| Συγγραφέας |
 Θέμα  |
|
pixeldream
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
1606 Μηνύματα |
 Απεστάλη: 20/08/2005, 08:49:38
ΕΙΔΑ ΤΟ ΓΚΡΡ ΚΑΙ ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΑΝΟΙΞΕΣ ΤΗΝ ΣΑΚΟΥΛΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΩΛΩΠΕΣ   ..
|
ΑΦΡΟΔΙΤΗ
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
4073 Μηνύματα |
Απεστάλη: 20/08/2005, 17:43:35
quote:
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΣΟΦΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΟΡΙΑ ΣΤΗΝ ΣΟΦΙΑ;
ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΣΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΘΕΛΑΜΕ ΝΑ ΞΕΡΟΥΜΕ; ΠΩΣ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΑΙΣΘΗΣΗ;
Pixeldream,
Κανένας ίσως... Περιπλανιόμαστε, μαθαίνουμε, αναιρούμε, αφαιρούμε, προσθέτουμε, κρατάμε, πετάμε...
Με κρίση, θέληση και πνευματική εγρήγορση, σίγουρα μπορούμε να κάνουμε πραγματικότητα, ακόμα και τις πιό μεγάλες προσδοκίες. Ας συντονιστούμε με το σύμπαν, και την εσωτερική μας δύναμη. Η επαφή με τον ανώτερο εαυτό μας είναι απαραίτητη διαδικασία, γιά εμάς πλέον. Με συστατικό την επιφύλαξη, ας δραστηριοποιηθούμε με εξαιρετικές και ασυνήθιστες δυνάμεις αντίστασης. Γίνομαι δράκος. Γινόμαστε δράκοι. Και αποφεύγουμε πιά την αστοχία ενεργειών, που γίνεται πρόξενος απρόσμενων ζημιών. Σταθεροποιούμε έτσι την αγωνιστικότητα, τη σχολαστικότητα, το ζήλο και το θάρρος, ώστε να επεκτείνουμε τους ορίζοντες, παίρνοντας καίριες αποφάσεις ζωής. Αλλαγές εκ βάθρων. ΄Ιδωμεν. Ο δράκος δίνει θαρρετά τις μάχες του. Εκ του ασφαλούς.[ΑΦΡΟΔΙΤΗ]
Φοράω τα διάφανα...
Ξανθά λυτά μαλλιά μου!
Στη μοναξιά του δειλινού,
δώστε άρωμα βυθού.
Αστέρι,φως και άναμμα φεγγάρι βασιλιά μου!
Θαρρώ πως είμαι αλλουνού
αθάνατου θνητού... |
ΑΦΡΟΔΙΤΗ
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
4073 Μηνύματα |
Απεστάλη: 20/08/2005, 17:56:57
quote:
=================================
Χρησιμοποιήσε την διαίσθηση, μην αρνείσαι την αίσθηση...
NST, το κάνω...
Εγώ τουλάχιστον...
----------------------------------------------------------------------
Συνθέτοντας...
***Θεραπεύω τα τραύματα του παρελθόντος σου,
ικετεύω τα θραύσματα να στραφούν εντός μου...
***Τις οδυνηρές σου εμπειρίες
συνθέτω ξανά τον καμβά της ζωής σου.***Και θωπεύω τα θαύματα,
τούτου του κόσμου σου...
***Γίναν ήλιος τα κλάματα
και εσύ [εαυτός μου],
στις μοναχικές συναντήσεις,
νικώ τα πυρά στα φιλιά της ψυχής σου... ***Σοφός αναζωογονημένος,
σ΄έναν ανώτερο προορισμό
ζεστός σχεδόν, τρυφερά δοσμένος
σ΄αποκορύφωμα ιδανικό...
Ερωτικής ποίησης ανασασμοί. Καλά πάμε...
[ΑΦΡΟΔΙΤΗ]
Φοράω τα διάφανα...
Ξανθά λυτά μαλλιά μου!
Στη μοναξιά του δειλινού,
δώστε άρωμα βυθού.
Αστέρι,φως και άναμμα φεγγάρι βασιλιά μου!
Θαρρώ πως είμαι αλλουνού
αθάνατου θνητού... |
ΑΦΡΟΔΙΤΗ
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
4073 Μηνύματα |
Απεστάλη: 21/08/2005, 18:56:17
quote:
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΨΑΧΝΟΥΝ ΟΙ ΝΥΧΤΟΠΕΤΑΛΟΥΔΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ.
Η πεταλούδα είναι όμορφο και λεπτεπίλεπτο έντομο, σύμβολο ψυχής στην ολότητά της. Γιά τους αρχαίους ΄Ελληνες αποτελούσαν άλλωστε ψυχοπομπούς. Αναδυόμενη από το κουκούλι της η πεταλουδίτσα είναι σύμβολο ανάστασης...΄Οσο γιά την νυχτερίδα συμβολίζει λένε, την τυφλή παρόρμηση και την διαβολικότητα. Μπορεί να συμβολίζει κυρίως σε όνειρα, τις ανεξέλεγκτες τρελλές παρορμήσεις μας που αναδύονται από το υποσυνείδητο γιά να ανακόψουν τις προσπάθειες γιά αυτογνωσία. [ΑΦΡΟΔΙΤΗ]
Φοράω τα διάφανα...
Ξανθά λυτά μαλλιά μου!
Στη μοναξιά του δειλινού,
δώστε άρωμα βυθού.
Αστέρι,φως και άναμμα φεγγάρι βασιλιά μου!
Θαρρώ πως είμαι αλλουνού
αθάνατου θνητού... |
ΑΦΡΟΔΙΤΗ
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
4073 Μηνύματα |
Απεστάλη: 21/08/2005, 19:01:37
ΕΜΠΝΕΥΣΕΙΣ...*Μοιραζόμαστε εμπνεύσεις.
Εμπειρίες και ιδέες.
Ανάσες πνευματικής φώτισης,
απ΄αλήθειες εκρηκτικής φόρτισης... Σύμβολα ελευθερίας
αυτογνωσίας
ολοκλήρωσης. Ασπαζόμαστε ανέσεις, διελεύσεις,
τρεις μπαλάντες φευγαλέες,
δυό παρόρμησης στοιχεία,
ανυπαρξίας
αναγέννησης. Αρχέτυπες εξερευνήσεις,
φιλοσοφικές προσεγγίσεις,
ονειρικές εικόνες-
συμπαντικοί κυκλώνες-
ζωογόνος δύναμη ψυχής,
ποτέ μόνος, μέσα μου ηχείς... Αχαρτογράφητες θάλασσες
διερεύνηση υποσυνείδητου,
μαζί σου παντού
δύση ανατολή,
ζωή θάνατος,
οι αδυσώπητες θύελλες
καθοδήγηση στο φως τ΄αδύνατου
ή και δυνατού
είσαι απειλή
άνθισες φιλί
έτσι αθάνατος. *ΕΜΠΝΕΥΣΕΙΣ... [ΑΦΡΟΔΙΤΗ]
Φοράω τα διάφανα...
Ξανθά λυτά μαλλιά μου!
Στη μοναξιά του δειλινού,
δώστε άρωμα βυθού.
Αστέρι,φως και άναμμα φεγγάρι βασιλιά μου!
Θαρρώ πως είμαι αλλουνού
αθάνατου θνητού... |
nst
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
2538 Μηνύματα |
Απεστάλη: 22/08/2005, 11:53:05
<<Ποτέ δεν μας ικανοποιεί το πορτραίτο εκείνων που γνωρίζουμε.
Σπάνια ζητούμε από τούς ανθρώπους το αδύνατο, και όμως αυτό ακριβώς γυρεύουμε απ'αυτούς.Πρέπει να βάλουν μέσα στο έργο τους, για τον καθένα απο εμάς τις σχέσεις τους με το πρωτότυπο, την αγάπη του, την αντιπάθεια του! Δεν πρέπει μονάχα να παρασταίνουν ενα πλάσμα όπως το έχουν συλλάβει αυτοί, αλλά όπως θα το συλλάμβαναι ο καθένας. Δεν παραξενεύομαι λοιπόν αν οι καλλιτέχνες γίνονται σιγά -σιγά επίμονοι, αδιάφοροι και πεισματάρηδες. Αλλά γιατί τα παίρνομαι τόσο στενά τα πράγματα?
Ωστε ότι κάνουμε είναι φτιαγμένο για την αιωνιότητα?
Μη δεν ντυνόμαστε το πρωϊ για να ξεντυθούμε το βράδυ?
Μη δεν ξεκινούμε για να ξαναγυρίσουμε πίσω? Ο χρόνος δεν αφήνει στούς ανθρώπους να σφετερίζονται τα δικαιώματα που έχει επάνω τους. Εκλεκτικές συγγένειες
Γκαίτε. |
ΑΦΡΟΔΙΤΗ
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
4073 Μηνύματα |
Απεστάλη: 22/08/2005, 22:10:04
Το χαμόγελο της σέρας...
***---***
Το χαμόγελο της σέρας,
δυό φυτά εξωτικά
τροπικές βλαστήσεις,
το τραγούδισμα της μέρας
όνειρα κυματιστά,
τρυφερές αρνήσεις... Προκαθορισμένη πορεία
επικεντρωμένη,
στο νόημα της ύπαρξης,
ολοκληρωμένα πεδία,
νύχτα ταυτισμένη
με χρώμα ερήμωσης... Το χαμόγελο της σέρας
δυό φυτά εξωτικά
τροπικές βλαστήσεις
το τραγούδισμα της μέρας
όνειρα κυματιστά
ορωπώνας δύσης... Λαμπερές αφίξεις.
Λαμπερές αφίξεις... [ΑΦΡΟΔΙΤΗ]
Φοράω τα διάφανα...
Ξανθά λυτά μαλλιά μου!
Στη μοναξιά του δειλινού,
δώστε άρωμα βυθού.
Αστέρι,φως και άναμμα φεγγάρι βασιλιά μου!
Θαρρώ πως είμαι αλλουνού
αθάνατου θνητού... |
nst
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
2538 Μηνύματα |
Απεστάλη: 23/08/2005, 00:16:57
ΝΟΤΙΑΣ Το πέλαγο σμίγει κατά τη δύση μια βουνοσειρά.
Ζερβά μας ο νοτιάς φυσάει και μας τρελαίνει,
αυτός ο αγέρας που γυμνώνει τα κόκαλα απ' τη σάρκα.
Το σπίτι μας μέσα στα πεύκα και στις χαρουπιές.
Μεγάλα παράθυρα. Μεγάλα τραπέζια
για να γράφουμε τα γράμματα που σου γράφουμε
τόσους μήνες και τα ρίχνουμε
μέσα στον αποχωρισμό για να γεμίσει. Άστρο της αυγής, όταν χαμήλωνες τα μάτια
οι ώρες μας ήταν πιο γλυκιές από το λάδι
πάνω στην πληγή, πιο πρόσχαρες από το κρύο νερό
στον ουρανίσκο, πιο γαλήνιες από τα φτερά του κύκνου.
Κρατούσες τη ζωή μας στην παλάμη σου.
Ύστερα από το πικρό ψωμί της ξενιτιάς
τη νύχτα αν μείνουμε μπροστά στον άσπρο τοίχο
η φωνή σου μας πλησιάζει σαν έλπιση φωτιάς
και πάλι αυτός ο αγέρας ακονίζει
πάνω στα νεύρα μας ένα ξυράφι. Σου γράφουμε ο καθένας τα ίδια πράματα
και σωπαίνει ο καθένας μπρος στον άλλον
κοιτάζοντας, ο καθένας, τον ίδιο κόσμο χωριστά
το φως και το σκοτάδι στη βουνοσειρά
κι εσένα.
Ποιος θα σηκώσει τη θλίψη τούτη απ' την καρδιά μας;
Χτες βράδυ μια νεροποντή και σήμερα
βαραίνει πάλι ο σκεπασμένος ουρανός. Οι στοχασμοί μας
σαν τις πευκοβελόνες της χτεσινής νεροποντής
στην πόρτα του σπιτιού μας μαζεμένοι κι άχρηστοι
θέλουν να χτίσουν έναν πύργο που γκρεμίζει. Μέσα σε τούτα τα χωριά τ' αποδεκατισμένα
πάνω σ' αυτό τον κάβο, ξέσκεπο στο νοτιά
με τη βουνοσειρά μπροστά μας που σε κρύβει,
ποιος θα μας λογαριάσει την απόφαση της λησμονιάς;
Ποιος θα δεχτεί την προσφορά μας, στο τέλος αυτό του φθινοπώρου.
Μα τι γυρεύουν οι ψυχές μας ταξιδεύοντας
Σεφέρης
|
nst
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
2538 Μηνύματα |
Απεστάλη: 23/08/2005, 00:21:05
Πέρα από τις απαγορεύσεις
Τα λόγια που σου απαγορεύουν να μιλήσεις,
αν δεν τα πεις, δεν είσαι εσύ ούτε εγώ ούτε ο άλλος.
Δεν είναι κανένας. Κάτω από το δροσερό χορτάρι
κοιμάται μια μικρή αιωνιότητα. Μες στη σιωπή μας
Περιμένουνε πλήθη πουλιών. Μίλησέ τα.
Ο κόσμος είναι πιο μεγάλος από τους αρνητές του κόσμου.
Ο κόσμος σου ανήκει και μπορείς να τον δώσεις.
Γιάννης Ρίτσος |
nst
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
2538 Μηνύματα |
Απεστάλη: 23/08/2005, 00:22:36
Οι ανυπεράσπιστοιΈζησαν πάντα με το βάρος μιας λέξης που διστάζει να ειπωθεί,
ανυπεράσπιστοι μέσα σε φλογερά καλοκαίρια,
ανυπεράσπιστοι και τις νύχτες της πόλης, έξω από πικρά τυροπιτάδικα -
αυτοί που νομιμοποίησαν ονόματα κι άστρα,
βρίσκοντας μόνο καταφύγιο στ' όνειρο (γιατί
όλα είναι θεμιτά μέσα στ' όνειρο). Τα βλέφαρά τους
τσουρουφλισμένα από την κρυφή φωτιά του σεληνόφωτος
κι απ' τα φανάρια των λιμανιών, -μακρινή προστασία
πάντα αργοπορημένη. Το ξέρουν:
Οι ποιητές και οι ήρωες είναι άοπλοι. Το μάρμαρο,
στα έγκατα των βουνών, περιμένει τα' αγάλματά τους. Γιάννης Ρίτσος
|
pixeldream
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
1606 Μηνύματα |
Απεστάλη: 23/08/2005, 06:07:08
όμορφη... .. |
nst
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
2538 Μηνύματα |
Απεστάλη: 23/08/2005, 09:16:14
 |
lizzard_king
Μέλος 2ης Βαθμίδας
Greece
150 Μηνύματα |
Απεστάλη: 24/08/2005, 05:43:40
Η αισιοδοξία της στιγμής...Το πουθενά της αιωνιότητος...Κρύβομαι συνεχώς πίσω από τη συμμαχία μου με το άπειρο...Μορφές ξεπηδούν μέσα από καθρέπτες,μα όσο τρομακτικές ή όμορφες κι αν είναι,δεν τις δίνω καμιά απολύτως σημασία,καθώς ξέρω πως πρέπει να φτάσω τη μορφή που ήταν πάντα εκεί και με περίμενε,ακόμη κι όταν δεν μπορούσα να τη διακρίνω...Αυτή που δεν βγήκε από κανέναν καθρέπτη κι όμως είναι το δικό μου καθρέπτισμα...Μπορώ να της προσθέσω ό,τι θέλω και να την βάλω να στέκεται όπου και όπως θέλω,μα δε θα το κάνω,θα περιμένω να τη φτάσω,όσο κι αν μου κοστίσει,για να τη συναντήσω αγνή,όπως γεννήθηκε...Το σημάδι,το σημάδι που κουβαλούσα κι εγώ πάντοτε από τη στιγμή της γέννησης...Ξέρω πως θα αλλάξουν πολλά και ξέρω και το γιατί...Δεν μπορώ όμως να το "δω"...Δε με φοβίζει,είναι επιλογή μου...I'm the lizard king,I can do anything! |
nst
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
2538 Μηνύματα |
Απεστάλη: 24/08/2005, 19:44:36
ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΛΕΣΜΑΠότε θα ξανάρθεις;
Εσένα λέω, ανθισμένο μου κορίτσι,
Πούχεις για πατρίδα την άνοιξη
Και για σπίτι τα παδικά μου παραμύθια.
Έρωτά μου εσύ,
Οπλισμένε με τα βέλη του θανάτου.
Πότε θα ξανάρθεις; Σκονισμένος ξαναγυρνώ
Από μισό αιώνα απόσταση
Να χτίσω με τα πενήντα μου χρόνια
Ένα σπιτάκι
Να καθήσω μέσα
Και να σε περιμένω. Γι'αυτό αγόρασα κι΄ένα κλουβί
Γεμάτο τραγούδια.
Και μια κούνια
Που να σε παίρνω
Και να σε πετώ ως τα σύννεφα. Έλα. Και θα δείς.
Θα σκαρφαλώσω με τη σκάλα μας
Στη μικρή μας κληματαριά,
Για να σου κόψω ένα άστρο
που με περιμένει εκεί
Από τότε που ήμουνα παιδάκι. Απαρηγόρητος τριγυρνώ
Στους θολούς δρόμους
Έχοντας για συντροφιά μου τη μοναξιά
Και φορώντας για καπέλο
Το ξεθωριασμένο φωτοστέφανο ενός Αγίου
Που'κλεψα απο'να ερημικό ξωκκλήσι. Έλα, και μην αποξεχνιέσαι. Τώρα.
Τώρα που'μαι διψασμένος.
Τώρα που'μαι ξύπνιος.
Τώρα που'μαι ορθός.
Τώρα που'μαι άτακτος,
άτακτος! Γιατί από αύριο θα'μαι φρόνιμος,
πολύ φρόνιμος.
Γιατί από αύριο θα κοιμάμαι
Κάτω απο ένα χωματένιο ουρανό
Μες σ΄ένα οριζόντιο σπιτάκι
Που ούτε κι'αυτό θα'ναι δικό μου.
Γιατί εγώ στον κόσμο αυτό, τίποτα...
Τίποτα δεν είχα δικό μου. Όλα τα'χα με το νοίκιο.
Και τον ήλιο, και τον ύπνο,
Και τη ζωή.
Κι'από αύριο
Θα νοικιάσω και το θάνατό μου.
Και ξέρεις... πολύ φτηνά.
Μια ζωή-μια πήχυ χώμα. Μα για μένα, απ'όλα
Το πιο αβάσταχτο,
Το πιο πικρό,
Δεν θα΄ναι που θα χάσω τον κόσμο
Ούτε και που θα χάσω
Το φτωχό μου φωτοστέφανο.
Για μένα το πιο πικρό θα'ναι
Που δε θα μπορέσω
Να σηκωθώ στα πόδια
Για να σκαρφαλώσω στη μικρή μας κληματαριά
Και να κόψω το άστρο που σου'ταξα. Μενέλαος Λουντέμης
|
nst
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
2538 Μηνύματα |
Απεστάλη: 24/08/2005, 19:47:00
Άφησα να μην ξέρω
Απο τον κόσμο των γρίφων
φεύγω ήσυχη
Δεν έχω βλάψει στη ζωή μου αίνιγμα:
δεν έλυσα κανένα.
Ούτε κι αυτά που θέλαν να πεθάνουν
πλαί στα παιδικά μου χρόνια:
έχω ένα βαρελάκι που 'χει δυο λογιών κρασάκι.
Το κράτησα ως τώρα
αχάλαστο ανεξήγητο,
γιατί ως τώρα
δυο λογιών κρασάκι
έχουν λυμένα κι άλυτα που μου τυχαίνουν.
Συμβίωσα σκληρά
μ' έναν ψηλό καλόγερο που κόκαλα δεν έχει
και δεν τον ρώτησα ποτέ
ποιας φωτιάς γιός είναι,
σε ποιο θεό ανεβαίνει και μου φεύγει.
Δεν του λιγόστεψα του κόσμου
τα προσωπιδοφόρα πλάσματα του,
του ανάθρεψα του κόσμου το μυστήριο
με θυσία και με στέρηση.
Με το αίμα που μου δόθηκε
για να τον εξηγήσω.
Ό,τι ήρθε με δεμένα μάτια
και σκεπασμένη πρόθεση
έτσι το δέχτηκα
κι έτσι το αποχωρίστηκα:
με δεμένα μάτια και σκεπασμένη πρόθεση.
Αίνιγμα δανείστηκα ,
αίνιγμα επέστρεψα.
Άφησα να μην ξέρω
πως λύνεται ένα χθές,
ένα εξαρτάται,
το αίνιγμα των ασύμπτωτων.
Άφησα να μην ξέρω τι αγγίζω,
ενα πρόσωπο ή ενα βιάζομαι. Ούτε κι εσένα σε παρέσυρα στο φως
να σε διακρίνω.
Στάθηκα Πηνελόπη
στη σκοτεινή ολιγωρία σου.
Κι αν ρώτησα καμιά φορά πως λύνεσαι,
πηγή είσαι ή κρήνη,
θα 'ταν κάποια καλοκαιριάτικη ημέρα
που, Πηνελόπες και οχι,
μας κυριεύει αυτός ο δαίμων του νερού
για να δοξάζεται το αίνιγμα
πως μένουμε αξεδίψαστοι. Από τον κόσμο των γρίφων
φεύγω ήσυχη.
Αναμάρτητη:
αξεδίψαστη.
Στο αίνιγμα του θανάτου
πάω ψυχωμένη. Κική Δημουλά |
nst
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
2538 Μηνύματα |
Απεστάλη: 24/08/2005, 19:48:12
ΤΑ ΕΛΑΧΙΣΤΑΔεν είναι που έχασες τα πιο ωραία σου όνειρα.
Δεν είναι που φύγανε τα πιο ακριβά σου χρόνια.
Δεν είναι που είδες, όχι, τους τελευταίους σου φίλους
να σε προδίδουν ή να λιποταχτούν.
Ετούτη η τρύπα είναι φριχτή
στον τοίχο που με κόπο είχες σηκώσει , νύχτες άγρυπνος,
ρημάζοντας τα χέρια και τα χρόνια σου
στις πέτρες- τοίχο, για να σε κρύβει απ’ την αμείλιχτη
αδιαφορία του κενού.
Και τώρα μια μικρή τρύπα, σχεδόν αόρατη, απ’ όπου
μπαίνει αθόρυβα κι ανέκκλητα
όλο το ψύχος της μεγάλης ματαιότητας. ( Τ. Λειβαδίτης ) |
pixeldream
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
1606 Μηνύματα |
Απεστάλη: 24/08/2005, 20:55:08
We're living here, we suffer dear
let's start new life today
We're gliding into light and knowledge
across an everlasting pasture
into the everlasting future! future!......
 .. |
nst
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
2538 Μηνύματα |
Απεστάλη: 24/08/2005, 21:38:52
Κατάθεσις σκέψεως: Οταν μία ψυχή ΄γίνεται δέκτης της προστασίας, της αποδοχής, και της αγάπης από μία άλλη, ένα λευκό φώς την περικυκλώνει και αρχίζει με την σειρά της να εκπέμπει
αυτά τα στοιχεία προς τις άλλες γύρω της.
Εδω βρίσκεται και η απάντηση στο :
αγαπάτε αλλήλους,
στον Πλατωνικό έρωτα,
στήν συμπαντική αγάπη,
στο όλον της Ζεν.
Αν αυτό ήταν κατανοητό και οι δέκτες ήταν ανοιχτοί, ισως ο ''παράδεισος '' να ήταν εδώ.
Θλιβερή διαπίστωση, ελάχιστοι το αντιλαμβάνονται. Στούς ''περίεργους '' χρόνους που ζούμε η ενδειξη φιλίας ή αγάπης θεωρείται αδυναμία [παραδόξως], η συγκατάβαση και ο αλτρουισμός ταιριάζει πλέον μόνο στούς ''αλαφροϊσκιωτους''.
Ας μήν ρωτάμαι λοιπόν ''γιατι΄΄?
Οι απαντήσεις κρύβονται στόν απύθμενο εγωϊσμό μας, και στόν ηλίθιο ανταγωνισμό.
Με κέντρο τον εαυτό μας, ξεθωρίαζει η περιφέρεια του κύκλου και χάνεται....
|
nst
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
2538 Μηνύματα |
Απεστάλη: 26/08/2005, 21:28:28
ΜΙΚΡΗ ΕΛΕΓΕΙΑ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ Αυτός ο άνεμος θα μας προδώσει. Μιλώντας παντού,
πως χτες ήταν που κράτησες στα χέρια σου
το χτυποκάρδι ενός φθινοπώρου,
κ' είδες το λιποψύχισμα μιας πολιτείας στη βροχή. Αυτός ο άνεμος θα μας προδώσει. Σφυρίζοντας παντού,
τι δρόμους μέσα στη νύχτα περπατήσαμε,
σε ποια παράθυρα μας έφεγγαν τα όνειρα των ανθρώπων,
ποιοι κήποι άνθισαν απ' την ανάσα μας. Αυτός ο άνεμος θα μας προδώσει. Ολομόναχος ακολουθούσε,
συναθροίζοντας από κάθε βήμα μας τον έρωτα,
την κάθε στιγμή,
που γίνεται κύμα γαλάζιο και μας χτυπά με πάθος. Αυτός ο άνεμος θα μας προδώσει. Το ρίγος πήρε απ' το κορμί μας,
κι όλο το σθένος, που κλείνει μέσα μας η επιθυμία,
το ύψος απ' τ' άστρο, το λυγμό της θάλασσας, την αλλόκοτη πικρία,
που φέρνει το δάκρυ μιας βροχής, όταν κυλά στο πρόσωπο. Αυτός ο άνεμος θα μας προδώσει. Δεν υπάρχει άλλη ώρα να μας καλύψει,
τώρα είναι που ζει μέσα μας ολοζώντανο το γεγονός,
η αίστηση του νέου χυμού στο αίμα, η χαρά της συγκατάθεσης,
το ταξίδι στη σιωπή του χρέους και το τέλος. Χρήστος Κουλούρης
|
nst
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
2538 Μηνύματα |
Απεστάλη: 27/08/2005, 07:15:08
[center]ΙΣΩΣ Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑ
'Ισως η απουσία σου είναι παρουσία, χωρίς εσύ να είσαι,
χωρίς εσύ να πας να κόψεις το μεσημέρι
σαν ένα γαλάζιο λουλούδι, χωρίς εσύ να περπατάς
πιο αργά ανάμεσα στην ομίχλη και στους πλίνθους,
χωρίς εκείνο το φως που κρατάς στο χέρι
που ίσως άλλοι δεν θα δουν να χρυσίζει,
που ίσως κανείς δεν έμαθε ότι βλασταίνει
σαν την κόκκινη καταγωγή του τριαντάφυλλου,
χωρίς εσύ να είσαι, επιτέλους, χωρίς να έρθεις
απότομη, ερεθιστική, να γνωρίσεις τη ζωή μου,
καταιγίδα από ροδώνα, σιτάρι του ανέμου,
και από τότε είμαι γιατί εσύ είσαι,
και από τότε είσαι, είμαι και είμαστε,
και για χάρη του έρωτα θα είμαι, θα είσαι, θα είμαστε. Πάμπλο Νερούδα[/ center] |
ΑΦΡΟΔΙΤΗ
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
4073 Μηνύματα |
Απεστάλη: 27/08/2005, 09:21:01
Γλυκόφωτο χάραμα...Λιγόφωτο χάραμα
στοιβαγμένη θλίψη
φεύγεις
σαν μέρα που φθίνει... Και να το φεγγάρι λιωμένο ασήμι
το δάκρυ λιθάρι ο χρόνος αγρίμι... Μιά κούπα κρασί κερασμένο απ΄το γέρμα
σα νύχτα χρυσή κατακαίει το αίμα. [ΑΦΡΟΔΙΤΗ]
Φοράω τα διάφανα...
Ξανθά λυτά μαλλιά μου!
Στη μοναξιά του δειλινού,
δώστε άρωμα βυθού.
Αστέρι,φως και άναμμα φεγγάρι βασιλιά μου!
Θαρρώ πως είμαι αλλουνού
αθάνατου θνητού... |
lorenzo
Πλήρες Μέλος
1432 Μηνύματα |
Απεστάλη: 27/08/2005, 13:19:22
Ο ΚΗΠΟΣ ΒΛΕΠΕΙ
1. Ίσως αν εξαιρέσουμε τους Αναχωρητές
να 'μαι ο τελευταίος παίκτης
που ασκεί τα δικαιώματά του οίηση τι πάει να πει κέρδος δεν καταλαβαίνω ένας Πανσέληνος που ζωγραφίζει ενώ δεν υπάρχει Θεός
και αποδεικνύει ακριβώς το αντίθετο ρεύμα τι νερό κυανό με σπίθες πέρ' απ' το φράγμα του ήχου των Σειρήνων
να μου κάνει νόημα πηδώντας έλα κάπου συντελεσμένη κείται η Τελειότητα
κι αφήνει να κυλήσει ώσαμε δω ρυάκι ο Vivaldi ο Mozart
ενώτια παμφανόωντα
την ώρα που τ' αντανακλά η στροφή της κεφαλής
η πραγματικότητα δεν ενδιαφέρεται
ποιος νέμεται το μέρος το φθαρτό
και ποιος το άλλο τα βέλη προς τα κάτω και τα βέλη προς τα επάνω
δε συναντήθηκαν ποτέ ο κήπος βλέπει ακούει τους ήχους απ' τα χρώματα τους ιριδισμούς που ένα χάδι αφήνει πάνω στο σώμα το γυμνό την ώρα που το τραβούν μυριάδες νήματα ψηλά μαίνονται τα μηνύματα τι να το κάνεις
δε νογά κανείς μένουμε σαν ασυρματοφόρα παρατημένα μες στην έρημο και αχρηστευμένα εδώ κι αιώνες απελπιστικά παλεύοντας τα κύματα να βρούνε δέκτη δέσμες ήχων μουσικής ηλεκτρονικής
που τους λύθηκε η πόρπη
και πέφτουν μ' άλλους διάττοντες
βαθιά μέσα στη νύχτα κει που μόλις η καμπύλη της γης διακρίνεται. 2. Τι θα γίνει λοιπόν όταν κάποτε λήξουν οι κοινωνικοί αγώνες όταν οι εφευρέσεις
αυτοαχρηστευθούν τα αιτήματα όλα ικανοποιηθούν κενό που μέσα του θα πέσουν (και καλώς να πέσουν)
όσοι γυρίζουν τον τροχό για τον Τροχό θάμβος οι άλλοι εμείς θ' αρχινίσουμε να ζούμε μυημένοι στα σανσκριτικά του σώματος
ουσιαστικά και μεταφορικά μιλώντας όπως θέλω να πω ζωγράφιζεν ο Piero
della Francesca ή κατουρούσε o Arthrur Rimbaud
πάντοτε με τη συγκατάθεση των ηλιοτροπίων
(να μωρέ Ποίηση) αλλά τότε ακόμα υπήρχανε
τριανταφυλλιές με σημασία θρησκευτική
αλληλούια η Κυρία των Αγγέλων
με χρυσό αλεξίπτωτο κατέβαινε ως το μαξιλάρι σου Υιέ μου πλάγιαζε κοντά σου
η απέραντη πεδιάδα φυσημένες δεξιά οι τουλίπες όλες
αριστερά ο αέρας χρωμοθέτης αλάνθαστος ο κήπος βλέπει
ανάγκη να μετατρεπόμαστε κάθε στιγμή σε εικόνα
Tout la mer et tout le ciel pour un seul
victoire d' enfance μ' αλλά λόγια κάτι ελάχιστο αλλά και σημαντικό τόσο που η μαγεία να κινεί το χέρι μας και να το ερμηνεύει
καταπώς οι σκιές αλλάζουν θέση λες
έχουν πάρει κιόλας το μερίδιο του Θεού ίδια σ' άλλους καιρούς οι Όσιοι. 3. Τα πανύψηλα όρη ας πούμε οι Άνδεις έχουνε το αντίστοιχό τους μέσα μας (όπως το Σύμπαν υποτίθεται κάποιο άλλο από αντιύλη)
όπου όταν προχωρούμε προς την κορυφή τους
αραιώνει κι εκεί ο αέρας τόσο που λιποθυμάς τα ανθρώπινα όργανα δεν αντέχουνε τόση καθαρότητα ένας Vermeer κάποτε το κατάφερε αλλ' εστηρίχθηκε στο χρώμα η γραφή σταματά θέλει να τρως το ψαροκόκαλο και να πετάς το ψάρι
δύναμη
εάν ποτέ σου ακινητούσε η φλόγα μες στα δάχτυλα
με μια κλίση προς τα επάνω θα μας πάρει εκείνος που μετακινεί τους πληθυσμούς
ο κήπος βλέπει
στα νερά τα πράσινα της Ατλαντίδος
βουτάν Λίβυες αναδύεται Κόρη Θηρασία τεντωμένο το χέρι της δείχνει την απόσταση
που μας χωρίζει από τον τρόπο να 'μαστε όλοι μας άγγελοι με φύλο. 4. Εάν είχε δίκιο ή όχι ο Πλωτίνος θα φανεί μια μέρα το μεγάλο μάτι με τη διαφάνεια και μια θάλασσα πίσω του σαν την Ελένη δένοντας τον ήλιο μαζί μ' άλλα λουλούδια στα μαλλιά της εκατό μύρια σήματα
ζήτα ήτα ωμέγα που εάν και δεν σου αρμόσουν λέξη αύριο
θα 'ναι χθες για πάντα μιλώ φιλοσοφία στα ζευγάρια μέσα υπάρχει μια χρυσόμυγα
που επαναλαμβάνει αέναα την Οδύσσεια η μισή Ναυσικά συνεχίζεται απ' τα κύματα και τους αντικατοπτρισμούς ως πέρα στα παράλια της Μικρασίας
κει που κάποτε ο Ηράκλειτος
οιάκισε τον Κεραυνό
(δεν πρόκειται για λάθος) σ' ένα δεύτερο επίπεδο θα ξαναγίνουν πόλεμοι
δίχως να σκοτώνεται κανείς αποθέματα θανάτου υπάρχουνε αρκετά ο κήπος βλέπει
βάνει μπρος την αντίστροφη μέτρηση
μαρασμός ακμή ξύπνημα ένα στήθος νέας γυναίκας είναι ήδη
άρθρο μελλοντικού Συντάγματος. 5. Έ τι! Απ' αυτούς που σίγουρα μια μέρα
θα υπερισχύσουν έχω
δόξα να 'χει ο Θεός απαλλαγεί μη σώσουν και μου απλώσουν χέρι
θα υπάρξουν πάντοτε δύο ή τρεις
γενναίοι να βλέπουνε τον κόσμο
χωρίς σκοπιμότητα γήρας είναι η Ιστορία και το φρούτο ανάμεσα στα δόντια νεότης ένα μόνο χαμόγελο -εάν είναι από πηγή - νικά
και ο κήπος βλέπει
δίνει ώθηση άξαφνη στα μισά της ψυχής να μας προφτάσει. 6. Α μονάχα να 'ξερα
μιαν ελευθερία πραγματική
που να μπορώ να την υμνώ χωρίς να φαίνομαι αφελής ή φαρισαίος όπως ακριβώς ο αθώος
να μπορούσα να δω
πίσω απ' τον Τύραννο τον ουρανό
με αταραξία να συνεχίζεται ως τ' αντίπερα βουνά
τις πίσω θάλασσες
μία διαφάνεια που να διαπερνά τη γέννησή μου μητέρα και πατέρα και βλοσυρούς προγόνους οτοτοτοί
που 'λεγε κι ο γερο-Αισχύλος ας τρομάξουμε μήπως και ξυπνήσει
μέσα μας η γαλήνη κι η ανάγκη της
απλώσει κάμπο - σχηματίσει επάνω στα νερά νέα γη ο κήπος βλέπει τούφες τούφες μαργαρίτες εύφλεκτες λευκές ιδέες και πουλιά της θάλασσας μία μεγαλόνησος
ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση
με σειρά τετραπλούς φοίνικες
αλλά καμία ταραχή σαν ιστορία όπου τα γεγονότα σβήστηκαν
κι έμεινε στα επίπεδα των βασιλέων μόνη
μία
Κόρη γυαλιστερή σαν όστρακο
να κατεβαίνει φέρνοντας τον άνεμο
σ' ένα πανέρι. 7. Ο κήπος βλέπει πριν ακόμα γίνουν
αυτά που αισθάνομαι ν' αφήνουν μιαν ανεπαίσθητη γραμμή όπως τις ώρες του θανάτου ανάλαφρα τα όρη
απαλά τα χόρτα λείχοντας τα γιγαντιαία πόδια μου η φθορά του χρόνου εντέλει θα στραφεί εναντίον του είναι από μέντα κι από λόγια του Ιωάννου
η ποίηση
φυσάει έτσι το νερό στη φούχτα
πίνετε προχωρείτε συναντάτε το άλσος το περίφημο του Κολωνού ακολουθείτε τον Οιδίποδα δροσιά γαλήνη αηδόνια
ξάφνου ξημερώματα ο πετεινός επάνω στους ανεμοδείχτες
είσ' εσύ μέσα στην εκκλησία
το τέμπλο υπέροχο με τις ροδιές η Κόρη βηματίζοντας στο κύμα
ελαφρός πουνέντες
φυσάει το χέρι σου αντιγράφει τ' Ασύλληπτα.
 "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand."
--Confucius
|
Atva
Μέλος 2ης Βαθμίδας
Greece
153 Μηνύματα |
Απεστάλη: 27/08/2005, 14:11:23
«Ξύπνησα με το μαρμάρινο τούτο κεφάλι στα χέρια
που μου εξαντλεί τους αγκώνες και δεν ξέρω πού να τ’ ακουμπήσω.
Έπεφτε στο όνειρο καθώς έβγαινα από το όνειρο
Έτσι ενώθηκε η ζωή μας και θα είναι πολύ δύσκολο να ξαναχωρίσει.
Κοιτάζω τα μάτια· μήτε ανοιχτά μήτε κλειστά
μιλώ στο στόμα που όλο γυρεύει να μιλήσει
κρατώ τα μάγουλα που ξεπέρασαν το δέρμα
Δεν έχω άλλη δύναμη·
Τα χέρια μου χάνουνται και με πλησιάζουν ακρωτηριασμένα».
 
"Κονξ Ομ Πανξ"
|
nst
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
2538 Μηνύματα |
Απεστάλη: 27/08/2005, 16:30:05
ΣΕΛΑΣ ΤΩΝ ΑΝΤΗΧΗΣΕΩΝ Μια γυναίκα λούζεται στην άμμο
Και πέφτουν τα φιλιά της στον αφρό
'Αστρα και μέδουσες προσμένουνε την ιπποκάμπη
Το τηλεσκόπιον εν εγρηγόρσει
Ρουφά το γλεύκος τ' ουρανού
Ο γαλαξίας μετουσιώνεται
Τρέφει τις νοσταλγίες του κ' έπειτα σβήνει
Σαν φως που πια κουράστηκε να περιμένει
Γλυκειά η αναμονή της γυναικός που ελούσθη
Μέσα στο σκότος την συνήντησε ο κουρσάρος
Η καρατόμησις του εχθρού του δεν τον εμποδίζει
Να σχίσει την χλαμύδα του να φανερώσει
Στα μάτια της καλής του
Τα μυστικά των κοιμισμένων πέρα ως πέρα
Μια νύχτα
Δυο νύχτες
Κ' έπειτα φως μέσα στο μέγα πλήθος που κραυγάζει
Κάτω από τον θόλο της ηχούς ενός αιώνος. Ανδρέας Εμπειρίκος |
nst
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
2538 Μηνύματα |
Απεστάλη: 27/08/2005, 16:46:33
Κατάθεσις
Η κάθε μορφή τέχνης έχει σαν σκοπό να μας φέρνει κοντά στίς πιο μύχιες σκέψεις μας, να αγγίζει τίς πιο βαθιές επιθυμίες μας, και να επαληθεύει τα ονειρά μας.
Είναι ο μόνος ασφαλής τρόπος να ''φτάσουμε'' στό βάθος της πραγματικότητας μας.
Το μόνο που ζητά είναι η ψυχή σου.
Αν μπορεις να διαβάσεις ενα ποιήμα και αν μπορείς να δείς το ηλιοβασίλεμα με τα μάτια της, αν μπορείς να ακούσεις την μουσική με τα αυτιά της, αν μπορείς να νιώσεις τον άνεμο με τα κυτταρά της, τότε έχεις κατακτήσει όλο τον κόσμο.
Και αυτό δεν αμφισβητείται, είναι δικό σου και δεν μπορεί να σου το πάρει κανείς.
Είναι η πυξίδα σου στό έσω ταξίδι, που μπορεί να είναι πολύ δύσκολο και συνάμα υπέροχο.  |
pixeldream
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
1606 Μηνύματα |
Απεστάλη: 28/08/2005, 06:51:11
σωστά. .. |
ΑΦΡΟΔΙΤΗ
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
4073 Μηνύματα |
Απεστάλη: 28/08/2005, 09:35:20
Δρέπανο...
Δρέπανο η σελήνη
γλυκό φεγγαροφώς...
Ολάνοιχτα παράθυρα
τ΄όνειρο που θα μείνει;Αλήθειας οδηγός
τα δάκρυά μου άπειρα. ΄Αγρυπνα...
Ασίγαστα όνειρα
ριγμένα απόμερα
Ανημέρωτα.
Αξημέρωτα.
Αφρόντιστα.
Εξόριστα... Μιά βάρκα είμαι, σαν φύλλο δέντρου
στους ποταμούς σου
εντός σου κείμαι, ανάσα κέδρου
στους δισταγμούς σου.
Κυματόδαρτα φιλιά
σαν μετάξι λαφριά, Πέτρινο γερύφι
μέσα στο λιοπύρι
δες με. Το περνώ
κάτω μου κενό
μικρό ρηχοποτάμι
βροχής ριπή στο τζάμι
όραμα κοινό
δάκρυ σθεναρό... [ΑΦΡΟΔΙΤΗ]
Φοράω τα διάφανα...
Ξανθά λυτά μαλλιά μου!
Στη μοναξιά του δειλινού,
δώστε άρωμα βυθού.
