ΤΕΛΙΚΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ ΠΩΣ ΜΟΛΙΣ ΕΚΤΙΜΗΘΕΙ Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ, ΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ ΘΑ ΑΠΟΒΛΑΚΩΘΟΥΝ.

ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΙΛΟ AVATARGR ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕΙ Η ΕΙΚΟΝΑ

"ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΕΝΑ ΜΑΤΙ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΦΩΣ"

Καλησπέρα σας και πάλι...Ένα ευχαριστώ στους καινούριους φίλους που "κατέθεσαν".Γκρέτελ,συγγνώμη,ίσως να είμουν κάπως απότομος που σε κατηγόρησα,δεν το είχα καταλάβει όμως μέχρι που το ξαναδιάβασα...
Η ξενιτιά χάθηκε...Δεν μπορώ να το πιστέψω...Δεν έχω τη δύναμη να διαβάσω αυτά που έγραφε έδω μέσα.Θεωρούσα πολύ μαγική την ανταλλαγή σκέψεων μ'αυτήν την κοπέλα.Ίσως να μας βοηθήσει με τον τρόπο της από κει που βρίσκεται τώρα...Καλό σου ταξίδι...Ελπίζω να βρεις αυτά που έψαχνες,έστω και μακριά από δω...

Επιβιώνω σε μια κατάσταση δηλητηριασμένης θλίψης που μου έχουν επιβάλλει.Η σκέψη μου τυλίχτηκε σε κουκούλι φτιαγμένο από νήματα φωτός που βρίσκοντε σο μυαλό μου.Δε θα σφραγίσω τις πόρτες που ανοίχτηκαν μέσα μου και στο σύμπαν...Όχι όσο νιώθω ακόμα ότι είμαι ζωντανός...

όπως βλέπεις το διάβασα...
αλλά δεν είμαι πολύ σίγουρη τι εννοείς...
είναι και πρωι και γενικά δεν καταλαβαίνω πολλά...

θα βοηθήσεις λίγο?

"I pass the test....
I will diminish,
and go into the West,
and remain
Galadriel"

να 'σαι πάντα καλά...και...
happy landings!

Θηλυκά, Galadriel

Μπορεί κάποια νύχτα να φύγω...
Μπορεί κάποια νύχτα να χαθώ...
Δε θα έχω πεθάνει...
Εσείς θα με νομίζετε νεκρό....

Είναι τόσο εύκολο!
Ένα ξεχασμένο βιβλίο που σου ζητάει να το διαβάσεις.
Σου ανοίγει τις σελίδες του και σε αφήνει ν’ ανακαλύψεις ένα τόπο Θεϊκό.
Θέλει να σε παρασύρει,
μακριά από διαστάσεις που έχεις μάθει να ζεις.
Έρχεσαι κάθε μέρα και αγγίζεις τις σελίδες μου,
Και εγώ παίρνω ζωή απ’ τη ζωή σου, και ανάσα απ’ την ανάσα σου.
Δίνεις αξία στα κίτρινα φύλλα μου,
κι αφήνεις το δυνατό φως των ματιών σου να ζωντανεύει τα γράμματά μου.
Τι γλύκα που έχει η ζωή όταν γέρνει επάνω σου,
Ποια δύναμη μπορεί να με σηκώσει από τον πάτο του πηγαδιού,
Για να μπορέσω να φωνάξω!
ΕΔΩ ΕΙΜΑΙ,
ΔΕ χάθηκα ακόμη,
Αφήστε με να νιώσω,
να ζήσω,
να πετάξω,
να ΔΩΣΩ την ψυχή μου.
Σας παρακαλώ,
μη με ξαναρίξετε μέσα…,
έχετε νιώσει ποτέ το μαύρο να σας καλύπτει;
Έχετε νιώσει ποτέ το κρύο μέταλλο να δένει την ψυχή σας;
Έχετε δει πως είναι ένα βιβλίο που του ξεριζώνουν τις σελίδες;
Αυτό είμαι…

Πες μου πως;
Πως μπορώ να ξεριζώσω αυτές τις ρίζες που τόσο με πονάνε;
Πως μπορεί ένα χέρι μαγικό να τραβήξει αυτό το τόσο δυνατό φυτό,
που δεν έχει καθόλου λουλούδι, παρά μόνο ρίζες.....ρίζες.
Έρχονται από ψηλά και περνάνε όλο μου το σώμα,
και εκείνες πονάνε...πονάνε.
Ο χρόνος δεν γιατρεύει, αλλά θεριεύει.
Θέλω ν’ανασάνω,
θέλω να φύγει από πάνω μου για να μη με τρώει τα βράδια,
θέλω να δω να το παίρνει ο άνεμος σαν αδύναμο πουλί,
για να πάρω την πρώτη ανάσα Σα νεογέννητο παιδί,
να ρουφήξω την πρωινή αύρα για να δροσίσει τις πληγές μου
και να μπει ο ήλιος να επουλώσει το σκοτάδι.
Τότε θα γίνω ήλιος εγώ,
με τεράστιες ακτίνες,
για να μπορώ να δίνω παντού τη ζεστασιά,
που τόσο πολύτιμη είναι,
έτσι ώστε να ξέρουν όλοι,
πως Υπάρχει αυτό το κάτι που ζητάνε,
φτάνει να το ζητήσεις.

Αυτοί που δεν μπορούν να "δουν" αυτό που λέμε, μας είναι αδιάφοροι φίλε lizzard king....να είναι οι "κεραίες" σου στραμμένες στο ενδιαφέρον συνέχεια και κάποτε θα γίνει αμείωτο...

Καλημέρα

Θηλυκά, Galadriel

"…και εκεί που έπαιζα με τη ζωή,
ή η ζωή με μένα,
είδα να φαίνεται το φως,
να μου χαμογελάει…
Με τύφλωσε το βλέμμα του,
τ’ όμορφο πέρασμά του,
η ζωντανή αυτή μορφή,
η τρυφερότητά του….

Ήρθε και μου ‘δωσε ζωή,
όνειρα και ελπίδα,
μα και ένα δώρο φωτεινό,
ταχύ σαν την αχτίδα…

Αγάπη ήρθε κι έδωσε
βαθιά μεσ’ την καρδιά μου…

Με πήρε ψηλά στον ουρανό,
και με τα δυο του χέρια,
χαμόγελο μου άφησε,
στα πικραμένα χείλη…
Τότε μπροστά μου ανοίχτηκαν,
όλες αυτές οι πύλες,
που ήταν κλειστές τόσο καιρό,
όταν ήμουν θαμμένη…
Την πιο μεγάλη και όμορφη
την τελευταία πύλη,
μέλλον μου την ονόμασε…

πήγα να την ανοίξω…

μα σαν το χέρι ακούμπησα,
νιώθοντας τον παλμό της,
γλίστρησα κι έπεσα στη γη,
που σχίστηκε στα δύο…
Και εγώ τα χέρια άπλωνα,
να με σηκώσει πάλι.
«κλεμμένη αγάπη» φώναζε,
και τράβηξε τα χέρια…

Είδα την πύλη ανοιχτή,
το φως να μπαίνει μέσα,
να κλείνει η πόρτα πίσω του
και να το φυλακίζει…

Και εγώ ολοένα έπεφτα,
βαθιά μες το σκοτάδι,
Τα δέντρα, μου καλύπτανε,
λέγανε τη ντροπή μου…

...και η ψυχή μου έφευγε,
ξανά μες στο σκοτάδι…

δεν έπρεπε να φαίνομαι,
μόνη θα ήμουν πάλι,
για να έρθει ο χρόνος ο βαρύς
για να με ξαλαφρώσει…

…και κάποια μέρα είδανε,
εκεί σε μιαν ακρούλα,
να στέκομαι στα πόδια μου ,
με την καρδιά στα χέρια…

Ήτανε άσπρη , κάτασπρη!
έλαμπε σαν το χιόνι,
κάποιοι είπανε ότι είναι αγνή,
όμως δεν ήταν έτσι…
Ο πάγος την εκάλυπτε,
την είχε αγκαλιάσει
στρώμα παχύ είχε γύρω της,
για να μην την αφήσει
γύρω της να ονειρεύεται,
και πύλες να ανοίγει…

Έτσι ήταν ήρεμη,
στην αγκαλιά του πάγου,
που πάντα θα φυλάκιζε
την κόκκινη ομορφιά της,
να μη ζητά πλέον το φως
ούτε στα όνειρά της…"

Φιλικά...

Θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία!

Ξεκινάμε ανάλαφροι καθώς η γύρη
που ταξιδεύει στον άνεμο
Γρήγορα πέφτουμε στο χώμα
ρίχνουμε ρίζες, ρίχνουμε κλαδιά
γινόμαστε δέντρα που διψούν ουρανό
κι όλο αρπαζόμαστε με δύναμη απ' τη γη
Μας βρίσκουν τ' ατελείωτα καλοκαίρια
τα μεγάλα κάματα. Οι άνεμοι, τα νερά
παίρνουν τα φύλλα μας. Αργότερα
πλακώνουν οι βαριές συννεφιές
μας τυραννούν οι χειμώνες κι οι καταιγίδες
Μα πάντα αντιστεκόμαστε, ορθωνόμαστε
πάντα ντυνόμαστε με νέο φύλλωμα
Ωσότου, φτάνει ένας άνεμος παράξενος
-κανείς δεν ξέρει πότε κι απο που ξεκινά-
μας ρίχνει κάτω μ' όλες τις ρίζες στον αέρα.
Για λίγο ακόμα μες στη φυλλωσιά μας
κάθεται κρυμμένο -να πεί μια τρίλια του
στη νύχτα που έρχεται- ένα πουλί.

Κουτσομπόλες σταγόνες βροχής, μουρμουρίζουν μελαγχολία..

Κοχλάζει η λάσπη..

Μαύρες φουσκάλες, σκορπούν πιτσιλιές λάβας

Υγρό σύννεφο ή χνώτα της γής

Γλυστρούν προσπαθώντας να ξεφύγουν

ψηλά, προς τα κρυμμένα άστρα

Σκόρπιο διαχέεται το φώς της κολόνας

΄Υποπτο λευκό, ψυχρό, απόκοσμο...

Στο φώς της αστραπής φιγούρα στο παράθυρο

Διασταλμένες κόρες ανιχνεύουν το αξεδιάλητο

Κραυγή βροντής θρυματίζει την αναμονή

ή μήπως παγιδευμένες ψυχές

στη ζώνη του λυκόφωτος;

Παράξενη η παρουσία της απουσίας σου

Στο ανηφορικό μονοπάτι μπρός

Στην πύλη της απώθησης...

Λαχανιασμένες εικόνες

Μνήμης φαντάσματα ασχημάτιστα

Σήματα καπνού κρυπτογραφημένες

Ανεκπλήρωτες υποσχέσεις ¨για πάντα¨

Ψιλόλιγνες στήλες καπνού

Δραπέτες στον αστερισμό του Σκορπιού...

Μάτωσ' ο ήλιος, έλιωσε

ξεθώριασε ο δίσκος,

κυλά αργά το αίμα του

ζωή δίνει στα αστέρια

ξυπνώντας τα απ' την αγκαλιά

στον κόρφο του Μορφέα...

Ξύπνησ' η νύχτα ήσυχα

κι άναψαν τα κεριά της...

Πόσο μπορεί ο άνθρωπος ν' αντέξει την θωριά της...

Με πήρε τ' όνειρο αγκαλιά

ταξίδι να με πάει

μα έχασε τον δρόμο του

και μ' έφερε στο τώρα!

Δεν ξέρω τι 'χα στο μυαλό...

Έπρεπε να ξυπνήσω!

Φίλε Saladom 2002,
κατ' αρχήν σε καλωσορίζω στο esoterica. Χαίρομαι διπλά επίσης, που αυτή η σελίδα έγινε η αιτία, όπως ο ίδιος γράφεις, που σ' έκανε να έρθεις στην παρέα μας, αν και περίπου ένα μήνα τώρα έχω μείνει μόνος και προσπαθώ να την στηρίξω μην καταλήξει στα "απολιθωμένα" του χώρου. Και βέβαια μπορείς να συμετέχεις όπως κι όλα τα μέλη.
Σου εύχομαι το καλύτερο και περιμένω την ενεργό συμμετοχή σου...

ΥΓ. Δυστυχώς ο δημιουργός της σελίδας, {δεν ξέρω τον λόγο}, έπαψε να συμμετέχει... εδώ κι αρκετό καιρό. Πάντως σίγουρα του οφείλουμε ένα ευχαριστώ για την δημιουργία της.

Προ ολίγου το ολοκλήρωσα και σας το στέλνω φρέσκο-φρέσκο.

Αχ, αυτός ο ειδώλων λάτρης.
Ο... της ματαιοδοξίας υπηρέτης
Χρόνον πολύτιμον της παρουσίας σου
μου υστέρησεν...

Κοιτώ. Της σιωπής του
την αδιαπέραστον κι απαστράπτουσαν
αντανάκλασιν
Μη και της μορφής σου το είδωλον
στην φυλακήν των εικόνων του
ανακαλύψω.

Ματαιοπονία.
Κλείνω τα μάτια
κι ως δια μαγείας
χιλιάδες καθρέφτες στης μνημοσύνης
το βασίλειον, φιλοξενούν την μορφή σου.

Υγρασία αισθημάτων.
Σπασμένου καθρέφτη
χιλιάδες κομματάκια.
Στραφταλίζουσες σταγόνες
ισορροπούν στην άκρη της πτώσης.
Απαστράπτουσα υψηλότης
η φυγή σου.

Συγκίνησις υποβόσκουσα,
του Χωρισμού Ακόλουθος,
στον θάλαμο αναχωρήσεων.
Δυσκοίλια αναπνοή.
Αναμνήσεων καρτ ποστάλ
ταχυδρομώ. Στης λησμοσύνης
την διεύθυνση.
Παραλήπτης:
Μέλλων.
Αποστολεύς:
ο Ενεστώτας

Να μου γράφεις... την μορφή σου,
έστω και σε χάρτινον καθρέφτη..
Σε φιλώ..
Απόγνωσις: Πλήρης

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr