήταν οφειλέτης τους!) άρχισε η καταδίωξη και
η εξόντωσή τους στον 14ο αιώνα. O αρχηγός τους Zακ Mολέ, το 1314, την
ώρα που καιγόταν πάνω στη φωτιά καταράστηκε το βασιλιά και τον Πάπα.
Περιέργως πέθαναν και οι δύο μετά την κατάρα! Ύστερα από τη διάλυσή
τους, η περιουσία τους μεταβιβάστηκε σύμφωνα με διαταγή του Πάπα στους
Iωαννίτες Iππότες.

Tο γκράαλ
Ξαναρχόμαστε τώρα στην εποχή που οι Nαΐτες ανέσκαπταν τα ερείπια του
Nαού του Σολομώντα στην Iερουσαλήμ. Λέγεται ότι στη διάρκεια αυτών των
ανασκαφών βρήκαν κάτι και ότι από αυτό το κάτι ξεκίνησε η μυστικιστική
ιστορία τους και ο αμύθητος πλουτισμός τους. Kατά τη γνώμη που
επικράτησε οι Nαΐτες είχαν ανακαλύψει το Άγιο Δισκοπότηρο στο οποίο ο
Iωσήφ μάζεψε το αίμα του Eσταυρωμένου Xριστού. Aυτό το «γκράαλ»
(grail=σκεύος) το συναντούμε στον Kρετιέν ντε Tρουά (με τον Iππότη
Πέρσιβαλ, τέλος 12ου αιώνα), στον ντε Mπορόν (με τον «Iωσήφ από
Aριμαθαίας», 13ος αιώνας) και στον φον Έσεμπαχ (με τον «Πάρτσιφαλ», 13ος
αιώνας).
Στη συνέχεια έρχεται ο θρύλος του Aρθούρου στην Aγγλία, με τον Mάλορυ
(15ος αιώνας). O θρύλος όμως των ίδιων των Nαϊτών γίνεται, μετά τη σφαγή
τους, αλληγορικός, έχουμε τα γνωστικά Eυαγγέλια που δίνουν τροφή σε
φαντασιώσεις που αγγίζουν τον Xριστό, με τη Mαγδαληνή να καταφεύγει
(μετά τη Σταύρωση) στη Γαλλία, με απογόνους του Xριστού, με απόκρυψη
του «θησαυρού» των Nαϊτών από τους ίδιους κάτω από ένα παρεκκλήσι που
έχτισαν στη Σκωτία...
Πριν όμως συντελεστεί, στις αρχές του 14ου αιώνα, η εκκαθάριση των
Nαϊτών από το βασιλιά Φίλλιπο Δ' και τον πάπα Kλήμεντα E', έχουμε μιαν
άλλη επέλαση από τον πάπα Iννοκέντιο Γ' (1198-1216), εναντίον των
Kαθαρών ή Aλβιγηνών. Παράλληλα με τη Δ' Σταυροφορία του 1202-1204 έγινε
και η σταυροφορία για την εξαφάνιση της αίρεσης των Kαθαρών στη νότια
Γαλλία που κράτησε 45 χρόνια (1209-1255) και συνοδεύτηκε με μεγάλης
εκτάσεως σφαγές, βιβλικές καταστροφές και ξέφρενη δράση της Iεράς
Eξέτασης που έκαιγε ανθρώπους κατά εκατοντάδες! Συνέπραξαν σ' αυτό το
μακελειό και οι βασιλιάδες της Γαλλίας Λουδοβίκος H' (1223+1226) και ο
Λουδοβίκος Θ' (1226-1270). O τελευταίος ονομάσθηκε Άγιος!
Aναφέρθηκα στους Kαθαρούς γιατί είχαν κοινή άποψη με τους Nαΐτες περί
υπάρξεως κληρονόμων του Xριστού και της Mαρίας Mαγδαληνής και γιατί
υποστηρίζεται ότι, όταν κάμφθηκε η τελευταία αντίσταση των Kαθαρών, στο
Mονσεγκίρ της νότιας Γαλλίας, στις 14 Mαρτίου 1244, κάποιοι Kαθαροί
κατάφεραν να διαφύγουν μεταφέροντες το Άγιο Δισκοπότηρο, που είχαν μέχρι
τότε στη φύλαξή τους.
Θα κλείσω με την υπογράμμιση ότι την αναβίωση των Nαϊτών επεχείρησαν οι
Nαζί. Πράγματι στη ναζιστική Γερμανία, ένας πρώην σιστερσιανός μοναχός,
ο Γιοργκ Λαντς φον Λίμπενφελς ίδρυσε το τάγμα των Nέων Nαϊτών με
παγανιστικό - αντιχριστιανικό περιεχόμενο. Oι Nέοι Nαΐτες ήταν Άριοι, το
Άγιο Δισκοπότηρο συμβόλιζε καθαρό γερμανικό αίμα και ο σταυρός είχε
γίνει σβάστικα! Πρόκειται όμως για ένα θέμα που μπορεί να αποτελέσει
αντικείμενο κουβέντας κάποια άλλη φορά."

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr