| Συγγραφέας |
 Θέμα  |
|
matmat
Μέλος 2ης Βαθμίδας
Greece
319 Μηνύματα |
 Απεστάλη: 18/10/2005, 23:18:43
ΜΑΪΣΤΡΟΣ Εσύ δεν άκουσες το κύμα να βογκάει στο βράχο ο σκούρος όγκος τού νερού να σπάζει σε άπειρα λάμποντα μόρια να σέρνεται στριφογυριστά στο γρανιτένιο ανάστημα αστραφτερές μικρές νεροσυρμές κατηφορίζοντας το κορμί του θαλασσόβραχου αυλάκια από φως, δίνες από αλάτι στρόβιλοι αρμύρας σαν μικρές ψιθυριστές λέξεις κι ύστερα ο φωτεινός παφλασμός στο έφιππο πέλαγο. Εσύ, δεν άκουσες το άγριο κύμα να ξεσπάει αφρίζοντας ακτινωτά ριπίδια αρμυρού νερού τρέχοντας ξέφρενα με του ανέμου την αντάρα χιλιάδες μίλια αφρισμένου πέλαγου καλπάζοντας και τα μάτια ης θάλασσας μια γκρίζα φοβέρα απειλώντας να γκρεμίσει τον κόσμο, να γκρεμίσει τον ουρανό αψηφώντας με την υδάτινη απαλή της διαφάνεια του βράχου την τραχύτητα υψώνοντας επίμονα το ευλύγιστο μπλε στης πέτρας την αμετάκλητη αγέρωχη αδιαφορία. Όχι, εσύ δεν ακούς. Και πώς, να καταλάβεις την καρδιά μου; ... Γιατι τώρα?? |
ΑΦΡΟΔΙΤΗ
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
4073 Μηνύματα |
Απεστάλη: 18/10/2005, 23:27:57
quote:
Να είσαι κάλα ΑΦΡΟΔΙΤΗ και σκέψου οτι κι άλλοι ψάχνουν
να βρούν σπασμένα κομμάτια και δεν έχουν ούτε κάν ένα σπίρτο...
Θ΄ανάψω το φεγγάρι με δανεικά σπίρτα απόψε δεν έχω φωτιά. Κι εσύ να είσαι καλά. Κάθε μέρα και με φωτεινότερα
οράματα...Εδώ,
εγώ,
εκεί
εσύ... Ποιός θα σε ρίξει
σ΄ένα βάραθρο ψυχής;
Κρατώ της μορφής σου το κάλλος
κανείς δεν μ΄ανάστησε άλλος
του χρόνου η ρήξη
μιά φωτιά που τη μισείς Σε κρύβω σ΄ανέμελο λίκνισμα
σε πίνω σ΄ατέλειωτο βύθισμα
Σε καίω σε χρώματα ανάστασης
σε ρίχνω σε θύελλα ανάτασης.  ΑΦΡΟΔΙΤΗ.[Μου΄μαθες το κρασί να πίνω, ως την τελευταία σταγόνα,γουλιά να μην αφήνω στο ποτήρι,μου ΄μαθες την ψυχή να δίνω στου ορίζοντα τη σκάλα, στα μάτια σου να γίνω ένα χατήρι.Κι εγώ σου έχω μάθει το γιορτάσι, να πίνεις σ΄ένα στόμα, όλη την πλάση]. ΕΓΙΝΕ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΣΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ
amalia
|
Κολίμπρι
Νέο Μέλος
Greece
35 Μηνύματα |
Απεστάλη: 19/10/2005, 03:40:17
Και να μαι ξανα εδω... σαν ατελειωτη φωνη που ταραζει το συμπαν. ειμαι παντα εδω lizzard_king. το ξερεις καθε μερα ολο και περισσοτερο.η αδυναμια γινεται δυναμη το τελευταιο διαστημα και η ανυσηχια γινεται στοχασμος και σοφια που αρχιζει και τελειωνει στο χειλος της ζωης σου.
αγαπημενε αδελφε.μοναδικε συντροφε, φωτισε με παλι και δειξε το δρομο να περπατησω.οσο γινεται πιο γρηγορα πριν αρχισουν να με τρομαζουν τα σχηματα που βλεπω οταν κλεινω τα ματια μου τις νυχτες, ειδικα εκεινες που η ειρηνη δεν ειναι πλαι μου. Για σενα δεν ανυσηχω, ξερω οτι εισαι εκει, στον φαρο και κοιταζεις τη θαλασσα. και κυνηγας το δρομο του φεγγαριου... οταν οι μουσικες μου αγγιξουν το φως σου, οταν το ουρανιο τοξο λιωσει στην αγκαλια της ειρηνης, τοτε θα φωναζω οσο πιο δυνατα μπορω χωρις να ματωνει ο λαιμος μου... για ολα τα χαμενα βραδυα μας...
ισως να μη με βλεπεις συχνα στο esoterica, αλλα ξερεις παντα που να με βρεις.... |
ΑΦΡΟΔΙΤΗ
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
4073 Μηνύματα |
Απεστάλη: 20/10/2005, 19:48:44
Πονάς;
΄Οχι πιά δεν σε αφήνω εγώ.
Κρατ΄ς το στερνό παιδί ζωντανό το λεν ζωή.
Κατάφυτη ελπίδα
μην την κάψεις
αειθαλή νοήματα,
Κεντούν το δειλινό
μέθη σφοδρή παράφορη απρόβλεπτη
ένα χαμόγελο ραγίζει τους καθρέφτες
ιδεολογικές πλάνες μου λες
κλεμμένα όνειρα
ευανάπνευστες
συναντήσεις
ένας προορισμός ονείρων
ανεύθυνων φράσεων
πράο χάδι
ένταση λάθη
ονειροπόλα αστροφεγγιά
ξεθολωμένα ιδανικά
ξερματωθείτε πριν
βρέξει τέλμα.
Λες πως πονάς.Κλαις. Με μένα εδώ;
Ξέχνα το μάγκα. ΑΦΡΟΔΙΤΗ.[Μου΄μαθες το κρασί να πίνω, ως την τελευταία σταγόνα,γουλιά να μην αφήνω στο ποτήρι,μου ΄μαθες την ψυχή να δίνω στου ορίζοντα τη σκάλα, στα μάτια σου να γίνω ένα χατήρι.Κι εγώ σου έχω μάθει το γιορτάσι, να πίνεις σ΄ένα στόμα, όλη την πλάση]. ΕΓΙΝΕ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΣΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ
amalia |
lorenzo
Πλήρες Μέλος
1432 Μηνύματα |
Απεστάλη: 20/10/2005, 22:07:13
Λοιπόν ενσώματος
εδώ σ’ ένα τοπίο χωρίς εικόνα και μόνο φως φαιό που με τυφλώνει και το λευκό της αμνησίας κενό κ’ οι φωτεινές σχισμές της μνήμης Σουρουπώνει θα πει βραδιάζει μέσα μου πλησιάζουν οι φίλοι με το νυχτωμένο στήθος πυκνώνει πάλι γύρω η απουσία πάλι και πάλι κάποιος με πληγώνει Λοιπόν υπάρχεις προσπαθείς ακόμα μέσα σ’ αυτό το αραχνιασμένο σπίτι σ’ αυτή την κρύπτη των σπασμένων προσευχών των ραγισμένων ήχων των μορφών που μεταπλάθουν σε ουρανό το χώμα Μα ποιος εκείνος που σε κατοικεί μοναχικός στον ωκεανό του χρόνου σα να ‘σαι το έρημο νησί κι αυτός ο ναυαγός που εγώ δεν είμαι, σώμα;
 "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand."
--Confucius
ΕΓΙΝΕ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΣΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ
amalia
|
lorenzo
Πλήρες Μέλος
1432 Μηνύματα |
Απεστάλη: 20/10/2005, 22:10:28
Καθώς εγώ τη μυγδαλιά τινάζω πέφτουν τ’ αμύγδαλα βροχή κι εσύ πως λάμπεις μα δε θυμώνεις μόνο με κοιτάζεις και μου χαμογελάς φεγγοβολώντας Κι εγώ τινάζω με μανία το δέντρο και Θε μου σε φοβάμαι και μ’ αρέσεις κι όλο βυθίζεσαι στο φως και μέσα στην εκτυφλωτική σου λάμψη σβήνεις Κι εγώ τινάζω κλαίγοντας -γελώντας και κλαίγοντας- το δέντρο και ξυπνώ και πια δεν είναι φως δεν είναι δέντρο μόνο δωμάτιο γκρίζο βουρκωμένο και βρέχει βρέχει και δεν είσαι κανείς δεν είναι πια και με σκεπάζουν άγρια θολά νερά νερά και χρόνια ~ ~ ~ Στο τέλος όλα σωπαίνουν και μόνο στάζει μια βρύση Για να μπορείς να θυμάσαι "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand."
--Confucius ΕΓΙΝΕ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΣΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ
amalia
|
matmat
Μέλος 2ης Βαθμίδας
Greece
319 Μηνύματα |
Απεστάλη: 20/10/2005, 22:14:29
Αδυναμία Εκείνο το σκούρο γαλαζωπό μονοπάτι μέσα στο σούρουπο σκάβει ακόμα αργά την παλάμη μου έτσι όπως την κοιτάζω αφηρημένα για να κρατήσω κάπου το βλέμμα μου φορτωμένο βροχή. Οι φωνές της θάλασσας αλαργεύουν μέσα μου ώσπου δεν ακούγονται πια Δεν ακούγεται πια τίποτα μέσα μου μόνο τα βήματά μου ξερά στο λιθόστρωτο. Κι άξαφνα δε θέλω πια να προχωρήσω Μόνο να ‘ρθείς και να με πάρεις απ’ το χέρι.
Γιατι τώρα??
|
lorenzo
Πλήρες Μέλος
1432 Μηνύματα |
Απεστάλη: 20/10/2005, 22:27:12
Έχω κάτι να πω στη θάλασσα.Πάρτε με κοντά της το πρωί πούναι μονάχη. * Γιατί τόσα Μνημεία στον Άγνωστο Στρατιώτη κι ούτ’ ένα στον Άγνωστο Άνθρωπο; Εμείς που θα βάνουμε τα στεφάνια μας; * Ποιος θα μας ξαναδώσει εκείνο το Σαββατόβραδο πούχε μπροστά του την Κυριακή; * Παράγινε το σπίτι σπίτι απόψε παράγινε δωμάτιο το δωμάτιο. * Τρεις φορές το ίδιο χελιδόνι πέρασε πάνω απ’ τον ίδιο στίχο. * Ήταν μια απρόσεχτη άνοιξη που άφηνε όπου τύχαινε τα πράγματά της.
"I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand."
--Confucius ΕΓΙΝΕ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΣΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ
amalia |
matmat
Μέλος 2ης Βαθμίδας
Greece
319 Μηνύματα |
Απεστάλη: 21/10/2005, 01:25:19
...Δύσκολη η αποψινή νύχτα
Αλυχτούν τα σκυλιά
Στον παραδίπλα δρόμο
Κρυμμένη στη σκιές η ανάσα μου
Σωπαίνει στην αναμονή της
Φυλλορροεί μέσα στην καταχνιά
Και το κερί …κοντεύει να κάψει
Τις λιγοστές πλέον ελπίδες
Να βρουν τον δρόμο τους οι πλειάδες…
....
Γιατι τώρα?? |
lorenzo
Πλήρες Μέλος
1432 Μηνύματα |
Απεστάλη: 21/10/2005, 10:02:12
Αύριο είπεςΘάν’ αργά Ίσως και όχι Σίγουρα όμως, νωρίς, Δεν θα ‘ναι Αύριο είπες Όλα τελειώνουν Ίσως και όχι Σίγουρα όμως, Δεν αρχίζουν Συνέχισες το περπάτημα γυρίζοντας την πλάτη στη βροχή - που ολόγυρα συνέχιζε να πέφτει - Κάπου στο βάθος έλεγες Εκεί … στον μακρινό ορίζοντα Δεν μπορεί Κάπου εκεί … Δεν βρέχει "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand."
--Confucius ΕΓΙΝΕ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΣΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ
amalia
|
ΑΦΡΟΔΙΤΗ
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
4073 Μηνύματα |
Απεστάλη: 21/10/2005, 12:47:52
Σήμερα πιό πολύ από χθες σε λατρεύω.
Μέσα στη γιορταστική πανδαισία δυό στιγμών
είδα πως κουβαλάς μέσα σου την ποίηση.
Τρεις σταγόνες δάκρυ στο χαρτί
μιά σταλιά χειμωνιά
κι ένας ήλιος ολόλαμπρος ο ερχομός σου.
Αλήτη.
Ο Οκτώβρης φυτεύει μαργαρίτες στη νύχτα,
μας ένωσε στη δίνη μιάς αντίστροφης μέτρησης.
Είσαι τρελλός
αλλά η απουσία σου θα ήταν θάνατος
Συνάντησα στα μάτια σου τα μάτια του Θεού,
Κι έτσι όπως τα μαλλιά ανεμίζουν στον αγέρα
φιλάς τις σιωπές μου
με την παλέττα στο χέρι
σχεδιάζοντας
ένα φιλί
παθιασμένο
ανοίγοντας όλα τα παράθυρα στον κόσμο.
Ποιητή.
Τρελλέ.
Αλήτη.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ.[Μου΄μαθες το κρασί να πίνω, ως την τελευταία σταγόνα,γουλιά να μην αφήνω στο ποτήρι,μου ΄μαθες την ψυχή να δίνω στου ορίζοντα τη σκάλα, στα μάτια σου να γίνω ένα χατήρι.Κι εγώ σου έχω μάθει το γιορτάσι, να πίνεις σ΄ένα στόμα, όλη την πλάση].
ΕΓΙΝΕ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΣΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ
amalia
|
nst
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
2538 Μηνύματα |
Απεστάλη: 21/10/2005, 12:59:53
quote:
http://www.archanthropoi.gr/skitsa/I%20Ptisi%
|
nst
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
2538 Μηνύματα |
Απεστάλη: 21/10/2005, 13:02:02
ας ελπίσω οτι θα πετύχει
|
ΑΦΡΟΔΙΤΗ
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
4073 Μηνύματα |
Απεστάλη: 21/10/2005, 13:27:18
Καλή μου nst,
μάλλον δεν πέτυχε, δεν μπορώ τουλάχιστον εγώ να μπω στη σελίδα.
Κρίμα κάποια έκπληξη ετοίμαζες εσύ...ΑΦΡΟΔΙΤΗ.[Μου΄μαθες το κρασί να πίνω, ως την τελευταία σταγόνα,γουλιά να μην αφήνω στο ποτήρι,μου ΄μαθες την ψυχή να δίνω στου ορίζοντα τη σκάλα, στα μάτια σου να γίνω ένα χατήρι.Κι εγώ σου έχω μάθει το γιορτάσι, να πίνεις σ΄ένα στόμα, όλη την πλάση].
|
lorenzo
Πλήρες Μέλος
1432 Μηνύματα |
Απεστάλη: 21/10/2005, 14:45:25
Σ' ΟΣΟΥΣ ΣΠΑΣΑΝΕ Σ' ΟΣΟΥΣ ΚΡΑΤΑΝΕΚουρελιασμένοι απ' τ' αγριεμένα κύματα
πεταμένα υπολείμματα για πάντα από δω και μπρός
στο σκοτεινό θάλαμο της γης
με ισκιωμένο το μυαλό
απ' το ξέφρενο κυνηγητό
της ασάλευτης πορείας των άστρων
οι τελευταίοι
απόθεσαν το κουρασμένο κεφάλι τους
θυσία
στην τελετουργία των ανεμοστρόβιλων καιρών .
Κι άνθρωποι δεν υπήρχανε.
Κι ένα άσπρο χιόνι σιωπής
σκέπασε οριστικά τις βυθισμένες πόλεις. .
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ"Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια Στο μυαλό είναι ο Στόχος, το νου σου ε;"
"I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand."
--Confucius
|
lorenzo
Πλήρες Μέλος
1432 Μηνύματα |
Απεστάλη: 21/10/2005, 14:47:57
Η Κάτερίνα Γώγου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1940 και έδωσε τέλος στην ζωή της το 1993.
Κάποιοι στίχοι της
"Πάει. Αυτό είταν.
Χάθηκε η ζωή μου φίλε
μέσα σε κίτρινους ανθρώπους
βρώμικα τζάμια
κι ανιστόρητους συμβιβασμούς.
'Αρχισα να γέρνω
σαν εκείνη την ιτιούλα
που σούχα δείξει στη στροφή του δρόμου.
Και δεν είναι που θέλω να ζήσω.
Είναι το γαμώτο που δεν έζησα".
"I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand."
--Confucius
|
nst
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
2538 Μηνύματα |
Απεστάλη: 21/10/2005, 21:03:55
Εμφανίστηκες σαν ήλιος όταν η λάμψη ήταν απαραίτητη,
και όταν δεν είναι στέκεσαι πάντα σαν σκιά
ενα κράμα ζέστης σαν παιδικό χάδι
τυλιγμένο με ζάχαρι και ανεξήγητα χαμόγελα.Αόρατη μορφή άπειρης γλυκύτητας και προσμονής
ελεύθερη πτώση, απέραντο άνοιγμα
ισως μια προσευχή που λέγεται κρυφά
απεριόριστα και άφοβα. 
|
nst
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
2538 Μηνύματα |
Απεστάλη: 21/10/2005, 21:10:42
 Αφροδίτη τελευταία προσπάθεια. |
nst
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
2538 Μηνύματα |
Απεστάλη: 21/10/2005, 21:17:36
 Με πολλή αγάπη |
matmat
Μέλος 2ης Βαθμίδας
Greece
319 Μηνύματα |
Απεστάλη: 22/10/2005, 00:04:36
Φθινοπωρινή προσευχήΌταν η σιγαλιά πλατιά θ’ απλώση
στον κήπο μου τη νύχτα, βροχερό
το σύννεφο τον ουρανό θα στρώση
σε μάυρο θόλο πάνω του ιερό. Θα γύρουνε στο μυστικό σκοτάδι
τα δέντρα, οι θάμνοι, αργά την κεφαλή
κ’ ευλαβικά θα ψάλλουν έτσι ομάδι
τη θλιβερή στερνή τους προσευχή! Έλα και μεις μαζί την προσευχή μας
στερνή φορά να πούμε. Θ’ ακουστή
στη σιγαλιά παθιάρικη η φωνή μας,
θ’ αντιλαλήση ο θόλος θα σπαστή, το σύννεφο θα κλαίη, θα κλαίμε αντάμα,
θ’ ακολουθάη των δέντρων ο ψαλμός
λυπητερός το σιγαλό μας κλάμα
και θα πυκνώνη η σκοτεινιά χαμός. Ούτε απ’ αστέρι λάμψη δε θα πέση,
της Μοίρας δε θα δούμε τη μορφή
κ’ ενώ τα χέρια χώρια θα μας δέση,
τα χείλη μας θα λεν την προσευχή. Μαρία Πολυδούρη..
Γιατι τώρα??
|
spirit
Πλήρες Μέλος
Finland
1485 Μηνύματα |
Απεστάλη: 22/10/2005, 22:13:39
Οριακα..
Δεν ξερω αν ειναι μελαγχολικοι οι ερωτες.
Χαρμολυποι θα ελεγα,σαν κατι παλιες τοιχογραφιες με ουρανια σωματα και αγγελους.
Αγρια χαρα κρυβουν και αγρια λυπη..
χαρα γιατι καιγεται ολο σου το ειναι,κινητοποιειται ο οργανισμος σου,τα κυτταρα σου τρεχουν.
Λυπη γιατι παντα σου ξεφευγει και ποτε δεν κατακτας εκεινο που θελεις.Παντα ειχα την αισθηση,οτι γυρευοντας τον Θεο εβρισκα τους αγγελους.
Η μελαγχολια μου προερχεται απο το γεγονος οτι δεν βρισκω τοση ενταση γυρω μου οση θα ηθελα ουτε στο κοινωνικο αλλα ουτε και στο προσωπικο επιπεδο,και ακομη το οτι η κοινωνια την οποια καποτε ανεχομουν γιατι ζουσε μεσα σε αυτην,απο την στιγμη που τα καταφερνεις να ζεις χωρις αυτην,μετα δυσκολα μπορεις να την υποφερεις.
Μου ειναι αφορητο και κουραστικο να βρισκομαι σε κοσμικες συγκεντρωσεις,παρτυ διαλεξεις ,κονσερτα. Ο δευτερος λογος της αυτοεξοριας μου εχει να κανει αποκλειστικα με το εσωτερικο ολοδικο κομματι μου και ειναι καθαρα υπαρξιακος.
Μεχρι τα ορια της απελπισιας ως την αυτοεξωντωσης,μονο οταν αγγιξεις τα ορια σου ως το εσχατο σημειο της μοναξιας και της απελπισιας μπορεις καποια στιγμη να βγεις απο τον νοσηρο κυκλο καταστασεων και γεγονοτων. Με εχει κουρασει ολο αυτο το καθεστως που επικρατει παγκοσμια,αλλα και στον αμεσο χωρο στον οποιο ζω,υπαρχει φιλια εκτιμηση και καποιο ειδος αγαπης, αλλα δεν υπαρχει παθος και χωρις παθος εγω δυσκολα ζω, και ειναι αυτο που μου λειπει στην ουσια η πυρκαγια η θυελλα, σε ενα κοσμο αρρωστο γερασμενο χωρις ελπιδα,ισως φταιει η εποχη που ζω,ποτε ο ανθρωπος δεν ηταν τοσο μονος οσο τωρα,το καθε μυαλο ειναι παγιδευμενο στο δικο του χωροχρονικο τοπο. Πως μπορεις να μοιραστεις με ενα συνανθρωπο σου,βιωματα και καταστασεις οταν νιωθεις πως αλλου εκπεμπει αυτος και αλλου εσυ..
μοιρασμενα μυστικα και η αληθεια μου κενη,στης ατελειωτες μοναχικες πνευματικες περιπλανησεις μου.
Πως να εξωραισης την ζωη;
ΠΩΣ να δεις το δικιο;
ειναι η αληθεια μητερα πολλων παιδιων κι εγω οπως παντα στην μεση,περιμενωντας αλλες μερες,ποτε ως φως και ποτε στο απολυτο σκοταδι της υπαρξης μου.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΣΕ ΞΕΧΑΣΑ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ.
Το όνειρο πληγώνει
όνειρο σαν μένει,
στη φωτιά γεννιέται
στη φωτιά πεθαίνει.
|
ΑΦΡΟΔΙΤΗ
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
4073 Μηνύματα |
Απεστάλη: 23/10/2005, 14:13:19
quote:
Το όνειρο πληγώνει
όνειρο σαν μένει,
στη φωτιά γεννιέται
στη φωτιά πεθαίνει.
SPIRIT, ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΑΝΑΣΤΑΙΝΟΝΤΑΝ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ. ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΝ ΣΤΟΧΟΙ ΨΥΧΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΛΗΜΕΡΕΣ ΟΧΙ ΧΛΩΜΕΣ, ΑΛΛΑ ΠΑΝΕΜΟΡΦΕΣ ΟΡΑΤΕΣ ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΒΙΩΣΙΜΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ...ΧΑΔΙ ΣΚΕΨΗΣ... Με χαιδεύεις σαν
τη γη,
στα χείλη πηγή σε μεγάλη δίψα
σαν τον αγέρα με ακουμπάς
γίνεσαι ήχος
τρυπώνεις
στα σύννεφα του νου,
εξόριστη ήταν η καρδιά σου -έτσι είπες-
δοκίμασες την υπομονή μου.
Κέρδισα.
Την αγάπη σου.
Ας κυλίσει η μέρα
κι η νυχτιά
ανέβα τη σκάλα
στη γαλήνια σιωπή
διάβασέ μου εκείνο το μισοτελειωμένο παραμύθι.
Ξανά.
Είσαι ζωή. Γύρισες, κλαίγοντας μες απ΄ τα μάτια μου
γεύτηκες το γέρμα του ήλιου εντός μου,
την ανατολή
λίγο και πολύ
΄Ανθισες καίγοντας σε μιά μπάλαντα μου
ένοιωσα δική σου, φλόγα του φωτός σου. Φλόγα του φωτός σου.
Φωτός ΣΟΥ...
ΑΦΡΟΔΙΤΗ.[Μου΄μαθες το κρασί να πίνω, ως την τελευταία σταγόνα,γουλιά να μην αφήνω στο ποτήρι,μου ΄μαθες την ψυχή να δίνω στου ορίζοντα τη σκάλα, στα μάτια σου να γίνω ένα χατήρι.Κι εγώ σου έχω μάθει το γιορτάσι, να πίνεις σ΄ένα στόμα, όλη την πλάση].
|
Nemesi
Μέλος 3ης Βαθμίδας
651 Μηνύματα |
Απεστάλη: 24/10/2005, 13:04:37
Αφροδίτη: "SPIRIT, ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΑΝΑΣΤΑΙΝΟΝΤΑΝ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ. ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΝ ΣΤΟΧΟΙ ΨΥΧΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΛΗΜΕΡΕΣ ΟΧΙ ΧΛΩΜΕΣ, ΑΛΛΑ ΠΑΝΕΜΟΡΦΕΣ ΟΡΑΤΕΣ ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΒΙΩΣΙΜΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ..."Αφροδίτη μου, μακάρι η ευχή σου να γίνει πραγματικότητα, αλλά τα όνειρα είναι δικά μας, εμείς τα ανασταίνουμε, εμείς τα σκοτώνουμε. Δυστυχώς  "Once you have tasted the secrets, you will have a strong desire to understand them" |
lorenzo
Πλήρες Μέλος
1432 Μηνύματα |
Απεστάλη: 24/10/2005, 14:16:02
Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΣΚΥΛΟΣ ΑΠ' ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ
Μουσική: Διάφανα Κρίνα - Στίχοι: Παντελής Ροδοστόγλου
Η φράση "Η αγάπη είναι ένας σκύλος απ' την κόλαση" είναι τίτλος ποιητικής συλλογής του Charles Bukowski
Πάνω μου γέρνει ένας σακάτης ουρανός
ριγούν τ' αστέρια, πέφτουν στο αδιάβροχό μου
είναι συνήθεια που έχω από μικρός
ν' αγαπάω ό,τι με σπρώχνει στο χαμό μου.
Υφαίνω σάβανα με ήλιους παιδικούς
αναρωτιέμαι αν θα βρω κάποιο σου χνάρι
μαθαίνω νέα σου από δαίμονες τρελούς,
απ' αστροναύτες που σε είδαν στο φεγγάρι. Κάνω παρέα με λεπρούς που θέλουν χάδια
μ' άγια ρεμάλια και μυαλά σακατεμένα
κατατρεγμένους που αγκαλιάζουνε σκοτάδια
μήπως ακούσω και μου πουν κάτι για σένα. Και έτσι βυθίζομαι στην άβυσσο μ' απόγνωση
αφού μακριά σου έτσι κι αλλιώς είμαι χαμένος
η αγάπη είναι ένας σκύλος απ' την κόλαση
και εγώ έχω φτάσει εκεί και την προσμένω. "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand."
--Confucius
|
lorenzo
Πλήρες Μέλος
1432 Μηνύματα |
Απεστάλη: 24/10/2005, 14:26:42
Λήδα, με ήτα παρακαλώ
Πόλη
πολίτης
πολιτική
πολιτικός
πολιτικό κόμμα
πολιτικός γάμος πόλη
μεγαλούπολη
πόλωση εκατομμύρια κάθετες μοναξιές
ληξιαρχικές πράξεις
αστυνομικές ταυτότητες
εθελοντές πρωταθλητές-με το αζημίωτο
άλογα κούρσας
ρεκόρ Γκίνες
επώνυμα σινιέ στρατιωτάκια
θύματα της "προστασίας" σου
υδροκέφαλε υπηρέτη
κομπιούτερ
νομίζω παραγνωριστήκαμε
κάπου φαντάστηκες πως έγινα δική σου
μα εγώ δεν ενδίδω τόσο εύκολα
στις μηχανιστικές μαγείες σου
μάσκα γύψινη
που προσπαθείς να γίνεις πρόσωπο
δραπετεύω αθόρυβα
αφήνοντας σε να πιστεύεις
πως είμαι ένας ακόμα αριθμός κουράστηκα να κουβαλάω αρσενικά επίθετα
με λένε Λήδα
για τον έρωτα
την τέχνη
τους ανθρώπους
Ειρήνη
για τις ώρες που μιλάω με το Θεό
(θυμάσαι πατέρα
τη μικρή Ρηνιώ με τις κοτσίδες;)
αλλά κι αυτά δοσμένα ερήμην είναι
καμμιά φορά βαραίνουνε με λένε Ωάριο είμαι μια γυναίκα
Αθηναία
Ελληνίδα
γήινη
κάπου στο ηλιακό μας σύστημα
στο υπερσμήνος της Παρθένου
στο... είμαι οργανωμένη ύλη
θηλαστικό
ενσυνείδητο ον
ανθρώπινη υπόσταση
απόγονος της Γαίας ή της Εύας;
θα σας γελάσω,
σίγουρα της αμοιβάδας είμαι ανώνυμη ύπαρξη μικρή χελιδόνα
λέαινα που βρυχάται
σοφή κουκουβάγια
δέντρο καρποφόρο
ποτάμι που ταξιδεύει
πεταλούδα ανθισμένη
δελφίνι της ψυχής Ινδιάνα ράτσα
μετα-πολιτική
πρέπει να βρω
τις χαμένες ισορροπίες
τον αυτοσεβασμό μου
το θαύμα της ατέλειας μου να γευτώ
τον Έρωτα
το ταπεινό φυσικό μέγεθός μου
να υψώσω είμαι
η άνθρωπος.
Ληδα Χαλκιαδάκη "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand."
--Confucius
|
lorenzo
Πλήρες Μέλος
1432 Μηνύματα |
Απεστάλη: 24/10/2005, 14:29:28
Τραγούδι
"..και πίσω από τους μύθους και τις μάσκες,
η ψυχή, μονάχη της" Χ.Λ.Μπόρχες Ταξιδεύω
στις τυφλές παράλληλες της ζωής
άρτι αφιχθείσα
μέσα από χρόνους πεντάγραμμους
χρόνους κιθάρας εραστές
στις γενεσιουργές του άσματος αιτίες Το τραγούδι ένα είναι
τα στόματα αλλάζουνε μονάχα
και το άρωμα της νύχτας που τα λούζει Στο άδυτο της συγκίνησης
όλοι περιπατούν
λίγοι κατοικούν
οι καταραμένοι
μουζικάντηδες
θεατρίνοι
πλανόδιοι ποιητάδες
στο άδυτο της συγκίνησης
το τραγούδι
πάντα ένα είναι
άπελπις προσπάθεια να δεις
το πρόσωπό Σου
το πρόσωπό Του
καθώς κρύβεται
πίσω από μάσκες εραστών
πατρίδων
στοχασμών
πίσω απο ηλιοφέγγαρα
ξενιτεμένης θάλασσας
το τραγούδι
πάντα
ένα
θα' ναι. Γενάρης 1998
"I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand."
--Confucius
|
lorenzo
Πλήρες Μέλος
1432 Μηνύματα |
Απεστάλη: 24/10/2005, 14:32:18
Λευκή σελίδαΕίναι μιά άσκηση μονάχα
δεν είναι σοβαρό
μια άσκηση ψυχής
μια περιπέτεια τόση δα
ενός θολού απογεύματος
που τίποτα δε μοιάζει να γεννιέται
μονάχα ετούτη η λευκή σελίδα
ζητάει να γλυτώσει απ'το κενό της
ζητάει να καθρεφτιστεί
σε μια στιγμήν ανέμπνευστη
της ύπαρξής μου
ζητάει να προσχωρήσει όπως-όπως
στο θυμητάρι το συλλογικό
έστω με μιάν ασήμαντη ταυτότητα
μ' έναν καφέ
κι ένα τσιγάρο να καπνίζει
και μια σφαίρα
με στόχο μόνιμο τον κρόταφο
έτοιμη πάντα να δικάσει
τις ανυπόλυπτες ιδέες
που καιροφυλακτούν
στα σωθικά της Αρμονίας
έτοιμη πάντα να δικάσει
κάθε σελίδα που δεν σέβεται
τον εαυτό της. 17 του Μάρτη 1998
"I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand."
--Confucius
|
lorenzo
Πλήρες Μέλος
1432 Μηνύματα |
Απεστάλη: 24/10/2005, 14:36:11
Ίσως αύριο πεθάνωΊσως αύριο πεθάνω
δεν ξέρω τι σημαίνει αυτό
μα υποψιάζομαι ότι σ' αυτή τη χώρα δεν πεθαίνουνε ποτέ ίσως αύριο πεθάνω
για τους φίλους και τους γείτονες
όμως η κερασιά στη Ζαχλωρού
και το κοπάδι από ζαργάνες
στα νερά της Μύθημνας
ποτέ δε θα το παίρνανε για απώλεια Πέταξε τα κλειδιά
ο μόνος οίκος που διαθέτω
είναι η καρδιά μου
πάρε τη σκυτάλη από πνεύμα
και πρόσεχέ την σαν τα μάτια σου
αυτός ο τόπος είναι αερικό
που διαπερνάει τους αιώνες Ίσως αύριο πεθάνω
δε θέλω
δεν στο επιτρέπω να με κλάψεις
σ' αυτή τη χώρα δεν πεθαίνουμε ποτέ
είμαστε αερικά
στιχάκια από αιώνια ψυχή
πάρε τη σκυτάλη
και μην ξεχάσεις να ποτίσεις
τη λεμονιά και τα τριαντάφυλλα Κι' όπως θα βλέπεις την ανατολή
να λούζει το Αιγαίο κόκκινο και θαλασσί
ίσως να μ' αγναντέψεις
ανάμεσα στους γλάρους
καθώς ξεπροβοδίζουνε
το πρώτο πλοίο της γραμμής... Απρίλης 1996
"I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand."
--Confucius
|
nst
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
2538 Μηνύματα |
Απεστάλη: 25/10/2005, 00:38:18
Οταν ξεκίνησα έπαιζα με μια χρωματιστή μπαλίτσα
γαλάζιο, τυρκουάζ,ώχρα και στη μέση χρυσός.
Κύλισε όμως και χάθηκε σε μέρη μελαγχολικά και δακρυσμένα.
Χαμογέλα είπε και θα ξαναγυρίσει, μέσα απο το γκρί θα βρείς το λευκό.
Τα τόπια, οι έλικες και η χαρά είναι κρυμμένη μέσα στα μάτια των παιδιών.
Αλήθεια έχει δεί κανείς τα χρώματα τους πόσο λαμπερά είναι?
Την περιμένω πάλι πίσω να στριφογυρίσει παρέα με τον άνεμο, με το μπλέ το άπειρο του ουρανού όπως οι σβούρα που θυμάμαι πρίν απο χρόνια.
Να πετάξει ψηλά ..............
Εχει δύναμη αυτή η μπάλα που όλα τα παρασύρει, έχει πίστη.........
|
pixeldream
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
1606 Μηνύματα |
Απεστάλη: 25/10/2005, 01:46:22
ΣΗΜΕΡΑ...ΩΡΑΙΟ ΠΡΑΓΜΑ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ...ΟΧΙ ΑΥΡΙΟ/ΟΧΙ ΧΘΕΣ.
ΣΗΜΕΡΑ...ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΩΡΑΙΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑ ΚΑΤΙ...ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΓΙΑ...ΕΜΕΝΑ...ΠΟΣΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΣΑΝ ΣΗΜΕΙΟ ΕΚΚΙΝΗΣΗΣ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ;
ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ΠΩΣ ΟΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΕΜΑΣ.
ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΤΑΙΡΙΑΖΟΥΝ ΣΕ ΕΜΑΣ.
ΕΥΤΗΧΩΣ...ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑ ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ.
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
ΜΑΘΑΙΝΩ.ΧΜ!
ΜΙΑ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ.
Η ΦΩΤΙΑ ΕΧΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΑΠΟΧΡΩΣΕΙΣ...ΚΟΚΚΙΝΟ/ΚΙΤΡΙΝΟ/ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ/ΓΑΛΑΖΙΟ...ΣΑΝ ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ...ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ ΚΑΙ ΣΥΝΝΕΦΑ ΠΟΥ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΝΤΑΙ...ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΚΑΠΝΟΣ ΠΟΥ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΤΑΙ.
ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΕΡΙΒΑΛΕΙ...ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ...ΕΜΕΙΣ ΠΕΡΙΒΑΛΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ.
ΣΗΜΕΡΑ...ΕΜΑΘΑ ΠΟΛΛΑ.
ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΨΑΧΝΩ ΝΑ ΒΡΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ...ΑΥΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑ.
ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΠΑΡΑΜΕΝΩ ΣΤΟ FORUM.  ΚΑΤΑΘΕΤΩ ΑΠΟΔΟΧΗ.  ..
|
"ΚΑΤΑΘΕΣΙΣ ΣΚΕΨΕΩΝ" Νο 1
Topic Locked
