Για να μην χρειάζεται η θάλασσα για να ξεπλύνει...

quote:

---

Θεωρείς κάτι.. το οτι,δήποτε ΞΕΚΑΘΑΡΟ... Χμ... ΚΑΤΑΝΟΗΤΟ εντός σου ώστε να το υποστηρίξεις απόλυτα, πέραν πάσης αμφιβολίας ως απόλυτη "Αλήθεια" και να το "μεταδώσεις - μεταφέρεις" στους γύρω σου υπεύθυνα και σοβαρά?

---

Ω ψυχή μου, μη ζητάς αθάνατη ζωή, αλλ' επιδίωκε μονάχα ό,τι μπορείς να κατορθώσεις.
ΠΙΝΔΑΡΟΣ, 3ος Πυθιόνικος*

Διάβασε το όλο...
http://www.via.org.gr/xskull/btxts/b101a.htm

Οι φωτόσφαιρες του ονειράνθρωπου, μερικές φορές, δημιουργούν παράξενες εικόνες στο κέντρο του σύμπαντος. Άλλες φορές όμως, βάζουν φωτιά στον ουρανό και καίνε τ' αστέρια.

Εκείνος τότε τρομάζει και παίρνει το μονοπάτι που οδηγεί στην κορφή του βουνού για να κρυφτεί. Κατά βάθος δεν είναι κακός, δεν θέλει να κάψει το σύμπαν. Είναι που δεν έχει μάθει ακόμα καλά πως ο ήλιος, από μεγάλες αποστάσεις λειτουργεί λυτρωτικά. Από κοντά όμως καίει τα πάντα. Κι εκείνος τα βλέπει όλα φως.

Μετά, επιστρέφει στις γειτονιές των ονείρων του και καρτεράει τη δικιά του ανατολή. Κι είναι πάλι ήρεμος και γαλήνιος. Πιστεύει ότι κατάφερε να διηγηθεί και να εξηγήσει στα παιδιά που τον κοίταζαν μέσα στα μάτια, όλα τα όνειρα της σελήνης και τα δικά του.
Αυτό το μικρό παραμυθάκι, ήταν ένα δώρο για σένα μικρέ μου ταξιδευτή, επειδή με συντρόφεψες σε τούτο το ταξίδι. Τώρα που ο ύπνος άγγιξε γλυκά τα βλέφαρά σου και σεργιανάς πια μέσα σε κήπους με ολάνθιστα λουλούδια, αφήνω ένα φιλί στο μέτωπό σου κι ένα ακόμα για να το ακουμπήσεις στα χείλη της συντρόφισσας του ονείρου μου. Έρχομαι κι εγώ να σε συναντήσω εκεί που ταξιδεύεις. Δυο λέξεις μόνο ακόμα. Μη ψάχνεις για εξηγήσεις όταν βγαίνεις από το όνειρο. Να καρτεράς μόνο τη στιγμή που θα ξαναμπείς.

...Τούτη την ιστορία διηγήθηκα ένα βράδυ με ξαστεριά σε ένα κοριτσάκι που δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Κι από τότε χάθηκε στα παλάτια του ύπνου. Ήταν η συντρόφισσα του ονειράνθρωπου...

Ολοι χαμογελούσαν αλλά παραήταν εύκολο να διακρίνεις το έργο.
Αυτές ήταν οι οδηγείες που είχαν λάβει...
Και εγώ που μισώ τις διενέξεις βρέθηκα να χτυπάω και να φωνάζω με μια έλάχιστη αίσθηση φραγμού.
Μαλλον ο φόβος θα ήταν αλλά παρ' όλα αυτά συνέχιζα..

Μέσα ήταν καθαρά αλλά η ατμόσφαιρα βάραινε όσο προχωρούσες,
και τότε εμφανίστηκε απο το πουθενά, όπως πάντα..
Ο ηθοποιός μπροστά μου επαιζε, ήθελε να μοιάζει με άγγελο
και όσο παίρναγε η ώρα άρχισε να ιδρώνει.
<< Τα παρατάω σκέφτηκε, όσο αυτό είναι κοντά δεν μπορεί να γίνει τίποτα. Αυτή η πονεμένη αύρα ακτινοβολεί μια τρυφερότητα που την σκεπάζει επάνω και κάτω,
Και αυτή τώρα το ξέρει

Γύρισαν την πλάτη και έφυγαν αργά και με δυσκολία μα έφυγαν..

Για μια ψυχή που είναι και δεν είναι εδώ και 24 ...χειμώνες

Τερέζα

Εκείνο το βράδυ γύρισα ανήσυχος, «Τερέζα» φώναξα, τίποτα, έψαξα τα δωμάτια, κατέβηκα στο υπόγειο «που είναι η Τερέζα;» ρώτησα, «πέθανε, είπε κάποιος – την κηδέψαμε χθες», «ηλίθιοι, φώναξα, σας ξεγέλασε, δεν ξέρετε τι μεγάλη πουτάνα ήταν » κανείς δε μίλησε «μα πως μπορεί ένας άγγελος να πεθάνει » είπα κλαίγοντας.

Άνοιξα το παράθυρο και πράγματι εκεί στο βάθος τ’ ουρανού έλαμπε η Τερέζα σαν άστρο.

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ

"Συχνά, θυμάμαι, οι μεγάλοι, όταν ήμουν παιδί, μιλούσαν για το μέλλον μου. Αυτό γινόταν συνήθως στο τραπέζι. Αλλά εγώ ούτε τους πρόσεχα, ακούγοντας ένα πουλί έξω στο δέντρο.
Ίσως γι' αυτό το μέλλον μου άργησε τόσο πολύ: ήταν τόσο αναρίθμητα τα πουλιά και τα δέντρα"

Μάλλον θα έπρεπε να είμαστε ιδιαίτερα προσεχτικοί στις αιτήσεις μας. Αυτό το ζήτα και θα λάβεις…..σαφής λεπτομερής περιγραφή, παράθεσις ορίων και εφαρμογή κανόνων.

Επειδή η πιθανότητα να πραγματοποιηθεί η ευχή μας είναι πολύ μεγάλη.
Αναρωτιέμαι αν έχουμε αναλογιστεί τις συνέπειες του εκπληρωθέντος ονείρου μιας και παίρνουμε αυτό που πρέπει να πάρουμε.

Κατεχόμενη λοιπόν από αυτή την έμπνευση που μου δίνει την δυνατότητα να εκθέτω εδώ απόψεις, έχω την γνώμη ότι όταν ζητάμε ουσιαστικά παραδινόμαστε στον αποστολέα ανεξαρτήτου χρώματος και αρώματος.
Θέτουμε την ικανότητα μας να δράσουμε κάτω από την θέληση του.
Αυτός αποφασίζει και επειδή το όμοιο συναντά πάντα το όμοιο του, ανάλογες είναι και οι εκπεμπόμενες εκπορεύσεις.

Εδώ η πράξη κρίνεται από την διαδρομή μάλλον παρά από το αποτέλεσμα.
Χαμένοι μέσα σε μια δίνη προσδοκόμενων συναισθημάτων υποθέτω ότι ξεχνάμε ότι αυτά δεν μοιράζονται και ότι η έκφραση τους είναι υποκειμενική
Εντέλει όταν θέλουμε, η ελευθερία μας πάει περίπατο και μάλιστα σε αλλότρια μονοπάτια.
Ερχόμενοι εδώ πήραμε όλα τα εφόδια που χρειαζόμασταν για την αυθαίρετη λήψη αποφάσεων και τώρα τα δίνουμε πίσω….

Η αναφορά στα γράμματα είναι που με μπερδεύει….
Υπάρχουν τρεις τρόποι να μάθεις την αλήθεια.
Ο πρώτος , η κοινή λογική
Ο δεύτερος η απλή ερώτηση
Ο τρίτος η συγκέντρωση ….το Focus ας πούμε αλλά αυτό θέλει και άδεια…
Δι’ αυτής της πλέον γοητευτικής οδού θα επέλθει η ξενάγηση και το αναπάντεχο που δεν αναμένεται.

Επιθέσεις , άμυνες, αντίσταση, άσχετο, αναπόφευκτο, αφηρημένο, ανυπεράσπιστο, απέραντο[ να και κάτι γλυκούλι] ακατανόητο και προκλητικό σαν αυτό εδώ….
Αγαλλίαση , αρμονία, αγάπη, αρκετό, αόρατο[ τρόπος του λέγειν] άνετο, ατέλειωτο σαν το χρόνο ….
Δεν θα μπορούσε να γίνει κάτι διαφορετικό από αυτό που θέλει αυτό το ανήσυχο εγώ, οσο και αν του αντισταθούμε να το αποτρέψουμε από το νόμο των πιθανοτήτων ..
Για δες τα Α τώρα….

Μα καλά, αυτή η εργασία δεν μπορεί να είναι ποτέ ευχάριστη και πρέπει να εμφανίζεται με τόσο αστυνομικό σασπένς?

ΕΛΥΤΗΣ

"I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand."

--Confucius

quote:

---

nst Απεστάλη: 19/06/2006, 01:47:14

---

"I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand."

--Confucius

“…Μην ξέροντας αν πρέπει ν’αποδώσω

στη φρίκη το κενό κι αν ήμουν μήπως

της ίδιας μου της μοίρας Δούρειος Ιππος

κι αν έπρεπε στη λήθη να ενδώσω,

προχώρησα αργά, εν επιγνώσει

ότι ήμουνα νεκρός-οι ψευδαισθήσεις

του πως και του γιατί οι απαντήσεις

μπερδεύονταν διαρκώς και είχαν δώσει

στον κόσμο αφορμή να ξαναγίνει

αδιάβατος: διδάκτηκα από κείνη

την τύχη, πως ο νους θα με προδώσει

προτού το μυστικό του φανερώσει…..

Αρανίτσης Ευγένειος.

Σήμερα πήγα με την μαμά μου στη θάλασσα για μπάνιο.
Μου αρέσει να την βλέπω να οδηγεί ξεφωνίζοντας και γελώντας με το ραδιόφωνο στην διαπασών και το κλιματιστικό στο φούλ.
Έχει μια περίεργη συνήθεια να γελάει ξαφνικά, με κάτι που θυμάται η που σκέφτεται. Αυτή το λέει << ενεργειακό συντονισμό>> με κάτι αόρατο. Καμία φορά και εγώ γελάω όταν σκεφτώ τα πόκεμον και τους μαγνήτες.

Στο δρόμο είδα ένα λεωφορείο τόσο γεμάτο που αν άνοιγε η πόρτα θα έπεφταν έξω οι τελευταίοι και θα έχαναν την ισορροπία τους οι πρώτοι από την αποσυμπίεση.
Γιατί είναι έτσι αυτοί ? την ρώτησα… πω πω κάτι φάτσες ….
Είναι αυτό που λέμε << ελευθερία, ισότης , αδελφότης >> μου είπε και αμέσως μετά πρόσθεσε…να η απάντηση στο φιλοσοφία και πρακτική εφαρμογή.

Τι είναι φιλοσοφία την ρώτησα και πότε γίνεται?
Η αναζήτηση της σοφίας και της αλήθειας με έναν αναλυτικό προσωπικό τρόπο μου είπε …
Και πότε γίνεται ξαναρώτησα….
!Θέλει χρόνο και ησυχία ….και για να τελειώνει, είπε στα γρήγορα << ε ! όταν δεν δουλεύεις και όταν θα είσαι ξεκούραστος…>>

Και η πρακτική εφαρμογή τι είναι?
Α! Η πρακτική εφαρμογή είναι να κάνεις αυτά που λες , αυτά που πιστεύεις μου είπε…και να είσαι αληθινός…
<<Μα τότε που έσπασα εκείνο το ινδικό, στο σαλόνι εσύ μου έβαλες τις φωνές επειδή σου είπα ότι ήθελα να δω αν σπάει.
Αν όμως σου έλεγα ότι το έκανα κατά λάθος δεν θα το θυμόσουν ακόμα. Άρα η αλήθεια δεν είναι βολική >> είπα

Αντί για απάντηση μου είπε να μην πέφτω πάνω στην πόρτα γιατί φοβάται αν τύχει και χτυπήσουμε.
Μα εσύ δεν λες ότι τυχαίο δεν υπάρχει ? ρώτησα…
<< Ας λάβουμε εμείς τα μέτρα μας και ας μην υπάρχει >> είπε
Σε λίγο φάνηκε η θάλασσα..

Εννοείται ότι πήγαμε στη πλάζ μια και η αρχηγός απεφάνθη ότι θέλει άμμο, καμπίνες για να βάλει το μαγιώ της ασσορτί με την πετσέτα, τις σαγιονάρες της και τα γυαλιά της , πορτοκαλάδες για τα τσιγάρα της, ξαπλώστρες για να χαλαρώσει και άλλα απλά πραγματάκια!!!

Αφού βρήκαμε την πιο μακρινή ομπρέλα για να στρατοπεδεύσουμε, έβγαλε το αντηλιακό με δείκτη 60 και με πασάλιψε ολόκληρο γελώντας με το θέαμα . Μάλλον με ζόμπι θα έμοιαζα η με αυτούς που είναι στο δρόμο κάτασπροι και κάνουν παντομίμα.
Γιατί ερχόμαστε εδώ αφού θέλεις να είσαι μόνη σου την ρώτησα?
Εκανε ότι δεν άκουσε και έβγαλε ένα μικρό βιβλίο από την τσάντα της. Απ’ έξω είχε ένα χρωματιστό άνθρωπο με τα χέρια ανοιχτά …αλλά μέσα δεν είχε καμία εικόνα, μόνο γράμματα. Κάτω κάτω έγραφε << εσωτερισμός>>

Μαμά τι είναι εσωτερισμός ρώτησα…
<< Πώς να στο πω !!!Να είναι ένας τρόπος να μάθεις τον εαυτό σου, να γίνεις καλύτερος, να αγαπάς την φύση και τους ανθρώπους , να αισθάνεσαι περισσότερο …..>>

Ε τότε όταν θα τελειώσεις το βιβλίο και θα είσαι όλα αυτά θα μου πάρεις την καινούργια κασέτα που θέλω και θα μου κάνεις πιο συχνά πατάτες τηγανιτές, ρώτησα..
<< Που κολλάει αυτό μου είπε?
Ε ! αφού θα με αγαπάς περισσότερο και θα αισθάνεσαι και πιο πολλά θα κάνεις αυτά που σου ζητάω..και θα πηγαίνουμε και πιο συχνά στην παιδική χαρά αφού δεν θα σε ενοχλούν οι άνθρωποι…είπα.>>

Καλάαααααααα άντε να κάνεις λίγο μπάνιο ήταν η απάντηση..

Όταν μεγαλώσω θα γίνω και εγώ εσωτεριστής, θα διαβάζω θα γράφω, θα μιλάω ωραία και έτσι θα είμαι καλός και θα αγαπάω τον κόσμο και την φύση είπα...αλλά κάτι με ενοχλούσε...και τότε την είδα να με κοιτάει με μια απορία στα μάτια της τόοοσοοο μεγάλη.

Εκλεισε το βιβλίο και βούτηξε στα γαλάζια νερά …

σφυρίζουν τα περιπολικά, αν ρίχνουν τσιμέντα, αν έχει 36 βαθμούς κλπ

Eίναι κάτι πρόσωπα που όπου κι αν βρεθούν,μοσχοβολάνε λες και καίει μέσα τους λιβάνι,κι άλλα μυστικά αρώματα... Δεν μιλάμε για τον υστερικά τίμιο ,για τον νομοταγή ή τον σπασίκλα της συνέπειας, μακριά από τέτοιους.
Η ανθρωπιά είναι καρούμπαλο , μεγαλοφυία της καρδιάς.Aπόδειξη ότι παρόμοια πρόσωπα δεν έχουν τίποτα το εμπρόσθετο. Δεν ξέρουν τον εαυτό τους , ως εκ τούτου δεν τον διαφημίζουν.
Μετέχοντας στην ζωή από γνήσια αφέλεια, διατηρούν ένα ανεκτίμητο φρόνιμα υπεράριθμου. Μάλιστα αυτά τα πλάσματα, ντρέποντε και λίγο που υπάρχουν,που πατάνε στην γη , για αυτό στην κάθε τους εμφάνιση,ζητούν ψυθιριστά και μία ,"συγνώμη".

Τότε γιατί δεν την ακούμε θα πει ο προπετής ;

ΜΑ ΠΟΙΟΣ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΤΗΝ ΛΕΝΕ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ AKΟΥΣΟΥΜΕ

Σαν καραμέλλες μοιάζουν τα γράμματα όπως παιχνιδίζουν, έχουν μια συμμετρική εμφάνιση, μια γεύση γλυκειά που κάθεται στο λαιμό, και ένα αστραφτερό περιτύλιγμα.
Αλλα είναι αυστηρά και κάθετα και άλλα καμπυλωτά και χοροπηδάνε.
Σαν μπαλίτσες που τρέχουν και ξεφεύγουν με τακτική επαναφορά στην ένομη τάξη...
Την νιώθουμε και την αγνοούμε, την ακούμε και κλείνουμε τα χαριτωμένα αυτάκια μας...
αλλά την ψάχνουμε στο κενό...αμ δεν είναι εκεί...
Καταθέσεις σκέψεων, μόνο μαζί με άπειρα αποσιωπητικά αμύνης, εγκώμιο στην λογική μας.

Καληνύχτα σε όλους

ΚΑΙ ΝΑ ΄ΜΑΙ ΤΩΡΑ

που κατεβαίνω τους δρόμους πετώντας

ρήματα στα πρόσωπα

γέρικων βάλτων

ερωτεύομαι,

τρώω,

πίνω,

μυρίζω,

πιάνω,

ακούω,

βλέπω,

ζω,

ναι

βουτάω χυμαρώδης με τα μεγάλα στήθη

στην άκρη των ονείρων

πέρα απ΄το φυλλαράκι ενός σκουληκιού

στο χάος της αλήθειας να τη βρω

με το δισάκι μου βαρύ από τα ίδια εκείνα ρήματα

χαρακτηριστικά μου

Ω, ναι!

διασχίζω το σύμπαν των ψαριών

ξαπλώνω την αγάπη σε δυο βράχια

χαράσομαι στα σύννεφα εκείνα

τα πριν πέσει η βροχή

ρωτώ γιατί να μην ζω δυο και τρεις φορές

να διαλέγω το παν από το όλον

και ανεβαίνω τους δρόμους πετώντας

ρήματα στα πρόσωπα

τα αγαπημένα των θνητών

πεθαίνω,

ευτυχώ,

κλαίω,

γελώ,

πονάω,

λυτρώνομαι,

δίνω,

παίρνω,

ναι

γινόμαστε όλοι μια κηλίδα φως στο σήμερα

και χανόμαστε περήφανοι που ζήσαμε ωραία στο χθες.

ΟΣΟ ΠΡΟΦΤΑΙΝΩ
ετούτο μόνο χάριζέ μου
δύναμη
να φτιάχνω σύννεφο
όπως εγώ το θέλω
να παρακούσω κάθε νόμο
δικό Σου ή ανθρώπου
να χρωματίσω κίτρινο ουρανό
και ήλιο γιασεμί να πλάσω
να παντρευτώ χίλιους συζύγους
στα κόκκινα να ντυθώ τον πόνο μου να δείξω.

"I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand."

--Confucius

http://mud.mm-a7.yimg.com/image/2727183078

Avallon mio για ποιό λύκο λές καρδιά μου?
Για αυτόν εδώ

http://mud.mm-a4.yimg.com/image/1254325525

ή για αυτόν

http://mud.mm-a3.yimg.com/image/811915497

Εχει και κάτι άλλους αλλά βολέψου τώρα με αυτούς....

quote:

---

Ποιος σου είπε πως φοβήθηκα ποτέ το λύκο?
Εγώ τον κυνηγό φοβάμαι.
Από κείνον τρέχω να σωθώ.

---

Καλημέρα και φιλάκια

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr