| Συγγραφέας |
 Θέμα  |
|
lorenzo
Πλήρες Μέλος
1432 Μηνύματα |
 Απεστάλη: 27/11/2005, 21:57:58
quote:
ΠΟΙΟΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΟΙ ΔΕΙΛΟΙ.ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΧΑΝΟΥΝ...
ΜΑ ΟΙ ΑΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΟΙ...
Η ΜΗΠΩΣ ΕΤΣΙ... ΠΟΙΟΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ???
Ο ΣΟΦΟΣ!!! ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΧΑΝΟΥΝ???
ΜΑ ΟΛΟΙ!!!
Γράφει ο Βρεττάκος...
Πικραμένος αναχωρητήςΘα φύγω σε ψηλό βουνό, σε ριζιμιό λιθάρι
να στήσω το κρεβάτι μου κοντά στη νερομάνα
του κόσμου που βροντοχτυπούν οι χοντρές φλέβες του ήλιου,
ν' απλώσω εκεί την πίκρα μου, να λυώσει όπως το χιόνι. Μην πιάνεσαι απ' τους ώμους μου και στριφογυρίζεις
άνεμε!
φεγγαράκι μου!
Καλέ μου!
Αυγερινέ μου! Φέξε το ποροφάραγκο! Βοήθα ν' ανηφορήσω!
Φέρνω ζαλιά στις πλάτες μου τα χέρια των νεκρών!
Στη μια μεριά έχω τα όνειρα, στην άλλη τις ελπίδες!
Κι ανάμεσα στις δυο ζαλιές το ματωμένο στέφανο! Μη με ρωτάς καλέ μου αϊτέ, μη με ξετάζεις ήλιε μου!
Ρίχτε στο δρόμο συννεφιά να μη γυρίσω πίσω!
Κοιτάχτηκα μες στο νερό, έκατσα και λογάριασα,
ζύγιασα το καλό και το κακό του κόσμου. Κι αποφάσισα,
να γίνω το μικρότερο αδερφάκι των πουλιών!  Make love not war
Imagine all the people living life in peace.
You may say I'm a dreamer,
but I'm not the only one
I hope someday you'll join us,
and the world will be as one.
-- John Lennon Whoever fights monsters should see to it that
in the process he does not become a monster.
-- Friedrich Nietzche
 "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand."
--Confucius
|
lorenzo
Πλήρες Μέλος
1432 Μηνύματα |
Απεστάλη: 27/11/2005, 22:02:08
Οι μικροί γαλαξίεςΠάνε κι έρχονται οι άνθρωποι πάνω στη γη.
Σταματάνε για λίγο, στέκονται ο ένας
αντίκρυ στον άλλο, μιλούν μεταξύ τους.
Έπειτα φεύγουν, διασταυρώνονται, μοιάζουν
σαν πέτρες που βλέπονται.
Όμως, εσύ,
δε λόξεψες, βάδισες ίσα, προχώρησες
μες από μένα, κάτω απ' τα τόξα μου,
όπως κι εγώ: προχώρησα ίσα, μες από σένα,
κάτω απ' τα τόξα σου. Σταθήκαμε ο ένας μας
μέσα στον άλλο, σα να ‘χαμε φτάσει.
Βλέποντας πάνω μας δυο κόσμους σε πλήρη
λάμψη και κίνηση, σαστίσαμε ακίνητοι
κάτω απ' τη θέα τους -
Ήσουν νερό,
κατάκλυσες μέσα μου όλες τις στέρνες.
Ήσουνα φως, διαμοιράστηκες. Όλες
οι φλέβες μου έγιναν άξαφνα ένα
δίχτυ που λάμπει: στα πόδια, στα χέρια,
στο στήθος, στο μέτωπο.
Τ' άστρα το βλέπουνε, ότι:
δυο δισεκατομμύρια μικροί γαλαξίες και πλέον
κατοικούμε τη γη. Ν. Βρεττάκος
"I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand."
--Confucius
|
nst
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
2538 Μηνύματα |
Απεστάλη: 27/11/2005, 23:10:17
quote:
ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΧΑΝΟΥΝ???ΜΑ ΟΛΟΙ!!!
Συνυπογράφω ανεπιφύλακτα.
Ομως μερικές φορές δεν γίνεται διαφορετικά...
|
nst
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
2538 Μηνύματα |
Απεστάλη: 27/11/2005, 23:18:02
ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΜΗΘΕΑ<< Να΄μαι καθισμένος εδώ να πλάθω ανθρώπους
σύμφωνα με την δική μου εικόνα,
μια γενιά που είναι σαν εμένα,
που υποφέρει, που θρηνεί,
που ευχαριστιέται και απολαμβάνει,
και που αψηφά,όπως εγώ>> Νίτσε |
nst
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
2538 Μηνύματα |
Απεστάλη: 27/11/2005, 23:21:36
ΔΙΟΝΗΣΙΑΚΗ ΜΑΓΕΙΑΣτήν έκσταση του ωκεανού
στο κυματιστό κύλισμα
στόν βουερό ήχο
των ευωδιαστών κυμάτων
στήν ενότητα που λικνίζεται
στήν παγκόσμια ανάσα,
να βυθιστούμε, να πνιγούμε...
ασυνείδητα-ύψιστη ηδονή.
Νίτσε |
lorenzo
Πλήρες Μέλος
1432 Μηνύματα |
Απεστάλη: 27/11/2005, 23:37:37
Ματαιότητα
Προσπάθησε μεγάλος να γεννεί,
στα μάτια της ήθελε να φανεί σπουδαίος
αποστερώντας κάθε ζωντανή ικμάδα της ζωής
βυθίζονταν ολοένα μέσα στη μεγαλοπρέπεια και στο δέος.
Έσπρωχνε τον εαυτό του σε μεγάλες επιδόσεις,
σε κουραστικούς, δυσβάστακτους αγώνες,
σε τρόπαια που ορμητικά διεκδικούσε για χάρη
μοναχά δική της.
Υπόταζε την ωραία απλότητα στην δίνη, χανόταν,
βούλιαζε ολημερίς στο μεγαλείο, γινόταν όλο και
πιο μακρινός φίλος του εαυτού του για να αποκτήσει
το όμορφο κορμί της.
Και φτάνοντας στο τέλος πια παρέδωσε στα πόδια της
το ομοίωμα ενός ανθρώπου που κάποτε τόσο πολύ την
αγαπούσε.
"I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand."
--Confucius
|
lorenzo
Πλήρες Μέλος
1432 Μηνύματα |
Απεστάλη: 27/11/2005, 23:44:05
Οτι σε εξέπληξε είναι εγγεγραμμένο μεσ’ την φαιά ουσία του
εγκεφάλου σου όπως οι δρόμοι της πόλης που μας οδηγούν
στο τίποτα και στο κάτι.
Κι’ αυτές οι μέρες που είναι αργές κι’ αθόρυβες
μ’ απόκρυφα συναισθήματα είναι φτιαγμένες και όνειρα.
Με ήλιους που χαράζουν μοιραίες συναντήσεις
μ’ αγγίγματα που θαρρείς κι’ ελπίζουν για κάτι περισσότερο.
Κι’ ολοένα μ’ απελπίζουν τα λίγα λόγια σου φτιαγμένα
για προοπτικές που αργούν να’ ρθουν.
Ενα πιανιστικό τέχνασμα
μια γελοία συνάντηση διανοουμένων
μια μοιραία πρόσκρουση αεροπλάνου
ένα πισωγύρισμα της μοίρας
κι’ έπειτα εκείνη η απαίσια αίσθηση της
πόλης που ξυπνά χαράματα για να
γεμίσει τις ώρες της
"I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand."
--Confucius
|
lorenzo
Πλήρες Μέλος
1432 Μηνύματα |
Απεστάλη: 27/11/2005, 23:52:13
Η παραίσθησηΠέρασα μέρες πολλές να σκέφτομαι για να
θεριέψω την ηδονή μου σε δυό αράδες γράμματα.
Μικρός ο κόσμος και απέραντος σαν μία παραίσθηση
Γεννάει το μυαλό σου την προσμονή
και τη θλίψη
τη θλίψη και την αναίδεια
το θάρρος και το θράσος
την αγάπη και τη συμπόνοια
Την υπερβολή και την εγκράτεια
εμένα και σένα δύο ή ώρα τη νύχτα
στο τίποτα.
Δέντρα που σκύψαν και μας γνέψανε σ΄έναν
χαιρετισμό του ανέμου …….
Τοπία θλιβερά και βαθυστόχαστα …….
Κίτρινα οργιαστικά στάχια σα δέηση στον ουρανό ……
περιηγητές στο όνειρο ….
Κυριακάτικης εκδρομής …..
Το ξέρει. Μ’ έχασε για πάντα.
Οριστικά κι’ αμετάκλητα…..
Τις ψυχές δεν τις τραβάνε με το ζόρι
στο χορό του θανάτου.
Από μόνες τους λυγάνε και πηγαίνουνε….
Το βλέμμα
Ουράνια τόξα χύθηκαν στη λίμνη τα χρώματα απ'
των ματιών της το σμαράγδι ·
κι' οι συννεφιές βαρέθηκαν τη λίμνη
να κοιτάνε.
Στη μνήμη τους χαράχτηκε η ομορφιά της λίμνης
και ποια δεν την ξεχνούνε.
Η Θλίψη
Τώρα που σ’ έχασα
νιώθω τη νύχτα σταγόνα γκρίζα στον ουρανό
νιώθω τα χείλη σου δροσιά του Μάη
δεν σκύψαν όμως να τα πιώ. Ποιητικά αφέθηκε κι' ολοκληρώθηκε μέσα στη σήραγγα των δρόμων.
Από καρού εις καιρόν αναζητούσε να βρεί μία λύση.
Μέ καταπονεμένο το άλγος της μέρας και τη νύχτα
φθισικός απόμαχος της ζωής.
Αλλά οι αναζητήσεις του τον οδήγησαν αλλού ·
σε καίριες πλάνες, σε δρόμους απόμακρους, τελειωτικούς.
Από καιρού εις καιρόν.
Με βύθιση και άλγος. Η Επιθυμία Ξυπνάει η αυγή και οι παλμοί χορεύουν στο κορμί μου
σαν μιαν ασίγαστη κρυφή του δάσους μουσική.
Ανάβρυσμα του έρωτα, μοναδική πνοή μου έλα
σαν πρώτα να με βρείς.
Αυτοέλεγχος
Από βραδύς ως τα’ άλλο πρωί εφευρίσκω λόγους και πρακτικές
να είμαι μακριά σου.
Αυτό θα πεί αυτοσυγκράτηση και αυτοέλεγχος.
Ζωές να λαχταράς και ζωές να μην έχεις……
Η Νύχτα
Να γίνει η νύχτα θάνατος
Σκληρή λεπίδα στο χαρτί
χίλια κομμάτια
τα κομμάτια μου να κάνει
Η Μνήμη
Σε θυμήθηκα κι' αυτό έχει σημασία τώρα
που είμαι το παιδί εκείνων των στιγμών H Aπόγνωση Μια θλίψη μου βαστάει την ψυχή
μακριά από της αγάπης τη γιορτή
και όλο με βουλιάζει
αλίμονο που τάχα τη ζωή μου θα τη φτάσει.
Kαλή σας νύχτα...
"I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand."
--Confucius
|
ΑΦΡΟΔΙΤΗ
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
4073 Μηνύματα |
Απεστάλη: 29/11/2005, 13:20:38
ΠΑΝΑΓΝΗ ΥΦΗ.
ΑΠΑΛΟΧΡΩΜΟ ΤΟ ΘΑΜΑ.
ΝΗΡΗΙΔΑ Σ΄ΑΚΡΟΘΑΛΑΣΣΙ ΓΙΝΟΜΑΙ
ΓΙΑ ΣΕΝΑ.
ΣΜΙΓΟΥΝ ΟΥΡΑΝΟΣ ΚΑΙ ΠΕΛΑΓΟΣ.
ΘΕΡΙΕΨΕΣ ΚΥΜΑ ΚΑΙ ΑΦΡΟΣ
ΕΝΩΜΕΝΕΣ ΨΥΧΕΣ
ΑΝΤΙΚΕΙΑ ΟΡΜΗ
ΑΝΤΑΡΙΑΣΜΕΝΑ ΠΑΘΗ.
ΣΙΩΠΗ.
ΑΓΑΠΗ. ΔΡΑΚΟΝΤΕΣ. ΑΦΡΟΔΙΤΗ-ΔΡΑΚΟΣ ΚΑΙ ΔΡΑΚΟΣ. ΕΝΑ.Δυό φεγγάρια φωτισμένα στα μιδράλια του ιερατείου,δρεπανοφόρα όνειρα, λαδολύχναρα σβησμένα,τα πηδάλια ταξιδίου, στεφανωμένο όραμα.Επαναλάμπω...Α.Ρ. |
ΑΦΡΟΔΙΤΗ
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
4073 Μηνύματα |
Απεστάλη: 30/11/2005, 17:43:22
ΣΤΑ ΧΕΙΛΗ ΣΟΥ,
ΝΕΚΤΑΡ ΟΛΟΓΙΟΜΟ
ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ
ΑΥΓΙΝΕΣ ΜΕΛΩΔΙΕΣ
Α.Ρ. ΔΡΑΚΟΝΤΕΣ.
ΤΟ ΧΑΔΙ ΣΟΥ,
ΒΙΑΙΟ ΚΑΙ ΗΠΙΟ,
ΣΤΗΣ ΤΡΕΛΛΑΣ ΤΟ ΜΕΘΥΣΙ
ΦΛΟΓΕΣ
ΘΕΙΚΕΣ.
ΥΠΕΡΚΟΣΜΙΕΣ.ΑΦΡΟΔΙΤΗ-ΔΡΑΚΟΣ ΚΑΙ ΔΡΑΚΟΣ. ΕΝΑ.Δυό φεγγάρια φωτισμένα στα μιδράλια του ιερατείου,δρεπανοφόρα όνειρα, λαδολύχναρα σβησμένα,τα πηδάλια ταξιδίου, στεφανωμένο όραμα.Επαναλάμπω...Α.Ρ. |
lorenzo
Πλήρες Μέλος
1432 Μηνύματα |
Απεστάλη: 30/11/2005, 22:00:37
 Έρση έλαβα σε σφραγισμένο φάκελο
τρία σφυρίγματα ατμομηχανής
ένα εναρκτήριο λάκτισμα ταξιδιού στον απέναντι κήπο οι νεραντζιές
αναπέμπουν άνοιξη παλαιών βιβλίων
ένα σκιάχτρο κάνει το σημείο του σταυρού από την ΄Ερση έμεινε μόνο
το φεγγαρόφωτο των γονάτων της
ανεβαίνοντας σε τρένο ασπόνδυλο περιμένω το κουδούνι της πόρτας επί ματαίω
ούτε υπόνοια ρομαντικής βελγίδος οικοκυράς
με προορισμό Λιβόρνο Μπρέσια Λίμνη Κόμο στο υπαίθριο στοκάδικο
πωλούνται κούκλες με μυρουδιά χόρτου
τα τσιγάρα τους λάμπουν σαν τα μάτια της γάτας η Έρση στέκεται ανάμεσα σε δυο σειρές όνειρα
υποκλίνεται χαμογελά με μπλε χείλη
ύστερα φυσάει απαλά σβήνει τον καθρέφτη
"I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand."
--Confucius
|
ΑΦΡΟΔΙΤΗ
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
4073 Μηνύματα |
Απεστάλη: 01/12/2005, 09:50:01
Ενα ακόμα ιριδόχρωμο δειλινό.
Κι ο έρωτας σου, εαρινή συμφωνία,
απρόσμενα νοσταλγικός
φωτιά σκέτη πυρκαγιά λοιπόν...
Γαλούχησες όνειρα και πόθους
τα δάκρυά μου τα έκανες
ασημένιες φεγγαραχτίδες
γαλάζιους ορίζοντες.
Τι χρώμα!!!
Δεν υπάρχει λόγος να κλάψω πιά.
ΔΡΑΚΟΝΤΕΣ.ΔΥΟ ΦΩΤΙΕΣ ΣΕ ΜΙΑ... ΑΦΡΟΔΙΤΗ-ΔΡΑΚΟΣ ΚΑΙ ΔΡΑΚΟΣ. ΕΝΑ.Δυό φεγγάρια φωτισμένα στα μιδράλια του ιερατείου,δρεπανοφόρα όνειρα, λαδολύχναρα σβησμένα,τα πηδάλια ταξιδίου, στεφανωμένο όραμα.Επαναλάμπω...Α.Ρ. Edited by - ΑΦΡΟΔΙΤΗ on 01/12/2005 09:53:29 |
lorenzo
Πλήρες Μέλος
1432 Μηνύματα |
Απεστάλη: 01/12/2005, 17:30:18
Είναι όλα τελικά ένα ψέμα;Ακόμη κι η αγάπη; Κι αν όχι τότε γιατί πληγώνουμε πάντα αυτό που πιότερο στον κόσμο αγαπάμε; Γιατί τα μεγαλύτερά μας ψέματα τα λέμε στην αγαπημένη; Γιατί ενώ είμαστε με τον άνθρωπό μας κοιτάμε αλλού; Γιατί δεν μπορούμε να δεχθούμε τον άλλο απλά γι’ αυτό που είναι; Τα γιατί πολλά πολλές κι οι απαντήσεις. Εκείνο που τελικά έχει σημασία είναι να ψάξουμε βαθιά μέσα μας και να τα βρούμε με τον εαυτό μας να βρούμε τον εαυτό μας. “Εγώ είμαι κάποιος άλλος”, έλεγε ο ποιητής κι εμείς δεν κάνουμε τίποτ’ άλλο από το να τον δικαιώνουμε έχοντας πάντοτε στα χείλη τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα… "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand."
--Confucius
|
lorenzo
Πλήρες Μέλος
1432 Μηνύματα |
Απεστάλη: 01/12/2005, 17:44:02
Έρχονται στη ζωή κάποιες στιγμές
που κανείς δεν ξέρει τι να κάνει… να γελάσει; να κλάψει; να φύγει; Είναι στιγμές που ο καθείς φαίνεται να απορεί για όλα… στιγμές που η ζωή είναι θρήνος και ο θάνατος γιορτή. Όλα τα χωρίζει μια λεπτή κόκκινη αιμάτινη γραμμή. Πως μπορείς να δακρύσεις για το θάνατο κάποιας που έζησε τη ζωή σα μια γιορτή; Πως μπορείς να μισήσεις αυτή τη ζωή που κάθε στιγμή πεθαίνει και γεννιέται ξανά; Πως μπορείς να νιώθεις θλίψη για κάποια που έφυγε για το ατέλειωτο ταξίδι της αυτοανακάλυψης; Πως μπορείς να οργίζεσαι όταν δίπλα σου υπάρχει μια ψυχούλα ένα προσωπάκι και σου χαμογελάει; Σε ρωτάω μεγάλε άρχοντα: Εγωισμέ μου!
"I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand."
--Confucius
|
lorenzo
Πλήρες Μέλος
1432 Μηνύματα |
Απεστάλη: 01/12/2005, 17:47:27
Είναι όντως η νύχτα η μεγάλη αδελφή των ψυχών μια και μονάχα μες στο σιωπηλό σκοτάδι μπορώ να εκφράσω τις σκέψεις μου. Η νύχτα το σκοτάδι με αφήνουν να παραδεχτώ τα λάθη μου με ωθούν να απολογηθώ για τις πληγές που άνοιξα με οδηγούν με γαλήνια ανησυχία στο δρόμο της αυτογνωσίας. Δεν είναι λίγο πράγμα να φτάνεις στο σημείο που να μπορείς να ομολογείς ανοικτά στους άλλους και στον εαυτό σου ότι έφταιξες ότι υπήρξες άθλιος και ίσως άθελά σου υποκριτής ότι έκανες την αγάπη που είχες μέσα σου θηλιά και προσπάθησες να πνίξεις ό,τι αγαπούσες… Δεν είναι τ’ αστέρια που χαρίζουν ομορφιά στη νύχτα αλλά η νύχτα που τονίζει την ομορφιά των αστεριών! "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand."
--Confucius
|
ΑΦΡΟΔΙΤΗ
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
4073 Μηνύματα |
Απεστάλη: 01/12/2005, 18:03:06
΄Ονειρα και μνήμες...
Κλείνω κι απόψε ΑΠΑΛΑ, τα βιβλία του καλαίσθητου νου...
Πούσκιν, Πόε, Μπωντλαίρ, Ντοστογιέφσκι, Ρεμπώ, Τολστόι, Τράκλ, Λόρκα Καμύ...Φιλώ τα χείλη της συγνώμης, εκπληκτικά διεισδυτικά, έρχεσαι εσύ,
Εσύ,
φωτίζεις ξανά τα ένδον του βίου μου...
Στα λόγια σου φιλοσοφημένες έννοιες δείγματα, γνώσεις, και στοχασμοί. Τώρα οι ποιητικές μου συλλογές θα είναι διάστικτες απ΄τις εμπειρίες και τους περισπασμούς ζωής. ΄Ηρθες...
Με απαλότητα ρέμβης, δροσοπνοή, απεραντοσύνη, ονειρική θάλασσα. ΄Ηρθες, πολυσέλιδο βλέμμα οραμάτων...ΔΡΑΚΟΝΤΕΣ. ΑΦΡΟΔΙΤΗ-ΔΡΑΚΟΣ ΚΑΙ ΔΡΑΚΟΣ. ΕΝΑ.Δυό φεγγάρια φωτισμένα στα μιδράλια του ιερατείου,δρεπανοφόρα όνειρα, λαδολύχναρα σβησμένα,τα πηδάλια ταξιδίου, στεφανωμένο όραμα.Επαναλάμπω...Α.Ρ.
=))=II=((= |
matmat
Μέλος 2ης Βαθμίδας
Greece
319 Μηνύματα |
Απεστάλη: 01/12/2005, 18:06:48
Tο δελφίνι
έκανε μερικές στροφές στον αέρα
Πέταξε για λίγο πάνω από τα κύματα
παίζοντας με τον γλάρο που ακολουθούσε
κι ύστερα βυθίσθηκε στον σιωπηλό του κόσμο …
κι
ηταν καλά εκεί
ακόμα λίγο …...mat.. 
Γιατι τώρα?? |
ΑΦΡΟΔΙΤΗ
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
4073 Μηνύματα |
Απεστάλη: 01/12/2005, 18:22:38
Στα χείλη σου
νέκταρ Ολύμπιο,
στα μάτια σου αυγινές μελωδίες.
Το χάδι σου
βίαιο κι ήπιο,
στης τρέλλας
το μεθύσι φλόγες θείες...ΔΡΑΚΟΝΤΕΣ. ΑΦΡΟΔΙΤΗ-ΔΡΑΚΟΣ ΚΑΙ ΔΡΑΚΟΣ. ΕΝΑ.Δυό φεγγάρια φωτισμένα στα μιδράλια του ιερατείου,δρεπανοφόρα όνειρα, λαδολύχναρα σβησμένα,τα πηδάλια ταξιδίου, στεφανωμένο όραμα.Επαναλάμπω...Α.Ρ.
=))=II=((= |
lorenzo
Πλήρες Μέλος
1432 Μηνύματα |
Απεστάλη: 01/12/2005, 18:59:00
Να, που πρέπει να γράψω λίγες γραμμές… για να συμπληρώσω ένα κενό. Κενό χώρου; κενό χρόνου; κενό αέρος; Α, μπα το τελευταίο δε γεμίζει με τίποτα. Ίσως οι λέξεις να μην είναι αρκετές. Ίσως και να μην είναι οι σωστές. Ίσως και να μην είναι καιρός για ίσως. Όλα τρέχουν: τα αυτοκίνητα, οι άνθρωποι και τα άλλα ζώα, το κενό που ζούμε μα τόσο αγαπούμε. Μαζί μ’ αυτά τρέχει και η μοναξιά, ψάχνει για ένα χαμόγελο, προσπαθεί να βγει απ’ το κλουβί όπου την έχουν εγκλωβίσει, όλοι εκείνοι που είναι πολύ βιαστικοί για να ’ναι μόνοι και ως εκ τούτου είναι πιο μόνοι απ’ όλους. Κάπου ανθίζει ένα μοναχικό λουλούδι, αλλά, ποιος έχει χρόνο να σταθεί να το κοιτάξει; Μόνο του θα ανθίσει και θα μαραθεί όπως και τ’ αδέλφια του χρόνια τώρα, και κάποτε θα πεθάνει, αλλά θα πεθάνει μες στην ομορφιά, όπως και έζησε, όπως και δεν έζησαν οι ανθρώποι, οι πολύ βιαστικοί για το τίποτα. "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand."
--Confucius
|
ΑΦΡΟΔΙΤΗ
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
4073 Μηνύματα |
Απεστάλη: 01/12/2005, 19:18:21
Βιαζόμαστε να δούμε τη γαλήνη των στιγμών.
Την αλήθεια της ψυχής μας.
Ζούμε και δεν ζούμε.
Αγνοούμε τα απλά και μεγαλειώδη.
Μα αν γινόμασταν γιά λίγο παιδιά.
Τότε που έφτανε ένα μικρό μπαλόνι να μας κάνει να μειδιάσουμε.
Να το σπάσουμε στον αέρα μεθώντας από τον θόρυβο...
Τώρα σπάνε τα ακριβά κρύσταλλα των ζωών μας και δεν το αντιλαμβανόμαστε. Κατά τα άλλα αισθανόμαστε...
΄Ενα γλυκό ταπεινό χριστουγεννιάτικο δώρο,
μας ξετρέλλαινε,
θυμάσαι,
γιατί νοιώθω κάτι φορές
πως σπάσαν τα λαμπιόνια της χαράς,
γιά τόσους ανθρώπους.
Παράξενο.
Φύση θέση αισιόδοξη.
Αλλά το νοιώθω.
Να είναι η μελαγχολία των Εορτών.
Ποιών εορτών.
Πόσο λίγοι πιά τις αντιλαμβάνονται.
Πόσο λίγοι...ΔΡΑΚΟΝΤΕΣ. ΑΦΡΟΔΙΤΗ-ΔΡΑΚΟΣ ΚΑΙ ΔΡΑΚΟΣ. ΕΝΑ.Δυό φεγγάρια φωτισμένα στα μιδράλια του ιερατείου,δρεπανοφόρα όνειρα, λαδολύχναρα σβησμένα,τα πηδάλια ταξιδίου, στεφανωμένο όραμα.Επαναλάμπω...Α.Ρ.
=))=II=((= |
nst
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
2538 Μηνύματα |
Απεστάλη: 01/12/2005, 19:20:03
Πόσο εύκολος είναι ο καθορισμός της αλήθειας
Όταν τα πάντα ρέουν?
Δεσμά οι λέξεις που δεν επιδέχονται αλλαγή
Πράξεις που έγιναν και ξαφνικά δεν έχουν νόημα
Ο χρόνος παρασύρει…αισθήματα, ανάγκες, συνθήκες…
Τίποτα δεν είναι ψέμα όταν δεν κρύβεται πίσω
Από την ασπίδα της μονιμότητας.
Μπορείς να προεξοφλήσεις την συνέχεια ή
Θα πεις ότι είστε μόνο λόγια?
Δεν κάνετε τίποτα να αντιδράσετε στην ρουτίνα…
Όπως είπες πριν…
Ζητάμε την υποκρισία στον παλιό όρκο
Τον θάνατο, τον συμβιβασμό για να μην χάσουμε τι?
Τον έλεγχο, το δεδομένο…
Κάλυψη του ψεύδους πίσω από την ενοχή.
Γιατί άραγε?
Υπάρχει συνταγή για τις σκέψεις που πρέπει...
Αλήθεια η σκέψη ή η πράξη είναι πιο έγκυρη για σένα?
Όπως θα έλεγαν οι μυστικιστές το άνω ή η προεκβολή του κάτω?
Μμμ εδώ με αναγκάζεις να απαντήσω..
Η ύλη είναι απλά το αποτέλεσμα της επιθυμίας που
Έχει ήδη πραγματοποιηθεί, θυμήσου….
Πίεση που αν εκτονωθεί θα μοιάζει με έκρηξη
Φτερά σπασμένα ο εγωισμός, τίνος άραγε?
Αναπάντητες ερωτήσεις σε αναπάντητα ερωτήματα
Έτσι για να λέγονται…
Παιγνίδι των λέξεων η ελευθερία το ύψιστο αγαθό.
|
lorenzo
Πλήρες Μέλος
1432 Μηνύματα |
Απεστάλη: 01/12/2005, 19:31:58
Ποτέ μη βάζεις όρια,
όχι αν δεν μπορείς να τα ξεπεράσεις. Τα όρια είναι “τα τούβλα της ντροπής” όπως έλεγε κι ο ποιητής. Γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε μαθαίνοντας να αυτοπεριοριζόμαστε, ποτέ δεν τολμήσαμε να ψάξουμε για το κάτι άλλο για μια υπέρβαση. Κι η ζωή μας πέρασε πληκτικά μες στην ασφάλειά της, το κλουβί ήταν περίτεχνα φτιαγμένο, τόσο ωραίο που κάπου έμοιαζε με την πραγματική ελευθερία γι’ αυτό και μας ξεγέλασε. Μέχρι που κάποια μέρα καταλάβαμε ότι δε ζούσαμε αλλά απλά επιζούσαμε. Τότε θελήσαμε να αλλάξουμε τα πράγματα μα, αλίμονο, ήταν πολύ αργά… ήμασταν πια αδύναμοι και τα όριά μας αξεπέραστα!
"I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand."
--Confucius
|
lorenzo
Πλήρες Μέλος
1432 Μηνύματα |
Απεστάλη: 01/12/2005, 19:45:09
Πήραμε να γράφουμε
την ιστορία μας στην άμμο μια και θέλαμε να είμαστε σίγουροι ότι κάποια στιγμή θα σβηνόταν. Εξάλλου, ήταν μια ιστορία προσωπική μια ιστορία που θα λέγαμε όχι για να ειπωθεί αλλά για να μας προσφέρει τη μοναδική παρηγοριά της λήθης. Αλλά ακόμη κι αν κάποιος έφτανε να τη διαβάσει προτού το κύμα την κάνει ανάμνηση δε θα καταλάβαινε δε θα ’βρισκε την άκρη του νήματος θα έχανε την ουσία. Βλέπεις ότι δε χωράει στη λογική το λένε παράλογο δίχως καν να σκεφτούν ότι το παράλογο είναι η μαγιά της ζωής… η μαγιά της ζωής που ζήσαμε η μαγιά της ζωής που αφήσαμε. "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand."
--Confucius
|
nst
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
2538 Μηνύματα |
Απεστάλη: 01/12/2005, 19:51:11
Ολοι φτανουμε ως εκεί που μπορούμε
να αντέξουμε, το κενό που δεν ήταν ποτέ κενό,
ταξιδεύουμε ανευ οριών και περιορισμών
στίς γαλάζιες θάλασσες του νού μας
εκεί που όλα καθαγιάζονται απο την υψηλή τέχνηΑλλά βρίσκεσαι μια εδώ και μια εκεί
κρατάς ισορροπίες...ανύπαρκτες
αστάθμητοι παράγοντες, ανυπολόγιστα αισθήματα
νεκρά, μουχλιασμένα, μετασχηματισμός
αλλάζει η κίνηση επειδή έτσι θέλει Και υπάρχει πάντα ο φόβος της έκφρασης
η αποφυγή της σύνδεσης
η ευθύνη που ποτέ δεν θα μπορούσε να υπάρχει
ήταν έτσι τα δεδομενα και ο παραλήπτης
ελεύθερος μέσα στην φυλακή της ψυχής του... Χαιρετώ |
lorenzo
Πλήρες Μέλος
1432 Μηνύματα |
Απεστάλη: 01/12/2005, 20:09:46
Σεμινάριο
Aν με βλέπουν να στέκομαι
όρθιος, ακίνητος, μες
στα λουλούδια μου, όπως
αυτή τη στιγμή,
θα νόμιζαν πως τα διδάσκω. Ενώ
είμαι εγώ που ακούω
κι αυτά που μιλούν.
Έχοντάς με στο μέσο
μου διδάσκουν το φως.
Γένεση
Αυτό το γαρύφαλλο, που κρατώντας το
ανάμεσα στα τρία μου δάχτυλα
το σηκώνω στο φως, μου μίλησε και
παρά τον κοινό νου μου το κατανόησα.
Μι' αλυσίδα από ατέλειωτους γαλαξίες συνεργάστηκαν,
διασταύρωσαν κάτω στη γη φωταψίες
- το σύμπαν ολόκληρο πήρε μέρος στη γέννηση
αυτού του γαρύφαλλου.
Κι' αυτό που ακούω είναι οι φωνές
των μαστόρων του μέσα του. Ν. Βρεττάκος "I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand."
