quote:

---

φίλε Α.Kircher αρχικά είμαι η angellore και δεύτερον συμφωνώ απόλυτα με την άποψή σου περί candlemass...

---

Αλλά, γενικά οποιδήποτε γνώση, και κυρίως οι γνώσεις αυτού του είδους, σε μα χώρα που πάσχει από άγνοοια και ανοργανοσιά (δική μου λέξη!) και που το μεγάλο ψάρι χαίρεται που το μικρό δεν ξέρει την τύφλα του, επιβάλλεται να υπάρχουν. Βέβαια ότι παρέχονται εντελώς ηλιθιωδώς είναι άλλο θέμα. Αυτό είναι που πρέπει να διορθώσουμε. Πάλι εκτός θέματος βγήκα...

ξαναμπαίνω.

Deghar, θα σε χτυπήσω!

http://www.youtube.com/watch?v=dPRMlmgW75I
το embeding δε μου κάθεται σήμερα...

Πάμε μια κόντρα ποιός θα ρίξει την πιο άκυρη μεταλ διασκευή;!

Και, Kircher, υπάρχει κάπου ολόκληρο το βιβλίο; Για να μην το στέλνεις σελίδα-σελίδα...

______________________________________________
ΕΣ ΕΔΑΦΟΣ ΦΕΡΕΙΝ ...

quote:

---

Και, Kircher, υπάρχει κάπου ολόκληρο το βιβλίο; Για να μην το στέλνεις σελίδα-σελίδα...

---

Ποιός τα γνωρίζει τα παιδιά και τις καταπληκτικές δουλειές που έχουν κάνει έως τώρα;
Ελπίζω να υπάρξουν καταφατικές απαντήσεις μιας κι είχε γίνει παρουσίαση τους πριν 1,5 χρόνο!

In anticipation of my resurrection...

Διάβασα μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη και μου κίνησε την προσοχή οπότε θα τους ψάξω.

http://www.musicaldiscoveries.com/reviews/elane.htm

Καλημέρα με Joe Jackson (new wave/pop/jazz/ecclectic) και τον δίσκο του 1983 Night and Day.

Τι να κάνω; Αυτό παίζει τώρα το Cd player.
Ότι πρέπει πάντως για Κυριακάτικο πρωινό.

quote:

---

Ετοιμάζω τις μπαταρίες μου για March Metal Day! Το αίμα μου βράζει...χε..χε...χε...καλό head banging όσοι πάτε!

---

______________________________________________
ΕΣ ΕΔΑΦΟΣ ΦΕΡΕΙΝ ...

Οι Annihilator αποδείχτηκαν η ιδανική speed riff-ομηχανή και έδωσαν ένα εξαιρετικό show. Οι Edguy έπαιξαν επίσης πολύ καλά και απέδειξαν ότι έχουν ισχυρό πυρήνα οπαδών στην Ελλάδα! Οι Nevermore –η κορυφαία μπάντα για μένα του φεστιβάλ- μας αποτελείωσαν με ένα χορταστικό γεμάτο ενέργεια, παράνοια και συναίσθημα live! Αυτό το The Heart Collector δεν θα σταματά να συγκινεί όσα χρόνια κι αν περάσουν! Οι Nigthwish αν και όταν βγήκαν η ώρα ήταν αρκετά περασμένη, ήταν απλά καλοί αλλά δυστυχώς με μέτριο ήχο και την Anette να βγάζει φωνή με το τσιγκέλι. Δυστυχώς όσο συμπαθητική κι αν είναι, αποδεικνύεται λίγη στη συγκεκριμένη θέση κι αν δεν βελτιωθεί σημαντικά στο κοντινό μέλλον μπορεί και να πάρει πόδι! Η αλήθεια πρέπει να λέγεται κι ας είναι πικρή!

Στα θετικά της οργάνωσης το άνετο parking και το γευστικό σάντουιτς με το μπιφτέκι!

Κι εγώ το ίδιο δηλαδή, αλλά εγώ τουλάχιστον το κάνω πιο αναλυτικά!

Και ξεκινάμε λοιπόν, 9 το πρωί του Σαββάτου, με τη βλαμμένη λογική της παρέας μου να υπαγορεύει να μην πάρουμε αυτοκίνητο (καλά να πάθω που τους άκουσα ο μλκς). Και ενώ όλοι περιμέναμε από μια τόσο υποσχόμενη οργάνωση (και καλά μάθαμε από τα λάθη μας πέρσυ) να έχει ανοιχτές τις πόρτες στις 12, ώστε το φεστιβάλ να αρχίσει στις 12.30, οι πόρτες άνοιξαν στη μία (αν δεν απατώμαι).

Ντου στο γνώριμο απίστευτα ακατάλληλο χώρο από λαμαρίνα, για πρωινό. Επειγόντως. Το προαναφερθέν σάντουιτς, ήταν αρκετό για να σε κρατήσει ως τις 5. Τώρα το τι είχε μέσα, το ξέρω λόγω ειδικότητας, αλλά δε θέλετε να μάθετε. Πάντως, τα πράγματα στα δύο μπαρ ήταν σε λογικές τιμές. Θυμηθείτε το αυτό. Έχει σημασία. Θα το αναλύσουμε παρακάτω.

Και βγαίνουν οι De Profundis. Το συγκρότημα ημικρανία! Πήγα με μία και όταν τελείωσαν είχα δύο! Doom, που το ακούς άνετα όταν έχεις δυσκοιλιότητα και προσπαθείς να… παράγεις. Κατά τ’ άλλα αυτοί που τους ακούν ευχάριστα κάτι παίρνουν, και απαιτώ να μάθω τι, γιατί ζηλεύω! Ακόμα και ο James Mcilroy, πρώην εξάχορδος των Cradle of Filth δεν κατάφερε να το σώσει.

Τέλος πάντων, ήταν ευκαιρία να μελετήσω το χώρο. Κατ’ αρχήν, υπήρχαν περίπτερα με δίσκους, μπλούζες, αξεσουάρ, χένα κλπ. Υπήρχε ένα φουσκωτό ρινγκ με κάτι μουρλά μεγάλα γάντια του μποξ, για να χαίρονται οι παλιμπαιδιστές, άλλο ένα φουσκωτό πράγμα με δύο μικρά βάθρα για κονταρομαχία (φουσκωτές άκρες εννοούνται) που με βοήθησε να καταλήξω στο ότι οι Έλληνες δε βλέπουν πια αρκετές ταινίες του Τζάκι Τσαν! Άτεχνοι! Επίσης τοίχος αναρρίχησης. Σταντς με βίντεογκέιμς, σταντς τις Marlboro (ακόμα κι όταν μου τελείωσαν τα τσιγάρα, δεν το πλησίασα. Πως μπορείτε και τα καπνίζετε αυτά ρε παιδιά;!)...

Και last but not least, was the number of the beast. Χρησιμοποιώντας το μπλε δόντι του Σατανά, έπαιζες ένα πρωτότυπο κυνήγι θησαυρού. Σε διάφορα σημεία του χώρου λάμβανες μέσω bluetooth φωτογραφίες των συγκροτημάτων που έπαιζαν εκείνη τη μέρα. Όπως…

Ivy / Overgarven / Edguy

Αν τις συγκέντρωνες όλες, κέρδιζες memorabilia, meet and greet και δε συμμαζεύεται. Έλα όμως που αν δεν ήσουν stand by, η αποστολή ακυρωνόταν μετά από λίγο! Στα διάλα!

Λοιπόν, θα επανέλθουμε στο χώρο σε λίγο.

Τελειώνουν οι De Profundis, και βλέπω το Χάκο να περνάει από δίπλα μου με ένα βλέμμα βαρεμάρας. Πώς το ‘παθε ο μεταλοπατέρας;

Τρέχουμε στην απέναντι σκηνή όπου βγαίνουν οι Overgarven από την Αλεξανδρούπολη. Ή μάλλον, από την Αλεξανδρούποgli! Ζήτω η προφορά! Ακόμα περισσότερη βαρεμάρα. Θέλανε να παίξουν death, αλλά δεν τους έβγαινε ρε γαμώτο. Φαινόταν βεβιασμένο. Σαν μια παρέα που θέλει σώνει και καλά να κάνει tribute μπάντα στους Iced Earth της εποχής του Μπάρλοου. Δε μπορείς να συναισθήματα. Ή το νοιώθεις αυτό που κάνεις, ή δεν το κάνεις καθόλου. Δε λέω έχουν σημαντικές εμφανίσεις, έχουν δέσιμο, απλά δεν έχουν κάτι να σου δώσουν. «Θέλετε διασκευίε ;» φωνάζει ο τραγουδιστής με μια προφορά Πρόδρομου του Big Brother! Άρε ένα Carcass να ‘χεις. Μπααα. Φέρε και τη Morena των Macbeth. Παίξτε και κάτι καινούργιο από τους ίδιους τους Macbeth. Δε σας πάει σήμερα. Ο ήχος προς το παρών πάντως, είναι καλός. Περιέργως. Βέβαια αν γύριζες με το ένα αυτί στη σκηνή και το άλλο προς την απέναντι μεριά, ο ήχος είχε delay! Έτσι η λαμαρίνα!

Οπότε, μέχρι τώρα, το θετικό είναι οι γρήγορες εναλλαγές ανάμεσα στις σκηνές, αφού η μία προετοιμαζόταν όσο λειτουργούσε η άλλη, και ο – σχετικά, τονίζω – καλός ήχος.

Λήξη πρώτου μέρους, πάμε μία επίσκεψη στο men’s room και επιστρέφουμε.

Εν τω μεταξύ ακόμα δεν έχουν βγει οι Ανώριμοι και έχω αρχίσει να απογοητεύομαι. Πάμε πάλι στην απέναντι σκηνή όπου βγαίνουν οι Hannibal. Όσοι διαβάζετε Metal Hammer, ξέρετε ότι στο χώρο των αγγελιών πιάνει σταθερά τη μισή σελίδα ο Theodore Ziras, ο σούπερ ντούπερ Έλληνας βιρτουόζος κιθαρίστας. Εγώ ρε παιδιά δεν τον είδα να παίζει κάτι που δε μπορώ ν παίξω εγώ, που ζήτημα αν παίζω 5 χρόνια. Ρίχνανε που και που και κάτι νεομεταλικά ούγκα μπούγκα μαδαφάκα γκούπα γκούπα χτύπα το με τη γκgliτσα γουάν τουου θρίε όιντα… πιάσατε το νόημα. Με λίγα λόγια τα δικά τους τραγούδια suckάρανε big time, οπότε πάμε για διασκευές. Σκάει και ο Roland-Grapow-πρώην-Helloween-νυν-Masterplan (μία λέξη αυτό) να μας δείξει πως παίζεται η κιθάρα, και δωσ’ του “If Ι Could Fly”, δώσ’ του “Fear of the Dark”, κάνει και σε κάποια στιγμή ο φωνακλάς, “Εσείς δεν ξέρετε Γερμανικά οπότε το επόμενο απλά ακούστε το...”
1ον Ωπ Rammstein!
2ον Τι λες ρε μεγάλε;! Ποιος σου είπε ρε Λάκη ότι δεν ξέρουμε Γερμανικά;! Τράβα μάθε εσύ πρώτα ρε εξυπνάκια, που τραγούδησες το Du Hast λες και παράγγελνες δίπιτο απ’ όλα! Στο mich, το χ όπως στο “χιόνι”, όχι όπως στο “χώμα”.

Αυτά τα ποζεριλίκια των Ελλήνων, πως μου τη δίνουν! Που ανέβηκες στη σκηνή με τον Grapow κι έγινες κι εσύ μέρος της ιστορίας!

Κι όμως, παίξανε κοντά στο δίωρο αν θυμάμαι καλά, και με αρκετά καλό ήχο!

Ώρα για Ανόριμους, right? Wrong! Γιατί απέναντι βγαίνουν οι Σιδηρές Παρθένες (και καλά) και ξεκινάνε με ποιο;! Εδώ σε θέλω! “My son, ask for thyself another kingdom for that wich I leave is too small for thee”. Σώπα ρε! Κι όμως! Και μια χαρά το παίξανε (καλά, οι τύπισσες είναι σπουδαγμένες βέβαια, σε αντίθεση με τα πιτσιρίκια που θα έβγαιναν απέναντι σε λίγο). Ακολούθησαν, με τυχαία σειρά, The Trooper, με μια Ελληνική σημαία και μια Αγγλική στα χέρια της Chickinson, το Flight of Icarus, το Run to the Hills, το Phantom of the Opera (Μλκ Di Anno, σε έβαλε κάτω μέχρι και η γκόμενα!) και άλλα πολλά ωραία που μου διαφεύγουν. Είχαν κι ένα ψευτοeddie, που δεν έλεγε και πολλά, αλλά στο Flight βγήκε στη σκηνή με ένα δίσκο που πάνω είχε κάτι που δε μπορούσα να δω. Είδε κανείς;

Anyway, Σκάνε και οι Orion μετά από δυο Maidenιές, και βλέπουμε κάτι πιτσιρίκια απ’ την Ιταλία, ακριβή κόπια Κηφισιοτακίου που ο μπαμπάς του έχει αγοράσει τα signature models, και του έχει πληρώσει δάσκαλο για να του μάθει μόνο Metallica, και πληρώνει και διοργανωτές ανά τον κόσμο για να χώσουν τον μικρό και την παρέα του σε ξένα φεστιβάλ. Ουστ πουστ. Κλασσικά, Battery, Seak and destroy, Master of Puppets, που σε κάποια φάση χάσαμε την κιθάρα του ψευδοχέτφιλντ (κρίμαααααααα) και πήγε να σταματήσει η ιστορία, πήγαν να το σώσουν εκεί με κάτι bass solo, κάτι drum solo, αλλά πρέπει να αστειεύονταν! Άρχισαν πάλι να παίζουν οι Maidens, και ενώ είναι έτοιμες να πανηγυρίσουν τη νίκη τους, γκραααν, ξυπνάει το κτήνος του εκκολαπτόμενου. Φτου! Πάμε πάλι με For whom the bell tolls, άλλη μια Μεϊντενιά (εδώ έπεσε νομίζω το Φάντασμα) και πάμε για την ανακοίνωση τους αποτελέσματος. Κι ενώ εμείς οι Μαϊντανοί κάναμε πιο πολύ θόρυβο, νίκησαν οι Orion γιατί εμείς φανήκαμε τσιγκούνηδες και δε στείλαμε αρκετά sms.

Πάμε για ένα red bull, γιατί αλκοόλ και ημικρανία θα με τσακίσει και επιστρέφω…

Ο Κόμης Vargsteiner ντυμένος περίπου Darth Vader!
Εν συντομία τα λόγια του Προφήτη:
Σήμερα μάθαμε ότι και οι Ανόριμοι είναι καλλιτέχνες, γιατί μας δώσανε πάσο που γράφει πάνω artist! Ακόμα κι εγώ που είμαι μια απλή μασκότ έχω πάσο που γράφει άρτιστ!
Είπε δυο λόγια για το νέο άλμπουμ “17 κατσαρίδες” το οποίο πρέπει να αγοράσουμε για να τους δώσουμε τα λεφτά μας κλπ κλπ και βγαίνει ο Τραμπάκουλας και η λοιπή μπάντα με τον ύμνο Καριόλα! Πωπω κόλαση! Ακόμα κι όσοι δεν τους ήξεραν δεν άργησαν να πιάσου τους στίχους και να τραγουδήσουν μαζί μας!
Τραμπάκουλας: «Χθες το βράδυ είδα έναν εφιάλτη! Ότι ο Βαργκστάινερ με κυνηγούσε για να με κακοποιήσει σεξουαλικά, κι έτσι έγραψα το τραγούδι “Η χοντρή με γουστάρει ”!!!
ENAΣ ΣΟΥΓΚΛΑΚΟΣ ΘΗΛΥΚΟΣ ΣΕ ΣΩΜΑ ΚΑΧΙΑΣΒΙΛΙ
ΣΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΟΥ ΜΟΜΠΥ ΝΤΙΚ ΚΑΙ ΜΕ ΣΑΡΚΩΔΗ ΧΕΙΛΗ
O Πανίσχυρος Μεγιστάνας των Νίντζα, Ο κάλος, Φονιάς Δονητής, Σπάσε το Σπυρί!!!

Και ήδη τα πρώτα σημάδια ότι έχουμε μείνει πίσω χρονικά και πρέπει να βιαστούμε! Ψυχή στο στόμα λοιπόν, και πάμε για Anihilator. Όποιός τους ξαναπεί Ανιχιλέιτορ θα τον δείρω. Εναϊαλέιτορ λέγονται γαμώ! Λοιπόν, δεν ήξερα δυστυχώς τα κομμάτια τους, αλλά όπως είπε και ο προλαλήσας… μια χαρά! Κι ανέβηκε και ο Μπάμπης Κατσιώνης των Firewind στη σκηνή για το Alice in Hell, παιδικό του όνειρο όπως είπε. Το φαντάστηκα ότι κάποιος Firewind θα ανέβαινε κάπου, αφού κάτω έκοβε βόλτες ο ντράμμερ τους, Μαρκ Κρος. Μαζί με τον Τραμπάκουλα και τον Νεκροπεθαμένο (τι σαλταρισμένα παιδιά!)

Για τους Tristania δε θα μιλήσω, γιατί, αφ' ενός εγώ απλά άκουγα ένα θόρυβο, και αφ' εταίρου δεν κοιτούσα γιατί το αναβοσβήνον strobe light με έκανε χώμα. Ούτε για τους Sodom θα μιλήσω, γιατί δεν τους ξέρω. Όχι ότι καοκπέρασα, αλλά δεν έχω ασχοληθεί, οπότε δεν έχω κάτι να σχολιάσω. Μια χαρά έπαιξαν. Από περιέργια έριξα μια βόλτα ως τις τουαλέτες. Πέρα απ'τα emo, χυμένα στους διαδρόμους, υπήρχε κλασσικά μια τεράστια ουρά! Ε, ρε γέλιο! Πιο πολύ με τους τουρίστες που έδειχναν να το διασκεδάζουν! Το πρόβλημα με τους τουρίστες, όπως και με τους μεγάλους σε ηλικία μέταλχεντς, ήταν ό,τι όπου κι αν στεκόσουν, σε έπερναν τα αρώματα από τα... τσιγάρα τους. Εντάξη ρε παιδιά, έλεος! Με μέτρο! Όλα τα Ζωνιανά στο MMD να 'ουμ!

Και κλασσικά έπαινος ια την Ελλάδα, μιας αι το πρώτο σόου της περιοδείας τους ήταν αυτό, και όλοι τους έλεγαν και καλά στη Γερμανία ότι η Ελλλάδα ήταν καλή πριν μια δεκαετία, αλλά δεν είναι έτσι, έλεγε συνέχεια και παραμύθια για περιστατικά σε λάιβ της Britney Spears (εντάξη, πάλιωσε το αστείο, χαιρέτα μας) και παίξανε, εννοείται, Mysteria, Vain Glory Opera και φυσικά King of Fools!!! Χαμός!

Μετά από ένα τεράστιο διάλλειμα ακολούθησαν οι Nevermore. Γκρρρ! Ρε συ Agnostic, αφ' ένός ευχαριστώ για τις προτάσεις σου, έπεσε κατά το ήμισι μέσα, αλλά αφ' εταίρου, ήταν ήχος αυτός;

Ωραίος ο Loomis, παίζει παπάδες, αλλά όταν χαμηλοκουρδίζεις τόσο, δε μπορείς να βγάζεις τόσο μπροστά τον ήχο της κιθάρας, γιατί αυτή βγάζει ένα πράμα σαν distorted μογγολικό λαρυγγισμό, που ανήκει σε ένα εκατομμύριο συχνότητες, οι οποίες καλύπτουν από ντραμς και μπάσο, μέχρι φωνή και το μαντολίνο του λοχαγού kircher άμα λάχει! Δηλαδή, αν δεν έλεγε ο Dane ποια τραγούδια έπαιζαν, εγώ δε θα καταλάβαινα. Δε λέω, φοβερή σκηνική παρουσία, φοβερός ο Loomis, αλλά από ήχο.

Εν τω μεταξύ γενικά η από κει σκηνή έκανε κάτι περίεργα ξεμπουκώματα ώρες ώρες, σα δίχρονο μηχανάκι. Μάλλον αυτό συμβαίνει όταν ο ηχολήπτης κοιμάται πάνω σε αυτά τα περίεργα κουμπάκια που πάνε πάνω-κάτω!

Οπότε Heart Collector, Enemies of Reality, Seven Tongues of God και δε θυμάμαι αν έπαιξαν Born και Narcosynthesis. Ένα από τα δύο στάνταρ, αλλά και τα δύο τα γουστάρω εξίσου, οπότε δε θυμάμαι. Και τα ρέστα, απλά δεν τα ξέρω.

Anyway, η μεγάλη στιγμή έφτασε! Ώρα να δούμε και του Nightwish! Πήγε κιόλας 11.30 όπως έλεγε το πρόγραμμα;! Τι εντακάμιση ρε, μιάμιση πήγε!

Άντε και με τα χίλια ζόρια βγαίνουν στη σκηνή, κι αρχίζει να νιαουρίζει η Αννέτ. Αίσχος. Σα γιαπωνέζικο anime εκανε... δρόμο. Επιγόντως. Δε θυμάμαι με ποιό μπήκαν, γιατί ήταν τόσο μεγάλη η ξενέρα.

Πάντως έπαιξαν το Bye Bye Beautiful, το Dark Chest of Wonders (γιατί μπαίνεις ρε κοπελιά σε ξένα χωράφια, εδώ δε μπορείς να πεις τα δικά σου!), το Amaranth κι επιτέλους έφυγε αυτή απ'τη σκηνή, να ακούσουμε σαν άνθρωοι το Islander (το μόνο που άξιζε από το σετ) το Last of the Wilds (σκατά, τα φολκ όργανα δεν ακούστηκαν καθόλου, ο Emppu δεν ακογόταν, ευτυχώς το έληξαν σαν τζαμ) και ξαναβγήκε η στρίγκλα για the Poet and the Pendulum. Πωπω, πάρε δρόμο! Ο Μάρκο είπε ότι λόγω χρονικής πίεσης (μα γιατί το λες αυτό) το σετ έπρεπε να πετσοκοφτεί. Οπότε, πόσο παίξανε; Μισή ώρα; Και με τι ήχο; Τίποτα. Κιθάρες μηδέν, πλήκτρα ελάχιστα, ορχήστρα μπα, snare του Jukka άφαντο, με αποτέλεσμα να ακούγεται σχεδόν μόνο η μπότα και να κρατάει απλά το ρυθμό, η Ανέτ να νιαουρίζει, και να φωνάζουν όλοι "Μάρκο, παρ' το σόλο!" και βγήκε το παρατσούκλι Μάρκο Σόλο...

Και όλο αυτό το φιάσκο έληξε πολύ μετά το τελευταίο τρένο. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην παρέα μου που με έπησε να μην πάρουμε αυτοκίνητο, και έφτασα σπίτι στις 5 το πρωί! Κοινωνικό σχόλιο για τα ΜΜΕ βαριέμαι να κάνω.

Παραμιλάω λίγο αλλά ξαναζώ τα νεύρα και την ταλαιπορεία εκείνης της ημέρας. Σας είπα ότι για τόσο κόσμο, υπήρχαν πάλι δυο μικρές κερκίδες, και το βρώμικο, κατουρημένο, ξερασμένο πάτωμα; Και να έχεις κι ένα promoter να επαινεί τη μεγάλη Ελληνική διοργάνωση... άσε μας ρε φίλε. Τράβα στο εξωτερικό να δεις πως γίνονται οι διοργανώσεις! Άντε μπράβο!

Θα μου έρθουν κι άλλα ευτράπελα εν καιρώμ να σας πω να γελάσετε. Προς το παρόν πάω να δω Λαζόπουλα. Χαρταετό πετάξατε; Καλά που έχω και κάτι μουρλούς στην παρέ ακαι μου θύμησαν το παιδικό έθιμο. Δις! Μόνο που τώρα ήμουν στο ρόλο του μλκ που τον φτιάχνει και τον πετάει, όχι του παιδιού που βλέπει και χαίρεται... τι ηλίθια έθιμα είναι αυτά που έχουμε... Bah, Humbug!

Για τις τουαλέτες δεν θα πω κάτι, απλά καταλαβαίνω - όσο αηδιαστικό κι αν είναι - τους λόγους που το πάτωμα έγινε χρυσό...

quote:

---

Και ενώ όλοι περιμέναμε από μια τόσο υποσχόμενη οργάνωση (και καλά μάθαμε από τα λάθη μας πέρσυ) να έχει ανοιχτές τις πόρτες στις 12, ώστε το φεστιβάλ να αρχίσει στις 12.30, οι πόρτες άνοιξαν στη μία (αν δεν απατώμαι).

---

Πάνω - κάτω!

In anticipation of my resurrection...

quote:

---

Κι εσύ εκεί ήσουν πουλί μου;! Κι εγώ για ποιόν κάθομαι και γράφω γμτ;!

---

Για την Ιστορία, αγαπητέ...

In anticipation of my resurrection...

Έχω ένα κάρο πράγματα που θέλω να γράψω εδώ πέρα, αλλά δε βρίσκω χρόνο γμτ!

Αλλά θα επιστρέψω δρυμήτερος!

quote:

---

Για την Ιστορία, αγαπητέ...

---

Πάντως, για αυτό που είπε ο D_I (Ελληνιστί ο Ντιάης), το μόνο καλό που βλέπω εν όψει, είναι το fuzz club για τους Kamelot/Firewind. Ο μόνος χώρος με ικανή ακουστική = σεβασμός στη μπάντα και όχι κοροϊδία.

Πρόκειται για τους Kiss στην τελευταία τους τουρνέ κάπου στο 2002(?). Και εκεί μάλιστα ο ήχος των άλλων συγκροτημάτων που ανοίγανε την συναυλία (Skid Row, Ted Nugent και κάτι άλλοι που δεν θυμάμαι) ήταν κατώτερος. Μάλλον για να βγούνε οι Kiss σαν θεοί, και όντως ήταν από τις λίγες συναυλίες που μου έχουν μείνει στην μνήμη.

Το άλλο είναι ότι με το processing που γίνεται στα στούντιο μετά το 2000 είναι αδύνατο να βγει ο ήχος όπως στο στούντιο και αν πάει κανείς με την προσδοκία να ακούσει αυτό που ακούει σπίτι του θα απογοητευτεί.

Δεν μιλάω για την συγκεκριμένη συναυλία που συζητάμε μιας και δεν ήμουνα εκεί αλλά γενικά.

Τώρα από οργάνωση εδώ στο αμέρικα γενικά είναι εντάξει ειδικά όταν παίζουν μεγάλα γκρούπ.

Παλιά στην Ελλάδα θυμάμαι οι περισσότερες συναυλίες που πήγαινα σταμάταγαν στην μέση γιατί για κάποιο λόγο πάντα έπεφτε ξύλο! Μιλάμε για τέλη 80 και μέχρι τα μέσα του 90. Η πρώτη συναυλία που είχα πάει στην Ελλάδα ήταν ένα ροκ φεστιβάλ στο Πεδίο του Άρεως κάπου στα τέλη του 80. Ήταν τρεις μέρες. Την πρώτη μέρα έπαιζαν ο Σιδηρόπουλος, οι Τρύπες, οι Triffids (Australia) και ο Johnny Rotten των Sex Pistol. Τις άλλες μέρες δεν θυμάμαι ποιός έπαιζε και δεν έχει σημασία γιατί δεν έγιναν.

Μετά τους Triffids έπεσε το ξύλο της αρκούδας, πλάκωσαν και τα ΜΑΤ με δακρυγόνα και γενικά έγινε της πόπης. Μιλάμε για πολύ άγρια φάση.

Βρήκα τώρα μόλις στο ίντερνετ ότι ήταν το '88.

Στο χωριό έχω ακόμα το απόκομμα της Ελευθεροτυπίας που είχε πρωτοσέλιδο με τίτλο "Αγριες Μάχες στο Κέντρο της Αθήνας"

Εντάξει, μπορεί η Annette να μην το έχει αλλά μην τα ρίχνουμε κι όλα σε αυτήν.
Την κατάσταση την έσωζε ο Marcus, διαφορετικά θα πήγαιναν άκλαυτοι!

In anticipation of my resurrection...

Αξίζει να σημειωθεί ότι το πανκιό που έφτυσε, έφυγε σε κομμάτια!

Κίρχερ, εδώ δίνουν βάσει στην ένταση του ήχου, τελικιάζοντάς τα όλα. Αλλά το μπάσο π.χ., όσο κι αν το δυναμώσεις, αν τελικιάσεις τα ντραμς ή τη χαμηλοκουρδισμένη... τελείωσε...

quote:

---

Κίρχερ, εδώ δίνουν βάσει στην ένταση του ήχου, τελικιάζοντάς τα όλα. Αλλά το μπάσο π.χ., όσο κι αν το δυναμώσεις, αν τελικιάσεις τα ντραμς ή τη χαμηλοκουρδισμένη... τελείωσε...

---

Μια μεγάλη διαφορά που παρατήρησα μόλις ήρθα εδώ και άρχισα να παίζω live. Στην Ελλάδα οι ηχολήπτες βγάζουν τα όργανα καρφί από τον ενισχυτή και στην κονσόλα.

Στην αμερική ο ήχος βγαίνει από μικρόφωνο μπροστά από τον ενισχυτή.

Αυτό κάνει μεγάλη διαφορά στον ήχο, ειδικά στο distortion.

quote:

---

Αξίζει να σημειωθεί ότι το πανκιό που έφτυσε, έφυγε σε κομμάτια!

---

Ανακάλυψα κάτι πολύ ωραίο σήμερα το πρωί. Τα βιβλία του Βίκερνες. a.k.a. Burzum για τον D_I.

Όσοι ψάχνονται με βόρειες μυθολογίες, τσεκάρετέ τα. Μικρά και ενδιαφέροντα.

http://www.zshare.net/download/2499007d22da8c/

Το πακέτο έχει και μεγάλο κομμάτι του βιβλίου Vargsmal, με τη μορφή ιστοσελίδων, αλλά δεν έχει σχέση με τη Νορβιγική μυθολογία. Δίνει όμως μια ενδιαφέρουσα ματιά μέσα στο μυαλό τους Βαργκ Βίκερνες. Πόσοι μήνες μένουν ρε ισοβίτη;!

quote:

---

Αυτό με το μικρόφωνο το έκανε και ο στουντιάς που πρόβαρα παλιά, και το θεωρούσα μέγιστη μούφα. Είναι καλύτερο δηλαδή;

---

quote:

---

Τα βιβλία του Βίκερνες. a.k.a. Burzum για τον D_I.

---

Μάλλον το γνώριζα...

In anticipation of my resurrection...

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr