ESOTERICA.gr Forums ! - "ΚΑΤΑΘΕΣΙΣ ΣΚΕΨΕΩΝ" Νο 1 - "Μεταξύ τυρού και αχλαδιού"

/-- 14 Χρόνια ESOTERICA Forums ! --\
! 2001 - 2015 !

** Ευτυχισμένος Νέος Χρόνος **
Δημιουργικό, με μεγαλύτερη Κατανόηση και
περισσότερη Γνώση το 2016 !

Χ Ο Ρ Η Γ Ε Ι Ε Σ

Ad space

ESOTERICA.gr Forums !

Όνομα Μέλους:	Password:	Επιλογή Γλώσσας
Φύλαξη Password
Ξεχάσατε τον Κωδικό;

Όλα τα Forums

"Μεταξύ τυρού και αχλαδιού"

"ΚΑΤΑΘΕΣΙΣ ΣΚΕΨΕΩΝ" Νο 1

Νέο Θέμα

Topic Locked

Εκτυπώσιμη Μορφή

Σελίδα:

Συγγραφέας	Θέμα
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 28/09/2005, 22:18:01 ο χρόνος έγινε για να κυλάει οι έρωτες για να τελειώνουν η ζωή για να πηγαίνει στο διάολο κι εγώ για να διασχίζω το Άπειρο με το μεγάλο διασκελισμό ενός μαθηματικού υπολογισμού, μονάχα όποιος τα διψάει όλα μπορεί να με προφτάσει, ότι ζήσαμε χάνεται, γκρεμίζεται μέσα στο σάπιο οισοφάγο του χρόνου και μόνο καμιά φορά, τις νύχτες, θλιβερό γερασμένο μυρηκαστικό τα’ αναμασάει η ξεδοντιασμένη μνήμη, όσα δε ζήσαμε αυτά μας ανήκουν… "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand." --Confucius
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 28/09/2005, 22:20:23 Επιτύμβιο Εδώ, σ’ αυτό το μνήμα κείται κάποιος που ο φόβος οι άλλοι τι θα πουν, κι η ματαιοδοξία του ν’ αρέσει τόσο του κλέψανε ό,τι είχε πιο δικό του ώστε, σχεδόν, δεν κείται εδώ, κανείς. Εκείνο Έρχονται ώρες, που ξαφνικά σε πλημμυρίζει ολάκαιρο Η νοσταλγία του ανέκφραστου-σαν θολή, αόριστη ανάμνηση από τη γεύση ενός καρπού, πούφαγες κάποτε, πριν χρόνια, σαν ήσουνα παιδί, μια μέρα μακρινή, λιόλουστη-και θέλεις να τη θυμηθείς κι όλο ξεφεύγει. Τα μάτια σου γεμίζουν τότε απόνα θάμπος χαμένων παιδικών καιρών. Ή ίσως κι από δάκρυα. Γι’ αυτό σας λέω, πιστεύετε πάντοτε έναν άνθρωπο που κλαίει. είναι η στιγμή που σας απλώνει το χέρι του, φιμωμένο και γιγάντιο, Εκείνο που ποτέ δε θα ειπωθεί. "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand." --Confucius
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 4073 Μηνύματα	Απεστάλη: 28/09/2005, 22:34:07 quote: Κατάθεση σκέψεως Κάθε ημέρα που περνάει είναι ήδη νεκρή για μας και κάθε ημέρα που προσμένουμε ετοιμάζεται να γεννηθεί. Ολα τα χρήματα και όλες οι παρακλήσεις του κόσμου δεν πρόκειται να μας χαρίσουν ούτε ένα λεπτό παραπάνω από όσο μας έχει δωθεί. Ας ζήσουμε την μεγάλη περιπέτεια της ζωής με όση περισσότερη αγάπη μπορούμε σε όλα τα επίπεδα οτι και αν σημαίνει αυτό. Σε καλησπερίζω. Τι τηλεπάθεια είναι αυτή... Προ 5 λεπτών σκεφτόμουν τι κάνει η ευγενική σου ψυχή! Ας ζήσουμε καλή μου αυτήν την περιπέτεια. Ας βάλουμε λίγο παραπάνω χρώμα στις χειμωνιάτικες μέρες που έρχονται. Ελεύθεροι Λεύτερες και κατασταλαγμένοι. ΄Οτι πονάει μακριά από εμάς. ΄Οτι χαιδεύει νου ψυχή αισθήσεις χαμόγελα. Εδώ σιμά, στην ανάσα μας ευωδιά στον χρόνο που χάνεται γλυκόπιοτο κρασί, σαν δώρο, να τον εξευμενίσουμε να γκρεμίσει κάστρα και να βοηθήσει το αιώνιο ατένισμα της σκέψης να σφιχταγκαλιάζει τους ορίζοντες. Τους νέους. Πάντα δίπλα μας NST μου βρίσκονται άτομα που μας κερνούν ηρεμία γαλήνη σιγουριά. Το ένοιωσα πρόσφατα. Και χάρηκα που η ζωή παίρνει και δίνει. [ΑΦΡΟΔΙΤΗ] Στο βαθμό που γνωρίζετε την αγάπη γίνεστε η αγάπη!Η αγάπη είναι κάτι παραπάνω από ένα συναίσθημα!Είναι μία φυσική δύναμη και πρέπει συνεπώς να περικλείει την αλήθεια.
nst ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2538 Μηνύματα	Απεστάλη: 30/09/2005, 09:47:55 Χρόνου φείδου! Φεύγει γρήγορος όμως η τάξη θα σας μάθει να τον κερδίζετε. ‘’ Ώστε καλέ μου φίλε, σας συμβουλεύω πρώτα απ’ όλα το μάθημα της λογικής. Εκεί θα γυμναστεί το πνεύμα σας καλά, θα σφιχτεί σαν μέσα σε ποδήματα ισπανικά, για να τρέχει με φρόνηση της σκέψεως το δρόμο, και να μην πετάει εδώ κ’ εκεί σαν πυγολαμπίδα. Έπειτα, αρκετές ημέρες θα σας διδάξουν, πως κι’ αυτό που εσείς το κάνατε σε μια στιγμή καθώς το να φάτε και να πιείτε λόγου χάριν, και γι΄αυτό εν ! δύο ! τρία ! απαιτείται. Είναι βέβαιο πως το εργαστήρι των σκέψεων είναι σαν ένας αργαλειός που υφαίνει, όπου ένα πάτωμα κινάει χιλιάδες νήματα, και που η σαΐτα δεξιά κι’ αριστερά πετάει, κι αόρατα γλιστρούν τα νήματα, κι ένας μονάχα χτύπος γεννά χίλιους συνδυασμούς Μπαίνει έπειτα ο φιλόσοφος και σας αποδείχνει πως έπρεπε έτσι, το πρώτο είναι αυτό, το δεύτερο εκείνο άρα το τρίτο και το τέταρτο είναι αυτό και πως, αν δεν υπήρχε το πρώτο και το δεύτερο, το τρίτο και το τέταρτο επίσης δεν θα υπήρχαν. Οι σπουδαίοι όλου του κόσμου επαινούν πολύ αυτό το συλλογισμό και κανένας τους ωστόσο δεν έγινε υφαντής. Οποίος θέλει να γνωρίσει και να περιγράψει ένα πλάσμα ζωντανό, προσπαθεί πρώτα να διώξει την ψυχή του, έπειτα κρατεί στα χέρια του όλα τα μέρη του, όμως αλλοίμονο! ,ΛΕΙΠΕΙ Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΔΕΣΜΟΣ. Αυτό η χημεία το ονομάζει encheirisin naurae , έτσι περιπαίζει τον εαυτό της. Γκαίτε
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 02/10/2005, 13:47:13 «… θα' θελα μα πόσο θα' θελα ναι θα' θελα αμέσως τώρα τώρα θέλω να ξεμαλλιάσω λίγο την σύνταξη για να σε τραγουδήσω όπως έμαθα στο Παρίσι εσένα σ' έχω Δεινόσαυρο από τους πιο εκπληκτικούς εσένα σ' έχω βότσαλο φρούτο απαλό που τα' ωρίμασε η θάλασσα σ'ερωτεύω σε ζηλεύω σε γιασεμί…» «…σε ληστεύω από αλλουνού τα χέρια σε ακούω από δω από κει σε σιωπώ μες στην απέραντη τρυφερότητα .......... σιγά σιγά να καταλαγιάσουμε όλα δεν τα έχω πει ΜΕ ΕΚΡΙΖΩΝΕΙΣ…» «…Σκέπτομαι μια ζωή που θα' τανε βαριά σα σήμερα, Μονάχα αν έλειπες ταξίδι. Το πρωί σκέπτουμαι Τα μέλη σου σφιχτοδεμένα - εκεί κάπως εντοπίζω Την αγκαλιά σου. Το βράδυ βλέπω τα χείλια σου σαν Το δαγκωμένο φρούτο… Έλα η μέρα είναι τόσο ωραία - τα ποιήματα που Αγαπώ θέλω να τα ζήσω μαζί σου…» Μάτση Χατζηλαζάρου: Ποίηση σαν έκρηξη, ποίηση σαν έρωτας... "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand." --Confucius
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 02/10/2005, 13:58:44 Χαρτιά και σάρκες Τι θέλει πάλι αυτός ο ίσκιος στα ποιήματα ο γρυλισμός και τα καπούλια αυτού του ζώου; Περνά σαν σίφουνας και δεν αναγνωρίζεται Άλλοτε ελάφι απ΄ τα πολύκλαδα της νιότης μου ή ταύρος σε νυχτομαχίες και σε μπλόκα τώρα τραγέλαφος και βουκεφάλας του μυαλού μου Βγάζει τη μάσκα του μα δεν αναγνωρίζεται Τότε το κάθε πέρασμα του κ΄ ένα ποίημα τώρα ξερνά δαγκώνει φτύνει τα ποιήματα Τα ελληνοζωικά μου λεξικά κομματιασμένα χαρτιά και σάρκες Γιάννης Δάλλας "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand." --Confucius
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 02/10/2005, 14:45:23 Είμαι ένας καταρράκτης στην έρημο Μια βροχή από ξάστερο ουρανό Ένα γνώριμο αλλά αγέννητο παιδί Μια επίμονη εμπειρία που ποτέ δε βίωσες Παίζω αλλόκοτα παιχνίδια με το μυαλό σου Όταν χτυπάς τα πλήκτρα και θυμάσαι τη θάλασσα έρχομαι σαν ακαθόριστη μνήμη Όταν κοιτάς το ρολογάκι σου κι η ώρα έχει περάσει με νιώθεις σαν φευγαλέα παραίσθηση Παίζω αλλόκοτα παιχνίδια με το μυαλό σου Φωλιάζω πίσω από τα μάτια σου Κυκλοφορώ στα όνειρά σου Με βρίσκεις μέσα σε όσα λαχταράς Μέσα σε όλα εκείνα που σου λείπουν Παίζω αλλόκοτα παιχνίδια με το μυαλό σου Στέκω στους τόπους που δεν μπορείς να πας Υπάρχω μέσα σε ο, τι δεν μπορείς να αγγίξεις Αλλά είμαι αυτό που πάντα περιμένεις Είμαι αυτό που σε κρατάει όρθια στη ζωή Παίζω αλλόκοτα παιχνίδια με το μυαλό σου Όμως σου ορκίζομαι δεν το διασκεδάζω Νιώθω αβάσταχτη μοναξιά που δεν έχω σώμα Κι εσύ που μπορείς δεν μου το δίνεις "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand." --Confucius
nst ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2538 Μηνύματα	Απεστάλη: 02/10/2005, 15:32:46 Ω! μεσημέρι της ζωής, δεύτερη νιότη, ώ κήπε του καλοκαιριού.Ευδαιμονία ανήσυχη φωλιάζει στίς παγίδες μες στην αδράνεια και την αναμονή. Πανέτοιμος τούς φίλους περιμένω μέρα νύχτα. Ομως τούς φίλους τούς καινούργιους.Σπεύσατε. Εφτασε η ώρα, έφτασε η στιγμή. Λόγια δεν έχει πια ετούτο τι τραγούδι του πόθου η γλυκειά κραυγή στα χείλη μου έχει σβήσει για πάντα, ναι, για πάντα και η αιτία είναι ένας μάγος που' φτασε στην πιο καίρια στιγμή. Ο φίλος του μεσημεριού ειν' η αιτία -μη μου ζητάτε να τον ονομάσω- κ'είναι το μεσημέρι που ο ένας σύντροφο΄ηύρε και γενήκαν δύο. Απόσπασμα απο τον Ζαρατούστρα
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 4073 Μηνύματα	Απεστάλη: 02/10/2005, 19:07:42 ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ... Είσαι εδώ, παρών, και απών, σαν τα κύματα του Σεπτέμβρη που αγγίζουν τις άκρες των ποδιών, σαν τη λιακάδα και το όνειρο που λέει ξανά πως πρέπει να χαράξει. Σαν το φιλί μιάς υπόσχεσης πως θα έρχεσαι και θα φεύγεις θα με ανασταίνεις και θα με πεθαίνεις. Κι εγώ εκεί ένα μικρό δάκρυ στο Σύμπαν, που τα βραδάκια γίνεται άστρο να λαμπυρίζει στο δρόμο κείνων που αγάπησαν πολύ. Το ΘΕΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ. ΄Ετσι απλά. Και δεν ξέρω τι αγαπώ πιό πολύ τη ζωή ή τον θάνατο; [ΑΦΡΟΔΙΤΗ] Στο βαθμό που γνωρίζετε την αγάπη γίνεστε η αγάπη!Η αγάπη είναι κάτι παραπάνω από ένα συναίσθημα!Είναι μία φυσική δύναμη και πρέπει συνεπώς να περικλείει την αλήθεια.
nst ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2538 Μηνύματα	Απεστάλη: 02/10/2005, 23:31:02 quote: Στο βαθμό που γνωρίζετε την αγάπη γίνεστε η αγάπη!Η αγάπη είναι κάτι παραπάνω από ένα συναίσθημα!Είναι μία φυσική δύναμη και πρέπει συνεπώς να περικλείει την αλήθεια. Εχεις δίκιο. Είναι σαφώς κάτι παραπάνω απο ένα συναίσθημα. Είναι αίσθημα κα προέρχεται απο την συνειδησή μας. Από την επιθυμία μας να αγαπάμε. Και αφού η συνείδηση είναι εκπόρευση θεϊκή τότε και η αγάπη γίνεται και η ίδια θεός. Είναι αλήθεια απο μόνη της.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 4073 Μηνύματα	Απεστάλη: 03/10/2005, 12:56:50 NST ΜΙΑ ΑΙΩΝΙΑ ΛΑΜΨΗ ΕΙΝΑΙ... Η απόλυτη στιγμή, έχει ασύλληπτο βάθος κι αν ταυτιστείς με δαύτο...Αχ Θεέ μου τι είναι!!! Μπορεί ενίοτε να σε οδηγήσει στα άκρα, στο τέλειο άλμα, να υπερβείς κάθε μορφή συμπαντικής τάξης. ΄Εμψυχη δωρεά της φύσης. Ανάσα. Αιώνιο θεμέλιο που συνέχει τα ΠΑΝΤΑ, ή που Σπάει τα πάντα. Είναι η μονιμότητα στην παροδικότητα του κόσμου των πραγμάτων. ΄Ακου τα. Υπάρχει η στιγμή Υπάρχει και η αιωνιότητα. Να το υπογράψω και με το αίμα μου. ΧΑΛΑΛΙ ΜΑΓΚΕΣ... [ΑΦΡΟΔΙΤΗ] Στο βαθμό που γνωρίζετε την αγάπη γίνεστε η αγάπη!Η αγάπη είναι κάτι παραπάνω από ένα συναίσθημα!Είναι μία φυσική δύναμη και πρέπει συνεπώς να περικλείει την αλήθεια.
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 03/10/2005, 16:19:15 '' Όταν τα φώτα κλείνουν βυθίζομαι παρασύρομαι οι εικόνες χορεύουν μπροστά μου και ψυθιρίζω τα λόγια σα να ήταν μόλις χθές μόλις σήμερα γελώ και δακρύζω ώρες ατελείωτες όταν τα φώτα κλείνουν''. "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand." --Confucius
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 4073 Μηνύματα	Απεστάλη: 03/10/2005, 22:16:42 ΄Απειρες δυνατότητες μορφής. Διαιρούμαι στο ατέλειωτο φως. Αναζητώντας την ταυτότητα του παντός. Αναίρεση της χρονικότητας στο άχρονο. Θεμέλια που σπάνε, Μέθεξη στην έπαρση του χρόνου. Κραταιές καταλάμπουσες ενότητες. --- Καταθέσεις σκέψεων αναμνήσεις σχέσεων αλλαγές επώδυνες δωρεές ανώδυνες φυγή κραυγή αρχή σιωπή. Καταθέσεις τέρψεων διαδοχή των θέσεων υπερχθόνιο υποχθόνιο, ενορατικές αδάμαστες ουσίες του νόμου αυτοβεβαίωση κόσμος φαινομένων κινήσεις προς το απόλυτο είναι πλήγματα ανθρώπων παγερά προσωπεία. διλήμματα γκρεμισμένα στον καιάδα των νεκρών συνειδήσεων. --- Ω! Δεν ξέρω αν είναι όμορφα τα φτερά μου, μα να με πιάσεις δεν μπορείς υψώνω τα πανάρχαια οχυρά μου όνειρά μου θαύματά μου ίσως γιά τ΄αύριο να απορείς. Πέταξα... [ΑΦΡΟΔΙΤΗ] Στο βαθμό που γνωρίζετε την αγάπη γίνεστε η αγάπη!Η αγάπη είναι κάτι παραπάνω από ένα συναίσθημα!Είναι μία φυσική δύναμη και πρέπει συνεπώς να περικλείει την αλήθεια.
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 03/10/2005, 22:50:25 Πòτε πòτε τα δειλινά μια òψη, με κοιτάζει άπ' τα βάθη ενòς καθρέπτη· καποτε μου ειχe ζητησει να της πω πως βρισκει καποιος τον τροπο να μισει την ζωη του. πως ειναι δυνατο καποιος να θελει να γινει αυτοχειρας και να καταδικασει τον εαυτο του στο θανατο. πως καποιος απο το κρεββατι του πονου και τον κοσμο της ανιατης αρρωστιας του, να επιζητα την λυτρωση με την ευθανασια. Iσως για πολλους τα λογια αυτα φανταζουν μακαβρια,σκοτεινα και αποκοσμα. Iσως για λιγους τα λογια αυτα, τα ιδια φανταζουν ρεαλιστικα. Mα σαν και αυτην πρέπει η ψυχη τον καθρέπτη να μας δεìχνει. Tην ìδια μας την òψη. Aυτη ο οψη τωρα παραμενει περιτριγυρισμενη απο τεσσερεις τοιχους. Mε το καθρεπτη μου να κοσμει τον πρωτο. Eνα παραθυρο στον δευτερο νεκρο κρεμασμενο. Eνας ξεθωριασμενος απο τον καιρο πινακας στον τριτο. O τεταρτος ακομα και τωρα παραμενει αδειος. Για τον πρωτο επελεξα τον καθρεπτη και αφαιρεσα το πλαισιο του. Για τον δευτερο κρεμασα μια δαντελωτη κιτρινιασμενη κουρτινα. Για τον τριτο αφησα το χρονο τα σημαδια του να δειξει. Kαι τον τεταρτο δεν τον αγγιξα καθολου. Tον αφισα αδειο, κενο για να μου θυμιζει τους νεκρους μου πια εαυτους. Tωρα το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό αυτή τη στιγμή είναι τα λογια του Kahlil Gibran. "Mια μέρα καθώς έθαβα έναν από τους νεκρούς εαυτούς μου, ήρθε ο νεκροθάφτης και μου είπε: -Aπ'όλους όσοι έρχονται εδώ να θάψουν, συ μονάχα μου αρέσεις. -S'ευχαριστώ, του απάντησα,αλλά γιατί σου αρέσω; -Γιατί έρχονται κλαίγοντας και φεύγουν κλαίγοντας. Μόνο εσύ έρχεσαι γελώντας και φεύγεις γελώντας μου αποκρίθηκε." "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand." --Confucius
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 03/10/2005, 22:54:07 Ρώτησαν κάποτε ένα πουλί, ένα λουλούδι κι έναν άνθρωπο... τί είναι η αγάπη.... και το πουλί κελάηδησε, το λουλούδι άνθισε κι ο άνθρωπος ...δάκρυσε "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand." --Confucius
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 4073 Μηνύματα	Απεστάλη: 04/10/2005, 14:04:56 Μεταπλάθεις... Μη με παρασύρεις στην περιοχή των αμφιβολιών. ΄Ασε με, άφησέ με στο χάδι της βεβαιότητας. Κατέχω την απάντηση των Απαντήσεων. Φωτεινών ουράνιων ενδείξεων το στοχασμό... Μεταπλάθεις... Δεν ξέρω αν είναι όμορφα τα φτερά μου μα να με πιάσεις δεν μπορείς υψώνω τα πανάρχαια οχυρά μου όνειρά μου θαύματά μου ίσως γιά τ΄αύριο να απορείς. Πέταξα... [ΑΦΡΟΔΙΤΗ] Στο βαθμό που γνωρίζετε την αγάπη γίνεστε η αγάπη!Η αγάπη είναι κάτι παραπάνω από ένα συναίσθημα!Είναι μία φυσική δύναμη και πρέπει συνεπώς να περικλείει την αλήθεια.
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 04/10/2005, 14:33:19 ΒΑΡΕΘΗΚΑ Βαρέθηκα κάθε τι που επαναλαμβάνεται ηλιθιωδώς και ανούσια Βαρέθηκα τους κουφούς με τα τεράστια κι ανώφελα αυτιά τα περιούσια Βαρέθηκα τη σταθερότητα των σπιτιών των δρόμων των απόψεων Σιχάθηκα τους φίλους που σιχαίνεται ο ένας τον άλλο αλλά σταυρωτά φιλιούνται Σιχάθηκα τα στεγανά κυκλώματα που σε προτιμούν μουγκό και τραυλό για να αρέσεις στους καθώς πρέπει θαμώνες Και γενικά βαρέθηκα να βαριέμαι και σιχάθηκα να ακούω μαλακίες να κονταροχτυπιέμαι και μετά να χαμουριέμαι. Βαρέθηκα το τυπικο, "-Γεια σας τι κάνετε; -Καλά ευχαριστώ εσείς;" Και δεν περιμένει ν΄ακούσει τι κάνεις, Φεύγει. Βαρέθηκα τους ηλίθιους Βαρέθηκα τους εξυπνάκηδες Βαρέθηκα τις φουντωτές πουλάδες Το κακάρισμα Σιχάθηκα τις γραβάτες μαζί με το ακουμπιστήρι τους Σιχάθηκα τους κολλητούς σε κυκλώματα δήθεν Βαρέθηκα στα κόμματα τα ζωντανά πτώματα Σιχάθηκα τα λευκά που μου φρενάρουν τη φαντασία Σιχάθηκα των λέξεων τη φρικτή επανάληψη Βαρέθηκα του έρωτα το κόλλημα και την εγκατάλειψη Σιχάθηκα της δήθεν αγάπης τη μιζέρια Βαρέθηκα τους χειμώνες να ζεσταίνομαι και να κρυώνω τα καλοκαίρια Βαρέθηκα τα εορταστικά εμβατήρια Βαρέθηκα τα σπίτια που μοιάζουν με κοιμητήρια Σιχάθηκα τους καθαρούς που μου βρομίζουν τ' όνειρο Σιχάθηκα τη βρόμα των άκαμπτων δικαστών στους ενόχους να δίνουν συγχαρητήρια Και σιχάθηκα, σιχάθηκα, σιχάθηκα τα ανθρωποειδή στων τηλεοράσεων τα παράθυρα Σιχάθηκα τις κούκλες στα γλοιώδικα πρωινάδικα Και βαρέθηκα βαρέθηκα βαρέθηκα Τα άσματα τα σουρεαλιστικά να ψυχογαμούνται τα φαντάσματα Βαρέθηκα να πέφτω στο ράδιο καταλάθος σε σκυλάδικο Βαρέθηκα τους Βέλτσους και τα δυσκοίλια γραφήματα Σιχάθηκα τους χριστόδουλους Να σβήνουν του Χριστού τα χνάρια από τα βήματα Σιχάθηκα τα σφυροδρέπανα που αποκεφαλίζουν την αριστερά Σιχάθηκα τους καραμανλικούς να συνδικαλίζονται με χαρά Σιχάθηκα τους Αμερικανούς Να αυνανίζονται ρίχνοτας πυραύλους στα φανερά Βαρέθηκα τους Ευρωπαίους να σιγοντάρουν την αποφορά Σιχάθηκα στην Επίδαυρο να φοράνε κουστούμια στον Ευριπίδη Σιχάθηκα τους κουλτουριάρηδες να θαυμάζουν τον Καζαντζίδη Σιχάθηκα τις Βίσες να μαϊμουδίζουν τη Μαντόνα Βαρέθηκα τις βρύσες να στάζουν εκνευριστικά το χειμώνα Και γενικά βαρέθηκα να βαριέμαι Και σιχάθηκα ν' ακούω μαλακίες Να κονταροχτυπιέμαι και μετά να χασμουριέμαι. YΓ. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων δεν υπάρχει προσωπική αιχμή για κανένα... απλά καταθέτω τις σκέψεις μου αυτή την συγκεκριμένη περίοδο της ζωής μου... γενικώς και αορίστως... "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand." --Confucius
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 4073 Μηνύματα	Απεστάλη: 04/10/2005, 20:33:09 Εωσφόρος... Διαβολικό αγγελικό βλέμμα μπερδεύομαι πάλι, ή ονειρώδες τάχα... Στερέωμα... Θάνατος ζωή Βύθιση. Θείες γνώμες στο φως της τρέλλας στις πτυχές των βλεφάρων... Τα κλεισα. Δεν με επηρεάζεις. Χυμάω στις απέραντες πύλες σου ανασαίνοντας στον ομφαλό της γης. Δίνη θαυμάτων όλο φέγγουνε φωτιά στην αφή της αγάπης. Ανακυκλίσεις ηλίου. Τώρα σε δρόμους αινίγματος. Δήμιος. Ζυγίζεις το χαμόγελό μου ενώ τα δρεπάνια σου θαμπώνουν την αντηλιά του γυμνού λαιμού μου... Λες είμαι όμορφη δηλώνω σιωπή άγνοια φόβο πρόκληση τα μάτια μου καίνε. Κλαίω με αίμα όχι με δάκρυ. Αποδιώχνει η σιωπή τη συννεφιά Ασαλεψιά. Πύρινες μνήμες. Ανεμομάζωμα ονείρου. Εαρινές συγκυρίες γιατί απαγχόνισες τον έρωτα; Ποτάμι πλωτό που ξεχειλίζει η αδικία. Ουράνιο όν στην κόψη του χρόνου δελεαστικά με τραβάς. Θνητό άστρο εγώ παραμύθι σ΄ανθρώπινες μνήμες. Βοή της απέραντης θάλασσας. Σήμερα με έσβησες. Αύριο θα με γεννήσεις με τον ήλιο. Διαβολικό βλέμμα κι όνειρώδες συνάμα. Κλίμακες μέτρησης ας στραφώ προς το ΕΝΑ. Ανυψωτικές πτήσεις διαφανείς μορφές. Με εκπλήσσεις. Παιχνίδι ανάμεσα στην φαινομενικότητα και την πραγματικότητα. Στέκομαι αιωνίως ενώπιον του ΘΕΟΥ Ζω στην πολλαπλότητα. ΚΙ ΕΣΎ ΕΩΣΦΟΡΕ ΣΤΗ ΜΟΝΑΔΑ. ΦΥΓΕ ΕΛΑ... ΘΑ ΣΕ ΝΙΚΗΣΩ... Δεν ξέρω αν είναι όμορφα τα φτερά μου μα να με πιάσεις δεν μπορείς υψώνω τα πανάρχαια οχυρά μου όνειρά μου θαύματά μου ίσως γιά τ΄αύριο να απορείς. Πέταξα... [ΑΦΡΟΔΙΤΗ] Στο βαθμό που γνωρίζετε την αγάπη γίνεστε η αγάπη!Η αγάπη είναι κάτι παραπάνω από ένα συναίσθημα!Είναι μία φυσική δύναμη και πρέπει συνεπώς να περικλείει την αλήθεια.
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 05/10/2005, 15:14:45 Είμαι μόνος χωρίς το βλέμμα σου σαν δυσοίωνο νυχτοπούλι που ταράζει τoν ύπνο των ανθρώπων με τη βραχνή του φωνή. Η σκέψη σου με βασανίζει δε χωράς σε κανένα ποίημα μα δεν μπορώ έτσι άστεγη απόψε που κάνει τόσο κρύο να σ' αφήσω. Τ' όνειρο μ' εγκατέλειψε σε μια στυγνή πραγματικότητα κι εσύ αρνείσαι να γίνεις ανοιξιάτικη χλόη πάνω σου να κυλιστώ μήπως και βρω τη χαμένη μου παιδικότητα. Είσαι όμορφη μες στο λευκό σου πουκάμισο σαν να κερνάς καφέ τα άστρα. Θέλω να φτιάξω κάτι λευκό απόψε όπως ένα σπίτι στην ακρογιαλιά κι εκεί να σε γνωρίσω στην πιο καλή μου φίλη: τη θάλασσα. Μοιάζουμε όλοι με ήχους εγώ της βροχής εσύ της θάλασσας. Θάλασσά μου κι αν είσαι μίλια μακριά ο αγέρας φέρνει ως εδώ τη μυρωδιά σου κι όλα τριγύρω καλοκαίρι. Κοντά σου βρίσκω τη ζεστή αχυρένια φωλιά μου και γίνομαι ξανά πουλί. Αν ήμουν πουλί θα πέταγα κι εκεί στο δωμάτιό σου πάνω απ' το κρεβάτι σου θα εγκαθιστούσα το καλοκαίρι. Η φωνή σου μπορεί ν' αλλάξει τον κόσμο. Τη θάλασσα να κάνει ουρανό. Κι εγώ που έρμο ψάρι στα μαύρα βάθη κολυμπώ μ' ένα σου γέλιο πουλί να γίνω να πετώ. Πάμε να φύγουμε μαζί για ένα νησί που δεν υπάρχει. Έτσι κι αλλιώς το μόνο αληθινό σ' αυτόν τον κόσμο είμαστε οι δυο μας. Υπάρχει ένα νησί το δικό μας το νησί με τις ακρογιαλιές τους γλάρους τις λευκές του εκκλησιές. Πάντα οι δυο μας θα συναντιώμαστε λαθραία εκεί. Και κανείς ποτέ όσο κι αν ψάξει δε θα μπορέσει να το βρει. Η ποίηση μακριά σου είναι νησί χωρίς λιμάνι που βλέπει τα πλοία να προσπερνούν. Απόψε ταξιδεύεις με το φεγγαρόφωτο με την αστροφεγγιά. Στην κάμαρά μου μπαίνεις σαν σκιά. Ο ήλιος κοιμάται στην αγκαλιά σου. Το πρωί σαν κλέφτης πηδά απ' το παράθυρο στον κήπο της ανατολής. Δεν χωράς πουθενά. Ξεχειλίζεις απ' τα μάτια μου απ' τα ρούχα μου από τα δάχτυλά μου. Προσπαθώ να σε κρύψω να μη σε δει κανείς μα όλοι καταλαβαίνουνε πως έκλεψα τον ήλιο. Όσο κι αν καίγεται σε εκατομμύρια βαθμούς ο ήλιος δυο μάτια είναι που του χαρίζουνε το φως. Το πρόσωπό σου θαυματουργή εικόνα. Το περιφέρω στου μυαλού μου τα σοκάκια να ησυχάσουν της ψυχής μου οι φουρτούνες. Ο χειμώνας είναι η βροχή το βράδυ που έρχεται νωρίτερα η θάλασσα που ανεβαίνει ως τις άδειες καρέκλες. Η άνοιξη είσαι απλά, εσύ. Μ' αγκαλιάζεις και τα κτίρια γίνονται βουνά οι άνθρωποι δέντρα και τ' αυτοκίνητα πουλιά που χαρούμενα γύρω μας πετούν και τραγουδάνε. Σου δίνω το χέρι μου. Το παίρνεις για μαργαρίτα κι ένα ένα σαν πέταλα μαδάς τα δάχτυλά μου. Στο τέλος πάντα σ' αγαπώ μα δεν μπορώ να σ' αγγίξω. Στην τσέπη μου ένα κουτί καραμέλες. Τις φύλαγα για σένα μα με πίκρανε τόσο ο καιρός... Λιώσανε ζάρωσαν κύλησαν πάνω στα γράμματά σου που κουβαλάω πάντοτε μαζί μου. Δεν είναι ευανάγνωστα πια μα είναι τόσο γλυκά. Τώρα που αποσύρομαι απ' τη ζωή μου σαν θάλασσα τι κοχύλια θα βρω στον πυθμένα να κάνω βούκινο το όνομά σου. Πρέπει να ζήσω λοιπόν χωρίς εμένα σαν δέντρο γυμνό σε ξεραμένη γη για να θυμίζω σε όλους πως κάποτε πέρασε από εδώ η άνοιξη. "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand." --Confucius
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 4073 Μηνύματα	Απεστάλη: 05/10/2005, 17:16:08 Ψέμα.Είναι στο πνεύμα της εποχής βλέπετε. [ΑΦΡΟΔΙΤΗ] Στο βαθμό που γνωρίζετε την αγάπη γίνεστε η αγάπη!Η αγάπη είναι κάτι παραπάνω από ένα συναίσθημα!Είναι μία φυσική δύναμη και πρέπει συνεπώς να περικλείει την αλήθεια.
nst ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2538 Μηνύματα	Απεστάλη: 05/10/2005, 17:17:52
nst ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2538 Μηνύματα	Απεστάλη: 05/10/2005, 17:25:10
nst ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2538 Μηνύματα	Απεστάλη: 05/10/2005, 17:26:06
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 4073 Μηνύματα	Απεστάλη: 05/10/2005, 17:29:15 ΄Ομορφη εικόνα θα γεννήσει τον ποιητή μέσα μου ξανά μιάς και η θλίψη κάτι φοράς γεννά αδιέξοδα γιά μας τους ταπεινούς που πιστεύουμε σε ανθρώπινες αξίες και οράματα ανωτερότητας ανασασμούς και λάμψης. Θα ξυπνήσω τον ποιητή μέσα μου. Τον θλιβερό ποιητή όμως που χτυπάει τη γροθιά στο μαχαίρι και τρέφεται από τις αλήθειες των καιρών. Αυτόν τον ποιητή που ξανά βράβευσε χθες η πολειτεία σε μιά τόση δα σεμνή τελετή. Μου δώσαν λουλούδια χειροκροτημάτων ριπές αλλά εγώ είχα έναν άνεμο ψεμάτων γύρω μου, κι έτσι αντί να γελάσω έκλαψα. Από χαρά νόμισαν. Ανόητοι.΄Οταν γεννήθηκα λέγαν πως ήμουν όμορφη σαν ήλιος έτσι είπαν, έξυπνη και καλή απίθανα αγνή μου ρίξαν το στίγμα της αθωότητας τι ηλίθιοι, το στίγμα της ανθρωπιάς που κάποιοι το λέμε σήμερα βλακεία. [ΑΦΡΟΔΙΤΗ] Στο βαθμό που γνωρίζετε την αγάπη γίνεστε η αγάπη!Η αγάπη είναι κάτι παραπάνω από ένα συναίσθημα!Είναι μία φυσική δύναμη και πρέπει συνεπώς να περικλείει την αλήθεια.
nst ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2538 Μηνύματα	Απεστάλη: 05/10/2005, 17:30:59
nst ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2538 Μηνύματα	Απεστάλη: 05/10/2005, 17:38:49 quote: ΄Οταν γεννήθηκα λέγαν πως ήμουν όμορφη σαν ήλιος έτσι είπαν, έξυπνη και καλή απίθανα αγνή μου ρίξαν το στίγμα της αθωότητας τι ηλίθιοι, το στίγμα της ανθρωπιάς που κάποιοι το λέμε σήμερα βλακεία. Είναι βλακεία η ανθρωπιά? Είναι στίγμα η αθωότητα? Δεν είναι βάσανο η μόνιμη καχυποψία? Απλώς σκέψεις
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 4073 Μηνύματα	Απεστάλη: 05/10/2005, 18:16:09 Α, οι εποχές αλλάξανε... Α! Οι εποχές αλλάξανε κι εκείνα που μας τάξανε μας πήρανε φαλάγγι Οι εποχές μας φάγανε τα λάθη μας προλάβανε χυμήξαν τα πελάγη. Οι εποχές πονέσανε τα όνειρά μας δέσανε τα ρίξανε στο βούρκο Οι συννεφιές ανθίσανε οι τύψεις δεν δακρύσανε πληρώνουμε με τόκο. Οι αγκαλιές πλατύνανε το όνειρο ξεθύμανε παλιά βαριά κολώνια Και τα φιλιά τρομάξανε στ΄άστρα ψηλά πετάξανε κι εκεί πενθούν αιώνια. Πολύ αισιοδοξία. Που είσαι Καρυωτάκη; [ΑΦΡΟΔΙΤΗ] Στο βαθμό που γνωρίζετε την αγάπη γίνεστε η αγάπη!Η αγάπη είναι κάτι παραπάνω από ένα συναίσθημα!Είναι μία φυσική δύναμη και πρέπει συνεπώς να περικλείει την αλήθεια.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 4073 Μηνύματα	Απεστάλη: 05/10/2005, 19:12:51 O Bίων, ο αρχαίος φιλόσοφος, έλεγε πως είναι αδύνατον ν΄αρέσεις στο πλήθος εκτός αν γίνεις γλύκισμα ή γλυκό κρασί. Αλλ΄αυτό το ανέφικτο, όσο οι άνθρωποι ζουν σε κοινωνίες θα επιδιώκεται πάντα ακόμα και από κείνους που λένε, ή καμμιά φορά πιστεύουν ότι δεν το επιδιώκουν. ΄Οπως ακριβώς όσο θα υπάρχει το ανθρώπινο είδος ακόμα και οι καλύτεροι γνώστες των ανθρώπινων θα αναζητούν ώσπου να πεθάνουν και θα υπόσχονται στον εαυτό τους τη ευτυχία. Κι ένα γιατί... Αλλά γιά δες, ευτυχία- δυστυχία, ειρωνία κι αμαρτία, πως μπερδεύονται πως δεσμεύονται μέσα σε οδυνηρές αλήθειες, ξυπνώντας άξαφνα αίφνης σε σχεδόν πεζές κοινές συνήθειες δυό λόγια άγραφα φέρνεις... Κι ένα γιατί. Κι οι άνθρωποι πετούν τις νύχτες σ΄άλλα μέρη με κραυγαλέες σιωπές ελπίζουν μα τα αληθινά κίνητρά τους γίνονται αντιληπτά. Ενδόμυχες ελπίδες ματωμένες από κρυφούς κινδύνους. ΄Αμεσους. Η αλήθεια είναι οδυνηρή. Ποιός αντέχει την επίγνωσή του ποιός δεν χάνεται που και που σε σκέψεις κι όχι μόνο εξαιτίας αυτής;Μου το έλεγες οι κίνδυνοι είναι υπαρκτότατοι. Απλά εγώ δεν το έβαζα στα πόδια. Και τα φτερά; [ΑΦΡΟΔΙΤΗ] Στο βαθμό που γνωρίζετε την αγάπη γίνεστε η αγάπη!Η αγάπη είναι κάτι παραπάνω από ένα συναίσθημα!Είναι μία φυσική δύναμη και πρέπει συνεπώς να περικλείει την αλήθεια.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 4073 Μηνύματα	Απεστάλη: 05/10/2005, 21:29:43 [Ούτοι συνέχθειν αλλά συμφιλείν έφυν] [ΑΦΡΟΔΙΤΗ] Στο βαθμό που γνωρίζετε την αγάπη γίνεστε η αγάπη!Η αγάπη είναι κάτι παραπάνω από ένα συναίσθημα!Είναι μία φυσική δύναμη και πρέπει συνεπώς να περικλείει την αλήθεια.
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 06/10/2005, 21:12:41 το τραγουδι που ποτε δεν θα πω αποκοιμηθηκε στα χειλη μου το τραγουδι που ποτε δεν θα πω. απανω στα αγιοκληματα ηταν μια πυγολαμπιδα και το φεγγαρι ραμφιζε με μια αχτιδα το νερο εγω τοτε ονειρευτηκα το τραγουδι που ποτε δεν θα πω τραγουδι γεματο απο ονειρα και κοιτες μακρινες τραγουδι ωρες γεματο χαμενες στο σκοταδι τραγουδι ενος ολοζωντανου αστεριου σε μια παντοτινη μερα ΛΟΡΚΑ "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand." --Confucius