--Confucius
|
lorenzo
Πλήρες Μέλος
1432 Μηνύματα |
Απεστάλη: 01/12/2005, 20:14:31
Ένας μικρότερος κόσμος
Αναζητώ μιαν ακτή να μπορέσω να φράξω
με δέντρα ή καλάμια ένα μέρος
του ορίζοντα. Συμμαζεύοντας το άπειρο, νάχω
την αίσθηση: ή πως δεν υπάρχουνε μηχανές
ή πως υπάρχουνε πολύ λίγες. ή πως δεν υπάρχουν στρατιώτες
ή πως υπάρχουνε πολύ λίγοι. ή πως δεν υπάρχουνε όπλα
ή πως υπάρχουνε πολύ λίγα, στραμμένα κι αυτά προς την έξοδο
των δασών με τους λύκους. ή πως δεν υπάρχουνε έμποροι
η πως υπάρχουνε πολύ λίγοι σε απόκεντρα
σημεία της γης όπου ακόμη δεν έγιναν άμαξωτοί δρόμοι.
Το ελπίζει ο Θεός
πως τουλάχιστο μές στούς λυγμούς των ποιητών
δεν θα πάψει να υπάρχει ποτές ο παράδεισος.
Η Ελληνική γλώσσα
Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φως
θα ελιχθώ προς τα πάνω όπως ένα
ρυακάκι πού μουρμουρίζει.
Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα
στους γαλάζιους διαδρόμους
συναντήσω αγγέλους, θα τους
μιλήσω ελληνικά, επειδή
δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε
μεταξύ τους μέ μουσική.
Ν. Βρεττάκος
quote:
Χαιρετώ
"I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand."
--Confucius
|
nst
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
2538 Μηνύματα |
Απεστάλη: 01/12/2005, 23:35:32
 Αφιερωμένο... |
pixeldream
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
1606 Μηνύματα |
Απεστάλη: 02/12/2005, 00:31:37
nst
quote:
Και υπάρχει πάντα ο φόβος της έκφρασης
ΕΚΦΡΑΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ...ΕΚΦΡΑΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΟΠΩΣ ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ...ΟΤΑΝ ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΤΕΙΣ ΖΕΙΣ ΟΠΩΣ ΘΕΛΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΝΑ ΖΕΙΣ. ..
|
lorenzo
Πλήρες Μέλος
1432 Μηνύματα |
Απεστάλη: 02/12/2005, 10:28:22
Όνειρο καλοκαιρινού μεσημεριού
του Γιάννη Ρίτσου (απόσπασμα) Χτες βράδυ δεν κοιμήθηκαν καθόλου τα παιδιά. Είχανε κλείσει ένα σωρό τζιτζίκια στο κουτί των μολυβιών, και τα τζιτζίκια τραγουδούσαν κάτου απ' το προσκεφάλι τους ένα τραγούδι που το ξέραν τα παιδιά από πάντα και το ξεχνούσαν με τον ήλιο. Χρυσά βατράχια κάθονταν στις άκρες των ποδιών χωρίς να βλέπουν στα νερά τη σκιά τους. κι ήτανε σαν αγάλματα μικρά της ερημιάς και της γαλήνης. Τότε το φεγγάρι σκόνταψε στις ιτιές κι έπεσε στο πυκνό χορτάρι. Μεγάλο σούσούρο έγινε στα φύλλα. Τρέξανε τα παιδιά, πήραν στα παχουλά τους χέρια το φεγγάρι κι όλη τη νύχτα παίζανε στον κάμπο. Τώρα τα χέρια τους είναι χρυσά, τα πόδια τους χρυσά, κι όπου πατούν αφήνουνε κάτι μικρά φεγγάρια στο νοτισμένο χώμα. Μα, ευτυχώς, οι μεγάλοι που ξέρουν πολλά, δεν καλοβλέπουν. Μονάχα οι μάνες κάτι υποψιάστηκαν. Γι' αυτό τα παιδιά κρύβουνε τα χρυσωμένα χέρια τους στις άδειες τσέπες, μην τα μαλώσει η μάνα τους που όλη τη νύχτα παίζανε κρυφά με το φεγγάρι.
"I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand."
--Confucius
|
ΑΦΡΟΔΙΤΗ
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
4073 Μηνύματα |
Απεστάλη: 02/12/2005, 10:30:18
ΖΩΗ ΚΙ ΑΝΑΣΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΚΦΡΑΣΗ.
ΤΡΟΠΟΣ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙΣ
ΝΑ ΑΝΑΣΑΝΕΙΣ,
ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΕΙΣ
ΦΩΣ
ΛΙΓΟ
ΑΠ΄
ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ,
ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ
ΟΛΩΝ...ΑΦΡΟΔΙΤΗ-ΔΡΑΚΟΣ ΚΑΙ ΔΡΑΚΟΣ. ΕΝΑ.Δυό φεγγάρια φωτισμένα στα μιδράλια του ιερατείου,δρεπανοφόρα όνειρα, λαδολύχναρα σβησμένα,τα πηδάλια ταξιδίου, στεφανωμένο όραμα.Επαναλάμπω...Α.Ρ.
=))=II=((= |
"ΚΑΤΑΘΕΣΙΣ ΣΚΕΨΕΩΝ" Νο 1
Topic Locked
