ESOTERICA.gr Forums ! - "ΚΑΤΑΘΕΣΙΣ ΣΚΕΨΕΩΝ" Νο 1 - "Μεταξύ τυρού και αχλαδιού"

/-- 14 Χρόνια ESOTERICA Forums ! --\
! 2001 - 2015 !

** Ευτυχισμένος Νέος Χρόνος **
Δημιουργικό, με μεγαλύτερη Κατανόηση και
περισσότερη Γνώση το 2016 !

Χ Ο Ρ Η Γ Ε Ι Ε Σ

Ad space

ESOTERICA.gr Forums !

Όνομα Μέλους:	Password:	Επιλογή Γλώσσας
Φύλαξη Password
Ξεχάσατε τον Κωδικό;

Όλα τα Forums

"Μεταξύ τυρού και αχλαδιού"

"ΚΑΤΑΘΕΣΙΣ ΣΚΕΨΕΩΝ" Νο 1

Νέο Θέμα

Topic Locked

Εκτυπώσιμη Μορφή

Σελίδα:

Συγγραφέας	Θέμα
nst ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2538 Μηνύματα	Απεστάλη: 14/08/2005, 09:26:04 quote: Με email μπορείς να στείλεις ότι θέλεις . Ευχαριστώ , θα δοκιμάσω να δω.
nst ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2538 Μηνύματα	Απεστάλη: 14/08/2005, 09:31:17 quote: Δοκίμασε κάποιο πρόγραμμα επεξεργασίας ήχου σαν το cool edit Θα δοκιμάσω, να δω.
nst ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2538 Μηνύματα	Απεστάλη: 14/08/2005, 09:34:46 quote: Νομίζεις... Γειά σου Deva Θα ήθελες να το αναλύσεις λίγο? Φιλικά
nst ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2538 Μηνύματα	Απεστάλη: 14/08/2005, 09:36:58 quote: ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΣΚΕΨΕΩΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΩΝ
nst ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2538 Μηνύματα	Απεστάλη: 14/08/2005, 09:58:20 Η ΔΙΚΗ Ενας άνθρωπος φτάνει μπροστά στην πόρτα που οδηγεί στούς ουρανούς(το νόμο) και παρακαλάει να μπεί. Ο θυρωρός λέει πως δεν μπόρεί για την ώρα ν΄αφήσει τον άνθρωπο να μπεί. Μόλο που η πόρτα που οδηγεί στο Νόμο παραμένει ανοιχτή, ο ανθρωπος αποφασίζει πως είναι καλύτερα να περιμένει μέχρι να του δώσουν την άδεια να μπει. Ετσι κάθεται κάτω και περιμένει ημέρες και χρόνια. Πολλές φορές ζητάει να τον αφήσουν να μπεί, αλλά πάντα του λένε πως δεν επιτρέπεται ακόμα η εισοδός του. Ολα αυτά τα χρόνια της αναμονής, ο άνθρωπος μελετάει το θυρωρό ακατάπαυστα και μαθαίνει να γνωρίζει ακόμα και τούς ψύλλους στην γούνα του γιακά του. Μέ τα χρόνια γερνάει και πλησιάζει τον θάνατο.Για πρώτη φορά αναρωτιέται: <<Πως συμβαίνει και όλα αυτά τα χρόνια δε ζήτησε να μπει κανένας άλλος εκτός απο μένα?>> Ο θυρωρός απαντάει: <<Μονάχα εσύ μπορούσες να μπείς απ΄αυτή την πόρτα, αφού αυτή η πόρτα προοριζόταν για σένα. Τώρα θα την κλείσω. Καφκα.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 4073 Μηνύματα	Απεστάλη: 14/08/2005, 10:15:33 quote: ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΣΚΕΨΕΩΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΩΝ... Kι οι εικόνες μιλούν ακατάπαυστα στην καρδιά NST. Σαν τις σκέψεις, σαν τα χάδια ψυχής, σαν τα οράματα, σαν τα όνειρα στιγμής ή διαρκείας, ή σαν τις λέξεις... Τις λέξεις που ενίοτε μας πολεμούν... Πολεμάς με τις λέξεις... Απ΄τη μιά μ΄ενθαρρύνεις με το χάος με συγκρίνεις ένα ταίριασμα σαγήνης χρώμα λάμψης, φως ευθύνης, σε μιά ακρόαση βροχής... ΄Ενα αγέρι κουπαστής μες το πλοίο της γραμμής τρυφερές απεικονίσεις οι παλιές σου διηγήσεις μιά ποθείς να με συντρίψεις μες τις ξέφρενες τις ρήσεις και μετά να μ΄αρνηθείς ένα λάθος που ποθείς και ταυτόχρονα μισείς σχίσιμο μιά αορτής Πολεμάς με τις λέξεις... Μιά κατάθεση ψυχής ακόμα... [ΑΦΡΟΔΙΤΗ] Φοράω τα διάφανα... Ξανθά λυτά μαλλιά μου! Στη μοναξιά του δειλινού, δώστε άρωμα βυθού. Αστέρι,φως και άναμμα φεγγάρι βασιλιά μου! Θαρρώ πως είμαι αλλουνού αθάνατου θνητού...
nst ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2538 Μηνύματα	Απεστάλη: 14/08/2005, 10:47:12 Αφροδίτη, συμφωνώ και επαυξάνω. Σου αφιερώνω νια που ξέρω οτι σου αρέσει
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 14/08/2005, 12:03:24 ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΥΓΩ του Κ.Γ.Καρυωτάκη Θέλω να φύγω πια πό δω, θέλω να φύγω πέρα σε κάποιο τόπο αγνώριστο και νέο, θέλω να γίνω μια χρυσή σκόνη μες στον αιθέρα, απλό στοιχείο, ελεύθερο, γενναίο. Σαν όνειρο να φαίνονται απαλό και να μιλούνε έως την ψυχή τα πράγματα του κόσμου, ωραία να 'ναι τα πρόσωπα και να χαμογελούνε, ωραίος ακόμη ο ίδιος εαυτός μου. Σκοτάδι τόσο εκεί μπορεί να μην υπάρχει, θεέ μου, στη νύχτα, στην απόγνωση των τόπων, στο φοβερό στερέωμα, στην ωρυγή του ανέμου, στα βλέμματα, στα λόγια των ανθρώπων. Να μην υπάρχει τίποτε, τίποτα πια, μα λίγη χαρά και ικανοποίησις να μένει, κι όλοι να λένε τάχα πως έχουν για πάντα φύγει, όλοι πως είναι τάχα πεθαμένοι. "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand." --Confucius
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 14/08/2005, 12:06:08 [ΤΙ ΝΕΟΙ ΠΟΥ ΦΤΑΣΑΜΕΝ ΕΔΩ...] του Κ.Γ.Καρυωτάκη Τι νέοι που φτάσαμεν εδώ, στο έρμο νησί, στο χείλος του κόσμου, δώθε απ' τ' όνειρο και κείθε από τη γη! Όταν απομακρύνθηκεν ο τελευταίος μας φίλος, ήρθαμε αγάλι σέρνοντας την αιώνια πληγή. Με μάτι βλέπουμε αδειανό, με βήμα τσακισμένο τον ίδιο δρόμο παίρνουμε καθένας μοναχός, νιώθουμε τ' άρρωστο κορμί, που εβάρυνε, σαν ξένο, υπόκωφος από μακριά η φωνή μας φτάνει αχός. Η ζωή διαβαίνει, πέρα στον ορίζοντα σειρήνα, μα θάνατο, καθημερινό θάνατο και χολή μόνο, για μας η ζωή θα φέρει, όσο κι αν γελά η αχτίνα του ήλιου και οι αύρες πνέουνε. Κι είμαστε νέοι, πολύ νέοι, και μας άφησεν εδώ, μια νύχτα, σ' ένα βράχο, το πλοίο που τώρα χάνεται στου απείρου την καρδιά, χάνεται και ρωτιόμαστε τι να 'χουμε, τι να 'χω, που σβήνουμε όλοι, φεύγουμ' έτσι νέοι, σχεδόν παιδιά! "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand." --Confucius
nst ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2538 Μηνύματα	Απεστάλη: 14/08/2005, 12:26:19 Ω !! Lorenzo quote: τον ίδιο δρόμο παίρνουμε καθένας μοναχός Εμείς δεν φταίμε γι΄αυτό? Μας αξίζει, ετσι που καταντήσαμε... Με αγάπη
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 14/08/2005, 12:32:15 ΜΙΤΟΣ ΑΡΙΑΔΝΗΣ (οδηγίες χρήσεως): Δύο μονόδρομους έχει η ιστοσελίδα. Ψάξε να τους βρεις πίσω απ’ τις εικόνες. Ο ένας, ο ανηφορικός, είναι στρωμένος με ΛΕΞΕΙΣ, μια ατέλειωτη αρμαθιά αντικλείδια δηλαδή για ν’ ανοίξει η πόρτα της ποίησης (μα Η ΠΟΙΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΟΡΤΑ ΑΝΟΙΧΤΗ, λέει ο ποιητής), ο άλλος είναι «πονηρός» και πάει ντουγρού στ’ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ, εκεί «που φαινόμαστε μαύροι και άσπροι και ζούμε τη φθορά πάνω σε μιαν ελάχιστη πραγματικότητα». Με όποιο κριτήριο κι αν διαλέξεις ό,τι κι αν συναντήσεις στην e-ΕΝΔΟΧΩΡΑ, μην πεις ότι η ΕΙΚΟΝΑ σε ξεγέλασε. Αφού το ξέρεις καλά ότι, αν θελεις να βρεις βαθιά στην αγκαλιά σου τη ΜΙΚΡΗ ΠΡΑΣΙΝΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ή την ΤΡΕΛΗ ΡΟΔΙΑ, πρέπει να είσαι έτοιμος από καιρό να την υιοθετήσεις, αν ψάχνεις πάλι για «κοράλλια και μαργαριτάρια, κεχριμπάρια κι έβενους, κάποιο ξανάσασμα, μιαν επαλήθευση σχεδόν αιωνιότητας, τρέμουσες φωταψίες της άλλης όχθης, υπεροψία και μέθη ή ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής», πρέπει πρώτα να τα «κουβανείς μες στην ψυχή σου», «σαν κατανόησι της ματαιότητος των μεγαλείων». "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand." --Confucius
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 14/08/2005, 13:08:14 ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΙΠΟΤ’ ΑΛΛΟ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟΙ Χωρίς να είμαστε τίποτ’ άλλο παρά μόνο άνθρωποι, περπατήσαμε μέσ’ απ’ τα δέντρα Φοβισμένοι, αφήνοντας τις λέξεις μας να είναι τρυφερές Από φόβο μήπως ξυπνήσουμε τις κουρούνες, Από φόβο μήπως έρθουμε Αθόρυβα μέσα σ’ έναν κόσμο φτερών και κραυγών. Αν ήμασταν παιδιά, ίσως να σκαρφαλώναμε, Θα πιάναμε τις κουρούνες να κοιμούνται, και δεν θα σπάγαμε ούτε κλαράκι, Και, μετά το μαλακό ανέβασμα, Θα τινάζαμε τα κεφάλια μας πιο πάνω απ’ τα κλαριά Για να θαυμάσουμε την τελειότητα των άστρων. Πέρα απ’ τη σύγχυση, όπως συμβαίνει συνήθως, Και τον θαυμασμό για όσα ο άνθρωπος γνωρίζει, Πέρα απ’ το χάος θα ‘ρχόταν η μακαριότητα. Αυτό, τότε, είναι ομορφιά, είπαμε, Παιδιά που με θαυμασμό κοιτάζουν τ’ αστέρια, Είναι ο σκοπός και το τέλος. Χωρίς να είμαστε τίποτ’ άλλο παρά μόνο άνθρωποι, περπατήσαμε μέσ’ απ’ τα δέντρα. ΤΟΜΑΣ ΝΤΥΛΑΝ 1914-1953 μετάφραση: Βίλκη Τσελεμέγκου-Αντωνιάδου *Αφιερωμένα εξαιρετικά στην nst* "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand." --Confucius
nst ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2538 Μηνύματα	Απεστάλη: 14/08/2005, 13:42:20 quote: Αφού το ξέρεις καλά ότι, αν θελεις να βρεις βαθιά στην αγκαλιά σου τη ΜΙΚΡΗ ΠΡΑΣΙΝΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ή την ΤΡΕΛΗ ΡΟΔΙΑ, πρέπει να είσαι έτοιμος από καιρό να την υιοθετήσεις, αν ψάχνεις πάλι για «κοράλλια και μαργαριτάρια, κεχριμπάρια κι έβενους, κάποιο ξανάσασμα, μιαν επαλήθευση σχεδόν αιωνιότητας, τρέμουσες φωταψίες της άλλης όχθης, υπεροψία και μέθη ή ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής», πρέπει πρώτα να τα «κουβανείς μες στην ψυχή σου», «σαν κατανόησι της ματαιότητος των μεγαλείων» . Δυστυχώς το ξέρω, είμαι μεγάλο παιδί... Εχω ομως αντισώματα που απέκτησα δύσκολα και φουντώνουν. Οταν πιστευεις κάτι πολεμάς .... Ευτυχώς υπάρχουν και ιδεολόγοι..... Αλήθεια σου λέω. Αγγίζεις και θα περιμένεις εως βρω ή συντάξω αυτό που ... ταιριάζει.... δεν ειναι όλα και ολοι τα ίδια, φοβάμαι.... [imghttp://scd.mm-b1.yimg.com/image/544558694] Πρός το παρόν σου αφιερώνω τις εικόνες για να πουν αυτά που δεν λέω. Για σένα.
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 14/08/2005, 14:57:14 Το υπόγειο Κάθε βράδυ γυρνώντας σπίτι ανεβαίνω σκάλες, αμέτρητες σκάλες, τόσες που πλαγιάζω κατάκοπος να κοιμηθώ. Και κάθε πρωί έχω την ίδια απορία: πως γίνεται να ξυπνώ μέσα σ’ένα υπόγειο; Με νεκρούς τους ποιητές ΣΤΑΥΡΟΣ ΑΜΠΕΛΑΣ "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand." --Confucius
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 14/08/2005, 15:06:04 Λάθος δρόμος Δεν ωφελεί να κάνεις μπροστά ούτε πίσω, ούτε δεξιά. Σ’ όλες τις οδούς την ίδια ονομασία θα βρεις: «λάθος δρόμος». Μα μην πανικοβάλλεσαι γιατί δε βρίσκεσαι απλώς σε λάθος δρόμο. Βρίσκεσαι σε λάθος πόλη και ίσως, ίσως και σε λάθος ζωή. ΣΤΑΥΡΟΣ ΑΜΠΕΛΑΣ quote: δεν ειναι όλα και ολοι τα ίδια, φοβάμαι.... Kαλωσόρισες στην {Παν-Ανθρώπινη} συντροφιά μας... "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand." --Confucius
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 14/08/2005, 15:13:45 Επίσκεψη Οι ώρες μας πήγαν στους τόπους που ο αέρας με τα πεσμένα φύλλα κρατούν τα σκήπτρα και λίγα μόνο νεκρά πλαστικά λουλούδια ανθούν μες στο χειμώνα. Χιλιάδες μάτια με σβησμένες τις κόρες, σαν ν’ αντάμωναν καράβι, όλο λαχτάρα μας ρωτούσαν για τους Μεγαλέξανδρους. Κι εμείς τους ρωτούσαμε για το δικό τους άγνωστο κόσμο, την τεράστια αυτή νερορουφήχτρα που μας κλέβει στα σπλάχνα της όλα αυτά που οι ώρες όλο και μεγαλώνουν, όλο και πιο δικά μας κάνουν, τα δικά μας από πρώτα, απ’ την πρώτη στιγμή της δημιουργίας τους και της δημιουργίας μας. Και στο ερώτημά μας σφραγίζονταν οι πλάκες μ’ έναν κωφό θόρυβο, ένα συννεφιασμένο πάταγο. Και φτάσαμε εκεί, που άλλοτε δεν υπήρχαν βαρείς συλλογισμοί και ήταν τα παράθυρα ανοιχτά και τα τραγούδια μεγάλα. Κι είδα τις φίλες να μιλούν κι η μια να μην ακούει. Κι αυτή που μιλούσε δε μιλούσε, έκλαιγε κι η άλλη δεν έκλαιγε, γελούσε. Κι ώρα πολλή κράτησε ο ανύπαρκτος διάλογος, ώρα πολλή που λεπτό δεν ήταν. Είπαμε για τα λευκά απογεύματα, πριν απ’ τις λευκές νύχτες και τα τραπέζια, τα στρωμένα με τα κεντητά τραπεζομάντιλα. Είπαμε για το φως που φώτιζε το πρόσωπο, πριν το πρόσωπο βυθιστεί στο σκοτάδι, και μαζί πλανηθήκαμε στους δρόμους. Και φτάσαμε εκεί. Εκεί που ένα βράδυ βρήκες μια μεγάλη πόρτα και άξαφνα, χωρίς να ρωτήσεις κανέναν, με τη γνωστή σου αφέλεια την άνοιξες «την άνοιξες και μπήκες». Και ένα μόνο ματωμένο αντίο άφησες στην άσφαλτο για να ξηγήσεις την απόφασή σου εκείνη. "Με νεκρούς τους ποιητές" 2000 ΣΤΑΥΡΟΣ ΑΜΠΕΛΑΣ "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand." --Confucius
nst ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2538 Μηνύματα	Απεστάλη: 14/08/2005, 23:42:54 quote: Kαλωσόρισες στην {Παν-Ανθρώπινη} συντροφιά μας... Ευχαριστώ.
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 15/08/2005, 00:31:15 Τα όνειρά μου Τα όνειρά μου είναι βαριά, είναι βαριά κι είναι πολύ θλιμμένα. Ω! παρά τέτοιον ύπνο, κάλλιο να ’μενα πάντοτε με τα μάτια αγρυπνισμένα. Με ξεγελάει και παίρνει με στη βάρκα την αγερινή που ’χει φτερούγες για κουπιά, και τρέχουμε, και τρέχουμε. Και να, που ξάφνου με πετά σε περιγιάλι ερημικό. Ψυχή δε βλέπω ζωντανή και τρέχω δω και τρέχω κει, δίχως να ξέρω που θα βγω. Αποσταμένη κάθουμαι στη ρίζα ενός κυπαρισσιού, μα έχει σαλέματα κορμιού, και βγαίνουν μες απ’ τα κλαριά κάτι μουγκρίσματα θεριού, που μου παγώνουν την καρδιά. - Βοήθεια! Κράζω δυνατά. Και να, που χέρι σπλαχνικό με ξεκολλάει απ’ το στοιχειό! Ανατριχιάζω στ’ άγγιγμα τ’ αντρίκιου, δυνατού χεριού. Του λέω: “Σε νιώθω, είσ’ εσύ! Πάμε στο φως, πάμε στο φως, είσ’ ο μεγάλος μου νεκρός!” …Μα δε μιλάει και σφίγγεται τριγύρω το σκοτάδι. Κι ως να γυρίσω, κι ως να δω, νιώθω το χέρι μου αδειανό… Ποιας ξωτικιάς το μαγικό τον τύλιξε μαγνάδι; Πνιγμένη μες στο πέλαγο των στοχασμών, ταράζομαι, μα να, η μανούλα μου η γλυκιά μπροστά μου ξεπροβάλλει. “Πως ήρθες, μάνα μου, ως εδώ, με τέτοιο κρύο και βροχή;” Και μ’ απαντάει θλιβερή: “Μάνα δεν είμαι τώρα πια, με πήρε η άσωτη νυχτιά.” “Μάνα μου, τι το λες αυτό; Ακόμα νιώθω στο λαιμό το πρωινό σου χάδι.” Κι αυτή κουνεί την κεφαλή δυο τρεις φορές, και σιγαλή βουλιάζει στο σκοτάδι… Και πάλι η αγερόβαρκα με παίρνει κι ανεβαίνουμε, σκίζοντας μαύρα σύγνεφα. Πάω να βρω τ’ ανεύρετο σπιτάκι της αγάπης μου. Χρόνια και χρόνια το ζητώ κι όμως να το ’βρω δεν μπορώ. Σ’ ένα βουνό μ’ απίθωσε χωμένο μες στην καταχνιά, κι ευτύς μου σήμανε η καρδιά χαρμόσυνη καμπάνα! Να ’το! μπροστά μου το μικρό σπιτάκι της αγάπης μου! το γνώρισα απ’ το λίγο φως κι από την άγια σιωπή που ήτανε γύρω του απλωτή… Σπρώχνω τη θύρα μονομιάς και μες στη λάμψη της φωτιάς ξανοίγω την αγάπη μου! Μου λέει σιγά: “Σε πρόσμενα κι άναψα, ιδές, το τζάκι μας.” Του λέω: “Ν’ αμπαρώσουμε, καλέ μου, το σπιτάκι μας, και κάτω από της λάμπας μας το ευτυχισμένο φως να πούμε όλα τ’ ανείπωτα λογάκια της αγάπης μας.” Και λέει αυτός: “Αλίμονο επέρασε ο καιρός. Άργησες τόσο για να ’ρθεις κι είμαι στην άκρη της ζωής.” Κι εγώ του λέω: “Σύρθηκα για σε στα πέρατα της γης, κι ως με την άκρη τ’ ουρανού πήγα με τα φτερά του νου και με τον πόθο της καρδιάς, κι εσύ μου φεύγεις μονομιάς;” Πέφτω κατάχαμα, φιλώ το χώμα κει που πάτησε, μα δε με βλέπει, δε μιλά, κι ενώ μου φεύγουν τα μυαλά, σβήνει τις λάμπας μας το φως, κι ανοίγει η πόρτα βιαστικά… Κι η βάρκα τώρα με περνά πρι να προβάλει η χαραυγή, με τα φτερένια της κουπιά πάλε στο φως και στη ζωή. Μαρία Πολυδούρη "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand." --Confucius
Κολίμπρι Νέο Μέλος Greece 35 Μηνύματα	Απεστάλη: 15/08/2005, 03:15:23 Ήλιε μου φώτισε τα σκιερα μου βήματα και ζέστανε όσο μπορεις τα κρύα μάυρα κύματα που με χτυπάνε. Δωσμου τα φωτεινά σου σήματα να πλέξω μονοπάτι, τους εφιάλτες κάνε στάχτη κι όλα τα όνειρα μου φράχτη να κρυφτώ. Οι φόβοι μου στοιχειώσανε, τις λέξεις που πονέσανε, αυτούς που τις ακούσανε και όλα αυτά που γέννησε η ζωή. Πορεία ακούραστη ζητώ κι όλη τη δύναμη κερνώ που κέρδισα ως τώρα. Τη θυσιάζω στη φωτιά που έσβησε η μπόρα. Ήλιε μου διωξ΄ τα σύννεφα που τρομαξαν την αγάπη, που πόνεσαν για ζωή και ένιωσαν την ντροπή γλύφοντας τον πόνο αφήνοντας τον εαυτό μου μόνο, Ήλιε μου απ' τον γαλάζιο σου θρόνο λιώσε τους πάγους που κρατούν εγκλωβισμένους στις σαρκοφάγους τους βασιλιάδες, που δεν φοβούνται τις Συμπληγάδες και θυσιάζουν κάθε μου λέξη, κάθε μου βήμα στα κόκκινα πουλιά που πετουν χαμηλά πιο χαμηλά κι απ΄την άβυσσο χρυσό παράδεισο ζητώ για να ζήσω ζωή να ζητήσω απ΄του νου τα σκοτεινά υπόγεια. Στην υπόγεια τροχιά ατσαλένια γροθιά, στους αγρούς αγρικώ τ΄αγρίμια κι απ΄τα συντρίμια εγκυμωνώ ζωή.
manos ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2467 Μηνύματα	Απεστάλη: 15/08/2005, 12:56:13 http://www.seeklyrics.com/lyrics/Candlemass/Darkness-In-Paradise.html Candlemass Darkness In Paradise Στέκομαι εδώ στη σιωπή αυτή η ευγνώμων θέση της ειρήνης προσέχοντας τις σκιές ελάτε πιό κοντά Τα πουλιά δεν τραγουδούν πλέον οι άνεμοι που δεν φυσούν πλέον με το φόβο του θανάτου περιμένω τη νύχτα να πέσω Ο ήλιος θα θέσει για πάντα ένα μετά από το ένα αστέρια πεθαίνουν το ουράνιο τόξο έχει γυρίσει στο Μαύρο το σκοτάδι έχει εμπέσει στον παράδεισο Η αγάπη χάνεται στις μνήμες όλη η ομορφιά και όλο το φως έχει εξαφανιστεί από τον κήπο της απόλαυσης Ο διάβολος και το δώρο του η καρδιά που έκλεψε μακριά αλλά η αθωότητα χάθηκε πολύ καιρό πριν Το πρωί δεν θα έρθει πλέον τα όνειρά μας όλα χάθηκαν τα μεσάνυχτα έχουν έρθει για να μείνουν το σκοτάδι έχει εμπέσει στον παράδεισο Ο πατέρα OH παρακαλώ συγχωρεσέ μας συγχώρεσε όλες τις αμαρτίες μας παρακαλώ φέρε το φως σας για να οδηγήσετε πάλι τον τρόπο μας αλλά οι προσευχές μου δεν απαντιούνται εξασθενίζουν έξω για να πεθάνουν και χάνεται έτσι την τελευταία λάμψη της ελπίδας Το πρωί δεν θα έρθει πλέον τα όνειρά μας όλα χάνονται τα μεσάνυχτα έχουν έρθει για να μείνουν το σκοτάδι έχει εμπέσει στον παράδεισο Ξέρω ο θάνατός ότι μου είναι πλησίον αρκετά πέρα από τα όνειρά μου η μοίρα μου περιμένει για να μου παρουσιάσει το φώς... Πιστεύω http://jcoglan.com με απέραντο σεβασμό και αγάπη ο μάνος σας WHISPERS OF THE DREAMS Edited by - manos on 15/08/2005 12:58:10
nst ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2538 Μηνύματα	Απεστάλη: 15/08/2005, 16:02:39 Η αισιοδοξία είναι κληρονομική? Εχει σχέση με την νύχτα ή με την ημέρα? Είναι παράγωγο δικό μας? Τέλος πάντων ότι και να είναι, είναι μεταδοτικό. Μεταδίδω όση πιο πολλή μπορώ σε όποιον την χρειάζεται. Σήμερα έχω αρκετή.... Να δω χαμόγελα!!!
nst ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2538 Μηνύματα	Απεστάλη: 15/08/2005, 19:14:26 ΓΙΑΤΙ Γιατί να τραγουδάμε πάντα τη θλίψη? Υπάρχει ο ερωτας το χαμόγελο η ελπίδα Το χάδι της μάνας το νανούρισμα του φλοίσβου Ας μην κάνουμε βαθιά τομή στα ειωθότα. Ας απαλλάξουμε τούς κριτικούς απ'τον πονοκέφαλο να βρούν καινούρια μηνύματα στο τραγούδι... Ενα μικρό διάλειμα ψυχικής ευφορίας. Χρυσοστομίδης Αλέκος
nst ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2538 Μηνύματα	Απεστάλη: 15/08/2005, 19:21:52 ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΠΑΡΑΜΥΘΙ Μπορώ να σου τάξω τον ουρανό τη γη με τα λουλούδια τη θάλασσα με τα ψάρια. Μπορώ να σου τάξω πολλά μα δε θα στά φέρω δεν είμαι παραμύθι. Ομως μπορώ να γεμίσω τ'απαλα μου δάχτυλα με ρόζους.. Να μουσκέψω το πρόσωπο στή βροχή.. Να φλογίσω τα μικρά μου πόδια στην άσφαλτο για σένα. Τ' όνειρο δε στό φέρνω δεν είναι παραμύθι. ΤΗΣ ΖΕΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ ΣΟΥ ΦΕΡΝΩ Ελα να πυρώσεις το πρόσωπό σου. Χρυσοστομίδης Αλέκος
manos ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2467 Μηνύματα	Απεστάλη: 15/08/2005, 22:22:39 http://www.geocities.com/join1_2002/PoetryPapanikolaou.htm Μήτσος Παπανικολάου (1900 - 1964) Όνειρο γλυκό και ξένο και παντοτινά χαμένο, σε κρατώ στο νού μου ακόμα σαν τριαντάφυλλο στο στόμα. http://www.darsie.net/library/chinmisc.html Chinese Poets Chia Tao Ένας πλήθος των αιχμών επάνω στο χρώμα του κρύου, Σε αυτό το σημείο ο δρόμος χωρίζει στην αίθουσα περισυλλογής. Οι διάττοντες αστέρες περνούν δια μέσω των γυμνών δέντρων, Και ένα ορμώμενο φεγγάρι υποχωρεί από την κίνηση των σύννεφων. Οι επισκέπτες έρχονται αλλά σπάνια στην ίδια την σύνοδο κορυφής Οι γερανοί δεν συγκεντρώνονται μαζί στα ψηλά πεύκα. Υπάρχει ένας μοναχός, ογδόντα ετών, Που δεν έχει ακούσει ποτέ τι συμβαίνει στον κόσμο με απέραντο σεβασμό και αγάπη ο μάνος σας WHISPERS OF THE DREAMS
pixeldream ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" 1606 Μηνύματα	Απεστάλη: 16/08/2005, 02:55:43 nst quote: Pixeldream, δεν νομίζω οτι τα παιδιά ενεργούν επειδή θέλουν, για να ξέρεις τι θέλεις (αν γίνεται) πρέπει να γνωρίζεις τίς παραμέτρους της επιθυμίας σου και να αποφασίσεις. Τα παιδιά δρούν με κυρίαρχο μόνο το συναίσθημα. ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΓΝΩΣΗ ΚΑΛΟ/ΚΑΚΟ...ΤΗΝ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥΣ. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ...ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΞΕΡΟΥΝ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΘΑ ΤΟΥΣ ΧΑΡΙΣΕΙ ΤΗΝ "ΜΑΓΕΙΑ"...ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑΚΙΑ ΤΟΥΣ ΟΤΑΝ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΚΑΤΙ...ΤΟ ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΟΥΝ ΜΕ ΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΝ...ΤΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΛΑ ΑΝΩ ΚΑΤΩ...ΔΡΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ. quote: Ο παιδισμός συνδιάζει την απαίτηση για ασφάλεια με την δίχως όρια απληστία, την επιθυμία να ζει κανείς χάρη στην φρομτίδα των άλλων, δίχως την ανάληψη της παραμικρής υποχρέωσης. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΙΚΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ...ΑΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΣΑΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΕΔΙΝΑΝ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΑΛΛΙΩΣ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ; ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΟΣΟ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΟΥΣΑΝ ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΣΥΝΗΘΩΣ ΣΤΑΜΑΤΑΝΕ ΟΤΑΝ ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΚΛΑΜΑ/ΓΚΡΙΝΙΑ. ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΧΟΥΝ ΜΙΑ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ...ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΗΡΟΥΝ ΟΣΟ ΜΠΟΡΟΥΝ...ΒΑΖΟΥΝ ΤΑ ΔΥΝΑΤΑ ΤΟΥΣ...ΔΙΝΟΥΝ ΕΥΤΗΧΙΑ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥΣ...ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΒΑΡΙΑ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ...ΝΑ ΔΙΝΕΙΣ ΕΥΤΗΧΙΑ/ΧΑΡΑ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ 24ΩΡΟ. quote: Στο μυαλό σου δεν μπορεί να παρέμβει ΚΑΝΕΙΣ αν δεν τον αφήσεις ΕΣΥ. Σκέψου το ΔΕΝ ΤΟ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ...ΤΟ ΚΑΝΩ...ΓΙΑΥΤΟ ΕΙΜΑΙ ΟΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΕΙΜΑΙ... ΑΦΡΟΔΙΤΗ quote: Κρίμα που δεν μπορώ να [μιλήσω με εικόνες]... ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΣΚΕΨΕΩΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΩΝ. ΤΟ ΙΔΑΝΙΚΟΤΕΡΟ ΚΑΙ ΜΑΓΙΚΟΤΕΡΟ... Ενίοτε μιλώ και με τη σιωπή. Σιωπή πάντως μπορεί κανείς να επιβάλει στα αισθήματα αλλά ποτέ δεν μπορεί να επιβάλει όρια. ΕΙΚΟΝΕΣ...ΟΤΑΝ ΜΙΛΑΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΒΓΑΖΕΙΣ ΛΕΞΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΣΟΥ. ΤΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΣΙΩΠΗΛΑ...ΣΑΝ ΕΙΚΟΝΕΣ...ΑΝ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΣΙΩΠΗΛΑ ΘΑ ΚΛΕΙΝΑΜΕ ΤΑ ΑΥΤΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΑΚΟΥΓΑΜΕ...ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΕ ΚΛΕΙΣΤΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ. ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΑ ΒΑΖΟΥΜΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ...ΟΤΑΝ ΜΑΣ ΤΑ ΕΠΙΒΑΛΟΥΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΟΥΜΕ...ΤΟ ΚΑΚΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ...ΕΓΩ ΕΚΑΝΑ...ΕΒΑΛΑ ΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΡΙΑ. ..
nst ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2538 Μηνύματα	Απεστάλη: 16/08/2005, 08:38:03 quote: ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΧΟΥΝ ΜΙΑ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ...ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΗΡΟΥΝ ΟΣΟ ΜΠΟΡΟΥΝ...ΒΑΖΟΥΝ ΤΑ ΔΥΝΑΤΑ ΤΟΥΣ...ΔΙΝΟΥΝ ΕΥΤΗΧΙΑ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥΣ...ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΒΑΡΙΑ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ...ΝΑ ΔΙΝΕΙΣ ΕΥΤΗΧΙΑ/ΧΑΡΑ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ 24ΩΡΟ . Δεν νομίζω οτι σκέφτονται ετσι τα παιδιά,εσύ σαν παιδί είχες τέτοιες ανησυχίες? Σου δίνουν ευτυχία από το γεγονός οτι υπάρχουν, αλλά η αίσθηση της ευθύνης είναι πολύ μεγάλη και καμμιά φορά κουραστική. quote: ΓΙΑΥΤΟ ΕΙΜΑΙ ΟΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ... Τι εννοείς εδώ? Προσαρμόζεσαι φαινομενικά στην εικόνα που ζητούν οι άλλοι άνεξάρτητα απ'οτι είσαι ή είσαι¨? Γιατί να το κάνεις αυτο? Και κάτι άσχετο. Με πετάει συνέχεια έξω η σύνδεση μου στο ιντερνετ. Το δικό μου μοντεμ φταίει ή το δικό τους? Αν την κάνω γρήγορη θα μου λυθεί αυτό το πρόβλημα ή όχι? quote: ΟΤΑΝ ΜΙΛΑΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΒΓΑΖΕΙΣ ΛΕΞΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΣΟΥ . Αν μας ενδιαφέρει να ΄μας νιώσει ο απέναντι θα έλεγα οτι μάλλον είναι απαραίτητη η ομιλία, αλλιώς με εικόνες και ποιήματα καταλαβαίνει ο καθένας οτι έχει ανάγκη να καταλάβει, ανάλογα με την ψυχική διάθεση της στιγμής και μπορεί να γίνει παρανόηση...νομίζω. Αν απλώς θές να εκφραστείς χωρίς παραλήπτη τότε έχει καλώς, γράφεις οτι θές. Δεν υποτιμάω κατ'ουδένα τρόπο την τέχνη, μακάρι να μπορούσα να γράφω αλλά όσες φορές ανέλυσα κάτι αόριστο με παρέα ο καθένας είχε αντιληφθεί τελείως άλλο πράγμα. Προσωπίκά θεωρώ οτι με την ζωγραφική εκφράζεσαι, πιο εύκολα, επειδή χρησιμοποιέις και χρώματα, αλλά πάλι έχει σχέση η διάθεση σου την ώρα που βλέπεις ένα πίνακα.
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 16/08/2005, 13:59:18 quote: Αν μας ενδιαφέρει να ΄μας νιώσει ο απέναντι θα έλεγα οτι μάλλον είναι απαραίτητη η ομιλία, αλλιώς με εικόνες και ποιήματα καταλαβαίνει ο καθένας οτι έχει ανάγκη να καταλάβει, ανάλογα με την ψυχική διάθεση της στιγμής και μπορεί να γίνει παρανόηση...νομίζω. Αν απλώς θές να εκφραστείς χωρίς παραλήπτη τότε έχει καλώς, γράφεις οτι θές. Τι εννοείς παρανόηση? Μήπως μια διαφορετική οπτική απ' τη δική σου? Τι κακό βρίσκεις σ' αυτό? Θεωρείς κάτι.. το οτι,δήποτε ΞΕΚΑΘΑΡΟ... Χμ... ΚΑΤΑΝΟΗΤΟ εντός σου ώστε να το υποστηρίξεις απόλυτα, πέραν πάσης αμφιβολίας ως απόλυτη "Αλήθεια" και να το "μεταδώσεις - μεταφέρεις" στους γύρω σου υπεύθυνα και σοβαρά? Το ταξίδι της ζωής είναι κατ' ουσία μοναχικό κι οι κατά καιρούς συνταξιδιώτες μας πρόσκαιροι, ευκαιριακοί θάλεγα μιας δεδομένης "μαγικής" στιγμής που συμβαίνει που και που, όταν δυό ψυχές αγγίζονται, ...έτσι, ...τυχαία, μαγικά, απρογραμάτιστα πολλές φορές "παράλογα".. Δεν υπάρχουν "συνταγές" ούτε τρυκ για να συμβεί αυτό... Απλώς νομίζω ότι ...συμβαίνει quote: Δεν υποτιμάω κατ'ουδένα τρόπο την τέχνη, μακάρι να μπορούσα να γράφω αλλά όσες φορές ανέλυσα κάτι αόριστο με παρέα ο καθένας είχε αντιληφθεί τελείως άλλο πράγμα. Προσωπίκά θεωρώ οτι με την ζωγραφική εκφράζεσαι, πιο εύκολα, επειδή χρησιμοποιέις και χρώματα, αλλά πάλι έχει σχέση η διάθεση σου την ώρα που βλέπεις ένα πίνακα. Συμφωνώ αλλά και πάλι θα σου τονίσω το μείζον. Ως γνωστόν είμαστε μοναδικοί κι ως εκ τούτου ο καθένας μας έχει διαφορετικές προσλαμβάνουσες, αλλά μην ξεχνάμε ότι όλα είναι ρευστά μεταβαλλόμενα διαρκώς μέσα σ' ένα αέναο γίγνεσθαι εντός κι εκτός μας! Κάθε στιγμή είμαστε "άλλοι" κι όλα ορατά κι αόρατα είναι "άλλα" ΔΙΑΡΚΩΣ!!! Δύσκολο να το συλλάβουμε πόσο μάλλον να το αποδεχτούμε ώστε να συνεχίσουμε χωρίς να "τρελαθούμε!!! Η Τέχνη είναι ίσως μοναδική διέξοδος.. ο χώρος που χρειαζόμαστε για ν' ανασάνουμε.. Κι η Τέχνη των Τεχνών όπως έλεγε κι ο μέγας Πλάτων, η Ποίηση, είναι μια σανίδα σωτηρίας του νου χωρίς να υποτιμώ και το οτι,δήποτε άλλο εκφράζει τον καθένα! Καταλαβαίνω την σκέψη σου, αλλά θέλω να κατανοήσεις και την δική μου. Είναι ευθύνη η πράξη που ζητάς! Όταν "αισθάνεσαι" το βάρος της είτε σιωπάς, είτε ταράζεις τα νερά δια της "μαιευτικής", είτε ακούς εσένα και τους άλλους σε μια ποιητική ανταλαγή σκέψεων βουτώντας σε οάσεις δροσιάς, ομορφιάς, προβληματισμών κι αρωμάτων.. Να 'σε καλά Φιλία κι εκτίμηση lorenzo "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand." --Confucius
nst ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2538 Μηνύματα	Απεστάλη: 16/08/2005, 14:45:46 Αγαπητέ Lorenzo δεν διαφωνώ σε τίποτα απ'οτι λες. Αν διαφωνούσα και δεν καταλάβαινα την οπτική σου θα το έλεγα ευθέως, όπως κάνω πάντα. Αυτή είναι μια από τις αρχές μου, όσο και αν κοστίζει και την υποστηρίζω, ακράδαντα. Και εμένα μου αρέσει να εκφράζομαι μέσω της τέχνης και μου είναι και εσωτερική ανάγκη. Θεωρω οτι η τέχνη είναι απαραίτητο στοιχείο στη ζωη και οχι πολυτέλεια. Προσωπικά τα καταφέρνω καλύτερα με την ζωγραφική και την μουσική. quote: Θεωρείς κάτι.. το οτι,δήποτε ΞΕΚΑΘΑΡΟ... Χμ... ΚΑΤΑΝΟΗΤΟ εντός σου ώστε να το υποστηρίξεις απόλυτα, πέραν πάσης αμφιβολίας ως απόλυτη "Αλήθεια" και να το "μεταδώσεις - μεταφέρεις" στους γύρω σου υπεύθυνα και σοβαρά ? Προσπαθώ στό μετρο του δυνατού να το κάνω. Δεν μου αρέσει να δημιουργώ σύγχιση, αν και το έχω κάνει κατά καιρούς,και το μετάνιωσα. Το θεωρώ ανέντιμο, και όταν το αντιλαμβάνομαι στούς άλλους αντιδρώ. quote: Ως γνωστόν είμαστε μοναδικοί κι ως εκ τούτου ο καθένας μας έχει διαφορετικές προσλαμβάνουσες Γι΄αυτό ακριβώς τον λόγο.Αν είχαμε τις ίδιες δεν θα υπήρχε θέμα συζήτησης, αλλά επειδή ειναι διαφορετικές, δεν πρέπει να προσπαθούμε να τοποθετηθούμε όσο πιο ''ακριβώς '' γίνεται? quote: Το ταξίδι της ζωής είναι κατ' ουσία μοναχικό κι οι κατά καιρούς συνταξιδιώτες μας πρόσκαιροι, ευκαιριακοί θάλεγα μιας δεδομένης "μαγικής" στιγμής που συμβαίνει που και που, όταν δυό ψυχές αγγίζονται, ...έτσι, ...τυχαία, μαγικά, απρογραμάτιστα πολλές φορές "παράλογα".. Ετσι είναι πέραν κάθε αμφιβολίας, η ζωή είναι μία μεγάλη περιπέτεια, τίποτα δεν είναι λογικό και τίποτα παράλογο.Είναι όλα ''μέσα''της. Θα ήθελα όμως να ξέρω ποιοί είναι οι συνταξιδιώτες ΜΟΥ, όταν κινούμαι μαζί τους στήν πραγματικότητα[ δεν μιλάω για το φόρουμ που ετσι και αλλιως δεν έχουμε οπτική επαφή, πράγμα πολύ σημαντικό για μένα]. quote: Είναι ευθύνη η πράξη που ζητάς! Όταν "αισθάνεσαι" το βάρος της είτε σιωπάς, είτε ταράζεις τα νερά δια της "μαιευτικής", Το ξέρω και τήν αναλαμβάνω. Δεν είμαι δειλή. Καμμιά φορά προτιμώ να ''εκτεθώ '' παρά να ζώ σε μία πλασματική μορφή. Την μαιευτική την ξέρω αλλά την φοβάμαι κι΄ολας γιατί ξέρω και τις επιπλοκές και καλά θα έλεγα.. Δεν ζήτησα ποτέ απο κανέναν να σηκώσει κάποιο βάρος που δεν μπορεί, ουτε εγω είμαι ικανή να ανταπεξέλθω πάντα όσο και αν θα το ήθελα. Αλλά το λέω, αν μπορεί ο άλλος να το ακούσει. quote: μια ποιητική ανταλαγή σκέψεων βουτώντας σε οάσεις δροσιάς, ομορφιάς, προβληματισμών κι αρωμάτων .. Μαλλον έχεις δίκιο, θα είχε αποφευχθει ολο αυτό και δεν θα ήμουν λυπημένη τώρα.... Με τα ποιήματα ''ονειρέυεται '' κανείς οτι θέλει... Αν καταφέρω και γράψω κανένα αξιοπρεπές θα το υπογράψω και θα το καταθέσω Παντα φιλικά [η εκτίμηση και η συμπάθεια είναι δεδομένα]
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 16/08/2005, 17:01:32 quote: Με τα ποιήματα ''ονειρέυεται '' κανείς οτι θέλει... Φαντάσου το τοπίο Μπορείς να αιωρηθείς από πάνω του; Πώς θα μπορούσες άλλωστε; Φαντάσου τότε εμένα να προχωρώ επόμενoς κάτω από το τοπίο αυτό Μυστικό το πέρασμα Το ξέρεις κι εσύ Εγώ είμαι στην φαντασία σου Εγώ είμαι σε κάθε εφιαλτική σου ονείρωξη Μ’ακούς; Τώρα με μυρίζεις; quote: τίποτα δεν είναι λογικό και τίποτα παράλογο.Είναι όλα ''μέσα''της. ................................. .................................. το λέω, αν μπορεί ο άλλος να το ακούσει. Σ' "ακούω" καθαρά, να σε σίγουρη! ΥΓ. Και συνέχισε να φοβάσαι ...είναι σοφό κι υγιές μόνο σταμάτα να ...λυπάσαι δεν αξίζει πίστεψε με... Μα μη με ρωτάς πως?!!! "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand." --Confucius
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 16/08/2005, 17:06:38 Άδικη η στιγμή χωρίς αιτία Πορφύρα τα βλέμματα Είχαμε κλέψει το χρώμα του ήλιου Μας είχαν χαρίσει τον ήχο των κορμιών μας Με είχες αρωματίσει με το άγγιγμα σου Σε είχα δει να πάλλεσαι κρυφά Απαλό το συναίσθημα της πρώτης μου ανάμνησης Γλυκεία η έλλειψη της αναπλήρωσης Επισκέπτομαι κάθε μέρα κι ένα διαφορετικό φόβο Επίπονη διαδικασία Φυλακίζομαι Σταμάτησα Αρκούμαι σε περιστασιακά χαμογελά Ήμουν κάποτε εκεί Θα ξαναυπάρξω… "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand." --Confucius