ESOTERICA.gr Forums ! - "ΚΑΤΑΘΕΣΙΣ ΣΚΕΨΕΩΝ" Νο 1 - "Μεταξύ τυρού και αχλαδιού"

/-- 14 Χρόνια ESOTERICA Forums ! --\
! 2001 - 2015 !

** Ευτυχισμένος Νέος Χρόνος **
Δημιουργικό, με μεγαλύτερη Κατανόηση και
περισσότερη Γνώση το 2016 !

Χ Ο Ρ Η Γ Ε Ι Ε Σ

Ad space

ESOTERICA.gr Forums !

Όνομα Μέλους:	Password:	Επιλογή Γλώσσας
Φύλαξη Password
Ξεχάσατε τον Κωδικό;

Όλα τα Forums

"Μεταξύ τυρού και αχλαδιού"

"ΚΑΤΑΘΕΣΙΣ ΣΚΕΨΕΩΝ" Νο 1

Νέο Θέμα

Topic Locked

Εκτυπώσιμη Μορφή

Σελίδα:

Συγγραφέας	Θέμα
nst ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2538 Μηνύματα	Απεστάλη: 16/08/2005, 23:58:55 ΕΙΜΑΙ, δεν λυπαμαι πλέον,το μηχανισμό τον ξέρω, και συνεχίζω να φοβάμαι... αντιμετωπίζω ... Το διάστημα δεν είναι διάστημα ανάμεσα στην γη και τον ήλιο για κάποιον που κοιτάει κάτω από ψηλά. Δεν μπορεί να φτάσει στή χαραυγή παρα μόνο μεσ΄απ' το μονοπάτιτης νύχτας, Υπάρχει ενα διάστημα ανάμεσα στη φαντασία του ανθρώπου και στο κατόρθωμά του, και αυτό το διάστημα μπορεί να ξεπεραστεί μόνο με τη λαχτάρα του. Αμμος και αφρός
nst ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2538 Μηνύματα	Απεστάλη: 17/08/2005, 00:08:08 ΕΠΙ ΤΩΝ ΕΠΑΛΞΕΩΝ Πράξη πρώτη Η πιο παράφορη Πράξη δεύτερη Η αορτή του έρωτα Λυγμός και σπάει Πράξη τρίτη Μασ παρασέρνει η μοίρα Η μνήμη Πόνος εφτάψυχος Κάθε στιγμή που χάθηκε Με ψάχνει... Πλήρης ο τοίχος Χάρτης
pixeldream ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" 1606 Μηνύματα	Απεστάλη: 17/08/2005, 00:30:10 nst quote: Δεν νομίζω οτι σκέφτονται ετσι τα παιδιά,εσύ σαν παιδί είχες τέτοιες ανησυχίες? ΞΕΚΙΝΗΣΑΜΕ ΣΑΝ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΦΤΑΣΑΜΕ ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΝΑ ΣΥΖΗΤΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ. ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ...ΜΙΚΡΟΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΠΟΥ ΓΕΜΙΖΟΥΝ ΟΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΙ ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ...ΟΙ ΠΙΟ ΠΟΛΛΟΙ ΕΧΟΥΝ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟ...ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΜΕ ΠΑΡΕΙ ΜΑΚΡΥΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ ΜΟΥ...Η ΓΡΙΑ/Ο ΛΥΚΟΣ/Ο ΜΠΑΜΠΟΥΛΑΣ. quote: Προσαρμόζεσαι φαινομενικά στην εικόνα που ζητούν οι άλλοι άνεξάρτητα απ'οτι είσαι ή είσαι¨? Γιατί να το κάνεις αυτο? ΔΕΝ ΠΡΟΣΑΡΜΟΖΩ ΤΙΠΟΤΑ...ΤΟΥΣ ΑΦΗΝΩ ΝΑ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΡΟΚΑΛΩ ΝΑ ΝΟΜΙΖΟΥΝ...Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΟΥΝ. ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΕΙΧΕΣ ΠΕΙ quote: Οταν οι σημαιες και τα λαβαρα κινουνται συνεχως ,ο εχθρος βρισκεται σε αταξια. ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΙΧΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ quote: Η ΕΧΘΡΟΠΡΑΞΙΑ ΕΙΝΑΙ ΒΑΣΙΣΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ. ΑΝΕΜΙΖΩ ΣΗΜΑΙΕΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ...ΜΟΛΙΣ ΑΝΟΙΞΑ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΜΟΥ...ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΠΕΙΔΗ ΕΧΩ ΑΛΛΟ ΤΡΟΠΟ ΣΚΕΨΗΣ. quote: Με πετάει συνέχεια έξω η σύνδεση μου στο ιντερνετ. Το δικό μου μοντεμ φταίει ή το δικό τους? Αν την κάνω γρήγορη θα μου λυθεί αυτό το πρόβλημα ή όχι? ΠΟΛΛΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ...Ο PROVIDER/OI ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΤΟΥ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ/ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΑΝΑΜΟΝΗ/Ο ΟΤΕ/ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ FIREWALL/ΣΥΝΔΕΣΗΣ...ΜΕ ΜΙΑ ΓΡΗΓΟΡΗ ΓΡΑΜΜΗ ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ...ΔΕΝ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΑ ΚΑΙ ΠΟΛΥ Ε; ..
nst ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2538 Μηνύματα	Απεστάλη: 17/08/2005, 10:05:33 quote: ΠΟΛΛΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ... Ως συνήθως μου συμβαίνουν τα πιο απίθανα.. Αν σου πω τι ήτανε, το καλώδιο του τηλεφώνου. Εντάξει είναι τώρα . ========================================================= quote: ΤΟΥΣ ΑΦΗΝΩ ΝΑ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΡΟΚΑΛΩ ΝΑ ΝΟΜΙΖΟΥΝ...Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΟΥΝ. Η τέχνη του πολέμου ----------------------- Οι τρόποι αξιοποίησης των έμμεσων δυνάμεων είναι άπειροι, όπως ο ουρανός και η γή. Ανεξάντλητοι, όπως τα νερά των μεγάλων ποταμών. Γιατί τελείώνουν και ξαναρχίζουν.Κυκλικοί, οπως οι κινήσεις του ήλιου και της σελήνης. Πεθαίνουν και ξαναγεννιούνται.Επαναλαμβάνονται σαν τις εποχές. Οι μουσικές νότες είναι πέντε τον αριθμό, αλλά οι μελωδίες που μπορεί να συνθέσεις με αυτές είναι τόσες πολλές που δεν σου φτάνει μία ζωή για να τίς ακούσεις. Τα βασικά χρώματα είναι μόνο πέντε τον αριθμό, αλλά οι συνδιασμοί τους είναι τόσοι που δεν μπορείς να τούς δείς όλους. Στη μάχη υπάρχουν μόνο ''άμεσες'' και ''έμμεσες'' δυνάμεις, αλλά οι συνδυασμοί τους είναι αμέτρητοι. Κανείς δεν μπορεί να τούς συλλάβει όλους. Γιατί αυτές οι δύο δυνάμεις είναι αλληλοτροφοδοτούμενες κι αξεχώριστες, σαν δύο εφαπτόμενες γραμμές. Ποιός μπορεί να πει που τελειώνει η μία και που αρχίζει η άλλη?
nst ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2538 Μηνύματα	Απεστάλη: 17/08/2005, 11:11:42 Η ΤΈΧΝΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ Ποτέ στ΄αλήθεια ο εραστής, δεν αποζητάει χωρίς ν΄αποζητιέται απ΄την αγάπη του. Οταν η αστραπή της αγάπης άστραψε σε μία καρδιά να ξέρεις πως φώτισε και μιάν άλλη. Οταν η αγάπη του Θεού μίλησε στήν καρδιά σου μήν αμφιβάλης πως κι΄ο Θεός σ' αγάπησε. Ηχος απο χειροκροτήματα δεν μπορεί να βγεί παρά μόνο κι' απο τα δυό σου χέρια. Η θεία σοφία είναι η μοίρα κι η εντολή που μας έκανε εραστές αναμεσά μας. Υπάκουα στη δύναμη της εντολής αυτής κάθε μέρος του κόσμου ενώνεται. Στά μάτια του σοφού,ο ουρανός είναι ο άνδρας και η γη η γυναίκα.Η γη θρέφει οτι ο ουρανός της στέλνει. Οταν η γη χρειάζεται ζεστασιά, ο ουρανός τη στέλνει. Οταν χάνει την δροσιά της, της τη χαρίζει. Χωρίς τη γη, ουτε ανθη ούτε δένδρα ανθίζουν. Κι αχρηστα τότε τ'ουρανού η ζέστη και η βροχή. Η Ημέρα και η Νύχτα φαίνονται σαν εχθροί Αλλά κι οι δύο υπηρετούν ενα σκοπό. Η μια ερωτευμένη με την άλλη με το σκοπό να κάνουν τέλεια και αμοιβαία την δουλειά τους. Χωρίς την νύχτα, η φύση του ανθρώπου δεν θα επαιρνε καμμιάν απολαβή και τότε η ημερα δεν θα είχε τίποτε να ξοδέψει Το παραπάνω εκφράζει την πολικότητα, της γης και της βροχής, του ποταμού και τού ωκεανού, της νύχτας και της ημέρας του σκοταδιού και του φωτός της ύλης και του πνεύματος και γράφτηκε απο τον μουσουλμάνο ποιητή ΡΟΥΜΙ.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 4073 Μηνύματα	Απεστάλη: 17/08/2005, 18:57:49 ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ ΣΚΕΨΕΩΝ... Γιά τους νεκρούς Ελλαδίτες Κυπρίους της εν Αθήναις αεροπορικής τραγωδίας. ΄Ολα τ΄άφησαν στη μέση, την ανείπωτη τη σχέση την πανέμορφη τη φράση, η ζωή πως να διαρκέσει; Πριν προλάβει να πονέσει αφαιρέθηκε... Και σμιλεύτηκε με αγέρα από δάκρυ μ΄αγωνίες από στάχτη μιά κραυγή απ΄άκρη σ΄άκρη και σε μήκη και σε πλάτη... ΄Ολα τ΄άφησαν στη μέση τον καφέ, τις μικρές σκέψεις της μέρας τη χαρά, τα τραγούδια μιάς Δευτέρας που βογγά. Τον θαρρετό προγραμματισμό του μέλλοντος τον λατρευτό οραματισμό του κύματος πληγές που δεν επουλώνονται κραυγές σιωπής, κλειστά ζωής παράθυρα λυγμοί πνοές που θανατώνονται λάθη ντροπής τα όνειρα ήσαν άπειρα. Βροχή... Της θλίψης γκρίζα η εικόνα γιά μας ενός ονείρου φευγάτου μιάς νέας ανάστασης... Καλό δρόμο αιθερικός εαυτός στο φιλί του χωροχρόνου και στο χάδι θείου δώρου που το λεν αντάμωση. Καλό δρόμο διαισθήσεων λυγμός σ΄αντιθέσεις και συνθέσεις τις καρδιές τους να χωρέσεις στης ζωής την άρθρωση... ΄Ολα μείνανε στη μέση. Μιά συναυλία, ένα ξεχωριστό μέρος γιά διακοπές, ένα σεμινάριο, μιά κίνηση εθελοντισμού, ένα τηλέφωνο που δεν έγινε, γλυκιές προτεραιότητες, το κινητό που δεν εγκαινίασες, το αφόρετο ρούχο στην τσάντα, λαμπεροί στόχοι επιτυχίας, μιά επιθυμία που δεν αφουγκράστηκε από το σύμπαν, ένα τραγούδι που δεν τελείωσε ένα εικονομήνυμα που δάκρυσε, κινητά κλειστά, που δεν ανοιξαν ποτέ, μιά συγνώμη μετέωρη, μιά υπόσχεση αγάπης, ένα φιλί παθιασμένο στο αέρα, μικροπρογραμματισμένη φθινοπωρινή εκδρομή, μικρές καθημερινές εκπλήξεις, μιά ζεστή συντροφιά μια συνηθισμένη γεύση, μιά αυστηρή κριτική εκείνος ο άδικος καυγάς, θα ζητούσες συγνώμη αν ζούσες, ένα ερωτικό μοίρασμα. Κι έτσι μείναν οι κραυγές των στιγμών τα παράπονα μιάς κάστας λογικών το γιατί; Αναστάτωση σύγχυση εξαπάτηση διαμαρτυρία. Δρόμοι κλείσανε θάνατος αμφισβήτηση θραύσματα κι αγωνία.Ασάφεια απογοήτευση θρήνος απόγνωση και η φρίκη ένα σμήνος από σάπιες ηλιαχτίδες κακοφόρμισαν οι ελπίδες. Ας είναι ελαφρύ το χώμα για εσάς στον δρόμο του τέλους της άλλης διάστασης των ξένων νεφών. Ο χρόνος παρών. ΄Ολα μείνανε στη μέση. Συγγενείς που πρόσμεναν σ΄ένα στρωμένο τραπέζι κεφιού,ναι, με ενα καλοσερβιρισμένο κρασί, ένα αδιάβαστο βιβλίο με τσακισμένη σελίδα ένα παιδί που σχεδίαζε κάτι στα άστρα της λογικής του, ένα δώρο ανήμερα της Παναγιάς, σ΄ένα εξαίσιο περιτύλιγμα ένα ανέκδοτο που δεν ειπώθηκε ένα άγγιγμα που σάρωσε η παγωνιά, μιά ανανεωτική αναζωογονητική έξοδος. Ο Θάνατος λοιπόν χωρίζει την ψυχή από το σώμα. Το λουλούδι που δεν δόθηκε. ΟΛΑ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΜΕΙΝΑΝΕ ΟΛΑ... ΄Ενα αγκάλιασμα, ένας αυθορμητισμός, μιά αφοσίωση πέρα από τη θάλασσα, πέρα στο βασίλειο των ουρανών. ΑΛΛΑ ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ... Ουδέν απόλλυται διότι το παν μεταμορφούται... Καλό ταξίδι. Σε μιά άλλη συμπαντική αέρινη πανδαισία. Καταθέσεις σκέψεων. [ΑΦΡΟΔΙΤΗ] Φοράω τα διάφανα... Ξανθά λυτά μαλλιά μου! Στη μοναξιά του δειλινού, δώστε άρωμα βυθού. Αστέρι,φως και άναμμα φεγγάρι βασιλιά μου! Θαρρώ πως είμαι αλλουνού αθάνατου θνητού...
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 17/08/2005, 19:48:55 Ματαιότης Κρυφά, βουβά τα δάκρυα του καημού στέγνωσαν στα χλωμά τα μάγουλά μου και στάθηκα το νόημα του χαμού ζητώντας άθελά μου. Και στάθηκα ρωτώντας το γιατί στα πλούσια, στα περήφανα στολίδια κ’ είπα, νάταν η αγάπη τάχα αυτή; η ζωή μην ήταν η ίδια; Και στάθηκα ρωτώντας το γιατί εκεί που άλλοτε η νειότη μου ευωδούσε κι’ άκουσα μια φωνή, μια βαρετή φωνή που προβοδούσε. Κ’ έμεινα εκεί στημένη, ως που σιγά το ρώτημα σε γέλιο απολιθώθη και το βαθύ σκοτάδι που σιγά στα μάτια μου καρφώθη. Καμμιά φωνή δε φτάνει απ’ τα πολλά τα δυνατά πριν ’πο μένα πήγαν. Οι γνωστικοί με κύτταξαν καλά κ’ είπαν πως είμαι φάντασμα και φύγαν. Μαρία Πολυδούρη "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand." --Confucius
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 17/08/2005, 19:54:42 Σεμνότης Την ομορφιά που κλείνω μέσα μου κανείς δεν θέλω να τη νοιώση. Δε θα μπορούσε να τη σίμωνε χωρίς γι’ αυτό να τη πληγώση. Έχω ένα κρίνο, κρίνο ολάνοιχτο χωρίς καμμιά σκιά στην όψη. Καμμιά ηδονή δεν επεθύμησε να το φιλήση, να το κόψη. Έχω ένα ρόδο που ζυγιάζεται πάνω στην ίδια του τη φλόγα κ’ είναι σα νάγινε ολοκαύτωμα και να σιωπούσε και να ευλόγα. Μια μαργαρίτα πούνε αμφίβολη μ’ όλο το ναι που λέει η καρδιά της. Μόνον αφήνει να λικνίζεται παθητικά την ομορφιά της. Κι’ άλλα λουλούδια πούνε σύμβολα κι’ άλλα μονάχα που μεθούνε, μα τόσο είνε όλα λεπτοκάμωτα, φανταστικά μόνον ανθούνε. Την ομορφιά που κλείνω μέσα μου κανείς ποτέ δε θα τη νοιώση. Κι’ αν την πληγώση θάναι ανίδεος κι’ ούτε γι’ αυτό θα μετανοιώση. Αυτό το ποίημα της Μαρίας Πολυδούρη μούρθε στο νου διαβάζοντας το κείμενο σου γλυκειά κι ευαίσθητη Αφροδίτη και σου το αφιερώνω με αγάπη κι εκτίμηση... Νασε καλά... "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand." --Confucius
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 4073 Μηνύματα	Απεστάλη: 17/08/2005, 20:09:38 quote: Αυτό το ποίημα της Μαρίας Πολυδούρη μούρθε στο νου διαβάζοντας το κείμενο σου γλυκειά κι ευαίσθητη Αφροδίτη και σου το αφιερώνω με αγάπη κι εκτίμηση... Σε ευχαριστώ. Λατρεύω την ποίηση. Είναι τόσο ζεστή ανθρώπινη ακόμα και δακρυσμένη. Τόσο εκστατική... Κλείνω με ένα στίχο... Δεν Δεν θα μοιραστώ τις μικρές καθημερινές απολαύσεις δυό μέρες ζωής κι έπειτα θάνατος Τραγούδι βροχής δρόμος αδιάβατος... Δάκρυ στο βυθό, ερημιές, καταστροφικές διαβάσεις. Μόνο η στιγμή; θύελλα ρωγμή που είν΄η αφορμή ψέμα κι αυταπάτη Μόνο η στιγμή όλα ως εκεί, τ΄αύριο ψυχή σε χαμένη μάχη... Μόνο η στιγμή είπες πως αρκεί πτώση τελική φόβος κι ικεσία. Μόνο η στιγμή μοιάζει δανεική, φόβος και κραυγή, κι ύστερα; Θυσία. Κι ύστερα.. Θυσία... Σε ευχαριστώ γιά το όμορφο ποιήμα. [ΑΦΡΟΔΙΤΗ] Φοράω τα διάφανα... Ξανθά λυτά μαλλιά μου! Στη μοναξιά του δειλινού, δώστε άρωμα βυθού. Αστέρι,φως και άναμμα φεγγάρι βασιλιά μου! Θαρρώ πως είμαι αλλουνού αθάνατου θνητού...
nst ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2538 Μηνύματα	Απεστάλη: 17/08/2005, 23:49:20 Σε ταξίδεψα στήν χώρα των ονείρων μου Βυθίστηκες μαζί μου στούς ωκεανούς μου εκει που μαγεύουν οι νηρηιδες με τις άρπες τους. Ηθελες κ' εσύ, περίμενες με τράβηξες μακριά σε κρυφούς διαδρόμους μου έκλεψες τις φεγγαρόπετρες απ'το λαιμό μου είναι δικές σου είπες απο παλιά. Επαιζες με τα μαλλιά μου σ' αγκάλιασα μ' ενα χαμόγελο κι΄εστειλα ενα χάδι αέρινο να σε σκεπάσει αποκοιμήθηκες μ'ενα φιλί ατελειωτο... Εκάτη
pixeldream ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" 1606 Μηνύματα	Απεστάλη: 18/08/2005, 02:58:01 ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΨΑΧΝΟΥΝ ΟΙ ΝΥΧΤΟΠΕΤΑΛΟΥΔΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ. ..
nst ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2538 Μηνύματα	Απεστάλη: 18/08/2005, 09:39:46 quote: ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΨΑΧΝΟΥΝ ΟΙ ΝΥΧΤΟΠΕΤΑΛΟΥΔΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ . Εχεις σκεφτεί την πιθανότητα ''απλως'' να πετάνε? Εγώ λέω οτι δεν ψάχνουν τίποτα, έχουν άλλες ''ανησυχίες'' οι νυχτοπεταλούδες φίλε μου. Μόνο πετάνε, ετσι απλά, μεσα στη ροή του χρόνου... οχι βέβαιη ΄οσο ποτέ...
nst ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2538 Μηνύματα	Απεστάλη: 18/08/2005, 09:50:21
nst ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2538 Μηνύματα	Απεστάλη: 18/08/2005, 11:36:43 Ο ΚΗΠΟΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ Ενας ήλιος κι ενας κήπος και μια σταλιά νερό να ξεδιψάσει η σκέψη σου. Ανεβαίνεις τη σπείρα των ωρών μέχρι την κορφή της μέρας. Ο κήπος γνωρίζει: Την άλλη όψι σου την άδεια. Ο κήπος σου έμαθε να ακούς Το λαχάνιασμα απ' τις ρίζες το χρόνο που χτυπά σα ξύλινο μπαστούνι το γέλιο του φωτός και του νερού. Ο κόσμος μισάνοιξε Είναι καιρός να γκρεμίσεις το σπίτι σου ν' ανάψεις το καντήλι των δένδρων να χαιδέψεις τα βουνά και τα ποτάμια και να χυθείς στο άπειρο. Σταύρος Μίχας. Ισως φανεί περίεργο αλλά το αφιερώνω με ολη μου την αγάπη, ανεπιφύλακτα,και ολικά, στήν εσωτερική μου φωνή, που πάντα είναι δίπλα μου.
pixeldream ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" 1606 Μηνύματα	Απεστάλη: 18/08/2005, 13:50:54 nst ΨΑΧΝΟΥΝ ΤΟ ΦΩΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΤΗΝ ΜΕΡΑ... ..
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 18/08/2005, 14:38:18 ΣΤΡΟΦΕΣ (1) Είκοσι χρόνια παίζοντας αντί χαρτιά βιβλία, είκοσι χρόνια παίζοντας, έχασα τη ζωή. Φτωχός τώρα ξαπλώνομαι, μιαν εύκολη σοφία ν' ακούσω εδώ που πλάτανος γέρος μου τη θροεί. (2) Απ 'όλα θέλω ελεύτερος να πλέω στα χάη του κόσμου. Αν ένας φίλος μου 'μεινε, να φύγει, να περάσει. Κι όταν ζητήσει ο θάνατος τα πλούτη ποχω μάσει, σένα, πικρία μου απέραντη, μονάχο να 'χω βιός μου. (3) Για τη ζωή σου μου 'λεγες, για το χαμό της νιότης, για την αγάπη μας που κλαίει τον ίδιο θάνατό της, κι ενώ μια ογρή στα μάτια σου περνούσε αναλαμπή, ήλιος φαιδρός απ' τ' ανοιχτό παράθυρο είχε μπει. (4) Τι χάνω εγώ τις μέρες μου τη μία κοντά στην άλλη, κι όπως μου ασπρίζουν τα μαλλιά ξινίζει το κρασί, αφού μονάχα όταν περνώ το βλέμμα από κρουστάλλι, με νέα ρετσίνα ολόγεμο βλέπω τη ζωή χρυσή; (5) Η νύχτα μας εχώρισεν από όσους αγαπάμε πριν μας χωρίσει η ξενιτιά. (Να 'ναι όλοι εκεί στο μόλο;) Σφύρα, καράβι αργήσαμε. κι αν φτάσουμε όπου πάμε, στάσου λίγο, μα ύστερα σφύρα να φεύγουμε όλο. (6) Λεύκες, γιγάντιοι καρφωτοί στα πλάγια εδώ του δρόμου, δέντρα μου, εστέρξατε ο βοριάς τα φύλλα σας να πάρει. Σκιές εμείνατε σκιών που ρέουν στο μέτωπό μου, καθώς πηγαίνω χάμου εγώ κι απάνω το φεγγάρι. (7) Χαρά! Η χαρά! Στα νέα χαρά παιδιά! Τραβούνε -- ωραίοι μαύροι ληστές -- την κόρη ζωή δεμένη ν' αγαπήσουν. Μα στο βιβλίο σου ολάνοιχτο, στα φύλλα του αύρα πνέει, τρελέ, τρελέ, που εγέρασες και νέος ποτέ δεν ήσουν. (8) -- Ποιητή, κυλάει το γέλιο μου μέλι και χλεύη, αλλά δεν παύεις να σφυροκοπάς των ήχων τα στεφάνια -- Κόρη, δουλεύω ανώφελα, μα η στείρα τι ωφελά και σιωπηλή του αχάτινου ματιού σου υπερηφάνια; (9) Αντίο! Αντίο! Με τα ουράνια μάτια σας και με βιόλες στο λαιμό, εφύγατε, ξανθές ερώτων νέων ελπίδες. Αντίο, κι εσύ που στρέφοντας, όταν χαθήκανε όλες πάλι να παίρνω το βαθύ, σκοτεινό δρόμο μ' είδες! (10) Μπρούτζινος γύφτος -- τράλαλα! -- τρελά πηδάει κει πέρα, χαρούμενος που εδούλευε τον μπρούτζον όλημερα και που 'χει τη γυναίκα του χτήμα του και βασίλειο. Μπρούτζινος γύφτος -- τράλαλα! -- δίνει κλοτσιά στον ήλιο! ΚΩΝ/ΝΟΣ Γ. ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand." --Confucius
nst ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2538 Μηνύματα	Απεστάλη: 18/08/2005, 19:38:11 Pixeldream για πεταλούδες μιλάμε ή γιά νυχτερίδες? Χι Χι !! Παω να βρώ τις κατάλληλες εικόνες...
nst ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2538 Μηνύματα	Απεστάλη: 18/08/2005, 19:52:39
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 4073 Μηνύματα	Απεστάλη: 18/08/2005, 20:08:36 Αφιερωμένο σε όσους και όσες ένιωσαν πως κάποιοι, κάπου, κάπως, κάποτε, δεν τους αγάπησαν ποτέ... Πέμπτη 18 Αυγούστου 2005, Παραμονή Πανσελήνου... Μοναχά όταν με βλέπεις με θυμάσαι. Μοναχά όταν με βλέπεις με θυμάσαι στο στήθος σου οι χτύποι είναι ψυχροί δεν έχεις συναισθήματα, -απατάσαι- αν νιώθεις πως αγάπησες εσύ... Μοναχά όταν με βλέπεις με θυμάσαι τις άλλες ώρες γεύεσαι πυρά ερώτων που βαθιά τους -διασπάσαι- χαμένος στων ψεμάτων τη χροιά. Μονάχα όταν με βλέπεις με θυμάσαι στα μάτια μου ναυάγησε η βροχή, απόψε με ποιά άγνωστη κοιμάσαι; Και πλέκονται -ανευλάβεια κι ενοχή;- Μαζεύω δισταγμούς κι αδυναμίες ανάσα, εγκαρτέρισης λυγμούς, στο σμίξιμο κοιμηθηκαν οι μνείες πικρές αναμοχλεύσεις στους καιρούς... Μονάχα όταν με βλέπεις συγκινείσαι ανέκφραστος θαμπός βλεφαρισμός, στην κοίτη του ονείρου αφαιρείσαι αγρύπνια και νεκρός μυστικισμός. Ουράνιο στερέωμα μ΄αρπάζει σε τάσεις, συγκινήσεις, συμφορές το χάδι της σιωπής με προφυλάσσει, στο κάρμα της κραυγής σου δυό φωτιές... Εκεί προς τον χειμώνα θα με κάψεις προσάναμα στα ξύλα τα παλιά, στη μάχη της φυγής θα διαγράψεις ψηλάφισμα από ξέφρενα φιλιά. Το χάδι ευανάγνωστο θα κλείσεις σε κείνα τα βιβλία της σιωπής στο νου σου τις φθαρμένες συναντήσεις ερήμωση μιάς μάχης σεβαστής... Οι στίχοι μου πλασμένοι με τα χέρια εκείνα που σ΄αγκάλιαζαν προχθές στα δύσπιστα της γης σου καλοκαίρια οι λέξεις προφητείες δανεικές... Μονάχα όταν με βλέπεις... Θα με δρέψεις γητεύτρα που σπιθίζει η ψυχή σπαθίζεις το κυμάτισμα της τέρψης των άστρων η λαχτάρα, προσευχή. Μονάχα όταν με βλέπεις σου θυμίζω χαρούμενο ζεστό τραγουδισμό, σαν ήλιος την βροχή σου κατακλύζω στων στίχων μου τη στάχτη κολυμπώ. Μονάχα όταν με βλέπεις με θυμάσαι -σαν έργο που το έχεις ξαναδεί- στα χέρια σου ένα παζλ πάρτο και πλάσε εικόνα από σπασμένη ηδονή. Πικρό το πισωδρόμισμα της δύσης το σώριασμα ανάκατων παθών μιά χούφτα τρυφεράδα να διεισδύσεις, σ΄ορθάνοιχτα ματόφυλλα εισ΄ απών. Μονάχα όταν με βλέπεις με θυμάσαι γιατί σ΄ενδιαφέρει η στιγμή μόνο αυτή ακούγοντας διάρκεια φοβάσαι και πλέον δεν ζητώ την αφορμή μήτε γιατί. Ουτ΄ένα τηλεφώνημα γιά μένα κι ας είμαι στην παλάμη σου ζεστή κάθε γραμμή, με σχήματα κορμιού που ειν΄λαβωμένα και σκέψεις που μυρίζαν γιασεμί τρέλλας ορμή... Στη σκόνη αυτού του κόσμου τριγυρίζω δαφνόφυλλο χωρίς σταματημό στο ψέμα σου δυό όψεις καθρεφτίζω υγρόφυλλο σ΄αδάκρυτο φραγμό... Μονάχα σαν με βλέπεις με θυμάσαι... [ΑΦΡΟΔΙΤΗ] Φοράω τα διάφανα... Ξανθά λυτά μαλλιά μου! Στη μοναξιά του δειλινού, δώστε άρωμα βυθού. Αστέρι,φως και άναμμα φεγγάρι βασιλιά μου! Θαρρώ πως είμαι αλλουνού αθάνατου θνητού...
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 4073 Μηνύματα	Απεστάλη: 18/08/2005, 20:11:01 nst έλα ακούω κριτική. Η ποίηση σ΄αρέσει, άσε τώρα τις νυχτερίδες και τις πεταλούδες, πάμε στα ύψη των ερώτων και στις μεγάλες αγάπες. Λίγο αφρό στο μακρύ μαλλί κι απογειωθήκαμε... [ΑΦΡΟΔΙΤΗ] Φοράω τα διάφανα... Ξανθά λυτά μαλλιά μου! Στη μοναξιά του δειλινού, δώστε άρωμα βυθού. Αστέρι,φως και άναμμα φεγγάρι βασιλιά μου! Θαρρώ πως είμαι αλλουνού αθάνατου θνητού...
nst ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2538 Μηνύματα	Απεστάλη: 18/08/2005, 20:26:58 Αφροδίτη πόσο χαίρομαι που με καταλαβαίνεις. Η ποίηση και μου αρέσει και με συγκινει, ασχετα αν προτιμώ να εκφράζομαι με πεζό λόγο΄. Να σου πω και ενα ''μυστικό''. Στο πολύ παρελθόν παραπλανήθηκα πολύ εξαιτίας μιας ''συνενόησης '' ποιητικής. Απο τότε λοιπόν όταν με ενδιαφέρει μία επικοινωνία, αποφεύγω να λεω ή να ακούω πράγματα που είναι διφορούμενα. Σήμερα το μαλλί μου έκανε θράυση αλλά έχει κοκκαλώσει απο τον πολύ αφρό. Φιλάκια
nst ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2538 Μηνύματα	Απεστάλη: 18/08/2005, 20:34:25 Ξέχασα την κριτική. Ως συνήθως το ποιημά σου είναι υπέροχο. Σχεδόν το 90/100 των ποιημάτων σου είναι ευχάριστα και αισιόδοξα, και αυτό μου αρέσει, επειδη εγώ γελάω πολύ και δεν συμπαθώ τις πολυ βαριές σκεψεις. Εχεις σκεφτεί να τα εκδόσεις? Αξίζει νομίζω, βέβαια δεν ξέρω αν είναι ευκολο κατι τέτοιο. Υ.Γ Εδω γύρω όλοι ερωτευμένοι είναι λίγο πολύ, οπότε η αφιέρωση....
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 4073 Μηνύματα	Απεστάλη: 18/08/2005, 20:34:49 quote: Αφροδίτη πόσο χαίρομαι που με καταλαβαίνεις. Η ποίηση και μου αρέσει και με συγκινει, ασχετα αν προτιμώ να εκφράζομαι με πεζό λόγο΄. Να σου πω και ενα ''μυστικό''. Στο πολύ παρελθόν παραπλανήθηκα πολύ εξαιτίας μιας ''συνενόησης '' ποιητικής. Απο τότε λοιπόν όταν με ενδιαφέρει μία επικοινωνία, αποφεύγω να λεω ή να ακούω πράγματα που είναι διφορούμενα. Σήμερα το μαλλί μου έκανε θράυση αλλά έχει κοκκαλώσει απο τον πολύ αφρό. Φιλάκια Και το δικό μου δεν πάει πίσω. ΄Αστα. Από τον πολύ αφρό το ξανθό απέκτησε τρελλό χρώμα. Σίγουρα σε καταλαβαίνω. Απογειωνόμαστε. ΄Οποιος αγαπά έστω τη ζωή βρε, γουστάρει τα πάντα. Είναι ωραίος. Θεός.. ΄Αρχοντας.. Αθάνατος. Πάμε. [ΑΦΡΟΔΙΤΗ] Φοράω τα διάφανα... Ξανθά λυτά μαλλιά μου! Στη μοναξιά του δειλινού, δώστε άρωμα βυθού. Αστέρι,φως και άναμμα φεγγάρι βασιλιά μου! Θαρρώ πως είμαι αλλουνού αθάνατου θνητού...
nst ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2538 Μηνύματα	Απεστάλη: 19/08/2005, 11:51:11 ΠΑΛΙΡΡΟΙΑ Δύναμη ανώφελη σε φέρνει ενάντια του χαραγμένου δρόμου των κυμμάτων. Κι' αν τούς μικρούς κουρσάρους σου απ'αγνάντια δένη η φρίκη των αφάντων μνημάτων, Να, της ορμής σου η θλιβερή κατάντια: σ' ερωτιάρικο εν ασμα των ασμάτων και της λύπης τού αφρού σου, σε διαμάντια, χάρες υποταγής στο πέρασμα των Των δυνατών να σε πατούν! Μεγάλη η μοίρα σου και ανίκητη είναι.Φτάνει Σκύψε μπροστά της κάλλιο το κεφάλι. Η δυναμή σου, ανθοί για να κοσμούνε των νικητών σου το άδικο στεφάνι που είναι απο τή μοίρα, εκείνοι να νικούνε. Πολυδούρη Μαρία
nst ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2538 Μηνύματα	Απεστάλη: 19/08/2005, 12:00:48 Αλλοτε ήμουν περήφανη Αγάπη και μπροστά σου. Ησουν καλή κι'αν ησουνα και σύστροπη, περνούσα κρατώντας μόνο το άφωνο και τρομαγμένο<<στάσου>> Κ' ήμουν περήφανη γιά σένα.Αγάπη, κι ας περνούσα. Γιατί δεν ήταν βολετό ποτέ να σταματήσω, της εγνοιας σου κι'ας έμοιαζεν ο πόνος που πονούσα. Τώρα που όλα μ'αφήσανε κι ολα με ξεγελούνε, ακόμα εσύ λυπητερή περνάς, γλυκοθωρούσα, Αγάπη με τα μάτια σου που λατρευτά μιλούνε. Μα εδω πού εγώ σταμάτησα κι ο ουρανός μού λείπει κι'αν ούτε την καρδιά μου πια δεν έχω να χαρίσω, Αγάπη, εσύ το θέλησες να τη μαράνει η λύπη. Πολυδούρη Μαρία
nst ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2538 Μηνύματα	Απεστάλη: 19/08/2005, 12:09:43 << Η σοφία παύει να είναι σοφία όταν γίνεται πολύ περήφανη για να κλάψει, πολύ σοβαρή για να γελάσει και πολύ γεμάτη απο τον εαυτό της ώστε να δει κάτι αλλο εκτός απο αυτόν. ============================================== Οταν φτάσεις στο τέλος των όσων θα' πρεπε να ξέρεις θα βρίσκεσαι στην αρχή των όσων θα'πρεπε να διαισθάνεσαι. ============================================== Αν μπορείς να βλέπεις μόνο αυτά που φανερώνει το φώς και ν'ακούς μόνο αυτά που αναγγέλλει ο ήχος, τότε στ'αλήθεια δε βλέπεις ούτε ακούς. Κήπος του Προφήτη
pixeldream ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" 1606 Μηνύματα	Απεστάλη: 19/08/2005, 19:12:15 ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΣΟΦΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΟΡΙΑ ΣΤΗΝ ΣΟΦΙΑ; ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΣΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΘΕΛΑΜΕ ΝΑ ΞΕΡΟΥΜΕ; ΠΩΣ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΑΙΣΘΗΣΗ; ΟΤΑΝ ΦΩΤΙΖΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΦΑΣΑΡΙΑ; ..
nst ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2538 Μηνύματα	Απεστάλη: 19/08/2005, 19:56:30 Κι' ομως Pixeldream οσα και να γνωρίζει ενας άνθρωπος αν είναι τόσο ''σκληρός'' και τόσο εγωίστής που δεν αποδέχεται τα δάκρυα, απο φόβο μην λυγίσει,μην δέιξει αδυναμία, Αν φοβάται τον αυθορμητισμό και ''κρατάει'' το γέλιο του εις ενδειξη ανωτερότητας, προσπαθώντας να σταθεί ''ψηλά'' Αν βλέπει μόνο τον εαυτό του από ''εκεί πάνω'' που τον τοποθέτησε η ματαιοδοξία του και η αυταπάτη Τι σημασία έχουν οι γνώσεις του, που είναι? Συνεχίζει να είναι σοφος? Οι πραγματικοί σοφοί και ξεχωριστοί , δεν διατυμπανίζουν την σοφία τους γιατί ξέρουν και την ''αγνοιά ''τους. ================================= Χρησιμοποιήσε την διαίσθηση, μην αρνείσαι την αίσθηση... ==================================== Οση φασαρία και να κάνεις, οτι φώτα και ν΄ανάψεις αν δεν δείς απο ''πίσω'' απο την επιφάνεια δεν βλέπεις τίποτα. και μήν μου πείς τώρα εσύ οτι ήθελες επεξήγηση γιατί δεν θα το πιστέψω.... Γκρρ!!! Φιλικα
pixeldream ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" 1606 Μηνύματα	Απεστάλη: 19/08/2005, 20:58:29 ΚΑΛΑ ΝΤΕ! ΜΗΝ ΒΑΡΑΣ. ..
nst ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2538 Μηνύματα	Απεστάλη: 20/08/2005, 08:27:12 quote: ΚΑΛΑ ΝΤΕ! ΜΗΝ ΒΑΡΑΣ. Τώρα που το είδες πάλι το ξύλο? Εγώ ποτέ, ισως μόνο με φτερό....