και για του λόγου το αληθές... άτομα ανήκοντα στη ΜΑΥΡΗ φυλή (φαίνεται α πό τη μύτη και τα χείλη τους) που όμως έχουν αλμπινισμό δηλαδή δεν εκκρίνουν καθόλου μελανίνη

και λίγες πληροφορίες στα ΕΛΛΗΝΙΚΑ

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CF%86%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82

Edited by - IndustrialAngel on 21/07/2010 20:07:34

Το θεμα ειναι φιλε,οτι αν εμεις οι δυο παμε μαζι με τις γυναικες μας στην αφρικη,χωρις να αναμειχθουμε με κανεναν,οι απογονοι μας μετα απο λιγες χιλιαδες χρονια θα ειναι μαυροι....

Δεν νομιζω ομως να συμβει το ιδιο με μια παρεα ζευγαριων απο την αφρικη,που θα ερχοταν στην ευρωπη....

Τελος παντων μια προταση για το πως ,ειναι και αυτη

quote:

---

Γιατι και αυτοι γεννουν μαυρους κανονικους

---

quote:

---

χωρις να αναμειχθουμε με κανεναν

---

http://www.talkorigins.org/faqs/homs/species.html

Κρανιακές χωρητικότητες (λαϊκιστί μέγεθος εγκεφάλου)

australopithecus afarensis 375 to 550 cc.

Australopithecus africanus 420 and 500 cc.

Homo habilis The average brain size, at 650 cc, is considerably larger than in australopithecines. Brain size varies between 500 and 800 c

Homo georgicus 600 to 780 cc.

H. erectus 750 and 1225

Homo sapiens neanderthalensis The average brain size is slightly larger than that of modern humans, about 1450 cc, but this is probably correlated with their greater bulk. The brain case however is longer and lower than that of modern humans, with a marked bulge at the back of the skull. Like erectus, they had a protruding jaw and receding forehead

Homo sapiens sapiens (modern)Modern humans have an average brain size of about 1350 cc

Παρατηρούμε την τάση για αύξηση της χωρητικότητας του κρανίου όσο περνάνε τα χρόνια... Ο "παράλογος" erectus στέκεται ακριβώς στη μέση μεταξύ των προγονικών ειδών (habilis και georgicus) και των μεταγενέστερων(sapiens sapiens και νέατερνταλ)

Επίσης,αντιγράφω από το βιβλίο Human Evolution, An Illustrated Introduction, 5th Edition, Roger Lewin

Πριν περάσω στην αντιγραφή... Ο συγγραφέας είναι Βρετανός ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΟΣ. Διαβάζεις Σκαρτάδο; Δε σου φέρνω κείμενο ούτε από μπογιατζή, ούτε από ταξιτζή, ούτε από το μπλογκ του Βατοπεδίου όπως έκανε ο Τρέχα. Από ΑΡΜΟΔΙΟ επιστήμονα, και το βιβλίο εκδόδηκε (5η έκδοση) το 2005 δεν είναι από την εποχή του Δαρβίνου...

http://en.wikipedia.org/wiki/Roger_Lewin

Roger Lewin is a British anthropologist and science writer being the author of 20 books.
Lewin was a staff member of New Scientist in London for nine years. He went to Washington, D.C. to write for Science for ten years as News Editor. An example article was "Evolutionary Theory Under Fire", 21, November 1980, vol. 210,pp 883-887. Lewin wrote three books with Richard Leakey. He became a full-time free lance writer in 1989 and concentrated on writing books. In 1989 Roger Lewin won the Royal Society Prizes for Science Books for Bones of Contention.
In 2000, Lewin formed Harvest Associates with Birute Regine for business consulting.[1] Together they wrote a book. He is a member of the Complexity Research Group at the London School of Economics.
Lewin has two adult sons living in England.

Από το βιβλίο του λοιπόν

Fossil evidence
Two types of fossil evidence are related to brain evolution: indications of absolute size, and information about the surface features,convolutions and fissures,of the brain. Both pieces of evidence can be obtained from either natural or man-made endocasts, which show the convolutions of the brain as they became impressed on the inner surface of the cranium. Brain size is the first and most obvious piece of information to be gleaned, and it can often be gained even with partial crania. Measured at a little less than 400 cubic centimeters,the early australopithecine brain is often said to be roughly the same size as modern gorilla and chimpanzee brains. This interpretation is misleading, however, for two reasons: (1) early australopithecines were smaller in body size than modern gorillas, and (2) modern ape brains almost certainly are larger than those of their 3-million-year-old ancestors. It
is therefore safe to say that brain expansion had already been established by the time Australopithecus afarensis appeared.Marked brain expansion is seen with the origin of the genus Homo, specifically Homo abilis/rudolfensis, which existed from 2.5 to 1.8 million years ago and had a range of brain size of 650 to 800 cubic centimeters. The size range for Homo ergaster/erectus, dated at 1.8 million to 300,000 years ago, is 850 to slightly more than 1000 cubic centimeters, although the concomitant increase in body size means that encephalization was not commensurately increased. The comparable measurements for archaic Homo sapiens, including
Neanderthals, range from 1100 to more than 1400 cubic centimeters, or larger than in modern humans. Using the
encephalization quotient (E.Q.), a measure of brain size in relation to body size, this progression can be discerned
more objectively. The australopithecine species have E.Q.s in the region of 2.5, compared with 2 for the common chimpanzee, 3.1 for early Homo, 3.3 for early Homo ergaster/erectus, and 5.8 for modern humans.

Νομίζω ότι τα νούμερα μιλάνε από μόνα τους...Για άλλη μια φορά o αρχιερέας της παραπληροφόρησης διαψεύστηκε...

呢一帶嘅房屋受員工青睞

--------------------------------------------------------------------------------
我哋會瞓身去做好呢份工。
粵

--------------------------------------------------------------------------------
佢飲醉咗﹐好想撩交打。

Επισης και ο αραβας ανθρωπολογος οσμαν

هذا أنت تصدق أنت الموضوع مهما هو أنّ أنت ببساطة [[أكبنوس]] من الحياة

quote:

---

Σε ρωταω αν θελεις να σου μεταφρασω τα κινεζικα και τα αραπικα

---

"Ξαναγράφεται η ιστορία της ζωής στη Γη, καθώς νέα μελέτη που ανατρέπει τα δεδομένα δείχνει ότι σύνθετες μορφές ζωής υπάρχουν για πολύ περισσότερο καιρό απ’ όσο πίστευαν οι επιστήμονες μέχρι σήμερα.

Σύμφωνα με έρευνα της βρετανικής επιθεώρησης «Nature», οι οργανισμοί που ονομάζονται «πολυκύτταροι» -διαθέτουν περισσότερα του ενός κύτταρα- έκαναν την εμφάνισή τους πριν από 2,1 δισεκατομμύρια χρόνια, δηλαδή 1,5 δισεκατομμύριο χρόνια νωρίτερα απ’ ό,τι είχαν πιστοποιήσει οι επιστημονικές έρευνες. Ομως, όπως επισημαίνουν οι ειδικοί στο σημερινό εξώφυλλο του «Nature», όπου δημοσιεύτηκε η ανατρεπτική έρευνα, αυτή «προκαλεί περισσότερα ερωτήματα απ’ ό,τι απαντήσεις».
Σύμφωνα με δήλωση του βασικού συντάκτη της μελέτης, Αμπντεραζάκ Ελ Αλμπανί, στο Γαλλικό Πρακτορείο, η αρχή της πολυκύτταρης, σύνθετης ζωής δεν τοποθετείται πλέον «πριν από 600 εκατομμύρια χρόνια, αλλά πριν από 2,1 δισεκατομμύρια χρόνια», δηλαδή η χρονολόγηση «μεταφέρθηκε 1,5 δισεκατομμύριο χρόνια νωρίτερα». Σημειώνεται ότι οι πρώτες μορφές ζωής εμφανίστηκαν στον πλανήτη μας πριν από 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια και ήταν μονοκύτταρες, ήταν δηλαδή οργανισμοί που, όπως τα βακτήρια, αποτελούνταν από ένα και μόνο κύτταρο.
Οι θεωρίες για την εμφάνιση των πολυκύτταρων οργανισμών ανατράπηκαν όταν η διεθνής ομάδα του Ελ Αλμπανί ανακάλυψε στην Γκαμπόν, στην κεντροδυτική Αφρική, περισσότερα από 250 απολιθώματα, όλα μήκους από 7 έως 12 χιλιοστά, τα οποία αναμένεται να μεταβάλουν ριζικά την εικόνα μας για την ιστορία των οργανισμών.
Μολονότι σχεδόν όλοι οι οργανισμοί της χλωρίδας και της πανίδας είναι πολυκύτταροι, οι πρώτοι σύνθετοι οργανισμοί δεν διέθεταν σκληρά τμήματα, με αποτέλεσμα τα απολιθώματα να είναι σπάνια.
Παλαιότερα απολιθώματα μαρτυρούσαν ήδη τη δημιουργία σύνθετων μορφών ζωής πριν από 600 εκατομμύρια χρόνια, ενώ πρόσφατα ανακαλύφθηκε το απολίθωμα grypania spiralis, το οποίο χρονολογείται περίπου πριν από 1,6 δισεκατομμύρια χρόνια.
Απολιθώματα
Ουσιαστικά με τα απολιθώματα της Γκαμπόν αποδεικνύεται ότι η δημιουργία των ευκαρυωτικών κυττάρων ξεκίνησε πριν από 2,1 δισεκατομμύρια χρόνια και όχι 1,6 δισεκατομμύρια χρόνια, όπως συμπέρανε η επιστήμη με το grypania spiralis, που θεωρήθηκε πιθανό ότι επρόκειτο για ευκαρυωτικό οργανισμό.
Ευκαρυωτικά ονομάζονται τα κύτταρα που έχουν σχηματισμένο πυρήνα και απαντώνται κυρίως στις σύνθετες μορφές ζωής, όπως είναι οι περισσότεροι οργανισμοί που είναι ορατοί με γυμνό μάτι, ενώ προκαρυωτικοί οργανισμοί είναι οι μονοκύτταροι, οι οποίοι εμφανίστηκαν πρώτοι στη Γη, το κύτταρο των οποίων δεν έχει οργανωμένο πυρήνα.
ΕΡΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΑ
eri@pegasus.gr"

(της Κατερνίνας Μπακογιάννη, Καθημερινή, 20/12/2009)
Οι πίθηκοι, πάντως, είναι εκείνοι που έβαλαν κάποτε τον ακαδημαϊκό Κώστα Κριμπά σε μπελάδες. Οργισμένοι εκκλησιαστικοί κύκλοι, όπως λέει ο ίδιος σήμερα, αντέδρασαν στην επιστημονική άποψη ότι ο άνθρωπος και ο πίθηκος έχουν κοινό πρόγονο και το βιβλίο του οργανισμού, που επί σχεδόν είκοσι χρόνια διδάσκονταν τα Ελληνόπουλα, υπέστη λογοκρισία. Η επίμαχη παράγραφος απαλείφθηκε.
Έχει σημασία; Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα (που δημοσιεύθηκε τον Ιούνιο στο περιοδικό Economist) ένας στους τέσσερις Έλληνες εξακολουθεί να απορρίπτει την Θεωρία της Εξέλιξης ως ψευδή, το υψηλότερο ποσοστό στις χώρες της «παλιάς» Ευρωπαϊκής Ένωσης!
Σήμερα, ο κ. Κριμπάς επανέρχεται με ένα νέο βιβλίο για το ευρύ κοινό. Αυτή ήταν και η αφορμή για τη συνέντευξη. Στην εισαγωγή του βιβλίου καταφέρεται με δριμύτητα και (όχι τόσο ακαδημαϊκό) πάθος εναντίον «όσων τοποθετούν τους Eλληνες μαθητές στο σκότος των πρωτογόνων προκαταλήψεων».
- Γιατί λέτε να συμβαίνει αυτό στη χώρα μας;
- Μία σημαντική ιστορικός η οποία πέθανε πρόσφατα, η Ρένα Πατρικίου, έχει περιγράψει με μεγάλη οξύνοια ότι ένα σημαντικό στοιχείο που μας κινητοποιεί είναι ο φόβος για την εθνική μας ταυτότητα. Πώς δημιουργήθηκε η Ελλάδα; Αν πάτε έξω από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, θα δείτε τέσσερα αγάλματα. Από τη μία ο Πατριάρχης ο Γρηγόριος ο Ε΄ και από την άλλη μεριά ο Ρήγας. Μα για όνομα του Θεού, ο Πατριάρχης τον είχε αφορίσει τον Ρήγα! Και μπροστά είναι ο Καποδίστριας με τον Κοραή. Μα ο Κοραής θεωρούσε τον Καποδίστρια τύραννο! Πήραμε ως έθνος αλλοπρόσαλλα στοιχεία και τα ενώσαμε για να φτιάξουμε μια ταυτότητα. Λοιπόν, κάποιοι ίσως θεωρούν ότι αν θίξεις ένα από αυτά τα συστατικά απειλούμεθα.
- Θίγεται η Εκκλησία;
- Η Ορθόδοξη Εκκλησία ποτέ δεν εκφράστηκε υπέρ και ποτέ δεν εκφράστηκε εναντίον της Θεωρίας της Εξέλιξης. Οι αντιδράσεις έρχονται από οργανώσεις, κύκλους και κληρικούς.
- Ωστόσο, η Καθολική Εκκλησία έχει τοποθετηθεί επισήμως επί του θέματος.
- Ο προηγούμενος Πάπας, ο Ιωάννης Παύλος Β΄, είχε πει ότι πρόκειται για κάτι παραπάνω από μία θεωρία που όλοι οι βιολόγοι τη δέχονται.
- Πρακτικά, τι σημαίνει για ένα νέο άνθρωπο να μην έχει διδαχθεί τη θεωρία της εξέλιξης σωστά;
- Ένα έθνος, για να επιζήσει, πρέπει να μη ζει σε παρωχημένες εποχές. Δηλαδή, πρέπει να διαμορφωθεί μία καινούργια αντίληψη, η οποία εξαρτάται από την πρόοδο της επιστήμης. Και η επιστήμη πάει πακέτο. Δεν μπορούμε να πούμε ότι εγώ παίρνω τις ασπιρίνες και τα άλλα τα πετάω. Αν θέλουμε να επιζήσουμε, πρέπει να προσαρμοστούμε όπως οι άλλες χώρες της δυτικής Ευρώπης. Και να μεταβάλουμε ενδεχομένως λίγο την ιδέα μας περί ταυτότητας ώστε να είναι προσαρμοσμένη στην πρόοδο αυτή.
Η κομμένη παράγραφος
- Πριν από 30 χρόνια δεν νιώσατε την ανάγκη ως πανεπιστημιακός δάσκαλος να αντιδράσετε για τη λογοκρισία που υπέστη το βιβλίο Βιολογίας του Οργανισμού που εσείς είχατε συγγράψει;
- Εκοψαν μία μικρή φράση. Οτι ο άνθρωπος και ο πίθηκος έχουν κοινό πρόγονο. Είναι πολύ αστείο... Αλλά δεν ήταν αυτό το θέμα. Μέχρι τότε δεν διδασκόταν ποτέ η εξέλιξη. Προτίμησα λοιπόν να διδαχθεί ό, τι ήταν να διδαχθεί και ας γινόταν αυτή η περικοπή, παρά το αντίθετο.
- Γιατί έκοψαν την συγκεκριμένη φράση;
- Γιατί άρχισαν τα τηλεγραφήματα στο υπουργείο ότι είναι ντροπή για τα Ελληνόπουλα να διδάσκονται ότι κατάγονται από ένα κτήνος. Προφανώς, τα... Αγγλόπουλα μπορούσαν να το διδάσκονται. Και ζητούσαν να καεί το βιβλίο.
- Ο συνειρμός με τις πρόσφατες αντιδράσεις γύρω από το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού είναι αναπόφευκτος. Η κ. Μαρία Ρεπούση υπεραμύνθηκε έντονα της «επίμαχης φράσης» περί συνωστισμού στη Σμύρνη.
- Τη γνωρίζω την ιστορία της κ. Ρεπούση, γιατί μας το έδωσαν στην Ακαδημία να το διαβάσουμε και το συζητούσαμε επί μήνες.
- Οπότε βρεθήκατε από την άλλη πλευρά να κρίνετε εσείς σχολικό εγχειρίδιο. Ποια είναι η άποψή σας;
- Ηταν μία μεγάλη αδεξιότητα εκ μέρους της. Οταν ξέρει κανείς τι έγινε στη Σμύρνη -εγώ δεν προέρχομαι από προσφυγική οικογένεια- αυτό ήταν λίγο προκλητικό. Βέβαια, είναι αναμφισβήτητο ότι η ιστορία, όπως την αφηγείται κανείς, διαμορφώνει την φιλοπατρία και τον ρατσισμό. Εγώ θα επιθυμούσα μία ιστορία η οποία να είναι ειρηνόφιλη. Αλλά εν πάση περιπτώσει δεν πρέπει να είναι αφελής.
Επιστήμη και θρησκεία
- Ενας από τους μεγαλύτερους γενετιστές της εποχής μας και δάσκαλός σας, ο Theodosius Dobzhansky, ήταν θρησκευόμενος. Προσπαθούσε να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα, λέτε;
- Κοιτάξτε. Ο Dobzhansky ήταν Ρώσος και μάλιστα απόγονος της αδερφής του Ντοστογιέφσκι. Ηταν όντως θρησκευόμενος. Στις αρχές του '60 επέμενε φοβερά να πάμε οι δυο μας μία εκδρομή στο Αγιον Ορος. Μείναμε στο ρώσικο μοναστήρι και κοινώνησε. Εγραψε και ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο: «Η βιολογία του υπαρξιακού μας ερωτήματος». Και εκεί υποστηρίζει ότι η θρησκεία είναι απαραίτητη, αλλά πρέπει να προσαρμόζεται με την επιστήμη.
- Η θρησκευτική πίστη βοηθάει στην εξέλιξη της ζωής;
- Σε όλα τα μέρη του κόσμου, όλοι περίπου οι άνθρωποι ακολουθούν μία θρησκεία. Αν ακολουθήσουμε την σκέψη του Δαρβίνου, θα θεωρήσουμε ότι είναι γενετικά γραμμένο. Δεν είναι - αλλά πρέπει να μας βάλει σε σκέψη γιατί συμβαίνει αυτό. Ο άνθρωπος διαφέρει από ορισμένα ζώα γιατί έχει αυτό που λέμε «theory of mind». Ξέρουμε ότι και οι άλλοι άνθρωποι είναι σαν κι εμάς και ότι κι εμείς θα πεθάνουμε και έχουμε ένα άγχος υπαρξιακό. Μια γονεϊκή προστασία μας βοηθάει στο να ησυχάσουμε από αυτό το άγχος. Φαίνεται ότι όσοι πιστεύουν -και επιζούν- βγαίνουν μερικές μέρες νωρίτερα από την εντατική θεραπεία. Οι υποδοχείς τους δέχονται άλλες ενώσεις.
- Αρα η πίστη επιδρά βιολογικά πάνω στο σώμα τους;
- Βέβαια.
- Η γνώση της επιστήμης μπορεί να βοηθήσει στο υπαρξιακό μας άγχος;
- Νομίζω ότι ο άνθρωπος χρειάζεται μία θεωρία περί του κόσμου. Βέβαια, δεν του λύνει όλα τα προβλήματα, αλλά βοηθάει πάρα πολύ. Ξέρετε, το νοητικό μας όργανο, η λογική μας, έχει υποστεί επιλογή για τις συνθήκες στις οποίες ζούμε. Είναι οι συνθήκες του μεσόκοσμου. Δηλαδή, δεν μπορούμε να κατανοήσουμε ούτε πολύ μεγάλα πράγματα ούτε πολύ μικρά... Ούτε το άτομο ούτε όμως και κάτι κοντά στο άπειρο. Αυτά που προδίδουν τον κοινό μας νου βρίσκονται ακριβώς σε αυτές τις άλλες περιοχές, για τις οποίες δεν είναι φτιαγμένο το μυαλό μας.
Το υπαρξιακό ερώτημα
- Γι' αυτό δεν μπορούμε να απαντήσουμε και στο βασικό υπαρξιακό ερώτημα;
- Οχι. Γι' αυτό δεν μπορούμε να απαντήσουμε στα προβλήματα της Φυσικής. Υπάρχουν παράδοξα που η λογική μου δεν τα αντιλαμβάνεται. Οπως το παράδοξο του Russell (σ.σ.: κατά πόσον είναι μέρος του εαυτού του το σύνολο των συνόλων που δεν αποτελούν μέρος του εαυτού τους).
- Η επιστήμη θα δώσει ποτέ απαντήσεις στο υπαρξιακό ερώτημα, πού ήμαστε πριν γεννηθούμε;
- Πουθενά δεν είμαστε. Εσείς, ξέρετε πού είμαστε; Γιατί το παιδεύετε;
- Η τύχη έπαιξε ρόλο στη ζωή σας;
- Ημουν τυχερός στο ότι είχα πολύ καλούς δασκάλους. Ξέρετε, οι οικογένειες ερευνητών είναι κλειστοί κύκλοι. Αλλά γνωρίζεις σημαντικούς ανθρώπους. Οι μαθητές του Dobzhansky είμαστε σαν μία οικογένεια. Τώρα πεθαίνουν και πολλοί...
- Πώς έγινε και άνοιξαν αρχικά αυτοί οι κλειστοί κύκλοι για εσάς;
- Τότε, όλοι οι Ελληνες στη Λωζάννη ήθελαν να γίνουν γιατροί. Ημουν ο μόνος μεταξύ δέκα Ελβετών. Οι οποίοι έγιναν και παραμένουν φίλοι μου.
- Ως πανεπιστημιακός, νομίζετε ότι οι Ελληνες διδάσκοντες δίνουν αντίστοιχες ευκαιρίες στους Ελληνες φοιτητές;
- Δεν ξέρω. Μπορεί μερικοί να δίνουν και άλλοι να μη δίνουν. Αλλά μη νομίζετε ότι και οι φοιτητές επιζητούν τις ευκαιρίες. Ψάχνεις να βρεις ανθρώπους για να τους εμπνεύσεις. Δουλεύεις με το υλικό το οποίο έχεις.
(πλήρες κείμενο >>>)

You might also like:

Συνέντευξη με τον Dawkins
Ηθική ευθύνη
Από την εξελικτική Βιολογία...
Συνέντευξη με την Lisa Randall, μέρος 2
"Ήμουν και είμαι μια ερωτευμένη πόρνη!" LinkWithin
Υποβολή από s.frang στις Sunday, December 27, 2009

Ετικέτες άνθρωποι, επιστ/τεχνολ

6 σχόλιο/α και εισαγωγή νέου:
Erevos said...
- Πρακτικά, τι σημαίνει για ένα νέο άνθρωπο να μην έχει διδαχθεί τη θεωρία της εξέλιξης σωστά;

Πρακτικά, σημαίνει ότι ο πρωτοετής φοιτητής της Ιατρικής νομίζει πως ο άντρες έχουν ένα πλευρό λιγότερο από τις γυναίκες... Μην γελάτε... Μου το διηγήθηκε Καθηγητής της Ιατρικής του Πανεπιστημίου Κρήτης.

27 December, 2009 08:15
Γιάννης said...
...και οτι οι δεινοσαυροι δεν υπαρχουν γιατι δεν χωρουσαν στη κιβωτο του Νωε χαχαχα

27 December, 2009 11:23
s.frang said...
Γιάννη, τελικά υπάρχουν;; :-p

27 December, 2009 11:47
Anonymous said...
"Η Ορθόδοξη Εκκλησία ποτέ δεν εκφράστηκε υπέρ και ποτέ δεν εκφράστηκε εναντίον της Θεωρίας της Εξέλιξης"

Ποιος να εκφραστεί, ο Παπουλάκος ή ο Παίσιος; Όταν αγράμματοι απευθύνονται σε αγράμματους και καθυστερημένους δεν μπαίνουν καν στον κόπο να υπερασπιστούν αυτά που πιστεύουν. Ενώ αν ήταν για την Αγία Ζώνη, κανα λείψανο, ή πάνω από όλα το ΕΤΑΚ και το real estate, τότε θα έβλεπες αγώνες....

27 December, 2009 12:58
s.frang said...
Απ' όσο ξέρω, ο μητροπολίτης Ιωάννης Ζηζιούλας έχει δηλώσει ότι θεωρεί πως η εξέλιξη αποτελεί αποδεδειγμένο φυσικό νόμο και έχει προσπαθήσει να την ενσωματώσει στη χριστιανική θεολογία. Φυσικά, οι θεόπληκτοι τον βρίζουν σκαιότατα! Είχα γράψει εδώ παλαιότερα! Ας τα βρει μαζί τους, στον ίδιο θεό πιστεύουν!

27 December, 2009 14:36
Μούτρο said...
Είναι γνωστό πως υπάρχουν δυο διαφορετικές θεωρήσεις του κόσμου:
- Η μία δέχεται πως ο άνθρωπος είναι προϊόν και μέρος του φυσικού κόσμου, ό,τι γνωρίζει κι ό,τι μπορεί ποτέ να μάθει είναι και θα είναι μέρος του φυσικού κόσμου.
- Η άλλη δέχεται ότι όλα περνούν μέσα από μια υπερκόσμια οντότητα που εξουσιάζει τον φυσικό κόσμο.

Η πρώτη είναι η "φυσική" (ή επιστημονική ή εμπειρική ή θετική) θεώρηση. Και η δεύτερη είναι μεταφυσική (ή υπερφυσική ή υπερβατική ή πνευματική ή δογματική) θεώρηση.

Αυτές τις δυο θεωρήσεις του κόσμου πρέπει να τις βλέπουμε διαζευκτικά. Δεν μπορεί να είναι και οι δυο σωστές, δεν είναι συμβατές η μια με την άλλη, δεν υπάρχουν ενδιάμεσες καταστάσεις. Από τη στιγμή που θα δεχτούμε πως οι δυο αυτές θεωρήσεις δεν είναι ανεξάρτητες και αυτοδύναμες, αλλά συμπληρωματικές, συμβιβάσιμες ή αλληλοεξαρτημένες, θα έχουμε υποτάξει τη φυσική θεώρηση στη μεταφυσική, θα την έχουμε κάνει μέρος της. Γιατί το αντίθετο, η υποταγή του μεταφυσικού κόσμου στο φυσικό -ακόμα και η ισότητά τους- αποκλείεται από τον ίδιο τον ορισμό της μεταφυσικής θεώρησης. Δεν μπορείς να παντρεύεις τον θεό με την ύλη και να απαιτείς συζυγική ισότητα. Κι αυτό ακριβώς είναι που κάνει πονηρά ο Ιωάννης Ζηζιούλας. Πονηρά κι όχι αμυντικά.

Γι' αυτό επιμένω ότι είναι απαραίτητη η διατήρηση της άποψης πως οι δυο θεωρήσεις είναι ανεξάρτητες και διαζευκτικές, αν δεν θέλουμε να εγκαταλείψουμε το σκοπό της επιστήμης, που είναι να δούμε πόσο μακριά μπορεί να μας πάει χωρίς την προσφυγή σε μεταφυσικές ερμηνείες.

Aπο το διαδίκτυο..!

ΟΙ ΓΝΩΣΕΙΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ

Στο κεφάλαιο αυτό θα παρουσιάσουμε περιληπτικά και με απλό τρόπο τη γένεση και την εξέλιξη της ζωής στον πλανήτη μας και πώς αυτή έφθασε στην κορυφαία πράξη της, την εμφάνιση του ανθρώπου. Στόχος μας είναι ν’ αναδείξουμε το θαύμα αυτό που λέγεται ζωή, που κάθε μορφή της πρέπει να γνωρίζουμε, να θαυμάζουμε, να προστατεύουμε και ν’ αγαπάμε.

Η ΓΕΝΕΣΗ ΚΑΙ Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Το πώς άρχισε η ζωή πάνω στον πλανήτη μας παραμένει ακόμα σε μεγάλο βαθμό, ένα μυστήριο. Υπάρχουν δύο επικρατέστερες εκδοχές: Η πρώτη υποστηρίζει ότι η ζωή άρχισε όταν οι συνθήκες ήταν κατάλληλες για τη σύνθεση των απαιτούμενων βασικών ενώσεων και συγκεκριμένα των αμινοξέων. Η δεύτερη θεωρεί ότι τα αμινοξέα ήρθαν από το διάστημα, π.χ. από μετεωρίτες, από κομήτες, κ.λ.π. Η επικρατέστερη από τις δύο εκδοχές φαίνεται πως είναι η πρώτη.

Πριν 5 δισεκατομμύρια χρόνια, όταν σχηματίστηκε η Γη, η επιφάνειά της ήταν πολύ διαφορετική από τη σημερινή. Η ατμόσφαιρα αποτελούνταν από στοιχεία όπως υδρογόνο, αμμωνία και μεθάνιο, αλλά όχι από οξυγόνο. Το οξυγόνο εμφανίστηκε αργότερα, αφού πρώτα έγιναν τα φυτά, τα οποία με τη γνωστή διεργασία της φωτοσύνθεσης, παράγουν οξυγόνο. Η Γη εδονείτο από φοβερούς σεισμούς και κατακλυζόταν από μεγάλα ηφαίστεια. Η υπεριώδης ακτινοβολία από τον Ήλιο έφθανε πλούσια και ανεμπόδιστη πάνω στη Γη καθώς δεν υπήρχε ούτε το στρώμα του όζοντος, ούτε καν ατμόσφαιρα για να την μειώσει ενώ ταυτόχρονα, κυριαρχούσαν εκθαμβωτικές ηλεκτρικές εκκενώσεις.

Η πιο πάνω εικόνα της Γης που μόλις περιγράψαμε φαντάζει εφιαλτική, αλλά παρά ταύτα υπήρξε κατάλληλη για τη διαμόρφωση των απαραίτητων χημικών ενώσεων για το ξεκίνημα της δημιουργίας της ζωής: Των αμινοξέων. Πρόσφατα, ο χημικός Stanley Miller, που εργαζόταν στο Σικάγο, μ’ ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον πείραμα, προσπάθησε να δημιουργήσει συνθήκες στο εργαστήριό του όπως ήταν πριν από 5 δισεκατομμύρια χρόνια πάνω στη Γη. Συγκεκριμένα, ο Miller δημιούργησε ηλεκτρικές εκκενώσεις μέσα από ένα μείγμα υδρογόνου, αμμωνίας και μεθανίου, σ’ ένα δοχείο που περιείχε αποσταγμένο νερό. Μετά από μια εβδομάδα το νερό είχε γίνει βαθύ κόκκινο και περιείχε αμινοξέα. Σημειώστε ότι τα αμινοξέα είναι η αρχική «σούπα», μέσα στην οποία ξεκίνησε η δημιουργία της ζωής. Σύμφωνα με την εκδοχή ότι η ζωή άρχισε πάνω στη Γη, εκτιμάται ότι χρειάστηκαν γύρω στο ένα δισεκατομμύριο χρόνια από τότε που σχηματίστηκε η Γη, για να δημιουργηθούν τα πρώτα αμινοξέα. Δηλαδή, τ’ αμινοξέα πρωτοσχηματίστηκαν πάνω στη Γη πριν από 3.5 έως 4 δισεκατομμύρια χρόνια.

Όσοι υποστηρίζουν τη δεύτερη εκδοχή σχετικά με τον τρόπο δημιουργίας της ζωής, δηλαδή την άποψη ότι τα αμινοξέα ήρθαν από το διάστημα, βασίζονται σε δύο επιχειρήματα. Το πρώτο είναι ότι για να δημιουργηθούν αμινοξέα χρειάζονται μερικά δισεκατομμύρια χρόνια (και όχι μόνο ένα δισεκατομμύριο χρόνια, όπως υποστηρίζει η πρώτη εκδοχή). Επομένως, εφόσον η Γη δημιουργήθηκε πριν 5 δισεκατομμύρια χρόνια, δεν φαίνεται πολύ πιθανό ένα τόσο σύντομο χρονικό διάστημα του ενός δισεκατομμυρίου ετών ήταν αρκετό για να έχουν δημιουργηθεί αμινοξέα στη Γη. Το δεύτερο επιχείρημα βασίζεται στης διαπίστωση ότι υπάρχουν οργανικά μόρια έξω από τον πλανήτη μας. Για παράδειγμα το 1960 ανακαλύφθηκαν οργανικά μόρια σ’ένα σκοτεινό νεφέλωμα κάπου στο διάστημα. Επιπλέον το 1969 έγινε ανάλυση ενός μετεωρίτη που είχε πέσει πάνω στη Γη πριν από χιλιάδες χρόνια, όπου βρέθηκαν 74 είδη αμινοξέων μερικά από τα οποία διαφέρουν από τα αμινοξέα της Γης. Τέλος, το 1986, όταν ο κομήτης του Χάλεη πλησίασε τη Γη, έγιναν παρατηρήσεις από διαστημόπλοιο που τον πλησίασε σε απόσταση μόνο ολίγων χιλιάδων χιλιομέτρων και από αυτές προέκυψε ότι η κεφαλή του κομήτη είναι προστατευμένη αρκετά για την παραγωγή στο εσωτερικό της οργανικών μορίων.

Η διαδρομή από τα αμινοξέα μέχρι τα πρώτα κύτταρα φαίνεται ότι διήρκεσε πάνω από ένα δισεκατομμύριο χρόνια. Η εμφάνιση των πρώτων μονοκύτταρων οργανισμών (κάτι σαν τα σημερινά μικρόβια) έγινε περίπου πριν 3 δισεκατομμύρια χρόνια (σχήμα 2.1β). Η εμφάνιση των πρώτων πολυκύτταρων οργανισμών (κάτι σαν τις σημερινές μέδουσες) έγινε πριν 800 εκατομμύρια χρόνια. Τα πρώτα είδη ψαριών εμφανίστηκαν πριν 600 εκατομμύρια χρόνια (σχήμα 2.1γ). Από εδώ και εμπρός φαίνεται ν’ αναπτύσσεται μία μεγάλη ποικιλία μορφών ζωής μέσα στο νερό (θάλασσες, λίμνες, ποτάμια). Στην ξηρά υπάρχει μόνο φυτική ζωή. Χάρις σ’ αυτήν, και με τη διεργασία της φωτοσύνθεσης, έχει εμπλουτισθεί η ατμόσφαιρα με οξυγόνο, ενώ παράλληλα στ’ ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας έχει δημιουργηθεί το λεπτό στρώμα του όζοντος, που προστατεύει τον πλανήτη μας από την υπεριώδη ακτινοβολία.

Σχήμα 2.1. Η εξέλιξη της ζωής.

Ο χρόνος κυλά. Τώρα, είμαστε στα 300 εκατομμύρια χρόνια πριν (σχήμα 2.1γ). Τα νερά σφρίγουν από ζωική ζωή, η δε ξηρά σφρίγει από φυτική ζωή. Στην ξηρά, ο πλανήτης Γη είναι ήσυχος, ήρεμος. Μόνον ο θόρυβος των φύλλων των δέντρων ακούγεται. Κατά τ’ άλλα επικρατεί απόλυτη ησυχία καθώς στη ξηρά δεν υπάρχει ζωική παρά μόνο φυτική ζωή. Ξαφνικά φαίνεται ότι κάτι το σπουδαίο, κάτι το πρωτόγνωρο και θαυμαστό συμβαίνει. Κάτι που θ’ αλλάξει την όψη και την πορεία του πλανήτη. Και πράγματι, η ζωή βγαίνει από το νερό και απλώνεται πάνω στην ξηρά. Σιγά-σιγά αναπτύσσονται αναρίθμητες μορφές ζωής και κατακλύζουν κάθε γωνιά της Γης. Άλλες είναι μικρές σε μέγεθος και άλλες πολύ μεγάλες, τεράστιες. Συγκεκριμένα, στα 200 έως 100 εκατομμύρια χρόνια πριν ο πλανήτης κυριαρχείται από υπερμεγέθη ερπετά που μεγαλύτερά τους δεν εμφανίστηκαν από τότε. Είναι οι γνωστοί σε όλους μας δεινόσαυροι, βροντόσαυροι και όλες οι άλλες δεινές σαύρες.

Καθώς ο οργασμός της ζωής (ζώα και φυτά) κατακυρίευαν τη Γη, ένα δυσάρεστο γεγονός συνέβη. Πριν από περίπου 65 εκατομμύρια χρόνια, ενέσκηψε μια εκτεταμένη βιολογική καταστροφή, που εξαφάνισε πολλές μορφές ζωής, μεταξύ άλλων και όλα τα είδη των δεινοσαύρων. Η ζωή όμως επέζησε της καταστροφής και συνέχισε με όσες μορφές της απέμειναν, ενώ παράλληλα δημιούργησε και πολλές νέες μορφές ζωής, που αποτελούν τους προγόνους των περισσότερων σημερινών ζώων και ψαριών που έχουμε στη Γη.

Ο χρόνος κυλά και τώρα είμαστε γύρω στα 2 με 1 εκατομμύρια χρόνια πριν. Τίποτα δεν φαίνεται να προμηνύει κάποια αλλαγή, κάποιο εξαιρετικό γεγονός. Και εντούτοις, μέσα από μια διαδικασία σιωπηλή, αλλά αφάνταστα υπομονετική και εντυπωσιακή, η βιολογική εξέλιξη φθάνει σε ασύλληπτα επίπεδα τελειότητας. Φθάνει στην κορυφαία της πράξη. Μια νέα μορφή ζωής γεννιέται, που μέλλει να δώσει ένα άλλο νόημα στη δημιουργία της ζωής αυτής καθ’ εαυτή, αλλά και του σύμπαντος ολόκληρου. Είναι η αποθέωση της βιολογικής εξέλιξης, είναι η εμφάνιση του ανθρώπου (σχήματα 2.1γ και δ).

Η εξέλιξη του ανθρώπου υπήρξε ραγδαία. Αντίθετα, άλλα ζώα περίπου συνομήλικα με τον άνθρωπο, όπως ο ελέφαντας, το άλογο και το λιοντάρι, δεν έχουν να επιδείξουν κάποια σημαντική εξέλιξη τα τελευταία 2 εκατομμύρια χρόνια. Πράγματι, μια πρώτη σημαντική εξέλιξη του ανθρώπου είναι όταν πριν από περίπου 700 χιλιάδες χρόνια, οριστικοποιεί την πρώτη του εμφάνιση, που τον ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα ζώα. Το σώμα του είναι όρθιο. Όρθιος περπατά. Όρθιος τρέχει. Είναι ο HOMO ERECTUS (ο όρθιος άνθρωπος). Έτσι, με τη νέα του αυτή σωματική διάπλαση, ξεχώρισε μια για πάντα απ’ όλες τις άλλες μορφές ζωής πάνω στον πλανήτη μας (σχήμα 2.1δ).

Στην εικόνα 2.2α δίνουμε παραστατικά την εξέλιξη του ανθρώπου μέχρι σήμερα. Αληθινά ποιος θα μπορούσε να φανταστεί αυτήν την πορεία που ξεκίνησε πριν 4 δισεκατομμύρια χρόνια και έφθασε στη δημιουργία αμέτρητων

Η εξέλιξη του ανθρώπου.

Εικόνα 2.2. Η εξέλιξη του ανθρώπου και τοιχογραφίες σε σπηλιές που απεικονίζουν μια ποικιλία ζώων. Οι τοιχογραφίες χρονολογούνται γύρω στα 15.000 χρόνια πριν. Μερικοί σύγχρονοι κριτικοί τέχνης αξιολογούν τέτοιες και παρόμοιες τοιχογραφίες ως έργα τέχνης ανάλογης έμπνευσης και αξίας όπως αυτές του Ελ Γκρέκο και του Πικάσο.

μορφών ζωής με αποκορύφωμα τον άνθρωπο; Ειδικά για την πορεία του ανθρώπου, ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι η πορεία του που ξεκίνησε πριν από 1 έως 2 εκατομμύρια χρόνια που ζούσε πάνω στα δέντρα και στις σπηλιές ότι θα έφθανε στο σημείο να ζει μπροστά σ’ έναν υπολογιστή!

Μια δεύτερη, ακόμα σημαντικότερη εξέλιξη του ανθρώπου, είναι αυτή που συνέβη πριν από περίπου 60 έως 100 χιλιάδες χρόνια. Τότε, ο άνθρωπος άρχισε να παρουσιάζει τα πρώτα σημάδια ευφυΐας. Χάρις στο εξαιρετικά προικισμένο μυαλό του και το ταχέως αναπτυσσόμενο νευρικό του σύστημα, ο άνθρωπος ξεφεύγει από το επίπεδο των άλλων ζώων, αυτή τη φορά όχι απλώς σωματικά, όπως έκανε πριν 700 χιλιάδες χρόνια που στάθηκε όρθιος, αλλά και πνευματικά. Τώρα πια έχει τη νοημοσύνη. Είναι ο HOMO SAPIENS (ο σοφός άνθρωπος). Στα πρώτα του χρόνια ο «σοφός άνθρωπος» (σχήματα 2.1δ και ε) κάνει χρήση εργαλείων, αναπτύσσει κυνηγητικές τεχνικές, βελτιώνει τους χώρους διαβίωσής του, οργανώνει για πρώτη φορά αυτό που θα λέγαμε μια κάπως ανθρώπινη ζωή. Σιγά-σιγά, φεύγει από τα σπήλαια, σχηματίζει ομάδες και κατοικεί στους κάμπους. Γίνεται αγρότης και ζει καλλιεργώντας τη Γη και αναπτύσσοντας την κτηνοτροφία. Έτσι, πριν περίπου 10 χιλιάδες χρόνια, ο άνθρωπος κάνει την πρώτη του επανάσταση. Είναι η «αγροτική επανάσταση» (σχήμα 2.1ε).

Η αγροτική επανάσταση αλλάζει ριζικά τους όρους διαβίωσης. Πολλοί άνθρωποι κατοικούν μαζί, δίπλα-δίπλα, δημιουργώντας τους πρώτους οικισμούς, τα πρώτα χωριά. Η χρήση της φωτιάς συμβάλλει αποφασιστικά στα πρώτα βήματα της τεχνολογικής ανάπτυξης, που αναβαθμίζουν τις μεθόδους κυνηγιού και της εκμετάλλευσης της Γης. Ειδικότερα, η δυνατότητα που έχει η φωτιά να μεταμορφώνει τον πηλό σε κεραμικά είδη και τα πετρώματα σε μέταλλα, υπήρξε το θεμέλιο του σημερινού πολιτισμού (έτσι προέκυψαν οι εποχές του χαλκού, του σιδήρου, κ.λ.π.). Εμφανίζονται όμως και τα πρώτα πολεμικά όπλα (το σπαθί, το ακόντιο). Παράλληλα, κάνει την πρώτη της εμφάνιση και η τέχνη. Πρώτη μορφή τέχνης: Η ζωγραφική. Είναι πολλά τα ευρήματα ζωγραφικής σε τοίχους σπηλαίων που χρονολογούνται γύρω στα 10 με 15 χιλιάδες χρόνια από σήμερα (εικόνα 2.2β). Την ίδια περίπου εποχή, αναπτύσσεται η γλώσσα και αργότερα η γραφή.

Στα 5 περίπου χιλιάδες χρόνια πριν, κάτι πολύ σημαντικό συμβαίνει. Ο άνθρωπος κάνει την πρώτη του μεγάλη εφεύρεση: Τον τροχό που θεωρείται σημείο καμπής για την τεχνολογία. Την ίδια εποχή βρίσκουμε σε πολλά σημεία της Γης, συγκροτημένους νομάδες, καλά οργανωμένες φυλές, ενώ αρχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους μικρά και μεγάλα κράτη: Η Κίνα, οι Ινδίες, η Μεσοποταμία, η Βαβυλωνία, οι Ασσύριοι, η Αίγυπτος, η Περσία, οι Μίνωες, οι Μυκήνες, η Τροία. Ήδη φθάσαμε γύρω στις 3 χιλιάδες χρόνια πριν, όπου ο άνθρωπος προχωρά με εντυπωσιακά βήματα, στην ανάπτυξη μιας νέας διάστασης στη ζωή του. Είναι αυτό που σήμερα ονομάζουμε πολιτισμός (σχήματα 2.1ε και στ). Ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα της περιόδου αυτής είναι οι πυραμίδες της Αιγύπτου.

Σ’ ένα σχετικό σύντομο χρονικό διάστημα, και συγκεκριμένα από το 600 έως το 300 π.Χ., έχουμε μία άνευ προηγουμένου πολιτισμική έκρηξη πάνω στον πλανήτη μας. Την παρομοιάζω με εκείνη της Μεγάλης Έκρηξης του σύμπαντος. Έτσι και η πολιτισμική έκρηξη, που έγινε σ’ ένα πολύ μικρό μέρος της Γης, στην Αρχαία Ελλάδα, άρχισε να διαστέλλεται (όπως και το σύμπαν) και σιγά-σιγά να καταλαμβάνει όλο τον κόσμο (σχήμα 2.1στ). Κορυφαία περίοδος της Αρχαίας Ελλάδας είναι η χρυσή εποχή του Περικλή, που άφησε πίσω της αθάνατα μνημεία σ’ όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες, με κορυφαίο ανάμεσά τους την Ακρόπολη της πόλης των Αθηνών.

Μετά τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και μέχρι πριν 500 χρόνια, τίποτα το εφάμιλλο δεν έχει να επιδείξει η ανθρωπότητα. Όμως τα πράγματα αρχίζουν σιγά-σιγά ν’ αλλάζουν με τον Κοπέρνικο και το Γαλιλαίο. Αργότερα αλλάζουν θεαματικά με το Νεύτωνα. Τον περασμένο αιώνα οι εξελίξεις είναι άνευ προηγουμένου κοσμογονικές με τον Αϊνστάιν (θεωρία της σχετικότητας), τους Χάιζενμπεργ και Σρέντιγκερ (κβαντομηχανική) και τους Γουάτσον και Κρικ (ανακάλυψη του DNA).

Πριν 150 χρόνια έχουμε τη «βιομηχανική επανάσταση» (σχήματα 2.1στ και ζ) και πριν 50 χρόνια την «επανάσταση της πληροφορίας» (σχήμα 2.1ζ). Η πρώτη διατείνεται ότι ανακουφίζει τον άνθρωπο σωματικά, η δεύτερη πνευματικά.

Σήμερα ο άνθρωπος είναι στο κατώφλι μιας νέας εποχής που διακρίνεται για δύο μεγάλες, τεράστιας σημασίας, κατακτήσεις τους. Η πρώτη αναφέρεται στο σύμπαν και η δεύτερη στη ζωή. Σ’ ότι αφορά στο σύμπαν θα πούμε λίγα λόγια αμέσως πιο κάτω. Σ’ ότι αφορά στη ζωή, θ’ αναφερθούμε στην επόμενη ενότητα, με τίτλο «το DNA».

Αναφορικά με το σύμπαν, τώρα ξέρουμε αρκετά από τα μυστικά του. Γνωρίζουμε για τον πλανήτη Γη ότι είναι ένας πλανήτης μετρίου μεγέθους, που ανήκει σ’ένα Ηλιακό σύστημα μετρίου μεγέθους, που αυτό με τη σειρά του ανήκει σ’ένα γαλαξία μετρίου μεγέθους, και που όλοι οι γαλαξίες μαζί, κάνουν ένα απέραντο σύμπαν, που γίνεται κάθε μέρα και μεγαλύτερο γιατί διαστέλλεται.

Ζούμε πάνω σ’ έναν πλανήτη, που είναι ως μία κόκκος άμμου σ’ ένα απέραντο σύμπαν. Παράλληλα μ’ αυτή τη γνώση, κάναμε και την πρώτη μας δρασκελιά προς το σύμπαν. Επισκεφθήκαμε το πιο κοντινό μας ουράνιο σώμα, τη Σελήνη, ενώ μη επανδρωμένα διαστημόπλοια πήγαν και επέστρεψαν από τον Άρη. Στέλνουμε μη επανδρωμένα διαστημόπλοια που πλησιάζουν άλλους πλανήτες και μας στέλνουν πίσω στη Γη φωτογραφίες και άλλες πολύτιμες πληροφορίες. Εκπέμπουμε σήματα στα πέρατα της οικουμένης αναζητώντας εναγωνίως να επικοινωνήσουμε με άλλα νοήμονα όντα στο σύμπαν, εάν βέβαια υπάρχουν. Η ιλιγγιώδης πρόοδος στον τομέα της κατάκτησης του σύμπαντος είναι σίγουρο ότι θα εκτινάξει τον άνθρωπο κυριολεκτικά στα ύψη.

Ο άνθρωπος ξέφυγε από τα όρια του πλανήτη του. Είναι στο ξεκίνημα μιας νέας οδύσσειας, αυτής του διαστήματος. Δεν είναι πια απλός πολίτης μέσα στα περιορισμένα σύνορα μιας χώρας ή έστω πολίτης του πλανήτη Γη. Διεκδικεί να είναι ένας πολίτης του κόσμου ολόκληρου.

Ο άνθρωπος πολίτης του κόσμου, οφείλει να είναι ένας άνθρωπος με κοσμολογική αντίληψη και στάση ζωής. Οφείλει να αντιμετωπίζει τους συνανθρώπους του, αλλά και τον κόσμο ολόκληρο, με ενδιαφέρον και καλοσύνη. Πρέπει να χρησιμοποιεί τις γνώσεις του και την τεχνολογία του με σύνεση, αποκλειστικά και μόνο για το καλό του συνανθρώπου του, αλλά και του πλανήτη ολόκληρου. Παράλληλα, να κοιτάζει μακριά, στα βάθη του Ηλιακού μας συστήματος, και πιο πέρα ακόμα, στα βάθη του γαλαξία μας, και μακρύτερα ως τα βάθη του σύμπαντος και να προσπαθεί να γνωρίσει όλο αυτό το υπέροχο δημιούργημα. Ποιος ξέρει, ίσως έτσι συναντήσει κάπου στο σύμπαν, αυτοπροσώπως, και τον Δημιουργό του.

ΤΟ DNA

Ο άνθρωπος, στην προσπάθειά του να κατανοήσει τη δημιουργία και την εξέλιξη της ζωής, κατέβαλε τεράστιες προσπάθειες. Ένας μεγάλος αριθμός επιστημόνων, από διάφορες εθνικότητες, αλλά και πολλές ειδικότητες, εργάστηκαν και συνεργάστηκαν ακούραστα και συχνότητα κάτω από ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες, για να ρίξουν φως στο μυστήριο της ζωής.

Θεωρούμε ότι δύο ήταν ίσως οι μεγαλύτερες μέχρι σήμερα συμβολές στο στόχο αυτό. Η πρώτη ήταν αυτή του Δαρβίνου (εικόνα 2.4a), που το 1858 δημοσίευσε το βιβλίο του με τίτλο «Η Καταγωγή των Ειδών», όπου έδειξε πως η εξέλιξη είναι το κλειδί των μυστικών της φύσης. Με τις εύστοχες και μακροχρόνιες παρατηρήσεις του θεμελίωσε την άποψη ότι η ζωή επάνω στον πλανήτη δεν έγινε σε μία μόνο στιγμή και με Θεϊκή επέμβαση, αλλά εξελίχθηκε μέσα στο χρόνο. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι και ο άνθρωπος που εξελίχθηκε από τον πίθηκο. Αυτό, όπως απεδείχθη, ήταν σωστό, αλλά πολύ οδυνηρό για τον ανθρώπινο εγωισμό μας (όπως και ότι η Γη δεν είναι το κέντρο του κόσμου). Για τις ιδέες του αυτές ο Δαρβίνος διώχθηκε και περιφρονήθηκε, όπως συχνά συμβαίνει σε ανθρώπους που λένε την άποψή τους με θάρρος (υπενθυμίζουμε ότι τα ίδια και πολύ χειρότερα έπαθε και ο Γαλιλαίος).

Η συμβολή του Δαρβίνου έφερε μια μεγάλη πνευματική επανάσταση, μια από τις πιο σπουδαίες και πιο συνταρακτικές στην παγκόσμια ιστορία. Το βιβλίο του έχει αξιολογηθεί ως ένα από τα μεγάλα κλασσικά έργα της επιστήμης. Παρά τις πολλές αντιρρήσεις από πολλούς, σιγά-σιγά η θεωρία του αναγνωρίστηκε. Έτσι όταν πέθανε το 1882, θάφτηκε στο Αββαείο του Ουεστμίνστερ, όπως ταίριαζε σ’ έναν άνθρωπο που είχε δώσει τέτοια λάμψη στην επιστήμη.

(α) Ο Δαρβίνος (1809-1882).

Ο συγγραφέας του διάσημου βιβλίου «Η Καταγωγή των Ειδών».

(β) Τζέιμς Γουάτσον και Φράνσις Κρίκ.

Εφευρέτες του DNA (1953).

Εικόνα 2.4. Οι τρεις μεγάλοι της εξέλιξης της ζωής: Ο Δαρβίνος και οι Γουάτσον και Κρίκ.

Η δεύτερη μεγάλη συμβολή στην κατανόηση της ζωής είναι η ανακάλυψη της δομής του DNA. Την ανακάλυψη αυτή πέτυχαν το 1953 οι Watson και Crick (εικόνα 2.4β) και δίκαια θεωρείται ως μια μεγάλη στιγμή της σύγχρονης επιστήμης. Στη συνέχεια θα δώσουμε μερικές συνοπτικές, αλλά πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες γύρω από το DNA.

Ως γνωστόν, το κύτταρο είναι η βασική μονάδα της ζωής. Κάθε κύτταρο αποτελεί μια αξιοθαύμαστη σύνθεση ενός δισεκατομμυρίου μορίων, διατεταγμένων σε πολύπλοκες δομές. Στο ανθρώπινο σώμα υπάρχουν 200 περίπου ποικιλίες κυττάρων. Η κάθε ποικιλία έχει μια ειδική λειτουργία και αποστολή να επιτελέσει. Άλλα κύτταρα συνιστούν το δέρμα, άλλα τα οστά, κάποια άλλα την καρδιά, άλλα το συκώτι, κ.ο.κ.

Το κύτταρο συνιστά μια καταπληκτική μικρογραφία των ζωικών λειτουργιών, δηλ. της κίνησης, της ανάπτυξης, της προστασίας και της αναπαραγωγής (κάνει περίπου, ό,τι κάνει ένα οποιοδήποτε ζώο).

Οι πληροφορίες για τη χημική πολυπλοκότητα και τις δραστηριότητες του κυττάρου είναι καταγραμμένες στα γονίδια που βρίσκονται στον πυρήνα του. Οι πληροφορίες αυτές είναι κωδικοποιημένες. Ο κώδικας είναι μια ειδική αλφάβητος που χρησιμοποιεί μόνον τέσσερα «γράμματα». Τα γράμματα είναι πολύπλοκα μόρια, που ονομάζονται βάσεις. Έτσι σχηματίζονται αλυσίδες βάσεων που αποτελούν το γνωστό DNA (η ακριβής χημική ονομασία του DNA είναι δεσοξυριβονουκλεϊκό οξύ).

Το DNA έχει τη μορφή μιας διπλής έλικας, περίπου όπως μια στριφογυριστή σκάλα (εικόνα 2.5). Στέρεοι χημικοί δεσμοί συνδέουν κατακόρυφα τους δομικούς λίθους – τα διαδοχικά δηλαδή νουκλεοτίδια κάθε αλυσίδας – ενώ ασθενέστεροι δεσμοί στα πλάγια συνδέουν τις δύο ελικοειδής αλυσίδες και συνιστούν τα σκαλοπάτια. Το μήκος του DNA είναι περίπου ένα μέτρο! Δηλαδή, είναι ένα μικρό κουβαράκι, στο κέντρο του κυττάρου, όπως είναι το κουκούτσι στο κέντρο ενός φρούτου.

Τα μόρια του DNA έχουν μια εντυπωσιακή ιδιότητα: Αυτοαντιγράφονται. Δηλαδή κατασκευάζουν αντίγραφα του εαυτού τους. Κάθε μια από τις δυο αλυσίδες χρησιμοποιείται σαν καλούπι για να συνθέσει την αντικριστή της. Κι έτσι από τη μια διπλή έλικα, δημιουργούνται δύο.

Η αναπαραγωγή των φυτών και των ζώων έχει ως βάση την αναπαραγωγή των κυττάρων, βάσει σχεδίων που μεταφέρονται από το DNA. Για τον σκοπό αυτό, τα μόρια του DNA κατασκευάζουν πρώτα ένα ακριβές αντίγραφο του εαυτού τους. Τα αντίγραφα αυτά μεταναστεύουν σε αντίθετες περιοχές του κυττάρου, το κύτταρο διαχωρίζεται κατά μήκος και έτσι δημιουργούνται δύο πανομοιότυπα κύτταρα.

Εικόνα 2.5. Η διπλή έλικα του DNA όπως την περιγράφουν οι γενετιστές.

Η ζωή για τον καθένα μας αρχίζει από ένα και μόνο κύτταρο. Το κύτταρο αυτό είναι το γονιμοποιημένο μητρικό ωάριο, που τη στιγμή της γονιμοποίησης περιέχει ένα αντίγραφο των δικών του σχεδίων και ένα δεύτερο αντίγραφο από το σπερματοζωάριο. Το γονιμοποιημένο ωάριο διπλασιάζει το DNA και διαιρείται σε δύο, δίδοντας στο καθένα θυγατρικό κύτταρο το δικό του διπλό αντίγραφο. Διαδοχικές διαιρέσεις καταλήγουν σε ένα σύνολο περίπου εκατό τρισεκατομμυρίων κυττάρων στον ενήλικο άνθρωπο.

Ένα βακτήριο, ένα μυρμήγκι, μια πεταλούδα, ένα άλογο ή ένας άνθρωπος έχουν, συνεπώς, δομές κατ’ επιταγήν των μορίων DNA των κυττάρων τους. Τα σχέδια του ανθρώπου που ενυπάρχουν σε κάθε κύτταρο, αποτελούνται από τρία δισεκατομμύρια νουκλεοτίδια των τεσσάρων ειδών (των τεσσάρων «γραμμάτων»). Οι διάφοροι τρόποι να συνδυασθούν αυτά τα νουκλεοτίδια είναι, προφανώς, ανεξάντλητοι. Υπολογίζεται ότι αντιστοιχούν σε όλους τους δυνατούς συνδυασμούς γραμμάτων, είτε έχουν νόημα είτε όχι, σ’ ένα βιβλίο ενός εκατομμυρίου σελίδων.

Από την αποκρυπτογράφηση του DNA προκύπτει ότι το DNA όλων των ανθρώπων της Γης είναι κατά 99.99% απολύτως όμοιο. Το υπόλοιπο 0.01% είναι διαφορές μεταξύ ατόμων και όχι φυλών, ή εθνικοτήτων. Αυτό καταρρίπτει έναν πολύ μεγάλο μύθο, ότι δηλ. υπάρχουν φυλές που υπερέχουν των υπόλοιπων φυλών, ή ακόμα ότι υπάρχουν ανάδελφα κράτη. Η επιστήμη μάς το λέει καθαρά: Δεν υπάρχουν διαφορές μεταξύ φυλών. Είμαστε όλοι αδέρφια και προσωπικά πιστεύω ότι θα πρέπει να νιώθουμε και σαν αδέρφια. Το 0.01% είναι η ιδιαιτερότητα του κάθε ατόμου.

Εν κατακλείδι, όλα αυτά που γνωρίζουμε σήμερα για τη γένεση και εξέλιξη της ζωής, μας αφήνουν άφωνους. Αποδείχθηκε περίτρανα ότι η ζωή είχε πολύ μεγαλύτερη φαντασία απ’ ότι έχουμε εμείς, ακόμα και στα όνειρά μας.

Είναι αλήθεια ότι η βιολογία έχει διευκρινίσει πολλά και θα διασαφηνίσει ακόμα περισσότερα σε ό,τι αφορά τη ζωή. Αυτό που δεν έχει διευκρινισθεί ούτε από τη βιολογία, ούτε από κανέναν άλλο, είναι το νόημα του έργου που παίζεται γύρω μας, το νόημα του έργου που ονομάζουμε ζωή.

Αναφορικά με τη ζωή, χάρις στην ανακάλυψη του DNA και την αποκρυπτογράφησή του, ξέρουμε πολλά από τα μυστικά της. Γνωρίζουμε ότι το DNA έχει δύο απίστευτες ιδιότητες: Περιέχει όλη τη γενετική πληροφορία και μπορεί να αυτοαντιγράφεται. Επομένως, μέσα στο DNA υπάρχουν πληροφορίες που θα βοηθήσουν αποφασιστικά στην κατανόηση της δημιουργίας και της εξέλιξης της ζωής, στη διάγνωση, πρόληψη και θεραπεία ασθενειών, και γενικά στη διαπίστωση και κατανόηση πολλών μέχρι σήμερα άγνωστων βιολογικών φαινομένων. Το μεγαλύτερο και εντυπωσιακότερο πεδίο δράσης φαίνεται να είναι εκείνο της δυνατότητας του ανθρώπου να παρεμβαίνει ή ακόμα και να δημιουργεί ζωή από μόνος του. Στον τομέα αυτό, πιστεύω ότι ο άνθρωπος θα προχωρήσει κι άλλο, αλλά θα πρέπει να προχωρήσει με πολύ μεγάλη σύνεση.

Υποστηρίζεται από πολλούς ότι σύντομα η επιστήμη θα βελτιώσει τους «πεπαλαιωμένους» γενετικούς μηχανισμούς αντιγραφής, αναιρώντας όλων των ειδών τις φοβερές ψυχικές, διανοητικές και σωματικές αρρώστιες. Αν το πετύχει αυτό, τότε η επιστήμη θα έχει φθάσει σε απρόσμενα υψηλά επίπεδα επιτυχίας.

Ο νέος αιώνας που μόλις ξεκίνησε, δίκαια χαρακτηρίστηκε ως ο αιώνας του DNA. Ο άνθρωπος ξέφυγε πια από τον παθητικό του ρόλο στη ζωή. Τώρα μπορεί να παρεμβαίνει, ακόμα και να δημιουργεί ζωή. Είναι ο άνθρωπος δημιουργός ζωής.

Ο άνθρωπος δημιουργός ζωής πρέπει να είναι ένας άνθρωπος με μεγάλο αίσθημα ευθύνης. Οφείλει να δει τον καινούριο του ρόλο με μεγάλη περίσκεψη και κάθε βήμα προς τα εμπρός πρέπει να γίνεται με μόνο κριτήριο την αγάπη για την ίδια τη ζωή. Να κάνει ότι μπορεί για να εξαλείψει κάθε αρρώστια στον άνθρωπο, στα ζώα και τα φυτά. Να συμβάλλει στην παραπέρα επιμήκυνση της ζωής του. Να συνεισφέρει στην αναβάθμιση του ανθρώπου στον πνευματικό, ηθικό και ψυχικό τομέα.

Μπροστά στο κατώφλι της νέας αυτής εποχής που μόλις άρχισε, η ανθρωπότητα πρέπει να αισθάνεται πανευτυχής. Χαρά και αγαλλίαση πρέπει να νιώθουμε όλοι, γιατί είμαστε σε θέση να φτιάξουμε έναν καλύτερο πλανήτη, όπου δεν θα υπάρχει πείνα και φτώχεια, παρά μόνο αλληλεγγύη για μια καλύτερη ποιότητα ζωής για όλους μας. Δεν θέλουμε η γνώση μας, ποτέ πια, να χρησιμοποιηθεί για το κακό. Θέλουμε να χρησιμοποιείται μόνο για το καλό του πλανήτη μας, για το καλό της ανθρωπότητας. Αρκετά έχουμε ταλαιπωρηθεί σ’ όλη τη διαδρομή μας «από καταβολής κόσμου», πότε δούλοι, πότε πάροικοι, πότε είλωτες, πότε πεινασμένοι, πότε περιφρονημένοι, πότε χρήστες φονικών οπλικών συστημάτων, πότε χρήστες ναρκωτικών. Ας χαρούμε επιτέλους τις κατακτήσεις μας και ας αφοσιωθούμε στο έργο της παραπέρα κατάκτησης της γνώσης, προσφέροντας έτσι την ουσιαστική μας αγάπη προς το συνάνθρωπό μας.

Ο άνθρωπος είναι σήμερα σε σημείο αφετηρίας για να ολοκληρώσει την κατάκτηση των δύο μεγάλων αινιγμάτων όλων των εποχών: Του σύμπαντος και της ζωής. Του ευχόμεθα σ’ αυτόν τον δρόμο να τον συντροφεύουν η φρόνηση, η ηθική, η ευπρέπεια, η ταπεινοφροσύνη και η αγάπη για να έχει καλή επιτυχία στο έργο του.

Και αυτό απο το διαδίκτυο...!

Θα αποφασίσεις αν το nature και το National Geographic από το οποίο αντιγράφουν οι αγαπημένες σου εφημερίδες είναι έγκριτα και έγκυρα επιστημονικά ή όχι; Και η ανακάλυψη του ενδιάμεσου κρίκου που σου έδωσα στο nature δημοσιεύτηκε...Θα εξηγήσεις επιτέλους ΠΟΙΟΙ είναι οι επιστήμονες και ποιοι όχι; Η' το κριτήριο είναι ότι σε συμφέρει ή ΝΟΜΙΖΕΙΣ ότι σε συμφέρει...Υπάρχουν απολιθώματα που εγκρίνει ο τρέχα και απολιθώματα που ΔΕΝ εγκρίνει ο τρέχα; Θα αποφασίσεις τελικά αν τα απολιθώματα είναι υπαρκτά ή κατασκευασμένα;

Για πες μας υπήρχαν λιοντάρια και μαμούθ την εποχή των δεινοσαύρων; Και πώς κατάφεραν να επιζήσουν;

Και φυσικά για την κρανιακή χωρητικότητα του erectus, δε βλέπεις έτσι; Έτσι, δειλία...

quote:

---

Μολονότι σχεδόν όλοι οι οργανισμοί της χλωρίδας και της πανίδας είναι πολυκύτταροι, οι πρώτοι σύνθετοι οργανισμοί δεν διέθεταν σκληρά τμήματα, με αποτέλεσμα τα απολιθώματα να είναι σπάνια.

---

Αυτήν την φράση την πρόσεξες στο κείμενο που έγραψες; Οι ΠΡΩΤΟΙ σύνθετοι οργανισμοί δεν διέθεταν σκληρά τμήματα... Ενώ οι επόμενοι ΕΧΟΥΝ...Ξέρεις τι σημαίνει αυτό; ΕΞΕΛΙΞΗ...ΑΠΕΚΤΗΣΑΝ σκληρά τμήματα...

http://www.nature.com/news/2007/070917/full/news070917-6.html

Αν ποτέ καταλάβεις την εξέλιξη θα δεις ότι η ηλικία ή για την ακρίβεια ο χρόνος των συμβάντων ΔΕΝ αλλάζει τίποτα... Δηλαδή αν η μετάβαση από μονοκύτταρο σε πολυκύτταρο έγινε 200 εκ. χρόνια νωρίτερα αυτό σημαίνει ότι ΔΕΝ έγινε μετάβαση; Για πρόσεξε καλύτερα...

Αυτό που θα διεύψεδε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ την εξέλιξη θα ήταν να βρίσκαμε ένα μεγάλο θηλαστικό ΠΡΙΝ τους δεινοσαύρους για παράδειγμα... Βρέθηκε ποτέ κάτι τέτοιο; ΟΧΙ...Σκέψου ότι ελέγχουν ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ τα απολιθωμένα κόπρανα των δεινοσαύρων και των άλλων ζώων (κοπρόλιθους). Αν μέσα στα απολιθώματα βρουν ένα κοκαλάκι άλλου ζώου από αυτά που αναμένεται τότε κάτι τρέχει...Και όμως οι δεινόσαυροι,ΜΟΝΟ δεινόσαυρους έχουν φάει όχι αγελάδες ούτε καμηλοπαρδάλεις...

quote:

---

Κάθε μέρα, όλες οι υποτιθέμενες εξελικτικές ηλικίες, καταρίπτονται...Αυτό το αμφισβητείς; και με τι στοιχεία, ειδικά σήμερα, που δεν υπάρχει καμιά ηλικία που να είναι σταθερή σ αυτή την έρμη την αλυσίδα της εξέλιξης....

---

quote:

---

Θέλω να μου πεις, πόσα χρόνια, θέλει για να γίνουν

---

Σε αυτά που πόσταρες αναφέρεται ο Μητροπολίτης Ιωάννης Ζηζιούλας. Με ένα πρόχειρο ψάξιμο διαπιστώνω ότι όντως αυτός ο άνθρωπος προσπαθεί να παντρέψει την επιστημονική αλήθεια με τη θρησκεία, πραγματικά αξιοθαύμαστο...Αυτός είναι ο δρόμος και η πρόκληση για τη θεολογία όχι η στείρα άρνηση και τα παιχνίδια με τις λέξεις...

Αναζητώ αναφορές, σε peer reviewd journals αποκλειστικά, επί των θεμάτων "Ancient astronaut Hypothesis", "Crop circles" και "Giant Humans Of the Past". Δυστυχώς δεν βρίσκω τίποτα. Μόνο την δήλωση "These theories have received no or little credulous attention by academics in peer reviewed articles". Στις ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων επιστημονικής βιβλιογραφίας, στις οποίες έχω πρόσβαση μεσω του πανεπιστημίου δεν βρίσκω ΤΙΠΟΤΑ. Ψάχνω να βρω έστω αυτό το "little credulous attention" που αναφέρουν μερικά site, αλλά κι εκεί οι αρ8ρογράφοι δεν παραθέτουν την εν λόγω βιβλιογραφία.

Αν κάποιος έχει υπόψη του κάτι ας με βοηθήσει σας παρακαλώ. Τονίζω όμως και πάλι ότι ενδιαφέρομαι αποκλειστικά για δημοσιεύσεις σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά με κριτές (peer reviewed journals). Από άλλου τύπου πηγές, έχω ήδη βρει πολλά.

Thank u in advance guys

quote:

---

Γι αυτό σου γράφω εδώ και καιρό,Βιομηχανικέ, ότι φέρεσαι σαν να ανακάλυψες την Αμερική

---

quote:

---

Καλά, παιδί μου, σαν μεγαλύτερος σου, δεν δικαιούμαι να τα ξέρω,
αφού είδα τον ήλιο, τουλάχιστον 20 χρόνια πριν απο σένα;

---

Διάλογο θα κάνεις ποτέ; Θα απαντήσεις σε ερωτήσεις ποτέ;

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr