ESOTERICA.gr Forums ! - "ΚΑΤΑΘΕΣΙΣ ΣΚΕΨΕΩΝ" Νο 1 - "Μεταξύ τυρού και αχλαδιού"

/-- 14 Χρόνια ESOTERICA Forums ! --\
! 2001 - 2015 !

** Ευτυχισμένος Νέος Χρόνος **
Δημιουργικό, με μεγαλύτερη Κατανόηση και
περισσότερη Γνώση το 2016 !

Χ Ο Ρ Η Γ Ε Ι Ε Σ

Ad space

ESOTERICA.gr Forums !

Όνομα Μέλους:	Password:	Επιλογή Γλώσσας
Φύλαξη Password
Ξεχάσατε τον Κωδικό;

Όλα τα Forums

"Μεταξύ τυρού και αχλαδιού"

"ΚΑΤΑΘΕΣΙΣ ΣΚΕΨΕΩΝ" Νο 1

Νέο Θέμα

Topic Locked

Εκτυπώσιμη Μορφή

Σελίδα:

Συγγραφέας	Θέμα
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 4073 Μηνύματα	Απεστάλη: 06/10/2005, 21:19:46 To άγγιξα το όνειρο ξανά στεγνά φτερά, κι ένα φιλί που ακόμα ευωδιάζει. Το πόθησα να βγεις απ΄τη φωτιά γιατί πονά, σαν μιά κραυγή που αίμα αχνοστάζει.Και παίρνω δύναμη απ΄το φως σου, έτσι δεν είπες, είμαι ο Θεός σου; [ΑΦΡΟΔΙΤΗ] Στο βαθμό που γνωρίζετε την αγάπη γίνεστε η αγάπη!Η αγάπη είναι κάτι παραπάνω από ένα συναίσθημα!Είναι μία φυσική δύναμη και πρέπει συνεπώς να περικλείει την αλήθεια.
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 06/10/2005, 21:28:00 το φιλί ενώνει πιο πολύ απ' το κορμί γι' αυτό το αποφεύγουν οι πιο πολλοί εκείνοι που αγάπησες ένας ένας εξαφανίστηκαν το δέντρο πάλι έμεινε χωρίς πουλιά παράξενο, που βρίσκει το κουράγιο κι ανθίζει απόψε μ' επιστράτεψε η νύχτα για να της κάνω όλα τα χατίρια τσοντάρισε κι η μοναξιά πνίγοντας όλα τα φιλότιμα κι αφέθηκα στα χέρια τους κάνε το σώμα μου φωλιά για κάθε σου μεράκι για να κουρνιάζουν μέσα μου τα όνειρά σου αν δεν μπορείς να χτίσεις μπορείς να σκάψεις αν δεν μπορείς να γίνεις μπορείς να είσαι σαν τον καφέ είναι ο έρωτας άλλοι τον προτιμούν βαρύγλυκο άλλοι τον θέλουν με ολίγη οι πιο πολλοί τον πίνουν μέτριο κι όλοι το ίδιο τον πληρώνουν "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand." --Confucius
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 06/10/2005, 21:29:19 εκεινοι που αγαπησες ενας ενας εξαφανιστηκαν το δεντρο παλι εμεινε χωρις πουλια παραξενο, που βρισκει το κουραγιο κι ανθιζει "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand." --Confucius
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 4073 Μηνύματα	Απεστάλη: 06/10/2005, 21:38:54 Πιό όμορφος απ΄τον Ελέντιλ πιό τρυφερός από το τόξο της ζωής καθαρότατος σαν το χρώμα του απείρου μαζί σου σε επτάσκαλη κλίμακα ανεβαίνω σε φωτιές που δεν καίνε απλά θερμαίνουν... Κέντρο δύναμης και ζωής... Αντανακλάς το Θείο Νου. ΄Ακου είναι τόσο κραυγαλέα η σιωπή των βράχων απόψε. Μα πιό πολύ εκείνη του Σύμπαντος. Πάμε; [ΑΦΡΟΔΙΤΗ] Στο βαθμό που γνωρίζετε την αγάπη γίνεστε η αγάπη!Η αγάπη είναι κάτι παραπάνω από ένα συναίσθημα!Είναι μία φυσική δύναμη και πρέπει συνεπώς να περικλείει την αλήθεια.
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 06/10/2005, 22:29:57 Σαν τα κύματα είμαστε Αγάπη μου Σαν Αιώνες Που περνάνε πάνω από τη Γη Κι αφήνουν μικρά, ευλογημένα Αστέρια Θα μπορούσα να ήμουν κοχύλι των Αγγέλων Θα μπορούσα να μιλώ τόσο ψιθυριστά όσο μια κουκίδα Αγάπης που στο Πέλαγος ταξιδεύει Άκου τα βλέφαρα του Αέρα πώς αγαπάν την Αυγή Άκου την Καρδιά και πάρε με "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand." --Confucius
Atva Μέλος 2ης Βαθμίδας Greece 153 Μηνύματα	Απεστάλη: 06/10/2005, 22:56:48 Doctor, my eyes have seen the years And the slow parade of fears without crying Now I want to understand I have done all that I could To see the evil and the good without hiding You must help me if you can Doctor, my eyes Tell me what is wrong Was I unwise To leave them open for so long? As I have wandered though this world As each moment has unfurled I've been waiting To awaken from these dreams People go just where they will I never noticed them until I got this feeling That it's later than it seems Doctor, my eyes Tell me what you see I hear their cries Just say if it's too late for me Doctor, my eyes Cannot see the sky Is this the price For having learned how not to cry? "Κονξ Ομ Παξ"
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 06/10/2005, 23:09:02 Ο ύπνος σε τύλιξε Ο ύπνος σε τύλιξε με πράσινα φύλλα ανάσαινες σαν ένα δένδρο Μέσα στο ήσυχο φως μέσα στη διάφανη πηγή κοίταξα τη μορφή σου Κλεισμένα βλέφαρα και τα ματόκλαδά σου χαράζαν το νερό Γ.Σφέρης Τίποτα δεν συγκρίνεται με την φωτιά που έχεις μέσα σου. Το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να γυρίσεις και να την κοιτάξεις, αλλιώς θα βλέπεις πάντα την σκιά της! Ξέχνα ό,τι ήσουν. Γίνε αυτό για το οποίο γεννήθηκες! The Lord of the Rings "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand." --Confucius
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 06/10/2005, 23:14:31 Μαζευω τα πεσμενα σταχια Mαζεύω τα πεσμένα στάχια να σου στείλω λίγο ψωμί, μαζεύω με το σπασμένο χέρι μου ό,τι έμεινε απ' τον ήλιο να σου το στείλω να ντυθείς. Έμαθα πως κρυώνεις. Την πράσινή σου φορεσιά να την φορέσεις την Λαμπρή! Θα τρέξουν μ' άνθη τα παιδιά. Θα βγούν τα περιστέρια, κ' η μάνα σου με μια ποδιά, πλατιά, γεμάτη αγάπη! Πάρε όποιο δρόμο, όποια κορφή, ρώτα όποιο δένδρο θέλεις. Μ' ακούς; Οι δρόμοι όλης της γης βγαίνουνε στην καρδιά μου! Μην ξεχαστείς κοιτάζοντας το φως. Τ' ακούς;.. Να 'ρθείς! (Νικηφόρος Βρεττάκος "Μαζεύω τα πεσμένα στάχια") "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand." --Confucius
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 4073 Μηνύματα	Απεστάλη: 07/10/2005, 10:22:27 Akanistha... Σε είδα ξανά. Κυριαρχούσες στο βόρειο πεδίο. Αγκάλιασα το φως. Δεν κάηκα. Είναι απλά ζεστός ο δικός σου παράδεισος. Ημικύκλιο απορίας σφαιρικές μονάδες σε σιωπηλές διαστάσεις. Σ΄αγάπησαν σαν τα απέραντα πράγματα της ζωής, σαν τη μυστική οδύνη του θανάτου. Σαν το στροβίλισμα πόθων διψασμένων χειλιών σαν τον άγνωστο γνωστό Θ ε ό... Που φτερουγίζει τ΄ασημένιο γέλιο του εντός μου βοηθώντας με να διασχίσω το χρόνο φέρνοντάς μου νερό απ΄τον ουρανό σκιές από ξάστερες νύχτες μ΄αγκαλιάζεις με την γρηγοράδα αστραπής στο βόρειο σέλας των σιωπών σ΄είδωλα κοιμισμένα τρόμος κερανοί θάνατος πεμπτουσία. Κελαρύζει το αίμα της ακούραστης καρδιάς. Διαιωνίζεις την ηλιοφάνεια εξαγνίζεις κραδασμούς ερώτων ιχνογραφείς αίθρια λάμψη κοιμάμαι μέσα απ΄τα μάτια σου όταν νυχτώνει. Κι εκεί ξυπνώ όταν χαράζει. Παράδεισος. [ΑΦΡΟΔΙΤΗ] Στο βαθμό που γνωρίζετε την αγάπη γίνεστε η αγάπη!Η αγάπη είναι κάτι παραπάνω από ένα συναίσθημα!Είναι μία φυσική δύναμη και πρέπει συνεπώς να περικλείει την αλήθεια.
nst ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2538 Μηνύματα	Απεστάλη: 07/10/2005, 14:18:29 Την ημέρα που θα μπορέσεις να πείς την ημέρα που θα μπορέσεις να βγής και να φωνάξεις, οταν θα σε ακούει ο ανεμος, τότε που το κύμα θα διαλαλει, όταν θα με βλέπεις, όλα όσα γράφεις τότε θα είσαι ελεύθερη για πάντα. Είμαι εγώ που σου μιλάω αυτός ο άγνωστος, γνωστός που τριγυρίζει στη σκέψη σου αυτός που θες να κρατάς στην αγκαλιά σου ο αποδέκτης των φιλιών σου. Είσαι η μέρα, που γελάει ο ήλιος που ζεσταίνει η βροχή που θα έρθει, όλα θα τα παρασύρει είσαι εσύ.
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 07/10/2005, 20:42:25 Σκυφτός στο δειλινό, ρίχνω τα θλιμμένα δίχτυα μου στα ωκεάνεια μάτια σου. Εκεί γιγαντώνεσαι και καίει στην πιο ψηλή φωτιά η μοναξιά μου που χτυπάει τα χέρια σαν τον ναυαγό. Κάνω σινιάλα κόκκινα, στ’ αφηρημένα μάτια σου που κυματίζουν σαν τη θάλασσα στα πόδια κάποιου φάρου. Μόνο σκοτάδια κρύβεις μέσα σου γυναίκα μακρινή, δική μου, στιγμές από το βλέμμα σου προβάλλει η έκτη του τρόμου. Σκυφτός στο δειλινό ρίχνω τα θλιμμένα δίχτυα μου σ’ εκείνη τη θάλασσα που φουρτουνιάζει τα ωκεάνεια μάτια σου. Τα νυχτοπούλια ραμφίζουνε τα πρώτα αστέρια που σπιθίζουν σαν την ψυχή μου όταν σ’ αγαπώ. Στη σκοτεινή φοράδα της καλπάζει η νύχτα σκορπώντας γαλάζια στάχυα πάνω στον κάμπο. "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand." --Confucius
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 07/10/2005, 20:45:40 ΟΚΤΑΒΙΟ ΠΑΖ 1914 Η ΠΕΤΡΑ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ...Βαδίζω μέσα στις στοές των ήχων, ρέω ανάμεσα στις παρουσίες που αντηχούν, σαν τον τυφλό διασχίζω τις διαφάνειες, ένας κατοπτρισμός μ’ εξαφανίζει, γεννιέμαι μέσα σ’ έναν άλλον, ω δάσος με τους μαγεμένους κίονες, κάτω απ’ τα τόξα του φωτός διεισδύω σε διαδρόμους φθινοπώρου διάφανου, πηγαίνω στο κορμί σου καθώς πάω με τον κόσμο, η κοιλιά σου είν’ ένας τόπος ηλιόλουστος, τα βυζιά σου δυο εκκλησιές όπου το αίμα δοξολογεί τα παράλληλα μυστήριά του, τα βλέμματά μου σε σκεπάζουν όπως ο κισσός, είσαι μια πόλη πολιορκημένη από τη θάλασσα, ένα τείχος χωρισμένο από το φως σε δυο μισά, χρώμα ροδάκινου, ένας τόπος αλατιού, βράχων και πουλιών, κάτω απ’ το νόμο της συσπειρωμένης μεσημβρίας, ντυμένη το χρώμα των πόθων μου σαν τη σκέψη μου πηγαίνεις γυμνή, μέσα στα μάτια σου βαδίζω όπως στο νερό, οι τίγρεις πίνουνε στα μάτια σου νερό, το κολιμπρί καίγεται σ’ αυτές τις φλόγες, πάω στο μέτωπό σου όπως στο φεγγάρι, όπως το σύννεφο στη σκέψη σου, πάω ακολουθώντας την κοιλιά σου όπως στα όνειρά σου, ............. μετάφραση: Γιώργος Μακρής "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand." --Confucius
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 4073 Μηνύματα	Απεστάλη: 07/10/2005, 21:29:52 ΄Ολα έμοιαζαν ίδια μοναχά εσύ γενναίος μιά γέφυρα η πίστη σου που συνδέει ουρανό με γη. ΄Ολα εδώ ίδια, τι τα θες, σπασμένοι καθρέφτες στην πορεία του χρόνου, μας κόβουν τα κομμάτια κι εμείς εκείνα, η συνείδηση του εαυτού με τις ατέλειωτες όψεις, Αδυναμία αμφιβολία πολυάριθμα επικαλύμματα φόβου. Α, ναι και δύναμη ΜΕΤΡΙΟΠΑΘΕΙΑ ΣΘΕΝΟΣ. ΄Ολα μπερδεύονται Παντού τα κύματα της παλίρροιας, παιχνίδια ανάμεσα στο σωστό και το λαθεμένο, λογική δικαιοσύνη σ΄ ένα άδραγμα του εγώ σ΄εάν παραλήρημα παθών και γιά δες τι μπορεί να διαταράσσει την ειρήνη τη γαλήνη την ανωτερότητα όταν ο άνθρωπος αγγίζει την πρόοδο του να είναι έτη φωτός μπροστά. ΄Ετσι είσαι. ΄Ησουν. Θα είσαι... ΑΝΩΤΕΡΗ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ... Ας μη λησμονήσουμε ποτέ τη μουσική που δεν ακούγεται που ηχεί αδιάλειπτα στις καρδιές μας. Ας αποτολμήσουμε να αγαπήσουμε τη γοητεία της ουράνιας μελωδίας της, γιά να εναρμονιστούμε με το κάλεσμα της χάρης της φύσης σε όλα τα όντα γινόμενοι έτσι πραγματικές και αληθινές εκφράσεις της Ομορφιάς του Θεού. [ΑΦΡΟΔΙΤΗ] Στο βαθμό που γνωρίζετε την αγάπη γίνεστε η αγάπη!Η αγάπη είναι κάτι παραπάνω από ένα συναίσθημα!Είναι μία φυσική δύναμη και πρέπει συνεπώς να περικλείει την αλήθεια.
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 09/10/2005, 12:57:50 Ν' ΕST - IL UNE CHOSE... (Francis Viele - Griffin) Toυ κόσμου πια δεν είναι ουτ' ένα πράγμα σ' εμάς αγαπητό -- ένα τραγούδι, μια παρθένα, ένα βιβλίο, ένα φυτό -- ιερό δεν είναι σε μιαν άκρη, κάτου απ' την όψη τ' ουρανού -- 'ενα χαμόγελο, ένα δάκρυ, μια γλυκιά θύμηση του νου -- δεν είναι γύρω ούτ' ένα πάθος, υπέρτερο, θριαμβευτικό -- μια δόξα, ή ένα ωραίο λάθος, ή ένα μεγάλο μυστικό -- α! που οι ψυχές να το αγαπάνε και να γελούν εδώ στη γης, που να το βλέπουμε και να 'ναι δικαιολογία της ζωής; "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand." --Confucius
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 4073 Μηνύματα	Απεστάλη: 09/10/2005, 22:55:01 ΄Αλλοι κάνουν καταθέσεις σκέψης κι άλλοι τσέπης... Γεμίσαμε ψεύτες, οράματος κλέφτες πεζές οπτασίες ανάσας θυσίες. Χαμένο αντριλίκι ψυχής σακατιλίκι δυό φράσεις ουτοπίας και σπάραγμα απορίας. Γεμίσαμε κλέφτες στα στήθη μας πέτρες τα λόγια δεν φτάνουν αρκούν να ξεκάνουν. Χαμένο αντριλίκι ψυχής σακατιλίκι μιά πόρνη η αγάπη που ψάχνει αυτό το κάτι. Δώσε συγχαρητήρια στου καιρού τα γυρίσματα την μιά φέρνουν ανθίσματα την άλλη δηλητήρια. [ΑΦΡΟΔΙΤΗ] Στο βαθμό που γνωρίζετε την αγάπη γίνεστε η αγάπη!Η αγάπη είναι κάτι παραπάνω από ένα συναίσθημα!Είναι μία φυσική δύναμη και πρέπει συνεπώς να περικλείει την αλήθεια.
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 11/10/2005, 12:35:16 Kουβαλάω μια θλίψη πάνω στα κύματα την πηχτή θάλασσα την προστατεύω σαν κάφτρα τσιγάρου κόντρα στον άνεμο. "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand." --Confucius
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 11/10/2005, 12:55:30 Έχω τόση δύναμη όση χρειάζεται για ν' αντέξω τη δύσκολη και σκληρή ζωή μου. Όμως μερικές φορές ακόμη κι αυτή μου φαίνεται πολύ λίγη. Tότε ατενίζω μπροστά μου ένα όπλο να με σημαδεύει. Eτυχώς εκείνη τη στιγμή είμαι πολύ αδύναμη. Έτσι αναβάλλεται το μοιραίο και η ιδιαιτερότητα της κοινοτυπίας μου αποδραματοποιείται. Kαμμιά φορά αυτό το όπλο είναι ένα σύρσιμο έξω απ' την πόρτα όταν αργά τη νύχτα φυσάει ο αέρας δυνατά και παρασέρνει ξεραμένα φύλλα στο μπαλκόνι. O φόβος μου ακουμπάει τη μύτη του στο τζάμι ρίχνει λοξές ματιές έξω κι ύστερα πάλι αποσύρεται. Έτσι μέσα στην ησυχία ανακαλύπτω κάθε πτυχή της σιωπής της σιωπής που προορίζεται για τους ζωντανούς δηλαδή για ανθρώπους περίπου σαν και μένα. Kάθε άνθρωπος διαλέγει τη σιωπή του. Aπ' τη στιγμή που γεννιέται μαθαίνει ν' ακούει τους ήχους όμως πολύ πρίν απ' αυτό άκουσε προσεκτικά και υπομονετικά τη σιωπή. Aυτή είναι η αληθινή μοναξιά που υπάρχει μέσα του γεμάτη αντίλαλους και αποσιωπητικά. Έτσι έμαθα ν' αγαπώ τη σιωπή μου να την υπερασπίζομαι μέσα στον κόσμο των θορύβων των απειθάρχητων ήχων που αγωνίζονται να ξεχωρίσουν να με παρασύρει ο καθένας στο ρυθμό του και με ταλανίζουν σαν παιδιά που με τραβάνε απ' τα ρούχα για να με κάνουν να προσέξω ταυτόχρονα σε διαφορετικές κατευθύνσεις. Όταν καταφέρνω ν' αποσπαστώ αποτραβιέμαι στη σιωπή να εντρυφήσω στην αρμονία της. H σιωπή μου ένας αδιατάρακτος κόσμος ελευθερίας μυστικός και απρόσβλητος χειραγωγεί την άγνοιά μου. H σιωπή μου ο σοφός παιδοτρίβης ο διαχειριστής της απορίας μου ανταποδίδει την προστασία και τότε ανακαλύπτω πως ζω ―ου το πλείστον ποιητέον― μ' έναν τρόπο που με ξαφνιάζει γιατί δεν τον υποψιάζομαι ούτε και προσπαθώ να τον προβλέψω. ΄Oπως όταν απολαμβάνεις ένα τοπίο και μετά το νοσταλγείς χωρίς να λυπάσαι. ―Aφού μια φορά βρέθηκες εκεί υπάρχει μέσα σου για πάντα και το ξαναβρίσκεις μ' απίστευτη ευκολία.― ΄Oπως το σώμα όταν κοιμάται γνωρίζει την πιο βολική στάση αυτήν που διευκολύνει τα όνειρα να βρούν τη μυστική δίοδο προς τη μνήμη να προμηθεύσουν την ατμόσφαιρα της επόμενης μέρας. Έτσι η μέρα βρίσκει το νόημά της οι αποστροφές τον αποδέκτη τους κι οι ερωτήσεις έχουν απαντήσεις. H φλύαρη σιωπή μου αποσφραγίζει τις μποτίλιες που περισυνέλεξα κι αποκρυπτογραφεί το μήνυμά τους. Aυτό συμβαίνει συνήθως αργά τη νύχτα κι όταν καταφέρνω να μην κοιμηθώ κάθομαι μαζί της και διαβάζω πάνω απ’ τον ώμο της. Aλλιώς εισχωρεί στον ύπνο μου να μοιραστεί μαζί μου το βουητό και τα σινιάλα να μεταλάβει τη χαρά της επικοινωνίας. "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand." --Confucius
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 4073 Μηνύματα	Απεστάλη: 11/10/2005, 19:12:32 Παντού είσαι. Το χαμόγελό σου αυτό που τρέλαινε το δειλινό χόρταινε τη φύση, το στόμα σου που φιλούσε τον ουρανό, η απόκοσμη μουσική των χαδιών σου. Παντού είσαι... Μελωδία στο στίχο κι εγώ στάχτη στον αγέρα αιώνες μακριά προτρέπω τις νύχτες να σε φέρουν πίσω. Τη γεύση σου τη νοιώθω στην αγριεμένη θάλασσα στο πρόωρο δάκρυ του χειμώνα βότσαλο έγινα που το χέρι σου πέρα με τίναξε. [ΑΦΡΟΔΙΤΗ] Στο βαθμό που γνωρίζετε την αγάπη γίνεστε η αγάπη!Η αγάπη είναι κάτι παραπάνω από ένα συναίσθημα!Είναι μία φυσική δύναμη και πρέπει συνεπώς να περικλείει την αλήθεια.
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 12/10/2005, 16:57:15 Kάθεται σκυφτή στο βράχο η θάλασσα την αναδεύει τα μαλλιά της σαν αρχαία καλύπτρα στολισμένη με κοχύλια, φύκια, μικρά βότσαλα και άμμο χρυσή που λαμπυρίζει στον ήλιο στους ώμους της αναπαύονται θαλασσοπούλια από μακρυά φαντάζει σαν ακροστόλι τριήρους ή ένας μικρός βωμός. Όμως είναι μονάχα μια μικρή σειρήνα που αναπαύεται και περιμένει να πέσει η νύχτα να τραγουδήσει έναν απ' τους παλιούς σκοπούς γεμάτο μοναξιά και περιπάθεια που συγκινούν τους ναυτικούς κι ενώ η θάλασσα είναι λάδι αυτοί αφήνονται και έλκονται. Έτσι ο βράχος γίνεται μοίρα η μοίρα των ευαίσθητων θαλασσινών. "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand." --Confucius
matmat Μέλος 2ης Βαθμίδας Greece 319 Μηνύματα	Απεστάλη: 12/10/2005, 18:38:15 Μαρία Πολυδούρη [ΠΡΙΝ ΦΥΓΩ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΚΡΙΝΟ ΤΑΞΙΔΙ...] Πριν φύγω για το μακρινό ταξίδι, θα περάσω, διασχίζοντας αδιάφορα των δρόμων τη βοή, από τον κήπο που άλλοτε, κάποια απροσδόκητη ώρα τα μάτια σου μού μίλησαν για μιαν ωραία ζωή. Και λησμονώντας πως κ’ οι δυό βγήκαμε γελασμένοι κ’ έγινε τόνειρο φωτιά μέσ’ στην ανατολή, θα ιδώ τάνθη ν’ ανοίγωνται στο φως και να προσφέρουν την εύοσμη ψυχούλα τους στης αύρας το φιλί. Θα ιδώ τα δέντρα στη βαριά πρασιά ντυμένα πάλι. Περιπλοκάδες να ρουφούν ζωή στα ταπεινά, χωρίς νάναι λιγότερο χαρούμενες για τούτο και τάνθη τους λιγότερο περήφανα κι’ αγνά. Και σαν από ένα μάταιο πείσμα και εγώ να ζήσω όσα μούπαν τα μάτια σου στ’ ωραίο βραδινό, θα ιδώ να γέρνης πάνω μου και θάναι τόσο λαύρο, τόσο μεγάλο το φιλί σαν πρώτο, σα στερνό. __________________
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 4073 Μηνύματα	Απεστάλη: 13/10/2005, 18:00:13 Η ζωή είναι όμορφη όταν εκτιμάς το θαυμαστό, τη φύση το αισθησιακό όταν δίνεις αρμονία λάμψη αγάπη! ΄Οταν κρατάς ανθρωπιστικά ιδεώδη, σκορπίζοντας εμπνεύσεις έχοντας ένα δυνατό ενεργειακό πεδίο. Καθαρότατο και φωτεινότατο. Με δημιουργικές επιδιώξεις πάντα. [ΑΦΡΟΔΙΤΗ] Στο βαθμό που γνωρίζετε την αγάπη γίνεστε η αγάπη!Η αγάπη είναι κάτι παραπάνω από ένα συναίσθημα!Είναι μία φυσική δύναμη και πρέπει συνεπώς να περικλείει την αλήθεια.
OtepArt Νέο Μέλος 10 Μηνύματα	Απεστάλη: 16/10/2005, 23:30:07 ΣΤΙΓΜΕΣ ΑΧΑΛΙΝΩΤΗΣ ΟΞΥΔΕΡΚΕΙΑΣ… ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΜΕΦΙΣΤΟ, ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΜΟΡΦΗ ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΚΙΕΣ ΓΕΜΑΤΕΣ ΑΠΟ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΚΡΥΜΜΕΝΑ ΜΕΣΑ ΒΑΘΕΙΑ ΓΙΑ ΧΡΟΝΙΑ, ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΤΕΙ Η ΣΙΩΠΗ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥΣ ΠΟΥ ΣΠΑΡΑΖΕΙ ΑΠΟ ΑΔΙΚΙΑ ΚΑΙ ΨΕΜΑ... ΕΝΑΣ ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΙΟ ΠΟΛΛΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΛΟΓΙΑ ΓΡΑΜΜΕΝΑ ΚΑΙ ΕΠΗΡΕΑΣΜΕΝΑ ΑΠΟ «ΚΑΠΟΙΕΣ ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΕΣ ΦΩΝΕΣ»,ΕΝΩ ΚΑΝΕΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΕΣ. ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΕΣ ΚΑΡΔΙΕΣ- ΠΕΤΡΕΣ ΠΟΥ ΧΑΝΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΤΙΣ ΚΑΤΑΤΡΕΧΟΥΝ… ΜΙΑ ΜΑΧΗ ΠΟΥ ΒΑΦΤΗΚΕ ΟΠΩΣ ΚΑΘΕ ΑΛΛΗ ΣΤΟ ΑΙΜΑ, ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ,ΤΟ ΠΙΟ ΑΡΓΟ ΧΡΩΜΑ… ΜΙΑ ΜΑΧΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΙΚΗΤΕΣ ΚΑΙ ΗΤΤΗΜΕΝΟΥΣ. ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΙΟΡΤΟΣ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ... ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΑΝΑΡΩΤΗΘΗΚΑ ΓΙΑΤΙ Η ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑ ΞΕΡΕΙ ΓΙ ΑΥΤΗ. ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΑΝΑΡΩΤΗΘΗΚΑ ΓΙΑΤΙ ΜΟΝΟ ΛΙΓΟΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΑΚΟΥΝ ΤΙΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΕΚΡΗΞΕΙΣ… ΞΕΡΩ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΟΤΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΗ, ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΑΝΑΓΚΑΖΕΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ ΣΟΥ. ΓΙ ΑΥΤΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΛΟΓΙΑ ΠΙΚΡΙΑΣ, ΙΣΩΣ ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕΣ ΝΑ ΕΙΠΩΘΟΥΝ, ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΑΝ ΚΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙΑΣΜΕΝΟ, ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΥ ΨΗΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΓΕΥΕΤΑΙ ΤΟΝ ΑΝΕΜΟ ΠΟΥ ΤΟΥ ΣΤΕΛΝΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΑΡΑΞΕΝΟΙ, ΓΑΛΑΖΙΟΙ ΘΕΟΙ. (ΘΕΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΕΙ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΚΛΕΙΖΕΙ ΤΗΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΠΗΓΗ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ.) ΤΟ ΤΡΕΜΟΥΛΟ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ, ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ,ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΔΕΙΛΙΑ…ΕΙΝΑΙ ΓΙΑΤΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΡΥΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ ΠΑΙΖΟΝΤΑΙ ΤΑ ΠΙΟ ΦΟΒΕΡΑ ,ΣΑΠΙΑ, ΥΠΟΥΛΑ ΣΕΝΑΡΙΑ. ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΡΟΜΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΟΜΠΑΡΣΟΙ. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΝ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ!ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΟΝΟ ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΩΝΕΣ... ΓΙ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ ΜΙΛΟΥΣΑ…Σ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ ΕΔΩΣΑ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ! ΚΑΙ Σ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ ΝΑ ΔΙΝΩ ΤΗΝ ΑΝΑΠΝΟΗ ΜΟΥ! ΓΙ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ ΘΑ ΝΙΩΘΩ ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΟΥ ΝΑ ΚΥΛΑ ΣΤΙΣ ΦΛΕΒΕΣ ΠΟΥ ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΣΚΙΣΤΟΥΝ! ΓΙ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ ΑΠΟΨΕ ΑΠΟΚΟΠΤΕΤΑΙ Ο ΟΜΦΑΛΙΟΣ ΛΩΡΟΣ... ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ,ΕΣΤΩ ΜΙΚΡΗ ΣΑΝ ΚΙ ΕΜΕΝΑ,ΑΝ ΟΧΙ ΕΝΑΣ ΚΗΡΥΓΜΕΝΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ?
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 4073 Μηνύματα	Απεστάλη: 17/10/2005, 00:19:44 Φωτίζομαι όταν διαβάζω τόσο όμορφα κείμενα. Σπαραχτικά ενίοτε αλλά γεμάτα από εναλλαγές φωτός σκότους σκότους φωτός. Αναθυμούνται οι Θεοί... Υπερισχύουσες αποχρώσεις στης Εδέμ τον κήπο δέντρο ζωής, και ίσως, γνώσης μέσα στης ύπαρξης τον κτύπο... Φώτιση και εξαγνισμός άνθιση ξάστερος δεσμός πνευματική λαμπρή αλήθεια ονειρική φωτιάς συνήθεια... Αγάπη μου φοβάμαι μην χαθώ και δεν σου πω πόσο αγάπησα το σκοτεινότατο πλέγμα των ματιών σου... Φοβάμαι... ΑΦΡΟΔΙΤΗ... θα κάψει τις σιωπές η ίδια μου η στάχτη, στου ίσκιου σου τ'αδράχτι πικρές ανατροπές.Αθάνατος- θνητή στο πλέγμα της αβύσσου μου λες είμαι δική σου,Σελήνη ορατή.
matmat Μέλος 2ης Βαθμίδας Greece 319 Μηνύματα	Απεστάλη: 17/10/2005, 18:57:55 Άνθισα γύρω μου στη θάλασσα άνθη–πουλιά που ζήσανε στο εφήμερο κλίμα της νύχτας εκείνης. Bρήκα τις κλωστές σαν ξημέρωνε, αυτές που ζωντάνευαν τους τεχνητούς κύκνους μου, σαν νεύρα με τη σάρκα στην πλασματική τους ύπαρξη. H κατασκευή τούτη που αρνήθηκες με το φως της ημέρας τον εαυτό της τόσο τον εαυτό μου τότε που κυβερνούσε ένα καράβι άσπρο κι αυτό σαν τα φανταστικά πουλιά κείνη τη νύχτα που μου γύρεψες.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 4073 Μηνύματα	Απεστάλη: 17/10/2005, 22:37:35 *______ Τρεμοσβήνεις ψηλώνεις τρέμεις στις φυλλωσιές του σκότους πέρα στη θύελλα του όρους σ΄ενα τραγούδι βουρκώνεις όλα πλασμένα από λέξεις βρες μιά ζέστη να διαλέξεις... Κράτα με... ___* Σαν τη φλόγα που δονεί το είναι σου σαν χρώμα που φυλά το κύμα σου... ΚΡΑΤΑ ΜΕ ΦΟΒΑΜΑΙ... ΑΦΡΟΔΙΤΗ.[Μου΄μαθες το κρασί να πίνω, ως την τελευταία σταγόνα,γουλιά να μην αφήνω στο ποτήρι,μου ΄μαθες την ψυχή να δίνω στου ορίζοντα τη σκάλα, στα μάτια σου να γίνω ένα χατήρι.Κι εγώ σου έχω μάθει το γιορτάσι, να πίνεις σ΄ένα στόμα, όλη την πλάση].
matmat Μέλος 2ης Βαθμίδας Greece 319 Μηνύματα	Απεστάλη: 17/10/2005, 22:53:19 Φλογα φιλί και θύελα Ξεσήκωσε στο πέρασμα της Η ανέλπιστη ηδονή Πάθος λουλουδιών Σκορπισμένα στις σιωπές της Το έρεβος κρύβεται τώρα Αφήνοντας να φανεί το φως των κεριών Πυρωμένα μέτωπα να συγκρούονται Στη ζάλη του έρωτα… matmat
nst ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 2538 Μηνύματα	Απεστάλη: 17/10/2005, 22:58:09
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 4073 Μηνύματα	Απεστάλη: 18/10/2005, 22:33:47 Καλά matmat και αγαπημένη μου nst με έχετε γλυκάνει και ηρεμήσει παρακαλώ... Ευχαριστώ τούτο το βραδάκι που ταξιδεύω και ποιητικά υπό το φως των κεριών, υπ΄τη λάμψη του ESOTERICA και υπό την κραυγή τρυφερότατων ήχων στη διαπασών κι όποιος αντέξει... ΜΑΧΗΤΗ ΜΟΥ... ΄Εχεις σκληρό και άτρωτο κέλυφος φοβάμαι να σε αγγίξω, δυό μυστικούς πλανήτες οδηγούς -θυμάσαι που με πήγες- σσσσσσ...Οι άλλοι θα νομίζουν πως είμαστε τρελλοί... Ετοιμοπόλεμος αγάπη μου όπως πάντα, σ΄υγρό και λαμπερό στερέωμα επάνω και κάτω βλαστάρι και αγριόχορτο μαζί ματώνοντας τα χέρια της οδύνης. Πόσο μ΄αγαπάς; Φώτα πειρατικά στα χάδια σου. Σσσσσσ. Ταξίδι στ΄όνειρο και την ειρήνη των καιρών. Μαχητή. Πως σε λένε; ΄Ασε με να το μαντέψω... Xipe Totec; Nezahualcoyotl; Ah Uue Cheknal; Σσσσσσ. AMA ET FAC QUOD VIS... ΑΦΡΟΔΙΤΗ.[Μου΄μαθες το κρασί να πίνω, ως την τελευταία σταγόνα,γουλιά να μην αφήνω στο ποτήρι,μου ΄μαθες την ψυχή να δίνω στου ορίζοντα τη σκάλα, στα μάτια σου να γίνω ένα χατήρι.Κι εγώ σου έχω μάθει το γιορτάσι, να πίνεις σ΄ένα στόμα, όλη την πλάση].
matmat Μέλος 2ης Βαθμίδας Greece 319 Μηνύματα	Απεστάλη: 18/10/2005, 23:16:36 Να είσαι κάλα ΑΦΡΟΔΙΤΗ και σκέψου οτι κι άλλοι ψάχνουν να βρούν σπασμένα κομμάτια και δεν έχουν ούτε κάν ένα σπίρτο... ΘΑΛΑΣΣΟΣΠΗΛΙΕΣ Το μυριόστομο πέλαγο κι οι φωτεινές του σπηλιές η αρμύρα κατάκαρδα στο χρυσό καλοκαίρι τοίχωμα του βράχου, αντιφέγγοντας το πρόσωπό σου αντιφέγγοντας λάμψη χρυσή που παιχνιδίζει αέναη αεικίνητη λάμψη ατέρμονη το πρόσωπό σου. Κι η απουσία σου μια αυλακιά στο νερό ένα στριφογυριστό ιρίδισμα και παφλασμός χοάνη νερού που καταπίνει τη σκέψη μου που την τινάζει στην οροφή της σπηλιάς σαν αβέβαιη λάμψη ανταποδίδοντας απ’ το βυθό το χρυσό δίχτυ του ήλιου εκεί που πιάστηκε η καρδιά μου να σκιρτάει από λαχτάρα και βρίσκει τρόπους να σ’ αγγίζει μέσα από την απομάκρυνση μέσα από την αβεβαιότητα, μέσα ακόμα κι από τη σιωπή που καθορίζει ένα γύρω τα βράχια σκόρπια στο πέλαγο. Όχι, δεν ήτανε θαλασσινό χελιδόνι όχι το γέλιο σου ήτανε που φτερούγισε σαν αστραπή στο γρανίτη η ματιά σου ήτανε που βύθισε στο πράσινο νερό η ανάσα σου, που φύσηξε απαλά στο μάγουλό μου και τα φύκια, τι δυνατά που μύριζαν πως έφεγγαν οι θαλασσόπετρες! Όχι , δεν ήτανε θαλασσινό χελιδόνι το γέλιο σου ήτανε κι εγώ που γύρεψα να σ’ αγγίξω και δεν ήσουνα, πάλι δεν ήσουνα πού είσαι γιατί μπορείς μακριά μου γιατί; Δεν θα μπορέσω να ηρεμήσω... Γιατι τώρα??
matmat Μέλος 2ης Βαθμίδας Greece 319 Μηνύματα	Απεστάλη: 18/10/2005, 23:17:39 ΤΟ ΤΕΛΟΣ Τα βήματά σου στην πικρή αμμουδιά και τα καβούρια στα υγρά χέρια των βράχων. Τα βότσαλα στα πέλματά σου κι ο ήλιος που σε μεταλλάζει σε σκιά. Ο άμμος που φεύγει απ’ την παλάμη σου κι η αδυσώπητη κλεψύδρα του χρόνου. Κι άξαφνα η κραυγή σου που σκίζει τη σιωπή κι η σιωπή που κομματιάζει την καρδιά μου. ... Γιατι τώρα??