ΚΑΤΑΘΕΣΗ:Κατάσταση εαυτού...

Έχεις ποια αλλάξει και το νιώθεις.Μέσα στο έρεβος βλέπεις εικόνες,χρώματα και κίνηση.Έχεις μάθει να ακούς τη σιωπή σου και τη σιωπή γύρω σου.Ακούς ήχους μέσα από ήχους και βλέπεις περισσότερα και μέσα σου και γύρω σου.Όταν κλείνεις τα μάτια κάθε σου σκέψη γίνεται εικόνα ζωντανή,ζωντανεύεις τη φαντασία,και όταν κοιμηθείς βλέπεις άλλα όνειρα...και πάντα κρύβουν κάποιο νόημα μέσα τους που το γνωρίζεις,μα αν θέλεις το δέχεσαι.Θέλεις να προχωρήσεις αλλά δεν ξέρεις πως,δεν ξέριες που,δεν ξέρεις γιατί.Στ'αλήθεια όμως τα απαντήματα αυτά τα γνωρίζεις από καιρό.Η δύναμη που μπορείς να αποκτήσεις θα σε αλλάξει ακόμη πιο πολύ και θα σε οδηγήσει ακόμη πιο μακρία,μα φοβάσαι μήπως τη δεχτείς ως αδυναμία.Ξέρεις πως θ'αφήσεις πίσω σου πολλά και πως κανείς δε θα έχει σκέψη δυνατή για να σε δεχθεί.Πότε όμως και πως θα καταφέρεις να διαλέξεις,αφού κάθε σου επιλογή κρύβει κι ένα φόβο?Ο νους σου κουράζεται με το να ζεις λίγο από τον κάθε σου κόσμο και ίσως να μην αντέξει.Ίσως βέβαια ν'αντέξει λιγότερο μια από τις επιλογές σου...θα παρατηρείς πάντα...θα ξεχάσεις τα πάντα...ή θα φύγεις...?

I'm the lizard king,I can do anything!

Ώρες ώρες συνθλίβω μια κραυγή.Έχεις νιώσει την κραυγή σου?Ώρες ώρες διαμελίζω μια κραυγή και σκορπάω τα μέλη της σε μετανιωμένα λόγια.Έχεις γνωρίσει την κραυγή σου?Ώρες ώρες υποκρίνομαι μια κραυγή.Το ξέριες ότι είσαι υποκριτής?Μερικές φορές χάνω μια κραυγή γιατί παλεύει χιλιάδες άλλες για ν'ακουστεί.Έχεις ακούσει κάποια χαμένη σου κραυγή?Μερικές φορές μια κραυγή σκεπάζει τα πάντα.Μετά μένεις σιωπηλός και δε διερωτάσαι το γιατί,το σκέφτεσαι γιατί αποδέχεσαι ότι το γνωρίζεις.Ώρες ώρεςσυνθλίβοντε κραυγές γιατί πολλοί φοβούντε την ύπαρξή τους.Μπορείς ν'ακούσεις τις κραυγές τους?