Αστέρι,φως και άναμμα φεγγάρι βασιλιά μου!
Θαρρώ πως είμαι αλλουνού
αθάνατου θνητού... |
nst
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
2538 Μηνύματα |
Απεστάλη: 28/08/2005, 14:13:30
Μεφιστοφελής:
Δε θα σού βαλθεί μέτρο και σκοπός κανένας.Αν θέλεις λίγο απ'ολα να δοκιμάσεις, ν 'αρπάζεις στο φτερό κάθε περίσταση,κάνε του κεφαλιού σου. Μόνο μαζί μου νάρθης και νάσαι τολμηρός.Φάουστ:
Νοιώθεις καλά πως δεν είναι λόγος για διασκεδάσεις.Εγώ θυσιάζομαι στή ζάλη των παθών και στίς πονεμένες χαρές, στόν έρωτα που κρύβει μίσος, στήν ειρήνη που κρύβει απελπισία.
Η καρδιά μου, γιατρεμμένη από τον άσβηστο έρωτα της γνώσεως, θ'ανοίξη πιά σ'ολους τούς πόνους κιάυτό που είναι η κλείρα όλης της ανθρωπότητος θέλω όλο να το μαζέψω στά πιο βαθειά της υπαρξής μου, θέλω με το πνεύμα μου να φτάσω σ' οτι υπάρχει πιο ψηλό και πιο κρυμμένο θέλω να σωριάσω μέσα στη καρδιά μου όλο το καλό και όλο το κακό που περιέχει, και σαν αυτή πλαταίνοντας να σπάσω σαν αυτή. Μεφιστοφελής:
Ω! πιστεψέ με εμένα που χίλια χρόνια ροκανίζω αυτό το ξεροκόμματο, από την κούνια ως το νεκρικό κρεββάτι κανέναν ανθρωπο δεν ξέρω ως τώρα πού νάχει χωνέψει το παλίό προζύμι!
Πίστεψε σ'εναν από μας , όλο αυτό είναι καμωμένο μόνο για ένα Θεό!
Αυτός μέσα σ'αιώνιο φώς απολαβαίνει, εμάς μας βυθισε στά σκότη, και για μας μον΄χα αξίζει νύχτα και μέρα. Φάουστ:
Εγώ όμως θέλω. Επεται.... |
nst
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
2538 Μηνύματα |
Απεστάλη: 28/08/2005, 15:14:24
Κατω, μέσα και γύρω απο το '' oxygene'' του J.M.J.
Ήθελε να πάιξει με εκείνο το μεγάλο μπαλόνι που φώτιζε σαν δίσκος ασημένιος, τον κατάμαυρο ουρανό.
Δάκρυα κυλούσαν στά παιδικά μάγουλα, οσο ψηλά και αν έφτανε δεν μπορούσε να πιάσει το άπιαστο.
Μα αυτό δεν μπορεί να γίνει δικό σου...μμ!! εκτός αν το πλησιάσεις αλλίως.
Κάποτε κοιμήθηκε...μεγάλωσε και ξέχασε, τα όνειρα ξεθώριασαν, τα χρώματα αλλοιώθηκαν, τα περιγράμματα σβήστηκαν από την ζωγραφιά του..
Magnetic fields
Ωσπου ήρθε η αυγουστιάτικη πανσέληνος και το βρήκε πάλι να κοιτά μέσα στό κύμμα, την αστραφτερή λωρίδα, χόρευε στο ρυθμό του νερού και μουρμούριζε... ελα...
Αποφάσισε να την ακολουθήσει και ανυψώθηκε.
Moon machine
Τα πονηρά ντέβας της σελήνης όμως είχαν άλλα σχέδια, οτι ειναι σκληρό και πέτρινο να μετασχηματιστει σε γυάλινο και διάφανο και
οτι ειναι σαθρό και ευθραστο θα γίνει βράχος, αυτό ήταν το παιχνίδι.
Calypso1
Και αρχίσαν οι αλλαγές,διαμάντια, χαλαζίες, κρύσταλλοι, άλλοι χρωματιστοί,αλλοι άχρωμοι,κόκκινοι σαν την φωτιά, χρυσοί, κεχριμπαρένιοι,και αλλοι απαλοί σαν το φώς της αυγής...
Και ΄πέτρες όλων των ειδών, στρογγυλά όμορφα βοτσαλάκια, άμμος, γρανίτες και βράχοι..
Voices by V.P
Και ξαναθυμήθηκε...
Ξαφνιάστηκε, είχε περάσει πολύς καιρός, απίστευτα πολύς...
Μιά έντονη συγκίνηση τό διαπέρασε, δίπλωσε, συναίσθημα μή αναγνωρίσιμο η ανάμνηση, τρομοκρατήθηκε, και κάλυψε τα πελώρια μάτια του. Αγνωστη η αντίδραση, έντονη η δράση, φυγή, δεν αντέχεται η αλήθεια.
Messages
Κάτι ήταν στο στήθος του στό μέρος της καρδιάς του, κάτι ζεστό και γνώριμο, σαν τα χάδια της γαλήνης, σαν την σκιά των λουλουδιών, σαν το άρωμα περασμένης ευτυχίας.
Και τότε το είδε ,Το φεγγαρι που τόσα χρόνια καθρεφτίζοταν απάνω του είχε γίνει Ενα με κείνον.
Επιτέλους το έπιασε.
Dream in an open place.
Ηταν πια δικό του.
Εξαυλώθηκε...αδιανόητα...στό άπειρο
|
pixeldream
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
1606 Μηνύματα |
Απεστάλη: 29/08/2005, 01:15:32
Έχασες για να με νικήσεις.
Απίστευτο.
Χωρίς να υπάρχει λόγος για νικητές και ηττημένους.I don't want to start any blasphemous rumours
But I think that God's got a sick sense of humor
And when I die I expect to find Him laughing
 Προκλητικός και τσαντισμένος...συνεχίζω.
 .. |
|
| Το Θέμα καταλαμβάνει 50 Σελίδες: |
|
|
|
|
|
ESOTERICA.gr Forums !
|
© 2010-11 ESOTERICA.gr
|
|
|
|
"ΚΑΤΑΘΕΣΙΣ ΣΚΕΨΕΩΝ" Νο 1
Topic Locked
