Τίποτα δεν έχω .
Είμαστε κοπριές .
Μέσα σε αυτήν υπάρχει ο σπόρος , που την διατηρεί ως μάζα ,ώστε να μην αποσυντεθεί.
Το να νομίζει ένα άτομο ότι είναι κάτι τι, προέρχεται όπως έγραψες από το περιβάλλον στο οποίο υπάρχει.
Όλοι οι χώροι είναι άπειρες εικονικές πραγματικότητες ,που ακόμη και όταν συνδεθούνε όλοι μαζί δεν προκύπτει ο πραγματικός χώρος από τον οποίο προέρχεται, κρατάει η σκούφια της ουσίας ,της ψυχής μας .
Τιμή μου που με αποκάλεσες αιωνόβιο .
Από εκεί προέρχονται τα πάντα ,από την αιωνιότητα .
Όσοι αδυνατούνε να το δεχτούνε ως την μοναδική πραγματικότητα , είναι ουσίες ,ψυχές νεαρές που δεν έχουνε βιώσει τις δυνάμεις του καλού & του κακού στην αντικειμενική τους διάσταση.
Αυτή η διάσταση, η υπαρκτή διάσταση και όχι φανταστική, είναι επίσης ο χώρος από όπου προέρχονται οι οντότητες που δεν διαθέτουνε ουσία ,ψυχή και καταβάλλουνε ανθρώπους που λειτουργούνε μοναχά με επιθυμίες .
Κυρίως αρέσκονται να οδηγούνε ανθρώπους που βρίσκονται στην ηγεσία του πλανήτη μας ,προς την συναισθηματική συμπεριφορά.
Η Ανθρωπότητα είναι συναισθηματικά πολωμένη .
Η παγκόσμια οικονομική ύφεση ,που αντιλαμβανόμαστε ως κρίση ,είναι το αποτέλεσμα αυτής της συμπεριφοράς .
Δεν είναι συμπεριφορά ώριμης ουσίας ,ψυχής .
Η ώριμη ουσία ,ψυχή , θέλει και επιδιώκει μοναχά ένα πράγμα .
Να διαμορφώσει ανιδιοτελή χαρακτήρα ,ακόμη και όταν αυτή η ουσία ,η ψυχή , είναι βουτηγμένη μέσα στα πάθη της σαρκός .
Εδώ τίθεται βεβαίως θέμα .
Είναι η δεν είναι η ουσία μας ,η ψυχή μας ανιδιοτελής ;
Και φυσικά για να είναι θα πρέπει να υπάρχει τουλάχιστον θεωρητικά .
Που θα τοποθετήσουμε την ουσία ,ψυχή μας , είναι φυσικά ένα άλλο ατομικό πρόβλημα για τον κάθε πνευματικό άνθρωπο .
Πως θα το ξεπεράσει, αν δεν αφοσιωθεί & μελετήσει τα της ψυχής και τα της προσωπικότητας ?
Ανέφερες μερικά επεισόδια που αφορούνε ψυχή & προσωπικότητα και διαχώρισες μερικά εξ αυτών .
Ψυχή & προσωπικότητα είναι εγκλωβισμένες στα ζεύγη των αντιθέτων (εννοιών ) .

Την αυτογνωσία την πιπιλάμε ως καραμέλα και δεν καταλαβαίνουμε πόσο γλυκιά ,η πόσο πικρή είναι .
Τι πάει να πει αυτογνωσία ?
Ότι γνωρίζω ως υπεύθυνο άτομο σε ποιο σημείο των εσωτερικών υποκειμενικών κόσμων βρίσκομαι και τι σημείο συνειδητότητας έχει διαμορφώσει η προσωπικότητά μου .
Αιώνιο, φθαρτό θνητό, αφηρημένο ,η συγκεκριμένο φορμάτ ?

Ναι θα με απασχολεί η ουσία ,η ψυχή , μέχρι να γίνω η ουσία ,η ψυχή .

Κατά την γνώμη μου, επειδή σ' αυτό δεν έχω βιωματική γνώση, στο ανάποδο δηλ. νομίζω πως γίνεται αλλά πολύ δυσκολότερα. Μια γυναίκα μπορεί να γίνει μωρό στην "αγκαλιά" ενός άντρα, και μπορεί να διαχωριστεί η προσωπικότητά της από την ουσία της αλλά νομίζω πολύ πιο δύσκολα από έναν άντρα. Βέβαια, αν υπάρχει στο φόρουμ μια γυναίκα που να έχει επιτύχει έναν τέτοιο διαχωρισμό, που να το έχει βιώσει δηλ. αυτό, καλό θα ήταν να μας πει αν συμβαίνει ή όχι. Τώρα, αν ο άντρας έχει καταφέρει να φτιάξει, αυτό που έλεγα πριν, έναν χώρο επώασης, ένα "καλούπι" μέσα του, ένα είδος μήτρας, τότε κατά πάσα πιθανότητα να μπορεί να το κάνει με τον ίδιο τρόπο που το κάνει μια γυναίκα. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η ύπαρξη αυτής της μήτρας, αυτού του καλουπιού δηλ. Αυτό στην γυναίκα, υπάρχει εκ φύσεως. Στον άντρα, επειδή δεν υπάρχει, θα πρέπει να δημιουργηθεί, να φτιαχτεί, κατά συνέπεια είναι κάτι που όπως και να' χει, θα είναι φτιαχτό, τεχνητό. Εκεί βρίσκεται η δυσκολία. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν είναι κατορθωτό. Μπορεί να συμβεί κατά την γνώμη μου αλλά πολύ δυσκολότερα.

quote:

---

Dr Jekyll Mr Hyde

Το ευαγγέλιο αναφέρει καθαρά ότι "Αν δεν γίνεται σαν τα παιδιά δεν θα μπείτε στο βασίλειο των ουρανών"
Θεωρείς λοιπόν ότι γίνεται ένας άνθρωπος να καταφέρει κάποτε να "παραμείνει" παιδί, να παραμείνει αγνός και ευδαίμων, και αν ναι πώς θα το πετύχαινε αυτό?

---

Edited by - zip on 16/04/2010 14:23:09

Το σεξ, όταν υπάρχει το στοιχείο του ερωτισμού, λειτουργεί ως συννένωση, ως συν-ουσία. Θα μπορέσουμε να καταλάβουμε την λειτουργία του, αν δούμε την σύνθετη λέξη "συν-ουσία". Αν υπάρχει το στοιχείο του ερωτισμού, τότε η λέξη παίρνει τον κυριολεκτικό της χαρακτήρα. Δηλ. έχουμε συννένωση της ουσίας ενός άντρα και της ουσίας μιας γυναίκας. Κυριολεκτικά. Ένωση ψυχών που λέμε. Αυτό είναι κάτι "μαγικό" και η στιγμή δεν περιγράφεται. Εκείνη την στιγμή αμφότερες οι προσωπικότητες των δύο εραστών, εξαφανίζονται και χάνονται.

Κανένας δεν μπορεί να γίνει κάτι που είναι ήδη.

Αυτό που λέει και ο ΕΝΑΣ ΥΠΗΡΕΤΗΣ με άλλα λόγια : "Η ψυχή δεν είναι ένα μέσο και δεν χρειάζεται να εισέρθει στο βασίλειο των ψυχών. Ανήκει ήδη εκεί. Όπως το φυσικό σου σώμα ανήκει σε αυτόν τόν κόσμο έτσι και η ψυχή σου.. ανήκει σε αυτό που ΕΙΝΑΙ."

Οι ψυχές των ανθρώπων δεν είναι έξω από τους ανθρώπους και ο άνθρωπος δεν είναι μόνο προσωπικότητα αλλά είναι και ψυχή, και ουσία, όπως ακριβώς είναι το φως : και κύμα και σωματίδιο. Ο άνθρωπος είναι ΚΑΙ το ένα ΚΑΙ το άλλο. Είναι και προσωπικότητα και ουσία, και καλό και κακό, και μαύρο και άσπρο, και νερό και χώμα. Αυτός επιλέγει με τι θα ασχοληθεί περισσότερο. Θα ασχοληθεί περισσότερο με την ουσία του ή με την προσωπικότητά του ; Θα ασχοληθεί περισσότερο με αυτά που είναι δικά του ή με αυτά που τα έχει δανειστεί ;

Σου έχω ξαναπεί φίλε μου, πως τα δάνεια είναι δάνεια και πως κάποτε θα πρέπει να επιστραφούν. Όσα δανείστηκα για να φτάξω μια προσωπικότητα, ακριβώς επειδή δεν είναι δικά μου, κάποια στιγμή θα πρέπει να τα επιστρέψω. Ο άνθρωπος δεν φτιάχνει μόνο την προσωπικότητά του από δάνεια. Την φτιάχνει και από κλεψιμέϊκα. Από αυτά που δανείζεται αλλά και από αυτά που κλέβει.

Αν λοιπόν γίνει κάποιος μόνο ουσία, τότε ποιος θα είναι ; ποια θα είναι η προσωπικότητά του ; Από την άλλη, αν γίνει κάποιος μόνο προσωπικότητα, τότε ποια θα είναι η ουσία του ; Δεν μπορεί να συμβεί ούτε το ένα μοναχό του, ούτε το άλλο μοναχό του. Η ψυχή θα νιώθει πλήξη χωρίς την προσωπικότητα και η προσωπικότητα θα πλήττει χωρίς την ψυχή.

Το ζητούμενο για τον άνθρωπο είναι να κάτσουν η προσωπικότητα και η ψυχή σ' ένα τραπέζι μονιασμένοι, να συμφιλιωθούν, να πιουν ένα ποτήρι κρασί και να αναφωνίσουν "στην υγειά μας ρε παιδιά!".

quote:

---

alfa-omega

Κοινός νους σημαίνει σε απλά ελληνικά οι 6,5 δισεκατομμύρια ανθρώπων του πλανήτη μας , να συμπεριφέρονται ως ένας ΄Άνθρωπος .

---

Και πως θα ξεχωρίζει ο ένας απ' τον άλλον ; Μια κοινή συμπεριφορά των ανθρώπων θα σήμαινε πολλά κοινά χαρακτηριστικά : Πρώτα πρώτα, θα σήμαινε κοινή γλώσσα, κοινό κώδικα επικοινωνίας. Αυτό είναι το βασικότερο. Γιατί ακόμη κι όλα τα υπόλοιπα να τα είχαν κοινά, αν δεν είχαν κοινή γλώσσα, δεν θα μπορούσαν να συννενοηθούν. Σου θυμίζω την Βαβέλ. Ακόμη κι αν έχουμε κοινό όραμα, κοινό στόχο, κοινό "πρόγραμμα δράσης", αν δεν έχουμε κοινή γλώσσα, δεν θα πετύχουμε τίποτε.

Έπειτα, θα έπρεπε να είχαν κοινά μέσα. Κι όταν λέω "μέσα" εννοώ όλα εκείνα τα εργαλεία που έχει ο νους για να δουλέψει : Κοινή κρίση, κοινή σύγκριση (γιατί εγώ κι όχι εσύ ή γιατί εσύ κι όχι εγώ ;), κοινή συλλογιστική (1+1=2 ή 1+1=11 ;), κοινή οπτική (το ποτήρι είναι μισοάδειο ή είναι μισογεμάτο ;), κοινή διάκριση (το νόμισμα είναι κορώνα - γράμματα ή γράμματα - κορώνα ;).

Προσωπικά, μπορώ να εννοήσω αυτό που λες, "κοινό νου", μόνο με την προϋπόθεση μιας κοινής γλώσσας, ενός κοινού κώδικα ανθρώπινης επικοινωνίας σε καθαρά πρακτικό επίπεδο, όχι σε θεωρητικό. Όταν π.χ σου λέω "ελευθερία", να καταλαβαίνεις μεμιάς τι εννοώ με την λέξη. Όταν π.χ μου λες "αιωνιότητα", να καταλαβαίνω μεμιάς τι εννοείς. Οι εννοιολογικές (πρόσεξε την λέξη : εννοιο-λογικές) διαφορές προκύπτουν από τον διάφορο νου, από την διαφορική λογική. Με απλά λόγια, εσύ alfa-omega προτείνεις να καταργηθεί ο διαφορικός λογισμός από τα μαθηματικά μας, από την συλλογιστική μας, από τον νου μας. Σε εσωτερικό επίπεδο, ξέρεις τι θα σήμαινε αυτό ; Κατάργηση της στιγμής, του στιγμιαίου και αυτού που ονομάζουμε "ακαριαίο", δηλ. κατάργηση του dt. Κι ενώ όλοι οι φωτισμένοι άνθρωποι του πλανήτη λένε "ζήσε την στιγμή", ζήσε δηλ. αυτό το dt (difference = διαφορικό, διαφορά, διαφορετικότητα), εσύ λες καταργήστέ το και φτιάξτε ένα κοινό.

Το διαφορικό, το διαφορετικό φίλε μου, είναι αυτό που με κάνει να κουβεντιάζω μαζί σου. Αν εγώ κι εσύ είμασταν κοινό, κοινοί, είμασταν ίδιοι, δεν θα μιλούσαμε ...

"ἐγὼ ὅσους ἐὰν φιλῶ, ἐλέγχω καὶ παιδεύω"

Κοινός νους δηλ. για σένα σημαίνει το κοινωνικό ενδιαφέρον και η συμμετοχή από όλους τους ανθρώπους. Κοινωνικό ενδιαφέρον για τι ; Για την ψυχή ; Συμμετοχή σε τι ; Στην ψυχή ; Λίγο πιο συγκεκριμένος, θα μπορούσες να γίνεις ;

Ο άνθρωπος είναι ελεύθερος να επιλέξει αν θα ασχοληθεί με την ψυχή του ή με την προσωπικότητά του. Δεν είναι κακό ένας άνθρωπος να ασχολείται με την προσωπικότητά του όπως και δεν είναι κακό ένας άνθρωπος να ασχολείται με την ψυχή του.

Ένας γιατρός π.χ που ασχολείται με την Επιστήμη του, με τα βιβλία του, με το να προσθέτει συνεχώς νέα πράγματα στην γνώση του, νέες τεχνικές και νέες πληροφορίες, εγώ το βρίσκω μάλλον θετικό να το κάνει. Γιατί γίνεται καλύτερος, γιατί γίνεται χρησιμότερος για την κοινωνία. Και δεν μπορείς να πεις δηλ. ότι δεν έχει κι αυτό που λες δηλ. κοινωνικό ενδιαφέρον. Έχει και κοινωνικό ενδιάφερον, ενδιαφέρεται δηλ. ο γιατρός αυτός για την κοινωνία, για τον άνθρωπο. Το κακό βρίσκεται στο να επενδύει αυτός ο γιατρός τόσα πολλά στην Επιστήμη του, που να ξεχάσει παρατημένη σε μια γωνιά την ψυχούλα του. Γιατρός ξε - γιατρός, δεν παύει να είναι κι αυτός άνθρωπος. Κι αυτός δηλ. θα θέλει να φτιάξει ένα "τζάκι" να ζεστάνει την ψυχούλα του, ένα "μπαλκόνι" να ρεμβάζει η ψυχή του.

Το κακό θα είναι γι' αυτόν να γίνει ένας Φάουστ του Γκαίτε : "Αχ! σπούδασα φιλοσοφία και νομική και γιατρική κι αλί μου και Θεολογία με κόπο και μ’ επιμονή. Και να με δω με τόσα φώτα,εγώ ο μωρός όσα και πρώτα !". Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν έχει κάνει τίποτε για την ψυχή του, για την ουσία του. Γιατί λέει "εγώ ο μωρός" ; Γιατί συνειδητοποιεί πως ενώ η προσωπικότητά του είναι γεμάτη από Επιστημονικές γνώσεις, στην ουσία, η ουσία του δηλ. είναι σαν εκείνη ενός μωρού. Και πιο κάτω λέει :"έτσι όμως κ’ η χαρά μου είναι φευγάτη, δεν το φαντάζομαι πως ξέρω κάτι καλό στον κόσμο να το διδάξω, να τον φωτίσω, να τον αλλάξω. Ούτ’ έχω δα καλά και πλούτο, δόξα, τιμές στον κόσμο τούτο. Μήτε σκυλί έτσι θάθελα να ζη ! ".

Edited by - zip on 19/04/2010 11:03:31

Αυτό λοιπόν που κατά την γνώμη μου θα σου έλεγα εγώ, είναι να μην προσπαθείς να γίνεις ουσία, ψυχή. ΕΙΣΑΙ ψυχή, ΕΙΣΑΙ ουσία, δηλ. είσαι φτιαγμένος και από ουσία, από ψυχή. Κατά την άποψή μου, θα μπορούσες να βρεις από τι ουσία είσαι φτιαγμένος, από τι ψυχή. Ποια είναι η ουσία σου, με λίγα λόγια. Κι όταν την βρεις, να την σηκώσεις από το κάθισμά της. Να μην την αφήσεις εκεί να περιμένει, να στέκεται και να πεθαίνει ... :)

Tην καλημέρα μου ... :)

Θα μπορούσες κι εσύ να κάνεις το ίδιο ή τέλος πάντων κάτι ανάλογο, για να μπορέσουμε να καταλάβουμε πως ο κοινός νους δεν είναι μια ιδέα αλλά μια πραγματικότητα ;

Χμ ... για να σου εξηγήσω γιατί μιλάμε, θα πρέπει να κάνεις κάτι : Παρατήρησε την συμπεριφορά σου μια ολόκληρη μέρα. Ένα 12ωρο π.χ, από το πρωϊ που θα ξυπνήσεις, μέχρι το βράδυ που θα κοιμηθείς. Κάντο για πλάκα, έτσι, δοκίμασέ το αν θέλεις, για την πλάκα σου. Διάλεξε μια μέρα που δεν θα έχεις και πολύ δουλειά, μια Κυριακή ρε παιδί μου, ένα ρεπό και από την στιγμή που ξυπνήσεις μέχρι το βράδυ που θα κοιμηθείς, παρατήρησε την συμπεριφορά σου με τις φίλες σου π.χ. Το βράδυ που θα πέσεις να κοιμηθείς, γράψε ένα μικρό "ημερόλογιο συμπεριφοράς". Πως συμπεριφέρθηκες στην Τάδε φίλη σου το πρωί, τι σκέφτηκες, πως στην Τάδε το μεσημέρι, τι σκέφτηκες, πως στην Τάδε το απόγευμα. Μπορεί π.χ να βγήκες έξω το μεσημέρι για φαγητό. Πως συμπεριφερόσουν ; Τι σκεφτόσουν ; Ποια τα συναισθήματά σου ; Κατέγραψέ τα αυτά σε ένα μικρό ημερολόγιο. Αν το κάνεις αυτό, θα δεις πως η συμπεριφορά σου αλλάζει διαρκώς. Αυτές οι "αλλαγές", οι μικρές αλλαγές, είναι αυτό που ονομάζουμε "εγώ". Δεν είναι αυτό καθ' αυτό ελαττώματα. Είναι ο ίδιος άνθρωπος που εμφανίζει πολλούς "εαυτούς" κατά την διάρκεια π.χ μιας μέρας.

Σου έχει τύχει να ακούσεις ποτέ την έκφραση "Μπράβο στον Τάδε. Σήμερα έβγαλε τον καλό του εαυτό!"; Αυτό τι σημαίνει ; Ότι χθες π.χ είχε βγάλει τον κακό του εαυτό ; Όχι. Απλά σήμερα, έβγαλε κάτι καλύτερο από μέσα του. Άλλαξε δηλ. προς το καλύτερο. Βλέπεις, εδώ, στην συγκεκριμένη περίπτωση, δεν σημαίνει ότι αυτός ο άνθρωπος χθες είχε ελαττώματα και σήμερα δεν έχει. Πάλι έχει. Απλά, χθες είχε Α συμπεριφορά, σήμερα έχει Α+. Αύριο, μπορεί να έχει Α++ και μεθαύριο, Α+++. Ένας άνθρωπος, τρεις ημέρες, τρεις διαφορετικοί "εαυτοί", τρία διαφορετικά "εγώ".

Είναι μία πραγματικότητα που υφίσταται σε ένα άλλο βασίλειο, σε μία άλλη διάσταση ,σε έναν άλλο χώρο , με ένα άλλο πνευματικό επίπεδο αντίληψης των πραγμάτων ,δηλαδή εσωτερικό και άρα υποκειμενικό .
Το επιχείρημα του κοινού νου ,μεταφραζόμενο με εξωτερικούς όρους στον εξωτερικό μας κόσμο (αυτόν που αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις ) ,θα μπορούσε να είναι η ανιδιοτέλεια .
Με υφιστάμενη ανιδιοτελή καθολική συμπεριφορά της ανθρωπότητας , ο κόσμος μας (ο εξωτερικός μας κόσμος ) θα είχε προχωρήσει βαθιά μπροστά στο μέλλον .

quote:

---

zip - Από την άλλη, αν γίνει κάποιος μόνο προσωπικότητα, τότε ποια θα είναι η ουσία του ;

alfa-omega - Με δουλεύεις ,η είσαι πράγματι αδαής ,η θέλεις να πεις κάτι άλλο που δεν αντιλαμβάνομαι ?
Κοίταξε γύρω σου .
Βλέπεις ,διακρίνεις τίποτα άλλο από προσωπικότητες ;
Οι άνθρωποι είναι η προσωπικότητα .
Σάρκα και οστά ,φυσικό σώμα με συμπερασματικό νου .
Είναι ο Άνθρωπος η προσωπικότητα του 6,5 δισεκατομμύρια φορές , δίχως την ουσία του την ψυχή .
Αυτή είναι η επίκαιρη πραγματικότητα .
Κοπριές (δεν κάνω εξαίρεση το άτομό μου ) με σπόρο αθανασίας ,για να υφίστανται .

---

Edited by - zip on 19/04/2010 12:33:02

Το παράλληλο δεν σημαίνει και αντίθετο αγαπητέ μου φίλε. Παράλληλα σύμπαντα μπορεί να υπάρχουν. Αυτό δεν σημαίνει όμως πως είναι και αντίθετα μεταξύ τους. Εκτός αν εσύ το ερμηνεύεις έτσι. Αλλά πάρε ένα απλό παράδειγμα : Δύο δρόμοι είναι παράλληλοι μεταξύ τους. Είναι για σένα αντίθετοι ; Μπορεί και οι δυο να έχουν ίδια φορά, να κατεβαίνουν π.χ προς την θάλασσα. Ίδια φορά, όχι αντίθετη. Είναι παράλληλοι ασφαλώς, αλλά όχι αντίθετοι. Έτσι νομίζω δηλ. εγώ. :)

Ναι, εντάξει ρε alfa-omega, ποιος διαφωνεί σ' αυτό ; Αν όλοι οι άνθρωποι ήταν ανιδιοτελείς, ε, ο κόσμος μας θα ήταν διαφορετικός. Συμφωνώ. Είναι όμως ; Εσύ δηλ. κοιτάς το τι θα συνέβαινε στον κόσμο μας αν ήταν έτσι όπως λες ή κοιτάς το τι συμβαίνει στον κόσμο μας ; ΑΝ ο άνθρωπος συμπεριφερόταν με ανιδιοτέλεια, χαίρω πολύ, τα πράγματα ΘΑ ήταν διαφορετικά. Μια υπόθεση κάνεις, ε, εντάξει, ok, συμφωνώ κι εγώ με αυτήν την υπόθεση. Το θέμα δεν είναι τι ΘΑ συνέβαινε ΑΝ. Το θέμα είναι ΤΙ συμβαίνει ΓΙΑ.

Ωραία, καλή σκέψη. Εγώ π.χ ασχολούμαι εδώ και μερικές μέρες καθημερινά με το να σου γράφω και να σου απαντώ. Εσύ, κάνεις το ίδιο ; Είναι δηλ. αυτό κάτι που το κάνουμε "από κοινού", όπως λες ;

Και η πρώτη τι είναι ; Λάθος ;

Δεν ξέρω. Εγώ είδα πως στην ίδια ερώτηση που έκανα, απάντησες δύο φορές και αυτές οι δύο φορές δεν είχαν σχέση μεταξύ τους. Δεν χαρακτήρισα ούτε σωστή την μία, ούτε λάθος την άλλη. Γι' αυτό και σε ρώτησα "Πως γίνεται να απαντάς στην ίδια ερώτηση, δίνοντας δύο απαντήσεις που δεν έχουν καμία σχέση η μία με την άλλη ;". Ε, και απάντησες " Η δεύτερη απάντηση είναι η σωστή .". Δεν σε ρώτησα όμως εγώ ποια από τις δύο είναι σωστή και ποια λάθος. Εγώ σε ρώτησα "Πως γίνεται να απαντάς στην ίδια ερώτηση, δίνοντας δύο απαντήσεις που δεν έχουν καμία σχέση η μία με την άλλη ;". Αυτό. Από την απάντησή σου ότι η δεύτερη είναι η σωστή, μου δημιουργήθηκε η απορία " Και η πρώτη τι είναι ; Λάθος ; " Εσύ θα μου πεις ... εγώ τι να σου πω ; Προσπαθώ απλά να καταλάβω τι λες.

Αυτό το "από κοινού" προτείνω να το δούμε λίγο αργότερα .
Θα πρέπει να βρούμε την έλξη που μας αναγκάζει, η αν θες μας προτρέπει, η που μας οδηγεί , στο γεγονός που επαναλαμβάνεται, δηλαδή να επικοινωνούμε χωριστικά , η αν θες που εκδηλώνεται ως χωριστική διάθεση . .

Δηλ. ; Να βρούμε από κοινού αυτό που μας χωρίζει ; Αυτό εννοείς ;