Φαντάσου...είσαι ψεύτικος μες στην πραγματικότητα που σου προσφέρουνε και την αλήθεια σου την γνωρίζεις μέσα στις ψευδαισθήσεις και τα όνειρά σου...Το ψέμα σου είναι πιο αληθινό από την πραγματικότητα...Φαντάσου...ζεις με την ελπίδα για έναν άλλο κόσμο...Ονειρεύεσαι μια άλλη αλήθει κι έναν άλλο τρόπο ζωής και άλλα μέρη που μοιάζουν μακρινά...ασύλληπτα...Φαντάσου...φαντάσου πόσο περίεργο και μαγικό μαζί είναι ότι αυτά που ονειρεύεσαι,αυτά που ελπίζεις και προσμένεις δεν έχουν καμία σχέση με αυτά που έζησες,αυτά που έμαθες και αυτά που βλέπεις...Πως δημιοθργούντε όλα αυτά στο μυαλό σου...ή μήπως υπήρχαν πάντα και φυλάγονταν καλά...αν ισχυεί αυτό,πόσα ακόμα μπορεί να έχεις κρυμένα στα άδυτα του νου σου...Γιατί υπάρχουν όλα αυτά...από που προέρχοντε...Είναι το λίγο φως που φυλάει ο καθένας μαςμέσα στο σκοτάδι τησ κοινωνίας?Και γιατί η κοινωνία προσπαθεί να στο κρύβει?Πως θα ήταν άραγε μια κοινωνία φωτός?Ποιοι δεν θέλουν αυτή την κοινωνία?...Το φως υπάρχει μέσα στον καθένα.Μπορούμε να το κατακτήσουμε και να φωτιστούμε?Γιατί αρκούμαστε μόνο στις αντανακλάσεις του?Πάντως για να υπάρχει φως πρέπει να υπάρχει και πηγή φωτός και μακάρι να καταφέρω να την βρω...Από που και γιατί πηγάζει αυτό το φως?...Θα έλθει άραγε η αλλαγή και θα γίνει ο κόσμος διαφορέτικος...φωτεινός...?Είναι λες και κάποτε...που δε γνωρίζουμε για την τότε ανθρωπότητα,οι άνθρωποι ήταν φωτισμένοι και αυτά τα σημάδια φωτός τα κουβαλάμε από τότε στο υποσυνείδητο...Λες και κάποτε είμασταν το φως που ονειρευόμαστε και μας έχουν μείνει πια κάποια σημάδια για να μας το θυμίζουν...Γιατί προτιμάμε να τα'χουμε κρυμένα,ή μας αναγκάζουν να τα κρύβουμε?Και γιατί πέσαμε στο σκοτάδι?Είναι ολοφάνερο...Δεν είμαστε τόσο απλοί...δεν είμαστε φτιαγμένοι απλά γι'αυτό που ζούμε...Αν ήταν έτσι,ο νους μας δεν θα μπορούσε να φανταστεί κάτι το τελείως αλλόκοσμο.Δε θα μπορούσε να συνάψει εικόνες απ'το τίποτα.Ο καθένας μας σκέφτεται αλλιώς...Η μαγεία υπάρχει παντού και ίσως να μην είναι τόσο απρόσιτη...Ίσως βέβαια να υπάρχει απλά για να ελπίζεις και για να σου δίνει τη δυνατότητα να δημιουργείς κάτι νέο για να προχωράς και να μην κουράζεσαι να ζήσεις...Ίσως αυτή να είναι η δικαιολογία που χρησιμοποιείς όταν πια κουράζεσαι και θες να τα παρατήσεις,απαλύνει τη θλίψη της αποδοχής και της απόσυρσής σου από την αναζήτηση...κι όμως δεν παύεις να ονειρεύεσαι...

Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια και πολύ περισσότερο για τις καταθέσεις σου!Επιτέλους βρίσκω μία ενδιαφέρουσα συνάδελφο...Οι φίλοι μου δε συνηθίζουν να γράφουν και όσους έχω συναντήσει που γράφουν,ψάχνοντε αλλού...Κατέληξα στο διαδίκτυο για να ψάξω κάτι κοντά σε αυτό που κάνω και ήρθες εσύ.Είμαι πολυ χαρούμενος γι αυτό...Κι από αυτά που γράφεις κατάλαβα πως έχουμε κάποιες εμπειρίες που "μοιάζουν" μεταξί τους.Συνέχισε να καταθέτεις...μου δίνει δύναμη...Σ'ευχαριστώ...

quote:

---

δεν είμαστε φτιαγμένοι απλά γι'αυτό που ζούμε...Αν ήταν έτσι,ο νους μας δεν θα μπορούσε να φανταστεί κάτι το τελείως αλλόκοσμο.Δε θα μπορούσε να συνάψει εικόνες απ'το τίποτα.Ο καθένας μας σκέφτεται αλλιώς...Η μαγεία υπάρχει παντού και ίσως να μην είναι τόσο απρόσιτη...Ίσως βέβαια να υπάρχει απλά για να ελπίζεις και για να σου δίνει τη δυνατότητα να δημιουργείς κάτι νέο για να προχωράς και να μην κουράζεσαι να ζήσεις...

---

Εκει οπου τα βουνα αγγιζουν τον ουρανο, εκει οπου οι ποιητες ονειρευονται, οι αετοι πετουν, οι ανθρωποι στοχαζονται, εκει υπαρχει ενας μυστικος τοπος, πανω απο το πληθος, ακριβως κατω απο τα συννεφα...
Σηκωνω τα ματια μου και κοιταζω μια χιονισμενη κορυφη, για να δω αυτο που τοσον καιρο αναζητω. Ψιθυριζω ονειρα και τα αφηνω να ανηφορισουν στα αρχαια βουνα, οπου εχουν σκαρφαλωσει σοφοι ορειβατες, εναποθετοντας εκει τα δικα τους, εμπνευσμενα ονειρα!
Ελα να το δοκιμασουμε! Πηγαινε με εκει, οπου τα βουνα αγγιζουν τον ουρανο, πηγαινε με τωρα... με καποιον τροπο, καπως... Πηγαινε με εκει οπου ο ωκεανος συναντα τον ουρανο... οπου η γοργονα χορευει... οπου οι γλαροι ταξιδευουν...
Το ξερω αυτο το μερος, το ειδα στα ονειρα μου, το ξερω πολυ καλα! Εκει υπαρχει ενα μοναχικο κοχυλι που κρυβει μεσα του θαλασσα, μα βρισκεται πολυ μακρια απο την ζωντανη ακτη, πισω απο καστρα φτιαγμενα απο αμμο... Εκει βρισκονται κι αυτοι που ονειρευονται, εκει οι ανθρωποι ειναι ισοι, και τα περιστερια πετουν ακομη... Δεν υπαρχουν αγκαθια, μονο ενα υπεροχο τριανταφυλλο! Εκει οπου μεγαλωνει το πρασινο γρασιδι, διπλα απο τον κρυσταλλινο ποταμο.
Φανταζομαι εναν τετοιο στοχο στο βλεμμα μου... χρωματα κοκκινα, κιτρινα, γαλαζια. Ψιθυριζω παλι, ας ξεκινησει το ονειρο... Ηρθε η ωρα να εμπιστευτω την αληθεια μεσα μου! Εκει πρεπει να ψαξω και να βρω ενα δωρο, μια δυνατοτητα που θα με κανει ικανη να γκρεμισω τοιχους και να χτισω γεφυρες! Ακουω το μελλον να με καλει... Ετσι μου φαινεται... θα παω σ αυτο το μερος! Θα παω... γιατι... η πραγματικοτητα γεννιεται μεσα απο τα ΟΝΕΙΡΑ!!!

ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ

ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑ ΔΩΜΑΤΙΟ ΜΟΝΑΧΙΚΟ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑ ΜΕΣΑ
ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΙΤΙΕΣ ΟΛΩΝ ΟΣΩΝ ΕΠΡΑΞΑ ΒΥΘΙΣΤΗΚΑΝ ΣΕ ΜΙΑ ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ
ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑ ΝΑ ΒΡΩ ΕΣΕΝΑ.
ΜΟΥ ΕΙΠΕΣ: ΕΛΑ ΚΑΙ ΑΨΗΦΙΣΕ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΣΟΥ.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ ΣΤΗΝ ΟΨΗ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑ ΜΑΥΡΟ ΣΥΝΕΦΟ ΕΚΕΙ ΠΟΥ Η ΜΕΡΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΑΚΟΥΩ ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΡΥΦΤΩ ΠΟΥΘΕΝΑ ΚΙ ΕΣΥ ΣΤΡΕΦΕΙΣ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΣΟΥ ΜΑΚΡΙΑ.
ΘΑΡΘΩ ΚΑΙ ΘΑ ΑΨΗΦΙΣΩ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΜΟΥ.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΑΦΗΣΩ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ, ΕΧΩ ΔΕΙ, ΕΧΩ ΑΚΟΥΣΕΙ ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ, ΤΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΑΓΝΟΗΣΩ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΘΕΛΩ.
ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΒΡΟΧΗ ΕΚΕΙΝΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΑΓΝΟΗΣΩ, ΓΙΑΤΙ ΑΚΟΥΩ ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ.
ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΑΨΗΦΙΣΩ ΤΟΝ ΠΟΝΟ.
ΓΙΑΤΙ Ο ΚΥΚΛΟΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ,ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΞΕΚΛΕΙΔΩΝΕΙ ΤΗΝ ΘΛΙΨΗ ΚΑΙ Η ΜΕΡΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΦΩΝΕΣ ΜΕ ΚΑΛΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΡΥΦΤΩ ΠΟΥΘΕΝΑ ΠΙΑ ΚΑΙ ΠΝΙΓΟΜΑΙ ΞΑΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΩ ΞΑΝΑ, ΓΙΑΤΙ Ο ΚΥΚΛΟΣ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΠΟΤΕ.
ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΓΙΑΤΙ Ο ΚΥΚΛΟΣ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΠΟΤΕ, ΔΕ ΘΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΠΟΤΕ.
ΕΙΜΑΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ Η ΜΕΡΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΛΟΣ, ΟΥΤΕ Η ΝΥΧΤΑ, ΕΙΜΑΙ ΕΚΕΙ ΜΑΖΙ ΓΙΑΤΙ ΑΚΟΥΣΑ ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

"ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΕΝΑ ΜΑΤΙ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΦΩΣ"

Σκοτεινιάζει κι όλα γύρω σου μαυρίζουν...Είναι σχεδόν απίστευτη αυτή η τρομερή δύναμη της ενέργειας και της σκέψης που σε κατακλύζουν.Τα μυστήρια και οι στοχασμοί πάλλοντε ψαλμωδικά στο κεφάλι σου κι αυτή η μαγεία της μουσικής σε παρασέρνει σε εσωτερικά μονοπάτια που αν και είναι δικά σου δημιουργήματα παρέμεναν άβατα για αρκετό χρόνο...Δίνεσαι ολοκληρωτίκα σ'αυτό το πάντρεμα της σκέψης με το φαινομενικό σου πεπρομένο αγνωόντας τους δισταγμούς και τους πειρασμούς που σε κάρφωναν πριν μείνεις μόνος σου.Αφήνεις το πνεύμα σου να ξεχυθεί και να επιβληθεί ενάντια στις φτιαχτές αλήθειες που το υποβιβάζουν.Τα μάτια σου τώρα δε βλέπουν μόνο ότι υπάρχει γύρω σου και τα κρατάς ανοιχτά ακόμη και στο σκοτάδι.Κι έρχεται η στιγμή που οι αλήθειες σου βομβαρδίζουν ακατάπαυστα τη διαδικασία της σκέψης σου χωρίς να λογαριάζουν τις συνέπειες.Εκεί ψάχνεις να βρεις στηρίγματα στην εμπειρική σου γνώση για να αιτιολογήσεις ρο απροσάρμοστο.Εκεί είναι που ψάχνεις στο περιβάλλον σου να δεις αν υπάρχουν θέσεις μέσα σε αυτό για κάποια κομμάτια της ύπαρξής σου.Εκεί έχεις τη ικανότητα να διαχωρίσεις τον μηχανοκίνητο,τον σκεπτικιστή,τον υποβολέα και τον παρατηρητή.Μπορείς να υποβληθείς στο ρόλο του καθενός και να στοχαστείς ως πέμπτος πάνω σ'αυτούς.Δε σε φοβίζουν τα λάθη που έχεις επιλέξει αλλά ψάχνεις τα κομμάτια του εαυτού σου μέσα σε αυτά.Ανακατώνεις τη αίσθηση με την ψευδαίσθηση για να γευθείς το άπειρο και το τίποτα.Διαλέγεις δρόμους που δεν υπάρχουν για να σε οδηγήσουν παντού και να σου γνωρίσουν τα πιο άγνωστα και καλά φυλαγμένα μέρη σε όλα τα σύμπαντα,αυτά που υπάρχουν μέσα σου.Ταξιδεύεις σε μαγικούς τόπους που ούτε έχεις δει,ο΄θτε έχεις ακούσει κάτι γι'αυτούς ποτέ.αχνοφαίνεται η βούλευσή σου για πολιτισμένη αντιμετώπιση των πράξεών σου και δεν κοιτάς να ισοροπήσεις τη συμπεριφορά σου στα κοσμικά δεδομένα.Αποδεσμεύεσαι από τους ενωμένους σφιχτά κρίκους της αλυσίδας που σε κρατάει πίσω και είσαι έτοιμος για ένα ακόμη μεγαλύτερο ταξίδι σου,ακόμη πιο περίπλοκο,ανάμεσα στο λογικό και το παράλογο που ακόμα δεν έχεις διαχωρίσει.Κι αν κουραστείς απ'όλα αυτά,έρχεται ο έκτος να σε αναπαύσει.Η ειμαρμένη παντρεύται το ονείρεμα κι εσύ είσαι ανώτερος διότι ο ονειρευτής κατέχει τη δύναμη όλων μαζί και τη ξεχωριστή δικιά του...Καλή σου νύχτα ήλιε...

Το είδα!Το είδα μέσα σου και μέσα μου.μπροστά σου από την πρώτη στιγμή ένιωσα να καθαρίζει η ψυχή μου,να εξαγνίζεται ο νους μου.Έμεινα ολόκληρος εκτεθιμένος στα πάντα.Κι όμως τίποτα δε στάθηκε ικανό να με συγκινήσει όσο η εικόνα σου κι έτσι έμεινα ευάλωτος απέναντί της και είσουν το μόνο που έβλεπα ακόμα κι αν έκλεινα τα μάτια μου ή έστρεφα αλλού το βλέμα μου.Καθώς είχα καθαρίσει όλη την ύπαρξή μου,η εικόνα σου έπιασε κάθε γωνιά του εαυτού μου.Ήξερα ότι είσουν "αυτή" γιατί στην έξαρση των αισθήσεών μου αισθανόμουν μόνο τη μορφή σου.Ήξερα ότι είσουν εσύ γιατί το είδα και μέσα σου.Το ένιωσες κι εσύ.το νιώσαμε κι οι δύο.Τόσο άγνωστο,τόσο μακρινό,τόσο άπιαστο.Μα το νιώσαμε!Την τελειότητα!Ακουμπήσαμε δειλά την τελειότητα με τις αισθήσεις μας.Κάθε βλέμα κι ένα ταξίδι.Ταξίδι μέσα μας,ταξίδι στη ζωή,ταξίδι στην άγρια ομορφιά του παραδείσου.Μαζί φτάνουμε το τέλειο.Μαζί κάνουμε το ταξίδι.Ταξιδεύει ο καθένας μέσα του,ο ένας μ΄ςσα στον άλλον.Ένα ταξίδι που θυμίζει όνειρο.Μαζί κυριεύουμε τις αισθήσεις μας και ταξιδεύουμε μόνο μ'αυτές.Μοιάζει με παραίσθηση γιατί είναι άγνωστο,πρωτόγνωρο,ονειρικό.Σε'σένα το γνώρισα κι άκουσα το κάλεσμά του.Πρώτη φορά κατάφερα να το νιώσω.Αφέθηκα στο ρυθμό σου κι αφού τον ακολούθησα με πήγε πέρα απ'όσα η φαντασία είναι ικανή να πλάσει.Στην έκστασή μου ένιωσα τις αισθήσεις σου να με κατακλύζουν.Και μαζί με τις δικές μου ταξιδεύω στο όνειρο.Μα είδα μέσα σου το φόβο.Σε τρόμαξε το άγνωστο και δεν κατάφερες να το χωρέσει ο νους σου.Το είδα μέσα σου αλλά εγώ προχώρησα.Ήθελα να το ζήσω.Δεν μου είχε δοθεί ποτέ η ευκαιρία.Κατάφερα να ξεπεράσω τους φόβους μου και να μείνω ανοιχτός στο άγνωστο αφήνοντας τις αισθήσεις μας να με παρασέρνουν.Το ένιωσα.Μέσα μου και μέσα σου.Μα εσύ φοβήθηκες.Αυτό ήταν το όνειρό μου για μένα και για σένα.Και ίσως είναι καλύτερα που έμεινε στο νου μουως όνειρο.Πολλές φορές τα όνειρα αξίζουν πολύ περισσότερο από τη ζωή.Στο δρόμο της ψυχής μου θα φυλάω πάντα το όνειρό σου.Θα την κρατάει άσπιλη και ζωντανή στα ταξίδια της.Γλυκιά κι ονειρεμένη...

Ειμαι ξυπνια? Μπορει αυτο να ειναι αληθινο? Ειμαι μεθυσμενη μεσα στην επιθυμια μου, οπως εισαι ξαπλωμενος διπλα μου, πανω σε ενα κρεββατι απο ροδοπεταλα και ξεχασμενα ονειρα... Με καποιον τροπο τα εφερες ολα πισω σε μενα. Αισθηματα ερωτικου παθους και ανασας ζωης, που καποτε πιστεψα οτι τα εχασα για παντα... σε ενα αιωνιο σκοταδι, με τη φυγη καποιων παλιων εραστων... Τα ματια μου χαμογελασαν ξανα μπροστα στην ομορφια που αντικρυσαν. Τα χειλη μου ζητησαν ξανα να φιληθουν. Τα χερια μου θελησαν να αγγιξουν τη σαρκα σου που καιει. Η καρδια μου χτυπαει τοσο αγρια, που σχεδον εχει αποδρασει απο το στηθος μου. Αλλα μαλλον εχω αποκοιμηθει, δεν μπορει να ειναι αληθεια...

Ισως εδω, καλε μου Lizzard_king, να μην αναφερομαι κυριολεκτικα σε εναν αντρα, αλλα μεταφορικα, στο οτι εσυ με εκανες να ξανανιωσω ομορφα μετα απο πολυχρονη απουσια "καταθεσης". Ισως αυτος που ειναι στην καταθεση "ονειρο η πραγματικοτητα", ισως να εισαι εσυ και η δυναμη που μου εδωσες να ξαναγραψω.... Ευχαριστω!!!!

Μην γυριζεις στο παρελθον... ουτε σε ασχημες αναμνησεις. Μην ανοιγεις την πληγη που σου χει ηδη κανει σημαδι στο σωμα. Μην ξαναβιωνεις πονους και βασανα παλια.
Ο,τι εγινε, εγινε... Ο,τι περασες περασες...
Βαλε στην ψυχη σου ροδες και συνεχισε μπροστα, με ολη σου τη δυναμη να κατασκευασεις μια καινουργια ζωη, κοιτωντας ψηλα και μπροστα, οχι πισω...
Κανε οπως ο ηλιος, που γεννιεται καθε μερα, χωρις να σκεφτεται τη νυχτα που περασε....
Ελα λοιπον, σηκω πανω, το φως του ηλιου ειναι εδω! Για σενα. Και... για μενα...

ΚΑΙ ΧΑΘΗΚΑ!
ΣΤΗΣ ΙΡΙΔΑΣ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ!!
ΣΕ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΑ ΟΝΟΜΑΤΑ!!
ΚΑΙ ΤΙ ΝΑ ΠΡΩΤΑΚΟΥΣΩ;
ΚΑΙ ΤΙ ΝΑ ΠΡΩΤΟΔΩ;;

ΚΑΙ ΕΜΕΙΝΑ!
ΣΤΩΝ ΑΝΑΜΝΗΣΕΩΝ ΜΟΥ ΤΟΝ ΒΥΘΟ
ΚΑΙ ΤΙ ΝΑ ΠΡΩΤΟΘΥΜΗΘΩ;
ΠΟΙΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΑΓΑΠΗΤΟ;

Κι εκεί που χάνεσαι ζωή το φως μου ανατέλλει
κι εκεί που πιάνεσαι ζωή το σκότος με μαγεύει
κι αυτή η λήθη σου σιωπή το νου μου σαγηνεύει
Χάρτινοι ορίζοντες κι ανέκφραστες λιακάδες
Ερείπια του τίποτα
Καπνοί χωρίς φωτιά
Μια φυγή που σε φοβίζει
Μια πεταλούδα κάνει τα βράδια βόλτες πάνω απ'το κεφάλι σου
Οι κραυγές που δεν ακούστηκαν ποτέ δονούνε την αλήθεια σου
Το κορμί σου μουδιασμένο σε περιμένει καθώς εσύ ταξιδεύεις
κι εκεί που βρίσκεσαι ψυχή το σκότος μου ανατέλλει
κι εκαί που αφήνεσαι ψυχή το φως σου με μαγεύει
κι η αφύπνισή σου σιωπή το νου μου σαγηνεύει...

Πεύτεις
Ο πάτος του πηγαδιού που γιαλύζει είναι ακόμη πολύ βαθιά
Πρέπει να έφτασες στη μέση.Πόσο μακριά είναι το άνοιγμα?
Κοιτάς
Στάσου!Ο ίδιος πάτος φένεται και πάνω!
Ξύπνα!

Sun,sun,sun
Burn,burn,burn
Soon,soon,soon
Moon,moon,moon
i will get you
Soon!
soon!
soon!

Κάτι τέτοιες ώρες σαν και τούτη αναζητάς μέσα στις πτυχές του είναι σου να αναγνωρίσεις τους λόγους που σ'έχουν οδηγήσει σε κάποιες σου πράξεις και στον τρόπο που έχεις μάθει να σκέφτεσαι.Εισάγεις τον εαυτό σου σε μια κατάσταση σκέψης που δεν σου είναι συνηθισμένη προσπαθώντας να κατανοήσεις το άγνωστο που συχνά σε ξεγελά.Ξεδιπλώνεις με υποσυνειδησίακους ρυθμούς τις κρυφές σου επιθυμίες που συχνά σου προκαλλούν εσωτερικές συγκρούσεις.Κθώς ελλατώνεις την απόσταση με την αλήθεια σου σε τρομάζουν οι επιπτώσεις της επικείμενης συνένωσής σου με το υπαρξιακό σου δεδομένο κι αυτός ο φόβος σου φράζει το δρόμο που ίσως έχεις επιλέξει να διαβείς και υπάρχει διότι αντιμετωπίζεις το άγνωστο.Συμπληρώνεις με κατανόηση τα κενά απαντήματα στα γιατί σου και συνεχίζοντας την πορεία που έχεις επιλέξει να σε πάρει όλο και πιο μακριά...κοντά στον εαυτό σου νιώθεις γύρω σου αυτή τη μυρωδιά του δέους που αναβλύζει έντονη καθώς νιώθεις όλο και πιο ξένος με το περιβάλλον σου.Νιώθεις την ανάγκη να απορρίπτεις τις αλήθειες σου για να ακολουθήσεις μια παράκαμψη σ'αυτή σου την πορεία που θα σε φέρει πίσω στην πορεία της καθημερινότητάς σου.Παύεις να δέχεσαι τις αποδείξεις για την αγνότητά σου,γιατί σε ωθούν πέρα από τα όρια της λογικής και σε καθιστούν ανάρμοστο με τον κόσμο στον οποίο μεγάλωσες.Μα την τρέλα αυτή που αγγίζει η αληθινότητά σου την κρατάς για το δικό σου κόσμο που σε αποδέχεται όπως ακριβώς είσαι και που δεν έχει γεμίσει το μυαλό σου με υποδείξεις και πρότυπα.Εκεί είσαι ικανός να ζήσεις τα πάντα γιατί τα πάντα εξαρτώντε από'σένα και δε χρειάζονται ύλη για να σε ικανοποιήσουν.Εκεί ζεις τη μαγεία που σε ωθούν να κρύβεις για μια ζωή...
Στάσου φεγγάρι πλάι μου...

Από τους πολυαγαπημένους μου pink floyd...Έι εσέις...μαζί μπορούμε...

Αν έπαιρνε κάποιος αυτά που σκέφτομαι και τα μοίραζε σε τρία άτομα,
νομίζω ότι θα τρελαίνονταν. Μόνο αυτοί που τους το έχω περιγράψει
μπορούν να καταλάβουν ΠΟΣΟ ΠΟΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ. Ή τουλάχιστον
έτσι υποκρίνονται. Μπορεί να κάνω και λάθος.

-----
Κατά τα άλλα φίλε lizzard king, ο καλύτερος τρόπος να μοιραστείς τις
προσωπικές σου σκέψεις με άγνωστους συνταξιδιώτες είναι νομίζω το
www.blogger.com ή κάτι παρόμοιο.

You worry that i will leave you.
I will not leave you.
Only strangers travel.
Owing everything
I have nowhere to go.

Leonard Cohen.

Σχεδον παντα
ετσι συμβαινει
ζουμε αναμεσα σε δυο στιγμες
καταδικασμενες ηδη
απο το χερι του χρονου.

Καθε δοκιμη να προσδιορισουμε,αυτην την αισθηση που ειναι ακομη πολυ εντονη,προσπαθωντας να την θαψουμε,οσο πιο βαθια μεσα μας,μαζι με ενα τμημα αβιωτο του εαυτου μας,μας φερνει αντιμετωπους με την αληθεια μας,που ποναει βεβαια,αλλα ειναι η δικη μας αληθεια.

Υπαρχει και η προσγειωση,αλλα αυτη ειναι για οσους δεν εμαθαν να πετανε,ο φοβος οταν πιανεις τα υψη καποιες φορες μπορει να σε τρελανει και να μην το αντεξεις.

Εσυ,ωστοσο συνεχιζεις,να κλεβεις απο τα ονειρα ζωη...
συνεχιζεις να υπαρχεις μεσα στο αρνητικο του εαυτου σου,
μεγαλη οσο σε θελησε η μικρη ζωη,ενα παλιομοδιτικο προσωπο,
φτιαγμενο απο μια εποχη που εχει ηδη καταργηθει.

Σε βλεπω παντου εισαι μεσα μου και σε καταλαβαινω,οταν πονας,οταν κλαις,οταν χτυπας της μοναξιας σου τους τεσσερις τοιχους,αλλα δεν μπορω να σε βοηθεισω,γιατι κι εγω ειμαι εγκλωβισμενος στο δικο μου σκοταδι,με καποιες αναλαμπες φωτος μερικες φορες.

Σε βλεπω παντου,ειμαι μαζι σου,στο θροισμα των φθινοπωρινων φυλλων,
στης πρωτες σταγονες της βροχης,σε ακουω στο καλεσμα της ψυχης μου εσυ ερχεσαι παντα και απο παντου,εισαι εδω αλλα εγω εχω αλλο δρομο πιο μοναχικο και απο τον δικο σου,αλλα αυτο δεν αναιρει,το γεγονος οτι σε συμπονω.

Ναι μια πτυχη της αγαπης ειναι και η συμπονια.
Το βλεμμα σου παρα την προφανη του αθωοτητα,διατηρει μια εκδηλη μυστικοτητα,της χαμενης εκεινης λαμψης,που αψηφωντας τους νομους της αναγκης διατρανωνει πως ο ερωτας ειναι εδω,
φυλαγμενος σε εσοχες αγνωστες σε μενα,ομως εδω,αδιαλλακτος αναλλοιωτος.

Το ανθοδοχειο ειναι γεματο χρυσανθεμα.
Η φωτεινη αυτη χειρονομια δεν εχει τελος.
Ισως ενας αγγελος να μοιαζει με οσα δεν εχουμε ξεχασει,
αλλα στα τριανταπεντε σου,εσυ παραμενεις το πιο ωραιο τριανταφυλλο,του σπιτιου.

Ακου λοιπον,ακου ακου της κρυσταλλινες μελωδιες..
πετα λοιπον!!

«Είμαι το Πνεύμα που αρνείται διαρκώς»

ΔΙΑΒΑΖΑ ΣΗΜΕΡΑ ΤΑ "ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΟΥ ΒΙΝΣΕΝΤ (ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ) ΣΤΟΝ ΑΔΕΡΦΟ ΤΟΥ" ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΣΑ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΜΕ ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΕ:

"...ΕΓΩ ΔΗΛΩΝΩ ΠΩΣ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ, ΜΑ ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΩ ΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ, ΠΑΝΤΑ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ, ΤΟΣΟ ΑΠΛΑ, ΟΣΟ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΩ ΤΙΣ ΜΑΥΡΕΣ ΚΟΥΚΙΔΕΣ ΠΟΥ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΟΥΝ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΟ ΧΑΡΤΗ, ΧΩΡΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ.

ΚΑΙ ΛΕΩ ΜΕΣΑ ΜΟΫ: ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΦΒΤΕΙΝΕΣ ΚΟΥΚΙΔΕΣ ΤΟΥ ΣΤΕΡΕΩΜΑΤΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΠΡΟΣΙΤΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΟΥΚΙΔΕΣ ΤΟΥ ΧΑΡΤΗ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ?

ΟΠΩΣ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΤΟ ΤΡΑΙΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΜΕ ΣΤΗ ΡΟΥΑΝ, ΕΤΣΙ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΜΕ Σ'ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΙ.

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΛΗΘΕΥΕΙ ΣΤΟ ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΟ ΕΙΝΑΙ, ΠΩΣ ΟΣΟ ΕΙΜΑΣΤΕ ΖΩΝΤΑΝΟΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΜΕ Σ'ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΙ, ΟΠΩΣ ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΟ ΤΡΑΙΝΟ.

ΤΕΛΙΚΑ, ΔΕ ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΧΟΛΕΡΑ, Η ΦΘΙΣΗ Ή Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΙΑ ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕΣΑ ΟΠΩΣ ΤΑ ΒΑΠΟΡΙΑ, ΤΑ ΛΕΩΦΟΡΕΙΑ ΚΑΙ Ο ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΟΣ ΕΠΙΓΕΙΑ.

ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΠΟ ΓΕΡΑΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΣΑ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ."

ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΡΕΙΣ ΜΕΡΕΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕ ΚΑΙ ΠΗΓΕ ΣΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ ΤΟΥ ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΑΓΑΠΗΣΕ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΜΑΓΙΚΑ ΖΩΓΡΑΦΗΣΕ.

"ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΕΝΑ ΜΑΤΙ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΦΩΣ"

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr