Συγχωρήστε με για τις παρεμβάσεις, αλλά είναι κάποιες φορές που προτιμώ να ξεχνώ την ιπποτική μου ανατροφή- όταν μερικοί-μερικοί μας γράφουν στα αρχέτυπά τους.

Αγαπητή Zadok,

Δεν τα ξέρουμε όλα (δυστυχώς). Κάποιοι φωτισμένοι, όπως ο Γιουνγκ, έχουν προσεγγίσει πολύ ικανοποιητικά το θέμα. Υπάρχουν όμως και τόσες και τόσες άγνωστες φυσικές παράμετροι. Θα γείρω λίγο προς την επιστημονική πλευρά: εξακολουθούμε να αγνοούμε τα μυστήρια του σύμπαντος και, προφανώς, είναι καμωμένο εν σοφία να τα αγνοούμε όχι μόνο ισοβίως αλλά και στον αιώνα τον άπαντα.

Με τις πενιχρές μας γνώσεις λοιπόν, μέσα στα άλλα σουρεαλιστικά που έχω γράψει, ας προσθέσω και τούτο: Αν τα αρχέτυπα είναι αρχέτυπα, φαίνεται ότι το DNA είναι ένας βιολογικός μηχανισμός για να μας συνδέει μαζί τους.

Επειδή τελώ εν εκνευρισμώ, μέχρι να πιω κι εγώ κανένα μπουκάλι Smirnoff να συνέλθω, θα ήθελα πληροφοριακά να σημειώσω και το εξής: Είπα πάλι να διαβάσω κατιτίς και πήρα το διαφημιζόμενο "Κανόνας των 4", τι τόθελα! Θα ήθελα να σας αποτρέψω από ένα τυχόν τέτοιο απονενοημένο διάβημα, διότι αμάν πια αυτή η συνταγή: κοινοί θνητοί που μπλέκονται με μεσαιωνικές περγαμηνές, ζωγράφους και λογοτέχνες της εποχής, μπαίνουν και μερικά λατινικούλια στη μέση, Regina rosas amat (δηλαδή ποια rosas;) και ιδού το μυθιστόρημα, περάστε κόσμε. Τουλάχιστον ο καημένος ο Νταν ξέρει και βάζει και κάποια πλοκή, το να διαβάζεις όμως επί διακόσιες σελίδες τις αμπελοθυμοσοφίες κολλεγιοπαίδων και να σου μένουν άλλες τριακόσιες σελίδες, α, όχι, ευχαριστώ δεν θα πάρω. Το έστειλα ήδη για ανακύκλωση.

"Όλοι οι τόποι είναι αυτό που ο καθένας προβάλλει πάνω τους."

quote:

---

Κατίνα 2004.

---

poios 8a parei apo emena to OSCAR ths doloplokias;

Oculatis Abis, αν σε ζάλισα με την εικαστική μου φαντασμαγορία, συμπάθα με. Η σκαλίτσα ήταν δική μου μαστοριά, μετρούσα το ύψος της προηγούμενης σελίδας το οποίο ήταν διπλάσιο του φυσιολογικού. Τι να κάνω, μανία τέχνας κατεργάζεται.

Για το λατινικό σου τώρα (όταν βλέπω λατινικά αμέσως υποψιάζομαι, δεν μου λες, μήπως γράφεις κι εσύ βιβλίο;) δεν θα σου απαντήσω γιατί τυγχάνει και έχω διαβάσει την απάντηση εξ εγκύρου πηγής. Άρα, ας περάσει ο επόμενος...

Doloplokos, καλώς τα μάτια μας τα δυο λένε στο χωριό μου, για κόπιασε και από τα μέρη μας (αλλά βρε παιδί μου γράφεις πολύ μπλιαχ, ξενέρωσα). Φυσικά και υποδεικνύω, γιατί όμως να υποδεικνύω Τέκτονα; Ε όχι, λοιπόν, και το κακό είναι ότι το άτομο που υποδεικνύω είναι πολύ βαθιά νυχτωμένο για να αντιληφθεί οτιδήποτε, άρα ας το αφήσω στη μακαριότητά του- έτσι κι αλλιώς δεν έχω καμιά ελπίδα. (Πάντως μου δίνεις μια ευκαιρία να τα γράψω και να εκτονωθώ.)
Ως τόπικ ο Τεκτονισμός μας αφορά έμμεσα, ως σκεπτόμενους μας αφορά άμεσα. Προσωπικά έχω δηλώσει την εκτίμησή μου, κατανοητό;

Στάσου τώρα να σου δείξω τον μπαμπούλα που απέκτησα, τον χρησιμοποιώ αντί για κίτρινη κάρτα.

"Όλοι οι τόποι είναι αυτό που ο καθένας προβάλλει πάνω τους."

quote:

---

Μα γιατί με είπε Zadok;

---

Ουπς sorry Spiral!

Τι να κάνω, δείχνω υπερβάλλουσα συμπάθεια στη δεσποσύνη μας! Μία είναι η Zadok!
Πάντως δεν μας έδωσες απάντηση για το Iacobus sulat με το ένα u=i. Αχ, να ήξερες πόσο κοντά είσαι... Ένα σου λέω, τίποτα δεν διαλέγουμε να μας εκπροσωπεί τυχαία!

Sub rosa

quote:

---

Τι να κάνω, δείχνω υπερβάλλουσα συμπάθεια στη δεσποσύνη μας! Μία είναι η Zadok!
Sub rosa

---

Edited by - Zadok on 31/07/2004 03:12:48

"Iacobus sulat" είναι η κανονική λατινική φράση. Τι μας δίνει με αναγραμματισμό και με το ένα "u"="i";;;...

Βρε τον άτιμο!

Την απάντηση την είχα δώσει σε σχετικό με τα ονόματα topic. Χμμ, απ' ότι βλέπω δεν διαβάζετε όλα τα topics ε; Κακά ιπποτάκια!

btw, αντικατέστησα το ένα "u" με "i" για να φαίνεται σαν κατάληξη ονόματος. Αλλά και αυτούσιο να το άφηνα δεν θα ήταν άσχημα αφού "oculatus abis" σημαίνει "φεύγεις οξυδερκής" αλλά και "μετατρέπεται η όρασή σου". Αυτό δεν είναι το αποτέλεσμα της συμμετοχής μας στο forum;

Sub rosa

quote:

---

Να και κάποιος που πιστεύει ότι είμαι μία και το δηλώνει! Ευχαριστώ...!

---

E, όχι ένας μόνο!

Αλλά με τέτοια που γράφουμε, θα εμφανιστεί το φάντασμα του αλήστου μνήμης Dreamweaver και θα πει:

quote:

---

Εσωτερισμός του καφενείου, προσωπικά σχόλια εμφανώς προβληματικών (και απαίδευτων) ανθρώπων και Χολυγουντιανή αμπελοθυμοσοφία χαρακτηρίζει τα περισσότερα τελευταία μηνύματα.

---

Ας επανέλθουμε διακριτικά στην τάξη.

Μιας και είναι Σαββατοκύριακο και η συζήτηση σηκώνει κάτι πιο δροσερό, σκέφτηκα να σας προσφέρω μια γρανίτα από Χάρτινγκ.
Ποιος ήταν ο κύριος Χάρτινγκ;
Θα ανατρέξω σε μια πηγή* αν και τον συναντούμε σε διάφορους ερευνητές.

Σταχυολογώ λοιπόν:

Βασικό πρόσωπο στην όλη υπόθεση [του ναϊτικού σχεδίου] αποτελεί ο Ούγκο ντε Παγιέν (και ο προσωπικός του περίγυρος).
[Διατηρώ την ορθογραφία της πηγής. Οι αγκύλες δικές μου, οι παρενθέσεις της μετάφρασης.]

Ο Ούγκο [τώρα που γνωριστήκαμε περισσότερο μπορούμε να τον λέμε απλά Ούγκο] γεννήθηκε στην Παγιέν, όχι μακρυά από το Τρουά, μια πόλη σημαντική για την εποχή εκείνη, για το εμπόριό της και τις πνευματικές της αναζητήσεις, γιατί είναι γνωστό πως το Τρουά τότε αποτελούσε το λίκνο κάθε απαγορευμένης πνευματικής γνώσης- ένα μείγμα ιουδαϊκής Καμπάλα και Γνωστικισμού, πολύ επικίνδυνο για την Εκκλησία.

Εκεί ζούσε και ο Κρετιέν ντε Τρουά, συγγραφέας ενός από τα σημαντικότερα βιβλία για το ιερό Γκράαλ. Κοντά στο Τρουά υπάρχει και σήμερα το απόκρυφο από την εποχή του Μεσαίωνα ακόμη, Δάσος της Ανατολής. Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά πώς πήρε αυτό το παράξενο όνομα...

Ο Ούγκο ντε Παγιέν... ταξίδεψε για πρώτη φορά στους Αγίους Τόπους μαζί με τον αδελφό του Στεφάν. Υποκινητής της αποστολής φαίνεται να ήταν ο Ετιέν Χάρτινγκ, ηγούμενος του Σιτώ κοντά στην Ντιζόν. Η πρώτη ενέργεια του Ούγκο ντε Παγιέν αμέσως μετά την επιστροφή του ήταν να επισκεφθεί τον άντρα αυτόν που, στη συνέχεια, μετέτρεψε το μοναστήρι του σε κέντρο μελέτης εβραϊκών κειμένων, συνεπικουρούμενος από ραβίνους γνώστες των γραφών...

Ο Ετιέν Χάρτινγκ θα πρέπει να ήταν ένα ελεύθερο σκεπτόμενο πνεύμα. Αυτό τουλάχιστον αποδεικνύει το ενδιαφέρον του για τη μελέτη καμπαλιστικών και απόκρυφων κειμένων, τα οποία ήταν καθαρά ειδωλολατρικά. Ήδη, με την κίνηση των Καθαρών και των προδρόμων τους, των Βογομίλων, είχαν εξαπλωθεί στη Δύση αιρετικές και πρωτάκουστες ιδέες...

Πριν από 1000 περίπου χρόνια οι άνθρωποι βασίζονταν σε παραδόσεις και κείμενα τα οποία ήταν γνωστά και αποδεκτά από την Εκκλησία, αφού προϋπήρχαν αιώνες πριν- στην Αίγυπτο, στην Παλαιστίνη, στη Συρία, στην Ελλάδα. Αυτού του είδους τα κείμενα ενδιέφεραν τον Ετιέν Χάρτινγκ...

Το 1114 ο Ούγκο ντε Παγιέν ταξίδεψε για μια φορά ακόμη στους Αγίους Τόπους. Όταν επέστρεψε, ένα χρόνο αργότερα, ήρθε πάλι σε επαφή με τον Ετιέν Χάρτινγκ, ο οποίος πριν από λίγους μήνες είχε γίνει ηγούμενος του Σιτώ. Θα μπορούσε τώρα κανείς να υποθέσει ότι στο πρώτο του ταξίδι, το 1105, ο Ούγκο ντε Παγιέν είχε φέρει μαζί του ένα ή περισσότερα απόκρυφα κείμενα, τα οποία επρόκειτο να μεταφραστούν στο μοναστήρι του Σιτώ. Τι ήταν αυτό που οδήγησε τους μοναχούς εκεί να αρχίσουν να μαθαίνουν εβραϊκά με τόσο ζήλο; Και τι είδους μπορεί να ήταν τα κείμενα αυτά; Η απάντηση μοιάζει να είναι απλή: "Η ουσία των μυστικών παραδόσεων του Ιουδαϊσμού και της αρχαίας Αιγύπτου, μερικές από τις οποίες φτάνουν ως και την εποχή του Μωϋσή", λέει ο Γκαετάν Ντελαφόρζ στο βιβλίο του "Η παράδοση των Ναϊτών την εποχή του Υδροχόου".

Ίσως την εποχή εκείνη να συνέπεσαν ταυτόχρονα διάφοροι παράγοντες. Γιατί στο πολύχρωμο πολιτισμικό ανακάτεμα της Μεσογείου, ο Ούγκο ντε Παγιέν στην αναζήτησή του, βρέθηκε πολύ σύντομα μπροστά σε κείμενα γνωστικά και απόκρυφων θρησκευτικών παραδόσεων, τόσο ιουδαϊκών όσο και μουσουλμανικών. Ο ευγενής από τη Γαλλία απόκτησε σύντομα επαφές με συγκεκριμένους κύκλους και ομάδες και, μέσω αυτών, με αιρετικές απόψεις για τον Θεό, τη δημιουργία του κόσμου και τον σταυρικό θάνατο του Ιησού. Πόσο βαθιά μυήθηκε δεν μπορούμε να το ξέρουμε. Στην καλύτερη των περιπτώσεων σχετίστηκε με τους Δρούζους του Λιβάνου και τη μυστική τους διδασκαλία, ίσως και με τους Ασσασσίνους, οι οποίοι είχαν να κάνουν με τα ναρκωτικά, τη μαγεία των αριθμών και την Καμπάλα...

...Κάποιες πηγές του Ούγκο ντε Παγιέν, ιουδαϊκές ή μουσουλμανικές, είναι πάρα πολύ πιθανό να του εμπιστεύτηκαν ότι ο βασιλιάς Σολομώντας ήταν βαθύς γνώστης της απόκρυφης γνώσης και ότι στις κατακόμβες του ναού του θα πρέπει να υπήρχαν ακόμη μυστικά, τα οποία εξασφάλισαν τότε στο Σολομώντα δύναμη και σοφία. Το να μπορέσει να τα βάλει στο χέρι [ο Ούγκο] θα ήταν η μεγαλύτερη τύχη στον κόσμο για τον καθένα. Έτσι, ανάμεσα στο 1104 και το 1114, ο Ούγκο ντε Παγιέν και ο μέντοράς του ο Ετιέν Χάρτινγκ συνέλαβαν το σχέδιο να ιδρύσουν ένα τάγμα που θα τους βοηθούσε να σφετεριστούν την αρχαία απόκρυφη γνώση των Ιουδαίων και των Αιγυπτίων.

...Ο καλύτερος και πιο έμπιστος μαθητής του Ετιέν Χάρτινγκ δεν ήταν άλλος από τον Μπερνάρ ντε Φοντέν, τον μεταγενέστερο αββά του Κλερβώ- τον άνθρωπο εκείνο δηλαδή, που φρόντισε για τη διατύπωση των κανόνων του Τάγματος των Ναϊτών και την εισαγωγή του στους ενδοεκκλησιαστικούς κύκλους ως τάγμα μοναχών-ιπποτών με την απόφαση της Συνόδου του Τρουά.

[*Franjo Terhart, Οι Φύλακες του Ιερού Γκράαλ, εκδ. Κονιδάρη.]

***

Εντάξει, ενθυμούμαι ότι ο Franjo δεν πολυαρέσει στον αγαπητό μας Oculatis Abis (γράφει όμως και για την εποχή του Υδροχόου, χμ) εδώ όμως υπάρχουν κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία. Σύμφωνα με όσα γράφαμε πρόσφατα για τα εξώτερα και τα ενδότερα, να σημειώσω ότι δεν μεταφέρω τα παραπάνω για να μάθουμε ιστορία, αλλά για να συναγάγουμε -για μια ακόμα φορά- τους ουσιαστικούς στόχους των Ναϊτών.

Έχουμε να κάνουμε λοιπόν με μια υπέρβαση ενός συγκεκριμένου θρησκευτικού δόγματος και το συνδυασμό του με άλλες δοξασίες πίστης, προκειμένου να δημιουργηθεί μια καινούργια ιδεολογική σύνθεση που να τα περιλαμβάνει όλα αυτά (όπερ και εγένετο). Ουάου. Πολύ ανοιχτομάτικο, σε εποχές φανατισμών και μονοδρόμων.

Μπορώ να υποθέσω ότι η ισχύς εν τη ενώσει, διότι εδώ έχουμε και ένα συνδυασμό δυνάμεων: από τη μια η πνευματικότητα των μοναχών, από την άλλη η κατακτητικότητα του στρατιώτη, κράτα με να σε κρατώ να κατεβούμε στο υπόγειο, προφανώς και με διαφορετικές βλέψεις: Οι μοναχοί ήθελαν αυτήν καθαυτήν τη γνώση, ο στρατιώτης ήθελε τη δύναμη που θα ήταν η συνέπειά της. Πάρα πολύ ωραία, την έδεσα τη μαγιονέζα.

Ο σεβαστός κύριος Χάρτινγκ είχε μια ένδοξη πνευματική προϊστορία και, βεβαίως-βεβαίως, δεν παρέλειψε να είναι και από τα μέλη της Συνόδου του Τρουά, η οποία επικύρωσε το Τάγμα των Ναϊτών.

- Άνοιξε και ένα τόπικ παραπλεύρως με θέμα τη Ζωγραφιά της Ιωάννας, επειδή δεν σκαμπάζω από τέτοια μου έκανε εντύπωση.

"Όλοι οι τόποι είναι αυτό που ο καθένας προβάλλει πάνω τους."

quote:

---

Έχουμε να κάνουμε λοιπόν με μια υπέρβαση ενός συγκεκριμένου θρησκευτικού δόγματος και το συνδυασμό του με άλλες δοξασίες πίστης, προκειμένου να δημιουργηθεί μια καινούργια ιδεολογική σύνθεση που να τα περιλαμβάνει όλα αυτά (όπερ και εγένετο). Ουάου. Πολύ ανοιχτομάτικο, σε εποχές φανατισμών και μονοδρόμων.

---

Συμφωνώ φίλε μου, άλλωστε το είχα επισημάνει κι εγώ σε προηγούμενο post:

quote:

---

Καθώς ήταν γνώστες της αλχημείας και της Καμπάλα, βρίσκω πραγματική υπέρβαση το συνδυασμό αυτών των ενασχολήσεων με χριστιανικά πρότυπα λατρείας...Όλη αυτή η ανάμιξη θρησκευτικών στοιχείων κάνει το θρησκευτικό τους υπόβαθρο πραγματικά μοναδικό! Αν δεν κάνω λάθος, ποτέ έως τότε δεν υπήρξε τέτοιος έκδηλος συνδυασμός χριστιανικών, ιουδαϊκών, μουσουλμανικών και αιγυπτιακών θρησκευτικών στοιχείων...Συνολικά πιστεύω πως οι Ναϊτες εμφάνιζαν ένα πρωτόγνωρο για την εποχή θρησκευτικό πρόσωπο και οι Άγιοι Τόποι θα ήταν το καλύτερο πεδίο έρευνας και ανάπτυξης των ιδεολογιών τους.

---

Sub rosa

Έχω συλλέξει και νέα στοιχεία που αφορούν στην ύπαρξη του Τάγματος της Σιών στα τέλη του 11ου αιώνα και άλλα που εμπλέκουν τον Αγ. Βερνάρδο με το Τάγμα της Σιών. Περισσότερα σε λίγο.

Sub rosa

Νομίζω ότι ως τώρα έχουμε κάνει μια καλή αναφορά, σταθήκαμε αρκετά στους μύθους και στους θρύλους, άρα συμβολικά για το "τέλος του πρώτου μέρους" θα μου άρεσε να μεταφέρω το εξής:

Αυτό το παραμύθι μου το 'χει διηγηθεί ένας πραγματικός ιππότης.

Όχι από κείνους τους γνωστούς και τους καλοζωισμένους που κληρονόμησαν τους τίτλους τους από τους προγόνους τους- γιατί τέτοιοι υπάρχουν ακόμα πολλοί, από συνήθεια, στις χώρες της Ευρώπης.

Σας μιλάω για έναν πραγματικό ιππότη, ονομασμένο με όλους τους κανόνες, τις δοκιμασίες και τους τύπους, σε μια απ' τις αρχαίες ιπποτικές αδελφότητες της Ανατολής.

Ήρθε λοιπόν μια μέρα και μου είπε: Θέλω ν' αφήσω στα παιδιά του τόπου σου ένα παραμύθι. Κι επειδή σίγουρα θα το διαβάσουν κι οι μεγάλοι, σκέπτομαι να είναι μεγάλο και γεμάτο απ' όλα όσα τους λείπουν σήμερα: Θρύλους και παραδόσεις, όνειρα και οράματα, αγάπη και θυσία, μυστικά της ζωής, σοφές διδασκαλίες και ηρωικές πράξεις και διηγήσεις, που έχω ακούσει ή έχω παραλάβει απ' τους δασκάλους μου κι άλλους παλιότερους ιππότες της περιοχής αυτού του κόσμου.

Αυτά που έχω μάθει στη ζωή μου είναι πολλά... Θα τα δώσουμε στον κόσμο έτσι γραμμένα που να τα χαρούν όλοι. Οι αγνοί στην ψυχή και στο πνεύμα θα καταφέρουν να δουν το πιο βαθύ νόημα, πίσω απ' τα σύμβολα. Οι άλλοι θα διασκεδάσουν με μιαν ακόμη ιστορία για μάγους, δράκοντες και ξωτικά.

(Από τον πρόλογο της σειράς του Γ. Προκοπίου "Ο ιππότης", εκδ. Κέδρος, διότι το καλό ιστόρημα από τον πρόλογο φαίνεται.)

"Όλοι οι τόποι είναι αυτό που ο καθένας προβάλλει πάνω τους."

Αφού σκέφτεστε δεύτερο κύκλο, μετά το μύθο (πρόναο) και θέλετε να περάσετε στο κυρίως θέμα σκεφτείται για παράδειγμα τη ναϊτική μύηση. Ποιά χαρακτηριστικά του υποσυνειδήτου προκαλεί να αναδυθούν στον μυούμενο; (Δείτε τον Jung και τα πειράματα του Birkbeck).

Τι θέλει να επιτύχει; Ποιά η ένωση που επιτυγχάνει; Υποτιμά τον άνθρωπο, τον εξισώνει με την υπόλοιπη φύση ή τον καθιστά κυρίαρχο κατακτητή; Που βρίσκεται το πένθος και που η ελπίς; Ποιά η σωτηριολογική κατεύθυνση της ναϊτικής διδασκαλίας;

Ήταν η ναϊτική μύηση ήταν για γεωργούς ή για κυνηγούς; ...

προσωπικά συμφωνώ με την άποψή σου, αν και μέχρι στιγμής νομίζω ότι οι αξιότιμοι συν-γράφοντες έχουν συμβάλλει τα μάλλα προς αποφυγίν των όποιων επιπόλαιων κρίσεων.

Αλήθεια, έχουμε διαβάσει τη "Θεία Κωμωδία" του Dante Alighieri ή το "Φάουστ" του Goethe;

Omne vivum ex ovo. Ότι είναι ζωντανό, προέρχεται από το αυγό. Μα καλά, το αυγό ποιος το έκανε;

Κι αν σπάσεις το κέλυφος και δεις το περιεχόμενο, και τι μ' αυτό; (Όπως θα έλεγε ο φίλος μας ο Κυνικός.) Στην ουσία θα έχεις κάνει μια τρύπα στο αυγό. Θα έχεις βέβαια την ψευδαίσθηση ότι ανακάλυψες κάτι εσώτερο, άντε και να εφεύρεις την ομελέττα, άντε και να έχεις τα μέσα και να διαπιστώσεις το χημικό τύπο του αυγού, ε, και; Αυτή καθαυτή η έννοια της ζωής, η έννοια της αλήθειας, πώς διαπιστώνεται; Μόνο ένας Θεός την ξέρει- κυριολεκτικά.

Όλοι οι τόποι είναι αυτό που ο καθένας προβάλλει πάνω τους, αλλά η αλήθεια είναι ουτοπία. Αγαπητέ Ανέσπερε Φοίνικα, φυσικά και όχι μόνο δεν μπορούμε να την αντέξουμε, αλλά ούτε καν μπορούμε να τη διακρίνουμε. Έχουμε όμως τη ματαιοδοξία να τη δούμε υπό το πρίσμα των ανώτερων θηλαστικών και ό,τι καταλάβουμε.

Να δούμε τη ναϊτική μύηση -στην ώρα της- με γνώμονα τον Jung και τον Birkbeck (γιατί δεν μας κάνεις μια εισήγηση;) αλλά στοιχηματίζω πως οι Ναΐτες όταν τη συνέθεταν δεν είχαν κατά νου ούτε τον έναν ούτε τον άλλον. Από ερμηνείες δόξα τω Θεώ. Όμως -και εδώ είναι το κουμπί- ο ναϊτικός μύθος δεν είναι απολίθωμα και αντικείμενο επιστημονικής μελέτης, αλλά ζωντανός. Σαν ένα καλό, παλιό κρασί, ας πούμε, που εξακολουθεί να ζυμώνεται μέσα στο μπουκάλι.

Ο τρόπος που λειτουργεί περιγράφεται πολύ εκφραστικά στο "Εκκρεμές του Φουκώ", γεια σου Έκο με τα ωραία σου. Ξεκινάς από περιέργεια, επειδή κάτι έκανε κλικ στο DNA σου, και χωρίς να το καταλάβεις παρασύρεσαι και γίνεσαι ένα με το μύθο. Το έχουμε ξαναγράψει, τελικά μέσα από το ναϊτικό μύθο συνειδητοποιείς την προσωπική σου αλήθεια.

Για να περάσω στα πρακτικά, έχουμε πει να προσπαθήσουμε να κρατήσουμε μια σειρά στην επανεξέταση των όσων έχουμε γράψει. Πάμε πάλι από την αρχή, λοιπόν, όπως πρότεινε ο αγαπητός Oculatis Abis, όχι για να δευτερολογήσουμε αλλά για να ξαναδούμε το θέμα μέσα από τα μέχρι τώρα ατάκτως ερριμμένα και μέσα από όσα έχουμε μάθει στο μεταξύ. Πιστεύω πως το έξω συνδέεται και με το μέσα, και αν είναι π.χ. να ξαναδούμε το πώς σχηματίστηκε το Τάγμα των Ναϊτών, δεν θα είναι για να γράψουμε ιστορικές σελίδες αλλά για να βγάζουμε και κάποια συμπεράσματα. Και, επαναλαμβάνω, όσα καταλάβουμε.

"Με συγχωρείς" είπε ένα ψάρι της θάλασσας σε ένα άλλο, "εσύ είσαι πιο τακτικό και με πιο πολλή πείρα από μένα, κι ίσως να μπορείς να με βοηθήσεις. Πες μου, πού μπορώ να βρω αυτό το πράγμα που το λένε θάλασσα; Το ψάχνω παντού, αλλά χωρίς αποτέλεσμα."

"Η θάλασσα" είπε το άλλο ψάρι, "είναι αυτό που μέσα του κολυμπάς τώρα."

"Α, ώστε αυτό είναι; Μα αυτό είναι μονάχα νερό. Εκείνο που ψάχνω εγώ είναι η θάλασσα" είπε το μικρότερο ψάρι, νιώθοντας μεγάλη απογοήτευση. (2)

"Δώσε μου δόξα Κύριε, όχι για μένα, αλλά για να δοξαστεί το όνομά Σου."

Αγαπητοί (κατά σειρά εμφάνισης) Νικηφόρε Ουρανέ και Zadok, όχι, δεν συμφωνώ ότι τα συμπεράσματα θα μας οδηγήσουν σε διαφωνίες. Αν ήταν να διαφωνήσουμε, είχαμε ένα σωρό καλούς λόγους να το κάνουμε ως τώρα. Δεν είμαστε τύποι που προσπαθούμε να επιβάλουμε την άποψή μας. Το ωραίο είναι ότι ο καθένας μας σέβεται την άποψη του άλλου. Το ζητούμενο είναι να καταθέσουμε τις εντυπώσεις μας, γιατί αν ήταν απλά και μόνο να αλληλοενημερωνόμαστε για τη ναϊτική ιστορία, ανοίγαμε πιο εύκολα ένα βιβλίο. Το να μην μπορέσουμε να αποδεχθούμε "μία και μόνη" αλήθεια, είναι αναμενόμενο... και γοητευτικό.

-Μα καλά, γιατί με είπε ανώτερο θηλαστικό;

________________________________

(1) Παναγιώτη Μαυρόπουλου, "H πολυτάραχη ζωή του Σεβάσμιου Διδασκάλου Nicola Betz", εκδ. Πύρινος Κόσμος. Επί τέλους το απέκτησα και ευχαριστώ πολύ την καλή μας Zadok για τη σύσταση. Νιώθω μεγάλη χαρά όταν διαβάζω έλληνες συγγραφείς που το λέει η καρδιά τους!

(2) Wayne W. Dyer, "Πίστεψέ το και θα δεις", εκδ. Γλάρος.

"Όλοι οι τόποι είναι αυτό που ο καθένας προβάλλει πάνω τους."

Τελικα οι ναιτες σκοτωναν? Αν ναι ποιους και γιατι? *

quote:

---

Απαιχτο αυτο με τα ψαρια Σπιραλ. Πολυ διδακτικο. Ολοι ψαχνουν την αληθεια τελικα που την εχουν μεσα στα ματια τους αλλα δεν τη βλεπουν. Ευχαριστω.

Τελικα οι ναιτες σκοτωναν? Αν ναι ποιους και γιατι? *

http://www.ummo.cc/Sigil/Glasya_Labolas.JPG

---

Edited by - Zadok on 03/08/2004 23:04:31

Teutonic "Battle on the Ice" , Lake Peipus 1242 AD

KNIGHT OF MALTA GRAND MASTER WITH BANNER 1560

KNIGHT HOSPITALLER, ORDER OF ST. JOHN, LATE 13th CENTURY

KNIGHT TEMPLAR, WARRIOR MONK, EARLY 12th CENTURY AD

"TANNENBERG 1410" TEUTONIC KNIGHT AND SERGEANT DEFEND THE FLAG OF TANNENBERG

Και για να αποτοξινωθώ απο τα Ναιτάκια (που δεν "τα παω" και ιδιαιτερα) να μερικα δικα μου

BYZANTINE CATAPHRACHT, 9th CENTURY AD

GREEK HERO ACHILLES, 12th CENTURY BC

ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ

quote:

---

Λοιπόν O.K.
Ο φίλτατος OCULATIS ABIS έχει ήδη κάνει μια αρχή διατυπώνοντας τα δικά του συμπεράσματα.
Έχει κανείς να κάνει κάποιο σχόλιο επι αυτών ή θέλει μήπως κάποιος άλλος να κανει μια προσπάθεια;

---

τα χαμηλωμενα φωτα κανουν σκιες στα προσωπα μας και τα παραμορφωνουν.
Δια τούτο μόνο φως.
Ελατε στο φως, ξεχαστε τις σκιες.

quote:

---

quote:

---

Λοιπόν O.K.
Ο φίλτατος OCULATIS ABIS έχει ήδη κάνει μια αρχή διατυπώνοντας τα δικά του συμπεράσματα.
Έχει κανείς να κάνει κάποιο σχόλιο επι αυτών ή θέλει μήπως κάποιος άλλος να κανει μια προσπάθεια;

---

τα χαμηλωμενα φωτα κανουν σκιες στα προσωπα μας και τα παραμορφωνουν.
Δια τούτο μόνο φως.
Ελατε στο φως, ξεχαστε τις σκιες.

---

quote:

---

Τελικα οι ναιτες σκοτωναν? Αν ναι ποιους και γιατι? *

---

Ιππότα Labolas Glasya, δηλώνω δημοσίως ότι είσαι αριστούργημα, απολαμβάνω την κάθε σου λέξη. Ο παράδεισος του Esoterica! Νά 'σαι καλά.

Τώρα, αν σκότωναν ή όχι οι καλοί μας... Επισήμως δεν αναφέρεται τίποτα, τουλάχιστον αυτό δεν ήταν το αγαπημένο τους σπορ. Αν το έφερνε η κακιά η στιγμή, τι να σου πω, μην πάρουμε και όρκο. Φυσικά, όταν λάβαιναν μέρος σε μάχες και σε συμπλοκές, όλο και κάποια μύτη θα άνοιγε (και εκείνοι πάλι εισέπρατταν τα αντίστοιχα). Αλλά τα φονικά δεν ήταν αυτοσκοπός.

Κατά συνέπεια, δεν μπορώ να σου απαντήσω στο δεύτερο σκέλος της ερώτησής σου, αφού αναιρείται από την πρώτη απάντηση.
Ελπίζω στοιχειωδώς να σε κάλυψα.

quote:

---

Μα καλά, γιατί σε είπε ανώτερο θηλαστικό;

---

Έλα ντε! Έτσι είναι αυτός ο άνθρωπος, μετά πάλι θα λέει ο άλλος ο εξαφανισμένος ότι αναλώνουμε το τόπικ με προσωπικές αναφορές.

Επιστρέφω στο θέμα, λοιπόν.

Ιππότα Νικηφόρε Ουρανέ, ένσταση. Ο ιππότης Occulatis Abis (μα πού πήγε πάλι, προς άγραν Smirnoff;) δεν έβγαλε συμπεράσματα, έκανε μια ωραία ανακεφαλαίωση και πρότεινε να ξαναπιάσουμε την ιστορία με τη σειρά.

Υποτίθεται λοιπόν ότι θα μας ενημέρωνε για το πώς σχηματίστηκε το Τάγμα και ποιοι μπορεί να ήταν οι υποκινητές.
Μέχρι στιγμής φιναλίστ στον κατάλογο είναι οι Rex Deus και οι Prieure de Sion (δεν ξέρω πώς μπαίνουν τόνοι στο πρόγραμμα που γράφω, κάντε πως δεν βλέπετε).

Η ναϊτολόγος Marion Melville στο βιβλίο της "La Vie des Templiers" αναφέρει διακριτικά ότι σύμφωνα με τον Jacques de Vitry οι Ναΐτες ήταν 9 συνειδητά "ως ξεκίνημα" (σαν ορεκτικό δηλαδή, το κυρίως πιάτο μετά). Τέλος πάντων, έχουμε εμπεδώσει το ότι δεν επρόκειτο για ιδιωτική πρωτοβουλία των 9 και μόνο, αλλά πίσω από αυτούς υπήρχαν και άλλοι, άρα υπήρχε ένα σχέδιο. Εξεταστέον.

Ο Greek hero Achilles ήταν Ναΐτης; Όλα είναι πιθανά. Νικηφόρε Ουρανέ, ευχαριστώ προσωπικά για τις εικόνες. Και γιατί παρακαλώ αυτοί οι μαχαιροβγάλτες είναι το αγαπημένο σου; Πώς θα πεισθεί ο Labolas Glasya ότι η ιστορία δεν είχε πολλούς σκοτωμούς; Και γιατί δεν μας εξηγείς με δικά σου λόγια τι είναι αυτό το σταυρουδάκι; Και γιατί δεν τα πας καλά με τα Ναϊτάκια, αν δεν υπήρχαν αυτά πώς θα είχαμε γνωριστεί εμείς εδώ πέρα, και πώς θα εξελίσσαμε τη συνείδησή μας;

Δημ., (πώς να σε προσφωνήσω δεν ξεύρω, είσαι αγοράκι ή κοριτσάκι;) καλώς όρισες στην παρέα.

***

Λοιπόν, ακούστε να δείτε, θα λείψω για μερικές ημέρες και θα γλιτώσετε. Δεν ξέρω αν θα μπορέσω να δικτυωθώ εκεί όπου θα είμαι για να επικοινωνήσω μαζί σας, εκείνο που ξέρω όμως είναι ότι εφέτος θα δω τον τόπο μου με άλλα μάτια και αυτό σας το οφείλω και σας ευχαριστώ και πάλι. Η συζήτηση μαζί σας είναι πολύ γόνιμη.

Στο πλαίσιο λοιπόν του ναϊτικού πνεύματος, μεταφέρω το εξής:

***

...Η εικόνα του Τειχισμένου Κήπου της Αλήθειας συνδυάζει τρεις βασικές έννοιες: του Κόσμου, μέσα στον οποίο βρίσκεται ο Κήπος, του Τείχους που χωρίζει τον Κήπο από τον Κόσμο, και του Κήπου στο εσωτερικό του Τείχους, ο οποίος μάλιστα είναι ένας Κήπος της Αλήθειας.

Ο Κόσμος είναι ο κόσμος στον οποίο ζούμε, ερημωμένος και ερειπωμένος, ένας κόσμος απάτης και διάσπασης, άγνοιας και παραλογισμού, ένας κόσμος αταξίας, μία πηγή πόνου και θλίψης, ένας τάφος, ένας κόσμος προσωρινός. Ένας κόσμος που είναι σαν την πιο περιοριστική και σκληρή φυλακή που είναι δυνατόν να υπάρξει.

Το Τείχος συμβολίζει το φράγμα που χωρίζει την έρημο του κόσμου από την όαση που υπάρχει μέσα σ' αυτό. Η όαση είναι ένας Κήπος, ένας τόπος απλότητας, ομορφιάς και τάξης, ένας υπέροχος τόπος αιώνιας χαράς και ομορφιάς. Δεν βρισκόμαστε ακόμα μέσα του -όπως δεν ανήκουμε και στην έρημο- αλλά μπορούμε να πάμε εκεί, φτάνει να περάσουμε από το Τείχος που χωρίζει τις δυο πλευρές. Δεν είναι αυτό κάποιο εξωτερικό τείχος, αλλά τα στοιχεία του κατώτερου εαυτού μας, από τα οποία πρέπει να απελευθερωθούμε. Είναι ακόμα το πέπλο των Θείων Ονομάτων και ιδιοτήτων που κρύβουν την άρρητη Ουσία του Θεού. Έτσι, Τείχος, Κήπος και Άνθρωπος είναι έννοιες που ταυτίζονται, όταν ο άνθρωπος ξεπεράσει τα όρια του ατομισμού και της άγνοιάς του.

...Το Τείχος και ο Κήπος συμβολίζουν τα στάδια της πορείας του ανθρώπου προς την Αλήθεια, συμβολίζουν δηλαδή τη σταδιακή πνευματική εξέλιξη.

Το Τείχος του Κήπου της Αλήθειας έχει μια πόρτα η οποία ανοίγει από μέσα για να δεχθεί τους ανθρώπους που φτάνουν μπροστά του. Η πόρτα ανοίγει από μέσα, δηλαδή διά της εσωτερικής οδού της τελείωσης, αλλά και με πρωτοβουλία αυτού που την φρουρεί -όχι του ανθρώπου- γι' αυτό πρέπει να είμαστε σε μια συνεχή κατάσταση δεκτικότητας και εγρήγορσης.

Ο Τειχισμένος Κήπος της Αλήθειας είναι, επομένως, αυτός ο ίδιος ο άνθρωπος, που πορεύεται εσωτερικά για να γνωρίσει τον αληθινό του εαυτό ο οποίος ξαφνικά μια μέρα του αποκαλύπτεται.

Αυτός όμως ο Κήπος, αυτός ο Παράδεισος, δεν είναι τίποτα μπροστά στην παρουσία αυτού του ίδιου του Θεού. Είναι ακριβώς ένα πέπλο, που ενώ Τον κάνει ορατό στα μάτια της ψυχής μας, την ίδια στιγμή κρύβει από αυτά τη βαθύτερη Ουσία Του, την οποία κανένα δημιουργημένο ον δεν μπορεί να αντέξει την αντικρύσει.

Αυτός, όμως, είναι και ο τελικός στόχος του αναζητητή: να γνωρίσει στο μεγαλύτερο δυνατόν βαθμό που του επιτρέπεται (από την προκαθορισμένη του θέση) Εκείνον ο Οποίος βρίσκεται κρυμμένος πίσω από όλα αυτά τα πέπλα, και "θέλει να γίνει γνωστός", σύμφωνα με την Παράδοση.

(Από το εισαγωγικό σημείωμα του βιβλίου "Ο Τειχισμένος Κήπος της Αλήθειας", του Χακίμ Σαναΐ, εκδ. Πύρινος Κόσμος.)

Και για το φίλο μας το Labolas Glasya, από τους στίχους του βιβλίου, αφιερωμένο εξαιρετικά:

Ο κατακτητής της αγάπης είναι αυτός
που η αγάπη τον έχει κατακτήσει.
Ρίξε τον εαυτό σου, με χέρια και με πόδια, στην αναζήτηση-
αλλά όταν φτάσεις στη θάλασσα,
σταμάτα να μιλάς για τα ρυάκια.

***

Σας ευχαριστώ.

"Όλοι οι τόποι είναι αυτό που ο καθένας προβάλλει πάνω τους."

και μην ξεχάσετε το χυμό πορτοκάλι (ολίγον όμως για να "τσιμπάει" λίγο )
Δεν σας ξέχασα, απλά έλλειψα για ένα διάστημα (πήγα να αγοράσω 10 κάσες Smirnoff )

Sub rosa

Λοιπόν, μια και ο αγαπητός ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ μας ανέλυσε το σύμβολο της σημαίας, ας δούμε και μία άλλη "οπτική" πάλι από το τόπικ: S Y M V O L A και το μέλος ATMA:

quote:

---

quote:

---

λογω νεοτερας αναφορας του συμβολου του σταυρου (και ψαχνοντας καποιον συγκεκριμενο) επετυχα αυτον και μου εκανε τοση εντυπωση
~οχι επειδη ειναι κατι που συνηθως
βλεπω σχηματισμενο κατω απο συνθηματα σε τοιχους
εδω στη νυμφη +σ'εθνικες οδους ενιοτε /
~αλλα επειδη μου φανερωθηκε εντελως ξαφνικα μια αλλοτινη μου σκεψη..:))
ειναι δυο ρουνοι=ενας ρουνικος δεσμος...
εχμ..θα επανελθω!
-εχμ...δεν θυμαμαι το id του τοπικ με τους ρουνους~κι ας το εκπορευσα εγω:(..
-so...'llbbck-

ιδου η εικονιτσα στην οποια αναφερθηκα...:))

---

επιστροφη λοιπον..(λιγο πριν το ξημερωμα αφου ελαβα ενα..μηνυμα ενδιαφεροντος περι αυτου...:))

το τοπικ:
ηΑτμα ,οι Κελτες + το Φουθαρκ....

τα συμβολα:

+

....
δεν θα αναλυσω πολλα τωρα....
ενα θα πω....:
συνταξιδιωτισσα..σκεψου πως το gifu//gebo....
αναπαριστα παντα ζευγη/
ενω το wyn/wunjo-εν/
να δουμε την κοσμικη σημασια;

ο πρωτος ρουνος ειναι το δωρο
και το δευτερο η χαρα..

και κατι φαινομενικα ασχετο μα μου θυμιζει κατιπου συζηταγαμε..νομιζω..:))

και τα δυο ειναι συμβολα του πλανητη αφροδιτη....plus:
ο δευτερος ρουνος αντιστοιχει τοσο στην αφροδιτη οσο και στον κρονο....

εχμ....γαλακτωδες το φως....
παω εξω...

paramatma

---

multi - persona

"Virtus Junxit Mors Non Separabit"(Whom virtue unites, death will not separate)

Ακόμα και η λατινική εκδοχή που χρησιμοποιούν οι σύγχρονοι Ναΐτες νομίζω ότι αδυνατεί να αποδώσει κάποιες ιδιαίτερες πτυχές...

IN HOC SIGNO VINCES

Ο φίλτατος Oculatis Abis αλλού πάει και τα πίνει... (αμ θα τα πω όλα!)
Έχει ανοίξει δικό του "μαγαζί": ΤΑ ΠΑΡΑΔΟΞΑ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ, κι από εκεί προέρχεται το κατωτέρω απόσπασμα:

quote:

---

Schwabe
Πλήρες Μέλος

1285 Μηνύματα Posted - 05/08/2004 : 15:27:27
--------------------------------------------------------------------------------
Oculatis Abis,

μιας και το'φερε η κουβέντα μας, δηλαδή το copyright, ας θυμηθούμε και ένα ακόμη κομμάτι του παζλ που αποκαλείται "εξ αποκαλύψεως".

Αλήθεια, ΠΟΣΕΣ φορές έχει προϋπάρξει ο μύθος του θανάτου και της ανάστασης? Η σημειολογία του συνδυασμού?

Όταν οι Ευρωπαίοι κατακτητές ανακάλυψαν την Νότια Αμερική διαπίστωσαν κατάπληκτοι ότι οι ιθαγενείς, που δεν είχανε ιδέα τι εστί χριστιανισμός, λάτρευαν έναν Θεό που πεθαίνει και ανασταίνεται. Ο Θεός Κβετσαλκοάτλι σταυρώθηκε επάνω σε έναν ξύλινο σταυρό, εξαιτίας της αγνωμοσύνης των ανθρώπων που ήρθε να σώσει..

Στο «Αρχαίο Λεξικό» του Κίνγκςμπορουνγκ διαβάζουμε ότι οι αρχαίοι κάτοικοι της χερσονήσου του Γιουκατάν, λάτρευαν τον «σωτήρα» Μακάμπ, γεννημένο από την ΑΜΜΩΜΟ ΠΑΡΘΕΝΑ ΤΣΙΡΙΜΠΙΡΑ, μέλος κάποιας «αγίας τριάδας», που φόρεσε ΑΓΚΑΘΙΝΟ ΣΤΕΦΑΝΙ και σταυρώθηκε σε ΞΥΛΙΝΟ ΣΤΑΥΡΟ. Έμεινε πεθαμένος για ΤΡΕΙΣ ΗΜΕΡΕΣ και έπειτα αναστήθηκε και αναλήφθηκε στον ουρανό….

Είναι γνωστό ότι ο Μαρντούκ ήταν ο Θεός της Βαβυλώνας. Ήταν ο Θεός του ανοιξιάτικου ήλιου που νίκησε τον δράκοντα του αρχικού χάους, τον Τιαμάτ. Οι λατρευτές του πίστευαν ότι πεθαίνει κάθε χειμώνα και ανασταίνεται την άνοιξη. Τιμούσαν τον θάνατο του με πολυήμερο πένθος και στην συνέχεια ακολουθούσε ένα χαρμόσυνο γλέντι για να γιορτάσουν ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ. Η λατρεία του Μαρντούκ ενσωματώθηκε τελικά στην εβραϊκή θρησκεία με το θρύλο της Εσθήρ και του μαρδοχαίου….

Τεράστια δημοτικότητα απολάμβανε κατά την αρχαιότητα και η λατρεία του Αδώνιδος, ο οποίος επίσης ΠΕΘΑΙΝΕ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΑΙΝΟΝΤΑΝ κάθε χρόνο. Μητέρα του ήταν η Μύρα που ταυτίστηκε με το δέντρο της σμύρνας. Κατά την ανάσταση του οι λατρευτές του Αδώνιδος χαιρετιόντουσαν στους δρόμους με την τυπική φράση «Άδωνις Ανέστη»….
(να σημειώσουμε πως η λέξη Άδωνις σημαίνει «Κύριος»….)

Βλέπουμε λοιπόν 1200 χρόνια και πλέον ΠΡΙΝ από την εμφάνιση της αίρεσης του εβραιοχριστιανισμού, η λατρεία του Θεού που πεθαίνει και ανασταίνεται να είναι διαδεδομένη σε όλες τις παραλιακές χώρες της Μεσογείου.

Συμπτώσεις? Τυχαίο?

Παρόμοιοι θρύλοι θεών που πέθαιναν και ανασταίνονταν συναντώνται στους Θεούς Μίθρα, Ταμούζ, Διόνυσου, του Όσιρι και άλλων πολλών.

Να πούμε επίσης ότι χάρη στον Μέγα ιερέα του Μίθρα φλάβιου βαλέριου ("Άγιος Κωνσταντίνος") πέρασε ουσιαστικά ο παγανισμός και οι λατρευτικές του διαδικασίες (Σταυρός-Ανάσταση-Θείο βρέφος κ.α.) στον κόσμο υπό τον μανδύα του χριστιανισμού.

Διότι, για να μην ξεχνιόμαστε, το σύμβολο της πίστεως το διαμόρφωσε και το όρισε ένας ΠΑΓΑΝΙΣΤΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΙΣΤΟΣ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΪΚΩΝ ΜΥΘΩΝ ΠΟΥ ΑΚΟΥΓΑΝ ΣΤΟΝ ΟΝΟΜΑ ΙΗΣΟΥΣ!

Και ο νοών νοείτω........

---

multi - persona

"Virtus Junxit Mors Non Separabit"(Whom virtue unites, death will not separate)

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr