quote:

---

Το βασικό ερώτημα που προκύπτει και μας αφορά όλους, τον καθένα μας είναι το εξής: Η ίδια μας η φύση που Εδράζεται στην Άπειρη Συνείδηση μας δημιουργεί την υποχρέωση να βιώσουμε την Αλήθεια. Το τι σημαίνει αυτό και τι συνέπειες έχει πρέπει να το ανακαλύψουμε στην πράξη. Μπορούμε να το κάνουμε; Μπορούμε να βιώσουμε τον Αληθινό Εαυτό μας; το Άπειρο; το Απόλυτο;

---

Φυσικά και μπορούμε. Όμως για να το κάνουμε, απαραίτητη, ικανή και αναγκαία συνθήκη είναι να "σπάσουμε" αυτήν την μηχανικότητά μας, να αποταυτιστούμε απ' όσα και με όσα είμαστε ταυτισμένοι, να ξυπνήσουμε από τον ύπνο μας και να ... απογοητευτούμε απ' όσα και με όσα είμαστε γοητευμένοι. Όλα αυτά είναι μια εργασία πολύ δύσκολη, θέλει πολύ χρόνο, υπομονή, επιμέλεια, αντοχή και πάνω απ' όλα, θέλει να μάθουμε να λέμε την αλήθεια. Την αλήθεια σε ότι αφορά εμάς.

Το να μάθουμε να λέμε την αλήθεια, είναι μια κουβέντα. Γιατί ο άνθρωπος λέει συνέχεια ψέματα. Ακόμη κι όταν θέλει να πει την αλήθεια, λέει ψέματα. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν ξέρει να μιλάει. Η αλήθεια, δεν είναι κάτι που μπορείς να το πεις. Η αλήθεια λέγεται μερικές φορές, δεν την λέω ούτε εγώ, ούτε κανείς.

"ἐγὼ ὅσους ἐὰν φιλῶ, ἐλέγχω καὶ παιδεύω"

quote:

---

Αυτό που λέμε είναι τελείως απλό και φυσικό. Ξεκινάμε από αυτό που είμαστε, διευρύνουμε αυτό που είμαστε, βιώνουμε αυτό που Είμαστε στο Βάθος. Δεν μιλάμε ούτε γιά θεωρίες, ούτε γιά εκκλησίες και σκοπιμότητες, ούτε για εκμετάλευση, είτε ιδεολογική, είτε οικονομική, ούτε γιά τίποτα άλλο.

---

Αν ξεκινάς απ' αυτό που είσαι, τότε δεν θα βρεις ποτέ ποιος είσαι. Αυτό είναι το μέγα λάθος που κάνουμε. Δεν ξεκινάμε απ' αυτό που είμαστε, γιατί αυτό που είμαστε είναι αυτό που νομίζουμε πως είμαστε. Άλλο αυτό που είμαστε, κι άλλο αυτό που νομίζουμε πως είμαστε.

Ξεκινάμε απ' αυτό που δεν είμαστε, απ' αυτό που δεν γνωρίζουμε. Δεν γνωρίζουμε ποιοι είμαστε και ξεκινάμε να βρούμε ποιοι είμαστε. Αν γνωρίζαμε, τότε δεν θα ξεκινούσαμε καν ένα τέτοιο δύσκολο "ταξίδι".

Αν ξέρω ποιος είμαι, γιατί να ψάξω να βρω ποιος είμαι ; Το θέμα είναι πως αυτό που λέω πως "ξέρω", δεν είναι αυτό που πραγματικά ξέρω, αλλά αυτό που νομίζω πως ξέρω.

Όταν ο άνθρωπος κατανοήσει αυτήν την διαφορά, τα πράγματα θα είναι πολύ πιο εύκολα γι' αυτόν.

"ἐγὼ ὅσους ἐὰν φιλῶ, ἐλέγχω καὶ παιδεύω"

Το πως αντιλαμβανόμαστε αυτο που είναι
έχει να κάνει με το πρίσμα μέσα απο το οποίο βλέπουμε.

Το Είναι, με βάση τη δικιά μου κατανόηση, το γνωρίζει κάποιος όταν παύει να χρησιμοποιεί φακούς, και αυτό λέγεται αποταύτιση. Όταν κάποιος χρησιμοποιεί φακούς τότε λέμε ότι βλέπει να πράγματα υποκειμενικά.

Θα μπορούσαμε(εννοιολογικά) να πούμε για τον άνθρωπο που φορά φακούς ότι βλέπει μια προσωπική αλήθεια(-υποκειμενική), ενώ για αυτόν που δεν φοράει(και που μπορεί να δει και τους φακούς των άλλων εκ τούτου;) ότι βλέπει μία καθολική αλήθεια.

Για τον τελευταίο δεν υπάρχει "ψέμα" γιατί όλα ΕΙΝΑΙ. Η άπειρη κατανόηση του, του επιτρέπει να αντιλαμβάνεται το πρίσμα του άλλου και να αποδεχεται την αλήθεια που αυτός εκφράζει ΥΠΟ ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΠΡΙΣΜΑ. Δεν την επικρίνει ούτε θίγεται απ αυτήν.
Κάπως έτσι..

Αυτό που είναι, είναι. Το μολύβι πάνω στο γραφείο όποια και αν είναι η άποψη μου για αυτό δε παύει να είναι ένα μολύβι πάνω στο γραφείο.

Αν η αλήθεια βρισκόταν μέσα στο μυαλό μας, τότε, ίσως, να ήταν υποκειμενική.
Αν όχι δίγουρα δεν είναι.
Αλλά η αλήθεια είναι κάτι εμπειρικό, δεν είναι μια ιδέα που μπορείς να την αρθρώσεις και αν τη περιορίσεις σε λέξης.
Η αλήθεια εν τέλει είναι ένας τρόπος αντίληψεις.
Ο τρόπος αντίληψεις του ανθρώπου που είναι "κενός" απο προ-κατάληψη. Λευκό χαρτί. Έχει μια αντίληψη διευρημένη, σαν του παιδιού, αλλα τελείως ανεξάρτητη. Κάπως έτσι.

quote:

---

Φυσικά και μπορούμε. Όμως για να το κάνουμε, απαραίτητη, ικανή και αναγκαία συνθήκη είναι να "σπάσουμε" αυτήν την μηχανικότητά μας, να αποταυτιστούμε απ' όσα και με όσα είμαστε ταυτισμένοι, να ξυπνήσουμε από τον ύπνο μας και να ... απογοητευτούμε απ' όσα και με όσα είμαστε γοητευμένοι. Όλα αυτά είναι μια εργασία πολύ δύσκολη, θέλει πολύ χρόνο, υπομονή, επιμέλεια, αντοχή και πάνω απ' όλα, θέλει να μάθουμε να λέμε την αλήθεια. Την αλήθεια σε ότι αφορά εμάς.

---

quote:

---

Μμ.. αντικειμενική είναι η αντίληψη μας,
όχι η αλήθεια, αυτό που Είναι, Είναι.

Το πως αντιλαμβανόμαστε αυτο που είναι
έχει να κάνει με το πρίσμα μέσα απο το οποίο βλέπουμε.

Το Είναι, με βάση τη δικιά μου κατανόηση, το γνωρίζει κάποιος όταν παύει να χρησιμοποιεί φακούς, και αυτό λέγεται αποταύτιση. Όταν κάποιος χρησιμοποιεί φακούς τότε λέμε ότι βλέπει να πράγματα υποκειμενικά.

Θα μπορούσαμε(εννοιολογικά) να πούμε για τον άνθρωπο που φορά φακούς ότι βλέπει μια προσωπική αλήθεια(-υποκειμενική), ενώ για αυτόν που δεν φοράει(και που μπορεί να δει και τους φακούς των άλλων εκ τούτου;) ότι βλέπει μία καθολική αλήθεια.

Για τον τελευταίο δεν υπάρχει "ψέμα" γιατί όλα ΕΙΝΑΙ. Η άπειρη κατανόηση του, του επιτρέπει να αντιλαμβάνεται το πρίσμα του άλλου και να αποδεχεται την αλήθεια που αυτός εκφράζει ΥΠΟ ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΠΡΙΣΜΑ. Δεν την επικρίνει ούτε θίγεται απ αυτήν.
Κάπως έτσι..

Αυτό που είναι, είναι. Το μολύβι πάνω στο γραφείο όποια και αν είναι η άποψη μου για αυτό δε παύει να είναι ένα μολύβι πάνω στο γραφείο.

Αν η αλήθεια βρισκόταν μέσα στο μυαλό μας, τότε, ίσως, να ήταν υποκειμενική.
Αν όχι δίγουρα δεν είναι.
Αλλά η αλήθεια είναι κάτι εμπειρικό, δεν είναι μια ιδέα που μπορείς να την αρθρώσεις και αν τη περιορίσεις σε λέξης.
Η αλήθεια εν τέλει είναι ένας τρόπος αντίληψεις.
Ο τρόπος αντίληψεις του ανθρώπου που είναι "κενός" απο προ-κατάληψη. Λευκό χαρτί. Έχει μια αντίληψη διευρημένη, σαν του παιδιού, αλλα τελείως ανεξάρτητη. Κάπως έτσι.

Edited by - Dr Jekyll Mr Hyde on 28/06/2010 18:10:21

---

Χμμμμ καλέ μου δόκτωρ ευχαριστώ για την απάντηση, αλλά σαν να με μπέρδεψες περισσότερο τελικά. Το λέω αυτό γιατί ξεκινάς και γράφεις ότι αντικειμενική δεν είναι η αλήθεια, αλλά η αντίληψή μας. Ότι η αλήθεια είναι αυτό που Είναι (η ουσία δηλαδή αν κατάλαβα καλά). Και καταλήγεις ότι "Η αλήθεια εν τέλει είναι ένας τρόπος αντίληψεις.
Ο τρόπος αντίληψεις του ανθρώπου που είναι "κενός" απο προ-κατάληψη. Λευκό χαρτί. Έχει μια αντίληψη διευρημένη, σαν του παιδιού, αλλα τελείως ανεξάρτητη. Κάπως έτσι."
Άν όμως η αλήθεια εν τέλει είναι ένας τρόπος αντίληψης άρα η αλήθεια είναι αντικειμενική?

"Μην σταματάς να σπέρνεις αστέρια ακόμα κι' όταν δεν φαίνονται με γυμνό μάτι."

quote:

---

Για την αλήθεια που έγραψες... εγώ πιστεύω ότι η αλήθεια είναι υποκειμενική... δεν ξέρω αν υπάρχει αυτή η αλήθεια που αναφέρεις... η αντικειμενική δηλαδή!

---

Edited by - zip on 29/06/2010 08:40:55

quote:

---

Σωστά όλα αυτά, ομως δέν είναι μόνο αυτό που χρειάζεται για να βιώσουμε την αλήθεια σωστά? Αυτά που περιγράφεις είναι απλώς μια στάση που πρέπει να κρατήσουμε.

---

Η αλήθεια δεν είναι κάτι το εξωπραγματικό, το εξωγήινο ή κάτι το ονειρικό. Είναι υπαρξιακή κατάσταση, βιώνεται και νιώθεται. Αυτός που ψάχνει πραγματικά και αναζητά ειλικρινά την αλήθεια, έρχεται πιο κοντά σ' αυτήν σιγά σιγά. Και σ' αυτό το "ταξίδι" του, η αλήθεια κάποια στιγμή τον βρίσκει και τον πετυχαίνει, χωρίς ο ίδιος να το καταλάβει και να το αντιληφθεί νοητικά.

Μη νομίζεις πως χρειάζονται ένα βουνό από τεχνικές και τρόπους για να φτάσει κανείς την αλήθεια. Η φύση της αλήθειας είναι εξαιρετικά απλή και πρωτόγονη. Απλώς, στους ανθρώπους αρέσει να περιπλέκουν τα πράγματα και τα απλά να τα κάνουν δύσκολα.

"ἐγὼ ὅσους ἐὰν φιλῶ, ἐλέγχω καὶ παιδεύω"

quote:

---

Θα μπορούσαμε(εννοιολογικά) να πούμε για τον άνθρωπο που φορά φακούς ότι βλέπει μια προσωπική αλήθεια(-υποκειμενική), ενώ για αυτόν που δεν φοράει(και που μπορεί να δει και τους φακούς των άλλων εκ τούτου;) ότι βλέπει μία καθολική αλήθεια.

---

Σωστή παρατήρηση αυτή.

Στο ερώτημα τώρα που διατυπώνεται παραπάνω, θα απαντούσα ως εξής : Όταν ένας άνθρωπος γνωρίζει το δικό του ψέμα, την δική του αυταπάτη, τότε γνωρίζει και το ψέμα των άλλων και ακριβώς επειδή γνωρίζει πότε ο ίδιος λέει ψέματα, μπορεί πολύ εύκολα να αναγνωρίσει και πότε οι άλλοι λένε ψέματα.

"ἐγὼ ὅσους ἐὰν φιλῶ, ἐλέγχω καὶ παιδεύω"

Καλημέρα σας.

quote:

---

quote:

---

Για την αλήθεια που έγραψες... εγώ πιστεύω ότι η αλήθεια είναι υποκειμενική... δεν ξέρω αν υπάρχει αυτή η αλήθεια που αναφέρεις... η αντικειμενική δηλαδή!

---

Η αντικειμενική, όπως αναφέρεις, αλήθεια, είναι μπροστά μας, δίπλα μας, μέσα μας. Απλά, δεν μπορούμε να την δούμε γιατί βλέπουμε άλλα πράγματα, ζητάμε άλλα πράγματα και είμαστε προσκολλημένοι σε άλλα πράγματα. Εκ πείρας, σου λέω πως υπάρχει. Αλλά δεν έχει καμία απολύτως σχέση με αυτό που εννοούμε λέγοντας "αντικειμενική αλήθεια". Είναι κάτι εντελώς διαφορετικό και είμαι σίγουρος πως το έχεις νιώσει κι εσύ.

"ἐγὼ ὅσους ἐὰν φιλῶ, ἐλέγχω καὶ παιδεύω"

Edited by - zip on 29/06/2010 08:40:55

---

Ναι τώρα κατάλαβα τι εννοείς φίλε zip, σ' ευχαριστώ και τώρα κατάλαβα τι θέλει να πει και ο δόκτωρ
Τώρα κατάλαβα για ποια αλήθεια μιλάτε... εντάξει, λίγο χαζή μόνο χιχιχι μην το πείτε πουθενά όμως!
Την καλημέρα μου

"Μην σταματάς να σπέρνεις αστέρια ακόμα κι' όταν δεν φαίνονται με γυμνό μάτι."

quote:

---

Μη νομίζεις πως χρειάζονται ένα βουνό από τεχνικές και τρόπους για να φτάσει κανείς την αλήθεια.

---

Εγώ εκτιμώ οτι αυτός που θέλει να βρεί την αλήθεια, ειλικρινά όπως λές,θα καθοδηγηθεί απο τον εσωτερικό εαυτό του σε αυτήν,αλλά στον δρόμο προς αυτήν,αναγκαστικά θα υπάρχουν τεχνικές.

quote:

---

Η αλήθεια δεν είναι κάτι το εξωπραγματικό, το εξωγήινο ή κάτι το ονειρικό. Είναι υπαρξιακή κατάσταση, βιώνεται και νιώθεται. Αυτός που ψάχνει πραγματικά και αναζητά ειλικρινά την αλήθεια, έρχεται πιο κοντά σ' αυτήν σιγά σιγά. Και σ' αυτό το "ταξίδι" του, η αλήθεια κάποια στιγμή τον βρίσκει και τον πετυχαίνει, χωρίς ο ίδιος να το καταλάβει και να το αντιληφθεί νοητικά.

---

Edited by - Dr Jekyll Mr Hyde on 30/06/2010 12:11:34

quote:

---

Χαιρομαι που επιστρέψαμε πάλι (σχεδόν) όλοι

Αλλά ήρθε η ώρα για εμένα να παίξω τον συνήγορο του διαβόλου
Και να κάνω λάθος, πολύ λάθος ερωτήσεις

quote:

---

Η αλήθεια δεν είναι κάτι το εξωπραγματικό, το εξωγήινο ή κάτι το ονειρικό. Είναι υπαρξιακή κατάσταση, βιώνεται και νιώθεται. Αυτός που ψάχνει πραγματικά και αναζητά ειλικρινά την αλήθεια, έρχεται πιο κοντά σ' αυτήν σιγά σιγά. Και σ' αυτό το "ταξίδι" του, η αλήθεια κάποια στιγμή τον βρίσκει και τον πετυχαίνει, χωρίς ο ίδιος να το καταλάβει και να το αντιληφθεί νοητικά.

---

Ωραία όλα αυτά.. αυθεντικές στιγμές..αυθεντική ζωή.. ΑΛΛΑ
Αν κάποιος παρ'όλα..νιώθει κάπως..περιορισμένος(..υπάρχει άραγε τέτοια περίπτωση;)και ότι αυτό το μέρος..τον πνίγει..τι πρέπει να κάνει τότε;
Φυσικά προϋπόθεση για αυτη τη τελευταία ερώτηση είναι να είναι αληθινό το κίνητρο..εκτός και αν το κίνητρο είναι μία δικιά μας δημιουργία, οπότε τότε θα πρέπει ίσως να αναρωτηθούμε αν αυτό είναι αυθεντικό, καθώς και ο τρόπος ζωής μας.

Edited by - Dr Jekyll Mr Hyde on 30/06/2010 12:11:34

---

Νομίζω ότι μπορεί να νιώθεις έτσι (δηλαδή κάπως περιορισμένος... πνιγμένος κλπ.) αν δεν ακολουθείς τον δρόμο της αλήθειας της ψυχής σου, και όχι μόνο εγκεφαλικά, αλλά να τον κάνεις και τρόπο ζωής.
Την καλημέρα μου:)

"Μην σταματάς να σπέρνεις αστέρια ακόμα κι' όταν δεν φαίνονται με γυμνό μάτι."

quote:

---

Aν κάποιος παρ'όλα..νιώθει κάπως..περιορισμένος(..υπάρχει άραγε τέτοια περίπτωση;)και ότι αυτό το μέρος..τον πνίγει..τι πρέπει να κάνει τότε;

---

Χμ ... θα ήθελα να μου πεις φίλε Dr Jekyll Mr Hyde, τι εννοείς όταν λες πως κάποιος νιώθει περιορισμένος, δηλ. τι ερμηνεία δίνεις εσύ στην λέξη "περιορισμός" και γιατί νομίζεις πως κάποιος μπορεί να αισθάνεται έτσι. Π.χ πες μου έναν περιορισμό λόγου χάρην που αισθάνεται ο σημερινός άνθρωπος.

Πρόσεξε λίγο κάτι > λέμε π.χ "αυτό το μέρος με πνίγει". Πόσο αλήθεια είναι αυτό ; Είναι αλήθεια ; Υπάρχει μέρος - στην κυριολεξία δηλ. - που να πνίγει κάποιον ; Ας πούμε ναι. Μια φυλακή π.χ, ένα κελί φυλακής. Και αυτό το μέρος, ποιος το έχει φτιάξει ; Ποιος φτιάχνει κελιά φυλακής ; Ο άνθρωπος. Δηλ. ξέρεις τι γίνεται εδώ ; Ο ίδιος ο άνθρωπος φτιάχνει τα μέρη αυτά [ είτε λέγονται αυτά κελιά φυλακών, είτε κελιά απομόνωσης, είτε - αν θες - διαμερίσματα (γιατί και τα διαμερίσματα κελιά είναι)] και μετά έρχεται και λέει : αυτό το μέρος με πνίγει! Μα βρε ανόητε άνθρωπε ... (εννοώ όλους μας), εσύ το έφτιαξες αυτό το μέρος!

Το μυστικό είναι λοιπόν, στο γιατί φτιάχνουμε πράγματα (κελιά π.χ, διαμερίσματα, ή οποιεσδήποτε έτσι "στενόχωρες" καταστάσεις) που μας πνίγουν. Πόσο ηλίθιοι μπορεί να είμαστε δηλ ; Δηλ. με λίγα λόγια, έχω φτιάξει την ζωή μου, εγώ, εγώ είμαι ο κατ' εξοχήν υπεύθυνος δηλ. την έχω φτιάξει στενόχωρη και μετά λέω "ουφ, δεν μπορώ, αυτή η κατάσταση με πνίγει!"

Κατ' εμέ, αυτός που αισθάνεται περιορισμένος, θα πρέπει να βρει τι ακριβώς έκανε ο ίδιος για να αισθάνεται έτσι. Καταλαβαίνεις ; Όλοι οι άνθρωποι βαθιά μέσα τους είναι ελεύθεροι. Γιατί όμως αισθάνονται περιορισμένοι ; Γιατί έχουν φτιάξει οι ίδιοι για τους εαυτούς τους αυτούς τους περιορισμούς.

Πες μου π.χ αισθάνεσαι εσύ περιορισμένος ; Σε περιορίζει κάτι ; Σε πνίγει ; Τι έκανες εσύ για να αισθάνεσαι ή - αν θες το αντίστροφο - τι ΔΕΝ έκανες για να ΜΗΝ αισθάνεσαι έτσι ; Εδώ τώρα, μπορεί προσωπικά να μην έχεις ευθύνη. Δηλ. ένας άνθρωπος δεν είναι δολοφόνος, όμως υπάρχουν κελιά φυλακής για να φυλακίζονται οι δολοφόνοι, έτσι ; Εδώ, η ευθύνη δεν είναι προσωπική, αλλά συλλογική, γιατί ένας άνθρωπος είναι μέρος ενός συνόλου. Του συνόλου της ανθρωπότητας. Γι' αυτό λέμε πως ένας άνθρωπος κουβαλάει πάνω του όλη την ιστορία της ανθρωπότητας. Έστω και ένας άλλος να υπάρξει σ' αυτό το σύνολο που να είναι δολοφόνος, ωπ! εμφανίζεται μια συλλογική ευθύνη που βαραίνει όλους τους υπολοίπους. Και αυτή η συλλογική ευθύνη είναι που φτιάχνει κελιά και περιορισμούς.

"ἐγὼ ὅσους ἐὰν φιλῶ, ἐλέγχω καὶ παιδεύω"

Δικαιοσύνη δεν είναι να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας και να δικάζουμε έναν δολοφόνο γιατί σκότωσε. Πρωτού φτάσει αυτός ο δολοφόνος να σκοτώσει, έχουν υπάρξει εκατοντάδες άλλες "δολοφονίες" που συντελέστηκαν - εν αγνοία μας βέβαια - αλλά με μια σιωπηλή συμμετοχή μας. Έχουμε κάνει "σιωπηρή αποδοχή κληρονομιάς" όλων των δολοφονιών της ανθρωπότητας. Αλλά παρ' όλα αυτά έχουμε και δικαστήρια και φυλακές.

Η ανοησία των ανθρώπων δεν περιγράφεται δηλ.

quote:

---

Αν κάποιος παρ'όλα..νιώθει κάπως..περιορισμένος(..υπάρχει άραγε τέτοια περίπτωση;)και ότι αυτό το μέρος..τον πνίγει..τι πρέπει να κάνει τότε;

---

Αυτό είναι ένα παράδειγμα του πόσο ψεύτες είμαστε. Πόσο ψεύτες δηλ. πρώτα στους ίδιους μας τους εαυτούς και μετά σ' αυτούς που επιβάλλεται αυτός ο περιορισμός. Εδώ βέβαια έχουμε την περίπτωση μιας επιβολής ενός περιορισμού ως απόδοση δικαιοσύνης.

quote:

---

Χμ ... θα ήθελα να μου πεις φίλε Dr Jekyll Mr Hyde, τι εννοείς όταν λες πως κάποιος νιώθει περιορισμένος, δηλ. τι ερμηνεία δίνεις εσύ στην λέξη "περιορισμός" και γιατί νομίζεις πως κάποιος μπορεί να αισθάνεται έτσι. Π.χ πες μου έναν περιορισμό λόγου χάρην που αισθάνεται ο σημερινός άνθρωπος.

---

He can't fly, for one
Απλά..λέω..ότι αυτό τον κόσμο θα λέγαμε ότι τον διέπουν κάποιοι "νόμοι"¨..νόμοι τους οποίους εγώ..είμαι υπχρεωμένος να τους ανέχομαι; Και γιατί να μην ανέχομαι τα "εγώ" μου, και αυτούς τους νόμους να τους ανέχομαι;
(Κάνοντας πάλι τον συνήγορο του διαβόλου)

quote:

---

quote:

---

Χμ ... θα ήθελα να μου πεις φίλε Dr Jekyll Mr Hyde, τι εννοείς όταν λες πως κάποιος νιώθει περιορισμένος, δηλ. τι ερμηνεία δίνεις εσύ στην λέξη "περιορισμός" και γιατί νομίζεις πως κάποιος μπορεί να αισθάνεται έτσι. Π.χ πες μου έναν περιορισμό λόγου χάρην που αισθάνεται ο σημερινός άνθρωπος.

---

He can't fly, for one
Απλά..λέω..ότι αυτό τον κόσμο θα λέγαμε ότι τον διέπουν κάποιοι "νόμοι"¨..νόμοι τους οποίους εγώ..είμαι υπχρεωμένος να τους ανέχομαι; Και γιατί να μην ανέχομαι τα "εγώ" μου, και αυτούς τους νόμους να τους ανέχομαι;
(Κάνοντας πάλι τον συνήγορο του διαβόλου)

---

Γειά σου Ντοτόρο μου...

Πριν απο τα ρήματα.."διέπομαι" και "ανέχομαι" θα πρέπει να εισάγουμε στην συζήτηση το ρήμα "υπόκειμαι"...αλλα και στο πώς αυτό ρήμα-έννοια αρχίζει να αποκτά ενεργό υπόσταση και με ποιές παραμέτρους...

Κολυμβητής γίνομαι εφόσον μπώ στην θάλασσα...ορειβάτης εφόσον ανέβω στο βουνό...σκιέρ εφόσον κάνω σκί...και σε όλα τα επιμέρους υφίστανται και οι εκ των πραγμάτων "νόμοι"...στους οποίους εκ των πραγμάτων υπο-κείμεθα και θεωρούμε a-priori ότι γνωρίζουμε πρίν αναλάβουμε το "εγχείρημα"...!

Κάθε ανάληψη και για το οτιδήποτε, οποιαδήποτε και αν είναι αυτή θέτει κανόνες ... άρα και περιορισμούς...στους οποίους υποκείμεθα εφόσον ενεργητικά κινηθούμε προς αυτήν την δράση-κίνηση..

Εσύ τι λές Ντοτόρο???

Μείνε μέσα στο παιχνίδι...

quote:

---

Ναι, βεβαίως και ισχύουν τα όσα λες. Όμως εμένα δε με απασχολεί να γίνω ούτε καλός κολυμβητής, ούτε και καλός ορειβάτης.. με ενδιαφέρει πολύ απλά να μην υπο-κειμαι, σε τίποτα.. τόσο δύσκολο είναι αυτο;

---

Απ'οτι φαίνεται ... "ναί"...για όλους μας!

Εκτός και αν μένεις ακίνητος και δεν συμμετέχεις σε τίποτα...

Μείνε μέσα στο παιχνίδι...

Αναγκαστικά συνδεόμαστε με τους ανθρώπους γύρω μας,δέν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτούς,ή αν το κάνουμε θα σημαίνει πολύ απλά οτι δέν είμαστε άνθρωποι.

Το πρόβλημα της ελευθερίας κατα την γνώμη μου,έχει δύο κατευθύνσεις.Η μία είναι οριζόντια,και έχει να κάνει με τις σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους,και η άλλη είναι κάθετη και έχει να κάνει με την σχέση με τον θεό πηγή μας. Στην οριζόντια κατεύθυνση,τα άσχημα συναισθήματα και πράξεις,παίζουν καταλυτικό ρόλο γιατί πάνε και έρχονται,τα στέλνεις και σου τα στέλνουν και τελειωμό δέν έχει αυτό το πρόγραμμα,κοιτάξτε τις αντιμαχίες εδω μέσα.Ετσι κάποιος νιώθει εξαρτημένος(φυλακισμένος) και είναι, απο την στιγμή που συνεχίζει να υπερασπίζει το εγώ του.

Στην κάθετη κατεύθυνηση, το μπλοκάρισμα του dna μας απο το κάρμα,δέν μας αφήνει να θυμηθούμε κάτι πέρα απο αυτό που βλέπουμε.Δέν μας επιτρέπει καν την αιώνια ζωή,η οποία θα έπρεπε να είναι δεδομένη απο την ροή της ενέργειας στον κεντρικό αγωγό. Ο κάθετος δρόμος,είναι άδειος απο τους περισσότερους ανθρώπους και αυτή είναι η αιτία της δυστυχίας τους.Μπορεί να έχουν τα πάντα και να έχουν καλές σχέσεις με τους άλλους,αλλά δέν γνωρίζουν,ζούν στην άγνοια και απο την στιγμή που ζείς στην άγνοια,εύκολα μπορείς να κάνεις και το λάθος.Επιπλέον έχουν αποδεχτεί τον φυσικό θάνατο και άλλες αρρώστιες χωρίς κάν να φέρουν αντίσταση.

Η επαφή μας με τον θεό πηγή,(γνώση της εσωτερική επιστήμης και ενεργοποίηση της ροής της ενέργειας απο την πηγή στο σώμα μας) και η καλές σχέσεις μας με τους άλλους,είναι αυτά που χρειάζονται κατα την γνώμη μου.

Αυτό που μετρά περισσότερο από τις λέξεις είναι τα έργα που κάνουμε. Διαβάζω ενδιαφέροντα πράγματα και αυτά μπορεί να μην τελειώσουν ποτέ… κάποιο έργο γίνεται; Δηλ λέει ο Ζιπ:

quote:

---

Αν ξεκινάς απ' αυτό που είσαι, τότε δεν θα βρεις ποτέ ποιος είσαι. Αυτό είναι το μέγα λάθος που κάνουμε. Δεν ξεκινάμε απ' αυτό που είμαστε, γιατί αυτό που είμαστε είναι αυτό που νομίζουμε πως είμαστε. Άλλο αυτό που είμαστε, κι άλλο αυτό που νομίζουμε πως είμαστε.
Ξεκινάμε απ' αυτό που δεν είμαστε, απ' αυτό που δεν γνωρίζουμε. Δεν γνωρίζουμε ποιοι είμαστε και ξεκινάμε να βρούμε ποιοι είμαστε. Αν γνωρίζαμε, τότε δεν θα ξεκινούσαμε καν ένα τέτοιο δύσκολο "ταξίδι".
Αν ξέρω ποιος είμαι, γιατί να ψάξω να βρω ποιος είμαι ; Το θέμα είναι πως αυτό που λέω πως "ξέρω", δεν είναι αυτό που πραγματικά ξέρω, αλλά αυτό που νομίζω πως ξέρω.
Όταν ο άνθρωπος κατανοήσει αυτήν την διαφορά, τα πράγματα θα είναι πολύ πιο εύκολα γι' αυτόν.

---

ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ
ΕΙΡΗΝΗ ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΗ

quote:

---

Αγαπητοί μου φίλοι..

Αυτό που μετρά περισσότερο από τις λέξεις είναι τα έργα που κάνουμε. Διαβάζω ενδιαφέροντα πράγματα και αυτά μπορεί να μην τελειώσουν ποτέ… κάποιο έργο γίνεται; Δηλ λέει ο Ζιπ:

quote:

---

Αν ξεκινάς απ' αυτό που είσαι, τότε δεν θα βρεις ποτέ ποιος είσαι. Αυτό είναι το μέγα λάθος που κάνουμε. Δεν ξεκινάμε απ' αυτό που είμαστε, γιατί αυτό που είμαστε είναι αυτό που νομίζουμε πως είμαστε. Άλλο αυτό που είμαστε, κι άλλο αυτό που νομίζουμε πως είμαστε.
Ξεκινάμε απ' αυτό που δεν είμαστε, απ' αυτό που δεν γνωρίζουμε. Δεν γνωρίζουμε ποιοι είμαστε και ξεκινάμε να βρούμε ποιοι είμαστε. Αν γνωρίζαμε, τότε δεν θα ξεκινούσαμε καν ένα τέτοιο δύσκολο "ταξίδι".
Αν ξέρω ποιος είμαι, γιατί να ψάξω να βρω ποιος είμαι ; Το θέμα είναι πως αυτό που λέω πως "ξέρω", δεν είναι αυτό που πραγματικά ξέρω, αλλά αυτό που νομίζω πως ξέρω.
Όταν ο άνθρωπος κατανοήσει αυτήν την διαφορά, τα πράγματα θα είναι πολύ πιο εύκολα γι' αυτόν.

---

Άξια έχει το έργο.. τι κάνατε για αυτό; Πως ξεκινά κανείς να δημιουργεί αυτή την απόσταση μεταξύ αυτού που ΕΙΝΑΙ και αυτού που νομίζει ότι είναι; Θα είχε αξία να μελετηθεί και να συζητηθεί το έργο.. το έργο του καθενός. Αυτό έχει αξία επειδή έχει το βίωμα. Πρώτα το έργο και μετά οι λέξεις… αλλιώς κινδυνεύουμε να μείνουμε στις λέξεις..
Συγγνώμη για την παρέμβαση μου … φιλικά

ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ
ΕΙΡΗΝΗ ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΗ

---

Καλησπερα φίλε "ένας υπηρέτης"...

Πές μου ποιό είναι ή εμφανίζεται για σένα ως οικουμενικό αίτημα και ανάγκη...δεν μιλάω γι'αγάπη...σεβασμό..ή το οτιδήποτε άλλο αντίστοιχο , αυτά αποτελούν εργαλεία και δυνητικά αποκτώνται -θεωρητικά πάντα- μέσα απο την επιδραστικότητα που ενδεχομένως μπορεί ο καθένας να έχει επι του εαυτού του και που οδηγεί στην αυτο-γνωσία και μετέπειτα στην αναγνώριση των συνανθρώπων του...

Ποιό είναι το "οικουμενικό αίτημα" φίλε μου , των ανθρώπων..όλων μας???

Μείνε μέσα στο παιχνίδι...

Από όσο μπορώ να διακρίνω ,δεν μπορεί να υπάρχει ένα οικουμενικό αίτημα για όλους επειδή ο κάθε άνθρωπος ζει μέσα σε ένα δικό του ψυχολογικό κόσμο..έτσι ακόμα και η οικουμενικότητα γίνεται ή μεταφράζεται σύμφωνα με την υποκειμενικότητα του καθενός.

Υπάρχουν οι άνθρωποι που κατά κύριο βάρος ύπαρξης έχουν τα ψυχολογικά κέντρα δηλ λειτουργούν με το ένστικτο, το κινητικό και το σεξουαλικό. Αυτοί οι άνθρωποι λέγονται εικαστικοί. Δεν φιλοσοφούν και δεν προβληματίζονται με αυτά που με ρωτάς.

Μετά υπάρχουν οι άνθρωποι της πίστης. Αυτοί οι άνθρωποι είναι έτοιμοι να ακολουθήσουν κάτι δια μέσω της πίστης χωρίς να πολύ σκεφτούν. Μπορούν να οργανωθούν γύρω από μια θρησκεία ή κάποια αίρεση. Δεν χρειάζεται να σκεφτούν για αυτά που πιστεύουν επειδή έχουν σκεφτεί οι άλλοι για αυτούς. Το κέντρο βαρύτητας είναι το συναισθηματικό.

Μετά υπάρχουν οι άνθρωποι που το κέντρο βαρύτητας είναι το διανοητικό. Αυτοί οι άνθρωποι ψάχνονται! Ερευνούν ,φιλοσοφούν, έχουν ανησυχίες και πάνε από την μια ιδέα στην αλλα ιδέα ψάχνοντας μια λύση σε αυτά που του προβληματίζουν. Δεν ακολούθου κάτι χωρίς πρώτα να το έχουν περάσει από το διανοητικό τους κέντρο.

Μετά υπάρχουν οι άνθρωποι που σαν κέντρο βαρύτητας έχουν την αυτοσυνείδηση ή κατευθύνονται ως προς αυτήν. Αυτοί οι άνθρωποι εξετάζουν αυτό που είναι όχι μέσα από μια ιδέα αλλα ¨μέσα¨ από την ίδια την συνείδηση… και αυτό δεν τελειώνει εδώ!

Τώρα.. αγαπητέ μου φίλε καταλαβαίνεις γιατί δεν μπορώ να σου δώσω μια απάντηση σε αυτό που με ρωτάς. Αυτό που είναι οικουμενικό για εμένα μπορεί να μην είναι για εσένα ή μπορεί και να είναι..αλλα σίγουρα για κάποιον άλλον δεν είναι.

Εσύ είσαι ένα άτομο που έρευνας..ψάχνεις..ανακαλύπτεις. Πόσες φορές έχεις βρεθεί να πιάνεις τον εαυτό σου ότι αυτά τα οποία σκέφτεσαι ή τα οποία ανακαλύπτεις είναι εντελώς άχρηστα για κάποιους ανθρώπους; Δεν τα θέλουν, δεν τους απασχολούν και δεν θέλουν να χάσουν τον χρόνο τους με αυτά!

Μπορεί να υπάρχει μια οικουμενική αλήθεια μέσα σε αυτή την απειρότητα.. αλλα αυτό δεν σημαίνει ότι όλα τα όντα ενδιαφέρονται για αυτήν… και πιστεύω πως αυτό που λέω είναι ολοφάνερο από τα παραδείγματα που έχουμε στην ζωή μας. Επίσης κοίτα τα άτομα που ενδιαφέρονται για αυτήν την οικουμενική αλήθεια ..πως την προσεγγίζουν και πόσες συγκρούσεις υπάρχουν. Αυτό για εμένα δείχνει ότι οι συγκρούσεις είναι διανοητικές.. και καμία διανόηση δεν μπορεί να συλλάβει αυτό που ΕΙΝΑΙ.

Έτσι όλοι οι διανοούμενοι, οι σκεπτικιστές, , οι υλιστές, οι άθεοι, οι πιστοί, και όλοι όσοι ακλουθούν μια ιδέα και όχι αυτό που πραγματικά ΕΙΝΑΙ θα σφάζονται μπροστά από την πόρτα της Αλήθειας χωρίς ποτέ να περνούν «πίσω» από αυτήν.
Θυμήσου τον πύργο της ΒΑΒΕΛ. Ήθελαν να φτάσουν τον θεό..δηλ την οικουμενική αλήθεια..

Εσύ αγαπητέ μου φίλε μπορείς να απαντήσεις σε αυτό που με ρωτάς;

Από όσο μπορώ να διακρίνω ,δεν μπορεί να υπάρχει ένα οικουμενικό αίτημα για όλους επειδή ο κάθε άνθρωπος ζει μέσα σε ένα δικό του ψυχολογικό κόσμο..έτσι ακόμα και η οικουμενικότητα γίνεται ή μεταφράζεται σύμφωνα με την υποκειμενικότητα του καθενός.

Υπάρχουν οι άνθρωποι που κατά κύριο βάρος ύπαρξης έχουν τα ψυχολογικά κέντρα δηλ λειτουργούν με το ένστικτο, το κινητικό και το σεξουαλικό. Αυτοί οι άνθρωποι λέγονται εικαστικοί. Δεν φιλοσοφούν και δεν προβληματίζονται με αυτά που με ρωτάς.

Μετά υπάρχουν οι άνθρωποι της πίστης. Αυτοί οι άνθρωποι είναι έτοιμοι να ακολουθήσουν κάτι δια μέσω της πίστης χωρίς να πολύ σκεφτούν. Μπορούν να οργανωθούν γύρω από μια θρησκεία ή κάποια αίρεση. Δεν χρειάζεται να σκεφτούν για αυτά που πιστεύουν επειδή έχουν σκεφτεί οι άλλοι για αυτούς. Το κέντρο βαρύτητας είναι το συναισθηματικό.

Μετά υπάρχουν οι άνθρωποι που το κέντρο βαρύτητας είναι το διανοητικό. Αυτοί οι άνθρωποι ψάχνονται, ερευνούν ,φιλοσοφούν, έχουν ανησυχίες και πάνε από την μια ιδέα στην αλλη ιδέα ψάχνοντας μια λύση σε αυτά που τους προβληματίζουν. Δεν ακολούθουν κάτι χωρίς πρώτα να το έχουν περάσει από το διανοητικό τους κέντρο.

Μετά υπάρχουν οι άνθρωποι που σαν κέντρο βαρύτητας έχουν την αυτοσυνείδηση ή κατευθύνονται ως προς αυτήν. Αυτοί οι άνθρωποι εξετάζουν αυτό που είναι όχι μέσα από μια ιδέα αλλα ¨μέσα¨ από την ίδια την συνείδηση… και αυτό δεν τελειώνει εδώ!

Τώρα.. αγαπητέ μου φίλε καταλαβαίνεις γιατί δεν μπορώ να σου δώσω μια απάντηση σε αυτό που με ρωτάς. Αυτό που είναι οικουμενικό για εμένα μπορεί να μην είναι για εσένα ή μπορεί και να είναι..αλλα σίγουρα για κάποιον άλλον δεν είναι.

Εσύ είσαι ένα άτομο που έρευνας..ψάχνεις..ανακαλύπτεις. Πόσες φορές έχεις βρεθεί να πιάνεις τον εαυτό σου ότι αυτά τα οποία σκέφτεσαι ή τα οποία ανακαλύπτεις είναι εντελώς άχρηστα για κάποιους ανθρώπους; Δεν τα θέλουν, δεν τους απασχολούν και δεν θέλουν να χάσουν τον χρόνο τους με αυτά!

Μπορεί να υπάρχει μια οικουμενική αλήθεια μέσα σε αυτή την απειρότητα.. αλλα αυτό δεν σημαίνει ότι όλα τα όντα ενδιαφέρονται για αυτήν… και πιστεύω πως αυτό που λέω είναι ολοφάνερο από τα παραδείγματα που έχουμε στην ζωή μας. Επίσης κοίτα τα άτομα που ενδιαφέρονται για αυτήν την οικουμενική αλήθεια ..πως την προσεγγίζουν και πόσες συγκρούσεις υπάρχουν. Αυτό για εμένα δείχνει ότι οι συγκρούσεις είναι διανοητικές.. και καμία διανόηση δεν μπορεί να συλλάβει αυτό που ΕΙΝΑΙ.

Έτσι όλοι οι διανοούμενοι, οι σκεπτικιστές, , οι υλιστές, οι άθεοι, οι πιστοί, και όλοι όσοι ακλουθούν μια ιδέα και όχι αυτό που πραγματικά ΕΙΝΑΙ θα σφάζονται μπροστά από την πόρτα της Αλήθειας χωρίς ποτέ να περνούν «πίσω» από αυτήν.
Θυμήσου τον πύργο της ΒΑΒΕΛ. Ήθελαν να φτάσουν τον θεό..δηλ την οικουμενική αλήθεια..

Εσύ αγαπητέ μου φίλε μπορείς να απαντήσεις σε αυτό που με ρωτάς;

ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ
ΕΙΡΗΝΗ ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΗ

Έχω την αίσθηση , ότι ως "οικουμενικό αίτημα" εμφανίζεται κάτι κοινό , πέρα απο ιδεολογίες και επιμέρους πεποιθήσεις...

-Η ανάγκη της επικοινωνίας!

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr