ESOTERICA.gr Forums ! - "ΚΑΤΑΘΕΣΙΣ ΣΚΕΨΕΩΝ" Νο 1 - "Μεταξύ τυρού και αχλαδιού"

/-- 14 Χρόνια ESOTERICA Forums ! --\
! 2001 - 2015 !

** Ευτυχισμένος Νέος Χρόνος **
Δημιουργικό, με μεγαλύτερη Κατανόηση και
περισσότερη Γνώση το 2016 !

Χ Ο Ρ Η Γ Ε Ι Ε Σ

Ad space

ESOTERICA.gr Forums !

Όνομα Μέλους:	Password:	Επιλογή Γλώσσας
Φύλαξη Password
Ξεχάσατε τον Κωδικό;

Όλα τα Forums

"Μεταξύ τυρού και αχλαδιού"

"ΚΑΤΑΘΕΣΙΣ ΣΚΕΨΕΩΝ" Νο 1

Νέο Θέμα

Topic Locked

Εκτυπώσιμη Μορφή

Σελίδα:

Συγγραφέας	Θέμα
nst ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2538 Μηνύματα	Απεστάλη: 19/11/2005, 12:33:29
matmat Μέλος 2ης Βαθμίδας Greece 319 Μηνύματα	Απεστάλη: 19/11/2005, 12:35:06 Αφέθηκα τούτη τη νύχτα να χαθώ στην περιπλάνηση . Βγήκα στη φωτισμένη λεωφόρο και ακολούθησα την άσπρη λωρίδα μέχρι τα σκοτάδια να γίνουν ένα με τα φανάρια της μηχανής μου . Περιηγήθηκα στους σιωπηλούς επαρχιακούς δρόμους αφήνοντας πίσω μου την λάμψη της Εθνικής οδού απελευθερώνοντας τις αισθήσεις , δεχόμουν όλα τα ερεθίσματα της νυχτερινής μου αναζήτησης . Τι στ’ αλήθεια ζητούσα ; τυλιγμένος στο μανδύα του μεσονυχτιού στους ορεινούς δρόμους ; Ποια είναι αυτή η δύναμη που εξωθεί την άκρη του μυαλού σε τέτοια ταξίδια , να ψάχνει η ψυχή τα σκοτεινά μονοπάτια , να έλκεται από την υγρασία της νοτισμένης γης ; Τα χρώματα της νύχτας , αυτά τα μουντά χρώματα κρύβουν μια λάμψη απροσδόκητη Που κατακτά το βλέμμα όταν σταθείς για ένα τσιγάρο στην κορφή εκεί κοντά στο εκκλησάκι που στέκει στωικά αγναντεύοντας την απλωσιά . Είναι μεγάλη αγαλλίαση του πνεύματος αφουγκράζωντας τους ήχους που αναδύονται από την ηρεμία . Έρχεται έτσι η μέρα να σε βρει μέσα από μια παράδοξη πραγματικότητα … ...mat... Γιατι τώρα??
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 19/11/2005, 12:38:30 Ολόκληρος ο άνθρωπος με όλες τις δυνατότητες του. Διονυσιακά Απολλώνιος και Απολλώνια Διονυσιακός. Βυθισμένος στα αδιέξοδα των δακρύων του και εκστατικά χαρούμενος. Με τη μέθη, την τρέλλα και τα δάκρυα. Παράδοξος, απροσδόκητος, απρόβλεπτος. Ελεύθερος όχι γιατί μπορεί να επιλέγει το καλύτερο αλλά γιατί μπορεί να παλαίψει με δυνάμεις ανεξέλεγκτες. Τελεί υπό το κράτος και τη δύναμη των αστάθμητων, αλληλοεξαρτώμενων εσωτερικών και εξωτερικών δεσμέσυσεων που του επιτρέπουν ν' ανέβει στη διάσταση της ελευθερίας. "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand." --Confucius
nst ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2538 Μηνύματα	Απεστάλη: 19/11/2005, 12:38:42 Αφροδίτη για σας.
nst ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2538 Μηνύματα	Απεστάλη: 19/11/2005, 12:49:47 quote: Ελεύθερος όχι γιατί μπορεί να επιλέγει το καλύτερο αλλά γιατί μπορεί να παλαίψει με δυνάμεις ανεξέλεγκτες. Ελεύθερος αν μπορεί να νιώσει τον ήρεμο πόνο, αν αγνοεί την πίεση αν θυμάται, καμία συνθήκη δεν μπορεί να αντισταθεί σε ένα αληθινό χαμόγελο. if
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 19/11/2005, 13:53:31 quote: καμία συνθήκη δεν μπορεί να αντισταθεί σε ένα αληθινό χαμόγελο. Όταν μάλιστα το βρίσκεις να σε περιμένει μετά την βόλτα σου στην παραλία με τα σκυλιά.... "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand." --Confucius
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 4073 Μηνύματα	Απεστάλη: 19/11/2005, 16:35:05 quote: Αφροδίτη για σας. Είστε όλοι υπέροχοι. Να ήξερες πόσο με συγκίνησες NST. O MAT-MAT ΜΕ ΤΟ ΤΑΞΙΔΕΜΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ... Ο Lorenzo με τα μυριάδες χρώματα ελευθερίας κι αναγέννησης που μοιράζει στο φόρουμ μας, εσύ με την ανείπωτη ζεστασιά σου το χαρούμενο γέλιο, τα παιδιά, ο Μάνος ωραίος ως άγγελος, εσύ με την άσβεστη λάμψη σου, κι ο Κωνσταντίνος με το φοβερό χιούμορ του, -γενικότερα όλοι- με τη γλυκύτατη συντροφιά που κάναμε στο Θησείο στο στέκι μας, η Σεμίνα τι ατάκες, κι ο Ευγένιος με τις λαμπερές καλησπέρες και καλημέρες. Πόσοι φίλοι εδώ. Πόση συμπαράσταση από τους ίδιους εκεί έξω... Πόσα χρώματα ζωής σε φόντο λευκό. Σεμίνα η σοκολατίνα το κάτι άλλο... Καλό μεσημέρι. Με χαιρετισμούς ψυχής. Α.Ρ. ΤΙΓΡΗΣ ΚΑΙ ΔΡΑΚΟΝΤΑΣ ΣΕ ΔΡΑΣΗ ΑΝΟΔΙΚΗ, ΕΛΠΙΔΕΣ ΠΛΑΘΟΝΤΑΣ, ΗΛΙΟΛΟΥΣΤΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΑΝΟΔΟΥ ΠΙΑΝΟΝΤΑΣ, ΜΙΑ ΑΙΣΘΗΣΗ ΠΛΗΡΟΤΗΤΑΣ ΦΩΤΟΣ... ΑΦΡΟΔΙΤΗ-Τίγρης&Δράκος.Δυό φεγγάρια φωτισμένα στα μιδράλια του ιερατείου,δρεπανοφόρα όνειρα, λαδολύχναρα σβησμένα,τα πηδάλια ταξιδίου, στεφανωμένο όραμα.Επαναλάμπω...Α.Ρ.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 4073 Μηνύματα	Απεστάλη: 19/11/2005, 17:01:15 Δεν το θέλω... ΄Αθελά μου σε πληγώνω κάτι φορές, κι είναι λυπηρό μιά καρδιά που κρύβει τόσο φως να το κάνει. Λες πως με αγαπάς γιατί το αξίζω, αλλά ο κάθε ένας μας κρύβει την φωτεινή και την σκοτεινή του πλευρά. Συγνώμη αν σε πονάω. Αγαπάς και τη σκοτεινή πλευρά μου, πως δεν το σεβάστηκα; ΠΙΚΡΟ. Που και που πληγώνουμε τους δικούς μας ανθρώπους. Δεν είναι απόλυτο πως το θέλουμε. Κακιά στιγμή. ΄Ενταση. ΤΙΓΡΗΣ ΚΑΙ ΔΡΑΚΟΝΤΑΣ ΣΕ ΔΡΑΣΗ ΑΝΟΔΙΚΗ ΕΛΠΙΔΕΣ ΠΛΑΘΟΝΤΑΣ ΗΛΙΟΛΟΥΣΤΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΑΝΟΔΟΥ ΠΙΑΝΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΑΙΣΘΗΣΗ ΠΛΗΡΟΤΗΤΑΣ ΦΩΤΟΣ. ΑΦΡΟΔΙΤΗ-Τίγρης&Δράκος.Δυό φεγγάρια φωτισμένα στα μιδράλια του ιερατείου,δρεπανοφόρα όνειρα, λαδολύχναρα σβησμένα,τα πηδάλια ταξιδίου, στεφανωμένο όραμα.Επαναλάμπω...Α.Ρ.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 4073 Μηνύματα	Απεστάλη: 20/11/2005, 00:09:49 Μπορείς να μου μιλάς με τη σιωπή σου. ΚΑΙ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΤΗ ΜΑΓΕΙΑ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΓΗΣ. ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΨΙΘΥΡΙΖΕΙΣ ΜΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΛΟΓΙΑ ΑΝΕΙΠΩΤΑ. ΚΑΙ ΝΑ ΠΛΕΚΕΙΣ ΤΑ ΠΑΝΕΜΟΡΦΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ, ΟΠΩΣ ΤΟΤΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΕ ΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΦΙΛΙΚΗ ΧΕΙΡΑΨΙΑ. ΠΑΡΑΞΕΝΟ. ΚΑΤΙ ΧΕΡΙΑ ΣΑΝ ΕΝΩΝΟΝΤΑΙ ΛΕΣ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΗΚΑΝ ΤΟ ΕΝΑ ΣΑΝ ΤΟ ΑΛΛΟ. ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΣΑΙ ΑΜΕΣΩΣ. ΜΠΕΡΔΕΥΕΣΑΙ. ΑΦΗΝΕΣΑΙ. ΚΑΙ ΛΕΣ ΟΠΟΥ ΒΓΕΙ. ΚΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΟΠΟΥ ΒΓΕΙ, ΣΕ ΠΑΕΙ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ. ΚΙ ΑΝ ΛΕΩ ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΨΕΜΑ ΚΙ ΟΝΕΙΡΟ ΦΑΝΤΑΖΕΙ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ Η ΜΑΓΕΙΑ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ. ΕΙΠΑ ΘΑ ΜΕΙΝΩ. ΚΑΙ ΜΕΝΩ. ΑΦΡΟΔΙΤΗ-Τίγρης&Δράκος.Δυό φεγγάρια φωτισμένα στα μιδράλια του ιερατείου,δρεπανοφόρα όνειρα, λαδολύχναρα σβησμένα,τα πηδάλια ταξιδίου, στεφανωμένο όραμα.Επαναλάμπω...Α.Ρ.
nst ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2538 Μηνύματα	Απεστάλη: 20/11/2005, 00:13:03 H έννοια της φιλίας, λέξη ιερή, αδιαπραγμάτευτη, θείο δώρο, Αμφισβήτηση της αλήθειας που όλοι θα ήθελαν Θέλει τόλμη η εμπιστοσύνη αλλά αξίζει... Ανοίγουν τα σύννεφα ,μαρτυρούν τα μυστικά τους Αχτίδα ηλιακή οι σκέψεις σου, άπλετη η λάμψη στο μυαλό μου Διαλύονται οι σκιές των ενοχών, γαλάζια η αύρα του ανέμου Άνεμος δυνατός και συνάμα γαλήνιος, χαϊδεύει τα κύματα Παρασύρει τα μόρια της άμμου, ανάμεσα στο βράχο γλιστρά Λειαίνει τις αναμνήσεις, το φράγμα του χρόνου σπάει Ύμνος στους αγγέλους της χαράς ο ήχος της μουσικής σου Γλυκύτητα της χαμένης αθωότητας, απρόσμενη ομορφιά Φιλία, αντάλλαγμα στην προσευχή των παιδικών ματιών.
nst ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2538 Μηνύματα	Απεστάλη: 20/11/2005, 00:23:12 quote: Αγαπάς και τη σκοτεινή πλευρά μου, πως δεν το σεβάστηκα Δεν αγαπάμε εκλεκτικά, δέχεσαι,αναλύεις, διορθώνεις. Φως - σκοτάδι, ίδιο για όλους η μορφή αλλάζει. quote: Που και που πληγώνουμε τους δικούς μας ανθρώπους. Δεν είναι απόλυτο πως το θέλουμε. Αυτούς που αγαπάμε περισσότερο πληγώνουμε πάντα φίλη μου γιατί περιμένουμε...γιατί θεωρούμε δεδομένο...γιατί είναι πάντα δίπλα μας. Ας το εκτιμήσουμε Οι χίμαιρες θα φανούν είτε το θέλουμε είτε όχι Το άγνωστο,γνωστό είναι μπροστά θα μας βρεί... θυμάσαι? Απολύτως φιλικά με αγάπη
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 20/11/2005, 00:36:56 Ειν' ένας άγγελος με καπαρντίνα Έχει μια πόλη στην παλάμη του Και κάποιον προσέχει Πού διασχίζει σαν έντομο τη γραμμή της ζωής. Βαδίζω βυθισμένος στις καθημερινές μου έγνοιες: Τι θα μαγειρέψω Που θα βρω εκδότη Την προσοχή μου έλκουν Μιας διερχομένης οι γλουτοί. Έξαφνα σταματώ Ένα φτερό αγγέλου πέφτει ελικοειδώς Όλος ο ουρανός αντανακλά το πρόσωπό μου Άγγελοι είμαστε... Κρατούμε τρυφερά τον κόσμο στην παλάμη μας Αγρυπνώντας για τον μικρό μας εαυτό Που μέσ' τα όνειρα πασχίζει. "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand." --Confucius
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 20/11/2005, 00:38:51 Ξυπνώ μέσα στην άγρια νύχτα Από τους τοίχους το πάτωμα- Αναβλύζουν νερά. Κτυπώ στο διπλανό διαμέρισμα Ένα γυμνό κορίτσι ανοίγει -"Τα πάντα ρει", της λέω -"Είναι η συνείδησή σου", απαντά "Που ρέοντας αδιάκοπα Σχηματίζει κι αφανίζει του κόσμου τις μορφές" Στεκόμαστε μέχρι τη μέση στο νερό Διστακτικά αγγίζω το αιχμηρό της στήθος Το είδωλο διαλύεται σε κύκλους. Βγαιν' η πανσέληνος, φωτίζονται τα νερά Μια θαλάσσια χελώνα -η συνείδησή μου- Διασχίζει ήρεμα το πλημμυρισμένο δωμάτιο. "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand." --Confucius
Nemesi Μέλος 3ης Βαθμίδας 651 Μηνύματα	Απεστάλη: 20/11/2005, 01:02:39 Πόσο σας ζηλεύω παιδιά που βρίσκεστε και πίνετε και κανένα καφεδάκι... μακάρι να μπορώ να βρεθώ μαζί σας κι εγώ... όμως η σκέψη μου είναι σίγουρα μαζί σας... καλή μου nst πόσο δίκαιο έχεις... "H έννοια της φιλίας, λέξη ιερή, αδιαπραγμάτευτη, θείο δώρο, Αμφισβήτηση της αλήθειας που όλοι θα ήθελαν Θέλει τόλμη η εμπιστοσύνη αλλά αξίζει..." και πραγματικά αξίζει... να είστε όλοι καλά καλό βράδυ σε όλους "Once you have tasted the secrets, you will have a strong desire to understand them"
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 4073 Μηνύματα	Απεστάλη: 20/11/2005, 10:44:05 θΑ ΠΙΩ ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΣΟΥ NEMESI ΤΗΝ ΠΙΟ ΕΥΓΕΥΣΤΗ ΚΑΙ ΓΛΥΚΕΙΑ ΣΟΚΟΛΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ. NST ΕΤΣΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΑΠΑΣΤΡΑΠΤΟΥΣΑ. ΝΑΙ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΡΦΗ Η ΦΙΛΙΑ Η ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ ΑΥΤΗ Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΖΕΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΚΥΤΤΑΣ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΝΕΣΑΙ ΣΕ ΧΕΙΡΑΨΙΕΣ ΚΑΡΔΙΑΣ. ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΣΠΑΝΙΕΣ. ΤΙΣ ΑΠΟΛΥΤΕΣ ΧΕΙΡΑΨΙΕΣ ΤΙΣ ΕΞΟΧΕΣ ΤΙΣ ΦΩΤΕΙΝΕΣ. ΟΜΟΡΦΟ ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ. ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΟΛΑ. ΕΣΥ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΟΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΟΙ ΦΩΝΕΣ ΤΑ ΜΙΣΗ ΟΙ ΕΝΤΑΣΕΙΣ ΟΙ ΖΗΛΙΕΣ. ΟΛΑ ΜΕΤΑΤΡΕΠΟΝΤΑΙ. Η ΔΕΝ ΣΕ ΑΓΓΙΖΟΥΝ ΠΟΤΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ. ΟΙ ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ ΨΥΧΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ. ΟΠΩΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΤΡΙΚΥΜΙΑ ΣΕ ΕΝΑ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ ΦΟΝΤΟ, ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ΚΙ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΣ. ΧΩΜΑ ΝΟΤΙΣΜΕΝΟ ΨΥΧΗ ΖΕΣΤΗ. ΚΑΙ ΣΙΓΟΜΟΥΡΜΟΥΡΙΖΕΙΣ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΕΜΑΘΕΣ Η ΠΟΥ ΑΡΓΟΣΥΛΛΑΒΙΖΕΙΣ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ. ΧΩΡΙΣ ΦΑΛΤΣΑ ΣΤΙΣ ΛΕΒΕΝΤΙΚΕΣ ΨΥΧΕΣ ΔΕΝ ΧΩΡΑΝΕ ΤΑ ΦΑΛΤΣΑ. ΤΙ ΛΕΩ; ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΧΩΡΕΣΑΝ. ΖΕΙΣΤΕ... ΑΓΑΠΕΙΣΤΕ... ΟΙ ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΑΓΑΠΕΣ ΔΕΝ ΛΑΘΕΥΟΥΝ ΠΟΤΕ. Α.Ρ. ΑΦΡΟΔΙΤΗ-Τίγρης&Δράκος.Δυό φεγγάρια φωτισμένα στα μιδράλια του ιερατείου,δρεπανοφόρα όνειρα, λαδολύχναρα σβησμένα,τα πηδάλια ταξιδίου, στεφανωμένο όραμα.Επαναλάμπω...Α.Ρ.
nst ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2538 Μηνύματα	Απεστάλη: 20/11/2005, 16:25:53 Η πραγματικότητα του άλλου προσώπου δεν βρίσκεται σ'αυτό που σου αποκαλύπτει, αλλά σ΄εκείνο που δεν μπορεί να σου αποκαλύψει. Επομένως αν ήθελες να τον κατανοήσεις, άκου οχι αυτό που λέει αλλά εκείνο που δεν λέει. Και τώρα ας παίξουμε κρυφτό.Αν κρυβόσουν μέσα στην καρδιά μου, δεν θα ήταν δύσκολο να σε βρώ.Αλλά αν κρυφτείς πίσω απο το δικό σου όστρακο, τότε θα ήταν μάταιο να σε ψάξει κανείς. Μήπως τα πνεύματα που κατοικούν στον αιθέρα τάχα δε ζηλεύουν τον ανθρώπινο πόνο? Χαλίλ Γκιμπράν
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 20/11/2005, 19:31:43 Χαλίλ Γκιμπράν "Το Κάλεσμα του Εραστή" Που είσαι αγαπημένη; Μήπως σ' εκείνο το μικρό παράδεισο, να ποτίζεις τα λουλούδια που σε κοιτάνε όπως τα βρέφη το στήθος της μάνας; Ή μήπως στο δωμάτιό σου, όπου ο βωμός της αρετής στήθηκε προς τιμή σου και που σ' αυτόν προσφέρεις θυσία την ψυχή και την καρδιά μου; Ή ανάμεσα στα βιβλία, γυρεύοντας ανθρώπινη γνώση ενώ είσαι γεμάτη ουράνια σοφία; Ω συντρόφισσα της ψυχΤς μου, που είσαι; Προσεύχεσαι στο ναό; Ή καλείς τη Φύση στο λιβάδι, λιμάνι των ονείρων σου; Είσαι στις καλύβες των φτωχών, παρηγορώντας τους πονεμένους με τη γλύκα της ψυχΤς σου και γεμίζοντας τα χέρια τους με τη γενναιοδωρία σου; Είσαι το πνεύμα του Θεού παντού. Είσαι δυνατότερη απ' τους αιώνες. Θυμάσαι τη μέρα που συναντηθήκαμε, όταν μας τύλιγε το φωτοστέφανο του πνεύματός σου; Και πλανούνταν γύρω μας οι Άγγελοι του Έρωτα δοξολογώντας τις πράξεις της ψυχΤς; Θυμάσαι τα μονοπάτια και τα δάση που περπατούσαμε μ' ενωμένα τα χέρια, σφιχταγκαλιασμένοι σα να κρυβόμαστε μέσα στους ίδιους μας τους εαυτούς; Θυμάσαι την ώρα που σ' αποχαιρέτησα και το αγνό φιλί σου πάνω στα χείλη μου; Εκείνο το φιλί που με δίδαξε ότι η ένωση χειλιών ερωτευμένων φανερώνει ουράνια μυστικά ανέκφραστα απ' τη γλώσσα. Ήταν η εισαγωγή σ' ένα μακρόσυρτο στεναγμό σαν την ανάσα του Παντοδύναμου που έκανε άνθρωπο το χώμα. Εκείνος ο στεναγμός μ' οδήγησε στον πνευματικό κόσμο δείχνοντάς μου τη δόξα της ψυχΤς μου. Κι αιώνια εκεί θα μείνει μέχρι πάλι να ενωθούμε. Θυμάμαι όταν με φίλαγες και με φίλαγες και δάκρυα έτρεχαν στα μάγουλά σου κι έλεγες: "Συχνά πρέπει να χωρίζονται τα γήινα σώματα για γήινους σκοπούς και χώρια να ζουν ο κόσμος τ' αναγκάζει. Μα ο Έρωτας κρατάει στα χέρια του το πνεύμα ενωμένο μέχρι να φτάσει ο θάνατος, να πάρει ενωμένες ψυχές. Πήγαινε, αγαπημένε. Η Ζωή σε διάλεξε εκπρόσωπό της. ήπάκουσέ την, γιατί είναι η Ομορφιά που προσφέρει στον πιστό της την κούπα της γλύκας της ζωής. Όσο για τη δική μου αδειανή αγκαλιά, η αγάπη σου θα 'ναι η παρηγοριά μου. Κι η θύμησή σου Αιώνιος Γάμος." Που είσαι τώρα, άλλε μου εαυτέ; Είσαι ξύπνια μέσα στη σιωπή της νύχτας; Ας σου φέρνει ο καθάριος άνεμος τους χτύπους της καρδιάς μου κι όλη μου την αγάπη. Χαϊδεύεις άραγε το πρόσωπό μου με τη θύμησή σου; Η εικόνα δεν είναι πια σωστή, γιατί η θλίψη έριξε τη σκιά της στην άλλοτε χαρούμενη έκφρασή μου. Τα δάκρυα μάραναν τα μάτια μου που καθρέφτιζαν την ομορφιά σου και ξέραναν τα χείλια που γλύκαινες με τα φιλιά σου. Που είσαι αγαπημένη; Ακούς το κλάμα μου πέρα απ' τον ωκεανό; Καταλαβαίνεις την ανάγκη μου; Γνωρίζεις πόσο μεγάλη είναι η υπομονή μου; ήπάρχει στον άνεμο κάποιο πνεύμα για να σου φέρει την ανάσα της ετοιμοθάνατης νιότης μου; ήπάρχει μυστική επικοινωνία ανάμεσα στους αγγέλους για να σου φέρει το παράπονό μου; Που είσαι, όμορφο αστέρι μου; Το σκοτάδι της ζωής μ' έριξε στην αγκαλιά του. Η θλίψη με νίκησε. Πάρε το χαμόγελό σου στον ουρανό. Θα 'ρθει και θα με ζωντανέψει! Ανάσανε την ευωδιά σου στον άνεμο! Θα με στηρίξει! Που είσαι, αγαπημένη; Ω, πόσο μεγάλη είναι η Αγάπη! Και πόσο μικρός εγώ! "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand." --Confucius
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 20/11/2005, 19:33:26 Χαλίλ Γκιμπράν "Το Κάλεσμα του Εραστή" Που είσαι αγαπημένη; Μήπως σ' εκείνο το μικρό παράδεισο, να ποτίζεις τα λουλούδια που σε κοιτάνε όπως τα βρέφη το στήθος της μάνας; Ή μήπως στο δωμάτιό σου, όπου ο βωμός της αρετής στήθηκε προς τιμή σου και που σ' αυτόν προσφέρεις θυσία την ψυχή και την καρδιά μου; Ή ανάμεσα στα βιβλία, γυρεύοντας ανθρώπινη γνώση ενώ είσαι γεμάτη ουράνια σοφία; Ω συντρόφισσα της ψυχΤς μου, που είσαι; Προσεύχεσαι στο ναό; Ή καλείς τη Φύση στο λιβάδι, λιμάνι των ονείρων σου; Είσαι στις καλύβες των φτωχών, παρηγορώντας τους πονεμένους με τη γλύκα της ψυχΤς σου και γεμίζοντας τα χέρια τους με τη γενναιοδωρία σου; Είσαι το πνεύμα του Θεού παντού. Είσαι δυνατότερη απ' τους αιώνες. Θυμάσαι τη μέρα που συναντηθήκαμε, όταν μας τύλιγε το φωτοστέφανο του πνεύματός σου; Και πλανούνταν γύρω μας οι Άγγελοι του Έρωτα δοξολογώντας τις πράξεις της ψυχΤς; Θυμάσαι τα μονοπάτια και τα δάση που περπατούσαμε μ' ενωμένα τα χέρια, σφιχταγκαλιασμένοι σα να κρυβόμαστε μέσα στους ίδιους μας τους εαυτούς; Θυμάσαι την ώρα που σ' αποχαιρέτησα και το αγνό φιλί σου πάνω στα χείλη μου; Εκείνο το φιλί που με δίδαξε ότι η ένωση χειλιών ερωτευμένων φανερώνει ουράνια μυστικά ανέκφραστα απ' τη γλώσσα. Ήταν η εισαγωγή σ' ένα μακρόσυρτο στεναγμό σαν την ανάσα του Παντοδύναμου που έκανε άνθρωπο το χώμα. Εκείνος ο στεναγμός μ' οδήγησε στον πνευματικό κόσμο δείχνοντάς μου τη δόξα της ψυχΤς μου. Κι αιώνια εκεί θα μείνει μέχρι πάλι να ενωθούμε. Θυμάμαι όταν με φίλαγες και με φίλαγες και δάκρυα έτρεχαν στα μάγουλά σου κι έλεγες: "Συχνά πρέπει να χωρίζονται τα γήινα σώματα για γήινους σκοπούς και χώρια να ζουν ο κόσμος τ' αναγκάζει. Μα ο Έρωτας κρατάει στα χέρια του το πνεύμα ενωμένο μέχρι να φτάσει ο θάνατος, να πάρει ενωμένες ψυχές. Πήγαινε, αγαπημένε. Η Ζωή σε διάλεξε εκπρόσωπό της. ήπάκουσέ την, γιατί είναι η Ομορφιά που προσφέρει στον πιστό της την κούπα της γλύκας της ζωής. Όσο για τη δική μου αδειανή αγκαλιά, η αγάπη σου θα 'ναι η παρηγοριά μου. Κι η θύμησή σου Αιώνιος Γάμος." Που είσαι τώρα, άλλε μου εαυτέ; Είσαι ξύπνια μέσα στη σιωπή της νύχτας; Ας σου φέρνει ο καθάριος άνεμος τους χτύπους της καρδιάς μου κι όλη μου την αγάπη. Χαϊδεύεις άραγε το πρόσωπό μου με τη θύμησή σου; Η εικόνα δεν είναι πια σωστή, γιατί η θλίψη έριξε τη σκιά της στην άλλοτε χαρούμενη έκφρασή μου. Τα δάκρυα μάραναν τα μάτια μου που καθρέφτιζαν την ομορφιά σου και ξέραναν τα χείλια που γλύκαινες με τα φιλιά σου. Που είσαι αγαπημένη; Ακούς το κλάμα μου πέρα απ' τον ωκεανό; Καταλαβαίνεις την ανάγκη μου; Γνωρίζεις πόσο μεγάλη είναι η υπομονή μου; ήπάρχει στον άνεμο κάποιο πνεύμα για να σου φέρει την ανάσα της ετοιμοθάνατης νιότης μου; ήπάρχει μυστική επικοινωνία ανάμεσα στους αγγέλους για να σου φέρει το παράπονό μου; Που είσαι, όμορφο αστέρι μου; Το σκοτάδι της ζωής μ' έριξε στην αγκαλιά του. Η θλίψη με νίκησε. Πάρε το χαμόγελό σου στον ουρανό. Θα 'ρθει και θα με ζωντανέψει! Ανάσανε την ευωδιά σου στον άνεμο! Θα με στηρίξει! Που είσαι, αγαπημένη; Ω, πόσο μεγάλη είναι η Αγάπη! Και πόσο μικρός εγώ! "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand." --Confucius
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 20/11/2005, 19:39:03 Χαλίλ Γκιμπράν "Το Κάλεσμα του Εραστή" Που είσαι αγαπημένη; Μήπως σ' εκείνο το μικρό παράδεισο, να ποτίζεις τα λουλούδια που σε κοιτάνε όπως τα βρέφη το στήθος της μάνας; Ή μήπως στο δωμάτιό σου, όπου ο βωμός της αρετής στήθηκε προς τιμή σου και που σ' αυτόν προσφέρεις θυσία την ψυχή και την καρδιά μου; Ή ανάμεσα στα βιβλία, γυρεύοντας ανθρώπινη γνώση ενώ είσαι γεμάτη ουράνια σοφία; Ω συντρόφισσα της ψυχής μου, που είσαι; Προσεύχεσαι στο ναό; Ή καλείς τη Φύση στο λιβάδι, λιμάνι των ονείρων σου; Είσαι στις καλύβες των φτωχών, παρηγορώντας τους πονεμένους με τη γλύκα της ψυχής σου και γεμίζοντας τα χέρια τους με τη γενναιοδωρία σου; Είσαι το πνεύμα του Θεού παντού. Είσαι δυνατότερη απ' τους αιώνες. Θυμάσαι τη μέρα που συναντηθήκαμε, όταν μας τύλιγε το φωτοστέφανο του πνεύματός σου; Και πλανούνταν γύρω μας οι Άγγελοι του Έρωτα δοξολογώντας τις πράξεις της ψυχής; Θυμάσαι τα μονοπάτια και τα δάση που περπατούσαμε μ' ενωμένα τα χέρια, σφιχταγκαλιασμένοι σα να κρυβόμαστε μέσα στους ίδιους μας τους εαυτούς; Θυμάσαι την ώρα που σ' αποχαιρέτησα και το αγνό φιλί σου πάνω στα χείλη μου; Εκείνο το φιλί που με δίδαξε ότι η ένωση χειλιών ερωτευμένων φανερώνει ουράνια μυστικά ανέκφραστα απ' τη γλώσσα. Ήταν η εισαγωγή σ' ένα μακρόσυρτο στεναγμό σαν την ανάσα του Παντοδύναμου που έκανε άνθρωπο το χώμα. Εκείνος ο στεναγμός μ' οδήγησε στον πνευματικό κόσμο δείχνοντάς μου τη δόξα της ψυχής μου. Κι αιώνια εκεί θα μείνει μέχρι πάλι να ενωθούμε. Θυμάμαι όταν με φίλαγες και με φίλαγες και δάκρυα έτρεχαν στα μάγουλά σου κι έλεγες: "Συχνά πρέπει να χωρίζονται τα γήινα σώματα για γήινους σκοπούς και χώρια να ζουν ο κόσμος τ' αναγκάζει. Μα ο Έρωτας κρατάει στα χέρια του το πνεύμα ενωμένο μέχρι να φτάσει ο θάνατος, να πάρει ενωμένες ψυχές. Πήγαινε, αγαπημένε. Η Ζωή σε διάλεξε εκπρόσωπό της. ήπάκουσέ την, γιατί είναι η Ομορφιά που προσφέρει στον πιστό της την κούπα της γλύκας της ζωής. Όσο για τη δική μου αδειανή αγκαλιά, η αγάπη σου θα 'ναι η παρηγοριά μου. Κι η θύμησή σου Αιώνιος Γάμος." Που είσαι τώρα, άλλε μου εαυτέ; Είσαι ξύπνια μέσα στη σιωπή της νύχτας; Ας σου φέρνει ο καθάριος άνεμος τους χτύπους της καρδιάς μου κι όλη μου την αγάπη. Χαϊδεύεις άραγε το πρόσωπό μου με τη θύμησή σου; Η εικόνα δεν είναι πια σωστή, γιατί η θλίψη έριξε τη σκιά της στην άλλοτε χαρούμενη έκφρασή μου. Τα δάκρυα μάραναν τα μάτια μου που καθρέφτιζαν την ομορφιά σου και ξέραναν τα χείλια που γλύκαινες με τα φιλιά σου. Που είσαι αγαπημένη; Ακούς το κλάμα μου πέρα απ' τον ωκεανό; Καταλαβαίνεις την ανάγκη μου; Γνωρίζεις πόσο μεγάλη είναι η υπομονή μου; ήπάρχει στον άνεμο κάποιο πνεύμα για να σου φέρει την ανάσα της ετοιμοθάνατης νιότης μου; ήπάρχει μυστική επικοινωνία ανάμεσα στους αγγέλους για να σου φέρει το παράπονό μου; Που είσαι, όμορφο αστέρι μου; Το σκοτάδι της ζωής μ' έριξε στην αγκαλιά του. Η θλίψη με νίκησε. Πάρε το χαμόγελό σου στον ουρανό. Θα 'ρθει και θα με ζωντανέψει! Ανάσανε την ευωδιά σου στον άνεμο! Θα με στηρίξει! Που είσαι, αγαπημένη; Ω, πόσο μεγάλη είναι η Αγάπη! Και πόσο μικρός εγώ! "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand." --Confucius
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 20/11/2005, 20:07:22 Οδυσσέας Ελύτης.......... "Μονόγραμμα" Τόσο μου ομόρφυνες την δυστυχία-που ξέρω: Μόνο σε Σένα θα τα πω παλιά θαλασσινή Σελήνη μου. Πενθώ τον ήλιο και πενθώ τα χρόνια που έρχονται Χωρίς εμάς και τραγουδώ τ΄ άλλα που πέρασαν Εάν είναι αλήθεια Μιλημένα τα σώματα και οι βάρκες που έκρουσαν γλυκά Οι κιθάρες που αναβόσβησαν κάτω από τα νερά Τα 'πιστεψε με' και τα 'μη' Μια στον αέρα, μια στη μουσική Τα δύο μικρά ζώα, τα χέρια μας Που γύρευαν ν' ανέβουνε κρυφά το ένα στο άλλο Η γλάστρα με το δροσάχι στις ανοιχτές αυλόπορτες Και τα κομμάτια οι θάλασσες που ερχόντουσαν μαζί Πάνω απ' τις ξερολιθιές, πίσω απ' τους φράχτες ήην ανεμώνα που κάθισε στο χέρι σου Κι έτρεμε τρεις φορές το μωβ τρεις μέρες πάνω από τους καταρράχτες Στον Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί Απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στη θάλασσα Με κρεβάτι μεγάλο και πόρτα μικρή Έχω ρίξει μες στ' άπατα μιάν ηχώ Να κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ Να σε βλέπω μισό να περνάς στο νερό Και μισό να σε κλαίω μες στον Παράδεισο Το λουλούδι αυτό της καταιγίδας και, Μ' ακούς; Της Αγάπης Μια για πάντα το κόψανε Και δε γίνεται ν' ανθήσει αλλιώς, Μ' ακούς; Σ' άλλη γη, σ' άλλο αστέρι, Μ' ακούς; Δεν υπάρχει το χώμα Δεν υπάρχει ο αέρας Που αγγίξαμε ο ίδιος, Μ' ακούς; Και κανείς κηπουρός δεν ευτύχησε Σ' άλλους καιρούς... Από τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες, Μ' ακούς; Να τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, Μ΄ ακούς; Μες στη μέση της θάλασσας Από μόνο το θέλημα της αγάπης, Μ΄ ακούς; Aνεβάσαμε ολόκληρο νησί, Μ΄ ακούς; Με σπηλιές και με κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς άκου, άκου Ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει - ακούς; Ποιος γυρεύει τον άλλο, πoιος φωνάζει - ακούς; Είμαι εγώ που φωνάζω κι ειμ΄ εγώ που κλαίω, Μ΄ ακούς; Σ΄ αγαπάω, Σ΄ αγαπάω, Μ΄ ακούς. "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand." --Confucius
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 20/11/2005, 20:14:33 Ο δρόμος του φεγγαριού Φεύγω και σε παίρνω μαζί μου. Θα θυμάμαι πάντα τα βουρκωμένα τούτη την ώρα μάτια σου, το θλιμμένο βλέμμα σου. Ποιος ξέρει τι είν' αυτό που αποφασίζει τώρα για λογαριασμό μου! Φεύγω, αλλά να ξέρεις θα σ' αγαπώ πάντα. Όταν βραδιάζει εκεί που πάω, το φεγγάρι θα 'ρχεται προς εσένα και εγώ κάθε βράδυ θα τ' ακολουθώ, θα παίρνω τον δρόμο του φεγγαριού και θα πέφτω στην αγκαλιά σου. Καλή σας νύχτα... "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand." --Confucius
nst ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2538 Μηνύματα	Απεστάλη: 21/11/2005, 00:07:18 ΥΜΝΟΣ ΣΕ ΔΥΟ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ Απόσπασμα Πρόσωπο υδάτινο είδωλο φτασμένο στο φως άστρου που χάθηκε πρίν αιώνες Τότε ακούω νερά κα σε καταλαβαίνω. Ας μην έχεις ιδέαν εσύ [ ποτέ ο σηματωρός δεν έχει γνώση της αποστολής του] και παρακολουθώ πίσω απο την χλωμάδα τον απέραντο δρόμο που ακολούθησα για να σου μιλήσω έτσι. Ελύτης Οδυσσέας
nst ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2538 Μηνύματα	Απεστάλη: 21/11/2005, 00:17:30 Η τέχνη του πολέμου Η φαινομενική σύγχυση είναι προϊόν τάξης. Η φαινομενική αδυναμία προϊον δύναμης.Η τάξη ή η αταξία εξαρτώνται απο την οργάνωση.Το θάρρος ή η δειλία, απο τις περιστάσεις. Η δύναμη ή η αδυναμία, απο την διάταξη. Ετσι όσοι ξέρουν πως να κάνουν τον εχθρό να κινηθεί,το επιτυγχάνουν, δημιουργώντας μια κατάσταση που θα τον αναγκάσει να αντιδράσει.Δελεάζοντας τον με κάτι που είναι σίγουρο οτι θα θελήσει να πάρει, και με δήθεν οφέλη που θα αποκομίσει, τον περιμένουν πανέτοιμοι. sun tzu
nst ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2538 Μηνύματα	Απεστάλη: 21/11/2005, 00:40:59 Παράκληση έκανα στον δικό μου ήλιο, τον καταδικό μου να λάμψη για χάρη σου, αχτίδες τριανταφυλλένιες στα μαλλιά σου, η ζέστη μου να φτάσει στην ήρεμη δύναμη, δάκρυσα γελώντας, βράχος απότομος η επάνοδος, c'est la vie ευτυχώς ανεξερεύνητη... Καλή εβδομάδα στούς συνταξιδιώτες
pixeldream ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" 1606 Μηνύματα	Απεστάλη: 21/11/2005, 02:03:20 nst quote: Η φαινομενική σύγχυση είναι προϊόν τάξης. Η φαινομενική αδυναμία προϊον δύναμης.Η τάξη ή η αταξία εξαρτώνται απο την οργάνωση. Η ΣΥΓΧΥΣΗ ΚΑΙ Η ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΗ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΟΧΩΝΕΥΤΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΧΘΡΟ ΟΤΑΝ ΟΙ ΚΑΤΑΣΚΟΠΟΙ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΦΕΡΟΥΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΕΔΩΣΕΣ Ο ΙΔΙΟΣ...ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΑΠΟΚΤΗΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΝΗΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΤΑΣΚΟΠΟΥ. quote: Ετσι όσοι ξέρουν πως να κάνουν τον εχθρό να κινηθεί,το επιτυγχάνουν, δημιουργώντας μια κατάσταση που θα τον αναγκάσει να αντιδράσει. ΟΤΑΝ ΕΧΕΙΣ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ ΒΑΔΙΖΕΙΣ. ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ ΜΕΝΕΙΣ ΑΚΙΝΗΤΟΣ. ΜΕΤΑΚΙΝΕΙΣ ΤΟ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙΣ ΚΑΤΙ. ΟΤΑΝ ΤΟ ΕΧΘΡΙΚΟ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑ ΕΧΕΙ ΟΧΥΡΩΘΕΙ ΣΕ ΣΗΜΕΙΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΚΤΗΘΕΙ ΕΥΚΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΓΙΔΑ. ΟΤΑΝ Ο ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΙΩΠΗΛΟΣ ΚΑΙ ΣΕ ΚΟΝΤΙΝΗ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΩΣ ΕΧΕΙ ΠΑΡΑΔΟΘΕΙ ΣΤΗΝ ΣΙΓΟΥΡΙΑ ΠΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ. ΟΤΑΝ ΕΙΣΑΙ ΑΟΡΑΤΟΣ Ο ΕΧΘΡΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙ...ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΕΙ ΠΩΣ ΕΙΣΑΙ. sun tzu Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ...ΕΥΦΥΙΑ...ΕΥΦΥΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΛΛΑΖΕΙΣ ΤΗΝ ΤΑΚΤΙΚΗ ΣΟΥ ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΗΝ ΤΑΚΤΙΚΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥ ΣΟΥ. ευχαριστώ. ..
pyramid ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" 1585 Μηνύματα	Απεστάλη: 21/11/2005, 09:55:39 Αν γνωρίζεις τον εχθρό και γνωρίζεις και τον εαυτό σου, υπάρχει λόγος να φοβάσαι το αποτέλεσμα χιλίων μαχών. Αν γνωρίζεις τον εαυτό σου αλλά όχι τον εχθρό, για κάθε νίκη που κερδίζεις, θα υφίστασαι και μια ήττα. Αν δεν γνωρίζεις ούτε τον εχθρό, ούτε τον εαυτό σου, θα υποκύπτεις σε κάθε μάχη. Η τέχνη του πολέμου / Σουν Τζου
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 21/11/2005, 09:59:37 Ανεβαίνει η πανσέληνος πάνω απ’ τα χελιδόνια. Τα δέντρα προσεύχονται σιωπηλά. Μόνο οι άνθρωποι ταράζουν την αρμονία, με τη μάταιη δράση τους. Άνοιξη της καρδιάς μου στο τραγούδι των φύλλων. Ο πλάτανος, τα χρώματα των χωμάτων, το γάργαρο νερό. Τα έντομα που στροβιλίζουν στ’ άνθη του ανέμου. Η ευωδία των όντων. Η Αλήθεια γράφεται με νιφάδες χιόνι, λευκά, στις ξερές τις αιχμές της γης. "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand." --Confucius
nst ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2538 Μηνύματα	Απεστάλη: 21/11/2005, 18:13:20 quote: -------------------------------------------------------------------------------- Αλήθεια είναι, η βραχνή ροή της αλμύρας στις απόκρυφες ρωγμές των θαλασσινών βράχων, το νερό το κρυστάλλινο που Χαϊδεύει διάφανα τις Αιχμηρές προεξοχές της πέτρας. Αλήθεια είναι, ο αφρός των κυμάτων που ελεύθερα γίνεται. Το δάσος το πρωινό με τις υγρές στάλες και τη μυρωδιά της ζωντανής αγνότητας. Αλήθεια είναι, το γάργαρο νερό το άπιαστο απ’ τις ανθρώπινες παλάμες Αλήθεια είναι, αυτό που δεν άγγιξε ο νους του ανθρώπου. Το απόκρυφο που διαφύλαξε το μυστικό του. Ο αληθινός ορισμός της αλήθειας, αποκαλύπτεται μπροστά στα μάτια μας. Επίσης αλήθεια είναι η μπαταρία του αυτοκινήτου μου που αποφάσισε να αδειάσει μέσ' το κρύο εις ένδειξη συμπαράστασης. Δυστυχώς αντικαταστάθηκε άμεσα. Τα ημίμετρα είναι πάντα προβληματικά. Αλήθεια είναι μια ''αρωματισμένη παιδική καλτσούλα << δεν θα την πλύνουμε επειδή την έτσι διώχνει τα κουνούπια, τα μαμούνια, τα φαντάσματα και τα κακά πνεύματα μαμά>>??? Αλήθεια είναι η κάθε λέξη σου, ελεύθερη, αγαπημένη, ανεξάρτητη... χωρίς σκοπό, κρυστάλλινη πέρα ως πέρα. Υπάρχεις, απόδειξη υψίστου κάλλους. Αλήθεια είναι η χρυσή αλυσίδα που μου χαρίστηκε ξαφνικά απο το πουθενά.Κι' όμως υπάρχουν άγγελοι... Αλήθεια υπέρτατη είναι η ψυχή,αν την ακούμε. Σσςςςςς Αναζητώντας...... Ευχαριστώ
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 21/11/2005, 20:18:45 Διψάς κι είναι κρίμα να σκύβεις στη στέρνα να παλεύεις να βγάλεις νερό. Ραγισμένη όπως είναι κι αν έχει λίγο θα 'ναι θολό. Μέσ' απ' του βράχου τη σχισμή βγαίνει το Ζωντανό Νερό. Έλα να πιεις να ξεδιψάσεις όπως ξεδίψασα κι εγώ. --------------------------------------------------------------------- quote: << δεν θα την πλύνουμε επειδή την έτσι διώχνει τα κουνούπια, τα μαμούνια, τα φαντάσματα και τα κακά πνεύματα μαμά>>??? --------------------------------------------------------------------- Είναι τόσο γλυκιά απόψε η βραδιά όπως την ασημώνει το φεγγάρι. Την βλέπω, την ακούω. Την αναπνέω. Έτσι όπως σκάει απαλά το κύμα στην ακτή. Ο λόφος πλάι με τις ελιές. Μέσα στις καλαμιές ο βάτραχος, πιο πέρα το τριζόνι, το νυχτοπούλι από μακριά. Σηκώνω το κεφάλι μου ψηλά πέρ' απ' τ' αστέρια. Είναι τόσο γλυκιά αλήθεια η βραδιά όπως την ασημώνει το φεγγάρι.......... --------------------------------------------------------------------- quote: << δεν θα την πλύνουμε επειδή την έτσι διώχνει τα κουνούπια, τα μαμούνια, τα φαντάσματα και τα κακά πνεύματα μαμά>>??? --------------------------------------------------------------------- Πως να γελάσεις τα παιδιά.. έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα.... Μαγικός υπέροχος ο κόσμος των παιδιών.... Λέξεις, δονήσεις, υπερβατισμός, μύθος του αρχέτυπου, ονειρόκοσμος αντισταθμιστικός στη ρεαλιστική καταναλωτική υστερία των καιρών... "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand." --Confucius
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 4073 Μηνύματα	Απεστάλη: 21/11/2005, 20:48:27 quote: Αν γνωρίζεις τον εχθρό και γνωρίζεις και τον εαυτό σου, υπάρχει λόγος να φοβάσαι το αποτέλεσμα χιλίων μαχών. Αν γνωρίζεις τον εαυτό σου αλλά όχι τον εχθρό, για κάθε νίκη που κερδίζεις, θα υφίστασαι και μια ήττα. Αν δεν γνωρίζεις ούτε τον εχθρό, ούτε τον εαυτό σου, θα υποκύπτεις σε κάθε μάχη. Η τέχνη του πολέμου / Σουν Τζου ΟΜΟΡΦΟ ΠΥΡΑΜΙΔΑ. ΑΓΩΝΕΣ ΖΩΗΣ. Ο ΝΙΚΗΤΗΣ ΚΥΤΤΑΕΙ ΠΑΝΤΑ ΨΗΛΑ. ΚΥΡΙΩΣ ΜΕΤΑ ΤΗ ΝΙΚΗ. ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΙ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΨΟΓΗ ΝΙΚΗ. ΤΕΛΕΙΟ ΠΥΡΑΜΙΔΑ... Α.Ρ. ΤΙΓΡΗΣ ΚΑΙ ΔΡΑΚΟΝΤΑΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗ-Τίγρης&Δράκος.Δυό φεγγάρια φωτισμένα στα μιδράλια του ιερατείου,δρεπανοφόρα όνειρα, λαδολύχναρα σβησμένα,τα πηδάλια ταξιδίου, στεφανωμένο όραμα.Επαναλάμπω...Α.Ρ.